Οἱ ἱερές Ἀγρυπνίες τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου

 (ἡ Θεομητορική ἑορτή τοῦ Γενεσίου της Θεοτόκου καί ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ)

Ἡ πρώτη ἱερή Ἀγρυπνία τῆς νέας ἰνδικτιῶνος, τοῦ νέου δηλαδή ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, τελέσθηκε στό Ἱερό Κοινόβιο τήν παραμονή Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2023 μέ ἀφορμή τήν ἑορτή τῶν Γενεθλίων τῆς Θεοτόκου. Ἡ ἑορτή αὐτή ἀφορᾶ τό ἀνυπέρβλητο πάντοτε καί μεγαλειῶδες γεγονός τῆς γεννήσεως τῆς Θεοτόκου, ἡ ὁποία ἔγινε συνεργός τοῦ Θεοῦ στήν οἰκονομία τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ Παναγία γεννήθηκε, ἦρθε στόν κόσμο καί διά μέσου αὐτῆς ἔγινε ἐφικτή, γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους, ἡ δυνατότητα τῆς λύτρωσής μας ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου. «Ἡ γέννησις σου Θεοτόκε, χαράν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ...» ἀναφέρει χαρακτηριστικά τό ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς πού τό ἀκούσαμε νά τό ψάλλει πολλές φορές ὁ χορός τῶν πατέρων τῆς Μονῆς μέσα στήν κατανυκτική ἡσυχία τῆς νύκτας...

Ας προσευχόμαστε λοιπόν όλοι, διότι χανόμαστε!

Γέροντας Άνθιμος Αγιαννανίτης

Σήμερα διερχόμαστε την χειρότερη κρίση από κτίσεως κόσμου. Βλέπετε τους ανθρώπους, ενώ ο Θεός έδωσε τη σοφία για το αγαθό, αυτοί την καταχρώνται για το πονηρό. Έχουν αποθηριωθεί, πράγμα που δεν συμβαίνει στα θηρία.

Κανένα καλό δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς τη μετάνοια. Ας ανατρέξουμε στην Παλαιά Διαθήκη στο εξής περιστατικό. Λέει ο προφήτης Ιωνάς: «Ακόμη τρεις ημέρες και η Νινευΐ καταστρέφεται». Τι έκαναν τότε οι Νινευΐτες; Μετανόησαν και νήστεψαν οι πάντες, ακόμη και τα ζώα τους. Το ίδιο και μείς, ας υψώσουμε τους νοητούς οφθαλμούς μας προς τον Θεό, να ζητήσουμε το θείο έλεος για μας, το Έθνος, την Εκκλησία, τον κόσμο ολόκληρο, λέγοντας: «Κύριε, κατάπεμψον το έλεός σου επί τον λαόν σου και συγχώρησον ημάς τους αμαρτωλούς και όλον τον κόσμον σου».

Στην περίοδο της Νέας Διαθήκης, διαβάζουμε για τον Μέγα Βαρσανούφιο, ότι έβλεπε να ξεσπά στον κόσμο μεγάλο κακό. Τότε τρεις άνδρες εμπόδιζαν να εξαπλωθεί στον κόσμο αυτό το κακό. Ο ένας ήταν ασκητής στην Ρώμη, ο άλλος στην Κόρινθο και ο τρίτος ο ίδιος ο άγιος Βαρσανούφιος. Οι προσευχές αυτών των τριών απέτρεψαν τον δίκαιο θυμό και την οργή του Μεγάλου Βασιλέως Χριστού.

Πιστεύω ότι και μέχρι σήμερα υπάρχουν τέτοιοι Άγιοι που προσεύχονται. Έχει τόσο οργιάσει ο σατανάς με τα όργανά του, ώστε θέλουν να καταπιούν τα πάντα. Ας προσευχόμαστε λοιπόν όλοι, διότι χανόμαστε.

Τι να κάνουμε τον καιρό που έχουμε στεναχώριες

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Συχνά στη ζωή έρχεται και μας χτυπά κύμα δύσκολων σκέψεων, κύμα στεναχώριας.

Το καλύτερο απ’ όλα είναι να σωπαίνουμε. Δεν χρειάζεται εμείς πολύ να σκεφτόμαστε. Ο Κύριος ξέρει, προνοεί πόσο μπορούμε να αντέξουμε. Ποιο βά­ρος στεναχώριας μπορούμε να σηκώσουμε.

Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει αμέσως να πλησιάσουμε τον Κύριο, ο όποιος είναι για μας, σαν το ζεστό σπίτι μας τον χειμώνα. Να σιωπούμε. Καλό είναι να σιωπούμε, επειδή αμέσως δεν μπορούμε να νική­σουμε το κύμα των δύσκολων σκέψεων και της στενα­χώριας.

Συχνά μας έρχονται σκέψεις για το μέλλον μας πού είναι γεμάτο ανασφάλεια. Αναρωτιόμαστε: «Πώς θα τελειώσουμε αυτή τη δουλειά, πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα;

Δεν σε αφήνει να σκεφτείς η τηλεόραση

π. Νίκων Ἁγιορείτης

Πρέπει νὰ ἀρχίσει λίγο τὸ μυαλὸ νὰ δουλεύει καὶ νὰ ἀρχίσουμε νὰ σκεφτόμαστε γιατί ἔχουμε παύσει νὰ σκεφτόμαστε. Θὰ ἀρχίσουμε νὰ σκεφτόμαστε ἐὰν ἀρχίσουμε νὰ βλέπουμε λιγότερο τηλεόραση.

Θέλεις νὰ δεῖς κάτι ὡραῖο;  Πάρε τήν ὡραιοτερη ὀθόνη πού ὑπάρχει, σπάσε τὴν κεραία, βάλε ἀπὸ κάτω ἕνα dvd καὶ νὰ βλέπεις, ὅ,τι ἔργα θέλεις ἐσὺ καί ὅ,τι ντοκιμαντὲρ θέλεις ἐσύ.

Ὄχι κάποια πράγματα πού θέλουν ἄλλοι νὰ δεῖς ἐσύ, ἀλλὰ αὐτὰ πού θέλεις ἐσὺ νὰ δεῖς.

Δὲν σὲ ἀφήνει νὰ σκεφτεῖς η τηλεόραση.

Όταν μας αδικούν…

 

Όταν αδικούμαστε, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε την αδικία που γίνεται σε βάρος μας; Να διεκδικούμε το δίκαιό μας;

Να παραιτούμαστε από αυτό; Να μιλούμε; Να σιωπούμε; Να κάνουμε κάτι άλλο;

Βεβαίως δεν είναι ίδιες όλες οι περιπτώσεις, ούτε αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο από όλους τους ανθρώπους. Κάποιοι διεκδικούν το δίκαιό τους ακολουθώντας την δικαστική οδό. Κάνουν χρήση ενός νομίμου δικαιώματός τους που δεν τους απαγορεύει ούτε η Πολιτεία ούτε ο νόμος του Θεού να το χρησιμοποιήσουν.

Πώς να περάσουμε μια μέρα χωρίς αμαρτία

 Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Πώς να περάσουμε μια μέρα χωρίς αμαρτία, δηλαδή άγια; Να το καθημερινό πρόβλημα μας. Πώς να μεταμορφώσουμε το είναι μας, το φρόνημα, τα αισθήματα, τις ίδιες τις φυσικές αντιδράσεις μας, ώστε να μην αμαρτήσουμε ενάντια στον Ουράνιο Πατέρα μας, στον Χριστό, στο Άγιο Πνεύμα, στην ανθρώπινη υπόσταση, στον αδελφό μας και σε κάθε πράγμα σ’ αυτή τη ζωή;

Οι άνθρωποι μόνοι τους δεν μπορούν να καταλάβουν αν αμαρτάνουν ή όχι. Μόνο ο Κύριος και το Άγιο Πνεύμα το αποκαλύπτουν. Στον παράδεισο, όταν ο Ιησούς Χριστός μίλησε με τον Αδάμ, αυτός αρνήθηκε να κατηγορήσει τον εαυτό του: «Εσύ μου έδωσες αυτή τη γυναίκα, και αυτή μου έδωσε να φάω αυτόν τον καρπό». Ας προσπαθήσουμε να μη κατηγορούμε τον Θεό.

Μάθε να μην κρίνεις επιπόλαια...

 

Ένας μυαλωμένος πατέρας που είχε τέσσερις γιούς, θέλησε κάποτε να τους μάθει, να μην κρίνουν τα πράγματα επιπόλαια. Γι’ αυτόν τον σκοπό, έστειλε έναν – έναν, να επισκεφτούν μια αχλαδιά που βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση.

Ο πρώτος γιός έφυγε τον χειμώνα, ο δεύτερος την άνοιξη, ο τρίτος το καλοκαίρι και ο μικρότερος γιός το φθινόπωρο.

Όταν επέστρεψε ο τελευταίος από τους γιούς του, ο πατέρας τους κάλεσε όλους μαζί και τους ζήτησε να περιγράψουν τι είχαν δει.

Ο ακτήμων Φιλάρετος Καρουλιώτης

 

Ο γερω-Φιλάρετος έφυγε από την Μονή Σταυρονικήτα για την έρημο στις 12 Μαρτίου 1921. Έμεινε για λίγο στην παραλία της Αγίας Άννης και ύστερα πήγε στα Καρούλια χαμηλά κοντά στην θάλασσα. Είχε το κελλάκι του και ένα πολύ μικρό Εκκλησάκι δύο μέτρων, στο οποίο κάποτε, όταν εύρισκε ιερέα, έκανε θεία Λειτουργία.

Ο γερω-Φιλάρετος είχε ακτημοσύνη παντελή. Δεν ήθελε να έχη προμήθειες για δύο μέρες, «γιατί μπορεί να πεθάνω αύριο», έλεγε. Πάντα περπατούσε ξυπόλυτος. Του έδιναν μερικοί παπούτσια, τα φορούσε μία μέρα και ύστερα τα έδινε σε άλλους. Τα ράσα του ήταν παλαιά με πολλά μπαλώματα και τριμμένα αλλά καθαρά.

Ἡ Εὐωδία τῆς κάρας τοῦ Αγίου Ἰωσήφ τοῦ Ἠσυχαστή ...

Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Όταν κάναμε την εκταφή του Γέροντος, τρία χρόνια μετά την κοίμησί του, τον βγάλαμε κεχριμπάρι, αυτό είναι σημείο αγιότητος. Όλα τα άγια λείψανά του ήσαν όπως το κεχριμπάρι.

Στην εκταφή, όλοι οι παραδελφοί έλεγαν, εγώ θα πάρω αυτό, εγώ θα πάρω το άλλο κι’ εγώ έλεγα μέσα μου: «Εγώ δεν θα μιλήσω καθόλου, ο,τι μου δώσουν».

Ο πατήρ Αθανάσιος πήρε το χέρι του, λέγοντας:

-Αυτό το χεράκι με έσωσε, με τις μπαταριές που έτρωγα!

Και ενώ όλοι έπαιρναν κάποιο κομμάτι από το άγιο Λείψανό του για ευλογία, εγώ καθόμουν παράμερα. Γυρνάει τότε ο Γερο-Αρσένιος και λέει:

-Την κάρα να την δώσετε στον παπα-Εφραίμ.

Ὁ ὅσιος Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου

 

(τμῆμα ἐκ τῶν ἱερῶν λειψάνων του βρίσκεται ἀποθησαυρισμένο στό Ἱερό Κοινόβιο)

Τό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου μέ ἐπίσημο μοναστηριακό Γράμμα του πρός τήν Ἱερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους, αἰτήθηκε πρίν ἀπό ἀρκετό καιρό τήν παραχώρηση πρός αὐτό τμήματος ἐκ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ προσφάτως ἁγιοκαταχθέντος (τό ἔτος 2020) καί συμπεριλαμβανομένου ἤδη στά Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ καί Σπηλαιώτου.

Μετά ἀπό τήν θετική ἀνταπόκριση τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου, Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Ἐφραίμ καί τῆς περί αὐτοῦ ἀδελφότητος στό εὐλαβές τοῦτο αἴτημα, ὁ ἅγιος Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος μετέβη στό Ἅγιον Ὄρος μέ ἀντιπροσωπία πατέρων καί παρέλαβε τόν ἀνεκτίμητον αὐτόν θησαυρόν, ὁ ὁποῖος θά καταστεί ἀπό τοῦδε καί στό ἑξῆς μέσο εὐλογίας καί ἁγιασμοῦ τόσο τῶν ἐνασκουμένων μοναζόντων ἐν τῷ Ἱερῷ Κοινοβίῳ ὅσο καί γιά τούς ἐν τῷ κόσμῳ εὑρισκομένους λαϊκούς ἀδελφούς μας.

Διατήρησε την πίστη σου στον Χριστό, έστω κι αν μείνεις μόνος στον κόσμο...

Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Όσο βαθειά και αν είναι η ταραχή μας για τις αδικίες κάποιου συστήματος, η αλλαγή του πρέπει να συνδέεται με μακρά διαδικασία ανυψώσεως του ηθικού επιπέδου των ανθρώπων εν γένει.

Δεν έχουμε δικαίωμα να πραγματοποιήσουμε εκβιαστικές πράξεις -ακόμη και επάνω στους εκβιαστές- στο Όνομα του Χριστού. Μπορούμε όμως να ελέγξουμε την αδικία, ζώντας με ένταση, για να φυλάξουμε τη δικαιοσύνη προς όλους, και το κάνουμε όταν βλέπουμε όφελος από τον λόγο μας.

Η τέλεση της ίδιας της Λειτουργίας, η οποία είναι θυσία για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, είναι η υψηλότερη από όλες τις συμμετοχές στη δύσκολη διακονία προς την ανθρωπότητα.

Στά δύσκολα χρόνια δημιουργεῖται μία ἀδελφωσύνη πολύ δυνατή

Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

…Στίς μέρες μας καί νά μήν θέλουν νά δεθοῦν οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι, θά τούς ἀναγκάση ὁ διάβολος νά δεθοῦν. Ὁ διάβολος μέ τήν πολλή του κακία κάνει τό μεγαλύτερο καλό σήμερα στόν κόσμο.

Γιατί ἄς ποῦμε ἕνας πατέρας πού εἶναι πιστός καί θέλει λ.χ. νά κάνη φροντιστήριο στά παιδιά του, θά εἶναι ἀναγκασμένος νά βρῆ ἕναν καλό καί πιστό δάσκαλο γιά νά βάλη στό σπίτι του.

Ενας δάσκαλος πάλι πού εἶναι πιστός καί θέλει νά κάνη φροντιστήριο σέ παιδιά, γιατί δέν διορίσθηκε ἀκόμη, θά ζητᾶ νά βρῆ μία οἰκογένεια καλή γιά νά νοιώθη ἀσφάλεια.

Ἤ ἕνας τεχνίτης πού ζεῖ πνευματικά εἴτε ἐλαιοχρωματιστής εἶναι, εἴτε ἠλεκτρολόγος κ.λπ., θά ψάχνη νά βρῆ νά δουλέψη σέ μία καλή οἰκογένεια, ὥστε νά νοιώθη ἄνετα, γιατί σ᾿ ἕνα κοσμικό σπίτι θά βρίσκη τόν μπελά του.

Ἕνας χριστιανός νοικοκύρης πάλι, θά ψάχνη νά βάλη στό σπίτι του ἕναν καλό τεχνίτη πού νά εἶναι καί πιστός ἄνθρωπος.

Ἔτσι θά ψάχνη καί ὁ ἕνας καί ὁ ἄλλος νά βρῆ ἕναν πνευματικό ἄνθρωπο γιά νά μπορῆ νά συνεργασθῆ. Σιγά–σιγά, λοιπόν, θά γνωρισθοῦν μεταξύ τους οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι ἀπό ὅλα τά ἐπαγγέλματα καί ἀπό ὅλες τίς ἐπιστῆμες.

Η ελπίδα, το φως της ψυχής

 

Ένα ωραίο καντήλι γίνεται ωραιότερο και βέβαια εκπληρώνει τον προορισμό του, όταν του βάλουμε λάδι και ανάψουμε το φυτιλάκι του. Τότε ρίχνει ευεργετικά τις ακτίνες του και φωτίζει χαρωπά τα γύρω, ενώ παράλληλα, με την ταπεινή φλογίτσα του, εκφράζει την ευλάβειά μας στον Θεό.

Ένα καντηλάκι είναι και η ψυχή μας. Χωρίς λάδι δεν ανάβει το καντήλι, αλλά και χωρίς πίστη δεν γεννιέται στην ψυχή μας η ελπίδα. Για τούτο, πολλές φορές, που γίνεται λόγος στην Αγία Γραφή για την πίστη, γίνεται λόγος και για την ελπίδα και μάλιστα υπάρχουν περιπτώσεις που χρησιμοποιείται η λέξη ελπίδα με την έννοια της πίστεως.

Θείο δώρο είναι η ελπίδα. Ολόφωτη και χαρωπή, γλυκαίνει το ταξίδι της ζωής. Αυτή σαν προβολέας φωτίζει το άγνωστο μέλλον του ανθρώπου. Αυτή μας παρηγορεί και μας ανακουφίζει. Αυτή μας δίνει θάρρος και δύναμη, αυτή γίνεται χαρά, αυτή μας υπόσχεται το ήρεμο και ατάραχο λιμάνι στις τρικυμίες της ζωής, ενώ παράλληλα, αποτελεί την προϋπόθεση για την απόλαυση των αιωνίων αγαθών, όπως θα δούμε στη συνέχεια.

Στον αρχάριο της πίστης: Για την επιστροφή στην πίστη

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Όπως κάποιος που επιστρέφει σπίτι του από πολύ μακριά , έτσι αισθάνεστε εσείς τώρα επιστρέφοντας από τους παγωμένους τόπους της απιστίας στη ζεστή εστία της πίστης των πατέρων σας. Οι δυσκολίες που έχετε , δεν είναι άγνωστες στην Εκκλησία.

Διότι η Εκκλησία έχει γενικά εμπειρία όσων συμβαίνουν στους ανθρώπους όταν απομακρύνονται από την πίστη, και όταν επιστρέφουν σ’ αυτή.

Στην πρώτη περίπτωση τα δαιμόνια τους σπρώχνουν μπροστά , ενώ στη δεύτερη τους γυρίζουν πίσω, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα όλους τους δυνατούς πειθαναγκασμούς. Έτσι συμβαίνει και με σας.

Να γίνετε ραντάρ γιατί τα πράγματα ζορίζουν!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Να γίνετε ραντάρ, γιατί και τα πράγματα ζορίζουν. Θα διοργανώσουμε ένα συνεργείο προσευχής. Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι.

Με πόνο να γίνεται η προσευχή. Ξέρετε τί δύναμη έχει τότε η προσευχή;

Πολύ πληγώνομαι, όταν βλέπω μοναχούς να ενεργούν ανθρωπίνως και όχι με την προσευχή δια μέσου του Θεού στα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως. Ο Θεός μπορεί όλα να τα τακτοποιήση.

Μην ξεχνάτε ότι περνούμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή. Να θυμάστε την μεγάλη ανάγκη που έχει ο κόσμος σήμερα και την μεγάλη απαίτηση που έχει ο Θεός από μας για προσευχή. 

Να εύχεσθε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθή ο Χριστός τα πλάσματά Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Να επέμβη θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρέλλα και στο αδιέξοδο.

Δυσκολίες, πειρασμοί και απελπισία

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Να ξέρεις παιδί μου ότι ο πονηρός όταν δεν μπορεί να μας νικήσει εσωτερικά, τότε μας κάνει αυτές τις εξωτερικές επιθέσεις με διάφορα συμβάντα, που επιτρέπει ο Θεός, για να μας φοβίσει.

Δεν υπάρχει απελπισία μέσα στην Εκκλησία, ό,τι και να έχεις κάνει, ό,τι και να έχεις υποστεί. Δεν υπάρχει απελπισία. Στεναχώρια μπορεί να έχεις αλλά απελπισία όχι. Ο Θεός μέσα από την εξομολόγηση σε βοηθά και ξεπερνάς αυτά τα οποία μπορεί να σε οδηγήσουν στα έσχατα όρια της απελπισίας. Έχει ο Θεός. Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις. Αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς.

Ο Χριστός θέλει και ευχαριστείται να σκορπάει τη χαρά, να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά. Εύχομαι «ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη». Κράτησε την πίστη σου και μην απογοητεύεσαι και όλα θα γίνουν καλύτερα!

Ταπεινωθεῖτε μέχρι τό χῶμα καί θά γίνετε τέλειοι!

 Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ γίνουμε τέλειοι καὶ ἅγιοι. Νὰ ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.

Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό.

Στολίστε τὶς λαμπάδες σας μὲ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν’ ἀποβάλετε τὰ πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τὴν καρδιά σας ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ διατηρῆστε τὴν ἁγνή, γιὰ νὰ ἔρθει καὶ νὰ κατοικήσει μέσα σας ὁ Κύριος, γιὰ νὰ σᾶς πλημμυρίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὶς θεῖες δωρεές.

Παιδιά μου ἀγαπητά, ὅλη σας ἡ ἀσχολία καὶ ἡ φροντίδα σ’ αὐτὰ νὰ εἶναι. Αὐτὰ ν’ ἀποτελοῦν σκοπὸ καὶ πόθο σας ἀσταμάτητο. Γί’ αὐτὰ νὰ προσεύχεστε στὸν Θεό. Νὰ ζητᾶτε καθημερινὰ τὸν Κύριο, ἀλλὰ μέσα στὴν καρδιά σας καὶ ὄχι ἔξω ἀπὸ αὐτήν. Καὶ ὅταν Τὸν βρεῖτε, σταθεῖτε μὲ φόβο καὶ τρόμο, ὅπως τὰ Χερουβὶμ καὶ τὰ Σεραφίμ, γιατί ἡ καρδιά σας ἔγινε θρόνος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ γιὰ νὰ βρεῖτε τὸν Κύριο, ταπεινωθεῖτε μέχρι τὸ χῶμα, γιατί ὁ Κύριος βδελύσσεται τοὺς ὑπερήφανους, ἐνῷ ἀγαπάει καὶ ἐπισκέπτεται τοὺς ταπεινοὺς στὴν καρδιά.

Η μυστηριακή ζωή του χριστιανού

 

Ο κάθε άνθρωπος που θα πιστέψει στον Χριστό, με το βάπτισμα και με το χρίσμα γίνεται χριστιανός, γίνεται μέλος της Εκκλησίας. Δηλαδή, με το βάπτισμα γεννιέται καινούργιος άνθρωπος κανείς, και με το χρίσμα παίρνει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, τα οποία θα τα έχει πάντοτε ο χριστιανός –πρέπει να τα έχει– και τα οποία τον βοηθούν να αυξάνει στην πνευματική ζωή.

Και επειδή δεν μπορεί κανείς να κρατήσει, να διατηρήσει καθαρή την ψυχή του, έτσι όπως βγήκε από την κολυμβήθρα, έτσι όπως έγινε με το βάπτισμα, ο Κύριος όρισε, και η Εκκλησία καθόρισε, όπως έχουμε πει, να υπάρχει και το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως, το δεύτερο αυτό βάπτισμα.

Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἑορτὴ τῆς Παναγίας Μικρασιάτισσας.

Ὅπως στὸ Ἅγιον Ὅρος, ἔτσι καὶ στὸ Ἱερὸ Κοινόβιο ποὺ ἀποτελεῖ εἶναι μετόχιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους, ὅλος ὁ Αὔγουστος εἶναι ἀφιερωμένος στὴ Μητέρα τοῦ Φωτός, στὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τὴν Παναγία μας. Ἡ ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς δὲν τελεῖται στὶς 23, ἀλλὰ στὶς 28 τοῦ μηνός.

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι σὲ κάθε Μονὴ καὶ κάθε Ναὸ ποῦ ἀκολουθεῖ τὸ Τυπικό του Ἁγίου Ὅρους, μεταξὺ 16 καὶ 28 Αὐγούστου, θὰ ἀκούσουμε καὶ πάλι γράμματα τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως μαζὶ μὲ τὰ γράμματα τοῦ καθ᾿ ἡμέραν ἑορταζομένου Ἁγίου. Ἀκόμη, ὅπως ἀπὸ τὴν 1η Αὐγούστου μέχρι τὴν προπαραμονὴ τῆς Κοιμήσεως ψάλλουμε τὴν Μικρὴ καὶ τὴ Μεγάλη Παράκληση πρὸς τιμὴν τῆς Παναγίας μας, ἔτσι, στὸ Ἱερὸ Κοινόβιο, ὅπως εἶχε καθιερώσει ὁ ἀείμνηστος Γέροντας Χρυσόστομος Ἁγιονικοδημίτης, ἀπὸ τὴν ἑπομένη τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως μέχρι τὴν ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς, καθημερινῶς ψάλλεται Παράκληση σὲ μιὰ ἄλλη θαυματουργὸ εἰκόνα Της, ποὺ ἐκτίθεται πρός προσκύνηση στό Καθολικό τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου.

Όλη ή βάση εκεί είναι: Νά μετανοήση ό κόσμος

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

 

Όταν ζητούμε μετάνοια από τόν Θεό γιά τόν κόσμο, νά βάζουμε καί τόν εαυτό μας μέσα σ' αυτούς πού έχουν φταίξει καί νά μή λέμε: «Βοήθησε τόν κόσμο πού είναι αμαρτωλός». Οί Τρεις Παίδες γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία, και όμως δεν είπαν «τί φταίμε εμείς;», αλλά είπαν: «Δικαίως πάθαμε, έπρεπε και περισσότερα να πάθουμε».

Μιλούσαν σάν να ήταν από αυτούς πού παρέβησαν τις εντολές του Θεού πριν από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, σάν νά ήταν και αυτοί συμμέτοχοι στην αμαρτία, ενώ ήταν αμέτοχοι, αφού δεν είχαν ακόμη γεννηθη.

Η καρδιά και ο Θεός...

 Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Ο Θεός βρίσκεται παντού. Και σαν βρει καρδιά που δεν Του εναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά. Τόση είναι η χαρά της καρδιάς που έχει μέσα της τοn Θεό, ώστε κολλάει πάνω Του και δεν θέλει ποτέ να Τον αποχωριστεί.

Σε καρδιά φουσκωμένη από εγωισμό δεν πλησιάζει ο Κύριος. Κι έτσι αυτή καταθλίβεται, μαραζώνει και σιγολιώνει, βυθισμένη στην άγνοια, τη λύπη και το σκοτάδι.

Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Η εσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον ίδιο τον Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους.

Η παρουσία και προστασία των Αγίων στην ζωή μας!

Δημήτριος Παναγόπουλος

Κάποτε ήτανε ένας άπιστος που είχε μία γυναίκα πιστή. Η γυναίκα του μιλούσε για την πίστη, αλλά αυτός δεν την άκουγε. Μια μέρα κάνανε μερικές ελιές και δεν προλάβανε να τις μεταφέρουνε από το λιοστάσι στο σπίτι και τις άφησαν εκεί έξω.

Είπε ο σύζυγος:

– Μην τις αφήνουμε εδώ, θα μας τις κλέψουν.

– Θα τις φυλάξει ο Θεός, του είπε η γυναίκα του.

– Ποιός Θεός, εάν δεν τις φυλάξουμε εμείς; Ακούς εκεί… πιστεύεις σε Θεό.

Τι μας διδάσκει ο σταυρός του Κυρίου ;

Σταυρός ίσον συγγνώμη.

Γιατί επάνω στο σταυρό ο Χριστός συγχώρεσε τους φονιάδες Του. 

Υπάρχουν σήμερα στην εκκλησιά μαλωμένοι;

Υπάρχουν πεθερές που μισούν τις νύφες και νύφες τις πεθερές;

Υπάρχουν σπίτια που δεν μιλιώνται;

Υπάρχουν γείτονες που δεν χαιρετιώνται; .  Υπάρχει μίσος; 

E, σήμερα ο σταυρός λέει: συγχωρήστε! Αν δεν συγχωρείς, τότε μην πλησιάζεις το σταυρό, μην τον φιλάς. Όταν μέσα στην καρδιά σου έχεις αυτόν τον κάβουρα, αυτό το φίδι του μίσους, δε μπορείς να πλησιάσεις το σταυρό. Γιατί σταυρός σημαίνει συγχώρησις. Καλείσαι να συγχωρήσεις και τον πιο μεγάλο εχθρό σου. 

Δεν θα κρατήσει πολύ αυτό που γίνεται σήμερα

 Άγιος Ιουστίνος Πίρβου ο Ρουμάνος

«Δεν έχουμε πια προφήτες και αγίους προστάτες της Ορθόδοξης αλήθειας… πίσω στη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και των Αγίων που εδόξασε ο Θεός με άγια λείψανα...

Πιστεύω ότι, αν δημιουργήσουμε μία πνευματική ενότητα και αντισταθούμε μαζί, ο Θεός θα μας λυπηθεί. Δεν θα κρατήσει πολύ αυτό που γίνεται σήμερα».

«Θα έρθει μία εποχή, κατά την οποία μόνο όσοι βιώνουν τη Χάρη του Θεού θα μπορούν να διακρίνουν το καλό από το κακό. Ο άνθρωπος δεν θα είναι ικανός να επιλέξει ανάμεσα στο καλό και στο κακό μόνο με τον νού του. Θα υπάρχουν φοβερές πλάνες. Και μόνον η Χάρις του Θεού είναι ικανή να μας λυτρώσει απ’ αυτές. Γι’ αυτό προσευχηθήτε, γρηγορείτε και προσεύχεστε για να μην πέσετε στον πειρασμό της πλάνης».

Χωρίς πνευματικό πατέρα, δεν μπορεί να προχωρήσει κάποιος στην πνευματική ζωή

 † π. Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Όταν ήμουν μικρός στον κόσμο είχα δει μια ταινία που μου έμεινε στη μνήμη και με βοήθησε στο ξεκίνημα της μοναχικής μου ζωής, όταν έβαζα θεμέλιο. Ήταν μια ταινία με δύο πυγμάχους που θα έκαναν μια πάλη μεταξύ τους.

Ο προπονητής του νεότερου, πριν τον αγώνα, έλεγε στον αθλητή του:
– Αυτή η τέχνη (της πυγμαχίας), προβλέπει θυσίες. Δεν θα πίνεις, δεν θα καπνίζεις, δεν θα ξενυχτάς, δεν θα πηγαίνεις με το άλλο φύλο, για να έχεις υγεία, η οποία θα σε βοηθήσει στην πάλη και στην νίκη! Αν δεν τα φυλάξεις αυτά, θα έχεις αποτυχία…

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 26 - 08 - 2023

Οἱ προϋποθέσεις μιᾶς σωστῆς ἐξομολόγησης: Γιά νά λάβει κάποιος τήν συγχώρεση καί νά δικαιωθεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὀφείλει, κατά τό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως, νά ὁμολογήσει μέ εἰλικρινῆ διάθεση καρδιᾶς τά ἁμαρτήματά του. Αὐτό συντελεῖ στήν ταπείνωση καί τή συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς του, πράγμα σωτήριο γιά τόν ἴδιο.