Η επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού

 Από τη Φιλοκαλία

Αρχή κάθε εργασίας θεάρεστης είναι η επίκληση με πίστη του σωτηρίου ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο Ίδιος έχει πει: «Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε» (Ιω. 15:5).

Μαζί με αυτήν είναι και η ειρήνη, γιατί λέει: «Πρέπει να προσεύχεσθε χωρίς οργή και διαλογισμούς» (Α’ Τιμ. 2:8), όπως επίσης και η αγάπη, επειδή «ο Θεός είναι αγάπη, κι όποιος μένει μέσα στην αγάπη μένει μέσα στο Θεό κι ο Θεός σ’ αυτόν» (Α’ Ιω. 4:16).

Η ειρήνη και η αγάπη δεν κάνουν μόνο την ευχή ευπρόσδεκτη, αλλά κι από αυτή πάλι την ευχή γεννιούνται και ανατέλλουν και οι ίδιες, σαν δίδυμες θεϊκές ακτίνες, και αυξάνουν και τελειοποιούνται.

***

Από αυτά, ή μάλλον με καθένα από αυτά χωριστά και με τα τρία μαζί, χαρίζεται άφθονα σε μας και μας πλημμυρίζει ο πλούτος όλων των αγαθών.

Με την επίκληση δηλαδή με πίστη του ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ελπίζουμε με βεβαιότητα να λάβουμε το έλεος και την αληθινή ζωή που είναι κρυμμένη μέσα στο Χριστό (Κολ. 3:3), γιατί αυτά αφήνει ν’ αναβλύσουν σαν από μία αέναη θεία πηγή το όνομα του Κυρίου Ιησού που το επικαλούμαστε με καθαρότητα μέσα στην καρδιά.

Με την ειρήνη που ξεπερνά κάθε νου και που δεν έχει κανένα όριο (Φιλιπ. 4:7, Ησ. 9:7) αξιωνόμαστε να συμφιλιωθούμε με το Θεό και μεταξύ μας.

Απόλυτη ένωση

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ο Χριστός είναι η κεφαλή, εμείς το σώμα.

Είναι δυνατόν να υπάρξει κάποιο κενό διάστημα ανάμεσα στην κεφαλή και στο σώμα;

Αυτός είναι το θεμέλιο , εμείς η οικοδομή.

Αυτός η άμπελος , εμείς τα κλήματα.

Αυτός είναι ο νυμφίος , εμείς η νύμφη.

Αυτός ο ποιμένας , εμείς τα (λογικά) πρόβατα.

Αυτός είναι η οδός , εμείς οι πορευόμενοι στην οδό.

Είμαστε εμείς ναός. Εκείνος ο ένοικος.

Αυτός είναι ο πρωτότοκος , εμείς οι αδελφοί Του.

Αυτός ο κληρονόμος , εμείς οι συγκληρονόμοι.

Αυτός η ζωή , εμείς οι ζωοποιούμενοι.

Αυτός το φως , εμείς οι φωτιζόμενοι.

Αυτός η ανάστασις , εμείς οι συνεχώς αναστημένοι.

Όλα αυτά φανερώνουν ένωση ,την απόλυτη ένωση!

Δεν επιτρέπουν κανένα κενό, ούτε το παραμικρό, ανάμεσα σ’ εμάς και σ’ Εκείνον.

ΠΗΓΗ psigmataorthodoxias

Θλίψη, οργή και ντροπή για το νομικό κατάντημα της χώρας μας σε καιρούς κορω-παρα-νοϊκής πανδημίας

 Κωνταντίνου Βαθιώτη, Αναπλ. Καθηγητή Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.

Όταν προ ημερών προσπάθησα να εξηγήσω γιατί η αναστολή λειτουργίας των κουρείων-κομμωτηρίων επεβλήθη ενάντια στην κοινή λογική και στις επιταγές του Συντάγματος, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το παγκόσμιο σχέδιο για την καθυπόταξη, τον εξευτελισμό και εν τέλει την αποπροσωποποίηση των πολιτών απανταχού της γης, δεν έτρεφα αυταπάτες ότι θα μπορούσε να ιδρώσει το αφτί κάποιου εκ των Ελλήνων υπο-δικτατόρων.

Κατά μείζονα λόγο δεν έτρεφα αυταπάτες, όταν προσφάτως διετύπωσα την πρόταση για διεξαγωγή ενός δημόσιου τηλεοπτικού διαλόγου μέσω του οποίου θα διαφωτιζόταν ο πολίτης ως προς την αναγκαιότητα της παράτασης του ψυχοκτόνου “lockdown II”. Άλλος ήταν ο στόχος αυτής της πρότασης: Αφ’ ενός να συνοψίσει τους 19 ενδεικτικά αναφερόμενους λόγους διαλόγου για τον Covid-19, ώστε να μπορούν οι πολίτες να επισκοπήσουν εύκολα τα σημεία εκείνα που πιστοποιούν την ανικανότητα της κυβέρνησης να διαχειρισθεί ανθρώπινα, τεκμηριωμένα και εν τέλει πειστικά την παρούσα υγειονομική κρίση. Αφ’ ετέρου να καταδείξει urbi et orbi ότι η παρούσα θλιβερή κυβέρνηση δικαίως φέρει το παρατσούκλι “Νέα (Αντίχριστη) Δικτατορία”, αφού αδιαφορεί a limine για ένα από τα θεμελιώδη συστατικά στοιχεία της γνήσιας Δημοκρατίας: τον διάλογο με την μειοψηφία.

Όλους αυτούς τους μήνες τα ανάλγητα όντα που μας κυβερνούν δείχνουν το ποιόν τους όταν βάζουν την υπογραφή τους στις εκάστοτε ΚΥΑ, δηλ. όταν παράγουν αυτά τα βρομερά νομοθετικά σκουπίδια, ενώπιον των οποίων ο μελλοντικός Ιστορικός του Δικαίου δεν αποκλείεται να προτείνει να αξιοποιηθούν ως καύσιμη ύλη για το τζάκι των ανθρώπων εκείνης της μακρινής εποχής (αν, βεβαίως, υπάρχουν ακόμη τζάκια και όχι ρομπότ που θα ζεσταίνουν ατομικά όποιον θα κρυώνει) παρά ως νομοθετικό υλικό άξιο δικαιοσυγκριτικού ελέγχου. Το ίδιο θα ισχύει και στην περίπτωση εκείνη κατά την οποία ο πλανήτης θα μαστίζεται πάλι από κάποια άλλη πανδημία, αφού ο νομοθέτης του μέλλοντος δεν θα έχει να αποκομίσει τίποτε ωφέλιμο από τον τρόπο διαχείρισης της σημερινής πανδημίας, η οποία αντιμετωπίζεται σταθερά στην βάση μιας απάνθρωπης λογικής με γνώμονα το λατινικό ρητό του Σενέκα του Πρεσβυτέρου “quaedam remedia graviora ipsis pericula sunt”, ελληνιστί: «μερικά φάρμακα είναι χειρότερα από τους ίδιους τους κινδύνους».

Αλήθειες που θα πρέπει επιτέλους να μας αφυπνίσουν!!!

 

Γενηθήτω

 

Η εικόνα που πλαισιώνει το ποίημα

είναι ζωγραφική σύνθεση του Adam Leskowicz

"The agony in the Garden"

ΠΗΓΗ amfoterodexios

Ηρωικά και ευτράπελα

    Δημήτρης Νατσιός 

     δάσκαλος-Κιλκίς

«Βίος ανεόρταστος μακριά οδός απανδόκευτος», έλεγαν οι αρχαίοι. Ζωή χωρίς γιορτή, άχαρη, είναι δρόμος χωρίς πανδοχείο ανάπαυσης. Κάποτε ανθούσε σε τούτον τον τόπο και η ευθυμογραφία, οι ευτράπελες γραφές. Διέπρεψε σ’ αυτό το λογοτεχνικό είδος ο μεγάλος Δημήτρης Ψαθάς, συγγραφέας και του συγκλονιστικού «Γη του Πόντου», αλλά και περίτεχνων ευθυμογραφημάτων, όπως το περίφημο «Η Θέμις έχει κέφια», που πρωτοεκδόθηκε το 1937 και έγινε ανάρπαστο.

 Από τον πρόλογο του βιβλίου αυτού αποσπώ μια παράγραφο. «Επειδή το συγκινείν και προκαλείν τα δάκρυα καλή και άγια ασχολία είναι και υψηλή τέχνη θεωρείται αλλά, βρε αδελφέ, δεν είναι απόλυτος ανάγκη τέλος πάντων, όλοι οι γράφοντες να γράφουν διά την αιωνιότητα, διά ταύτα, από τα κέφια της Θέμιδος θα προσπαθήσωμεν και πάλιν να αντλήσωμεν ευθυμίαν, όχι διά να δρέψωμεν δάφνας φιλολογικάς, αλλά μόνον ένα – έστω – χαμόγελο από τα χείλη σου, ω συνωφρυωμένε και κατσούφη και δύστροπε Έλλην αναγνώστα!».

 Ίσως κατάντησα κουραστικός, αλλά οφείλω να επισημάνω το εξής. Στο παλιό ανθολόγιο του Δημοτικού Ε’ και Στ’ τάξεων, προ του 2006, υπήρχε το ωραιότατο ευθυμογράφημα του Δ. Ψαθά με τίτλο «η τσάντα και το τσαντάκι». Το διαβάζαμε και σπαρταρούσε και τρανταζόταν από τα γέλια όλη η τάξη. Εξοβελίστηκε από τα νέα. Γιατί;  Προφανώς και ο Ψαθάς, από τον εθνομηδενιστικό εσμό του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής κρίθηκε ως εθνοκεντρικός και λογοκρίθηκε.

Γ.Τράγκας: «Πολύ πιθανό να κάνουμε Χριστούγεννα με επίθεση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων»

 

Πολύ πιθανή κρίνει μια επίθεση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων εν μέσω εορτών των Χριστουγέννων ο αδέσμευτος δημοσιογράφος Γ.Τράγκας με αφορμή την απόσπαση της προσοχής της ελληνικής κοινής γνώμης με τον κορωρνοϊό και την καραντίνα.

Θεωρεί ότι τότε είναι η κατάλληλη περίοδος για κάποιους για να «κλείσουν τις εκκρεμότητες στα ελληνοτουρκικά με ένα θερμό επεισόδιο τύπου Ιμίων» που θα οδηγήσει σε μια συνολική διαπραγμάτευση και φυσικά σε εθνικές υποχωρήσεις καθώς η Ελλάδα δεν ζητάει τίποτα.

Άλλωστε είναι πολύ πιθανό να αποδεχτεί ο ελληνικός λαός μια τέτοια συμφωνία, όπως αποδέχτηκε και τα μνημόνια και την Συμφωνία των Πρεσπών.

«Καλό κουράγιο να έχετε όλοι σας. Και πρέπει να έχετε πολύ κουράγιο και μεγάλη ψυχραιμία τις επόμενες εβδομάδες γιατί εκτός από τον κορονοϊό και την φυλακή του lockdown, υπάρχει πιθανότητα να κάνουμε γιορτές με πολεμικό συναγερμό και επίθεση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων σε περιοχές της ελληνικής επικράτειας που αμφισβητεί η Άγκυρα. 

Δεν αποκλείεται αυτό που ζούμε με την πανδημία και τα αστυνομικά μέτρα για την αναχαίτισή της να αποτελούν μεγάλη ευκαιρία για όσους θέλουν να κλείσουν τις εκκρεμότητες στα ελληνοτουρκικά με ένα θερμό επεισόδιο τύπου Ιμίων, ένα τραπέζι συνολικής διαπραγμάτευσης, και μια σειρά εθνικών υποχωρήσεων που πρέπει να αποδεχθεί ο Ελληνικός λαός, όπως τα μνημόνια, την Συμφωνία των Πρεσπών, και όλα εκείνα που προετοίμασαν και προετοιμάζουν την κοινή γνώμη να αποδεχθεί μια ταπεινωτική ήττα και παραχωρήσεις κατά μήκος των ελληνικών συνόρων. 

Παρεδώσαμεν ἐν τῆ πράξει τά κλεῖθρα τῶν Ἐκκλησιῶν μας καί ἀπομένει... νά δώσωμε καί τάς σφραγῖδας τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεών μας εἰς τόν «Καίσαρα»! Ἒλεος!ἒλεος!

 

Πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ἀπόστολος, ὁ Πρωτόκλητος (30 Νοεμβρίου †)

 

Ὁ Ἀνδρέας, ψαρὰς στὸ ἐπάγγελμα καὶ ἀδελφός τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἦταν ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ τὸν πατέρα του τὸν ἔλεγαν Ἰωνά. Ἐπειδὴ κλήθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο πρῶτος στὴν ὁμάδα τῶν μαθητῶν, ὀνομάστηκε πρωτόκλητος.

Ὁ Ἀνδρέας (μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη τὸν εὐαγγελιστὴ) ὑπῆρξαν στὴν ἀρχὴ μαθητὲς τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, ποὺ βρισκόντουσαν στὶς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνη κι ὁ Πρόδρομος τοὺς ἔδειξε τὸν Ἰησοῦ καὶ τοὺς εἶπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οἱ δύο ἁπλοϊκοὶ ἐκεῖνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, ποὺ χωρὶς κανένα δισταγμὸ κι ἐπιφύλαξη ἀφήκαν ἀμέσως τὸν δάσκαλό τους κι ἀκολούθησαν τὸν Ἰησοῦ. 

Ἡ ἱστορία τῆς ζωῆς τοῦ Ἀνδρέα μέχρι τὴν Σταύρωση, τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν Ἀνάληψη, ὑπῆρξε σχεδὸν ἴδια μὲ... ἐκείνη τῶν ἄλλων μαθητῶν. Μετὰ τὸ σχηματισμὸ τῆς πρώτης Ἐκκλησίας, ὁ Ἀνδρέας κήρυξε στὴ Βιθυνία, Εὔξεινο Πόντο (μάλιστα ὁ Ἀπόστολος, εἶναι ὁ ἱδρυτὴς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Βυζαντίου ἀφοῦ ἐκεῖ ἐγκατέστησε πρῶτο ἐπίσκοπο, τὸν ἀπόστολο Στάχυ (βλέπε 31 Ὀκτωβρίου) κι αὐτοῦ διάδοχος εἶναι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης), Θράκη, Μακεδονία καὶ Ἤπειρο. Τελικά, κατέληξε στὴν Ἀχαΐα.  

Η θλιβερή ιστορία της Pfizer

 

Μην ονειρεύονται υποχρεωτικούς εμβολιασμούς

 

Ομιλεί ο  π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης

Μην κρίνεις τους άλλους από αυτό που βλέπεις.

Την ημέρα της Κρίσεως, όταν ο Θεός θα κρίνει τους ανθρώπους, δε θα κοιτάξει ούτε τα βασιλικά στέμματα, ούτε τα υψηλά αξιώματα.

Θα ζητήσει να εξετάσει τις καρδιές μας. Και τότε, οι πιο ταπεινοί άνθρωποι, ο φτωχός χωριάτης, ο «καραβοτσακισμένος» από τα βάσανα της ζωής άνθρωπος, ο αγράμματος τσοπάνης, ο φυλακισμένος, ο ξενιτεμένος, ο ασθενής… η δυστυχισμένη χήρα, που κάθεται μαζί με τα παιδιά της μέσα στη φτώχεια και τη δυστυχία, γιατί κανείς δεν τους ανοίγει την πόρτα, όλοι αυτοί, αν σήμερα προσεύχονται με δάκρυα στο Θεό, κατά την ημέρα της Κρίσεως θα είναι ανώτεροι από όλους τους ηγεμόνες του κόσμου, τους σημερινούς και τους αυριανούς.

Κάποια μέρα λοιπόν ένας μεγάλος και ένδοξος βασιλιάς έτρεχε στο δρόμο μέσα στη χρυσή του άμαξα, περιστοιχισμένος από τους αυλικούς του. Κι εκεί που πήγαιναν όλοι μαζί, συνάντησαν σε μια γωνιά του δρόμου δύο άνδρες με σκισμένα, βρόμικα ρούχα και πρόσωπα μαραμένα από την άσκηση.

Ο βασιλιάς κατάλαβε αμέσως πως επρόκειτο για αγίους ανθρώπους του Θεού, που το σώμα τους είχε λιώσει από τη νηστεία, τους ασκητικούς αγώνες και την αϋπνία, ενώ η ψυχή τους έλαμπε από το φως του Θεού.

Σταμάτησε λοιπόν αμέσως, κατέβηκε από την άμαξα και έπεσε γονατιστός στα πόδια τους, κάνοντας μετάνοιες. Στη συνέχεια σηκώθηκε και ασπάστηκε το χέρι τους με σεβασμό.

«Πάντοτε πρίν ἀπ᾿ τήν αὐγή εἶναι τό πιό πυκνό σκοτάδι» (Γ΄ Μέρος)

«24 Δεκεμβρίου 1941... Ὁ θάνατος εἶναι δίπλα μου, νοιώθω τά παγωμένα του χέρια νά μοῦ πιέζουν τήν καρδιά... Ἀλλά, ἄς εἶναι... Διότι, ἀπό σήμερα γιά μένα ἄλλαξαν τά πάντα. Πρό ὀλίγου ἦρθε κάποιος παράξενος ἄνθρωπος, μέ μπλέ σκοῦρα ροῦχα καί μιά κατάλευκη γενειάδα. Τό βλέμμα του ἦταν πονεμένο καί χαρούμενο μαζί. Φαινόταν βιαστικός. Ἀφοῦ σφάλισε τήν πόρτα, μοῦ εἶπε ψιθυριστά στά Ρωσσικά:

“Δέν μέ γνωρίζεις παιδί μου, τό ξέρω. Ἀλλά, μήν φοβᾶσαι... Μέ λένε Στεφάν καί εἶμαι ἱερέας τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ”.

“Στεφάν;”, ρώτησα κεραυνοβολημένος.“Στεφάν Ζινόφσκυ;”.

“Ναί, ἀπό τήν Πετρούπολη. Εἶμαι στήν ὑπηρεσία τοῦ Νοσοκομείου, ὡς αἰχμάλωτος πολέμου, στά καταναγκαστικά ἔργα μεταφορᾶς ἀνθρώπινων πτωμάτων, στούς κλιβάνους καύσεως γιά ἀπανθράκωση καί σαπουνοποίηση. Μᾶς δίδεται καθημερινῶς ἕνας κατάλογος μέ τούς ἀριθμούς τῶν θαλάμων καί τά ὀνόματα ἐκείνων πού πρέπει νά μεταφέρουμε. Χθές στόν κατάλογο διάβασα τό ὄνομά σου. Θάλαμος νούμερο «0» (μηδέν), Ἰβάν Στάρτσκωφ, κωδ. ἀρ. 542770. Ἀντέγραψα σέ ἄλλο χαρτί αὐτά τά στοιχεῖα καί τά φύλαξα”.

»Ἡ ἑπόμενη κίνησή του ἦταν νά βγάλει ἀπό τόν κόρφο του ἕνα πολύ λεπτό ὕφασμα διπλωμένο σφιχτά, σέ γαλάζιο χρῶμα.

“Ἰδού, παιδί μου. Αὐτό εἶναι τό πετραχήλι, πού μέ θυσία αἵματος μοῦ ἔφτιαξαν χέρια ἀδελφικά, ὥστε κι ἐδῶ στή φοβερή αἰχμαλωσία, ἔστω κι ἄν χάνονται σώματα, νά σώζονται ψυχές”.

»Τόν διέκοψα ἀπότομα ρωτώντας τον μέ ἀγωνία:

“Πέστε μου, μπάτουσκα (παππούλη), εἰλικρινά τί σᾶς παρακίνησε νά ᾿ρθεῖτε σέ μένα;”.

Μοῦ ἀπάντησε ψιθυριστά:

«Κοίταξε, παιδί μου. Τό ξέρω ὅτι ὀνομάζεσαι Ἰβάν Στάρτσκωφ, εἶσαι ἀπό τό Σμολένσκ, καί εἶσ᾿ ἀδελφός τοῦ Ἀλεξίου Στάρτσκωφ, πού τώρα εἶναι...».

“Πῶς τά ξέρετε ὅλα αὐτά;” ρώτησα κατάπληκτος.

“Εἶναι πολύ ἁπλό. Ἐγώ ἔχω ἕνα γυιό πού τώρα εἶναι ἱερομόναχος στό ἐρημιτικό κελλί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ἐκεῖ ὅπου εἶχε καταφύγει ὁ ἀδελφός σου ἀρχικά, γιά νά γίνει Μοναχός. Συνέπεσε λοιπόν τήν ἡμέρα πού εἶχες ἔρθει μέ τόν πατέρα σου, γιά νά πάρετε τόν Ἀλέξιο, ἤ μᾶλλον τόν Χριστοφόρο πίσω, νά εἶμαι κι ἐγώ ἐκεῖ, διότι τήν ἑπομένη ἐπρόκειτο νά γίνει ὁ γυιός μου μεγαλόσχημος Μοναχός. Εἶδα λοιπόν ὅλη τή σκηνή μέ τά μάτια μου. Ὅταν ἐσεῖς μπήκατε στό ἀρχονταρίκι γιά ἀνάπαυση, ὁ ἀδελφός σου ἔτρεξε βιαστικά στό κελλί τοῦ γυιοῦ μου, λέγοντάς του:

“Πάτερ Μιχαήλ! Νά πεῖς σέ παρακαλῶ στόν Ἡγούμενο νά μέ συγχωρήσει, ἀλλά φεύγω ἀμέσως γιά τό Ἅγιον Ὄρος!”.

“Ἀλέξιε, ἀδελφέ, εἶναι σωστό νά φύγεις τώρα;” τόν ρώτησε ὁ γυιός μου.

“Εἶναι θέλημα Θεοῦ, ἀδελφέ! Μήν ἀποκαλύψετε τίποτε στόν πατέρα μου καί στόν Ἰβάν... Εὐλογεῖτε, ἀδελφέ! Νά εὔχεσθε γιά μένα!”.

“Ἡ Παναγία μαζί σου, Ἀλέξιε!”.

»Ἐκεῖνος ἔφυγε τρέχοντας καί χάθηκε στό δάσος. Ἀπό τότε ἔστειλε δύο φορές ἐπιστολή στόν Ἡγούμενο, τήν πρώτη γιά τήν κουρά του σέ μεγαλόσχημο καί τή δεύτερη γιά τή χειροτονία του. Ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν, πού ἐπισκεπτόμουν τούς Μοναχούς ἐκεῖ, μάθαινα καί γιά τά γράμματά του. Πρίν ἀπό ἀρκετούς μῆνες ἦρθε κι ἕνα ἀκόμη γράμμα, τό τρίτο καί τελευταῖο, σταλμένο ἀπό τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παντελεήμονος. Αὐτό τό εἶδα κι ἐγώ μέ τά μάτια μου· ἔγραφε:

Eπισκέψεις της χάριτος του Θεού ~ Αναμνήσεις από τον όσιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη

Νικόλαου  Μπαλδιμτσή,  Ιατρού

Η προσευχή

''Οι συμβουλές του για την προσευχή ήταν πολύ πρακτικές. Έλεγε: Θα ορίσεις μια συγκεκριμένη ώρα που θα έχεις ησυχία, και θα κάνεις προσευχή λέγοντας το: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με» αργά και παρακαλεστικά, «κλαψιάρικα» χωρίς να κρατάς κομποσκοίνι. 

Πριν ξεκινήσεις όμως θα κάνεις μια προεργασία. Θα διαβάσεις λίγο από το Ευαγγέλιο, από το Γεροντικό και τα άλλα πατερικά βιβλία. Θα σκεφτείς λίγο τη ζωή σου, τις ευεργεσίες του Θεού και έτσι η ψυχή θα μεταφερθεί στον πνευματικό χώρο... 

Πολύ βοηθάει εδώ η αυτοσχέδια προσευχή. Και έτσι, χωρίς να μετράς κόμπους με το κομποσκοίνι, θα προσεύχεσαι ορισμένη ώρα με το ρολόι. Αυτή η προσευχή με το πρόγραμμα που είπαμε, θα ζωογονήσει και θα δυναμώσει την ψυχή με τρόπο μυστικό, όπως ένα φυτό που κάθε μέρα το ποτίζουμε με λίγο νερό και αυτό μεγαλώνει χωρίς να γνωρίζουμε πώς.''

Τα στάδια της προσευχής

''Μερικές φορές μιλούσε για τα στάδια της προσευχής: Στην αρχή ο άνθρωπος λέει ολόκληρη την ευχή, αργά και παρακαλεστικά: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Όταν προχωρήσει η Χάρη, ανεβαίνει ένα σκαλοπάτι και μπορεί να πει μόνον: «Κύριε, Ιησού, Χριστέ». 

Μετά ανεβαίνει άλλο σκαλοπάτι, και λέει: «Κύριε, Ιησού». Μετά λέει μόνον: «Ιησού μου» και μπορεί να φθάσει ο άνθρωπος στο σημείο που σταματάει η προσευχή με λόγια και τότε είναι μέσα στην Χάρη του Θεού.

«Αρπάζεται» ο νους και βλέπει και ζει ουράνια πράγματα. Αυτές οι επισκέψεις της Χάριτος, σ’ αυτήν την ένταση, μπορούν να συμβούν χωρίς να το περιμένει ο άνθρωπος, όποτε θελήσει ο Θεός...''

Ψάχνοντας για ιούς, διώχνοντας τους πιστούς

   Aναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης Δρ. pd. Θεολογίας ΑΠΘ

Η Θεία Λειτουργία αποτελεί το μυστήριο της Ενότητας. Από το «Ευλογημένη η Βασιλεία» μέχρι και το «Αμήν», μετά το «Δι’ ευχών», η Λειτουργία είναι μία και ενιαία. Το Μυστήριο δεν επιμερίζεται. Μόνο οι μαγικές πράξεις είναι διαιρετικές. Γι’ αυτό και η Μετάληψη δεν αποτελεί ξεχωριστό τμήμα της Θείας Λειτουργίας.
Διότι, η ζωή του Χριστού δεν διαιρείται. Ως εκ τούτου, η μετοχή του πιστού στη Θεία Κοινωνία δεν αποτελεί μια στιγμιαία και ανεξάρτητη πράξη, ξεκομμένη από την όλη Λειτουργία.

Ο αγιασμός από τη μετοχή στην Ευχαριστία, κορυφώνεται με τη Θεία Μετάληψη, αλλά υφίσταται από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του πιστού στη Λειτουργία.
 Αν, λοιπόν, κάποιος υποστηρίζει ότι μόνο κατά τη στιγμή της μετοχής στο Σώμα και στο Αίμα του Χριστού δεν μεταδίδεται ο ιός της ασθένειας, ενώ γενικότερα εντός της Εκκλησίας ο κίνδυνος ελλοχεύει, τότε εκείνος διαιρεί την ενότητα του Μυστηρίου, δηλαδή τον αγιασμό, εισάγοντας στην Εκκλησία τη «λογική» της μαγείας.

Διαιρεί, δηλαδή, την ιστορία της Θείας Οικονομίας, που συγκεφαλαιώνει η Θεία Λειτουργία. Όμως, διαιρεμένη-αλειτούργητη Κοινωνία δεν υφίσταται.

Κυριακή ΙΓ΄Λουκά: Αρνητικές και θετικές εντολές(άγιος Λουκάς Κριμαίας)

 

Ακούσατε σήμερα το ευαγγελικό ανάγνωσμα περί του πλούσιου νεανίσκου, ο οποίος δεν ήθελε να μοιράσει την περιουσία του για να γίνει κληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών. Τότε ο Κύριος είπε στους μαθητές του ότι είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από βελονότρυπα παρά να μπει πλούσιος στην Βασιλεία των Ουρανών.

Όταν  ο νέος είπε στον Κύριον την επιθυμία του να Τον ακολουθήσει, ο Κύριος τον ρώτησε: «Γνωρίζεις τις εντολές;» «Ναι, -απάντησε εκείνος-, βεβαίως, γνωρίζω όλες τις εντολές και από μικρός τις τηρώ». Αλλά ο Κύριος έδειξε, και σ’ αυτόν και σ’ όλους τους άλλους ότι δεν είναι αρκετό να τηρεί κανείς μόνο τις εντολές του παλαιού νόμου, δηλαδή εκείνες τις δέκα εντολές που και εσείς τις γνωρίζετε.

Γιατί δεν είναι αρκετό; Οι Εβραίοι ήταν σίγουροι ότι οι εντολές είναι το παν΄ όποιος τηρεί τις εντολές είναι καθαρός και άγιος και θα γίνει κληρονόμος της Βασιλείας του Θεού. Ο Κύριος όμως είπε ότι τα πράγματα καθόλου δεν είναι έτσι.

Τί ζητάνε από τους ανθρώπους οι εντολές του παλαιού νόμου; Η πρώτη εντολή διδάσκει να προσκυνούν οι άνθρωποι τον ένα και μοναδικό Θεό, μόνο Αυτόν να τιμούν και να μην έχουν άλλους θεούς ε­κτός απ’ Αυτόν. Η δεύτερη εντολή απαγορεύει να προσκυνάνε οι άνθρωποι τα είδωλα. Αυτό τί σημαίνει; Ότι όλοι όσοι δεν προσκυνούν τα είδωλα αυτόματα γίνονται καθαροί και άγιοι; Εμείς όλοι προσκυνάμε έναν Θεό. Όλοι είμαστε άγιοι;

Ο νόμος υπαγορεύει να σεβόμαστε τον πατέρα και την μητέρα μας. Μήπως αυτό σημαίνει ότι είμαστε άγιοι επειδή σεβόμαστε τους γονείς μας και δεν τους πετάμε στο δρόμο όταν γερνάνε; Μήπως αυτό και μόνο μας κάνει δίκαιους ενώπιον του Θεού;

 Αλέξανδρος  Χρυσανθακόπουλος

Η πολιτική μου εμπειρία, με καθιστά εύλογα καχύποπτο σε όσους μου κουνάνε το δάκτυλο, επειδή οι περισσότεροί τους το έχουν βουτήξει στο μέλι.

(Μια προσωπική μου ανάλυση, για να εννοήσετε πως δυστυχώς οι περισσότεροι από οιαδήποτε πλευρά, μιλάνε ανεύθυνα και είναι αντιεπιστημονικά μονομερείς, δίχως διαλεκτική και αναζήτηση της αλήθειας)!

 Η Βιοηθική είναι μια νέα επιστημονική και πολιτική ατραπός με πολλά κενά και αμφισβητήσεις. Είναι ένας κλάδος της εφαρμοσμένης βιολογίας που ξεκινά με την εξωσωματική γονιμοποίηση, φτάνει στην κλωνοποίηση, στην παραγωγή αυτόνομων μελών του σώματος και εμπεριέχει στο πεδίο της και τον εμβολιασμό.

 Κάθε ιός που μπαίνει καθημερινά στο σώμα μας, κάθε βακτήριο κάθε τι που έχει dna, επιφέρει μικρές ή μεγάλες μεταλλάξεις. Υπάρχουν ιοί που θεωρούνται καρκινογόνοι. Υπάρχουν επίσης θανατηφόρα βακτήρια κλπ. Τι είναι το εμβόλιο; Ένας εξασθενημένος ιός μέσω του οποίου ο οργανισμός παράγει αντισώματα και τον νικάει.

Τι επιτυχίες και τι παρενέργειες έχουν τα εμβόλια; Έχουν γίνει και εγκληματικά λάθη. Παλαιότερα μια γενιά εγκύων γυναικών γέννησε εκατομμύρια μεταλλαγμένα νεογνά , από τα οποία όσα επέζησαν, υπέφεραν από μεγάλες δυσμορφίες και λοιπά προβλήματα. Ήταν η γενιά που πλήρωσε την ιατρική άγνοια και αστοχία. Σε ποιους ιστούς γίνεται η καλλιέργεια των μικροβίων; Οι  τεχνικές έχουν πολλαπλασιαστεί ανάλογα με το είδος του εμβολίου. Έχει σωθεί κόσμος από τα παραδοσιακά εμβόλια πχ της φυματίωσης κλπ; Βεβαίως και ναι!

Που οφείλεται η αποτυχία του δεύτερου lockdown

 

α) Η αποτυχία του lockdown ερμηνεύεται στην ίδια την φύση της πανδημίας. Η σημερινή κυβέρνηση έχει αυτοπαγιδευτεί σε μια προσπάθεια να πείσει ότι μόνο με την καραντίνα θα σταματήσει η πανδημία. Αλλά ο ιός θα εξαπλωθεί γιατί είναι η φύση του αυτή, όπως γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι ότι έχει χαμηλή θνησιμότητα με ποσοστά στο περίπου 7% επί των νοσούντων και για ηλικίες άνω των 70 ετών και έχοντες υποκείμενα νοσήματα.

β) Ο κόσμος στην δεύτερη επιβολή της καραντίνας είχε ήδη κουραστεί (καθώς έζησε ένα διαφορετικό καλοκαίρι με πολύ κόσμο να ζει στην ανεργία) και τα σενάρια τρόμου που καθημερινώς βλέπουν να περνούν από τις οθόνες του απλά δεν τον τρομάζουν, όχι γιατί δεν σέβεται αλλά γιατί είναι υποψιασμένος και πληροφορημένος αρκετά για να δει την πραγματική εικόνα , ενώ την ίδια στιγμή είδε και πως "ετοιμάστηκε" η κυβέρνηση για το δεύτερο αυτό κύμα.

γ) Τα μέτρα που επελέγησαν  ουσιαστικά σαν "μαχαίρι" έκοψαν την ζωή των πολιτών κοινωνικά αλλά και οικονομικά για δεύτερη φορά και αυτό δεν μπορεί να πλέον να το δεχθεί η πλειοψηφία που αρχίζει να βλέπει ένα μειωμένο εισόδημα και ένα άγνωστο μέλλον.

Πολωνός πρωθυπουργός : «Δεν θα άρουμε το βέτο – Δεν θα πουλήσουμε την ανεξαρτησία μας»

 

  Δεν προδίδει ο Πολωνός Πρωθυπουργός την ανεξαρτησία της χώρας του και δεν ενδίδει στις πιέσεις της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ως αντάλλαγμα 1,8 τρισεκατομμυρίων ευρώ. Αν όλοι οι ηγέτες είχαν αυτή την στάση δεν θα ήταν ο κόσμος μας σήμερα σε αυτήν την κατάσταση.

Ο πρωθυπουργός της Πολωνίας Ματέους Μοραβιέτσκι επιβεβαίωσε σε τηλεδιάσκεψη με την Γερμανίδα καγκελάριο Α.Μέρκελ την απόφασή του να μπλοκάρει τον προϋπολογισμό της ΕΕ με βέτο, αν οι Βρυξέλλες επιμείνουν να ζητούν από την Πολωνία άνοιγμα των συνόρων στους μετανάστες από Ασία και Αφρική, την αναγνώριση του γάμου των ομοφύλων, την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια κλπ.

«Η Πολωνία είναι έτοιμη να θέσει οριστικό βέτο, αν δεν βρούμε μια λύση που να είναι καλή για ολόκληρη την ΕΕ και όχι μόνο για ορισμένα από τα μέλη της. Η Πολωνία εμμένει σταθερά στη θέση της ότι οι ρυθμίσεις της ΕΕ πρέπει να είναι σύμφωνες με τις Συνθήκες της και τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και πρέπει να εγγυώνται τη νομική ασφάλεια και την ανεξαρτησία της χώρας μας. 

Ο σχεδιαζόμενος μηχανισμός δεν εγγυάται ασφάλεια δικαίου, τα κριτήριά του είναι πολύ γενικά και είναι επιρρεπής σε πολύ ευρεία ερμηνεία. Εξήγησα στην καγκελάριο ότι η Πολωνία αναμένει ότι θα γίνει περαιτέρω επεξεργασία του θέματος προκειμένου να βρεθεί μια λύση το συντομότερο δυνατό», είπε στην Γερμανίδα καγκελάριο, όπως μετέφερε ο ίδιος την συνομιλία τους στο facebook.

«Πάντοτε πρίν ἀπ᾿ τήν αὐγή εἶναι τό πιό πυκνό σκοτάδι» (Β΄ Μέρος)

 Μιά ἀληθινή ἱστορία ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

«19 Δεκεμβρίου 1941... Κάθε μέρα πού περνάει νομίζω πώς εἶναι γιά μένα ἡ τελευταία. Ὡστόσο, δέν παύω μέ τόν νοῦ μου ν᾿ ἀναπολῶ τά περασμένα... Τό σπίτι μας στό Σμολένσκ, τό σχολεῖο, τή Στρατιωτική Σχολή, ὅλους ὅσους γνώρισα λίγο ἤ πολύ στή ζωή μου. Ἄραγε, μέ θυμᾶται τώρα κανείς ἀπ᾿ αὐτούς; Ὁ παππούς ὁ Βάνια, πού μοῦ ἔμαθε νά ρίχνω τή σφεντόνα, ἡ γιαγιά Κλαυδίγια, πού μοῦ ἔπλεκε ζεστές μάλλινες κάλτσες γιά τόν χειμώνα... οἱ γονεῖς μου πού, ἁγνοί βιοπαλαιστές, ἀγωνίστηκαν νά μᾶς μεγαλώσουν ἐμένα καί τόν ἀδερφό μου... ἡ γειτόνισσα ἡ Λιούμπα, ὁ Πιότρ ὁ ταχυδρόμος, ὁ Ἀντρέι ὁ δάσκαλος... δεκάδες πρόσωπα, πράγματα καί γεγονότα, πού μοῦ φαίνονται ὅμως τώρα τόσο μηδαμινά κι ἀσήμαντα...

»Σήμερα ἔχω φρικτούς πόνους στά κομμένα μου πόδια... αἰσθάνομαι νά σαπίζω ζωντανός. Καθημερινά σχεδόν ἔρχονται δύο γιατροί μέ πρόσωπα παγωμένα, καί ἀφοῦ μέ ναρκώσουν πειραματίζονται πάνω στό σῶμα μου, χωρίς νά ξέρω πῶς, λόγῳ τῆς νάρκωσης... Ὅταν συνέρχομαι συνήθως πονάω πολύ κι ἔχω συνεχή τάση γιά ἐμετό. Κρυώνω φοβερά μιά καί δέν ὑπάρχει θέρμανση στόν θάλαμο. Μοῦ ἔχουν ξυρίσει τό κεφάλι, γιά κάποιο σκοπό πού μόνο τά διεστραμμένα τους μυαλά γνωρίζουν...

»Ὁ νοῦς μου τρέχει ἐδῶ κι ἐκεῖ, χωρίς νά στέκεται κάπου συγκεκριμένα, ἀκόμη καί σέ ἀνήθικες σκέψεις. Ἐξάλλου καί στή ζωή μου δέν ἤμουν ἰδιαίτερα ἠθικός. Γι’ αὐτό ὁ Ἀλέξιος μοῦ εἶχε πεῖ κάποτε:

LOOK UP!!! Απάντηση καρδιάς στο Lock down.

 

Είχαμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο μας: ‘Στην κατάσταση που είμαστε, πρέπει να μη διχαζόμαστε. Κανένας από τους ορθοδόξους δεν πρέπει να κατακρίνει πλέον όσους συχνάζουν στις καφετέριες και στα εστιατόρια με πρόσωπο ελεύθερο και πρόσωπο χαμογελαστό. Τουλάχιστον αυτοί οι άνθρωποι έχουν το κατ’ Εικόνα σε καλύτερη κατάσταση από ότι κάποιοι άλλοι…’.

Έφτασε ο φόβος σε σημείο που να λένε κάποιοι, θα πεθάνουμε εμείς οι ηλικιωμένοι, διότι τα παιδιά ξενυχτάνε και διασκεδάζουν και τρώνε και πίνουν. Αχ! και να ήξεραν ότι θα πεθάνουν ή αυτοί ή τα παιδιά τους, καθώς συνέπεια της αμαρτίας είναι ο θάνατος, διότι κανείς δεν είπε σε αυτά τα παιδιά, πώς να ζουν σωστά και ενάρετα.

Ορίστε που φθάσαμε τώρα. Με άμεσο τρόπο έκλεισαν τις καφετέριες και τα εστιατόρια. Η προφύλαξη  έγινε υποχρεωτική, διότι ήδη ο λαός κυκλοφορούσε με πρόσωπο και ήθος υποκρισίας με το θέλημά του. Τώρα λίγα πρόσωπα βλέπεις καθαρά, να λιτανεύουν το πρόσωπο του Χριστού στον κόσμο, διότι το πρόσωπο του ανθρώπου είναι εικόνα του Χριστού.

Εκτός από το χαμένο ‘Καθ’ Ομοίωσιν’, το οποίο είχαμε από χρόνια απωλέσει λόγω των αμαρτιών μας, τώρα χάσαμε και το ‘Κατ’ εικόνα’.

Δεχθήκαμε να μας ‘κλειδώσουν κάτω’ (μετάφραση του χιλιοειπωμένου λοκ ντάουν), στη γη, στον παρόντα κόσμο… Απαρνηθήκαμε τον Χριστό τελείως, απαρνηθήκαμε να κοιτάμε ψηλά.  Αν θέλουμε ας τους απαντήσουμε στη γλώσσα που τόσο καταλαβαίνουν και λατρεύουν, στην αγγλική, ‘Look up!’, κοιτάξτε ψηλά, “οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών Αυτού  αναγγέλλει το στερέωμα”. Και εμείς οι αξιοθρήνητοι και τιποτένιοι, απαρνηθήκαμε και τη γη και τον ουρανό.

Για ποιό λόγο νηστεύεις;

 Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 - 1982)

Ένας πλούσιος άρχοντας, είχε πολλούς υπηρέτες και ανάμεσα σε αυτούς, υπήρχε και ένας νέος, που διήγε πνευματική ζωή. Όλοι οι υπηρέτες τον κορόϊδευαν, γιατί ενώ αυτοί έτρωγαν από τα πλούσια εδέσματα του άρχοντα, αυτός σε περίοδο και ημέρα νηστείας δεν έτρωγε, αλλά νήστευε. Το αντιλήφθηκε αυτό ο άρχοντας και μια μέρα τον πλησίασε και τον ρώτησε:

- Για ποιό λόγο νηστεύεις;

- Είμαι ακόμα ζωντανός και νηστεύω, για να αντιμετωπίζω τα πυρά του διαβόλου...

- Και εμένα γιατί δεν με πειράζει ο διάβολος, ρώτησε με απορία ο άρχοντας.

- Γιατί άρχοντά μου, είσαι νεκρός!

Ο άρχοντας δεν κατάλαβε την απάντηση του νέου, αλλά δεν έδωσε συνέχεια στην συζήτηση.

Μια μέρα, πήγαν οι 2 τους για κυνήγι και φτάνοντας σε μια λίμνη, που είχε πάπιες, ο άρχοντας άρχισε να ρίχνει με το όπλο του, εναντίον των παπιών και ταυτόχρονα είπε στον νέο, να τρέξει και να μαζέψει τις πάπιες. Ο νέος έτρεξε και άρχισε να μαζεύει τις σκοτωμένες πάπιες. Μόλις το είδε αυτό ο άρχοντας, άρχισε να φωνάζει:

- Τί κάνεις εκεί; Τις σκοτωμένες μαζεύεις; Τις μισοσκοτωμένες να μαζεύεις, γιατί αυτές είναι ικανές να διαφύγουν και όχι οι σκοτωμένες, που τις έχουμε σίγουρες.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΝΟΕΣ!!!! Και μερικές σκέψεις περί ΕΜΒΟΛΙΩΝ:

 Ανάρτηση του ιατρού,χειρουργού κ.Νικολάου Ζιώρη

1.Για πρώτη φορά στα ιατρικά χρονικά ανακοινώνεται η ανακάλυψη  σημαντικότατου φαρμάκου, εν προκειμένω εμβολίου,  με δελτίο τύπου και  όχι με δημοσίευση σε ιατρικό έντυπο ή συνέδριο προκειμένου να ελεγχθεί η  όλη μελέτη: μεθοδολογία, υλικό, αποτελέσματα, ασφάλεια κλπ. Ήδη πέρασαν αρκετές μέρες, οι κυβερνήσεις κάνουν παραγγελίες, οι μετοχές  των παρασκευαστριών εταιρειών χτύπησαν limit up και τα κέρδη το ίδιο,  όμως η επιστημονική δημοσίευση πουθενά!

 2. Οι δύο εταιρείες, Pfizer και Moderna, διαγκωνίζονται για τα ποσοστά  αποτελεσματικότητας του προϊόντος και τα αλλάζουν σε μια εβδομάδα (η  Pfizer)! Κανείς όμως δεν γνωρίζει τι ακριβώς εννοούν με την…αποτελεσματικότητα: – δεν κολλάω τον ιό! – κολλάω αλλά δεν νοσώ! – νοσώ αλλά η νόσος διαδράμει ήπια! – νοσώ ακόμη και με βαρειά νόσο αλλά δεν πεθαίνω!

3. Η τεχνολογία των RNA εμβολίων είναι όντως εντυπωσιακή και σπουδαία.  Πιθανότατα θα οδηγήσει σε σημαντική πρόοδο στην αντιμετώπιση λοιμωδών και  όχι μόνο νόσων! Η σχετική έρευνα ξεκίνησε πριν 10 χρόνια περίπου. Δεν  σχεδιάστηκε, ουτε πραγματοποιήθηκε σε 8 μήνες. Πώς γίνεται όμως η Pfizer να δηλώνει ότι έχει ήδη μερικά εκατομμύρια  δόσεων έτοιμα χωρίς καν να έχει πάρει την έγκριση των Υπηρεσιών Υγείας  των διαφόρων χωρών! Μόλις χθες κατέθεσε την σχετική αίτηση στον  αμερικανικό FDA. Και άν δεν δοθεί η έγκριση!!!!  Ή μήπως είναι βέβαιο ότι  θα δοθεί!! Κι εδώ αρχίζει το πραγματικό γλέντι των συνομωσιλογοψεκασμένων: μήπως  πρώτα ετοιμάσαμε το εμβόλιο και την τεχνολογία και μετά την πανδημία!!!! Θα χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουμε ποιοί τελικά ψεκάστηκαν και από  τι!!!

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

         Νίκος  Αντωνιάδης

ΠΡΙΝ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΜΗΝΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 2o LOCK DOWN ,

KAI ME ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΜΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΕΣ ΜΗΝΥΣΕΙΣ ΝΑ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ,

ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΗΝΥΣΕΙΣ ΝΑ “ΠΕΦΤΟΥΝ” ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ,

ΚΥΡΙΑ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ ΤΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ,

ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΣΑΣ ΖΗΤΗΣΩ ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΟΥ ,

ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΕΥΝΑ ,

ΜΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ :

-Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΓΡΙΠΗΣ ΗΤΑΝ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019 – 17 ΜΑΪΟΥ 2020

-Η “ΠΑΝΔΗΜΙΑ” ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ ΚΗΡΥΧΘΗΚΕ 11 ΜΑΡΤΙΟΥ 2020

-ΤΟ 1ο LOCK DOWN ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2020

-ΣΤΙΣ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020 ΟΜΩΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ ΉΔΗ Ο ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ, Ο ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

-ΚΑΙ ΣΤΙΣ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020 ΕΚΔΟΘΗΚΕ Η ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΕ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ SARS-COV-2

-ΕΠΙΤΡΑΠΗΚΕ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ-ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ

-ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ 1ου LOCK DOWN ΕΙΧΑΜΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ COVID-19 ΚΑΙ ΓΡΙΠΗ Α & Β

-ΣΥΝΥΠΗΡΞΕ Ο SARS-COV-2 ΜΕ ΤΗ ΓΡΙΠΗ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΗΣ

-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ Ο Ε.Ο.Δ.Y. ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕ “ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ” ΤΟΣΟ COVID-19 ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΡΙΠΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

https://youtu.be/bWAbpfRpiak

Τό Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020 πραγματοποιήθηκε ἡ μηνιαία ὁμιλία τοῦ σεβαστοῦ Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου. Ὁ κύκλος τῶν ὁμιλιῶν αὐτῆς τῆς περιόδου ἀναφέρεται στά Δέκα Δόγματα (4η Κατήχηση τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων - ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ ΦΩΤΙΖΟΜΕΝΩΝ)

Ἡ σημερινή Κατήχηση ἀναφέρεται στό Δόγμα περί Θεοῦ.

(Τό Δόγμα δέν μπορεῖ νά ἐξηγηθεῖ μέ τήν λογική, ἐκφράζει ὅμως καί δηλώνει τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Μέ τό Δόγμα ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά βλέπει τόν Θεό ἐντός τῆς καρδίας του καί ἔτσι νά διατηρεῖται ὀρθή ἡ πίστη του.

Σκοπός τοῦ ἀνθρώπου στή ζωή πρέπει νά εἶναι ὁ ἀγώνας γιά τήν ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινός σκοπός. Καί ἄν δέν τόν πετύχουμε, τότε ἡ ζωή μας ἀκυρώνεται. 

Μέ τή γνωριμία τῶν δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας ἐπιτελοῦμε σωστά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.)

Γιώργος Σαχίνης: Παράδοξα αντιμετώπισης κορωνοϊού & επίπληξη όσων γράφουν κατά Δρ. Γιάννη Ιωαννίδη

 

Πίσω από την καταιγιστικό εκφοβισμό των ΜΜΕ, με προβολή σκηνών ακόμα και από ΜΕΘ, υπάρχουν πολλά κυβερνητικά λάθη στην αντιμετώπιση του Covid -19, που λίγο βγαίνουν στο φως. Όσοι τα επισημαίνουν, όπως ο καθηγητής ιατρικής στις ΗΠΑ Γιάννης Ιωαννίδης, γίνονται μερικές φορές στόχος ορισμένων. Καλημέρα με καλή διάθεση από την εκπομπή του Γιώργου Σαχίνη, στον ραδιοφωνικό σταθμό 984 Ράδιο της Κρήτης, την 23-11-2020.

Η εκπομπή μεταδίδεται από Δευτέρα έως Παρασκευή πρωί από 10.00 έως 12.00. Οι συνεντεύξεις που παίρνει καθημερινά ο Γιώργος σαχίνης στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://www.youtube.com/c/984radio/vi...

Χειρότεροι (και) από τους σεισμολόγους

 Δημήτρης  Ριζούλης

Χρόνια τώρα οι κόντρες των σεισμολόγων, η ανευθυνότητα και η ακόρεστη προσπάθεια αυτοπροβολής ορισμένων εξ αυτών έχουν γίνει ανέκδοτο.

Ήρθε, δυστυχώς, η στιγμή που τους ξεπέρασε άλλος επιστημονικός κλάδος. Αυτός των λοιμωξιολόγων και των λοιπών ιατρών. Η πασαρέλα τους στα μέσα ενημέρωσης κούρασε την κοινή γνώμη. Ο κόσμος μπερδεύεται με την πανσπερμία των απόψεων, τις αλληλοδιαψεύσεις, τις έωλες προσωπικές εκτιμήσεις και τα πολιτικά παιχνίδια που παίζουν – ευτυχώς λίγοι.

Τα θολά μηνύματα της ιατρικής κοινότητας προς τον ελληνικό λαό συνιστούν απειλή για τη δημόσια υγεία. Καθοριστικός παράγοντας της αντιμετώπισης οποιουδήποτε ιατρικού ζητήματος -πόσο μάλλον μιας πανδημίας- είναι η εμπιστοσύνη στους ειδικούς. Δυστυχώς, αυτή χάθηκε εδώ και καιρό, κάτι που αποτυπώνεται πλέον καθαρά στις δημοσκοπήσεις.

Η υπόθεση της θεραπείας που έλαβε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ανέδειξε πλήρως το πρόβλημα. Εκφράστηκαν αντικρουόμενες επιστημονικές απόψεις, ακούστηκαν βαριά λόγια, υπήρξαν οργισμένες διαψεύσεις, αλλά το κακό έγινε. Αμφιβάλλω αν πείστηκαν οι πολίτες ότι ο κ. Ιερώνυμος δεν έλαβε τη θεραπεία εξ Αμερικής, για την οποία κανείς δεν μιλάει στην Ελλάδα. Και γι’ αυτό το θέμα επικράτησαν η μυστικοπάθεια, η επιλεκτική ενημέρωση και η διάσταση απόψεων δύο ιδιαίτερα προβεβλημένων ιατρών. Εκανε λάθος η κυρία Παγώνη;

«Πάντοτε πρίν ἀπ᾿ τήν αὐγή εἶναι τό πιό πυκνό σκοτάδι»

Μιά ἀληθινή ἱστορία ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

Μιά ἀπαραίτητη εἰσαγωγή

Ἀπό τότε πού ὁ Πανάγαθος Θεός ἔπλασε τόν πρῶτο ἄνθρωπο, τόν Ἀδάμ, ἕνα ἀπειράριθμο πλῆθος ἀνθρώπων γεννήθηκε κι ἔζησε πάνω σέ τούτη τή γῆ. Ἀπειράριθμες ψυχές, πού ὡστόσο καμμία ἀπ᾿ αὐτές δέν ἀφέθηκε στήν τύχη της.

Διότι τύχη, οὕτως ἤ ἄλλως, ὅπως τήν ἐννοοῦν οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουν ἄγνοια, δέν ὑπάρχει: Ἐκεῖνος, ὁ προαιώνιος Θεός, «ὅς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ. 2,4), ἡ ἄφατη Ἀγάπη καί εὔσπλαγχνη Δικαιοσύνη εἶναι πού ἀδιαλείπτως ἐπιβλέπει καί φροντίζει γιά κάθε ψυχή.

Προσπαθεῖ μέ τρόπους πού δέν συλλαμβάνει ἡ ἀνθρωπίνη διάνοια, ὅπως μᾶς λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες, νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο στόν ἀληθινό προορισμό του, τήν αἰώνια Ζωή. Ἀκόμη καί μέσα ἀπό παράδοξους δρόμους καί σέ χρόνο ἀνύποπτο, ὅπου ὅλα δείχνουν ὅτι «ἐκεῖ πλέον δέν χωράει ὁ Θεός», καί ὅλες οἱ ἐλπίδες ἔχουν σβήσει ἀπό κάθε ἄποψη. Ἀκόμη κι ἐκεῖ, στό ἀπόλυτα φαινομενικά σκοτάδι, ἐάν ὁ Παντεπόπτης Ὀφθαλμός διακρίνει μιά «ἀθέατη χαραμάδα» στήν ψυχή, ἀπ᾿ ὅπου μπορεῖ νά εἰσχωρήσει τό Φῶς τῆς θείας εὐσπλαγχνίας Του, ἐκεῖ κάπου συντελεῖται τό ἀνέλπιστο θαῦμα.

Διότι εἶναι ἀληθινά τά λόγια πού εἶπε ὁ Κύριος: «Τά ἀδύνατα παρά ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστι» (Λκ. ιη΄ 27). Ἄν καί αὐτό εἰπώθηκε τότε γιά τόν πλούσιο νεανίσκο, ὡστόσο ἰσχύει γιά κάθε ἄνθρωπο. Διότι ὄχι μόνο ὁ πλοῦτος, ἀλλά καί ἄλλα, πολλές φορές ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια, παρουσιάζονται στήν πορεία τῆς ζωῆς του ἐπί τῆς γῆς, πού καθιστοῦν τή σωτηρία του ἀπό δύσκολη ἕως ἀδύνατη.

Μιά τέτοια περίπτωση ἀναφέρεται στήν παρακάτω ἀληθινή ἱστορία πού ἀκολουθεῖ. Ἐκεῖ  θά παρακολουθήσουμε τίς ἐναγώνιες στιγμές ἑνός ἀνθρώπου ξένου πρός τόν Θεό, ὁ ὁποῖος ζώντας μέσα στή φρίκη καί τήν ὀδύνη ἑνός σκοτεινοῦ θαλάμου κάποιου νοσοκομείου-σφαγείου τῶν Ναζί, καί προγευόμενος τόν θάνατο, ἀρχίζει ἀνεπαίσθητα νά ἀφυπνίζεται καί νά δέχεται ἐντελῶς ἀπροσδόκητα τό σωστικό χέρι τῆς θείας εὐσπλαγχνίας.

Λίγο πρίν πέσει στό ἀπύθμενο βάραθρο τοῦ αἰώνιου θανάτου, θά παλέψει, ἐνισχυόμενος ἀπό τή θεία Χάρη, μέ τό πυκνό σκοτάδι τῆς ψυχῆς του, γιά νά ἀντικρίσει τό «ἀνέσπερον Φῶς τῆς αἰωνίου Ζωῆς».

Τό Ἡμερολόγιο τοῦ Ἰβάν Στάρτσκωφ (Ὑπολοχαγός Β΄ τάγματος τοῦ Σοβιετικοῦ στρατοῦ)

«12 Δεκεμβρίου 1941... Βρίσκομαι στό Γενικό Νοσοκομεῖο κάποιας γερμανικῆς πόλεως... δέν ξέρω τ᾿ ὄνομά της, ἀφοῦ μέ μετέφεραν ἐδῶ ἀπό τό πεδίο τῆς μάχης ἐνῶ ἤμουν σέ κῶμα... Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς δέν θέλω νά μάθω τ᾿ ὄνομά της... τί μ᾿ ἐνδιαφέρει ἄλλωστε; Ἐκτός αὐτοῦ κανείς δέν ἔκανε τόν κόπο νά μοῦ τό πεῖ.

»Ἡ κατάστασή μου εἶναι κυριολεκτικά τραγική. Πρό τριῶν μηνῶν περίπου, στή φοβερή μάχη τοῦ Λένινγκραντ, ἡττηθήκαμε ἀπό τούς Γερμανούς Ναζί, μέ μεγάλες ἀπώλειες καί ἀπό τίς δύο πλευρές. Ἐγώ πληγώθηκα θανάσιμα στά δύο πόδια ἀπό ἔκρηξη χειροβομβίδας καί στό ἀριστερό χέρι ἀπό κάποια ἀδέσποτη σφαίρα. Μέ βρῆκαν πλημμυρισμένο στό αἷμα, ἀνάμεσα σ᾿ ἕνα σωρό νεκρούς συναδέλφους δύο Γερμανοί στρατιῶτες, πού μετά τή λήξη τῆς μάχης ἔψαχναν ἀνάμεσα στά πτώματα γιά ὁ,τιδήποτε χρήσιμο ἤ πολύτιμο. Μέ ἕνα αὐτοκίνητο τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ μέ μετέφεραν σέ κάποιο σταθμό πρώτων βοηθειῶν, ὅπου συνῆλθα λίγο· ἔπειτα μέ φόρτωσαν στό βαγόνι ἑνός τρένου, ἀφοῦ μοῦ κόλλησαν ἕνα νούμερο στό στῆθος καί στήν πλάτη. Αὐτό ἦταν φυσικό, ἀφοῦ γιά ἐκείνους δέν ἤμουν τίποτε ἄλλο ἀπό ἕνα νούμερο...

Εάν υπάρχει Θεός τον περιμένω να έρθει, να με ''εκτελέσει''

Δημήτριος Παναγόπουλος (ιεροκήρυκας)

Κάποτε βγήκε στην έδρα ένας άθεος και έλεγε στο ακροατήριό του:
- Εάν υπάρχει Θεός τον περιμένω να έρθει, να με ''εκτελέσει''.
Πέρασαν 3 λεπτά και ο Θεός δεν τον έκανε τίποτα. Είχε στη συνέχεια το θράσος να πει:
- Είδατε; Εάν υπήρχε Θεός, θα με έκανε κακό!
Τότε, εκείνη την στιγμή, ζήτησε μια γιαγιά το λόγο και του λέει:
- Εσύ εάν είχες ένα παιδί και σου έκανε παρακοή, θα το σκότωνες; Εάν σε έβριζε, θα τον σκότωνες;
- Όχι βέβαια, απάντησε ο άθεος.
Και συνεχίζει η γιαγιά:
- Αυτός ο Πανάγαθος Θεός, πως είναι δυνατόν το παιδί του να το σκοτώσει; Εσύ από το παιδί σου, δεν θα ήθελες την μετάνοιά του; Δεν θα ήθελες την συγγνώμη του; Αυτό ακριβώς θέλει και ο Θεός από σένα! Γι΄αυτό και δεν σε εξουθένωσε. Εύχομαι να βάλεις μυαλό...

ΠΗΓΗ proskynitis

Περί του ελέγχεσθαι (δηλαδή, περί του πώς πρέπει να δεχόμαστε τον κάθε έλεγχο, σύμφωνα με τις Άγιες Γραφές)

 

    Απόδοση στην Νεοελληνική:

     Σάββας Ηλιάδης

        Δάσκαλος

     Ο άγιος Νεκτάριος έγραψε το βιβλίο «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ», στο οποίο αναπτύσσει όλον τον πλούτο των ηθικών και θρησκευτικών γνωμών των Πατέρων της Εκκλησίας. Κατά την συγγραφή του δημιουργήθηκε η επιθυμία να γράψει ένα παρόμοιο ακόμη βιβλίο ηθικοθρησκευτικό, στο οποίο να αποθησαυρίσει όλα τα σχετικά ρητά της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Έτυχε να πέσει όμως στα χέρια του ένα σύγγραμμα του αρχαιοτάτου οσίου ανδρός Αντιόχου, του 7^ο αιώνα, με 130 Λόγους προς Ευστάθιον ηγούμενον, με ανάλογο περιεχόμενο. Ο Άγιος Νεκτάριος τους επιμελήθηκε και τους εξέδωσε τελικά με τίτλο: «ΠΑΝΔΕΚΤΗΣ ΤΩΝ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΡΑΦΩΝ»,  προς ηθική ωφέλεια των χριστιανών:

  68^ος Λόγος, Αντιόχου του εκ Γαλατίας, Μοναχού της Λαύρας του Αγίου Σάββα:

     «Εάν ο άνθρωπος είναι ταπεινόφρων και θεωρεί τον εαυτό του τιποτένιο, τότε δέχεται με πολλή χαρά στην καρδιά του και αγαθή διάθεση και ευσέβεια όλους  τους ελέγχους και τις τιμωρίες, που του καταλογίζονται. Είναι μακάριος ο μοναχός (σημ: και ο κάθε χριστιανός), ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του τελευταίο σκουπίδι όλων των ανθρώπων. Διότι, λογαριάζοντας τον εαυτό του ως τον ελάχιστο πάντων, χαίρεται περισσότερο για την απαξίωση και την καταφρόνηση παρά από την απολαβή τιμών και καλής φήμης. Έτσι αγιάζεται από τον Θεό, όπως μαρτυρεί ο Ησαΐας` «Ως άγιο να τιμάτε και να δοξάζετε αυτόν, ο οποίος καταφρονεί και παραδίδει στο θάνατο την ζωή του». (Ησ. 49,7) και «όποιος όμως μισεί και αποστρέφεται τους ελέγχους, είναι ανόητος και ασύνετος» (Παρ.12,1). Αλλά βρίσκεται και υπό την επήρεια του πάθους. Αυτός όμως που αγαπά, είναι καταφανές ότι ζει στην απάθεια.

Μπαίνει φρένο στους βιαστικούς

 

Το χθεσινό ρεπορτάζ των «Financial Times» για τις «αμφιβολίες που εγείρονται» σχετικά με το λεγόμενο εμβόλιο της Οξφόρδης για τον κορονοϊό ήχησε ως μια πραγματική βόμβα από πολλές πλευρές. Ύστερα από τη φρενίτιδα που παρατηρήθηκε για την επίσπευση των διαδικασιών εμβολιασμού, ήρθε το δημοσίευμα αυτό για να πυροδοτήσει έναν νέο κύκλο συζητήσεων και, αν μη τι άλλο, να βάλει φρένο στους βιαστικούς…

Οι «Financial Times» είναι μια εφημερίδα την οποία κάθε άλλο παρά μπορεί να εντάξει κανείς στους «διεθνείς συνωμοσιολόγους» ή στους εκφραστές του αντιεμβολιαστικού κινήματος. Άλλες σκοπιμότητες μπορεί να της αποδώσει ή και να υπάρχουν. Αυτό που όμως έχει σε κάθε περίπτωση σημασία είναι ότι ακυρώνεται η επικίνδυνη θεωρία του «άσπρου – μαύρου» σχετικά με την υπόθεση του εμβολίου.

Έως τώρα η κυρίαρχη τάση που είχε αναπτυχθεί δεν υποστήριζε απλώς τα επιχειρήματα για τον άρον άρον εμβολιασμό του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά έθετε κατ’ ουσίαν υπό διωγμόν όχι μόνο την αντίθετη άποψη. Οποιοσδήποτε αποτολμούσε να εκφράσει προβληματισμούς, να θέσει απορίες και να ζητήσει περισσότερες διευκρινίσεις σχεδόν αυτόματα βρισκόταν αντιμέτωπος με λοιδορίες, αφορισμούς, ακόμη και με τον κίνδυνο ποινικοποίησης των απόψεών του με το πρόσχημα της διάδοσης fake news σε βάρος της δημόσιας υγείας.

Οι πολιούχοι του Κιλκίς άγιοι Πεντεκαίδεκα Ιερομάρτυρες και η Στρώμνιτσα (28 Νοεμβρίου)

Δημήτριος Νατσιός
δάσκαλος – θεολόγος

Οι άγιοι Πεντεκαίδεκα ιερομάρτυρες, που τιμώνται ιδιαιτέρως και είναι πολιούχοι της πόλεως του Κιλκίς, ανήκουν στην ευρύτερη χορεία των αγίων της Εκκλησίας μας και ειδικότερα των μαρτύρων.

Μάρτυρες η Εκκλησία ονομάζει τους αγωνισαμένους μέχρι ψυχής και αίματος και μαρτυρήσαντας τη δόξη του Χριστού (άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων). Μάρτυρας είναι αυτός που υπομένει θεληματικά τον σωματικό θάνατο, προκειμένου να παραμείνει πιστός στην ομολογία της πίστεώς του στον Χριστό. Η αγία μας Εκκλησία αποκαλεί την ημέρα της εορτής των Μαρτύρων, την ημέρα του θανάτου τους, γενέθλια ημέρα, διότι αυτήν την ημέρα εισήλθαν στεφανηφόροι στην Βασιλεία του Θεού. Γι’ αυτό οι πιστοί πανηγυρίζουν και εορτάζουν με χαρά την ημέρα μνήμης της αθλήσεως των μαρτύρων.

«Ο θάνατος των μαρτύρων είναι παρηγοριά των πιστών, παρρησία των Εκκλησιών, σύσταση του χριστιανισμού, κατάλυση του θανάτου, απόδειξη της αναστάσεως, γελοιοποίηση των δαιμόνων, κατηγορία του διαβόλου, διδασκαλία της ενάρετης ζωής, παρακίνηση για περιφρόνηση των παρόντων πραγμάτων και οδός για επιθυμία των μελλοντικών αγαθών, παρηγορία για τις θλίψεις που μας έχουν βρει και αιτία για υπομονή, καθώς και ρίζα και πηγή και μητέρα όλων των αγαθών» γράφει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.