Μουζουρίδης Χαράλαμπος - Θεολόγος
Η μεγάλη αξία της ελευθερίας δεν φαίνεται μόνο από τους αγώνες που έγιναν, γίνονται και θα γίνονται σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά και από την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού, του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που μας ελευθέρωσε από την αιχμαλωσία του διαβόλου, τα σκοτάδια της αγνωσίας, της πλάνης και του ψεύδους. Ο Χριστός είναι «ο Ελευθερωτής και Σωτήρας των ψυχών και των σωμάτων ημών».
Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης
«…Σε συμβουλεύω λοιπόν να προσεύχεσαι, συχνά. Να λέγεις την ευχή: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Όσο μπορείς συχνότερα. Να βάλεις μίαν καλήν αρχήν και με τον καιρόν θα αισθανθείς τον γλυκό καρπό, χαρά, γλυκύτητα και ευφροσύνη.
Όσο μπορείς, να φυλάττεις καθαρότητα σώματος και ψυχής. Συστολή των αισθήσεων
και σμικρολογία. Ιδίως να φυλάσσεσαι από τις κακές συναναστροφές.
Καμιά άλλη αρετή δεν ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεόν, όσον η προσευχή! Όσο για τα σκιρτήματα του πνεύματος, δεν είναι καιρός ακόμη· είναι νωρίς. Εσύ βάδιζε τον δρόμον που σου υποδεικνύω, λέγοντας αυτήν την μικρούλα ευχούλα, το: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” ή “Ιησού γλυκύτατε, ελέησόν με”, και θα το εύρεις μόνος σου.
Ἀπὸ τὸ Γεροντικό
Ἐπισκεφθήκαμε κάποτε ἕναν ἀπὸ τοὺς
πατέρες καὶ τὸν ρωτήσαμε:
– Ἂν κάποιος, ποὺ πειράζεται ἀπὸ ἕναν
λογισμὸ καὶ βλέπει ὅτι νικιέται, διαβάζει συχνὰ-πυκνὰ ὅσα εἶπαν οἱ πατέρες γιὰ
τὸν λογισμὸ αὐτὸ καὶ προσπαθεῖ νὰ τὰ ἐφαρμόσει, χωρὶς ὅμως νὰ τὸ κατορθώνει ἀπόλυτα,
τί εἶναι προτιμότερο, νὰ φανερώσει σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς πατέρες τὸν λογισμό του ἢ
νὰ προσπαθήσει μόνος του νὰ ἐφαρμόσει ὅσα διάβασε καὶ νὰ περιοριστεῖ στὴν
πληροφορία τῆς δικῆς του συνειδήσεως;
– Ἔχει ὑποχρέωση, ἀπάντησε ὁ
γέροντας, νὰ φανερώσει τὸ λογισμό του σὲ ἄνθρωπο ποὺ θὰ μπορέσει νὰ τὸν ὠφελήσει,
καὶ νὰ μὴ βασιστεῖ μόνο στὸν ἑαυτό του. Γιατὶ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ βοηθήσει τὸν
ἑαυτό του, ὅταν μάλιστα ταλαιπωρεῖται ἀπὸ τὰ πάθη.
Νὰ τί συνέβη σὲ μένα ὅταν ἤμουνα νέος:
Άγιος Λουκάς ο ιατρός
Ό Κύριος λέει ότι ό καθένας από μας πρέπει να σηκώσει τον δικό του σταυρό.
Τι σημαίνει αυτό; Ποιος είναι αυτός ό σταυρός; Για τον καθένα ό σταυρός είναι διαφορετικός και αυστηρά προσωπικός, διότι για τον καθένα ό Θεός έχει ετοιμάσει τον δικό του σταυρό.
Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ποιος είναι ό δικός μας σταυρός, να ξέρουμε ότι έχουμε σηκώσει εκείνο ακριβώς τον σταυρό πού μας προτείνει ό Θεός. Είναι πολύ επικίνδυνο να επινοούμε σταυρούς για τον εαυτό μας. Και αυτό δυστυχώς το βλέπουμε συχνά.
Για την πλειοψηφία των ανθρώπων ο Θεός έχει ετοιμάσει τον σταυρό της ζωής μέσα στον κόσμο, τον σταυρό της οικογενειακής και της κοινωνικής ζωής.
Όπου υπάρχει σταυρός εκεί υπάρχει και Ανάσταση
Γι’ αυτό μην απελπίζεσαι και μην ολιγοψυχείς
Καθένας ξέρεις κουβαλάει και από έναν σταυρό στη πλάτη του
Άλλος μεγαλύτερο και άλλος μικρότερο
Άλλος ελαφρύτερο και άλλος πιό βαρύ
Έτσι είναι αυτή η ζωή
Και σίγουρα κάποιοι από τους σταυρούς αυτούς φαίνονται ασήκωτοι τουλάχιστον
στα δικά μου μάτια
Εκεί πού υπάρχει όμως σταυρός εκεί είναι και η Ανάσταση
Αυτό μην το ξεχνάς
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος
Να μελετάς τις Άγιες Γραφές και να
καταγίνεσαι με τα μέλλοντα αγαθά και τη μνήμη του θανάτου. Γιατί αυτά βοηθούν
τον άνθρωπο στην πνευματική πρόοδο. Να θυμάσαι πάντα τον Θεό και ν’ αγωνίζεσαι
να κόψεις τα πάθη σου, γιατί αυτά τυραννούν την ψυχή.
Ν’ αποφεύγεις τις κακές και αισχρές επιθυμίες, που μολύνουν την καρδιά και δεν την αφήνουν να δει τον Θεό.
Να εξετάζεις και να ελέγχεις πάντοτε τον εαυτό σου, να παρατηρείς τα σφάλματά σου και τ’ αμαρτήματά σου και να προσπαθείς να τα διορθώνεις.
Παρακάλεσε τον Θεό να σου δώσει τον φωτισμό Του, για να έλθει μέσα σου η πνευματική χαρά και αγαλλίαση, που σαν μέλι θα γλυκάνει την ψυχή σου. Τις θλίψεις και τις στενοχώριες που επιτρέπει ο Θεός να μη τις φοβάσαι , γιατί αυτές κατεργάζονται την ψυχή σου. Χωρίς δυσκολίες δεν προοδεύει ο άνθρωπος ,γιατί η ζωή του είναι σαν τα στάσιμα νερά που γεμίζουν με μικρόβια και ακαθαρσίες.
Την καρδιά σου να τη φυλάς καθαρή από τους σαρκικούς μολυσμούς. Ο διάβολος θα σε πολεμήσει πολύ για να σου γκρεμίσει αυτό το πνευματικό φρούριο. Αλλά πρόσεξε! Να ζητάς τη βοήθεια του Θεού και με ταπείνωση ν’ αγωνίζεσαι εναντίον του σατανά ο οποίος «ως λέων ωρυόμενος» προσπαθεί να σε καταπιεί. Την καρδιά σου τη θέλει ο Θεός ολόκληρη καθαρή, κι όχι μόνο ένα μέρος. Κανένα μέρος της καρδιάς μας να μη παραχωρήσουμε στον διάβολο, που θέλει την καταστροφή μας.
Να συγκεντρώνεις τον νου σου στον Θεό και να μην τον αφήνεις ελεύθερο να γυρίζει από δω κι από κει. Όταν προφυλάξεις τον νου σου, θα φυλαχθεί και η καρδιά σου καθαρή, γιατί από τον νου οι σκέψεις και οι επιθυμίες έρχονται στην καρδιά. Ο Κύριος μακαρίζει αυτούς που έχουν την καρδιά τους καθαρή, γιατί θα δουν τον Θεό. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας και επαγρύπνηση, γιατί ο πονηρός περιμένει την ώρα που θα μας βρει ανέτοιμους, για να μπει στην καρδιά μας και να την μολύνει.
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
Όταν καλώς και αξίως μεταλαμβάνουν το ιερό
και πανάγιο Σώμα του Κυρίου μας, αυτό γίνεται όπλο για όσους πολεμούνται…
Και επαναστροφή για όσους έχουν απομακρυνθεί από τον Θεό. Ενδυναμώνει τους
ασθενείς, ευφραίνει τους υγιείς, θεραπεύει τις ασθένειες, διαφυλάσσει την
υγεία.
Με τη Θεία Μετάληψη διορθωνόμαστε ευκολότερα και γινόμαστε περισσότερο μακρόθυμοι και υπομονετικοί στους πόνους και στις θλίψεις. Μας καθιστά περισσότερο θερμούς στην αγάπη, λεπτούς στη γνώση, πρόθυμους στην υπακοή, οξείς και γρήγορους στην ενέργεια των χαρισμάτων.
Ένας αδελφός ζήτησε τη γνώμη του αββά
Ποιμένος λέγοντας: «Έκανα μία μεγάλη αμαρτία και θέλω να μετανοήσω (*) τρία
χρόνια». «Είναι πολύ», του είπε ο γέροντας, και ο αδελφός τον ρώτησε: «Μόνο έναν
χρόνο;» Ο γέροντας και πάλι απάντησε: «Είναι πολύ». Οι άλλοι που ήταν εκεί
είπαν: «Μέχρι σαράντα μέρες;» «Είναι πολύ», ξαναείπε· «εγώ λέω ότι, αν ο
άνθρωπος μετανοήσει με όλη του την καρδιά και δεν ξανακάνει πια την αμαρτία,
και σε τρεις μέρες τον δέχεται ο Θεός».
Είπε ο αββάς Ποιμήν: «Αν αμαρτήσει κάποιος και αρνηθεί λέγοντας· “Δεν αμάρτησα”, μην τον ελέγξεις, γιατί, αν το κάνεις, του κόβεις την προθυμία. Αν όμως του πεις· “Μην αποθαρρύνεσαι, αδελφέ, αλλά από εδώ και πέρα να φυλαχτείς”, παρακινείς την ψυχή του στη μετάνοια».
Γέροντας Κλεόπας Ηλίε
Κάποτε ο π. Κλεόπας, όταν ακόμη ήταν
απλός μοναχός, πήγε με το τρένο από το Πασκάνι προς το Μπακάου. Στο βαγόνι ήταν
μόνος. Στην επόμενη στάση ανέβηκε μια ομάδα αξιωματικών του στρατού. Διηγείται
ο γέροντας:
Εγώ έβλεπα την προσευχή μου.
Ένας από αυτούς έλεγε ειρωνικά πως θα
πάει καλά το τρένο…
Εγώ δεν είπα τίποτε. Κοίταζα το Κύριε
ελέησόν με.
Ένας άλλος είπε:
– Καλύτερα να μας πεί το παραμύθι του
για τον Θεό, ότι ένας γέρος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη, τα αστέρια και
όλο το σύμπαν…
Εγώ δεν είπα τίποτα και συνέχισα την
προσευχή μου. Τελικά ένας από αυτούς έρχεται μπροστά μου και μου λέει:
– Πάτερ, με συγχωρείτε, από πού είστε;
Δημήτριος Παναγόπουλος
Η
πίστη δοκιμάζεται, σαν σε λυδία λίθο, επάνω στις θλίψεις. Στις θλίψεις η πίστη
φαίνεται αν είναι αληθινή ή ψεύτικη.
Πολλοί,
όταν όλα έρχονται καλά, όπως τα θέλουν, είναι πιστοί.
Πηγαίνουν
στην Εκκλησία, ανάβουν κεριά, παρακολουθούν κηρύγματα, προσεύχονται, μελετούν
θρησκευτικά βιβλία, συζητούν ωφέλιμα, παίρνουν ενεργό μέρος σε Χριστιανικές
Κινήσεις, ενθουσιάζονται για κάθε ευγενικό, υψηλό και ωραίο. Είναι εύθυμοι,
είναι γελαστοί, ψάλλουν, τραγουδούν, χαίρονται. Νομίζει κανείς ότι δεν υπάρχουν
άλλοι πιο αφοσιωμένοι στον Θεό.
Η σύζυγος δεν βρίσκει λόγους να ευχαριστεί τον Κύριο, διότι ο σύζυγος έρχεται με χέρια γεμάτα. Ο σύζυγος το ίδιο χαίρεται διότι η σύζυγός του είναι καλά στην υγεία, τα παιδιά είναι γερά, η δουλειά πηγαίνει εμπρός.
Μα
αν η θάλασσα είναι δυνατόν να μείνει χωρίς κύματα, άλλο τόσο είναι δυνατόν να
μείνει ο άνθρωπος, η οικογένεια, χωρίς θλίψη και δοκιμασία.
Ή
η μητέρα θ’ αρρωστήσει, ή το παιδί θα πάθει κάτι, ή κάποια ζημιά θα τους
επισκεφθεί, ή ο σύζυγος θα μείνει χωρίς εργασία, ή κάποιος θάνατος θα τους
επισκεφθεί, ουδέποτε παραμένουν οι άνθρωποι πάντα χαρούμενοι και γελαστοί.
Αλλά, αν συμβεί κάτι από αυτά, τι γίνεται τότε;
Tι είναι πνευματική ζωή; Τι μας προσφέρει, πως καλλιεργείται, πως διατηρείται και τι την εμποδίζει να αναπτυχθεί; Όπως το κλήμα ενωμένο με το αμπέλι φέρνει καρπό έτσι και η ψυχή ενωμένη με το Χριστό. Δε ζει πια εκείνη, αλλά ο Χριστός βρίσκεται μέσα της και τη γεμίζει με ειρήνη και χαρά.
Ανεκτίμητος θησαυρός η πνευματική ζωή…
Σ’
ένα Εκκλησιαστικό Συνέδριο συζητούσαν για τα διάφορα χριστιανικά έργα, κυρίως
δε για το ποιο είναι το σημαντικότερο.
Ένας ανέφερε την διαπαιδαγώγηση της νεολαίας, άλλος την ανέγερση εκκλησιών, κι’ ένας τρίτος τη φροντίδα για τις ιερατικές κλίσεις. Ένας τελευταίος εισηγήθηκε «να μορφώσουμε μερικούς πιστούς ώστε να έχουν έντονη πνευματική ζωή. Αυτοί θα γίνουν οι στυλοβάτες των καλών έργων, επειδή θα είναι το φως του κόσμου και το αλάτι της κοινωνίας.
“Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, μην
επιτρέψεις να με κυριεύσει το πνεύμα της αργίας, της περιέργειας, της
φιλαρχίας, και της αργολογίας.
Χάρισε δε σε μένα, τον ανάξιο
δούλο Σου, πνεύμα σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης.
Ναι, Κύριε, και Βασιλέα μου, δός μου
το χάρισμα να βλέπω μόνο τις δικές μου αμαρτίες και τα λάθη μου και να μη
κατακρίνω τον αδελφό μου. Εσύ Κύριε, που είσαι άξιος κάθε τιμής και δοξολογίας
στους ατελεύτητους αιώνες. Αμήν.”
Δεν πρέπει αυτή η Σαρακοστή να μείνει
ανεκμετάλλευτη.
Χωρίς να αλλάξει έστω και λίγο
στην ποιότητα της ζωής μας.
Από ποια «πόρτα» λοιπόν να μπούμε στον αγωνιστικό χώρο να αρχίσουμε τον πνευματικό αγώνα;
Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
Στίς Σαρακοστές καλό είναι να
γνωρίζεις μόνο εκκλησία και σπίτι, τίποτ’ άλλο. Φτάνεις, λοιπόν, στο σπίτι. Τί
θα κάνεις εκεί;
Θα αγωνιστείς μ’ όλη σου τη δύναμη να
διατηρήσεις την προσήλωση του νου και της καρδιάς στον Κύριο. Αμέσως μετά την
εκκλησία, τρέξε στο δωμάτιό σου και κάνε αρκετές μετάνοιες, ζητώντας ευλαβικά
από τον Θεό να σε βοηθήσει , ώστε να αξιοποιήσεις το χρόνο της παραμονής σου
στο σπίτι με τρόπο ωφέλιμο για την ψυχή σου.
Ύστερα κάθησε και ξεκουράσου για λίγο. Αλλά και τότε μην αφήνεις τους λογισμούς σου να ξεστρατίζουν. Διώχνοντας κάθε σκέψη, επαναλάμβανε νοερά την ευχή : “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!”.
«–Τί προσῆλθες, ἀδελφέ, προσπίπτων τῷ
ἁγίῳ θυσιαστηρίῳ καί τῇ Συνοδίᾳ ταύτῃ;»
«–Ποθῶν τόν βίον τῆς ἀσκήσεως, τίμιε
Πάτερ.»
(Μεγαλοσχημία μοναχοῦ Προδρόμου)
Τήν Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2025, ἀνήμερα
τῆς ἑορτῆς τῆς Α΄ καί Β΄ εὑρέσεως τῆς Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἕνα μέλος τῆς
ἀδελφότητας τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, ὁ π.Πρόδρομος, ἔλαβε –κατά τή
διάρκεια μιᾶς σεμνῆς καί συγκινητικῆς τελετῆς– τό μέγα καί ἀγγελικό Σχῆμα τοῦ
Μοναχοῦ ἀπό τόν σεβαστό Καθηγούμενο τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτη Χρυσόστομο. Μέ τήν
πράξη αὐτή πρόσφερε ὁλοκληρωτικά τήν ὕπαρξή του στόν Θεό.
Τό μεγάλο αὐτό γεγονός πού χαροποίησε τούς ἀγγέλους στόν οὐρανό καί προκάλεσε ἱερά αἰσθήματα συγκίνησης στίς καρδιές ὅλων τῶν παρευρεθέντων ἔλαβε χώρα ἀποβραδίς τήν Κυριακή 23 Φεβρουαρίου, κατά τήν τέλεση ἱερῆς Ἀγρυπνίας πρός τιμήν τοῦ ἑορταζομένου Τιμίου Προδρόμου. Κατάμεστο ἦταν τό Καθολικό ἀπό φίλους τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου καί ἀπό συγγενεῖς καί γνωστούς τοῦ ὑποψήφιου μεγαλόσχημου μοναχοῦ.
Μουζουρίδης Χαράλαμπος - Θεολόγος
Μὲ τὴν ἔναρξη τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ πιστὸς
εἰσάγεται, δοξολογικὰ καὶ εὐχαριστιακά, στὸ μυστήριο τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ,
τὴν εὐλογημένη Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ
Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ποὺ ἱερουργεῖται ἀπὸ
τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι θύτης καὶ θῦμα. Ἡ προσέγγιση τοῦ Μυστηρίου
γίνεται μὲ τὴν “εἰρήνη”, ποὺ περιέχει ὅλες τὶς ἀρετὲς καὶ καρποφορεῖ τὴ
δοξολογικὴ καὶ εὐχαριστιακὴ κατάσταση.
Μὲ τὴν πρώτη αἴτηση τῆς Μεγάλης Συναπτῆς ζητᾶμε τὸν τρόπο τῆς προσευχῆς, ποὺ εἶναι ἡ εἰρήνη. Αὐτή μας διδάσκει νὰ ζητᾶμε, πρὶν ἀπ’ ὅλα “τὴν ἄνωθεν εἰρήνη”. Γι’ αὐτὴν τὴν εἰρήνη ἀναφέρει ὁ ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνὸς στὸν Γ΄ τόμ. τῆς Φιλοκαλίας σελ. 226 (Ἔκδ. “Τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας”) Λόγ. φ΄ (21), τὰ ἑξῆς: “ Ἡ ψυχὴ ἔχει εἰρήνη μὲ τὸν Θεό, ὅταν εἰρηνεύει μέσα της καὶ γίνει ὅπως θέλει ὁ Θεός. Καὶ γίνεται τέτοια ὅταν εἰρηνεύει μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, κι ἂς παθαίνει πολλὰ κακὰ ἀπὸ αὐτούς. Γιατί μὲ τὴν ἀνεξικακία δὲν ταράζεται διόλου, ἀλλὰ τὰ δέχεται ὅλα, θέλει τὸ καλὸ ὅλων καὶ ἀγαπᾶ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὸν Θεὸ καὶ γιατί ἔχομε τὴν ἴδια φύση. Καὶ γιὰ τοὺς ἄπιστους, ποὺ βαδίζουν στὴν ἀπώλεια θρηνεῖ, ὅπως ἔκαναν ὁ Κύριος καὶ οἱ Ἀπόστολοι, ἐνῷ γιὰ τοὺς πιστοὺς προσεύχεται καὶ κοπιάζει· καὶ ἔτσι ἀποκτᾶ τὴν εἰρήνη τῶν λογισμῶν καὶ ζεῖ νοερὰ μέσα στὴ θεωρία καὶ στὴν καθαρὴ προσευχὴ στὸν Θεό”.
2 ΜΑΡΤΙΟΥ - ἡμέρα Kυριακὴ τῆς Τυρινῆς
Πρωί : θεία
Λειτουργία ἀπό 7 - 10 π.μ.
Ἀπόγευμα : Ἑσπερινός τῆς Συγχωρήσεως ἀπό 7 - 8 μ.μ.
.jpg)
Μοναδική σέ ὡραιότητα καί βάθος ἡ
παραβολή τοῦ Ἀσώτου. Εἶναι ἐξαιρετικά πλούσια σέ νοήματα. Μέσα της ἡ παραβολή αὐτή
περικλείει ὅλο τό ἀνθρώπινο δράμα καί ὅλο τό θεῖο μεγαλεῖο. Τήν ἀβυσσαλέα ἀνθρώπινη
πτώση ἀλλά καί τήν ἄπειρη θεία ἀγάπη. Ἀσχολεῖται μέ τόν ἄνθρωπο στήν πιό
τραγική του κατάσταση. Τήν ὥρα ἀκριβῶς πού ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Θεό.
Ἡ παραβολή τοῦ Ἀσώτου εἶναι ἡ περιπέτεια ἑνός νέου ἀνθρώπου πού ἐγκαταλείπει τό πατρικό του σπίτι καί φεύγει μακριά. Ἀναχωρεῖ γιά τή μακρινή χώρα. Παίρνει τόν δρόμο πρός τή χώρα τῆς δῆθεν εὐτυχίας, ὅπου περιμένει νά βρεῖ καί νά ἀπολαύσει ἀνεμπόδιστα τήν ἡδονή. Φεύγει ἀναζητώντας τό μεθυστικό κρασί τῆς χαρᾶς καί πιστεύει πώς ἔτσι θά ἀποκτήσει τήν πλήρη ἐλευθερία του.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
Ο Θεός μας είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ». Όποιος Χριστιανός δεν έχει την αγάπη του Θεού μέσα στην καρδιά του, δεν έχει ζωή Χριστού στην ψυχή του. Αυτό το μεγάλο έργο της φιλανθρωπίας του Θεού, το να κατέβει ο Θεός, ο Λόγος του Θεού να γίνει άνθρωπος, να λάβει σάρκα, να κατοικήσει ανάμεσά μας, να μας πλησιάσει, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η απέραντη φιλανθρωπία της θείας αγάπης. Η αγάπη του Θεού είναι αυτή που μας προστατεύει και μας φροντίζει για όλα. Εμείς οι άνθρωποι αμαρτάνουμε και λυπούμε τον Θεό. Ασεβούμε πολλάκις, αλλά η φιλανθρωπία Του είναι απέραντη και όλα τα συγχωρεί. Όλοι μας, και πρώτος εγώ, έχουμε λυπήσει αυτή την μεγάλη καρδιά του Θεού, που λέγεται αγάπη προς τον άνθρωπο. Γι’ αυτό θα πρέπει να προσέξουμε στην ζωή μας, στον βίο μας, και στη συνέχεια να μην Του δώσουμε ξανά την πίκρα της αμαρτίας.
Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ
MΕ ΤΙ λόγια ν’ αρχίσω τον θρήνο μου;
Ποιάν από τις θλιβερές μου σκέψεις να διατυπώσω πρώτη; Όλες τους είναι εξίσου βαριές. Ή καθεμιά, όταν έρχεται στον νου μου, μου φαίνεται πώς είναι ή πιο βαριά. Ή καθεμιά, όταν τρυπά και διαπερνά την καρδιά μου, μου φαίνεται πώς είναι ή πιο οδυνηρή. Στο στήθος μου στριμώχνονται οι στεναγμοί. Πασχίζουν να βγουν έξω, ξεπερνώντας ό ένας τον άλλο, μα κάνουν πάλι πίσω, προξενώντας μου μεγάλη ταραχή.
Να γυρίσω τον νου μου στις μέρες πού πέρασαν; Είναι μια αλυσίδα από πλάνες, μια αλυσίδα από αμαρτίες, μια αλυσίδα από πτώσεις! Να κοιτάξω μπροστά, στο κομμάτι της ζωής πού ακόμα μου ανήκει, στο στάδιο του επίγειου ταξιδιού μου; Φρίκη με κυριεύει! Τη φρίκη την προκαλεί ή αδυναμία μου, πού μου την αποδεικνύουν αναρίθμητες εμπειρίες. Να παρατηρήσω την ψυχή μου; Δεν θα δω τίποτα το παρήγορο σ’ αυτήν. Όλη είναι πληγωμένη από την αμαρτία. Δεν υπάρχει αμάρτημα πού να μην το έχει κάνει, δεν υπάρχει παράβαση πού να μην την έχει σημαδέψει!
Αχ, σώμα μου, φτωχό μου σώμα!
Ὅταν πρόκειται ν᾿ ἀρχίσεις τήν ἐργασία τῆς ἀγρυπνίας καί γιά νά γίνει δεκτή ἡ προσευχή σου στό Θεό, θά κάμεις τά ἑξῆς:
Πρῶτα θά γονατίσεις καί μετά θ᾿ ἀρχίσεις τήν προσευχή σου, ἀφοῦ προηγουμένως σφραγίσεις τήν καρδιά σου καί τά μέλη σου μέ τό ζωοποιό τύπο τοῦ σταυροῦ.
Κατόπιν θά καθίσεις λίγη ὥρα μέ σιωπή, ἕως ὅτου ἠρεμήσουν οἱ αἰσθήσεις σου καί οἱ λογισμοί σου. Ὕστερα ἀπ᾿ αὐτά θά ὑψώσεις τά χέρια καί τήν καρδιά πρός τόν Κύριο καί θά Τόν παρακαλέσεις νά δυναμώσει τήν πνευματική σου ἀσθένεια, γιά νά γίνει δεκτή ἡ προσευχή τῆς ἀγρυπνίας σου. Τά λόγια τῆς προσευχῆς σου ἄς εἶναι τά ἀκόλουθα:
†Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Μα, μπορεί να πεί κάποιος, άν ο
αδελφός μου έχει άδικο; είναι σωστό να με κάνει ό,τι θέλει;
Βεβαίως. Σωστό και φυσιολογικό είναι, διότι ο άνθρωπος ενεργεί σύμφωνα με τον
χαρακτήρα του.
Όπως η λάμπα φωτίζει, όπως το δάπεδο
στηρίζει, όπως ο τοίχος προστατεύει από τον ήλιο ή τον αέρα, έτσι ακριβώς και ο
κάθε άνθρωπος ενεργεί ανάλογα με το τι είναι.
Ο νευρικός θα νευριάσει, ο πράος θα
σου φερθεί με πραότητα, ο ευγενής θα σου μιλήσει με λεπτότητα, και ο αγενής
είναι φυσικό να σου μιλήσει άσχημα.
Όπως στον ευγενή δεν μπορείς να βρείς αγένεια, έτσι και από τον αγενή δεν μπορείς να περιμένεις ευγένεια.
Ο μεγαλύτερος πόλεμος που γίνεται σε κάθε αγωνιζόμενο Χριστιανό είναι ο μετεωρισμός. Παίρνει ο διάβολος το νου μας και τον περιτριγυρίζει όπου αυτός θέλει και ενσπείρει στην καρδία μας, πονηρούς λογισμούς και μολύνει την ψυχήν μας. Από εδώ αρχίζει η ασθένεια της ψυχής. Οι μάταιοι λογισμοί είναι η μεγαλύτερη ταλαιπωρία του συγχρόνου ανθρώπου.
Το καλύτερο μέσον αντιμετωπίσεως του μετεωρισμού είναι να αποκρούει κανείς τον μετεωρισμό στο πρώτο στάδιο, που είναι η προσβολή. Τότε η δύναμις του κακού είναι ακόμη μικρή και μπορούμε να την αποδιώξουμε εύκολα. Η απομάκρυνση της προσβολής του πειρασμού γίνεται διά της νήψεως και της ευχής: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.
Στήν Εὐαγγελική παραβολή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου
βλέπουμε δύο ἀνθρώπους πού ἐκπροσωποῦν ὅλο τόν χριστιανικό κόσμο: ὁ πρῶτος, ὁ
Φαρισαῖος, εἶναι ἐκεῖνος πού πιστεύει ὅτι θά σωθεῖ μέ τήν δῆθεν ἀρετή του καί ὁ
δεύτερος, ὁ Τελώνης, εἶναι ἐκεῖνος πού περιμένει τή σωτηρία του ἀπό τόν Θεό· ὁ
πρῶτος εἶναι ἐκεῖνος πού ἔχει μεγάλη γνώμη γιά τόν ἑαυτό του καί ὁ δεύτερος
εἶναι ἐκεῖνος πού ἀναγνωρίζει τήν ἁμαρτωλότητά του καί μετανοεῖ γιά τίς
ἁμαρτίες του. Ὁ πρῶτος δικαιώνει τόν ἑαυτό του καί καταδικάζει τούς ἄλλους· ὁ
δεύτερος ἀφήνει τόν ἑαυτό του καί τή δικαίωσή του στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Ὁ συντετριμμένος Τελώνης ἔχει συνείδηση τοῦ τί εἶναι. Καί ξέρει ἀκόμη, πώς γι᾿ αὐτό πού εἶναι, ἀποκλειστικός ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἴδιος. Ξέρει πώς εἶναι μάταιη ἡ ἀναζήτηση ἐλαφρυντικῶν γιά ὅσα ἀνομήματα ἔχει διαπράξει. Καί γι᾿ αὐτό οὔτε κἄν ἐπιχειρεῖ νά δικαιολογήσει τά κίνητρα τῶν πράξεών του. Γνωρίζει πώς εἶναι ἕνας ἀκάθαρτος, πού μπαίνει στόν πιό καθαρό χῶρο. Προτοῦ ἀνεβεῖ στόν ναό, κατέβηκε στά βάθη τῆς ψυχῆς του, εἶδε τήν ἁμαρτωλότητά του. Ἀντιλαμβάνεται τήν πτώση του, ἀναγνωρίζει τήν ἐλεεινότητά του καί ζητᾶ ἔλεος καί βοήθεια ἀπό τόν Δημιουργό Του. Δέν προσπαθεῖ νά δικαιολογήσει τόν ἑαυτό του, ἀναγνωρίζει τήν ἐνοχή του. Νοιώθει ἀνάξιος νά σταθεῖ μπροστά στόν Θεό καί νά συνομιλήσει μαζί Του. Καί ξέροντας ὅλα αὐτά προσέρχεται ταπεινά καί στέκεται παράμερα. Δέν προχωρᾶ στόν κυρίως ναό, πού εἶναι κοντά στό ἱερό καί στό θυσιαστήριο, ἀλλά στέκεται στόν πίσω χῶρο μέ σκυμμένο τό κεφάλι, μέ τό βλέμμα στραμμένο στό ἔδαφος, στό χῶμα τῆς γῆς, χωρίς νά τό ἀνυψώνει πρός τόν οὐρανό. Μάλιστα χτυπάει τό στῆθος του, ὅπου περικλείεται ἡ ἁμαρτωλή καρδιά του, κλαίει μέ δάκρυα καυτά καί λέει μέ σπαραγμό ψυχῆς: «Κύριε, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». Ἡ προσευχή του εἶναι μιά ἐναγώνια παράκληση εὐσπλαγχνίας. Ζητᾶ μόνο τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τίποτα περισσότερο. Καί τό δράμα τῆς ψυχῆς του βρίσκει τή λύση του μέ τή λυτρωτική ἐκείνη φράση «Θεέ μου, συγχώρεσέ με τόν ἁμαρτωλό». Καί λυτρώνεται.
Τό Σάββατο, 9 Φεβρουαρίου 2025, ἑκατό ἄτομα, μέλη τοῦ
Συλλόγου μας «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ», μέ τή συνοδία τοῦ ἁγίου
Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου π.Χρυσοστόμου καί μοναχῶν τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου
ἀλλά καί μοναζουσῶν ἀπό τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο Παναγία «Ἄξιόν Ἐστιν»,
πραγματοποιήσαμε ἡμερήσια προσκυνηματική ἐξόρμηση στήν γειτονική Βουλγαρία.
Ἦταν ἕνα πνευματικό ὁδοιπορικό πού μᾶς βοήθησε νά ξεφύγουμε ἀφενός ἀπό τήν πεζή
πραγματικότητα τῆς ζωῆς καί ἀφετέρου ἡ ψυχή μας νά βρεῖ διέξοδο πρός τά ὑψηλότερα
καί πνευματικότερα, κάτι πού τό εἴχαμε ἀνάγκη πολλή.
Πρῶτος σταθμός μας ἦταν ἡ περίφημη Μονή Ὁσίου Ἰωάννου
τῆς Ρίλας. Τό ταξίδι μας ὥς ἐκεῖ ἦταν μιά διαρκής ἀνάβαση μέσα στήν ἄγρια φύση
τοῦ βουνοῦ, ἀνάμεσα σέ ἀρχαῖα δάση καί ποτάμια πού διέτρεχαν γύρω μας... Κάποια
στιγμή ἀναδύθηκε ξαφνικά μπροστά μας -θαρρεῖς μέσα ἀπό μιά θάλασσα ἀπό
πανύψηλα, αἰωνόβια ἔλατα- ἕνα τεράστιο μοναστηριακό συγκρότημα, ἡ μεγαλύτερη
καί ἡ πιό μεγαλοπρεπής ἀπό ἀρχιτεκτονικῆς καί διακοσμητικῆς ἀπόψεως Μονή τῆς
Βουλγαρίας.
Ἡ Ρίλα εἶναι τό ὑψηλότερο ὄρος τῆς Βουλγαρίας -ἔχει ὕψος περίπου 3,000 μέτρα- καί σέ μιά ἀπόκρημνη πλαγιά της, σέ ὕψος 1220 μέτρων, ὁ ὅσιος Ἰωάννης Ρίλσκι (ὁ ἔχων δηλαδή τήν καταγωγή του ἀπό τήν Ρίλα), ἐρημίτης πού ἔζησε τόν 10ο αἰώνα, ἵδρυσε τό κοινόβιο αὐτό γιά νά στεγάσει τούς συνασκητές καί μαθητές του. Τό κοινόβιο ἀπέκτησε ἀπό τότε μεγάλη φήμη καί ἀπολάμβανε τῆς προστασίας τόσο τῶν Βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων ὅσο καί τῶν Βουλγάρων ἡγεμόνων.
(†) π. Συμεών Κραγιόπουλος
Το μεγάλο κακό δεν είναι απλώς ο πόλεμος. Είναι κακό ο πόλεμος, όπως και τόσα άλλα. Δεν ξέρουμε ακόμη τι δεινά μπορεί να βρουν και την ίδια τη χώρα μας, όχι μόνο από την πλευρά του πολέμου αλλά και από άλλης πλευράς. Δεν ξέρουμε τι μας περιμένει. Είμαστε κουφιοκέφαλοι –με συγχωρείτε για τη λέξη– και θα επιτρέψει ο Θεός να περάσουμε πολλά δεινά, γιατί δεν καταλαβαίνουμε αλλιώς, δεν συνερχόμαστε. Όμως δεν είναι αυτά το μεγάλο κακό. Το μεγάλο κακό είναι η αμαρτία στον άνθρωπο και κυρίως η αμετανοησία. Και άλλη φορά το είπα, το λέω και σήμερα και το τονίζω: Ούτε η αμαρτία είναι το μεγάλο κακό. Είμαστε αμαρτωλοί· τελείωσε. Αυτό είναι δεδομένο. Και επειδή είμαστε αμαρτωλοί, γι’ αυτό έγινε ο Χριστός άνθρωπος και ήλθε να μας σώσει. Η αμετανοησία είναι το μεγάλο κακό.
Βασίλειος Όσμπορν Επίσκοπος Σεργκίεβο
Από σήμερα ξεκινήσαμε να ακούμε στην εκκλησία κείμενα παρμένα από το Τριώδιο, το λειτουργικό βιβλίο που περιέχει όλα όσα θα διαβαστούν ή θα ψαλλούν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής. Ακούσαμε τα κείμενα αυτά για πρώτη φορά χθες το βράδυ στον Εσπερινό. Οι εσπερινές ακολουθίες αποτελούν σημαντική προετοιμασία για τη γιορτή της επόμενης ημέρας. Σ’ αυτές είναι που μπορεί κανείς να βρει πολλά απ’ τα στοιχεία που έχει η Εκκλησία να διδάξει. Μέσα από αυτές είναι που προετοιμάζεται η καρδιά και το μυαλό μας, προκειμένου να συμμετέχει στα Άχραντα Μυστήρια.
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
Όταν ένας μαθητής γράφει απρόσεκτα, ο δάσκαλος
τον μαλώνει και τον απειλεί με τιμωρία. Τότε συγκεντρώνεται και αρχίζει να
γράφει σωστά.
Μάλωσε, λοιπόν, τον εαυτό σου και απείλησέ τον με τη θεία τιμωρία, για να συγκεντρωθείς και ν’ αρχίσεις να προσεύχεσαι σωστά. Τις ανθρώπινες υποθέσεις μας τις χειριζόμαστε ευσυνείδητα και προσεκτικά, για να μη μας κατηγορήσουν οι άνθρωποι.
Τις υποθέσεις του Θεού, όμως, τις διεξάγουμε πρόχειρα, επειδή ο Κύριος σωπαίνει, μακροθυμεί και δίνει σ’ εμάς, τα παιδιά Του, που τόσο έχουμε ευεργετηθεί από την αγαθότητά Του, την ευκαιρία να Τον υπηρετήσουμε.
Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από την
καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι
ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα. Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που
έχουν καθαρή καρδιά: «Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα
είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου». (Β’ Κορ. 6, 16).
Ποιοι λοιπόν είναι ευτυχέστεροι απ’
αυτούς τους ανθρώπους; Και από ποιο αγαθό μπορεί να μείνουν στερημένοι;
Δεν βρίσκονται όλα τ’ αγαθά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στις μακάριες ψυχές τους; Τι περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ αλήθεια, τίποτα! Γιατί έχουν στην καρδιά τους το μεγαλύτερο αγαθό: τον ίδιο τον Θεό!
Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις, στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα!
Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ
Ένας μεγάλος ασκητής, ο στάρετς Σεραφείμ του Σάρωφ, είπε ότι πρέπει να
υπομένουμε τα ελαττώματά μας έτσι όπως υπομένουμε και των συνανθρώπων μας τα
ελαττώματα. Να αντιμετωπίζουμε με συγκατάβαση τις αδυναμίες και τις ατέλειες
της ψυχής μας, χωρίς ωστόσο να πέφτουμε στη νωθρότητα και την αμέλεια.
Απεναντίας, μάλιστα, ν' αγωνιζόμαστε με ζήλο για την διόρθωση και την
πνευματική προκοπή μας.
"Το να ταράζεται κανείς, όταν ενοχλείται από κάποιο πάθος, είναι σημάδι αγνωσίας και υπερηφάνειας", αποφαίνεται ένας από τους πατέρες, "και αυτό προέρχεται από την άγνοια της καταστάσεώς του και από τη φυγοπονία του. Το καλύτερο, λοιπόν, είναι, γνωρίζοντας τα μέτρα του με ταπείνωση, να υπομένει με προσευχή, ώσπου να τον ελεήσει ο Θεός".
Τήν Πέμπτη 30 Ἰανουαρίου 2025 τό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου
Νικοδήμου, στούς πρόποδες τοῦ Παΐκου, γέμισε ἀπό παιδικές φωνές. Τήν ἡμέρα
αὐτή, πού σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία ἑορτάζει τούς προστάτες τῶν Γραμμάτων, τούς «τρεῖς
μεγίστους φωστῆρες», τούς ἁγίους τρεῖς Ἱεράρχες, τρία σχολεῖα τοῦ νομοῦ Κιλκίς
ἦλθαν νά ἐκκλησιαστοῦν στό μοναστήρι καί νά ἀκούσουν λόγο Θεοῦ.
Πιό συγκεκριμένα, περίπου 300 παιδιά καί 30 Καθηγητές ἀπό τό 1ο Γυμνάσιο Κιλκίς, τό Γυμνάσιο καί τό Λύκειο Γουμένισσας συμμετεῖχαν στή θεία Λειτουργία, προσκύνησαν τά ἅγια λείψανα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν (ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου καί Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου) καί ἄκουσαν τό κήρυγμα πού τά καλοῦσε νά στοιχηθοῦν μέ τήν μακραίωνη παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πατρίδας μας, καί νά γίνουν καί αὐτά ἕνας κρίκος στήν ἁλυσίδα τῶν Ἁγίων. Ἕνας κρίκος πού μέ ὄχημα τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, μέ φτερά τήν προσευχή καί τή μελέτη, μέ συμμετοχή στήν πνευματική ζωή, ὄχι μόνον θά ἑνώσει τίς προηγούμενες γενεές μέ τίς ἑπόμενες, ἀλλά θά φέρει καί τήν πολυπόθητη πνευματική ἀνακαίνιση καί ἀναγέννηση στήν παρηκμασμένη ἀπό τήν ἀποστασία καί γηρασμένη ἀπό τήν ἁμαρτία σύγχρονη Ἑλλάδα.
Τήν Τρίτη 21 Ἰανουαρίου 2025 συμπληρώθηκαν τέσσερα
χρόνια ἀπό τήν εἰς οὐρανούς ἐκδημία τοῦ Γέροντος Χρυσοστόμου, Κτήτορος καί
πρώτου Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου,
Κτήτορος δέ καί πνευματικοῦ πατρός τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Παναγία Ἄξιόν Ἐστιν» ἐν Μεσαίῳ Θεσσαλονίκης.
Τό ἀπόγευμα τῆς Δευτέρας 20 Ἰανουαρίου ἐτελέσθη σέ κλίμα κατανύξεως ὁ Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός τῆς Παναγίας τῆς «Παραμυθίας». Στό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ, ὁ σεβαστός Καθηγούμενος, λαμβάνοντας ἀφορμή ἀπό τό θαῦμα τῆς Παναγίας, ὁμίλησε κατάλληλα γιά τήν περίσταση, ἀναφέροντας πόσο πολύ ὀφείλουμε νά ἀγαποῦμε καί νά τιμοῦμε τήν Μητέρα του Θεοῦ, ἡ ὁποία εἶναι ἕτοιμη σέ κάθε περίσταση νά τείνει σέ μᾶς χείρα βοηθείας.
.jpg)
Τήν Κυριακή 19 Ἰανουαρίου 2024 πραγματοποιήθηκε ἡ
τακτική ἐτήσια γενική συνέλευση τῶν μελῶν τοῦ συλλόγου «Φίλοι Ἱεροῦ Κοινοβίου
Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Πενταλόφου Παιονίας» στό φερώνυμο Ἱερό Κοινόβιο
ἐπάνω στό ὄρος Πάϊκο.
Μετά τήν θεία Λειτουργία, οἱ προσκυνητές εἰσῆλθαν στό μεγάλο ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς, ὅπου, ὕστερα ἀπό τό καθιερωμένο κέρασμα, μέσα σέ κλίμα ὁμόνοιας ἔλαβε χώρα ἡ γενική συνέλευση. Ὁ Χορός τῶν Πατέρων ἔψαλε τροπάρια πρός τιμήν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί στή συνέχεια, ὁ σεβαστός Καθηγούμενος Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π.Χρυσοστόμος, εὐλόγησε καί ἔκοψε τήν Βασιλόπιττα, τήν ὁποία προσέφερε καί φέτος εὐγενῶς ὁ ἀρτοποιός Δημήτριος Λαΐνας ἀπό τή Γουμένισσα. Ὁ ἅγιος Καθηγούμενος, ἀνοίγοντας τή καρδιά του, ἀπηύθυνε τίς εὐχαριστίες καί τήν εὐγνωμοσύνη του πρός τά μέλη τοῦ συλλόγου τῶν Φίλων, ἰδιαιτέρως δέ πρός τόν Πρόεδρο τοῦ ΔΣ Ἰωάννη Μπούρα καί τό ὑπόλοιπο ΔΣ.
Μιά συγκινητική σκηνή περιγράφει τό Εὐαγγελικό
ἀνάγνωσμα πού μιλάει γιά τήν ἱστορία τοῦ Ζακχαίου. Ἔχει σχέση μέ τό
σημαντικότερο καί πολύ προσωπικό γεγονός στή ζωή ἑνός ἀνθρώπου, τή σωτηρία του ἀπό
τόν Θεό. Ἀληθινά, δέν ὑπάρχει πιό θαυμαστό γεγονός γιά ἕναν ἄνθρωπο ἀπό ἐκεῖνο
τῆς «συνάντησής» του, κάποια στιγμή, μέ τόν Θεό.
Ἡ ἱστορία τοῦ Ζακχαίου εἶναι ἡ ἱστορία ἑνός ἀνθρώπου πού ἦταν πολύ κοντός στό ἀνάστημα καί δέν μποροῦσε νά δεῖ τόν Ἰησοῦ, ὅταν Ἐκεῖνος μέ τούς μαθητές Του περνοῦσε ἀπό τήν Ἰεριχώ. Ὅμως εἶχε τόσο διακαή ἐπιθυμία νά Τόν δεῖ, πού σκαρφάλωσε σέ ἕνα δένδρο. Ὁ Ἰησοῦς τόν πρόσεξε, ἀνταποκρίθηκε στήν ἐπιθυμία του καί πῆγε στό σπίτι του.
Σάββατο, 25/1/2025 - ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Καί νά ἡ καλή μας Σύναξη μας βρίσκει νά συναθροιζόμαστε ἀφοῦ ὑποδεχθήκαμε τό νέο ἔτος, τό ὁποῖο καί εὐχόμαστε νά μᾶς γεμίζει μέ θεῖες θεοφάνειες καί αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στήν ζωή μας ὥστε νά παίρνουμε εὐκαιρίες πνευματικοῦ ἀναβαπτισμοῦ στόν καθημερινό ἀγώνα μας. Ὅλη αὐτή τήν περίοδο πού πέρασε ζήσαμε ὅλες τίς ἑορτές τοῦ ἁγίου Δωδεκαημέρου. Ζήσαμε ἔντονα τήν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέσα στό μεγαλεῖο αὐτῶν τῶν ἑορτῶν. Ὁ Χριστός κατέρχεται στή γῆ καί μᾶς ἀναβιβάζει ἐμᾶς στόν οὐρανό. Καί ἔτσι ὁ ἄνθρωπος παύει νά ὀνομάζεται πιά δοῦλος ἀλλά ἀποκτά τήν υἱοθεσία, γίνεται ὑιός Θεοῦ. Ὅπως εἴχαμε ἀκούσει καί στόν Ἀπόστολο τῶν Χριστουγέννων: «Ὥστε οὐκ ἔτι εἶ δοῦλος, ἀλλ᾿ υἱός· εἰ δέ υἱός καί κληρονόμος Θεοῦ διά Ἰησοῦ Χριστοῦ». Ὁ σκοπός τῆς σάρκωσης τοῦ Χριστοῦ, πού παίρνει μορφή ἀνθρώπινη μέσα σέ σπλάγχνα παρθενικά καί ἀμώμητα δέν εἶναι κανείς ἄλλος παρά μόνον «ἵνα θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται». Ἔτσι καταργεῖται τό κράτος τοῦ θανάτου μέ τήν σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου καί ἑνώνεται ἡ ἀνθρώπινη φύση μέ τήν θεία φύση στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ὁ θνητός ἄνθρωπος ἀποκτᾶ τά ἰδιώματα τοῦ Θεοῦ καί γίνεται θεοειδής, κατά χάριν Θεός καί συγκληρονόμος Χριστοῦ. Τό ἔτος πού μᾶς πέρασε ἀσχοληθήκαμε μ᾿ αὐτή τήν υἱοθεσία πού ἐπαγγέλεται ὁ Χριστός στούς πιστούς ἀκόλουθούς Του, ἑρμηνεύοντας τούς Μακαρισμούς τοῦ Κυρίου. Ἔτσι μιᾶς καί τούς ἑρμηνεύσαμε μέ ὁδηγό τούς ἁγίους πατέρες μας, σήμερα θά κάνουμε μιά γρήγορη ἀνασκόπηση αὐτῶν. Ἄς ξεκινήσουμε λοιπόν:
Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς μετά τά Φῶτα (Ματθ. δ΄ 12-17) μᾶς ὁμιλεῖ
γιά τήν ἀνατολή ἑνός φωτός. Γιά ἕνα φῶς πού ἦρθε. Πού ἀνέτειλε στόν κόσμο. Πού ἔλαμψε.
Καί τό φῶς αὐτό ‒φῶς ὄχι αἰσθητό ἀλλά πνευματικό‒ εἶναι ὁ Χριστός.
Ὁ Κύριος ἔχει βαπτισθεῖ στόν ποταμό Ἰορδάνη ἀπό τόν φλογερό κήρυκα τῆς μετανοίας, τόν Ἰωάννη τόν Πρόδρομο. Αὐτόν πού εἶχε τήν τόλμη νά ἐλέγξει καί τόν ἴδιο ἀκόμη τόν βασιλιά Ἡρώδη. Γι᾿ αὐτό καί συνελήφθη καί ρίχθηκε στήν φυλακή. Ἡ εἴδηση διαδίδεται ἀστραπιαῖα. Τήν πληροφορεῖται στή Ναζαρέτ καί ὁ Κύριος. Καί τότε ἀποφασίζει νά ἀρχίσει τή δημόσια δράση Του. Ἐγκαθίσταται στήν Καπερναούμ, πόλη πολυάνθρωπη καί παραθαλάσσια, χτισμένη στίς ὄχθες τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Στήν Καπερναούμ ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἐμπορίου εἶχε ἀνοίξει τόν δρόμο σέ πολλούς ἀλλοεθνεῖς πού μετανάστευσαν ἐκεῖ. Ἀνάμεσά τους ἦταν καί οἱ φυλές Ζαβουλών καί Νεφθαλείμ, στίς ὁποῖες δέν ἀνῆκαν μόνον Ἰουδαῖοι ἀλλά καί ἐθνικοί, πού ἦταν εἰδωλολάτρες.
Δευτέρα 20 Ἰανουαρίου 2025
Ἀπόγευμα: Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός
ἀπό 3.30´ – 5.30´ μ.μ.
Τρίτη 21 Ἰανουαρίου 2025
Πρωί : Ὄρθρος, ἱερατικό συλλείτουργο καί ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ ἀοιδίμου Γέροντος Χρυσοστόμου, Κτήτορος καί Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου
ἀπό 5 – 10.30´ π.μ.
Π Ρ
Ο Σ Κ Λ Η Σ Η
Τό Διοικητικό Συμβούλιο τοῦ Συλλόγου
«ΦΙΛΟΙ
ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΥ ΠΑΙΟΝΙΑΣ»
προσκαλεῖ τά μέλη του
στήν
ΕΤΗΣΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
πού θά πραγματοποιηθεῖ
τήν
ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025
μετά
τήν θεία Λειτουργία
στό μεγάλο ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς.
Μετά τήν κοπή τῆς Βασιλόπιττας καί τήν προσφώνηση ἀπό τόν ἅγιο Καθηγούμενο Ἀρχιμανδρίτη π.Χρυσόστομο ἡ Γενική Συνέλευση θά συνεδριάσει μέ θέματα ἡμερησίας διατάξεως:
α) Ἔγκριση πεπραγμένων 2024
β) Ἔγκριση ἀπολογισμοῦ 2024
(μέ ἀνάγνωση ἔκθεσης ἐξελεγκτικῆς ἐπιτροπῆς)
γ) Ψήφιση προϋπολογισμοῦ 2025
Καλοῦνται τά μέλη τοῦ Συλλόγου νά τιμήσουν μέ τήν παρουσία τους καί νά συμμετάσχουν στή Γενική Συνέλευση.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Εσύ, αν κάποιος σου δείξει πάνω στη
γη ένα μέρος που δεν παραβιάζεται, και αν σε φέρει στην ίδια την έρημο
υποσχόμενος ότι τα χρήματά σου θα βρίσκονται σε ασφάλεια, ούτε διστάζεις, ούτε
δείχνεις κάποια επιφύλαξη, αλλά δείχνεις εμπιστοσύνη και μεταφέρεις τα χρήματά
σου εκεί.
Όταν, όμως, σου υπόσχεται το ίδιο ο Θεός και όχι κάποιος άνθρωπος, και σου προτείνει όχι την έρημο, αλλά τον ουρανό, κάνεις τα αντίθετα. Και όμως, αν αυτά είναι ασφαλισμένα εδώ κάτω χίλιες φορές, ποτέ δεν θα μπορέσεις να ελευθερωθείς από τη φροντίδα. Και αν ακόμη δεν τα χάσεις, δεν θα ελευθερωθείς ποτέ από την αγωνία, μήπως τα χάσεις. Εκεί, όμως, δεν θα υποφέρεις τίποτε από αυτά. Και επί πλέον θα ωφεληθείς, διότι δεν κρύβεις μόνο το χρυσάφι σου, αλλά το σπέρνεις...