ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 31 - 05 - 2025

 

Χαράλαμπος Ἄνδραλης: «Ἑάλω ἡ Πόλις», τότε καί τώρα...

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ

 

Στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου τήν Τρίτη, 27 Μαΐου 2025 θά τελεσθεῖ ἱερό Μνημόσυνο καί στή συνέχεια θά πραγματοποιηθεῖ ΟΜΙΛΙΑ μέ ἀφορμή τήν ἅλωση τῆς Πόλης, σύμφωνα μέ τό παρακάτω πρόγραμμα :

9 - 10.30΄ π.μ.: Θεία Λειτουργία καί ἱερό Μνημόσυνο

γιά τούς προγόνους μας πού θυσιάσθηκαν στίς Ἀλησμόνητες Πατρίδες τῆς Ρωμιοσύνης

11 - 12 π.μ.: Ὁμιλία στό μεγάλο ἀρχονταρίκι ἀπό τόν

κ. Χαράλαμπο Ἄνδραλη,

δικηγόρο -συγγραφέα

μέ θέμα ὁμιλίας:

«Ἑάλω ἡ Πόλις», τότε καί τώρα...

Κάθε ψυχούλα τον Χριστό χρειάζεται

π. Ανανίας Κουστένης

Κάθε άνθρωπος τον Ιησού Χριστό ζητάει. Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος. Δεν φτάνει μόνο το ψωμί που δίνουν τα συστήματα, η ψυχή με τι θα τραφεί; Η ψυχή είναι η ουσία του όντος. Το σώμα είναι το περίβλημα, ο ναός της ψυχής.

Όταν δώσεις στον άνθρωπο τον Χριστό, την ειρήνη Του και τη χάρη Του, τότε ο άνθρωπος ανασταίνεται και μπορεί να ζήσει λιτότατα.

Τι χρειάζεται; Λίγο ψωμάκι να φάει, ένα ρούχο να ρίξει απάνω του και μια τρύπα να μείνει.

Όταν δεν έχει όμως τη χάρη του Χριστού, τα θέλει όλα γιατί δεν έχει τίποτε. Σήμερα τα θέλουμε όλα, γιατί οι περισσότεροι δεν έχουμε τίποτα.

Μα  χορταίνει με λεφτά ο άνθρωπος; Τον Χριστό χρειάζεται, κάθε ψυχούλα αυτόν ζητάει.

Κι άμα μπορούμε ας μιλάμε στον Χριστό για τους ανθρώπους, ιδίως τους πονεμένους και δυσκολεμένους. Ας τον παρακαλούμε να τους επισκεφθεί και να τους βοηθήσει. Κι ας είναι φτωχοί κι ας είναι οτιδήποτε.

ΠΗΓΗ psihisangigmata

 

Μη φοβάσθε

 Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

Σύγχυση μεγάλη ὑπάρχει. Μύλος γίνεται· εἶναι ζαλισμένοι οἱ ἄνθρωποι. Ὁ κόσμος εἶναι ὅπως οἱ μέλισσες. Ἂν χτυπήσεις τὴν κυψέλη, οἱ μέλισσες βγαίνουν ἔξω καὶ ἀρχίζουν «βούου...» καὶ γυρίζουν γύρω ἀπὸ τὴν κυψέλη ἀναστατωμένες. Ὕστερα ἡ κατεύθυνσή τους θὰ ἐξαρτηθεῖ ἀπὸ τὸν ἄνεμο ποὺ θὰ φυσήξει. Ἂν φυσήξει βοριάς, θὰ πᾶνε μέσα. Ἂν φυσήξει νοτιάς, θὰ φύγουν. Ἔτσι καὶ τὸν κόσμο τὸν φυσάει... «Ἐθνικὸς Βοριάς», «Ἐθνικὸς Νοτιάς», καὶ εἶναι ὁ καημένος ζαλισμένος. Ὅμως, ἂν καὶ γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά, μία σιγουριά. Μπορεῖ νὰ ξεράθηκε ἡ ἐλιά, ἀλλὰ θὰ πετάξει νέα βλαστάρια.

Ὑπάρχει μιὰ μερίδα Χριστιανῶν, στοὺς ὁποίους ἀναπαύεται ὁ Θεός. Ὑπάρχουν ἀκόμη οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς, καὶ ὁ Καλὸς Θεός μας ἀνέχεται, καὶ πάλι θὰ οἰκονομήση τὰ πράγματα. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς μᾶς δίνουν ἐλπίδα. Μὴ φοβάσθε.

Η ησυχία είναι μεγάλη υπόθεση. Ακόμη και να μην προσεύχεται κανείς, και μόνο με την ησυχία προσεύχεται. Είναι μυστική προσευχή και πολύ βοηθάει στην προσευχή σαν την άδηλη αναπνοή στον άνθρωπο. Αυτός που κάνει δουλειά πνευματική στην ησυχία βυθίζεται μετά στην ευχή. Ξέρεις τί θα πη βυθίζεται; το παιδάκι, όταν λουφάζη στην αγκαλιά της μάνας, δεν μιλάει. Είναι ένωση πλέον, επικοινωνία.

ΠΗΓΗ: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ, τόμοι Α και Β

ΠΗΓΗ psihisangigmata

Όταν έχουμε κακές σκέψεις η καλύτερη μέθοδος είναι η περιφρόνηση

 

Πόσες φορές δεν μας μπαίνουν λογισμοί για τους πνευματικούς μας;

Κάποιες φορές ο Γέροντας είχε ένα φυσικό λόξυγκα. Το εκμεταλλεύτηκε αυτό ο διάβολος και άρχισε να μου λέει με τον λογισμό: «Ααα! Αυτό που κάνει τώρα ο Γέροντας φανερώνει ότι έχει δαιμόνιο μέσα του. Το δαιμόνιο είναι που κάνει αυτό τον λόξυγκα».

Πω! Πω! Τι πικρία, τι φαρμάκι, που ήρθε μέσα στην ψυχή μου! «Ακούς εκεί, να μου λέγει έτσι ο λογισμός!». Εγώ δεν είχα τέτοιους λογισμούς. Μόλις μου ήρθαν αναστατώθηκα. Μπα! Αδύνατον να παραδεχθώ για τον Γέροντά μου αυτόν τον λογισμό! «Θα σε σφάξω!», είπα μέσα μου, και έκανα αγώνα εναντίον του με την αντίρρηση.

Όταν το είπα αυτό στον Γέροντα, που ήταν ασκητής πεπειραμένος και θαυμάσιος, χαμογελούσε:

Πώς θα γίνω άγιος;

Η ιστορία του πατρός Virgil Georgiou ιερέως Μολδαβικής καταγωγής

Γράφει στο ημερολόγιό του ότι 15 ετών παραπονέθηκε στον πατέρα του ιερέα γιατί έχει το όνομα Βιργίλιος, χωρίς να υπάρχει προστάτης Άγιός του. Ο πατέρας του εξήγησε ότι ο Βιργίλιος ήταν σπουδαίος ποιητής και εάν ήθελε, μπορούσε να γίνει ο ίδιος Άγιος ώστε οι επόμενες γενιές να έχουν Άγιο Βιργίλιο.

Εκείνος με χαρά πάει στο δωμάτιο του, έχοντας στόχο ζωής την Αγιότητα. Το βράδυ όμως δε μπορεί να κοιμηθεί από την αγωνία να μάθει πώς γίνεται κάποιος Άγιος. Ξυπνά τον πατέρα του και τον ρωτά. Εκείνος μάλλον βιαστικά του απαντά:

– Να αγαπάς τους εχθρούς σου.

Φεύγει πάλι για το κρεβάτι του αλλά μετά από λίγο τον επισκέπτεται ο πατέρας του γιατί ακούει αναφιλητά.

– Τί έχεις παιδί μου;

Τρεις πειρασμοί που ταλαιπωρούν τον άνθρωπο

 

Πρώτος πειρασμός είναι η απληστία, δηλαδή η επιθυμία του ανθρώπου να αποκτά όλο και περισσότερα υλικά αγαθά.

Δεύτερος πειρασμός είναι το θαύμα. Σε όλη μας τη ζωή περιμένουμε ένα θαύμα, για να πειστούμε ότι μας αγαπάει ο Θεός. Αυτό όμως δεν είναι δείγμα σχέσης του παιδιού με τον Πατέρα. Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό.

Τρίτος πειρασμός είναι η δύναμη και η εξουσία. Θέλουμε να κυβερνάμε τους άλλους, θέλουμε να είμαστε πρώτοι, να υποτιμάμε και να ευτελίζουμε τον συνάνθρωπό μας. Επίσης, δεν σεβόμαστε τον συνάνθρωπο που είναι δίπλα μας.

Είμαστε συνυπεύθυνοι στην κατάσταση που ζούμε και για να αλλάξει αυτό πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική. Το φάρμακο είναι μόνο η μετάνοια. Μετάνοια θα πει αλλαγή του νου, πορείας, κατεύθυνσης και εκεί που καταλαβαίνουμε ότι έχουμε κάνει λάθος να το διορθώνουμε.

Αυτό που ζούμε σήμερα είναι ο πειρασμός να μας καλεί να αφήνουμε την πίστη στον Θεό και να διεκδικούμε οτιδήποτε με δύναμη και εξουσία. Στην πραγματικότητα, όμως, έχουμε ανάγκη από απλότητα και ταπείνωση.

ΠΗΓΗ agiosnikolaosalimou

Μπορεί να λυπάται ποτέ ο χριστιανός;

 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Άλλωστε, πρέπει να το πάρεις απόφαση, άνθρωπέ μου, ότι στη ζωή αυτή θα έχεις βάσανα, δοκιμασίες, προβλήματα, πειρασμούς.

Πρέπει να τ’ αντιμετωπίζεις με γενναιότητα όλα αυτά, χρησιμοποιώντας ως όπλα την πίστη, την ελπίδα, την υπομονή. Ας εύχεσαι, βέβαια, να μην πέσεις ποτέ σε πειρασμό. Όταν, όμως, παραχωρεί κάποιον ο Θεός, μην ταράζεσαι.

Κάνε ότι μπορείς για να φανείς αληθινός στρατιώτης του Χριστού. Δεν βλέπεις που οι γενναίοι στρατιώτες, όταν η σάλπιγγα τους καλεί στην μάχη, αποβλέποντας στη νίκη, θυμούνται τους ένδοξους προγόνους τους, που έκαναν μεγάλα κατορθώματα, και ρίχνονται με θάρρος στον αγώνα;

Ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες

† Μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης

Ο Θεός αποκαλύπτεται κυρίως στους γνήσια ταπεινούς. Κρύβεται συνήθως από τους υπερήφανους. Ο Θεός αναπαύεται στην πραότητα και στη ταπείνωση.

Η ταπείνωση κοντεύει να καταστεί άγνωστη, αχρείαστη και άχρηστη στον κόσμο μας. Η έξαρση της έπαρσης σήμερα αποτελεί προσόν, δύναμη, κόσμημα, ισχύ, κύρος.

Ο γέροντας Παΐσιος ο αγιορείτης έλεγε: «Ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες!». Λείπει δυστυχώς πολύ αυτή η πνευματική λεβεντιά και από τους χριστιανούς μας.

Δάνεισε κι εσύ δυο ώρες στον Θεό...

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

“Μα είμαι αμαρτωλός”, λες και δεν τολμώ ν΄ αντικρίσω τον Άγιο”.

Ακριβώς επειδή είσαι αμαρτωλός έλα εδώ, για να γίνεις δίκαιος.

Ή μήπως δεν γνωρίζεις ότι και αυτοί που στέκονται μπροστά στο ιερό Θυσιαστήριο έχουν διαπράξει αμαρτίες;

Γι΄ αυτό οικονόμησε ο Θεός να υποφέρουν και οι ιερείς από κάποια πάθη, ώστε να κατανοούν την ανθρώπινη αδυναμία και να συγχωρούν τους άλλους.

“Αφού όμως δεν τήρησα όσα άκουσα στην εκκλησία”, θα μου πει κάποιος, “πώς μπορώ να έρθω πάλι;”.

Έλα να ξανακούσεις τον θείο λόγο. Και προσπάθησε τώρα να τον εφαρμόσεις.

Η ανάσταση του Χριστού νίκησε τη φθορά και τον θάνατο!

Μοναχός Μωυσής αγιορείτης

Πάσχα σημαίνει πέρασμα, διάβαση, πορεία. Από τον θάνατο στη ζωή το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη εορτή της Ορθοδοξίας. Η ανάσταση του Χριστού νίκησε τη φθορά και τον θάνατο.

«Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας». Ο πρώτος λόγος του Χριστού στις μυροφόρες ήταν το «χαίρετε».

Η χαρά χαρακτηρίζει τη ζωή των αληθινών χριστιανών. Το «χαίρετε» είναι ο καλύτερος και ωραιότερος χαιρετισμός για παντού και πάντοτε. Ο αναστηθείς Χριστός χάρισε την αφοβία του θανάτου στον κόσμο. Δεν είναι διόλου μικρό αυτό το γεγονός.

Με την ταπεινοφροσύνη καταστρέφονται όλες οι παγίδες του διαβόλου

Αββάς Δωρόθεος

Είπε κάποιος από τους Γέροντες: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη και να είμαστε έτοιμοι, σε κάθε λόγο που ακούμε, να λέμε “Συγχώρεσέ με”. Γιατί με την ταπεινοφροσύνη καταστρέφονται όλες οι παγίδες του εχθρού και αντιπάλου».

Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ποιο είναι το βαθύτερο νόημα του λόγου του Γέροντα.

Για ποιο λόγο λέει: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη» και δεν λέει: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την εγκράτεια»; Γιατί ο Απόστολος λέει: «Εκείνος που αγωνίζεται είναι εγκρατής σε όλα» (Α’ Κορ. 9:25).

Η ελεημοσύνη δεν μετριέται με τα χρήματα

 Aββάς Δωρόθεος

Κανένας δε μπορεί να πει: Eίμαι φτωχός και με τι να κάνω ελεημοσύνη;

Γιατί και αν ακόμα δεν μπορείς να δώσεις τόσα όσα εκείνοι οι πλούσιοι που έβαζαν τις δωρεές τους στο θησαυροφυλάκιο του ναού, τότε δώσε δύο λεπτά σαν εκείνη τη χήρα τη φτωχή, και τα δέχεται από μέρους σου ο Θεός καλύτερα από τις δωρεές των πλουσίων.

Δεν έχεις ούτε τόσα; έχεις όμως δυνάμεις και μπορείς να ελεήσεις τον άρρωστο με τις υπηρεσίες σου.

Δεν μπορείς ούτε αυτό; μπορείς με τον καλό σου λόγο να παρηγορήσεις τον αδελφό σου. Ελέησέ τον λοιπόν με τον παρηγορητικό λόγο και άκουσε αυτόν που λέει: «O καλός λόγος είναι προτιμότερος από τα δώρα. Υπόθεσε τώρα ότι ούτε με το λόγο δεν μπορείς να δείξεις έλεος.

Ποιὸ εἶναι τὸ πραγματικὸ κακό;

 

Πολλοὶ ἄνθρωποι θεωροῦν τὸν ­θάνατο ὡς τὸ μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλα τὰ κακά. Ἐ­­πίσης θεωροῦν μεγάλα κακὰ ὅλα ὅ­­­σα δημιουργοῦν φθορὰ ἢ θίγουν τὸ κύρος καὶ  τὴν ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρώπου. Λόγου χάριν, θεωροῦν μεγάλα κακὰ τοὺς σεισμούς, τὰ ἀ­­­κραῖα καιρικὰ φαινόμενα, τὶς δημεύσεις τῆς περιουσίας, τὶς ἀσθένειες, τὶς ἐξορίες, τὶς συκοφαν­τίες καὶ τὰ ὅμοια.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, στὸν λόγο του «Ὅτε τῆς ἐκκλησίας ἔξω εὑρεθεὶς Εὐτρόπιος», τονίζει ὅτι «δὲν εἶναι ὁ θάνατος τὸ πραγματικὸ κακό, διότι μὲ τὸν σωματικὸ θάνατο πηγαίνουμε γρηγορότερα στὸ ἀκύμαντο λιμάνι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Οὔτε οἱ δημεύσεις τῆς περιουσίας εἶναι μεγάλο κακό, διότι γράφει στὸ βιβλίο τοῦ Ἰώβ: ‘’Γυμνὸς βγῆκα ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας μου, γυμνὸς καὶ θὰ φύγω’’ (1, 21). Οὔτε οἱ ἐξορίες εἶναι μεγάλο κακό, διότι γράφει στὸ βιβλίο τῶν Ψαλμῶν: ‘’Στὸν Κύριο ­ἀνήκει ἡ γῆ καὶ ὅ,τι ὑπάρχει ἐπάνω σ’ αὐτήν’’ (23, 1). Οὔτε οἱ συκοφαντίες εἶναι  μεγάλο κα­κό, διότι ὁ Κύριος ­μακαρίζει αὐτοὺς ποὺ κακολογοῦνται μὲ  ψεύτικες κατηγο­ρίες: ‘’Νὰ χαίρεσθε καὶ νὰ ­ἀ­­­­­γάλλεσθε, ὅ­­­ταν σᾶς κακολογοῦν μὲ κά­θε ­ψεύτικη κατηγορία, διότι ὁ μισθός σας θὰ εἶναι πο­­­­λ­ὺς στοὺς οὐρανούς’’ (Ματ. 5, ­11-12)».

Δεν απαιτείται τόσο τόπος, όσο τρόπος προσευχής...

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ο Θεός δεν νοιάζεται για τον τόπο. Ζητάει μόνο θερμότητα καρδιάς και αγνότητα ψυχής. 

Να, και ο απόστολος Παύλος προσευχήθηκε όχι σε ναό όρθιος ή γονατιστός, αλλά μέσα σε φυλακή πεσμένος ανάσκελα, καθώς τα πόδια του ήταν σφιγμένα στην ξυλοπέδη.

Επειδή, όμως, προσευχήθηκε με θέρμη, αν και πεσμένος, και τη φυλακή έσεισε και τα θεμέλια σάλεψε και τον δεσμοφύλακα τράβηξε στην αληθινή πίστη μαζί με όλη την οικογένειά του (Πράξ. 16:25-35). 

Γιατί τόσος πόνος πάνω στη γη;

Γέροντας Κλεόπας Ηλίε

Οι πόνοι στον κόσμο είναι επακόλουθα της αμαρτίας (Ιώβ 4:8· Ψαλ. 7:14-16· Παροιμ. 22:8· Ιερ. 4:18). Τα διάφορα παθήματα είναι τιμωρίες για αμαρτίες (Λευ. 26:24-28· Β’ Βασ. 7:14), αν, όμως, θα δεχθούμε όλα τα παθήματα με υπομονή και ευχαριστία, θα μας φέρουν μεγάλο πνευματικό όφελος προς σωτηρία της ψυχής μας.

Γενικά βλέπουμε, ότι όσο πληθαίνουν οι αμαρτίες και οι κακίες στον κόσμο, τόσο πληθαίνουν και οι παιδαγωγικές επισκέψεις, δηλαδή ο λιμός, οι σεισμοί, οι πόλεμοι, οι πάσης φύσεως αρρώστιες και ο θάνατος. Η μέριμνά μας, των χριστιανών, είναι να εγκαταλείψουμε τις αμαρτίες, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό και να έχουμε φόβο Θεού, ταπείνωση και υπομονή, και τότε όλες αυτές οι ταλαιπωρίες θα λιγοστέψουν και θα μας είναι πολύ ωφέλιμες για τη σωτηρία μας.

Δεν είναι ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά εσύ δεν Τον έχεις!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ένας φίλος σας, σας λέει ασταμάτητα ότι δεν υπάρχει Θεός! Αυτό σας βασανίζει σαν μαστίγωμα. Μάχεστε για την ψυχή σας και τη ζωή σας. Καλά καταλάβατε! Εάν δεν υπάρχει ζωντανός και παντοδύναμος Θεός, δυνατότερος από τον θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μόνος παντοδύναμος θεός. Τότε όλα τα ζωντανά πλάσματα στον κόσμο είναι παιχνιδάκια στα πόδια του παντοδύναμου θανάτου, σαν μικρός ποντικός στα πόδια πεινασμένης γάτας.

Μια φορά αναστατωμένος είπατε στον κακομοίρη φίλο σας: «Ο Θεός υπάρχει, εσύ δεν υπάρχεις!». Και δεν κάνατε λάθος. Αφού εκείνοι οι οποίοι χωρίζονται από τον αιώνιο Ζωοδόχο σ’ αυτόν τον κόσμο, θα είναι χωρισμένοι και στον άλλον. Και έτσι ούτε εδώ ούτε εκεί δεν θα ξέρουν για τον θαυμαστό Δημιουργό όλων των πλασμάτων. Αλλά ο χωρισμός από Εκείνον είναι χειρότερος από το να μην υπάρχει. Στη θέση σας εγώ θα του έλεγα ακόμα και το εξής: «Λανθασμένα λες, φίλε, ότι δεν υπάρχει ο Θεός». Ενώ ορθά θα λες εάν πεις: «Δεν έχω Θεό». Αφού εσύ από μόνος σου βλέπεις, ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω σου Τον αισθάνονται, γι’ αυτό και σου λένε ότι υπάρχει Θεός.

Λοιπόν, δεν είναι ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά εσύ δεν Τον έχεις. Μιλάς λανθασμένα, όπως ο άρρωστος που θα έλεγε ότι δεν υπάρχει υγεία στον κόσμο. Αυτός μπορεί μόνο να πει δίχως να ψεύδεται: «Εγώ δεν είμαι υγιής». Ενώ θα ψευδόταν αν έλεγε: «Δεν υπάρχει γενικώς υγεία στον κόσμο».

Κύριε, στείλε στον κόσμο Σου τη χάρη του Αγίου Πνεύματος...

 

Η ψυχή μου Σε γνώρισε, Κύριε, και διηγούμαι τα ελέη Σου στο λαό Σου.

Μη θλίβεστε, λαοί, που είναι δύσκολη η ζωή. Αγωνίζεστε μόνο εναντίον της αμαρτίας και ζητάτε βοήθεια από τον Κύριο, και Αυτός θα σας χαρίσει ό,τι είναι ωφέλιμο, γιατί είναι σπλαγχνικός και μας αγαπά.

Ω, λαοί, με δάκρυα γράφω αυτές τις γραμμές. Η ψυχή μου επιθυμεί να γνωρίσετε τον Κύριο και να δείτε το έλεος και τη δόξα Του. Είμαι εβδομήντα δύο ετών και πλησίασα το θάνατο και γράφω για το έλεος του Κυρίου, το οποίο μου έδωσε ο Κύριος να γνωρίσω με το ´Aγιο Πνεύμα.

Ώ, και να μπορούσα να σας ανέβαζα σε ένα ψηλό βουνό, για να μπορέσετε να δείτε από το ύψος της κορυφής το γαλήνιο και σπλαγχνικό πρόσωπο του Κυρίου και να γεμίσουν αγαλλίαση οι καρδιές σας.

Αλήθεια σας λέω· δεν γνωρίζω να έχω κανένα καλό κι έχω πολλές αμαρτίες. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος, όμως, εξάλειψε τις αμαρτίες μου και ξέρω ότι σε όσους παλεύουν εναντίον της αμαρτίας χαρίζει ο Κύριος όχι μόνο την άφεση αλλά και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία δίνει χαρά στην ψυχή και τη γεμίζει με βαθιά και γλυκιά ειρήνη.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ - (ΠΑΣΧΑ 2025)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΙΕΡΩΝ  ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ  ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ  ΤΗΣ  ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΑ τῆς ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ 21 Ἀπριλίου

6 τό ἀπόγευμα: Πανηγυρικός Ἑσπερινός ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης (θά τεθοῦν τά ἱερά λείψανα τῶν Μαρτύρων εἰς προσκύνησιν)

ΤΡΙΤΗ τῆς ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ 22 Ἀπριλίου, ἁγίων Ραφαήλ , Νικολάου καί Εἰρήνης

6 - 11 τό πρωί: Ὄρθρος, ἱερατικό συλλείτουργο στόν πανηγυρίζοντα Ναό καί ἱερή Λιτανεία μέχρι τόν μεγάλο Σταυρό, ὅπου θά τελεσθεῖ ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ (θά τεθοῦν τά ἱερά λείψανα τῶν Μαρτύρων εἰς προσκύνησιν)

6 τό ἀπόγευμα: Ἑσπερινός ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου (θά τεθεῖ εἰς προσκύνησιν τό ἱερό λείψανο τοῦ Ἀγίου)

ΤΕΤΑΡΤΗ τῆς ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ  23 Ἀπριλίου, ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου (θά τεθεῖ εἰς προσκύνησιν τό ἱερό λείψανο τοῦ Ἀγίου)

6.30΄ - 9.30΄ τό πρωί: Ὄρθρος, θεία Λειτουργία (παρεκκλήσι Τιμίου Προδρόμου)

6 τό ἀπόγευμα: Ἑσπερινός 

ΠΕΜΠΤΗ τῆς ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ 24 Ἀπριλίου

6.30΄ - 8.30΄ τό πρωί: Ὄρθρος, θεία Λειτουργία (Ναός Ἀρχαγγέλων)

6 τό ἀπόγευμα: Ἑσπερινός Ζωοδόχου Πηγῆς καί ἁγίου Ἀποστόλου Μάρκου

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ τῆς ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ 25 Ἀπριλίου, ἑορτή Ζωοδόχου Πηγῆς καί ἁγίου Ἀποστόλου Μάρκου

6.30΄ - 9 τό πρωί: Ὄρθρος, θεία Λειτουργία (παρεκκλήσι Εὐαγγελισμοῦ)

6 τό ἀπόγευμα: Ἑσπερινός

ΣΑΒΒΑΤΟ τῆς ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ 26 Ἀπριλίου

6.30΄ - 9΄ τό πρωί: Ὄρθρος, θεία Λειτουργία

Μεγάλη Εβδομάδα, ο δρόμος προς την Ανάσταση

Από την Κυριακή των Βαΐων ξεκινάει η περίοδος της Μεγάλης Εβδομάδας. Με άλλα λόγια, κλείνει η Σαρακοστή και αρχίζει η νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας.

Αυτή η Εβδομάδα ονομάστηκε έτσι, καθώς περιέχει τα Πάθη του Κυρίου και κορυφώνεται στην Ανάσταση του Χριστού. Η Εκκλησία όρισε τη Μεγάλη Σαρακοστή ως προετοιμασία για τη Μεγάλη Εβδομάδα ούτως ώστε να μάς θυμίζει την άπειρη αγάπη του Θεανθρώπου για τον άνθρωπο. Αυτό συμβαίνει γιατί τείνουμε να ξεχνάμε.

Ὁ Χριστός εἶναι ἡ μοναδική ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας

Γέροντας Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας

Ἄς ἐννοήσουμε τό σύντομο τῆς ζωῆς μας καί ἄς δουλεύσουμε στόν Θεό, μέ ἀγάπη, μέ προθυμία καί μέ ταπείνωσι.

Ποιός μετενόησε καί δέν σώθηκε; ποιός εἶπε τό ἡμάρτησα καί δέν συγχωρήθηκε; ποιός ἔπεσε καί ἐζήτησε βοήθεια καί δέν σηκώθηκε; ποιός ἔκλαυσε καί δέν παρηγορήθηκε ἀπό τόν Θεό;

"Ἡμάρτηκα", εἶπεν ὁ ἄνθρωπος, εὐθύς ὁ Θεός συγχωρεῖ· παραβλέπει ὁ Κύριος τό ἁμαρτημά σου. Μέ τήν μετάνοια ὅλα διορθώνονται. Οὐδέν ὑπάρχει, τό ὁποῖον νά νικᾶ τήν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ, ἀρκεῖ νά μετανοοῦμε εἰλικρινά.

Τά ἀποτελέσματα τῆς μέθης...

 

Μιὰ πολὺ παλιὰ ἀραβικὴ ἱστορία, λέγει τὰ ἑξῆς φοβερὰ πράγματα γιὰ τὴν μέθη:

   Μιὰ μέρα, ἕνας δαίμονας φοβερὸς στὴ μορφή, παρουσιάστηκε σ’ ἕναν ἄνθρωπο καὶ τοῦ εἶπε:

   - Ἄνθρωπε, ἑτοιμάσου γρήγορα γιατὶ θὰ πεθάνεις.

   Ὁ ἄνθρωπος ἄρχισε νὰ τὸν παρακαλεῖ, νὰ τὸν ἀφήσει νὰ χαρεῖ τὴ ζωὴ καὶ τὸν ὡραῖο κόσμο κι ὅλα τὰ δημιουργήματα.

   - Θὰ σὲ ἀφήσω νὰ ζήσεις, τοῦ εἶπε ὁ δαίμονας, ἀλλὰ μὲ τὴν συμφωνία νὰ κάμεις ἕνα ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ πράγματα:

Ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ὑπάρχουν δύο δρόμοι...

Ἅγιος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς

 

[...] Ἐνώπιόν μας, ἀδελφοί μου, εἶναι τό μονοπάτι τῶν δύο ληστῶν. Κάποιοι μοχθοῦν γιά τή σωτηρία, ἐνῶ κάποιοι ἄλλοι ποθοῦν τίς ἐγκόσμιες ἀπολαύσεις καί, ὅταν δέν ἐπιτυγχάνουν νά ἱκανοποιήσουν τά πάθη τους, βλασφημοῦν τούς κανόνες πού μᾶς δόθηκαν γιά τή σωτηρία μας.

Ἀκόμα καί σήμερα πολλές διαιρέσεις μποροῦν νά ἀναδυθοῦν ἀνάμεσά μας. Οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀναλλοίωτοι˙ ἕνας χριστιανός πρέπει νά ὑπακούει σ΄αὐτούς ἀνεξάρτητα τοῦ τί νομίζουν οἱ ἄλλοι ἤ τοῦ πῶς ἡ κοινωνία τούς ἐκτιμᾶ - εἴτε εὐμενῶς εἴτε δυσμενῶς.

Οἱ πιστοί πρέπει νά ἀκολουθοῦν τό μονοπάτι τῶν κανόνων καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων πού μέ σεπτό τρόπο ἡ Ἐκκλησία διαφυλάσσει.

Αὐτοί πού ἐπιθυμοῦν ἄσκοπες ἀνέσεις καί τέρψεις στόν πρόσκαιρο τοῦτο κόσμο - ὁ ὁποῖος ἀργά ἤ γρήγορα θά ἀφανιστεῖ - ἀκολουθοῦν ἄλλους νόμους, ὄχι τούς νόμους τῆς Ἐκκλησίας, ἐκείνους πού τούς ἐπιτρέπουν νά ζοῦν ὅπως θέλουν, νά σκέφτονται ὅπως θέλουν, νά τοποθετοῦν τό δικό τους θέλημα πάνω ἀπό τό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας, τό πνεῦμα πού μᾶς παραδόθηκε ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο καί Θεό μας˙ καί ἐπιπλέον, αὐτοί προσκαλοῦν καί ἄλλους νά ἀκολουθήσουν τό ἴδιο μονοπάτι τῆς φαυλότητας.

Μανούλα, γιατί αυτή τη βδομάδα τη λέμε Μεγάλη;

 

Αναγνωστικό Β’ Δημοτικού 1963

– Πότε κιόλας ἐπέρασεν η Σαρακοστή; Πότε ἔφθασεν ἡ Μεγάλη ῾Εβδομάδα; Καθόλου δὲν ἐκατάλαβα, εἶπεν ἡ μητέρα στὴ Δαφνούλα καὶ στὸν Κωστάκη, τὰ παιδιά της.

Ἡ Δαφνούλα τὴν ἐρώτησε:
– Γιατί, μητέρα, αὐτὴ τὴν ἑβδομάδα τὴν λέγομε Μεγάλη;
– Γιατί, παιδί μου, τὶς ἡμέρες αὐτὲς ἔπαθε πολλὰ ὁ Χριστὸς ἀπὸ κακοὺς ἀνθρώπους καὶ στὸ τέλος τὸν ἐσταύρωσαν.

Τὴν ὥρα ἐκείνη κάτω στὸ δρόμο τὰ παιδιὰ ἐχαλοῦσαν τὸν κόσμο ἀπὸ φωνές. Ἦταν ὁ Φώτης, ὁ Ἀλέκος καὶ ἄλλα γειτονόπουλα αὐτά, ποὺ ἐφώναζαν. Τί γέλια! Τί ξεφωνητά!Τί κακό!

Εἰς τὴν μητέρα ἐφάνηκε πολὺ ἄπρεπο αὐτό. Τέτοια ἡμέρα λυπητερὴ νὰ φωνάζουν τὰ παιδιὰ τόσο! Κατέβηκε γι’ αὐτὸ κάτω καὶ τοὺς εἶπε μερικὲς κουβέντες πολὺ φρόνιμες:
– Ἄν εἴχατε, παιδιά μου, στὸ σπίτι σας κάποιον δικό σας νὰ ὑποφέρῃ, θὰ ἐκάνατε ὅ,τι κάνετε τώρα; Θὰ ἐγελούσατε, θὰ ἐτρέχατε, θὰ ἐγεμίζατε τὸν κόσμο ἀπὸ ξεφωνητά;

Τὰ παιδιὰ δὲν ἤξεραν γιατί τοὺς ἔλεγε αὐτὰ καὶ ἐκοίταζαν σιωπηλά. Μονάχα ὁ Τάκης τῆς εἶπε:
– Μὰ ἐμεῖς δὲν ἔχομε κανένα δικό μας νὰ ὑποφέρῃ. Γιατί νὰ μὴ γελοῦμε καὶ νὰ μὴ φωνάζωμε;

– Καὶ ὅμως, παιδιά μου! Ἔχομε κάποιον πολὺ δικό μας, ποὺ ὑποφέρει! Ἔχομε τὸ Χριστό μας. Ὅλη αὐτὴ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα ὑποφέρει, βασανίζεται, σταυρώνεται. Ἐμεῖς, σὰν Χριστιανοί, δὲν εἶναι σωστὸ νὰ μὴν νοιώθωμε τὸν πόνο του. Αὐτὸς γιὰ μᾶς ἐσταυρώθηκε.

Ετοίμασε τη λαμπάδα...

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ

Ετοιμάσου, αδελφέ μου, ετοιμάσου για την υποδοχή του ουράνιου Νυμφίου, του υπερένδοξου Κυρίου Ιησού Χριστού. 

Ιδού, «έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα». 

Ξύπνα, ετοίμασε τη λαμπάδα της καρδιάς σου. «Ανάστα, τί καθεύδεις; το τέλος εγγίζει και μέλλεις θορυβείσθαι». 

Η ζωή μας όλη μια Μεγαλοβδομάδα

 

Αν η ζωή μας όλη μπορούσε να συμπυκνωθεί σε μία μόνο βδομάδα, αυτή δεν θα ήταν άλλη από τη Μεγάλη...

Αν η ζωή μας όλη μπορούσε να συμπυκνωθεί σε μία μόνο βδομάδα, αυτή δεν θα ήταν άλλη από τη Μεγάλη Εβδομάδα, αρχής γενομένης από την Κυριακή των Βαϊων ως ημέρα της γέννησής μας, της εισόδου μας στον κόσμο και της υποδοχής μας απ΄ αυτόν μετά βαϊων και κλάδων.

Αν πράγματι αυτή είναι η αρχή, τότε το τέλος μας συμπίπτει με τη Σταύρωση και την εις Άδου κάθοδον. Τέλος προσωρινό και πρόσκαιρο μέχρι της των πάντων Αναστάσεως, άρα και της δικής μας. Ό,τι μεσολαβεί από την αρχή της ζωής μας μέχρι το τέλος της είναι αυτή καθεαυτή η πλήρης περιπέτεια της ζωής που η Μεγάλη Εβδομάδα συμπυκνώνει με τόση αξιοθαύμαστη οικονομία.

Θα μας πουλήσει η οικογένειά μας στους εμπόρους, μεταφορικώς ή κυριολεκτικώς, όπως τον Ιωσήφ τ’ αδέρφια του.

Θα βυθιστούμε σε θλίψη που θα ρουφήξει κάθε ρανίδα δημιουργικότητάς μας, και παραδινόμενοι στην απραγία δε θα πάρουμε είδηση για πότε μεταμορφωθήκαμε σε άκαρπη συκή άξια για κατάρα.

Θα ξεμωραθούμε σαν τις μωρές Παρθένες σπαταλώντας ασυλλόγιστα όλο το λάδι του είναι μας, μέχρι να στεγνώσουμε και ν’ απομείνουμε άδειοι από ευσπλαγχνία προς τον εαυτό μας και τους άλλους, για ν” απαιτήσουμε ύστερα με θράσος και σκληρότητα από τους άλλους αυτό για το οποίο ποτέ δε φροντίσαμε.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ - (ΠΑΣΧΑ 2025)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΙΕΡΩΝ  ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ  ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ τῶν ΒΑΪΩΝ 13 Ἀπριλίου

 5 - 10 τό πρωί: Ὄρθρος - θεία Λειτουργία

6 τό ἀπόγευμα: Ἑσπερινός - Μέγα Ἀπόδειπνο

10 - 12.30΄ τό βράδυ: Ὄρθρος (Ἀκολουθία «Νυμφίου»)

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ  14 Ἀπριλίου, Ἰωσήφ Παγκάλου

7 - 9.30΄ τό πρωί: Ἀκολουθία τῶν ῾Ωρῶν καί θεία Λειτουργία Προηγιασμένων Δώρων

6 τό ἀπόγευμα: Mέγα Ἀπόδειπνο

10 - 12.30΄ τό βράδυ: Ὄρθρος (Ἀκολουθία «Νυμφίου»)

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ 15 Ἀπριλίου, Τῶν 10 Παρθένων

7 - 9.30΄ τό πρωί: Ἀκολουθία τῶν ῾Ωρῶν καί θεία Λειτουργία Προηγιασμένων Δώρων

6 τό ἀπόγευμα: Mέγα Ἀπόδειπνο

10 - 12.30΄ τό βράδυ: Ὄρθρος (Ἀκολουθία «Νυμφίου»)

Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 Μουζουρίδης Χαράλαμπος - Θεολόγος

 Η μεγάλη αξία της ελευθερίας δεν φαίνεται μόνο από τους αγώνες που έγιναν, γίνονται και θα γίνονται σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά και από την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού, του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που μας ελευθέρωσε από την αιχμαλωσία του διαβόλου, τα σκοτάδια της αγνωσίας, της πλάνης και του ψεύδους. Ο Χριστός είναι «ο Ελευθερωτής και Σωτήρας των ψυχών και των σωμάτων ημών».

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 28 - 03 - 2025

 

Όσο μπορείς συχνότερα...

Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης

«…Σε συμβουλεύω λοιπόν να προσεύχεσαι, συχνά. Να λέγεις την ευχή: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Όσο μπορείς συχνότερα. Να βάλεις μίαν καλήν αρχήν και με τον καιρόν θα αισθαν­θείς τον γλυκό καρπό, χαρά, γλυκύτητα και ευφροσύνη.

Όσο μπορείς, να φυλάττεις καθαρότητα σώματος και ψυχής. Συστολή των αισθήσεων και σμικρολογία. Ιδίως να φυλάσσεσαι από τις κακές συναναστροφές.

Καμιά άλλη αρετή δεν ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεόν, όσον η προσευχή! Όσο για τα σκιρτή­ματα του πνεύματος, δεν είναι καιρός ακόμη· είναι νωρίς. Εσύ βάδιζε τον δρόμον που σου υποδεικνύω, λέγοντας αυτήν την μικρούλα ευχούλα, το: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” ή “Ιησού γλυκύτατε, ελέησόν με”, και θα το εύρεις μόνος σου.

Ἡ σημασία τῆς ἐξαγόρευσης.

Ἀπὸ τὸ Γεροντικό

Ἐπισκεφθήκαμε κάποτε ἕναν ἀπὸ τοὺς πατέρες καὶ τὸν ρωτήσαμε:

– Ἂν κάποιος, ποὺ πειράζεται ἀπὸ ἕναν λογισμὸ καὶ βλέπει ὅτι νικιέται, διαβάζει συχνὰ-πυκνὰ ὅσα εἶπαν οἱ πατέρες γιὰ τὸν λογισμὸ αὐτὸ καὶ προσπαθεῖ νὰ τὰ ἐφαρμόσει, χωρὶς ὅμως νὰ τὸ κατορθώνει ἀπόλυτα, τί εἶναι προτιμότερο, νὰ φανερώσει σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς πατέρες τὸν λογισμό του ἢ νὰ προσπαθήσει μόνος του νὰ ἐφαρμόσει ὅσα διάβασε καὶ νὰ περιοριστεῖ στὴν πληροφορία τῆς δικῆς του συνειδήσεως;

– Ἔχει ὑποχρέωση, ἀπάντησε ὁ γέροντας, νὰ φανερώσει τὸ λογισμό του σὲ ἄνθρωπο ποὺ θὰ μπορέσει νὰ τὸν ὠφελήσει, καὶ νὰ μὴ βασιστεῖ μόνο στὸν ἑαυτό του. Γιατὶ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ βοηθήσει τὸν ἑαυτό του, ὅταν μάλιστα ταλαιπωρεῖται ἀπὸ τὰ πάθη.

Νὰ τί συνέβη σὲ μένα ὅταν ἤμουνα νέος:

Σήκωσε τον σταυρό σου και ακολούθησε τον Χριστό

Άγιος Λουκάς ο ιατρός

Ό Κύριος λέει ότι ό καθένας από μας πρέπει να σηκώσει τον δικό του σταυρό.

Τι σημαίνει αυτό; Ποιος είναι αυτός ό σταυρός; Για τον καθένα ό σταυρός είναι διαφορετικός και αυστηρά προσωπικός, διότι για τον καθένα ό Θεός έχει ετοιμάσει τον δικό του σταυρό.

Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ποιος είναι ό δικός μας σταυρός, να ξέρουμε ότι έχουμε σηκώσει εκείνο ακριβώς τον σταυρό πού μας προτείνει ό Θεός. Είναι πολύ επικίνδυνο να επινοούμε σταυρούς για τον εαυτό μας. Και αυτό δυστυχώς το βλέπουμε συχνά.

Για την πλειοψηφία των ανθρώπων ο Θεός έχει ετοιμάσει τον σταυρό της ζωής μέσα στον κόσμο, τον σταυρό της οικογενειακής και της κοινωνικής ζωής.

Μετά από κάθε σταυρό ακολουθεί η Ανάσταση...

 

Όπου υπάρχει σταυρός εκεί υπάρχει και Ανάσταση

Γι’ αυτό μην απελπίζεσαι και μην ολιγοψυχείς 

Καθένας ξέρεις κουβαλάει και από έναν σταυρό στη πλάτη του 

Άλλος μεγαλύτερο και άλλος μικρότερο 

Άλλος ελαφρύτερο και άλλος πιό βαρύ 

Έτσι είναι αυτή η ζωή 

Και σίγουρα κάποιοι από τους σταυρούς αυτούς φαίνονται ασήκωτοι τουλάχιστον στα δικά μου μάτια 

Εκεί πού υπάρχει όμως σταυρός εκεί είναι και η Ανάσταση 

Αυτό μην το ξεχνάς 

Πώς θα φυλάξουμε καθαρή την καρδιά μας

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Να μελετάς τις Άγιες Γραφές και να καταγίνεσαι με τα μέλλοντα αγαθά και τη μνήμη του θανάτου. Γιατί αυτά βοηθούν τον άνθρωπο στην πνευματική πρόοδο. Να θυμάσαι πάντα τον Θεό και ν’ αγωνίζεσαι να κόψεις τα πάθη σου, γιατί αυτά τυραννούν την ψυχή.

Ν’ αποφεύγεις τις κακές και αισχρές επιθυμίες, που μολύνουν την καρδιά και δεν την αφήνουν να δει τον Θεό.

Να εξετάζεις και να ελέγχεις πάντοτε τον εαυτό σου, να παρατηρείς τα σφάλματά σου και τ’ αμαρτήματά σου και να προσπαθείς να τα διορθώνεις.

Παρακάλεσε τον Θεό να σου δώσει τον φωτισμό Του, για να έλθει μέσα σου η πνευματική χαρά και αγαλλίαση, που σαν μέλι θα γλυκάνει την ψυχή σου. Τις θλίψεις και τις στενοχώριες που επιτρέπει ο Θεός να μη τις φοβάσαι , γιατί αυτές κατεργάζονται την ψυχή σου. Χωρίς δυσκολίες δεν προοδεύει ο άνθρωπος ,γιατί η ζωή του είναι σαν τα στάσιμα νερά που γεμίζουν με μικρόβια και ακαθαρσίες.

Την καρδιά σου να τη φυλάς καθαρή από τους σαρκικούς μολυσμούς. Ο διάβολος θα σε πολεμήσει πολύ για να σου γκρεμίσει αυτό το πνευματικό φρούριο. Αλλά πρόσεξε! Να ζητάς τη βοήθεια του Θεού και με ταπείνωση ν’ αγωνίζεσαι εναντίον του σατανά ο οποίος «ως λέων ωρυόμενος» προσπαθεί να σε καταπιεί. Την καρδιά σου τη θέλει ο Θεός ολόκληρη καθαρή, κι όχι μόνο ένα μέρος. Κανένα μέρος της καρδιάς μας να μη παραχωρήσουμε στον διάβολο, που θέλει την καταστροφή μας.

Να συγκεντρώνεις τον νου σου στον Θεό και να μην τον αφήνεις ελεύθερο να γυρίζει από δω κι από κει. Όταν προφυλάξεις τον νου σου, θα φυλαχθεί και η καρδιά σου καθαρή, γιατί από τον νου οι σκέψεις και οι επιθυμίες έρχονται στην καρδιά. Ο Κύριος μακαρίζει αυτούς που έχουν την καρδιά τους καθαρή, γιατί θα δουν τον Θεό. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας και επαγρύπνηση, γιατί ο πονηρός περιμένει την ώρα που θα μας βρει ανέτοιμους, για να μπει στην καρδιά μας και να την μολύνει.

Κάνει να Κοινωνώ συχνά;

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Όταν καλώς και αξίως μεταλαμβάνουν το ιερό και πανάγιο Σώμα του Κυρίου μας, αυτό γίνεται όπλο για όσους πολεμούνται…

Και επαναστροφή για όσους έχουν απομακρυνθεί από τον Θεό. Ενδυναμώνει τους ασθενείς, ευφραίνει τους υγιείς, θεραπεύει τις ασθένειες, διαφυλάσσει την υγεία.

Με τη Θεία Μετάληψη διορθωνόμαστε ευκολότερα και γινόμαστε περισσότερο μακρόθυμοι και υπομονετικοί στους πόνους και στις θλίψεις. Μας καθιστά περισσότερο θερμούς στην αγάπη, λεπτούς στη γνώση, πρόθυμους στην υπακοή, οξείς και γρήγορους στην ενέργεια των χαρισμάτων.

Ο αββάς Ποιμήν για τη μετάνοια

 

Ένας αδελφός ζήτησε τη γνώμη του αββά Ποιμένος λέγοντας: «Έκανα μία μεγάλη αμαρτία και θέλω να μετανοήσω (*) τρία χρόνια». «Είναι πολύ», του είπε ο γέροντας, και ο αδελφός τον ρώτησε: «Μόνο έναν χρόνο;» Ο γέροντας και πάλι απάντησε: «Είναι πολύ». Οι άλλοι που ήταν εκεί είπαν: «Μέχρι σαράντα μέρες;» «Είναι πολύ», ξαναείπε· «εγώ λέω ότι, αν ο άνθρωπος μετανοήσει με όλη του την καρδιά και δεν ξανακάνει πια την αμαρτία, και σε τρεις μέρες τον δέχεται ο Θεός».

Είπε ο αββάς Ποιμήν: «Αν αμαρτήσει κάποιος και αρνηθεί λέγοντας· “Δεν αμάρτησα”, μην τον ελέγξεις, γιατί, αν το κάνεις, του κόβεις την προθυμία. Αν όμως του πεις· “Μην αποθαρρύνεσαι, αδελφέ, αλλά από εδώ και πέρα να φυλαχτείς”, παρακινείς την ψυχή του στη μετάνοια».

Υπάρχει Θεός; ένας διδακτικός διάλογος στο τρένο

Γέροντας Κλεόπας Ηλίε

Κάποτε ο π. Κλεόπας, όταν ακόμη ήταν απλός μοναχός, πήγε με το τρένο από το Πασκάνι προς το Μπακάου. Στο βαγόνι ήταν μόνος. Στην επόμενη στάση ανέβηκε μια ομάδα αξιωματικών του στρατού. Διηγείται ο γέροντας:

Εγώ έβλεπα την προσευχή μου.

Ένας από αυτούς έλεγε ειρωνικά πως θα πάει καλά το τρένο…

Εγώ δεν είπα τίποτε. Κοίταζα το Κύριε ελέησόν με.

Ένας άλλος είπε:

– Καλύτερα να μας πεί το παραμύθι του για τον Θεό, ότι ένας γέρος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη, τα αστέρια και όλο το σύμπαν…

Εγώ δεν είπα τίποτα και συνέχισα την προσευχή  μου. Τελικά ένας από αυτούς έρχεται μπροστά μου και μου λέει:

– Πάτερ, με συγχωρείτε, από πού είστε;

Η πίστη φαίνεται στις θλίψεις

Δημήτριος Παναγόπουλος

Η πίστη δοκιμάζεται, σαν σε λυδία λίθο, επάνω στις θλίψεις. Στις θλίψεις η πίστη φαίνεται αν είναι αληθινή ή ψεύτικη.

Πολλοί, όταν όλα έρχονται καλά, όπως τα θέλουν, είναι πιστοί.

Πηγαίνουν στην Εκκλησία, ανάβουν κεριά, παρακολουθούν κηρύγματα, προσεύχονται, μελετούν θρησκευτικά βιβλία, συζητούν ωφέλιμα, παίρνουν ενεργό μέρος σε Χριστιανικές Κινήσεις, ενθουσιάζονται για κάθε ευγενικό, υψηλό και ωραίο. Είναι εύθυμοι, είναι γελαστοί, ψάλλουν, τραγουδούν, χαίρονται. Νομίζει κανείς ότι δεν υπάρχουν άλλοι πιο αφοσιωμένοι στον Θεό.

Η σύζυγος δεν βρίσκει λόγους να ευχαριστεί τον Κύριο, διότι ο σύζυγος έρχεται με χέρια γεμάτα. Ο σύζυγος το ίδιο χαίρεται διότι η σύζυγός του είναι καλά στην υγεία, τα παιδιά είναι γερά, η δουλειά πηγαίνει εμπρός.

Μα αν η θάλασσα είναι δυνατόν να μείνει χωρίς κύματα, άλλο τόσο είναι δυνατόν να μείνει ο άνθρωπος, η οικογένεια, χωρίς θλίψη και δοκιμασία.

Ή η μητέρα θ’ αρρωστήσει, ή το παιδί θα πάθει κάτι, ή κάποια ζημιά θα τους επισκεφθεί, ή ο σύζυγος θα μείνει χωρίς εργασία, ή κάποιος θάνατος θα τους επισκεφθεί, ουδέποτε παραμένουν οι άνθρωποι πάντα χαρούμενοι και γελαστοί.

Αλλά, αν συμβεί κάτι από αυτά, τι γίνεται τότε;