Ὁ ἀληθινός τρόπος τῆς Ἐξομολόγησης (συμβουλὴ πρός τὸν μετανοοῦντα)

 Χαράλαμπος Μουζουρίδης - Θεολόγος

α. Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς μετάνοιας. 

Μετάνοια εἶναι ἡ ἐπανασύνδεση τῆς ἀποκοπείσης ἀγάπης μας πρὸς τὸν Θεό». Ο μετανοῶν διεσκόρπισε ἀσώτως τὸν πλοῦτο τῶν χαρισμάτων ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Θεό. Διοχέτευσε τὴν ἀγάπη του πρὸς τὴν ὕλη καὶ τὸν ἑαυτό του. Ἀπομονώθηκε στὸ ἄτομο του καὶ αἰχμαλωτίστηκε στὴν ἱκανοποίηση τῶν παθῶν. Λέει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος: « ᾧ γὰρ τις ἥττηται, τούτῳ καὶ δεδούλωται» (Β΄ Πέτρ. 2,20).

Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ προσωπικὴ συνάντηση τοῦ ἁμαρτωλοῦ μὲ τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι «ὁ μόνος δυνάμενος» νὰ συγχωρήσει καὶ νὰ ἐλευθερώσει «τὸν πεσόντα στοὺς ληστές», διότι Αὐτὸς «ἠχμαλώτευσε αἰχμαλωσίαν». Δηλαδή, ὁ παγκάκιστος ἐχθρὸς μὲ τὴν παράβαση τοῦ Ἀδὰμ αἰχμαλώτισε τὸν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἔγινε ὑπόδουλός του. Ὁ Χριστὸς ποὺ ἀνέβηκε στὸν Σταυρὸ μᾶς ἀπάλλαξε μὲ τὸ αἷμα Του ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία τοῦ ἐχθροῦ, ἀφοῦ νίκησε αὐτὸν ποὺ μᾶς αἰχμαλώτισε. Ὁ ἄνθρωπος, ἐλεύθερος πλέον ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, μεταβαίνει στὸν παράδεισο καὶ ὄχι στὸν Ἅδη. Ἡ ἔμπρακτη ἁμαρτία μᾶς ὑποδουλώνει στὸν ἀνθρωποκτόνο. Ἡ ἐξομολόγηση μᾶς ἐλευθερώνει ἀπὸ τὸν θάνατο ποὺ ἐπιφέρει ἡ ἁμαρτία. Δὲν εἶναι ΝΤΡΟΠΗ, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς μᾶς ἐξαγόρασε μὲ τὸ αἷμα Του, νὰ πετάξουμε πάλι τὸν ἑαυτό μας στὸν Ἅδη; Ἂς ἀποκτήσουμε «γρήγορο νοῦ, σώφρονα λογισμὸ» και λίγο φιλότιμο. Σὲ τοῦτον τὸν κόσμο πνέουν δύο ἄνεμοι: ὁ ἐφήμερος καὶ ὁ αἰώνιος. Ἀγάπη πρὸς τὸν κόσμο καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό. Φρόνημα κοσμικὸ (σαρκικὸ) καὶ φρόνημα θεϊκὸ (πνευματικό). Λέει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος: «Ἡ φιλία τοῦ κόσμου τούτου ἔχθρα πρὸς τὸν Θεὸ ἐστίν» (Ἰακ. 4,4). Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν κόσμο ἐχθρεύεται τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό. 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ - (ΠΑΣΧΑ 2024)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΙΕΡΩΝ  ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ  ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ τῶν ΒΑΪΩΝ 28 Ἀπριλίου

 5 - 10 τό πρωί: Ὄρθρος - θεία Λειτουργία

6 τό ἀπόγευμα: Ἑσπερινός - Μέγα Ἀπόδειπνο

10 - 12.30΄ τό βράδυ: Ὄρθρος (Ἀκολουθία «Νυμφίου»)

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 29 Ἀπριλίου, Ἰωσήφ Παγκάλου

7 - 9.30΄ τό πρωί: Ἀκολουθία τῶν ῾Ωρῶν καί θεία Λειτουργία Προηγιασμένων Δώρων

6 τό ἀπόγευμα: Mέγα Ἀπόδειπνο

10 - 12.30΄ τό βράδυ: Ὄρθρος (Ἀκολουθία «Νυμφίου»)

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ 30 Ἀπριλίου, Τῶν 10 Παρθένων

7 - 9.30΄ τό πρωί: Ἀκολουθία τῶν ῾Ωρῶν καί θεία Λειτουργία Προηγιασμένων Δώρων

6 τό ἀπόγευμα: Mέγα Ἀπόδειπνο

10 - 12.30΄ τό βράδυ: Ὄρθρος (Ἀκολουθία «Νυμφίου»)

Αν ο αδελφός μου έχει άδικο;

 Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Μα, μπορεί να πει κάποιος, αν ο αδελφός μου έχει άδικο; είναι σωστό να με κάνει ό,τι θέλει;

Βεβαίως. Σωστό και φυσιολογικό είναι, διότι ο άνθρωπος ενεργεί σύμφωνα με τον χαρακτήρα του.

Όπως η λάμπα φωτίζει, όπως το δάπεδο στηρίζει, όπως ο τοίχος προστατεύει από τον ήλιο ή τον αέρα, έτσι ακριβώς και ο κάθε άνθρωπος ενεργεί ανάλογα με το τι είναι.

Ο νευρικός θα νευριάσει, ο πράος θα σου φερθεί με πραότητα, ο ευγενής θα σου μιλήσει με λεπτότητα, και ο αγενής είναι φυσικό να σου μιλήσει άσχημα.

Δεν πρέπει να περιφρονούμε κάτι που μοιάζει ασήμαντο...

Μητροπολίτου Άντονι Μπλούμ

Ποιες αμαρτίες είναι οι σημαντικότερες; Οι μικρές ή οι μεγάλες; Η παρακάτω ιστορία μάλλον θα μας βοηθήσει να απαντήσουμε στο ερώτημα...

Κάποτε, επισκέφτηκαν τον Άγιο Αλέξιο, έναν Ρώσο δια Χριστόν σαλό της επαρχίας Βορονέζ, δύο γυναίκες.

Η πρώτη βασανιζόταν από την συνείδησή της, καθώς είχε διαπράξει... "ένα φοβερό αμάρτημα", ενώ η άλλη δεν έκανε τίποτα άλλο απ' το να κλαψουρίζει:

- "Είμαι αμαρτωλή, όπως όλος ο κόσμος. Όπως ξέρετε πάτερ μου, είναι αδύνατον να ζει κανείς χωρίς ν' αμαρτάνει"!

Έδειξε με συγκεκριμένο τρόπο και στις δύο τι σήμαιναν τα λεγόμενά τους, και τις έστειλε σ' ένα χωράφι.

Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ καί ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου

 Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Ὁ Κύριος εἶπε στούς μαθητές Του:

«Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ’ 24). Τί σημαίνει «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου»; Καί γιατί αὐτός «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου», δηλαδή ὁ ἰδιαίτερος σταυρός τοῦ καθενός μας, ὀνομάζεται συνάμα καί «Σταυρός τοῦ Χριστοῦ»;

Η μεγάλη ωφέλεια από τη νηστεία

 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Πολλοί χριστιανοί, αγνοώντας τη μεγάλη ωφέλεια της νηστείας, την τηρούν με δυσφορία ή και την αθετούν. Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγγώμια ή φόβο. Γιατί δεν είναι σ’ εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες.

Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από το φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε: «Το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει από τον άνθρωπο, στον οποίο έχει μπει, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία» ( Ματθ. 17:21 ).

Περισσότερη πίστη και ελπίδα για λιγότερη στεναχώρια

Αγίου Νικολάου Αχρίδος

Στις δύσκολες μέρες που περνούμε, πού αλλού να στραφούμε για να λάβουμε δύναμη, πού αλλού να στηρίξουμε τις ελπίδες μας;….

Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσό­τερη είναι η στεναχώρια μας. Μία από τις σπου­δαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις πολλές στεναχώριες.

Όσο το παιδί γνωρίζει πως υπάρχει ο πατέ­ρας, που φροντίζει για το σπίτι και για όλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι.

Οἱ κακὲς ἕξεις καὶ ἡ θεραπεία τους

 Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Α’. Ἐξέτασε, ἀδελφέ, τὶς κακὲς ἕξεις καὶ συνήθειες, ποὺ ἀπόκτησες μὲ τὴ ζωὴ ποὺ ἔκανες· ἂν εἶναι παλιές, χρειάζεται περισσότερος κόπος, γιὰ νὰ καταστραφοῦν, ἂν εἶναι καινούργιες λιγότερος· ὅπως ἕνα παλιὸ καὶ ἕνα μεγάλο δένδρο, περισσότερο κόπο χρειάζεται, γιὰ νὰ κοπεῖ καὶ νὰ ξεριζωθεῖ ἀπὸ ἕνα νέο καὶ μικρό.

Ο φύλακας Άγγελός σου έχει πάει στην εκκλησία… (Διδακτική ιστορία)

 

Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία στον Βίο του στάρετς Ναζάριου. Ταξίδευε κάποτε ο στάρετς με τον μαθητή του και τη μικρή άμαξα που την έσερνε το άλογό τους και έφτασαν ένα Σάββατο σε κάποιο χωριό, όπου έπρεπε να καταλύσουν γιατί ήταν ήδη αργά. Ζήτησαν να φιλοξενηθούν από τον ιερέα του χωριού. 

Ο ιερέας υποδέχτηκε τους ταξιδιώτες με χαρά και αφού συζήτησε με τον π. Ναζάριο τον εκτίμησε πάρα πολύ. Όταν έφτασε η ώρα που αρχίζει η ολονύκτια αγρυπνία της Κυριακής, ο π. Ναζάριος παρατήρησε ότι ο ιερέας δεν προετοιμαζόταν να κάνει την αγρυπνία και τον ρώτησε:

-Παππούλη, την Κυριακή το πρωΐ θα διαβάσεις την ακολουθία της αγρυπνίας;

Ο ιερέας απάντησε ότι λειτουργούσε πολύ σπάνια και ότι δεν είχε σκοπό να λειτουργήσει την άλλη μέρα.

Τα δάκρυα της χαράς και η χαρά των δακρύων

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Ο άνθρωπος ζη κάθε ημέρα μέσα σε ένα τρελό μεθύσι, σε μιά ευφροσύνη, σε μία ικανοποίηση, σε μία «ευτυχία» και «ανάπαυσι», σε μία ευαρέσκεια και αυτάρκεια. Κάθε ημέρα αναπαύεται σε ένα στρώμα το οποίο προέρχεται από τις ποικίλες αμαρτίες του, στην πραγματικότητα όμως πίνει και τρώει τον εαυτό του, ζυμώνει το είναι του με τον εαυτό του.

Διότι, ποιος θα μπορούσε να επιζήσει και στον μεγαλύτερο πόνο, αν δεν είχε κάποια χαρά; Έχω την χαρά της γυναικός μου, την χαρά της ελπίδος, της αναγνωρίσεώς μου, του χρήματός μου, ποικίλες χαρές. Κάθε φορά βρίσκω και κάτι. Μπορεί να διαβάσω ένα περιοδικό και να με απορροφήσει πέντε ώρες. Αυτή η απορρόφηση είναι μία μέθη άνευ οίνου. Γνωρίζομε όμως ότι δεν είναι δυνατόν ο πιστός να έχει αληθινή ευφροσύνη χωρίς δάκρυα και αληθινή χαρά χωρίς λύπη. Δεν είναι δυνατόν επίσης να υπάρχει κατα Θεόν λύπη, δηλαδή μετάνοια αληθινή, άνευ της χαρμονής, άνευ της χαράς του Χριστού, άνευ της παρουσίας Του. Η λύπη είναι κατά Θεόν όταν είναι χαρμολύπη, και η χαρά είναι αληθινή, όταν βγαίνει από τα δάκρυα της μετανοίας.

Το πιο εύκολο πράγμα..!

 

Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο Ιούδας. Λες πως είσαι φίλος, μα όταν βρεις την ευκαιρία, δε διστάζεις για τριάκοντα αργύρια, με ένα φιλί τους ανθρώπους σου να τους προδώσεις.

Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο Πιλάτος. Κάθε φορά που τα πράγματα ζορίζουν, εσύ ‘’νίπτεις τας χείρας σου’’. Δεν παίρνεις την ευθύνη ούτε για τις πράξεις σου, ούτε για τη ζωή σου.

Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι και εσύ ένας από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους. Για τον κόσμο όλο, τίμιος, δίκαιος, καθαρός, μέσα σου όμως, να κρύβεις, μίσος, οργή, ζήλεια, υπερηφάνεια, ασπλαχνία.

Ο αββάς Ποιμήν για τη μετάνοια

 

Ένας αδελφός ζήτησε τη γνώμη του αββά Ποιμένος λέγοντας: «Έκανα μία μεγάλη αμαρτία και θέλω να μετανοήσω (*) τρία χρόνια». «Είναι πολύ», του είπε ο γέροντας, και ο αδελφός τον ρώτησε: «Μόνο έναν χρόνο;» Ο γέροντας και πάλι απάντησε: «Είναι πολύ». Οι άλλοι που ήταν εκεί είπαν: «Μέχρι σαράντα μέρες;» «Είναι πολύ», ξαναείπε· «εγώ λέω ότι, αν ο άνθρωπος μετανοήσει με όλη του την καρδιά και δεν ξανακάνει πια την αμαρτία, και σε τρεις μέρες τον δέχεται ο Θεός».

Είπε ο αββάς Ποιμήν: «Αν αμαρτήσει κάποιος και αρνηθεί λέγοντας· “Δεν αμάρτησα”, μην τον ελέγξεις, γιατί, αν το κάνεις, του κόβεις την προθυμία. Αν όμως του πεις· “Μην αποθαρρύνεσαι, αδελφέ, αλλά από εδώ και πέρα να φυλαχτείς”, παρακινείς την ψυχή του στη μετάνοια».

Μετά την εξομολόγηση

Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου

-Γέροντα, μετά την εξομολόγηση δικαιολογείται να νιώθεις βάρος;

-Γιατί να νιώθεις βάρος; Με μια σωστή εξομολόγηση σβήνουν όλα τα παλιά. Ανοίγονται νέα δεφτέρια. Έρχεται η Χάρις του Θεού και αλλάζει τελείως ο άνθρωπος. Χάνονται η ταραχή, η αγριάδα, το άγχος και έρχονται η γαλήνη, η ηρεμία. Τόσο αισθητό είναι αυτό ακόμη και εξωτερικά, που λέω σε μερικούς να φωτογραφηθούν πριν από την εξομολόγηση και μετά την εξομολόγηση, για να διαπιστώσουν και οι ίδιοι την καλή αλλοίωση, γιατί στο πρόσωπο ζωγραφίζεται η εσωτερική πνευματική κατάσταση. Τα μυστήρια της Εκκλησίας κάνουν θαύματα. Όσο πλησιάζει κανείς στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, θεώνεται, και επόμενο είναι να ακτινοβολή και να προδίδεται από την θεία Χάρη.

-Δηλαδή, Γέροντα, μετά από μια ειλικρινή εξομολόγηση νιώθεις αμέσως χαρά;

Επιμονή στον πνευματικό αγώνα

 Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

Αδελφοί, ο αγώνας μας είναι προσωρινός, η ανταμοιβή όμως και τα έπαθλα είναι αιώνια. Όσο μάλιστα κανείς αγωνίζεται με προθυμία, τόσο και ο εχθρός μανιάζει και του επιτίθεται με περισσότερη σφοδρότητα, αλλά η χάρη του Θεού δεν σταματά να χορηγεί την ενίσχυση και τη βοήθειά της σε εκείνον που πολεμά, αν βέβαια αυτός την επικαλείται με όλη του την ψυχή.

Αν όμως κανείς χαλαρώσει και αμελήσει να καλέσει τη θεία χάρη να τον βοηθήσει και κυριευτεί από τον εχθρό, καθώς δεν θα έχει τη βοήθειά της, ας κατηγορεί τον εαυτό του για τη ραθυμία του. Αν κάποιος, που μπροστά του βρίσκονται άφθονα εδέσματα, δεν αποφασίζει, ενώ έχει γερά τα χέρια του, να τα απλώσει και να απολαύσει αυτά τα αγαθά, γίνεται ο ίδιος η αιτία που μένει νηστικός. Έτσι και αυτός που αμελεί να επικαλεστεί τη χάρη και να γεμίσει με τη δύναμή της, προξενεί ο ίδιος την πτώση και την απώλειά του.

Ο πρακτικός άνθρωπος

Ἅγιος Βαρσανούφιος

Ὅταν κάποιος δὲν συμπλέει μὲ τὸν σύγχρονο τρόπο ζωῆς, οἱ ὑπόλοιποι τὸν χαρακτηρίζουν ἀπαρχαιωμένο· ἀπολίθωμα· ἀπροσγείωτο· ἀνεδαφικό· ἄνθρωπο, χωρὶς πρακτικὴ σκέψη.

Καὶ ποιὸς ἄραγε εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὁ χωρὶς πρακτικὴ σκέψη; Ἐκεῖνος ποὺ δὲν κλέβει· ποὺ δὲν ἐκμεταλλεύεται πρόσωπα καὶ καταστάσεις.

Παράδειγμα, ἕνας μεγάλος στρατηγός, ὁ Τσερνιάγεφ. Πολέμησε ἐναντίον τῶν Τούρκων καὶ προσέφερε πολλὲς ὑπηρεσίες στὴν πατρίδα του. Ὅμως δὲν ἦταν ἄνθρωπος «πρακτικός». Ἐνῶ εἶχε δυνατότητα νὰ κάμει μεγάλη περιουσία, δὲν ἔκαμε! Γι’ αὐτό, οἱ «πρακτικοὶ» ἄνθρωποι τοῦ περιβάλλοντός του τὸν κατέκριναν! Τὸν ἔλεγαν βλάκα καὶ κουτό.

Ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας

Ἅγιος Τύχων (ἀρχιεπίσκοπος Βορονέζ καί Ζαντόσκ)

Δύσκολος εἶναι, τό ἀναγνωρίζω, ὁ ἀγώνας ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ ἐχθροῦ· εἶναι ὅμως ἀπαραίτητος. Πολλοί κάνουν πολέμους καί νικοῦν ἄλλους ἀνθρώπους· εἶναι ὅμως αἰχμάλωτοι καί δοῦλοι στά πάθη τους. Δέν ὑπάρχει πιό ἐνδοξη νίκη ἀπό τή νίκη πάνω στόν ἑαυτό μας. Βραβεῖο χωρίς νίκη δέν ὑπάρχει. Καί νίκη χωρίς ἀγώνα δέν ὑπάρχει.

Ἀδελφέ μου, ἄς καταπιαστοῦμε μ’ αὐτόν τόν ἀγώνα, γιά νά κερδίσουμε μέ τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ τή νίκη, νά πάρουμε ἀπ’ Αὐτόν τό στεφάνι τῆς ἀρετῆς καί νά θριαμβεύσουμε αἰώνια στή Βασιλειά Του.

Ἄς διατυπώσουμε τώρα μερικές σκέψεις, πού δίνουν βοήθεια καί ἐνίσχυση στόν ἀγώνα:

Το πάθος του καπνίσματος

Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα

Ένας μανιώδης καπνιστής από την Αγία Πετρούπολη, ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς Μαγιόρωφ, άρχισε κάποτε να αισθάνεται τις επιζήμιες συνέπειες του καπνίσματος στην υγεία του.

Οι πολλές συμβουλές και παραινέσεις των φίλων του αποδείχθηκαν μάταιες. Τελικά το έτος 1888 ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς κατέφυγε στην βοήθεια του στάρετς Αμβροσίου και με επιστολή του ζήτησε να του υποδείξει τον τρόπο που θα καταπολεμήσει το πάθος του.

Σε γράμμα του με ημερομηνία 12 Οκτωβρίου 1888 ο όσιος Αμβρόσιος απάντησε στον Αλέξιο Μαγιόρωφ τα εξής:

Ξύλο ἀπελέκητο

 

Φαντασθείτε, ότι μια ηλιόλουστη μέρα κάνετε περίπατο στο δάσος. Και μπροστά σας βλέπετε ένα κούτσουρο, ένα κορμό δένδρου. Αυθόρμητα σάς έρχεται η σκέψη:

-Αχ! να το είχα για το τζάκι μου!

Κάνει για φωτιά.

Με τα λόγια αυτά δείχνετε ότι, η μόνη άξια πού τού προσδίδετε είναι ότι κατάλληλο είναι μόνο για φωτιά.

Όμως. Ένας καλός και άξιος τεχνίτης, βλέποντάς το, κούτσουρο ακατέργαστο, Θα έκανε μια πολύ διαφορετική σκέψη. Θα σκεπτόταν, τι Θα μπορούσε να φτιάξει με ένα τέτοιο ξύλο απελέκητο! Γραφείο; Βιβλιοθήκη; Έπιπλο σκαλιστό κομψοτέχνημα;

Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ’ τους ανθρώπους

Άγιος Πορφύριος

Είμαστε ευτυχισμένοι, όταν αγαπήσουμε όλους τους ανθρώπους μυστικά. Θα νιώθουμε τότε ότι όλοι μας αγαπούν. Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ’ τους ανθρώπους.

…Ν’ αγαπάμε, να θυσιαζόμαστε για όλους ανιδιοτελώς, χωρίς να ζητάμε ανταπόδοση. Τότε ισορροπεί ο άνθρωπος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της Εκκλησίας μας. Να γίνομε όλοι ένα εν Θεώ.

Η αγάπη στον αδελφό μας προετοιμάζει ν’ αγαπήσομε περισσότερο τον Χριστό.

Ας σκορπίζομε σε όλους την αγάπη μας ανιδιοτελώς, αδιαφορώντας για τη στάση τους. Όταν έλθει μέσα μας η χάρις του Θεού, δεν θα ενδιαφερόμαστε αν μας αγαπάνε ή όχι, αν μας μιλάνε με καλοσύνη. Θα νιώθουμε την ανάγκη εμείς να τους αγαπάμε όλους. Είναι εγωισμός να θέλομε οι άλλοι να μας μιλάνε με καλοσύνη.

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 30 - 03 - 2024

 

Λόγος στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου

Άγιος Λουκάς ο ιατρός

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, τον οποίο εορτάζουμε σήμερα με χαρά και αγάπη αλλά και με δέος ενώπιον του μεγαλείου του γεγο­νότος αυτού, ονομάζεται «κεφάλαιον» (δη­λαδή αρχή) της σωτηρίας μας. Εννέα μήνες μετά τον Ευαγγελισμό πραγματο­ποιήθηκε και το δεύτερο από τα σημαντικότερα γε­γονότα, η κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου μας Ιη­σού Χριστού. Κορυφή και ολοκλήρωση της σωτηρί­ας μας θα είναι η ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού μετά από ένα φρικτό θάνατο πάνω στο Σταυρό.

Όχι μόνο μια φορά αλλά πολλές φορές φανερώ­θηκαν στους αγίους άγγελοι. Έξι μήνες πριν τον Ευ­αγγελισμό της Παναγίας Παρθένου Μαρίας στάλθη­κε ο αρχάγγελος Γαβριήλ στον ιερέα Ζαχαρία, ο οποίος υπηρετούσε στο ναό, για να του αναγγείλει, ότι απ' αυτόν θα γεννηθεί ο μεγαλύτερος μεταξύ των αν­θρώπων, ο Πρόδρομος του Κυρίου ο Ιωάννης. Και σήμερα ο ίδιος φέρνει το χαρμόσυνο άγγελμα στην Υπεραγία και άχραντο Παρθένο Μαρία, η οποία ζού­σε στο ταπεινό φτωχόσπιτο του ξυλουργού Ιωσήφ.

«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον»!

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ , Θεολόγου - Καθηγητού

Η μεγάλη εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου είναι για την Εκκλησία μας κορυφαίος εορτολογικός σταθμός του ενιαυτού, διότι αποτελεί την απαρχή όλων των εορτών του εκκλησιαστικού έτους. Το ίδιο αποτελεί και απαρχή όλων των σωτηριωδών γεγονότων, τα οποία έγιναν για την απολύτρωση του ανθρωπίνου γένους. Την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε λαμπρώς την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού στην πάναγνη σάρκα της Αγίας Παρθένου, ώστε δι’ Αυτού να πραγματοποιηθεί το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Τη μεγάλη αυτή ημέρα έχουμε την εκπλήρωση της πιο ελπιδοφόρας υποσχέσεως του Θεού στην ανθρωπότητα. Όταν οι πρωτόπλαστοι γενάρχες μας παράκουσαν την θεία εντολή στην Εδέμ και προτίμησαν το δρόμο της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου, ο απόλυτα αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός έδωσε τη μεγάλη υπόσχεση, πως σε μελλοντικούς χρόνους θα έρθει στον κόσμο ο «Γιος της Γυναίκας» για να δώσει τέλος στο κράτος του διαβόλου και να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος. «Και έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματος αυτής. Αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, κεντρίσεις εσύ αυτού πτέρναν» (Γεν.3,17).

Τι είναι εκείνο που μας κρατάει, τόσα χρόνια τώρα, όρθιους επάνω στα βράχια μας τα ποτισμένα με αίμα;

 †Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος

«Ἂς θυμηθοῦμε τὰ αἵματα καὶ τὸν ἄφθαστο ἡρωισμὸ ποὺ ἔδειξαν ἐκεῖ­νοι γιὰ νά ᾽χουμε ἐμεῖς σήμερα πατρίδα καὶ θρησκεία ἐλευθέρα…»

Δὲν πᾶμε καλά, ἀγαπητοί μου. Αὐτὸ τὸ λένε ὅλοι. Δὲν πᾶμε καλὰ κοινωνικῶς καὶ ἐ­θνικῶς. Ἀλλ᾽ ἐγὼ περιορίζομαι στὸ ἠθικὸ καὶ θρησκευτικὸ μέρος, καὶ θὰ πῶ ὅτι δὲν πᾶμε καλὰ ἠθικῶς καὶ θρησκευτικῶς.

Ζοῦμε σὲ ἐπο­χὴ δύσκολη. Δύσκολη ὄχι μόνο στὸ νὰ μπορέσῃ ὁ φτω­χὸς νὰ ἐξοικονομή­σῃ τὸ καρβέλι του. Εἶνε ἐ­ποχὴ ἀπεριγράπτου διαφθορᾶς, ἐποχὴ ποὺ διέπραξε τὰ μεγαλύτε­ρα ἐγκλήματα. Καὶ ἐνῷ χύθηκαν ποτάμια αἷμα, ἐν τούτοις δὲ βλέπεις μετάνοια. Ὁ κόσμος ἑ­τοιμάζεται γιὰ ἀκόμα με­γαλύτερα ἐγ­κλήματα. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πιεῖ ἀπ᾽ τὸ κρασὶ τοῦ διαβόλου, μέθυσαν, ἔχουν ζαλιστῆ, οἱ καρδιὲς ἔ­χουν μαυρίσει. Νομίζεις ὅτι ὁ κόσμος ἔχει γίνει ἕνα ἀπέραντο θηριοτροφεῖο· αὐτὴ τὴν εἰ­κόνα παρουσιάζει ἀπὸ ἠθικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἀπόψεως. Θέλει νὰ ζήσῃ χωρὶς τὸ Θεό, νὰ λατρέψῃ νέα εἴδωλα. Θεὸς τοῦ κόσμου δὲν εἶνε πιὰ ὁ ἐ­σταυρωμένος Λυτρωτής· εἶνε ὁ μαμωνᾶς – τὸ χρῆμα, ἡ δύναμις – τὰ ὅπλα, ἡ γνῶσις – ἡ ἐπιστήμη. Αὐτὰ ἀκοῦμε νὰ λένε.

Η αγιασμένη επανάσταση

Φώτης  Κόντογλου

Η Ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στο κόσμο. Είναι αγιασμένη.

Η επανάσταση γίνεται τις περισσότερες φορές από κάποιες υλικές αιτίες, που είναι η σκλαβιά, η στέρηση, η κακοπέραση, τα βασανιστήρια, η περιφρόνηση. Η λευτεριά είναι η θεότητα που λατρεύει ο επαναστάτης, και γι’ αυτή χύνει το αίμα του. Μα τη λευτεριά, πολλές φορές, σαν την αποχτήσει ο επαναστάτης, δεν τη μεταχειρίζεται για πνευματικούς σκοπούς, αλλά για να χαρεί την υλική ζωή μονάχα. Κοντά στην υλική ζωή έρχεται κ’ η πνευματική, μα τις περισσότερες φορές για πνευματική ζωή θεωρούνε οι άνθρωποι κάποιες απολαύσεις που είναι κι αυτές υλικές, κι ας φαίνονται σαν πνευματικές.

Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία

 

Δόκιμος ακόμα, μια καλοκαιριάτικη νύχτα περπατούσα ανάμεσα στους κήπους της Σκήτης. Μόνος με μόνο τον Θεό. Πλησιάζοντας την μεγάλη λίμνη βλέπω τον μεγαλόσχημο π. Γεννάδιο. Από τότε πού πέρασε τον κατώφλι της Σκήτης είχαν περάσει 62 ολόκληρα χρόνια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν έβγαινε καθόλου από την Σκήτη. Είχε λησμονήσει εντελώς τον κόσμο.

Στεκόταν ακίνητος με τα μάτια καρφωμένα στο νερό. Με τρόπο διακριτικό, για να μην τον τρομάξω, έκαμα αισθητή την παρουσία μου. Τον πλησίασα, και τον ερώτησα:

- Τί κάνεις εδώ, πάτερ;

- Κοιτάζω το νερό.

- Και τί βλέπεις;

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ - 14 / 03 / 2021)

 

 Κήρυγμα στό τέλος τοῦ κατανυκτικοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Συγχωρήσεως ἀπό τόν Καθηγούμενο τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου Ἀρχιμανδρίτη Χρυσόστομο. «Ἄρχισε τό στάδιο τῆς Μεγάλης καί Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς: Πῶς πρέπει νά ζεῖ καί νά συμπεριφέρεται ὁ χριστιανός τήν περίοδο αὐτή». 

Στόν ἀπόηχο τοῦ Ἀποδείπνου

 

Ὅλες αὐτές τίς μέρες τῆς ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, στίς ἐκκλησιές διαβάζουμε τό Μέγα Ἀπόδειπνο, μιά κατανυκτική ἀρχαία ἀκολουθία πού συνοδεύει τούς χριστιανούς στούς αἰῶνες, στήν πορεία πρός τόν Γολγοθᾶ καί τήν Ἀνάσταση! Ὡραῖα λόγια, γεμάτα ὑψηλά καί μεγάλα νοήματα, πού ἀγγίζουν θαρρεῖς σάν ἁπαλές νότες εὔηχης κιθάρας τήν ψυχή, ἡμερεύοντας τόν νοῦ, ξεκουράζοντας τήν κουρασμένη ἀπό τά πολλά σκέψη, καθαρίζοντας τόν λογισμό τ᾿ ἀνθρώπου, κάνοντας τό λιοντάρι αὐτό ἀρνάκι ἄκακο τοῦ Θεοῦ!

Βλέπεις στό μισοσκόταδο καρδιές καθαρές νά ψελλίζουν τά «τραγούδια τοῦ Θεοῦ», ὅπως θά ᾿λεγε καί ὁ κύρ Ἀλέξανδρος. Ἀφουγκράζεσαι τούς καημούς, τά πάθη καί τίς θλίψεις πού φέρνει μαζί του ὁ ταλαιπωρημένος ἄνθρωπος αὐτῆς, τῆς ἄλλης ἐποχῆς. Νιώθεις τήν ἐλπίδα νά ξεχειλίζει σάν τό γιομάτο ποτήρι μέ τό γάργαρο κρύο νερό πού τό ἀναζητᾶς στό λιοπύρι τοῦ καλοκαιριοῦ!

Αὐτό τό ξεχείλισμα τῆς ἐλπίδας τό ἀκοῦς στ᾿ αὐτιά σου καί τό νιώθεις στά βάθια τῆς ψυχῆς σου. Τί φοβᾶσαι; Ποιός θά σέ βλάψει; Τί νομίζεις, μόνος εἶσαι σέ τούτη τή ζωή; Ἀκοῦς τόν προφητάνακτα Δαυίδ, πού μπόρεσε καί τά ἔβαλε μέ τόν θηριόμορφο Γολιάθ καί σέ ἐμπνέει ἐμπιστοσύνη: «Αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπληθύνθησαν· ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με. Ἴδε τήν ταπείνωσίν μου καί τόν κόπον μου, καί ἄφες πάσας τάς ἁμαρτίας μου. Ἴδε τούς ἐχθρούς μου, ὅτι ἐπληθύνθησαν, καί μῖσος ἄδικον ἐμίσησάν με» (Ψαλμ. 24, 17).

Η ζωή την Μεγάλη Τεσσαρακοστή στο σπίτι

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Στίς Σαρακοστές καλό είναι να γνωρίζεις μόνο εκκλησία και σπίτι, τίποτ’ άλλο. Φτάνεις, λοιπόν, στο σπίτι. Τί θα κάνεις εκεί;

Θα αγωνιστείς μ’ όλη σου τη δύναμη να διατηρήσεις την προσήλωση του νου και της καρδιάς στον Κύριο. Αμέσως μετά την εκκλησία, τρέξε στο δωμάτιό σου και κάνε αρκετές μετάνοιες, ζητώντας ευλαβικά από τον Θεό να σε βοηθήσει , ώστε να αξιοποιήσεις το χρόνο της παραμονής σου στο σπίτι με τρόπο ωφέλιμο για την ψυχή σου.

Ύστερα κάθησε και ξεκουράσου για λίγο. Αλλά και τότε μην αφήνεις τους λογισμούς σου να ξεστρατίζουν. Διώχνοντας κάθε σκέψη, επαναλάμβανε νοερά την ευχή : “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!”.

Ὁ Γερο-Ἀββακούμ, ὁ τυφλός καί ἀνυπόδητος

 (Μιά συγκλονιστική ἐμπειρία στό Ἅγιον Ὄρος) 

Καλοκαίρι τοῦ 1971. Ὥρα 3.30΄ τό ἀπόγευμα. Ὁ ἥλιος ἔκαιγε ἀκόμη ψηλά. Φθάσαμε στήν Μεγίστη Λαύρα, τό πρῶτο στήν τάξη μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Μᾶς ὑποδέχθηκε ἕνα γεροντάκι χαρούμενο καί πρόσχαρο μέ νησιώτικη προφορά, τό ὄνομά του Ἐφραίμ. Γεμάτο ἐνθουσιασμό μᾶς μίλησε γιά τόν Γέροντα Ἀββακούμ καί μᾶς προέτρεψε νά τόν ἐπισκεφθοῦμε. «Μένει μόνος του», μᾶς εἶπε, «σ᾿ ἕνα καλύβι μιά ὥρα μακριά ἀπό ἐδῶ».

Τό γεροντάκι κοίταξε τόν οὐρανό καί μᾶς εἶπε:

«Πάρτε τό κέρασμά σας καί ξεκινῆστε. Εἶναι νωρίς ἀκόμη, τώρα σκοτεινιάζει ἀργά».

Τό λουκούμι καί τό νερό χάθηκαν γρήγορα ἀπό μπροστά μας. Εἴμασταν τώρα ἕτοιμοι νά ξεκινήσουμε.

Βγῆκε μέχρι ἔξω τό γεροντάκι καί μᾶς ἔδειξε ἀπό ποῦ νά πάρουμε τό δρόμο γιά τό Κελλί τοῦ Ἁγίου Φανουρίου.

Μετά ἀπ᾿ ὅσα μᾶς εἶπε τό χαριτωμένο ἐκεῖνο γεροντάκι μέ τήν γαμψή μύτη καί τό χαρούμενο πρόσωπο, ξεκινήσαμε γιά τό ποθούμενο, μέσα ἀπό ἕνα δύσκολο μονοπάτι.

Στή μέση τοῦ δρόμου σταματήσαμε. Κάποιος ἀπό τήν παρέα πρότεινε νά γράψουμε κάποια ἐρωτήματα γιά νά τά ὑποβάλουμε στόν ἅγιο γέροντα. Βολευτήκαμε στήν ρίζα ἑνός δένδρου καί καθένας ἔλεγε ἀπό κάτι. Ἕνας ἀπό τήν παρέα ἔγραφε ἕνα, δύο, τρία... Φθάσαμε στά δέκα ἐρωτήματα καί ἐκεῖ σταματήσαμε, ὄχι πώς δέν ὑπῆρχαν ἄλλα, ἀλλά ἔπρεπε νά συνεχίσουμε τήν πορεία μας γιατί ἡ ὥρα περνοῦσε.

«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου…»

 

“Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, μην επιτρέψεις να με κυριεύσει το πνεύμα της αργίας, της περιέργειας, της φιλαρχίας, και της αργολογίας.

Χάρισε δε  σε μένα, τον ανάξιο δούλο Σου, πνεύμα σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης.

Ναι, Κύριε, και Βασιλέα μου, δός μου το χάρισμα να βλέπω μόνο τις δικές μου αμαρτίες και τα λάθη μου και να μη κατακρίνω τον αδελφό μου. Εσύ Κύριε, που είσαι άξιος κάθε τιμής και δοξολογίας στους ατελεύτητους αιώνες. Αμήν.”

Δεν πρέπει αυτή η Σαρακοστή να μείνει ανεκμετάλλευτη. 

Χωρίς  να αλλάξει έστω και λίγο στην ποιότητα της ζωής μας.

Από ποια «πόρτα» λοιπόν να μπούμε στον αγωνιστικό χώρο να αρχίσουμε τον πνευματικό αγώνα;

ΔΗΛΩΣΗ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΓΑΜΟΥ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ

 

Πέρασε λίγος καιρός ἀπό τότε πού ψηφίστηκε ὁ, περί οὗ πολύς λόγος, νόμος. Τώρα πού καταλάγιασε κάπως ὁ θόρυβος πού προκλήθηκε, εἶναι μιά καλή στιγμή νά καταθέσουμε νηφάλια τήν γνώμη μας.

Ἐν πρώτοις, συγχαίρουμε τούς ἐκλεγμένους ἐκπροσώπους τοῦ λαοῦ μας πού καταψήφισαν συνειδητά τόν ἐπαίσχυντο νόμο. Ὡς βαπτισμένοι χριστιανοί γνωρίζουν ὅτι αὐτή εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Συνεπῶς φέρθηκαν ὡς γνήσια τέκνα τῆς Μητρός τους.

Θλιβόμαστε, ὅμως, γιά ὅλους ἐκείνους τούς Βουλευτές πού ψήφισαν ὑπέρ τοῦ νόμου αὐτοῦ, καθώς καί γιά ὅσους μέ τήν ἀποχή τους ἀπέφυγαν νά ἐμποδίσουν τήν ψήφισή του. Θλιβόμαστε παράλληλα καί γιά τά κυβερνητικά στελέχη, πού ἐνῶ θά μποροῦσαν νά ἐκφράσουν τήν ἀντίθεσή τους στόν ἀντίθεο νόμο, δέν τό ἔπραξαν. Ἀσφαλῶς καί οἱ ἐπιλογές τους αὐτές ἀντιμάχονται τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί τούς ἀποξενώνουν ἀπό τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀποξένωση αὐτή θά ὑφίσταται ὅσο αὐτοί θά παραμένουν στήν ἐσφαλμένη θέση τους. Ἡ δική μας στάση ἀπέναντί τους ὑπαγορεύεται ἀπό τό «Σύνταγμα» τῆς Ἐκκλησίας, τό ἱερό Εὐαγγέλιο, ὅπου ἐκεῖ ἐκφράζεται τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὀφείλουμε, λοιπόν, νά πράξουμε αὐτό πού προτείνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν Α΄ ἐπιστολή του πρός Κορινθίους (κεφ. 5, 1-13). Ὁ Ἀπόστολος εἶχε ζητήσει ἀπό τήν ἐκεῖ τοπική Ἐκκλησία νά ἀπομονώσει φιλανθρώπως καί παιδευτικῶς τόν ἁμαρτάνοντα, μέχρι αὐτός νά ἀνανήψει καί νά ὁδηγηθεῖ στή μετάνοια.

Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά, άκου τη συμβουλή μου

Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης

Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά αυτοί με τους οποίους συναναστρέφεσαι.

Άκου τη συμβουλή μου: Εάν κάποιος δεν σου συμπεριφέρεται καλά, εσύ να του συμπεριφέρεσαι με καλωσύνη. Όλη η υπόθεση θέλει ταπείνωση.

Ας πούμε ένα παράδειγμα: Σου λέγει κάποιος πως η δουλειά σου δεν είναι καλή. Να του πης: “Ευχαριστώ, που με συμβουλεύεις. Βοήθησε με να γίνω καλύτερος. Λέγε μου τα λάθη μου, για να τα διορθώσω”.

Να δέχεσαι απ’ όλους συμβουλές, από ταπείνωση όμως και όχι από δειλία. Έτσι θα διατηρής στην ψυχή σου την ουράνια χαρά και την ειρήνη.

Η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή

 (+) μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης

Η προ του Πάσχα περίοδος που διερχόμαστε γεννά ή θα πρέπει να γεννά κάποια ιδιαίτερα συναισθήματα μέσα μας. Η ωραιότατη και κατανυκτική υμνογραφία αυτής της περιόδου, οι πολλές λατρευτικές ευκαιρίες, η σαρακοστιανή νηστεία θέλουν να μας συγκεντρώσουν. Να σκύψουμε μέσα μας, να προβληματιστούμε, να προβούμε σε έναν αυτοέλεγχο προς ειλικρινή μετάνοια.

Ο πολύς κόσμος αγνοεί ή δεν θέλει να προσεγγίσει το νόημα των ημερών αυτών, συνεχίζοντας τη μονότονη ζωή του.

Ενώ λέει πως η ζωή τον κουράζει, δεν κάνει ούτε βήμα για μια ουσιαστική αλλαγή.

Δίαιτα αυστηρή κάνει, αλλά νηστεία δεν κάνει.

Στον ψυχολόγο πηγαίνει, στην τηλεόραση κάθεται ώρες, αλλά στον εξομολόγο δεν πηγαίνει, ούτε στην εκκλησία.

«Ποτέ ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει, γιατί η αγάπη Του είναι άπειρη…»

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

Αλλά και τούτο φαίνεται ότι κάνει πολλές φορές ο Θεός. Βλέποντας ανδρείες ψυχές, επιτρέπει τους πολέμους ευθύς εξ αρχής, με την επιθυμία να τις στεφανώσει σύντομα» (λόγ. α΄, 41)

Είναι φορές που παραπονιέσαι ότι αντιμετωπίζεις στη ζωή σου δυσκολίες, δοκιμασίες, πειρασμούς, παραπάνω από τις δυνάμεις σου. Και μάλιστα εκ νεότητός σου. Μία δύσκολη αρρώστια προσωπική ή οικογενειακή, ένα ατύχημα, μία αποτυχία ενώ κάτι το ήθελες πάρα πολύ. Κι είναι οι στιγμές που νιώθεις ότι δεν αντέχεις, που πάει να κλονισθεί η πίστη σου γιατί ο Θεός σε εγκατέλειψε, όταν μάλιστα βλέπεις ότι η δοκιμασία διαρκεί.

Συμβουλές για ενάρετη ζωή...

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Ψυχή όλων των ασκήσεων, που γίνονται για τον Κύριο, είναι η προσοχή. 

Δίχως προσοχή, όλες αυτές οι ασκήσεις είναι άκαρπες, νεκρές.

Όποιος ποθεί τη σωτηρία του, πρέπει να μάθει να προσέχει άγρυπνα τον εαυτό του, είτε ζει στη μόνωση είτε ζει μέσα στον περισπασμό, οπότε καμιά φορά, και χωρίς να το θέλει, παρασύρεται από τις συνθήκες.

Αν ο φόβος του Θεού γίνει το ισχυρότερο απ’ όλα τ’ άλλα αισθήματα της καρδιάς, τότε πιο εύκολα θα προσέχουμε τον εαυτό μας, τόσο στην ησυχία του κελιού μας όσο και μέσα στο θόρυβο που μας κυκλώνει από παντού.

Ο ιερέας, οι μασκαράδες και η μετάνοια ( αληθινή ιστορία )

 

«Πώς αγριεύουν έτσι οι άνθρωποι; Πώς μεμιάς αφήνονται έρμαια στις ροπές καί στίς τάσεις τής φθαρτής ανθρώπινής τους φύσης;

Πώς κατάντησε απόψε αυτή η ήσυχη επαρχιακή πόλη; Θαρρείς καί δέν τήν κατοικούν άνθρωποι αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα πού άλλος μέ κεφάλι γαϊδάρου, άλλος λιονταριού, άλλος πιθήκου τρέχουν νά προλάβουν νά γλεντήσουν, νά μεθύσουν, νά άμαρτήσουν όσο γί­νεται περισσότερο.

Γιατί τις προάλλες ήταν Τσικνοπέμπτη καί γέμισε ή πόλη μασκαράδες. Απόψε κάθε λογικός άνθρωπος δέν ξεμυτίζει από τό σπίτι του».

Αυτά σκεφτότανε ό παπα-Θανάσης, καθώς έμπαινε στό σπίτι του γυρνώντας από τόν ναό.

– ’Α, παπαδιά μου, τό κακό παράγινε! Ο Θεός νά μας συγχωρέσει, είπε στή γυναίκα του, μόλις μπήκε μέσα. Εκείνη τόν κοίταξε μέ κατανόηση.

– Ο Θεός νά μας φυλάει, είπε καί άρχισε νά ετοιμάζει τό βραδινό φαγητό.

ΝΕΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΥ ΠΑΙΟΝΙΑΣ»

Τήν Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024 πραγματοποιήθηκε ἡ τακτική ἐτήσια Γενική Συνέλευση τῶν μελῶν τοῦ Συλλόγου «Φίλοι Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Πενταλόφου Παιονίας» στό φερώνυμο Ἱερό Κοινόβιο.

Μετά τήν θεία Λειτουργία, οἱ προσκυνητές εἰσῆλθαν στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς, ὅπου, μετά τό καθιερωμένο κέρασμα, μέσα σέ κλίμα ἑνότητος, σύμπνοιας καί ἀγάπης ἔλαβε χώρα ἡ Γενική Συνέλευση. Ζήσαμε αὐτό πού γράφει στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων: «ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό» (κεφ. 2,1). Εἴχαμε ἐπιπλέον τήν τιμή νά ἔχουμε κοντά μας τόν ἀξιότιμο Δήμαρχο Παιονίας κ.Κωνσταντῖνο Σιωνίδη καθώς ἐπίσης καί ἐκλεκτούς συνεργάτες του.

Κατ᾿ ἀρχήν, ὁ Χορός τῶν Πατέρων ἔψαλε τροπάρια εἰς τιμήν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί στή συνέχεια, ὁ σεβαστός Καθηγούμενος Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π.Χρυσοστόμος, εὐλόγησε καί ἔκοψε τήν Βασιλόπιττα, τήν ὁποία προσέφερε καί φέτος εὐγενῶς γιά τήν περίσταση ὁ ἀρτοποιός Δημήτριος Λαΐνας ἀπό τή Γουμένισσα. Ἀφοῦ μοιράστηκαν τά τεμάχια τῆς πίττας σέ ὅλους τούς παρισταμένους, ὁ ἅγιος Καθηγούμενος, προσφωνώντας τά μέλη τοῦ Συλλόγου εὐχήθηκε νά εἶναι εὐλογημένο τό νέο ἔτος καί νά φέρει καρποφορία πνευματική στή ζωή τοῦ καθενός. Ἐξέφρασε ἐπίσης τήν εὐχή, μέσα σέ αὐτά τά δύσκολα χρόνια, νά ἔχουμε ὅλοι τόν φωτισμό τοῦ παναγίου Πνεύματος, ὥστε ἡ ζωή μας νά μήν εἶναι ἄχαρη, ἀλλά χαριτωμένη ἀπό τίς δωρεές τοῦ Παρακλήτου. Εὐχήθηκε ἀκόμη νά ἀρθοῦν τά ἐμπόδια ἐκ μέσου τῆς ζωῆς τοῦ καθενός μας, αὐτά πού μᾶς ἐμποδίζουν νά συναντήσουμε τόν Χριστό, πού  εἶναι ὁ προσωπικός Θεός ἑκάστου καί τόν Ὁποῖο συναντοῦμε ἐντός τῆς καρδίας μας.

Ὁ σεβαστός Καθηγούμενος ἐμνήσθη μεταξύ ἄλλων αὐτό πού ἔλεγε ὁ καλός μας Γέροντας, ὅτι δηλαδή τούτη ἡ Μονή ἔχει ἕνα ἔργο σπουδαῖο νά ἐπιτελέσει καί, ἄν δέν τό φέρει εἰς πέρας, τότε θά ἔχει ἀποτύχει τοῦ σκοποῦ της. Καί αὐτό τό ἔργο εἶναι νά ἀναδείξει Ἁγίους. Ὄχι καλούς ἀνθρώπους, ὅπως τόνισε, ἀλλά Ἁγίους. Καί τοῦτο, συνέχισε στήν ἀναφορά του ὁ σεβαστός Καθηγούμενος, ἰσχύει καί γιά τά μέλη τοῦ Συλλόγου μας. Πρέπει ὁ καθένας, ἔχοντας αὐτή τή σχέση μέ τή Μονή, νά προσπαθεῖ καί νά ἀγωνίζεται γιά τόν προσωπικό του ἁγιασμό. Ἀκολούθως, προέβη σέ ἕναν σύντομο ἀπολογισμό τῆς χρονιᾶς πού πέρασε, ἀναφερόμενος σέ σημαντικά γεγονότα γιά τή ζωή τῆς Μονῆς. Ἀπευθυνόμενος προσωπικά πρός τόν παριστάμενο κ.Δήμαρχο τόν εὐχαρίστησε  ἐξ ὀνόματος τῆς Μονῆς καί ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν μελῶν τοῦ Συλλόγου γιά τήν διαρκῆ συμπαράσταση τοῦ Δήμου καί τήν καλή συνεργασία μέ τή Μονή.

Η αγάπη του Ουράνιου Πατέρα

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Ο Θεός μας είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ». Όποιος Χριστιανός δεν έχει την αγάπη του Θεού μέσα στην καρδιά του, δεν έχει ζωή Χριστού στην ψυχή του. Αυτό το μεγάλο έργο της φιλανθρωπίας του Θεού, το να κατέβει ο Θεός, ο Λόγος του Θεού να γίνει άνθρωπος, να λάβει σάρκα, να κατοικήσει ανάμεσά μας, να μας πλησιάσει, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η απέραντη φιλανθρωπία της θείας αγάπης. Η αγάπη του Θεού είναι αυτή που μας προστατεύει και μας φροντίζει για όλα. Εμείς οι άνθρωποι αμαρτάνουμε και λυπούμε τον Θεό. Ασεβούμε πολλάκις, αλλά η φιλανθρωπία Του είναι απέραντη και όλα τα συγχωρεί. Όλοι μας, και πρώτος εγώ, έχουμε λυπήσει αυτή την μεγάλη καρδιά του Θεού, που λέγεται αγάπη προς τον άνθρωπο. Γι’ αυτό θα πρέπει να προσέξουμε στην ζωή μας, στον βίο μας, και στη συνέχεια να μην Του δώσουμε ξανά την πίκρα της αμαρτίας.

Για τους φίλους της προσευχής

 

Ρώτησαν τον Αββά Αγάθωνα οι αδελφοί :

-Πες μας, σοφέ γέροντα, στους διάφορους τρόπους της ζωής, ποια αρετή ζητάει τον πιο πολύ κόπο;

-Δεν υπάρχει άλλος κόπος πιο δύσκολος, από το να προσεύχεσαι; Απορεί η σκέψη!

Μα δεν είναι η επικοινωνία με τον Θεό, χαρά και τέρψη και αγαλλίαση και ανάταση ψυχής και ειρήνη βαθιά και απόλαυση θεϊκή;

-Είναι όλα αυτά και άλλα ακόμα, καρποί στην κίνηση που κάνει η φιλόθεη διάθεση της ψυχής να μιλάει στον Θεό Πατέρα, με αφοσίωση, με πίστη, μ’ επιμονή, με καρτερία, με απόλυτη εμπιστοσύνη, με λατρευτικό και δοξολογικό πνεύμα.

-Τότε, γιατί η προσευχή είναι η πιο κοπιαστική, η πιο επίμοχθη αρετή; ρωτάει αυθόρμητα η σκέψη.

Η νηστεία είναι εργαλείο απόκτησης σωφροσύνης

 Άγιος Διάδοχος Φωτικής

Όσοι αγωνίζονται για τη σωτηρία τους..., την εγκράτεια των τροφών πρέπει να την ασκούν προσέχοντας ώστε να μη φτάσουν να σιχαθούν καμιά απ’ αυτές, γιατί κάτι τέτοιο είναι επικατάρατο και τελείως δαιμονικό. Δεν απέχουμε από τις τροφές γιατί είναι κακές - μη γένοιτο· αλλά αποφεύγουμε τις πολλές και απολαυστικές τροφές για να χαλιναγωγούμε τα μέλη της σάρκας που βρίσκονται σε έξαψη. Επίσης και για να μοιράζομε το περίσσευμα στους φτωχούς, κάτι που είναι γνώρισμα ειλικρινούς αγάπης.