Χαράλαμπος Ἄνδραλης: «Ἑάλω ἡ Πόλις», τότε καί τώρα...

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ

 

Στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου τήν Τρίτη, 27 Μαΐου 2025 θά τελεσθεῖ ἱερό Μνημόσυνο καί στή συνέχεια θά πραγματοποιηθεῖ ΟΜΙΛΙΑ μέ ἀφορμή τήν ἅλωση τῆς Πόλης, σύμφωνα μέ τό παρακάτω πρόγραμμα :

9 - 10.30΄ π.μ.: Θεία Λειτουργία καί ἱερό Μνημόσυνο

γιά τούς προγόνους μας πού θυσιάσθηκαν στίς Ἀλησμόνητες Πατρίδες τῆς Ρωμιοσύνης

11 - 12 π.μ.: Ὁμιλία στό μεγάλο ἀρχονταρίκι ἀπό τόν

κ. Χαράλαμπο Ἄνδραλη,

δικηγόρο -συγγραφέα

μέ θέμα ὁμιλίας:

«Ἑάλω ἡ Πόλις», τότε καί τώρα...

Κάθε ψυχούλα τον Χριστό χρειάζεται

π. Ανανίας Κουστένης

Κάθε άνθρωπος τον Ιησού Χριστό ζητάει. Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος. Δεν φτάνει μόνο το ψωμί που δίνουν τα συστήματα, η ψυχή με τι θα τραφεί; Η ψυχή είναι η ουσία του όντος. Το σώμα είναι το περίβλημα, ο ναός της ψυχής.

Όταν δώσεις στον άνθρωπο τον Χριστό, την ειρήνη Του και τη χάρη Του, τότε ο άνθρωπος ανασταίνεται και μπορεί να ζήσει λιτότατα.

Τι χρειάζεται; Λίγο ψωμάκι να φάει, ένα ρούχο να ρίξει απάνω του και μια τρύπα να μείνει.

Όταν δεν έχει όμως τη χάρη του Χριστού, τα θέλει όλα γιατί δεν έχει τίποτε. Σήμερα τα θέλουμε όλα, γιατί οι περισσότεροι δεν έχουμε τίποτα.

Μα  χορταίνει με λεφτά ο άνθρωπος; Τον Χριστό χρειάζεται, κάθε ψυχούλα αυτόν ζητάει.

Κι άμα μπορούμε ας μιλάμε στον Χριστό για τους ανθρώπους, ιδίως τους πονεμένους και δυσκολεμένους. Ας τον παρακαλούμε να τους επισκεφθεί και να τους βοηθήσει. Κι ας είναι φτωχοί κι ας είναι οτιδήποτε.

ΠΗΓΗ psihisangigmata

 

Μη φοβάσθε

 Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

Σύγχυση μεγάλη ὑπάρχει. Μύλος γίνεται· εἶναι ζαλισμένοι οἱ ἄνθρωποι. Ὁ κόσμος εἶναι ὅπως οἱ μέλισσες. Ἂν χτυπήσεις τὴν κυψέλη, οἱ μέλισσες βγαίνουν ἔξω καὶ ἀρχίζουν «βούου...» καὶ γυρίζουν γύρω ἀπὸ τὴν κυψέλη ἀναστατωμένες. Ὕστερα ἡ κατεύθυνσή τους θὰ ἐξαρτηθεῖ ἀπὸ τὸν ἄνεμο ποὺ θὰ φυσήξει. Ἂν φυσήξει βοριάς, θὰ πᾶνε μέσα. Ἂν φυσήξει νοτιάς, θὰ φύγουν. Ἔτσι καὶ τὸν κόσμο τὸν φυσάει... «Ἐθνικὸς Βοριάς», «Ἐθνικὸς Νοτιάς», καὶ εἶναι ὁ καημένος ζαλισμένος. Ὅμως, ἂν καὶ γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά, μία σιγουριά. Μπορεῖ νὰ ξεράθηκε ἡ ἐλιά, ἀλλὰ θὰ πετάξει νέα βλαστάρια.

Ὑπάρχει μιὰ μερίδα Χριστιανῶν, στοὺς ὁποίους ἀναπαύεται ὁ Θεός. Ὑπάρχουν ἀκόμη οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς, καὶ ὁ Καλὸς Θεός μας ἀνέχεται, καὶ πάλι θὰ οἰκονομήση τὰ πράγματα. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς μᾶς δίνουν ἐλπίδα. Μὴ φοβάσθε.

Η ησυχία είναι μεγάλη υπόθεση. Ακόμη και να μην προσεύχεται κανείς, και μόνο με την ησυχία προσεύχεται. Είναι μυστική προσευχή και πολύ βοηθάει στην προσευχή σαν την άδηλη αναπνοή στον άνθρωπο. Αυτός που κάνει δουλειά πνευματική στην ησυχία βυθίζεται μετά στην ευχή. Ξέρεις τί θα πη βυθίζεται; το παιδάκι, όταν λουφάζη στην αγκαλιά της μάνας, δεν μιλάει. Είναι ένωση πλέον, επικοινωνία.

ΠΗΓΗ: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ, τόμοι Α και Β

ΠΗΓΗ psihisangigmata

Όταν έχουμε κακές σκέψεις η καλύτερη μέθοδος είναι η περιφρόνηση

 

Πόσες φορές δεν μας μπαίνουν λογισμοί για τους πνευματικούς μας;

Κάποιες φορές ο Γέροντας είχε ένα φυσικό λόξυγκα. Το εκμεταλλεύτηκε αυτό ο διάβολος και άρχισε να μου λέει με τον λογισμό: «Ααα! Αυτό που κάνει τώρα ο Γέροντας φανερώνει ότι έχει δαιμόνιο μέσα του. Το δαιμόνιο είναι που κάνει αυτό τον λόξυγκα».

Πω! Πω! Τι πικρία, τι φαρμάκι, που ήρθε μέσα στην ψυχή μου! «Ακούς εκεί, να μου λέγει έτσι ο λογισμός!». Εγώ δεν είχα τέτοιους λογισμούς. Μόλις μου ήρθαν αναστατώθηκα. Μπα! Αδύνατον να παραδεχθώ για τον Γέροντά μου αυτόν τον λογισμό! «Θα σε σφάξω!», είπα μέσα μου, και έκανα αγώνα εναντίον του με την αντίρρηση.

Όταν το είπα αυτό στον Γέροντα, που ήταν ασκητής πεπειραμένος και θαυμάσιος, χαμογελούσε:

Πώς θα γίνω άγιος;

Η ιστορία του πατρός Virgil Georgiou ιερέως Μολδαβικής καταγωγής

Γράφει στο ημερολόγιό του ότι 15 ετών παραπονέθηκε στον πατέρα του ιερέα γιατί έχει το όνομα Βιργίλιος, χωρίς να υπάρχει προστάτης Άγιός του. Ο πατέρας του εξήγησε ότι ο Βιργίλιος ήταν σπουδαίος ποιητής και εάν ήθελε, μπορούσε να γίνει ο ίδιος Άγιος ώστε οι επόμενες γενιές να έχουν Άγιο Βιργίλιο.

Εκείνος με χαρά πάει στο δωμάτιο του, έχοντας στόχο ζωής την Αγιότητα. Το βράδυ όμως δε μπορεί να κοιμηθεί από την αγωνία να μάθει πώς γίνεται κάποιος Άγιος. Ξυπνά τον πατέρα του και τον ρωτά. Εκείνος μάλλον βιαστικά του απαντά:

– Να αγαπάς τους εχθρούς σου.

Φεύγει πάλι για το κρεβάτι του αλλά μετά από λίγο τον επισκέπτεται ο πατέρας του γιατί ακούει αναφιλητά.

– Τί έχεις παιδί μου;

Τρεις πειρασμοί που ταλαιπωρούν τον άνθρωπο

 

Πρώτος πειρασμός είναι η απληστία, δηλαδή η επιθυμία του ανθρώπου να αποκτά όλο και περισσότερα υλικά αγαθά.

Δεύτερος πειρασμός είναι το θαύμα. Σε όλη μας τη ζωή περιμένουμε ένα θαύμα, για να πειστούμε ότι μας αγαπάει ο Θεός. Αυτό όμως δεν είναι δείγμα σχέσης του παιδιού με τον Πατέρα. Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό.

Τρίτος πειρασμός είναι η δύναμη και η εξουσία. Θέλουμε να κυβερνάμε τους άλλους, θέλουμε να είμαστε πρώτοι, να υποτιμάμε και να ευτελίζουμε τον συνάνθρωπό μας. Επίσης, δεν σεβόμαστε τον συνάνθρωπο που είναι δίπλα μας.

Είμαστε συνυπεύθυνοι στην κατάσταση που ζούμε και για να αλλάξει αυτό πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική. Το φάρμακο είναι μόνο η μετάνοια. Μετάνοια θα πει αλλαγή του νου, πορείας, κατεύθυνσης και εκεί που καταλαβαίνουμε ότι έχουμε κάνει λάθος να το διορθώνουμε.

Αυτό που ζούμε σήμερα είναι ο πειρασμός να μας καλεί να αφήνουμε την πίστη στον Θεό και να διεκδικούμε οτιδήποτε με δύναμη και εξουσία. Στην πραγματικότητα, όμως, έχουμε ανάγκη από απλότητα και ταπείνωση.

ΠΗΓΗ agiosnikolaosalimou

Μπορεί να λυπάται ποτέ ο χριστιανός;

 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Άλλωστε, πρέπει να το πάρεις απόφαση, άνθρωπέ μου, ότι στη ζωή αυτή θα έχεις βάσανα, δοκιμασίες, προβλήματα, πειρασμούς.

Πρέπει να τ’ αντιμετωπίζεις με γενναιότητα όλα αυτά, χρησιμοποιώντας ως όπλα την πίστη, την ελπίδα, την υπομονή. Ας εύχεσαι, βέβαια, να μην πέσεις ποτέ σε πειρασμό. Όταν, όμως, παραχωρεί κάποιον ο Θεός, μην ταράζεσαι.

Κάνε ότι μπορείς για να φανείς αληθινός στρατιώτης του Χριστού. Δεν βλέπεις που οι γενναίοι στρατιώτες, όταν η σάλπιγγα τους καλεί στην μάχη, αποβλέποντας στη νίκη, θυμούνται τους ένδοξους προγόνους τους, που έκαναν μεγάλα κατορθώματα, και ρίχνονται με θάρρος στον αγώνα;

Ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες

† Μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης

Ο Θεός αποκαλύπτεται κυρίως στους γνήσια ταπεινούς. Κρύβεται συνήθως από τους υπερήφανους. Ο Θεός αναπαύεται στην πραότητα και στη ταπείνωση.

Η ταπείνωση κοντεύει να καταστεί άγνωστη, αχρείαστη και άχρηστη στον κόσμο μας. Η έξαρση της έπαρσης σήμερα αποτελεί προσόν, δύναμη, κόσμημα, ισχύ, κύρος.

Ο γέροντας Παΐσιος ο αγιορείτης έλεγε: «Ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες!». Λείπει δυστυχώς πολύ αυτή η πνευματική λεβεντιά και από τους χριστιανούς μας.

Δάνεισε κι εσύ δυο ώρες στον Θεό...

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

“Μα είμαι αμαρτωλός”, λες και δεν τολμώ ν΄ αντικρίσω τον Άγιο”.

Ακριβώς επειδή είσαι αμαρτωλός έλα εδώ, για να γίνεις δίκαιος.

Ή μήπως δεν γνωρίζεις ότι και αυτοί που στέκονται μπροστά στο ιερό Θυσιαστήριο έχουν διαπράξει αμαρτίες;

Γι΄ αυτό οικονόμησε ο Θεός να υποφέρουν και οι ιερείς από κάποια πάθη, ώστε να κατανοούν την ανθρώπινη αδυναμία και να συγχωρούν τους άλλους.

“Αφού όμως δεν τήρησα όσα άκουσα στην εκκλησία”, θα μου πει κάποιος, “πώς μπορώ να έρθω πάλι;”.

Έλα να ξανακούσεις τον θείο λόγο. Και προσπάθησε τώρα να τον εφαρμόσεις.

Η ανάσταση του Χριστού νίκησε τη φθορά και τον θάνατο!

Μοναχός Μωυσής αγιορείτης

Πάσχα σημαίνει πέρασμα, διάβαση, πορεία. Από τον θάνατο στη ζωή το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη εορτή της Ορθοδοξίας. Η ανάσταση του Χριστού νίκησε τη φθορά και τον θάνατο.

«Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας». Ο πρώτος λόγος του Χριστού στις μυροφόρες ήταν το «χαίρετε».

Η χαρά χαρακτηρίζει τη ζωή των αληθινών χριστιανών. Το «χαίρετε» είναι ο καλύτερος και ωραιότερος χαιρετισμός για παντού και πάντοτε. Ο αναστηθείς Χριστός χάρισε την αφοβία του θανάτου στον κόσμο. Δεν είναι διόλου μικρό αυτό το γεγονός.

Με την ταπεινοφροσύνη καταστρέφονται όλες οι παγίδες του διαβόλου

Αββάς Δωρόθεος

Είπε κάποιος από τους Γέροντες: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη και να είμαστε έτοιμοι, σε κάθε λόγο που ακούμε, να λέμε “Συγχώρεσέ με”. Γιατί με την ταπεινοφροσύνη καταστρέφονται όλες οι παγίδες του εχθρού και αντιπάλου».

Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ποιο είναι το βαθύτερο νόημα του λόγου του Γέροντα.

Για ποιο λόγο λέει: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη» και δεν λέει: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την εγκράτεια»; Γιατί ο Απόστολος λέει: «Εκείνος που αγωνίζεται είναι εγκρατής σε όλα» (Α’ Κορ. 9:25).

Η ελεημοσύνη δεν μετριέται με τα χρήματα

 Aββάς Δωρόθεος

Κανένας δε μπορεί να πει: Eίμαι φτωχός και με τι να κάνω ελεημοσύνη;

Γιατί και αν ακόμα δεν μπορείς να δώσεις τόσα όσα εκείνοι οι πλούσιοι που έβαζαν τις δωρεές τους στο θησαυροφυλάκιο του ναού, τότε δώσε δύο λεπτά σαν εκείνη τη χήρα τη φτωχή, και τα δέχεται από μέρους σου ο Θεός καλύτερα από τις δωρεές των πλουσίων.

Δεν έχεις ούτε τόσα; έχεις όμως δυνάμεις και μπορείς να ελεήσεις τον άρρωστο με τις υπηρεσίες σου.

Δεν μπορείς ούτε αυτό; μπορείς με τον καλό σου λόγο να παρηγορήσεις τον αδελφό σου. Ελέησέ τον λοιπόν με τον παρηγορητικό λόγο και άκουσε αυτόν που λέει: «O καλός λόγος είναι προτιμότερος από τα δώρα. Υπόθεσε τώρα ότι ούτε με το λόγο δεν μπορείς να δείξεις έλεος.

Ποιὸ εἶναι τὸ πραγματικὸ κακό;

 

Πολλοὶ ἄνθρωποι θεωροῦν τὸν ­θάνατο ὡς τὸ μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλα τὰ κακά. Ἐ­­πίσης θεωροῦν μεγάλα κακὰ ὅλα ὅ­­­σα δημιουργοῦν φθορὰ ἢ θίγουν τὸ κύρος καὶ  τὴν ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρώπου. Λόγου χάριν, θεωροῦν μεγάλα κακὰ τοὺς σεισμούς, τὰ ἀ­­­κραῖα καιρικὰ φαινόμενα, τὶς δημεύσεις τῆς περιουσίας, τὶς ἀσθένειες, τὶς ἐξορίες, τὶς συκοφαν­τίες καὶ τὰ ὅμοια.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, στὸν λόγο του «Ὅτε τῆς ἐκκλησίας ἔξω εὑρεθεὶς Εὐτρόπιος», τονίζει ὅτι «δὲν εἶναι ὁ θάνατος τὸ πραγματικὸ κακό, διότι μὲ τὸν σωματικὸ θάνατο πηγαίνουμε γρηγορότερα στὸ ἀκύμαντο λιμάνι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Οὔτε οἱ δημεύσεις τῆς περιουσίας εἶναι μεγάλο κακό, διότι γράφει στὸ βιβλίο τοῦ Ἰώβ: ‘’Γυμνὸς βγῆκα ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας μου, γυμνὸς καὶ θὰ φύγω’’ (1, 21). Οὔτε οἱ ἐξορίες εἶναι μεγάλο κακό, διότι γράφει στὸ βιβλίο τῶν Ψαλμῶν: ‘’Στὸν Κύριο ­ἀνήκει ἡ γῆ καὶ ὅ,τι ὑπάρχει ἐπάνω σ’ αὐτήν’’ (23, 1). Οὔτε οἱ συκοφαντίες εἶναι  μεγάλο κα­κό, διότι ὁ Κύριος ­μακαρίζει αὐτοὺς ποὺ κακολογοῦνται μὲ  ψεύτικες κατηγο­ρίες: ‘’Νὰ χαίρεσθε καὶ νὰ ­ἀ­­­­­γάλλεσθε, ὅ­­­ταν σᾶς κακολογοῦν μὲ κά­θε ­ψεύτικη κατηγορία, διότι ὁ μισθός σας θὰ εἶναι πο­­­­λ­ὺς στοὺς οὐρανούς’’ (Ματ. 5, ­11-12)».

Δεν απαιτείται τόσο τόπος, όσο τρόπος προσευχής...

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ο Θεός δεν νοιάζεται για τον τόπο. Ζητάει μόνο θερμότητα καρδιάς και αγνότητα ψυχής. 

Να, και ο απόστολος Παύλος προσευχήθηκε όχι σε ναό όρθιος ή γονατιστός, αλλά μέσα σε φυλακή πεσμένος ανάσκελα, καθώς τα πόδια του ήταν σφιγμένα στην ξυλοπέδη.

Επειδή, όμως, προσευχήθηκε με θέρμη, αν και πεσμένος, και τη φυλακή έσεισε και τα θεμέλια σάλεψε και τον δεσμοφύλακα τράβηξε στην αληθινή πίστη μαζί με όλη την οικογένειά του (Πράξ. 16:25-35). 

Γιατί τόσος πόνος πάνω στη γη;

Γέροντας Κλεόπας Ηλίε

Οι πόνοι στον κόσμο είναι επακόλουθα της αμαρτίας (Ιώβ 4:8· Ψαλ. 7:14-16· Παροιμ. 22:8· Ιερ. 4:18). Τα διάφορα παθήματα είναι τιμωρίες για αμαρτίες (Λευ. 26:24-28· Β’ Βασ. 7:14), αν, όμως, θα δεχθούμε όλα τα παθήματα με υπομονή και ευχαριστία, θα μας φέρουν μεγάλο πνευματικό όφελος προς σωτηρία της ψυχής μας.

Γενικά βλέπουμε, ότι όσο πληθαίνουν οι αμαρτίες και οι κακίες στον κόσμο, τόσο πληθαίνουν και οι παιδαγωγικές επισκέψεις, δηλαδή ο λιμός, οι σεισμοί, οι πόλεμοι, οι πάσης φύσεως αρρώστιες και ο θάνατος. Η μέριμνά μας, των χριστιανών, είναι να εγκαταλείψουμε τις αμαρτίες, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό και να έχουμε φόβο Θεού, ταπείνωση και υπομονή, και τότε όλες αυτές οι ταλαιπωρίες θα λιγοστέψουν και θα μας είναι πολύ ωφέλιμες για τη σωτηρία μας.

Δεν είναι ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά εσύ δεν Τον έχεις!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ένας φίλος σας, σας λέει ασταμάτητα ότι δεν υπάρχει Θεός! Αυτό σας βασανίζει σαν μαστίγωμα. Μάχεστε για την ψυχή σας και τη ζωή σας. Καλά καταλάβατε! Εάν δεν υπάρχει ζωντανός και παντοδύναμος Θεός, δυνατότερος από τον θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μόνος παντοδύναμος θεός. Τότε όλα τα ζωντανά πλάσματα στον κόσμο είναι παιχνιδάκια στα πόδια του παντοδύναμου θανάτου, σαν μικρός ποντικός στα πόδια πεινασμένης γάτας.

Μια φορά αναστατωμένος είπατε στον κακομοίρη φίλο σας: «Ο Θεός υπάρχει, εσύ δεν υπάρχεις!». Και δεν κάνατε λάθος. Αφού εκείνοι οι οποίοι χωρίζονται από τον αιώνιο Ζωοδόχο σ’ αυτόν τον κόσμο, θα είναι χωρισμένοι και στον άλλον. Και έτσι ούτε εδώ ούτε εκεί δεν θα ξέρουν για τον θαυμαστό Δημιουργό όλων των πλασμάτων. Αλλά ο χωρισμός από Εκείνον είναι χειρότερος από το να μην υπάρχει. Στη θέση σας εγώ θα του έλεγα ακόμα και το εξής: «Λανθασμένα λες, φίλε, ότι δεν υπάρχει ο Θεός». Ενώ ορθά θα λες εάν πεις: «Δεν έχω Θεό». Αφού εσύ από μόνος σου βλέπεις, ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω σου Τον αισθάνονται, γι’ αυτό και σου λένε ότι υπάρχει Θεός.

Λοιπόν, δεν είναι ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά εσύ δεν Τον έχεις. Μιλάς λανθασμένα, όπως ο άρρωστος που θα έλεγε ότι δεν υπάρχει υγεία στον κόσμο. Αυτός μπορεί μόνο να πει δίχως να ψεύδεται: «Εγώ δεν είμαι υγιής». Ενώ θα ψευδόταν αν έλεγε: «Δεν υπάρχει γενικώς υγεία στον κόσμο».

Κύριε, στείλε στον κόσμο Σου τη χάρη του Αγίου Πνεύματος...

 

Η ψυχή μου Σε γνώρισε, Κύριε, και διηγούμαι τα ελέη Σου στο λαό Σου.

Μη θλίβεστε, λαοί, που είναι δύσκολη η ζωή. Αγωνίζεστε μόνο εναντίον της αμαρτίας και ζητάτε βοήθεια από τον Κύριο, και Αυτός θα σας χαρίσει ό,τι είναι ωφέλιμο, γιατί είναι σπλαγχνικός και μας αγαπά.

Ω, λαοί, με δάκρυα γράφω αυτές τις γραμμές. Η ψυχή μου επιθυμεί να γνωρίσετε τον Κύριο και να δείτε το έλεος και τη δόξα Του. Είμαι εβδομήντα δύο ετών και πλησίασα το θάνατο και γράφω για το έλεος του Κυρίου, το οποίο μου έδωσε ο Κύριος να γνωρίσω με το ´Aγιο Πνεύμα.

Ώ, και να μπορούσα να σας ανέβαζα σε ένα ψηλό βουνό, για να μπορέσετε να δείτε από το ύψος της κορυφής το γαλήνιο και σπλαγχνικό πρόσωπο του Κυρίου και να γεμίσουν αγαλλίαση οι καρδιές σας.

Αλήθεια σας λέω· δεν γνωρίζω να έχω κανένα καλό κι έχω πολλές αμαρτίες. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος, όμως, εξάλειψε τις αμαρτίες μου και ξέρω ότι σε όσους παλεύουν εναντίον της αμαρτίας χαρίζει ο Κύριος όχι μόνο την άφεση αλλά και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία δίνει χαρά στην ψυχή και τη γεμίζει με βαθιά και γλυκιά ειρήνη.