ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 27 - 09 - 2025

 

Τι αναπαύει την ψυχή μας τελικά;

 Άγιος Δημήτριος Ροστώφ

Όσο και ν΄ αναζητάς ανάπαυσι και παρηγοριά σ’ αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο δεν θα την βρης. Την ειρήνη και την παρηγοριά μπορεί να τη δώση στην ψυχή μόνον ο Κύριος, με τη χάρι Του.

Όπως ο ίδιος είπε: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνη την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω. 14. 27). Σκέψου, πού και σε ποιά γήινη απόλαυσι θα βρης την ειρήνη και την ανάπαυσι; Πού θα βρης την εσωτερική γαλήνη και τη μόνιμη χαρά; Μήπως στη δόξα;

Αλλά σήμερα είσαι τιμημένος και αύριο ατιμασμένος. «Πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου· εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος εξέπεσε» (Ησ. 40. 6-7). Αλλά μήπως στον πλούτο; Όχι μόνο ειρήνη και ανάπαυσι δεν σου χαρίζει, αλλ’ αντίθετα πολλή μέριμνα και ανησυχία και ανασφάλεια, μέρα και νύχτα.

Οἱ κακὲς ἕξεις καὶ ἡ θεραπεία τους

 Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Α’. Ἐξέτασε, ἀδελφέ, τὶς κακὲς ἕξεις καὶ συνήθειες, ποὺ ἀπόκτησες μὲ τὴ ζωὴ ποὺ ἔκανες· ἂν εἶναι παλιές, χρειάζεται περισσότερος κόπος, γιὰ νὰ καταστραφοῦν, ἂν εἶναι καινούργιες λιγότερος· ὅπως ἕνα παλιὸ καὶ ἕνα μεγάλο δένδρο, περισσότερο κόπο χρειάζεται, γιὰ νὰ κοπεῖ καὶ νὰ ξεριζωθεῖ ἀπὸ ἕνα νέο καὶ μικρό.

Ὄχι ράθυμοι καί ἐρασιτέχνες χριστιανοί

Ὁ Γέροντας μοῦ μιλοῦσε, ὄχι γιὰ κάποια ἀποσπασματικὴ καλή μας προσπάθεια, ἀλλὰ γιὰ ἕνα ἀποφασιστικό, ὁριστικὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν παλιὰ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας στὴν καινούργια ζωὴ τῆς ἁγιότητας, κατὰ τὴν ὁποία ἐμεῖς ζοῦμε ἐν Χριστῷ καὶ ὁ Χριστὸς ἐν ἡμῖν καὶ γι’ αὐτὸ τὸ πέρασμα χρειαζόταν νὰ δώσουμε ὅλες μας τὶς δυνάμεις.

Μιὰ φορὰ μὲ ρώτησε: ” Δὲ μοῦ λές, γιὰ νὰ σπουδάσει κανεὶς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα. Μὲ ξαναρώτησε: “Γιὰ νὰ σπουδάσει χημικός, μηχανικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα ἀναλόγως, ἀπορώντας γιὰ τὴ φύση τῶν ἐρωτήσεών του. 

Κι ὁ Γέροντας κατέληξε: “Ἐμεῖς, γιὰ νὰ σπουδάσουμε, γιὰ νὰ μάθουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόσουμε;”. Κατάλαβα τί ἐννοοῦσε καὶ ντράπηκα νὰ τοῦ ἀπαντήσω. Τί νὰ τοῦ πῶ; Ὅτι οἱ πιὸ πολλοὶ ἀπὸ μᾶς τοὺς πιστοὺς εἴμαστε ράθυμοι, χλιαροί, “ἐρασιτέχνες χριστιανοί”; Τὸ ἤξερε. Καὶ μοῦ τὸ εἶπε: “Δὲν γίνεται κανεὶς χριστιανὸς μὲ τὴν τεμπελιά. Χρειάζεται δουλειά, πολλὴ δουλειά”. 

Ὁ νέος καὶ οἱ λίρες

 

Ζοῦσε μιὰ φορὰ ἕνας νέος ποὺ δὲν ἀγαποῦσε τὴν δουλειά, ἀλλὰ ὁ νοῦς του ἦταν σὲ χοροὺς καὶ διασκεδάσεις. Ὁ νέος αὐτός, ποὺ δὲν ἔφερνε ποτέ στὸ σπίτι οὔτε μιὰ δραχμή, ἀλλὰ ζοῦσε εἰς βάρος τῆς οἰκογενείας του, ἐκδήλωσε ζωηρὰ τὴν ἐπιθυμία νὰ παντρευτεῖ.

Τὸ εἶπε στὸν πατέρα του. Ὁ πατέρας δέχθηκε ἀλλὰ ὑπὸ ἕνα ὅρο. Νὰ πᾶνε μαζὶ σὲ ἕνα ποτάμι, ποὺ ἤτανε ἔξω ἀπὸ τὸ χωριό. Θὰ στέκονταν στὴν ὄχθη τοῦ ποταμοῦ, θὰ τοῦ ἔδινε ἑκατὸ λίρες νὰ τὶς πετάξει, κι ἂν καμμιὰ ἀπὸ αὐτὲς ἔπεφτε ὄχι στὸ νερὸ ἀλλὰ ἔφθανε στὴν ἄλλη ὄχθη, τότε θὰ τὸν θεωροῦσε ἱκανὸ γιὰ γάμο.

Τι μας διδάσκει ο σταυρός του Κυρίου ;

Σταυρός ίσον συγγνώμη.

Γιατί επάνω στο σταυρό ο Χριστός συγχώρεσε τους φονιάδες Του. 

Υπάρχουν σήμερα στην εκκλησιά μαλωμένοι;

Υπάρχουν πεθερές που μισούν τις νύφες και νύφες τις πεθερές;

Υπάρχουν σπίτια που δεν μιλιώνται;

Υπάρχουν γείτονες που δεν χαιρετιώνται; .  Υπάρχει μίσος; 

E, σήμερα ο σταυρός λέει: συγχωρήστε! Αν δεν συγχωρείς, τότε μην πλησιάζεις το σταυρό, μην τον φιλάς. Όταν μέσα στην καρδιά σου έχεις αυτόν τον κάβουρα, αυτό το φίδι του μίσους, δε μπορείς να πλησιάσεις το σταυρό. Γιατί σταυρός σημαίνει συγχώρησις. Καλείσαι να συγχωρήσεις και τον πιο μεγάλο εχθρό σου. 

Σταυρός ίσον αλήθεια. 

Ο Χριστός ανέβηκε εκεί, γιατί με τη ζωή και τη διδασκαλία Του μαρτυρούσε για την αλήθεια. Το μαχαίρι να σου βάζουν στο λαιμό, να σε σφάζουν, εσύ την αλήθεια να πεις. Όχι να πηγαίνεις στα δικαστήρια και ν΄ απλώνεις το βρωμερό σου χέρι επάνω στο Ευαγγέλιο και να παίρνεις ψεύτικο όρκο. Όχι δα.., τότε δεν είσαι άξιος να προσκυνήσεις το σταυρό.

Σταυρός ίσον και ταπείνωση. 

Τὸ νόημα τῆς ζωῆς

Μοναχὸς Μωϋσῆς Ἁγιορείτης

Μερικοὶ λένε πὼς ἡ ζωή μας εἶναι ἀρκετὰ σύντομη. Νομίζουμε, ὅμως, πὼς ἀπὸ μόνοι μας συντομεύουμε τὸν χρόνο τῆς ζωῆς μας ἀπὸ τὴν κατάχρηση, τὴν παράχρηση καὶ τὴν ἠθοφθορία.

Ἂν τὴ ζωὴ τὴ χρησιμοποιήσουμε μὲ σεβασμό, περίσκεψη καὶ φειδὼ, εἶναι σίγουρα ἀρκετὰ μεγάλη.

Ὁ ἄνθρωπος, γενικὰ, δὲν ἐκτιμᾶ τὸν χρόνο, τὸν ἀφήνει νὰ κυλᾶ ἀνεκμετάλλευτα, τὸν σπαταλὰ εὔκολα, δὲν τὸν ἀξιοποιεῖ, δὲν τὸν χρησιμοποιεῖ χρήσιμα. Οἱ ἄνθρωποι ζοῦν συχνὰ ὡς ἐπιγείως ἀθάνατοι.

Τρία πράγματα δυσκολεύεται ο άνθρωπος να αποκτήση

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Τρία πράγματα δυσκολεύεται ο άνθρωπος να αποκτήση, όχι επειδή αυτά καθ’ εαυτά είναι δύσκολα, αλλά επειδή εμείς οι ίδιοι τα κάνομε δύσκολα, διότι συγκρούονται με το εγώ μας.

Αυτά όμως φυλάσσουν τις αρετές και είναι: το πένθος, το δάκρυ για τις αμαρτίες και η μνήμη του θανάτου.

Το πένθος είναι το βάθρο της καρδιάς, είναι η χαρμολύπη που δημιουργείται από την ενδοστρέφεια και την ενότητα του νου και από την αίσθηση του ποιος είμαι ενώπιον του Κυρίου. Το πένθος είναι η φυσική γαλήνη της ψυχής, στην οποία ο Θεός μπορεί να δη τον εαυτό του. Οι πενθούντες μακαρίζονται από τον ίδιο τον Κύριον.

Επιμονή στον πνευματικό αγώνα

 Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

Αδελφοί, ο αγώνας μας είναι προσωρινός, η ανταμοιβή όμως και τα έπαθλα είναι αιώνια. Όσο μάλιστα κανείς αγωνίζεται με προθυμία, τόσο και ο εχθρός μανιάζει και του επιτίθεται με περισσότερη σφοδρότητα, αλλά η χάρη του Θεού δεν σταματά να χορηγεί την ενίσχυση και τη βοήθειά της σε εκείνον που πολεμά, αν βέβαια αυτός την επικαλείται με όλη του την ψυχή.

Αν όμως κανείς χαλαρώσει και αμελήσει να καλέσει τη θεία χάρη να τον βοηθήσει και κυριευτεί από τον εχθρό, καθώς δεν θα έχει τη βοήθειά της, ας κατηγορεί τον εαυτό του για τη ραθυμία του. Αν κάποιος, που μπροστά του βρίσκονται άφθονα εδέσματα, δεν αποφασίζει, ενώ έχει γερά τα χέρια του, να τα απλώσει και να απολαύσει αυτά τα αγαθά, γίνεται ο ίδιος η αιτία που μένει νηστικός. Έτσι και αυτός που αμελεί να επικαλεστεί τη χάρη και να γεμίσει με τη δύναμή της, προξενεί ο ίδιος την πτώση και την απώλειά του.

Έχουν μεγάλο μισθό αυτοί που αγωνίζονται σήμερα στον κόσμο

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

– Τί βάρβαρο πράγμα, Γέροντα, ο πόλεμος !

– Αν οι άνθρωποι δεν είχαν αυτήν την… «ευγένεια» της αμαρτίας, δεν θα έφθαναν σ’ αυτό το βάρβαρο. Πιο βάρβαρο ακόμη είναι η ηθική καταστροφή. Διαλύονται ψυχικά και σωματικά οι άνθρωποι…

– Γέροντα, μερικοί λένε: “Μήπως μόνο σήμερα αμαρτάνει ο κόσμος; Και στην Ρώμη παλιά τι γινόταν!…”

– Μα στην Ρώμη ήταν ειδωλολάτρες στο κάτω-κάτω. Και αυτά που λέει ο Απόστολος Παύλος ήταν για τους ειδωλολάτρες που είχαν βαπτισθή, αλλά είχαν κακές συνήθειες. Να μην παίρνουμε για παράδειγμα τον ξεπεσμό από κάθε εποχή. Σήμερα την αμαρτία την έκαναν μόδα. Βλέπεις, ορθόδοξο έθνος εμείς και πώς είμαστε! Πόσο μάλλον οι άλλοι! Και το κακό είναι που οι σημερινοί άνθρωποι, επειδή η αμαρτία έχει γίνει μόδα, αν δουν έναν να μην ακολουθή το ρεύμα της εποχής, να μην αμαρτάνη, να είναι λίγο ευλαβείς, τον λένε καθυστερημένο, οπισθοδρομικό.

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 30 - 08 - 2025

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΩΝ: ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

 

Προκαταρκτική ἀναγκαία διευκρίνιση - ἀποποίηση εὐθυνῶν:

Ἐνημερωθήκαμε ὅτι τήν Δευτέρα 18 Αὐγούστου 2025 ἕνα κείμενο πού ἀποτελοῦσε κείμενο ἐργασίας πρός διαβούλευση μεταξύ τῶν ὑπογραφόντων ἀναρτήθηκε λίαν ἀστόχως στό διαδίκτυο. Μάλιστα δέ, στό τέλος τοῦ κειμένου αὐτοῦ ἐτέθησαν ὅλως αὐθαιρέτως ὑπογραφές, χωρίς νά ἔχουν ἐρωτηθεῖ οἱ ὑπογράφοντες. Πληροφοροῦμε τούς ἀναγνῶστες ὅτι τό μόνο κείμενο πού ἀναγνωρίζουμε ὡς ἔγκυρο εἶναι τό παρόν (πού ἀποτελεῖται ἀπό τό παρόν προοίμιο μαζί μέ τήν συνημμένη ἐκτενῆ ἀνακοίνωση), τό ὁποῖο καί ὑπογράφουμε.

***

Δια τῆς παρούσης ἀνακοινώσεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς προηγουμένης (23-12-2023) Ἱερές Μονές καί Ἱερά Ἡσυχαστήρια τῆς Πατρίδος μας ἐπιθυμοῦμε νά καταστήσουμε σαφές ὅτι

ἀρνούμαστε νά δεχθοῦμε τόν Προσωπικό Ἀριθμό

καί τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα.

Οἱ λόγοι ἐξηγοῦνται διεξοδικά στό συνημμένο κείμενο (βλέπε ἐδῶ).

Ἐν πρώτοις, δέν συναινοῦμε στό ἠλεκτρονικό φακέλωμα καί στήν ἠλεκτρονική σκλαβιά. Κάθε δικαίωμα πού παραδίδουμε σήμερα, δέν θά τό πάρουμε ποτέ πίσω, γράφαμε στό πρῶτο κείμενό μας. Διότι αὐτό εἶναι πού θά προκύψει ὕστερα ἀπό τήν λήψη ἐκ μέρους τῶν πολιτῶν τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ. Δέν συναινοῦμε στήν κινεζοποίηση τῆς ζωῆς μας. Μέ τή λήψη τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ εἰσερχόμαστε χωρίς δυνατότητα ἐπιστροφῆς σέ ἕνα δυστοπικό περιβάλλον. Ἡ ἑνοποίηση ὅλων τῶν βάσεων δεδομένων θά δημιουργεῖ ἕνα προσωπεῖο (προφίλ), σύμφωνα ὅμως μέ τά ἀξιακά πρότυπα τῶν ἑκάστοτε κυβερνώντων. Ὅταν γνωρίζουμε ὅτι παρακολουθούμαστε σέ κάθε μας κίνηση, αὐθόρμητα γινόμαστε πιό ἐπιφυλακτικοί –ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως– καί δέν θά δραστηριοποιούμαστε ἄφοβα καί ἐλεύθερα –ἀκόμη καί στήν πνευματική μας ζωή–, εἰδικά ἄν γνωρίζουμε ὅτι αὐτός πού μᾶς παρακολουθεῖ, δέν συμφωνεῖ μέ τίς ἐπιλογές μας καί ἔχει τή δύναμη νά δημιουργήσει προσκόμματα στή ζωή μας. Λαμβάνοντας λοιπόν τόν προσωπικό ἀριθμό, ἀπεμπολοῦμε ἑκουσίως τήν ἐλευθερία μας, αὐτοχειριαζόμαστε πνευματικά, καί μέ τόν τρόπο αὐτό ἀπομακρύνεται ἡ δυνατότητα σωτηρίας μας.