ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ - (ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ - ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2024)

 

31 ΔEKEMBPIOY- ἡμέρα Κυριακή - ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ἀπόγευμα: Ἱερή Ἀγρυπνία Μεγάλου Βασιλείου (ἅγιο λείψανο) - Πρωτοχρονιᾶς ἀπό 7 μ.μ. - 2 τό πρωί καί κοπή βασιλόπιτας

1η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (ἅγιο λείψανο) - ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

Πρωί: 2η θεία Λειτουργία (ἱερατικό συλλείτουργο) ἀπό 7 - 9 π.μ. καί κοπή βασιλόπιτας

Ἀπόγευμα: Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ (μέ λιτά­νευση τῆς ἱερᾶς εἰκόνος καί τοῦ τιμίου λειψάνου τοῦ Ἁγίου) ἀπό 3.30΄ - 5μ.μ.

2 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ἡμέρα Τρίτη - ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ (ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ, ἅγιο λείψανο , ἱερή εἰκόνα)

Πρωί: Ὄρθρος - ἱερατικό συλλείτουργο ἀπό 6 - 10 π.μ.

Ἀπόγευμα: Ἑσπερινός ἀπό 3.30΄ - 4.30΄ μ.μ.

3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ἡμέρα Τετάρτη

Πρωί : Ὄρθρος - θεία Λειτουργία ἀπό 5 - 8 π.μ.

Ἀπόγευμα: Ἑσπερινός ὁσίου Νικηφόρου Λεπροῦ (ἅγιο λείψανο),

ἀπό 3.30΄ - 4.30΄ μ.μ.

4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ἡμέρα  Πέμπτη, Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ (ἅγιο λείψανο)

Πρωί: Ὄρθρος, θεία Λειτουργία 5 - 8 π.μ.

Ἀπόγευμα: Ἑσπερινός ἀπό 3.30΄ - 4.30΄ μ.μ.

 5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ἡμέρα Παρασκευή - ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ (ΝΗΣΤΕΙΑ)

Πρωί: Ὄρθρος, Μεγάλες Ὧρες, θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου μέ Ἑσπερινό καί Μέγας Ἁγιασμός ἀπό 5 - 11 π.μ.

Ἀπόγευμα: Ἱερή Ἀγρυπνία Θεοφανείων καί Μέγας Ἁγιασμός ἀπό 7 μ.μ. - 2 τό πρωί.

6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ἡμέρα Σάββατο, ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

2η θεία Λειτουργία τῶν Θεοφανείων (ἱερατικό συλλείτουργο - θεία Λειτουργία ἁγίου Χρυσοστόμου) καί Μέγας Ἁγιασμός ἀπό 7 - 9 π.μ.

Ἀπόγευμα ἀπό 3 - 5 μ.μ.:

Ἁγιασμός αὐτοκινήτων στήν πλατεία τῆς Μονῆς - κατάδυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός Τιμίου Προδρόμου (ἅγιο λείψανο) - ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ

7 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ἡμέρα Κυριακή, 2η ἡμέρα ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ - ΣΥΝΑΞΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (ἅγιο λείψανο) - ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ

Πρωί: Ὄρθρος - ἱερατικό συλλείτουργο ἀπό 5 - 10 π.μ.

Ἀπόγευμα: Ἑσπερινός Σαββάτου καί ὁσίου Γεωργίου Χοζεβίτου (ἅγιο λείψανο) & ἁγίας Κυράννης (ἅγιο λείψανο) ἀπό 3. 30΄ - 5 μ.μ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ - (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2023)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΔEKEMBPIOY -  ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝNΩΝ

Πρωί : Ὄρθρος καί θεία Λειτουργία τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου ἀπό 5- 10 π.μ.

Ἀπόγευμα : Ἱερή Ἀγρυπνία Χριστουγέννων (θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου) ἀπό 6 μ.μ. - 2 τό πρωί.

ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΔEKEMBPIOY - ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Πρωί : 2η θεία Λειτουργία Χριστουγέννων

(ἱερατικό συλλείτουργο, θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου) ἀπό 7.00- 9.00 π.μ.

Ἀπόγευμα: Ἑσπερινός ἀπό 3.30΄ - 4.30΄ μ.μ.

Να έλθουν ή να μην έλθουν τα Χριστούγεννα;

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

Πόσο λυπήθηκα, όταν άκουσα μια κοπέλα να λέει με πόνο: «Δεν θέλω να έλθουν τα Χριστούγεννα. Μελαγχολώ». Λυπήθηκα για το πώς νιώθει, αλλά και για το πώς κατάντησε μια τέτοια γιορτή.

Τα Χριστούγεννα, σ’ αντίθεση με το Πάσχα, έχουν έντονο το κοσμικό στοιχείο. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, με τονισμό των τύπων, της κατανάλωσης και του τρεξίματος, μας τονίζουν την απουσία του Θεού. Δεν μπορεί να έχουν σχέση όλα όσα γίνονται τούτες τις μέρες «για να γιορτάσουμε Χριστούγεννα» με τον Χριστό της ταπείνωσης, της φτώχειας, της ειρήνης. Όλα μιλούν για την ύλη, την απόλαυση, την κοσμικότητα. Ένταση, τρέξιμο, πίεση.

Όλα, βέβαια, τα πιο πάνω εκφράζουν την παγίδα που μας έχουν στήσει: Θα πρέπει να κάνουμε το άλφα και το βήτα, για να νιώσουμε Χριστούγεννα. Θα πρέπει να είμαστε όλοι χαρούμενοι. Θα πρέπει να έχουμε στολισμένο και με πολλά φαγητά τραπέζι. Θα πρέπει να στολιστεί το δέντρο. Θα πρέπει ν’ ανταλλάξουμε δώρα. Ε, θα πρέπει και να νηστέψουμε και να βοηθήσουμε κάποιο φτωχό, για να νιώσουμε ωραία…

Χριστούγεννα στον Άθωνα

Μὴ νομίση κανεὶς πὼς στὸν ἐρημικὸ καὶ ἀπομακρυσμένο Ἄθωνα θὰ ἀντικρύση χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες, σὰν ἐκεῖνες ποὺ βλέπει καθημερινὰ στὶς πόλεις καὶ στὰ χωριά. Κάποτε βρεθήκαμε ἔξω ἀπὸ τὸ ἱερὸ Ὄρος τὶς παραμονὲς τῆς μεγάλης ἑορτῆς καὶ βλέπαμε τοὺς δρόμους γεμάτους ἀστεροειδῆ φωτάκια καὶ ἀλλοῦ τὰ δένδρα νὰ τὰ περιτρέχουν σὰν πύρινοι ποταμοὶ ἐναλλασσόμενα φῶτα, ποὺ θύμιζαν τὰ φοβερὰ φίδια ποὺ περιτύλιγαν τὸν μυθικὸ Λυκάονα. Σὲ ἄλλα σημεῖα ὁμοιώματα δένδρων χιονισμένων καὶ παντοῦ σχεδὸν ἡ παράσταση ἑνὸς εὐτραφοῦς γέρου γενειοφόρου, μὲ στολὴ ὑπερβορείων καὶ βαρειὲς μπότες, ποὺ ὑποτίθεται πὼς ἀναπαριστᾶ τὴν ἀσκητικὴ μορφὴ τοῦ Καππαδόκη Ἁγίου Βασιλείου. Δὲν ἔλειπε καὶ ἡ εἰδυλλιακὴ παράσταση μιᾶς φάτνης, μὲ τὸν μικρὸ Ἰησοῦ καὶ τὴν Παρθένο δίπλα στὸν Ἰωσὴφ καὶ τὰ ζῶα νὰ χαμογελοῦν τάχα εὐτυχισμένοι γιὰ ὅσα συμβαίνουν γύρω τους. Παντοῦ φῶτα, ἐκπτώσεις, ἐμπόριο, ἑτοιμασία, ἄγχος, δῶρα καὶ μύρια ὅσα ἄλλα, συνιστοῦν στὸν ταλαίπωρο κόσμο τὴν ἑτοιμασία γιὰ τὰ Χριστούγεννα. Ποὺ μέσα σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν ζάλη ξεχνᾶ τελικὰ τί εἶναι τὰ Χριστούγεννα καὶ ποιὸ τὸ νόημα καὶ τὸ μήνυμα τῆς μεγάλης ἑορτῆς.

Στὸν δικό μας τὸν ἱερὸ Ἄθωνα ἡ ζωὴ κυλᾶ τὸ ἴδιο εἰρηνικὰ καὶ ἥσυχα ὅπως ὅλο τὸν χρόνο καὶ τὶς παραμονὲς τῶν Χριστουγέννων. Σὰν χερσόνησος ποὺ εἶναι περιβρέχεται γύρω ἀπὸ θάλασσα, ποὺ σὲ καιρὸ γαλήνης φαντάζει πρασινογάλαζο βάθος περίτεχνου ζωγραφικοῦ πίνακα. Ὅταν ὅμως, ὅπως τώρα τὸν χειμῶνα, ἡ θάλασσα ἀγριεύει καὶ τὰ κύματα φουσκώνουν, χτυπώντας διαδοχικὰ καὶ ἀλλεπάλληλα τὶς βραχώδεις ἀκτές, κάνουν ὁ ἄσπρος ἀφρὸς νὰ μοιάζει ἀνοιξιάτικο μυριολούλουδο στεφάνι, ποὺ στεφανώνει τὴν χερσόνησο κυκλοτερῶς. Οἱ χωμάτινοι δρόμοι μας ἔχουν τώρα λίγη κίνηση καὶ τὰ αἰωνόβια ἢ νεαρὰ δένδρα, ποὺ ἐλεύθερα ἀναπτύσσονται, στολίζουν τὸ τοπίο μὲ τὶς φυσικές τους ὀμορφιὲς καὶ ἀντὶ γιὰ φῶτα χιλιάδες δροσοσταλίδες πρωϊνὲς λαμπυρίζουν στὶς πρῶτες ἡλιαχτίδες σὰν πολυτίμητα διαμάντια.

Δυο μωρά σε μια φάτνη!

 

Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σ' ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα.

Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή. Τα περισσότερα άπ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για τον Χριστό και για τη Γέννηση του. Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή.

Στη συνέχεια δόθηκαν στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά.

Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι πού του έκαμε εντύπωση σε εκείνο του Μίσα. Μέσα στη φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά.

- Ο ένας είναι ο Χριστός, του είπε ο καθηγητής. Ποιό είναι το άλλο παιδάκι στην κούνια;

Οι πειρασμοί των εορτών

Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ζήσουμε τὸ μεγάλο καὶ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μας.

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μέρες τώρα μᾶς προετοιμάζει μὲ τὴ νηστεία, τὶς Ἀκολουθίες, τ᾿ ἀναγνώσματα, τὴ συμμετοχή μας στὰ ἱερὰ Mυστήρια. Ὅλα μ᾿ ἕνα σκοπό:

τὴν πνευματική μας ἀνύψωση, τὴ βαθύτερη καὶ οὐσιαστικότερη μετοχή μας στὸ μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως.

Καὶ ἐνῶ ὅλα μᾶς βοηθοῦν καὶ μᾶς ἀνεβάζουν, ὁ πόλεμος τοῦ πονηροῦ γίνεται ἐντονότερος. Δὲν σταματᾶ ὁ διάβολος νὰ μᾶς ἐνοχλεῖ, νὰ στήνει παγίδες, νὰ μᾶς δημιουργεῖ πειρασμοὺς τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες.

Φρυάττει καὶ προσ­παθεῖ λυσσαλέα μὲ κάθε ­τρόπο καὶ μέσο νὰ χαλάσει τὴ διάθεσή μας, τὴν πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα τῶν ἡμερῶν, ὥστε νὰ μὴν κατορθώσουμε νὰ βιώσουμε τὰ μεγάλα γεγονότα.

Εἶναι παρατηρημένο πὼς αὐτὸ συμβαίνει σ᾿ ὅλες τὶς ἑορτές. Στὶς προεόρτιες ἱερὲς στιγμὲς ἐμφανίζονται πει­ρασμοὶ ποὺ σκοτίζουν τὶς ψυχὲς τῶν πι­στῶν.

Γιά νά ζήσεις ἀληθινά Χριστούγεννα χρειάζεται...

†Γέροντας Χρυσόστομος Ἁγιονικοδημίτης

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ὁ Ἴδιος ὁ Θεός ἔλαβε σάρκα, ἔγινε ἄνθρωπος καί ἦρθε νά μᾶς πάρει ἀπό τό χέρι γιά νά μᾶς ἐπαναφέρει στήν προηγούμενή μας κατάσταση. Μᾶς ἔδωσε τό Αἷμα Του, γιά νά μπολιάσει τό δηλητηριασμένο αἷμα μας. Μᾶς ἔδωσε τήν Σάρκα Του, γιά νά ἁγιάσει τήν ἁμαρτωλή σάρκα μας καί νά μᾶς ἀνεβάσει στήν δόξα Του μαζί μέ τούς ἀγγέλους.

Ὁ Θεός δέν ὁρᾶται μέ τά φυσικά μας μάτια, ἀλλά βιώνεται ἐντός τῆς καρδίας μας. Γιά νά μπορέσει κανείς νά δεῖ τόν Θεό ἐντός τῆς καρδίας του χρειάζεται νά ἔχει καθαρή καρδιά, νά ἔχει μυστηριακή ζωή, νά ζεῖ τό μυστήριο τῆς μετανοίας, νά ζεῖ τό μυστήριο τῆς προσευχῆς καί νά γεύεται Αὐτόν τόν Χριστόν, τόν Κύριον, τόν Σωτήρα, τόν Λυτρωτή μας.

Ποιός μεγαλύτερος παράδεισος θά μποροῦσε νά δοθεῖ στόν ἄνθρωπο ἀπό αὐτήν τήν κατάσταση πού μπορεῖ νά βιώσει ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου πάνω στή γῆ; Δέν ὑπάρχει ἄλλος παράδεισος πιό μεγάλος ἀπό Αὐτόν τόν Ἴδιον τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἰσέρχεται μέσα στήν καρδιά μας ὅταν αὐτή εἶναι καθαρή...

Σ’ αυτή την κρύα σπηλιά πρώτα άρχισε να χτυπά η πλέον ζεστή καρδιά, που χτύπησε στη γη…

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Προς ένα μελλοντικό προσκυνητή: Για το σπήλαιο της Βηθλεέμ

Ετοιμάζεσαι για ταξίδι στους Αγίους Τόπους του Κυρίου. Άκουσες, λες, την ομιλία του δεσπότη Νεκταρίου περί του προηγούμενου προσκυνηματικού ταξιδιού, οπότε αυτό σε ενθάρρυνε ακόμα περισσότερο να πραγματοποιήσεις τον αγαθό σκοπό σου. Όμως ήθελες ενόψει Χριστουγέννων ακόμα κάτι να μάθεις περί του σπηλαίου της Βηθλεέμ, τούτου του γήινου παλατιού του ουράνιου Βασιλιά.

Τι ήταν το αστέρι της Βηθλεέμ;

Η «αφύσικη» πορεία του που αποδεικνύει ότι δεν ήταν συνηθισμένο αστέρι

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Θαυμαστά και παράδοξα πράγματα! Στην Ιουδαία -όπου προϋπήρχαν οι προφήτες, οι πατριάρχες, οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης- το μήνυμα για τη Γέννηση του Υιού του Θεού το έφεραν οι ειδωλολάτρες, οι μάγοι εξ Ανατολών! Έκαναν μακρινό ταξίδι για να τον δουν και να τον προσκυνήσουν και περιπλανόμενοι ρωτούν˙ «Πού εστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων;».

Γι᾿ αυτό ακριβώς κρύφτηκε και το αστέρι, ώστε χάνοντας τον οδηγό τους οι μάγοι να αναγκαστούν να ρωτήσουν τους ιουδαίους και μ᾿ αυτόν τον τρόπο να τούς κινήσουν κι εκείνους σε αναζήτηση του νεογέννητου Μεσσία.

Το ότι γεννήθηκε πρόσωπο υψηλό και επίσημο το ήξεραν καλά κι ήταν σίγουροι, διότι τούς το μήνυσε τ᾿ αστέρι. Ο Θεός δεν τούς έστειλε προφήτη, διότι δεν θα τον παραδέχονταν˙ ούτε με τις Γραφές μπορούσε να τούς μιλήσει, διότι δεν τις γνώριζαν. Τους έστειλε, λοιπόν, ένα σημάδι γνώριμο και προσιτό σ᾿ αυτούς.

Το αστέρι των μάγων δεν ήταν απ᾿ αυτά πού βλέπουμε στο στερέωμα του ουρανού τις νυχτερινές ώρες. Ήταν κάποια λογική κι αόρατη δύναμη, ένας άγγελος, που πήρε το σχήμα του άστρου.

Όσα ακούσει κανείς τα Χριστούγεννα στην εκκλησιά του φτάνει να ζήσει μια ολόκληρη χρονιά..!

π. Συμεών Κραγιόπουλος

...πρέπει να προσέχουμε αυτά τα οποία περιέχονται στα βιβλία της Εκκλησίας και τα οποία είτε αναγινώσκονται είτε ψάλλονται στους ναούς και ιδιαίτερα τώρα τις μεγάλες γιορτές.

Τίποτε άλλο δεν θέλει ένας χριστιανός, τίποτε άλλο, παρά να πάει στην εκκλησία τα Χριστούγεννα, και απ' όσα θα γίνουν εκείνη την ημέρα στο ναό -σ' όποιο ναό κι αν πάει- απ' όσα θα ακούσει, πολύ λίγα να πιάσει, πολύ λίγα να κρατήσει, πολύ λίγα να φθάσουν στην ψυχή του. Αυτά του φθάνουν να ζήσει μια ολόκληρη χρονιά, του φθάνουν για όλη του τη ζωή, του φθάνουν, αν θέλετε, για την αιωνιότητα. Μόνο το απολυτίκιο, ας πούμε, των Χριστουγέννων να προσέξει κανείς λέξη προς λέξη και με τον φωτισμό του Θεού να εμβαθύνει στο νόημά του, του φθάνει. Μόνο το κοντάκιο να προσέξει ή μόνο το εξαποστειλάριο «Επεσκέψατο ημάς...» ή ένα τροπάριο από τους αίνους ή από τις καταβασίες ή από τα καθίσματα «Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός...» του φθάνει.

Τι δεν έχεις, Κύριε, να Σου το δώσω...

 

Το έχω κάτι σαν εσωτερικό τάμα... Πάντα όταν πλησιάζουν αυτές οι ημέρες - η αρχή ή το τέλος - της ανθρώπινης φύσης του Χριστού μας να γράφω κάτι. Ακόμη κι αν έχω πολύ καιρό να γράψω...

Η αλήθεια είναι πως... δεν ξέρω ποια είναι η αλήθεια. Ήμουν καλό παιδί φέτος; Ήμουν κακό παιδί φέτος; Άραγε ο Μέγας Βασίλειος θα μου φέρει κι εμένα ένα δώρο; Κι άραγε... ποιος είναι πιο αρμόδιος να μου το φέρει αυτό το δώρο; Ο Μέγας Βασίλειος ή ο Χριστός; Κι αν ο Χριστός μου το έφερε ήδη και μάλιστα όχι μία αλλά πολλαπλάσιες φορές; Τότε τι μπορώ να περιμένω για το επόμενο έτος;

Αν το δούμε, βέβαια, από την άλλη όψη, εγώ θα έπρεπε να κάνω δώρο στον Χριστό για τα γενέθλιά Του κι όχι Αυτός σε εμένα... Αλλά είναι τόσο ενδεδυμένος την Αγάπη - γιατί είναι Αγάπη - που δεν Του πάει η καρδιά να μας αφήσει κι εμάς χωρίς δώρα... Παραμένει, όμως, το ερώτημα: τι μένει αν μας έχει ήδη δώσει τα δώρα μας;

Ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος στὴ σπηλιὰ τῆς Βηθλεὲμ

 

Νύχτα Χριστουγέννων. Ἕνας ἅγιος καὶ σοφὸς ἀσκητὴς προσεύχεται ἀπὸ ὥρα γονατιστὸς μέσα στὸ ἅγιο Σπήλαιο, στὴ Βηθλεέμ. Στὸ σπήλαιο ποὺ πρὶν ἀπὸ περίπου 400 χρόνια εἶχε φιλοξενήσει τὸν νεογέννητο Χριστό μας. Ὁ ἀσκητὴς δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν μεγάλο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν ἅγιο Ἱερώνυμο, ποὺ κατέγραψε καὶ τὰ ὅσα συνέβησαν ἐκεῖ.

Ἐκείνη τὴ νύχτα ὁ Ὅσιος εἶχε ἀφήσει τὸ ἀσκητήριό του, ποὺ ἦταν κοντὰ στὸ ἅγιο Σπήλαιο, καὶ εἶχε ἀποφασίσει νὰ τὴν περάσει ξάγρυπνος καὶ προσευχόμενος μπροστὰ στὴν ἁγία Φάτνη.

Ἡ καρδιά του ἦταν γεμάτη εὐγνωμοσύνη γιὰ τὴ μεγάλη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ: νὰ ἔλθει ὁ Ἴδιος στὴ γῆ, νὰ γίνει ἄνθρωπος, γιὰ νὰ μᾶς γλυτώσει ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας, ἀπὸ τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου καὶ τὰ νύχια τοῦ θανάτου!

Ἀπόλυτη σιωπὴ ἐπικρατοῦσε μέσα στὴ νύχτα στὸν ἱερὸ χῶρο...

Ξαφνικὰ ἀκούστηκε νὰ προφέρει τὸ ὄνομά του μιὰ γλυκιὰ φωνή:

Πώς θα ζήσουμε πνευματικά τα Χριστούγεννα

 Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

«Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. Τότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή. Να μελετάει και να ζει τα θεία γεγονότα συνέχεια. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθεί. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψέλνονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται.

- Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε; 

Iησούς Χριστός: Ο μεγάλος Απών της ζωής μας.

 

Άς ξεχάσουμε, αδελφοί, την κοσμοχαλασιά που γίνεται γύρω μας. Άς λησμονήσουμε για λίγο το εορταστικό περίγυρο, τους φωταγωγημένους δρόμους, τις στολισμένες βιτρίνες, το θόρυβο της αγοράς, τη κίνηση των ανθρώπων και την ανταλλαγή δώρων και ευχών, και άς αναρωτηθούμε: Ποια θέση έχει μέσα μας ο Χριστός;

Ακόμα και για μας τους χριστιανούς ο Χριστός είναι ο μεγάλος απών της ζωής μας. Είναι ο βαθειά λησμονημένος, ο άγνωστος. Οι πολλοί, δυστυχώς, γιορτάζουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.

Χωρίς τα χείλη μας να τον αναφέρουν, χωρίς η καρδιά μας να τον πιστεύει και να τον αγαπά. Χωρίς ο νους μας να τον σκέπτεται. Χωρίς η ύπαρξή μας να αισθάνεται τη χαρά της λυτρώσεως. Χωρίς η ζωή μας να τον έχει οδηγό και κυβερνήτη της.

Η ένταση της καρδιακής ησυχίας

 Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου

Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την ήσυχη αναμονή του μεγαλύτερου γεγονότος κάτω από τον ήλιο, του εν Σαρκί ερχομού του Σωτήρος Θεού στη γη.

Όλα τα μεγάλα γεγονότα της σχέσεως του Θεού με τον άνθρωπο, που καταγράφονται στην ιερά ιστορία, υπήρξαν επακόλουθα ιεράς και παρατεταμένης ησυχίας των ανθρώπων του Θεού στην παρουσία Του.

Από την αρχή της Δημιουργίας, το Πνεύμα το Άγιον επώαζε εν σιωπή την άβυσσο του μηδενός και ξαφνικά ωοτόκησε όλη την κτίση.

Ο Ιακώβ πάλευε όλη τη νύχτα στην προσευχή του, για να επισπάσει την ευλογία του Θεού, πριν αντιμετωπίσει τον θηριώδη αδελφό του Ησαύ.

Ο Μωυσής και οι Ισραηλίτες στην έρημο τήρησαν σαράντα ημέρες σιγή, και κατόπιν εισήλθε ο Προφήτης στον γνόφο της θείας δόξας.

Μην ψάχνετε φίλους ανάμεσα στους ανθρώπους. Αναζητήστε τους στον ουρανό - μεταξύ των αγίων. Ποτέ δεν θα σας αφήσουν ούτε θα σας προδώσουν

 Στάρετς Nikolai Gurianov

1. Η ζωή μας είναι ευλογημένη ... Το δώρο του Θεού ... Έχουμε μέσα μας έναν θησαυρό - μια ψυχή. Αν την σώσουμε σε αυτόν τον προσωρινό κόσμο, όπου ερχόμαστε ως περιπλανώμενοι, κληρονομούμε την Αιώνια Ζωή.

2. Ζητήστε καθαρότητα . Μην ακούτε το κακό και βρώμικο για κανέναν ... Μην σταματήσετε στις ψεύτικες αγενείς σκέψεις ... Φύγε ... για να πω την αλήθεια ποτέ μην φοβάσαι , μόνο με την προσευχή να ζητήσεις τις ευλογίες του Κυρίου.

Πόσο δύσκολο είναι να πάει κάποιος στον Παράδεισο;

 

Γέροντα πόσο δύσκολο είναι να πάει κάποιος στον Παράδεισο; 

Καθόλου! Το πιο εύκολο πράγμα είναι.

Αντιθέτως, το να πας στην Κόλαση θέλει έξοδα και πολύ προσπάθεια.

Πρέπει να αφιερώσεις κόπους, ξενύχτια, ταλαιπωρίες, λεφτά για αμαρτίες, να ξαγρυπνάς σε ασωτείες και από πάνω να υποφέρεις μία ζωή από απελπισία, φόβο, ενοχές και άγχος, πού θα σε γεμίζει ή αμαρτία.

Ενώ για να πας στον Παράδεισο απλώς μία εξομολόγηση να κάνεις, ένα «ήμαρτον» να πεις κάτω από το πετραχήλι, του ιερέως, βγάζεις αμέσως και δωρεάν εισιτήριο πρώτη θέση για την ουράνια βασιλεία.

Τι κάνουμε όταν μας ειρωνεύονται για την πίστη μας;

 

 Ὅταν μᾶς εἰρωνεύονται οἱ ἄλλοι, ὄχι γιὰ λάθη ποὺ κάναμε, ἀλλὰ γιατὶ ἐκκλησιαζόμαστε ἀνελλιπῶς, γιατὶ ἔχουμε πολλὰ παιδιά, γιατὶ «πηγαίνουμε μὲ τὸ σταυρὸ στὸ χέρι», γιατὶ νηστεύουμε καὶ τὰ ὅμοια, δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ λυπούμαστε.

Συνήθως παίρνουμε στάση ἄμυνας. Δὲν τοὺς ἀνεχόμαστε νὰ λένε σὲ βάρος μας πικρόλογα.Ἡ ὑποτιμητική τους συμπεριφορὰ πρὸς ἐμᾶς πάρα πολὺ μᾶς στοιχίζει.

Ἄλλα παθήματα τὰ ὑπομένουμε εὐκολότερα, ἀλλὰ τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου δὲν μποροῦμε νὰ τὶς ἀντέξουμε. Ἀλλὰ γιατί δυσκολευόμαστε νὰ ὑπομείνουμε τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου;

Διότι ἐρεθίζουν τὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας, τὸ πιὸ βαθύρριζο πάθος ποὺ… φωλιάζει στὶς καρδιές μας. Θέλουμε νὰ προστατεύσουμε τὴν τιμή μας. Κάνουμε ὅ,τι περνάει ἀπὸ τὸ χέρι μας γιὰ νὰ μὴν πέσει τὸ κύρος μας.

«Μέσα στα απρόοπτα κρύβεται ο Θεός»

Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

Τις προάλλες αισθανόμουν μια κακοκεφιά. Με είδε ένας φίλος και με ρώτησε. «Δεν είσαι καλά;». «Μια χαρά είμαι», του απάντησα, «απλά τώρα που μιλάμε δεν αισθάνομαι καλά. Αλλά σε λίγο θα περάσει, δόξα τω Θεώ…». «Και τι θα κάνεις τώρα;» με ρώτησε. «Τίποτα…δεν χρειάζεται να κάνω κάτι, όπως ο ουρανός δεν κάνει κάτι όταν έχει συννεφιά. Απλά τα σύννεφα μετα από κάποια ώρα φεύγουν μόνα τους…».

Θυμάμαι έναν μοναχό που έλεγε διαρκώς και σε ότι κι εάν του συνέβαινε «δόξα σοι ο Θεός..». Μια ημέρα δεν ήταν καλά. Τον ρώτησε ένας αδελφός της μονής που τον είδαν ότι ήταν κάπως, «πάτερ μου τι κάνεις σήμερα; Δόξα τω Θεώ χάλια..», απάντησε και πήγε παρακάτω στο διακόνημα του.

Αυτή η χαριτωμένη απάντηση του μοναχού, κρύβει όλη την ουσία της πνευματικής ζωής. Να δοξάζεις τον Θεό, να τον ευχαριστείς για όλα, γι’ αυτά που καταλαβαίνεις κι αυτά που αγνοείς, γι’ αυτά που ονομάζεις «καλά» κι αυτά που λες ότι είναι «κακά», για όλα να δοξάζεις τον Θεό, και να μην μένεις στα φαινόμενα που είναι παροδικά.

Γιά μία σωστή ἐξομολόγηση (ἀπό τό βιβλίο: «Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ»)

 

Εἰς τό τέλος τῆς ἑβδομάδος, ἀφοῦ προπαρασκευάσθηκα καλά γιά τήν ἁγία Κοινωνία, πρίν ἐξομολογηθῶ, ἐσκέφθηκα ὅτι ἦταν μιά εὐκαιρία νά κάνω ἐκεῖ μιάν ἐξομολόγησιν ὅσον τό δυνατόν πιό λεπτομερῆ. Ἄρχισα, λοιπόν, τήν προσπάθεια γιά νά θυμηθῶ ὅλα τά ἁμαρτήματα ἀπ’ τήν νεότητά μου καί γιά νά μή τυχόν λησμονήσω ἔστω καί τό παραμικρό, τά ἔγραψα μέ ὅση τό δυνατόν περισσότερη λεπτομέρεια. Ἐγέμισα ἔτσι μιά μεγάλη κόλλα χαρτί μέ ὅλα αὐτά πού ἔγραψα. Ἔπειτα, ὅμως, ἄκουσα ὅτι εἰς τήν Κιταβάγια Παστίνα, πού ἀπέχει περίπου τρία χιλιόμετρα ἀπό ἐκεῖ, ἐζοῦσεν ἕνας ἀσκητής ἱερεύς, ὁ ὁποῖος ἦτο σοφός ἄνθρωπος καί γεμᾶτος ἀπό κατανόηση. Ὁποιοσδήποτε ἐπήγαινεν εἰς αὐτόν γιά νά ἐξομολογηθεῖ, εὑρισκόταν σέ μιάν ἀτμόσφαιρα γεμάτη ἀπό μειλιχιότητα καί συμπάθεια, ἀποχωροῦσε δέ χορτᾶτος ἀπό διδασκαλία γιά τήν σωτηρία του καί ἤρεμος ψυχικά. Μέ μεγάλην εὐχαρίστηση ἐπληροφορήθηκα γιά ὅλα αὐτά καί ἀνεχώρησα ἀμέσως νά συναντήσω τόν ἄγιον αὐτόν γέροντα.

Το μυστήριο της Μετανοίας

(†) Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης

Στη θεία Λειτουργία, όταν βγαίνει το άγιο Ποτήριο και λέει ο ιερεύς:

«Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε» και δεν προσερχόμαστε, γιατί εμποδιζόμαστε, δεν είμαστε έτοιμοι, δεν έχουμε εξομολογηθεί, δεν έχουμε προετοιμαστεί, να έχουμε ένα πόνο μέσα μας και να λέμε: «Να, ο Χριστός βγήκε και με καλεί να ενωθώ μαζί Του και να γίνω ένα μαζί Του, ο Χριστός και εγώ να είμαστε ένα, και εγώ δεν πάω να κοινωνήσω». Η μεγαλύτερη δυστυχία είναι αυτή. Ο Χριστός να μας δίνει τον εαυτό Του και εμείς να μη πηγαίνουμε να πάρουμε τον Χριστό μέσα μας.

Όμως μεσολαβεί και το γεγονός της αμαρτίας, η οποία μας χωρίζει από τον Θεό. Τι είναι η αμαρτία; Η αμαρτία είναι μία εγωιστική στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό και απέναντι στους συνανθρώπους του. Κάθε φορά που ο άνθρωπος φέρεται εγωιστικά απέναντι στον Θεό και στον συνάνθρωπό του, αυτό είναι αμαρτία.

Γίνε και ‘συ σαν τα πουλιά…! ψάλλουν συνέχεια εγκώμια στον Κύριο. Είναι πάντοτε χαρούμενα.

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Όλοι συμπεριφέρονται λες και πρόκειται να ζήσουν για πάντα. Μοιάζει πραγματικά ότι το τέλος είναι πολύ κοντά.

Τα ζώα διαθέτουν χαρά ζωής, αλλά τους την αφαιρούμε. Εκείνα διαθέτουν χαρά κι εμείς διαθέτουμε τόσα πολλά περισσότερα μαζί με τη χαρά, κι όμως δεν είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι.

Τα ζώα δεν ανησυχούν ποτέ για το αύριο, δεν σωρεύουν τροφή στους σιτοβολώνες και τις αποθήκες, κι ωστόσο ο Κύριος πάντοτε τα ταΐζει. Εκείνα τσιμπολογούν ένα κλαράκι εδώ, ένα σποράκι παραπέρα, βρίσκουν καταφύγιο σε μια τρύπα ή σε κάποιο λαγούμι, κι είναι γεμάτα ευγνωμοσύνη απέναντι στον Θεό. Δεν συμβαίνει το ίδιο με μας τους ανθρώπους.

Η αγάπη προς τους φίλους είναι ακριβή

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Η αγάπη προς τους φίλους είναι ακριβή. Εγώ μιλώ για την αληθινή, θεία αγάπη. Βοήθησε το φίλο σου για το καλό -και ζήτησε τη βοήθειά του για το καλό- μόνον αυτό μπορεί να από ονομαστεί πραγματική φιλική αγάπη.

Επιθυμώ τον φίλο όχι για να κολακεύει τις αδυναμίες μου και να σκεπάζει και να δικαιολογεί τα λάθη μου αλλά, αντίθετα, να με διορθώνει στο κακό και να με υποστηρίζει στο καλό. Τέτοια φιλία είναι καθαρτήριο, στο οποίο ο άνθρωπος καθαρίζεται από τις άγριες και χαμηλές συνήθειες και διαθέσεις. Η φιλία είναι πιο απαραίτητη στην ψυχή παρά στο σώμα. Στη θλίψη η σκέψη του φίλου φέρνει ευχάριστη όψη στο πρόσωπο. Στο νεκρικό κρεβάτι η παρουσία του φίλου ομορφαίνει το πρόσωπο του θανάτου. Η φιλία είναι πάντοτε η ζωοδότρα πνοή του αγγέλου που μας παρακολουθεί στη ζωή, που μας σηκώνει όταν πέφτουμε και μας εμπνέει όταν αποδυναμωνόμαστε.

Πως οι Άγιοι ακούνε τις προσευχές μας

 Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Ίσως έχεις ακούσει κάποιους να ρωτάνε: “Πώς ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας;”. Ίσως κι εσύ να έχεις αναρωτηθεί για το ίδιο πράγμα. Απαντήσεις και απαντήσεις έχουν δοθεί, μα το ερώτημα παραμένει ακόμη αναπάντητο.

Κατά τη γνώμη μου, αν δεχθούμε την ύπαρξη ενός στοιχείου, όπως ο αιθέρας, τότε δεν είναι δυνατό να μην ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας. Ξέρεις πως λειτουργεί ο ηλεκτρικός τηλέγραφος; Στην Πετρούπολη, για παράδειγμα, ενεργοποιούν έναν ειδικό μηχανισμό. Την ίδια στιγμή η ενέργεια αυτή αντανακλάται σ’ έναν όμοιο μηχανισμό, που βρίσκεται, ας πούμε, στη Μόσχα. Τότε και ο δεύτερος μηχανισμός ενεργοποιείται όπως ο πρώτος. Γιατί; Επειδή οι δύο μηχανισμοί, πρώτον, είναι του ίδιου τύπου και, δεύτερον, συνδέονται με σύρμα.

Η επικοινωνία μας με τους αγίους γίνεται με όμοιο τρόπο. Εμείς και οι άγιοι είμαστε σαν τις τηλεγραφικές συσκευές, σαν δύο μηχανισμοί του ιδίου τύπου, και ο αιθέρας, το στοιχείο δηλαδή μέσα στο οποίο κινούνται οι άγιοι και το οποίο συνάμα περιβάλλει την ψυχή μας, είναι … το σύρμα!

Όταν μέσα στην ψυχή μας ενεργεί προσευχή αληθινή, προσευχή ειλικρινής και καθαρή, η προσευχή αυτή, διαμέσου του στοιχείου που περιβάλλει την ψυχή, πετάει σαν ακτίνα φωτός προς τους αγίους και τους μεταφέρει τα αιτήματά μας. Δεν μεσολαβεί κανένα χρονικό διάστημα ανάμεσα στη στιγμή που κάνουμε στην προσευχή μας και στη στιγμή που αυτή ακούγεται από τους αγίους. Αμέσως μας ακούνε οι άγιοι, φτάνει μόνο να προσευχόμαστε εγκάρδια. Η εγκάρδια προσευχή είναι η τηλεγραφική γραμμή μας με τους ουρανούς. Η ίδια ακριβώς προσευχή, όταν δεν βγαίνει από την καρδιά μας αλλά μόνο από τον εγκέφαλο και το στόμα μας, δεν φτάνει στον ουρανό και δεν ακούγεται από τους αγίους. Αυτή, βλέπεις, δεν είναι καν προσευχή, είναι μόνο κάτι σαν προσευχή.

Τι δέχεται ο Κύριος;

Ένα μικρό παιδί είχε πάει στο φτωχομαγαζάκι του πατέρα του. Και εκεί παρακολουθούσε σιωπηλά την δουλειά του μπαμπά του και τις συναλλαγές του. Οι πελάτες διάλεγαν τα πράγματα που ήθελαν , πλήρωναν, έπαιρναν τα ρέστα τους και έφευγαν. Όλα καλά , ήρεμα και ειρηνικά. Κάποια στιγμή ήλθε και μία πλούσια κυρία . Επήρε τα πράγματα που ήθελε. Έδωσε ένα μεγάλο νόμισμα.... να τα πληρώσει . Και περίμενε τα ρέστα της, που ήσαν διάφορα μικρότερα νομίσματα. Ανάμεσα τους ήταν και ένα νομισματάκι τιποτένιας αξίας, πολύ βρώμικο. Η πλούσια κυρία δεν καταδέχθηκε να το πιάσει στο χέρι της . Το κοίταξε με αηδία και είπε : Αυτό να το δώσεις στο παιδί σου να το ρίξει την Κυριακή στην Εκκλησία ! Το έσπρωξε προς το μέρος του και έφυγε.

Το φτωχό παιδί το επήρε. Αλλά τα λόγια της το είχαν αναστατώσει. Και ερώτησε.

- Κάνει να δίνουμε στον Χριστό τα βρώμικα , μπαμπά ;  Δεν του πήγαινε αυτή η σκέψη.

Του απάντησε ο πατέρας του :

Χριστούγεννα: Kαλύτερα να μην κοινωνήσω καθόλου ή να κοινωνήσω χωρίς εξομολόγηση;

 

Κατά τις ημέρες των Χριστουγέννων που πλησιάζουν πολλοί χριστιανοί έχουν την συνήθεια να προσέρχονται στην Θεία Κοινωνία κυρίως την παραμονή της εορτής, αλλά και ανήμερα.

Ασφαλώς αυτή η συνήθεια είναι επαινετή και θα έπρεπε να υιοθετηθεί από όλους.

Προβλήματα όμως δημιουργούνται, όταν μεγάλο ποσοστό από αυτούς προσέρχονται χωρίς καμία προετοιμασία, εκτός από μία ολιγοήμερη συνήθως νηστεία.

Όταν κανείς τους το επισημάνει αυτό, πολλοί απαντούν: «μα είναι καλύτερα να μην κοινωνήσω καθόλου;».

Πώς να καταπολεμούμε τους λογισμούς;

Όσιος Θεόληπτος Φιλαδελφείας

Ν’ αποδιώχνεις τους λογισμούς και να μην τους επιτρέπεις να διαβαίνουν από την καρδιά σου και να πολυκαιρίζουν σ’ αυτήν, γιατί η παραμονή των εμπαθών λογισμών ζωογονεί τα πάθη και θανατώνει το νου.

Αμέσως την ώρα που σε προσβάλλουν με την πρώτη κίνηση του νου, βιάσου να τους εξοντώσεις με το βέλος της προσευχής.

Κι αν επιμένουν να σε ενοχλούν και να προκαλούν σύγχυση στη διάνοια σου, και άλλοτε να υποχωρούν, ενώ άλλοτε να επιτίθενται, να ξέρεις ότι είναι οχυρωμένοι πίσω από προηγούμενο σου θέλημα. Και επειδή έχουν αποκτήσει δικαιώματα στην ψυχή σου λόγω της ήττας της προαιρέσεώς της, για αυτό σε ταράζουν και σε ενοχλούν.

Δεν μετανοούν, δεν εξομολογούνται, δεν διορθώνονται...

...και χαίρεται το ταγκαλάκι!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Γέροντα, μερικοί λένε: «Δεν βρίσκουμε καλούς πνευματικούς, γι' αυτό δεν πάμε να εξομολογηθούμε».

 - Αυτά είναι δικαιολογίες. Κάθε πνευματικός έχει θεία εξουσία, εφόσον φοράει πετραχήλι. Τελεί το μυστήριο, έχει την θεία Χάρη και, όταν διαβάση την συγχωρητική ευχή, ο Θεός σβήνει όλες τις αμαρτίες τις οποίες εξομολογηθήκαμε με ειλικρινή μετάνοια. Από μας εξαρτάται πόσο θα βοηθηθούμε από το μυστήριο της εξομολογήσεως.

 Ήρθε εκεί στο Καλύβι μια φορά κάποιος που είχε ψυχολογικά προβλήματα, με τον λογισμό ότι έχω διορατικό χάρισμα και θα μπορούσα να τον βοηθήσω. 

«Τι προβλέπεις, μου λέει, για μένα;». 

Το αντίδοτο του ψυχικού πόνου

†Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Ενώ η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την υπεραφθονία και την υπερκατανάλωση -η οικονομική κρίση έβαλε λίγο φρένο-, την υψηλή τεχνολογία, την πρόοδο της επιστήμης, τις πολλές ανέσεις και υλικές απολαύσεις…

παρατηρείται σοβαρή έξαρση ψυχολογικών προβλημάτων, βλέπει κανείς γκρίζα πρόσωπα, νευρικά, ταραγμένα, φοβισμένα, αγχωμένα, θλιμμένα και στεναχωρημένα.

Ακόμη και οι νέοι ταλαιπωρούνται από έντονα προβλήματα, εσωτερικές συγκρούσεις, ψυχικά άφωτα αδιέξοδα και αβάσταχτα κενά.

Μετά από κάθε σταυρό ακολουθεί η Ανάσταση...

 

Όπου υπάρχει σταυρός εκεί υπάρχει και Ανάσταση

Γι’ αυτό μην απελπίζεσαι και μην ολιγοψυχείς 

Καθένας ξέρεις κουβαλάει και από έναν σταυρό στη πλάτη του 

Άλλος μεγαλύτερο και άλλος μικρότερο 

Άλλος ελαφρύτερο και άλλος πιό βαρύ 

Έτσι είναι αυτή η ζωή 

Και σίγουρα κάποιοι από τους σταυρούς αυτούς φαίνονται ασήκωτοι τουλάχιστον στα δικά μου μάτια 

Εκεί πού υπάρχει όμως σταυρός εκεί είναι και η Ανάσταση 

Αυτό μην το ξεχνάς 

Η φύση διδάσκει την Ανάσταση

 

Όπως βλέπεις, εἶναι χειμωνιάτικος ὁ καιρός. Τώρα τά δέντρα στέκονται σάν νεκρά. Ποῦ εἶναι τώρα τά φύλλα τῆς συκιᾶς; Ποῦ εἶναι τά ἀμπελοστάφυλλα; ᾿Αλλά αὐτά τό χειμώνα εἶναι νεκρά, τήν ἄνοιξη ἔχουν βλαστάρια κι ὅταν ἔρθει ὁ κατάλληλος καιρός, τότε ξαναζωοποιοῦνται, σάν νά σηκώνονται νεκροί ἀπό τούς τάφους. ᾿

Επειδή λοιπόν ὁ Θεός γνωρίζει τήν ἀπιστία σου, κάθε χρόνο ἀναπαρασταίνει μ᾿ αὐτά τά ὁρατά πράγματα, τήν ἀνάσταση. ῞Ωστε βλέποντας ἐσύ αὐτά πού συμβαίνουν στά ἄψυχα πράγματα, νά πιστέψεις ὅτι τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τά ἔμψυχα καί λογικά δημιουργήματά Του. Κι ἀκόμα, οἱ μύγες καί οἱ μέλισσες πέφτουν πολλές φορές στό νερό καί πνίγονται καί μετά ἀπό λίγο ξαναζωντανεύουν.

Μη φοβάσαι! Δεν είσαι μόνος!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Μη φοβάσαι! Δεν είσαι μόνος! Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό ακόμα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του.

Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε, όπως και τώρα λένε κάποιοι, «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι βαρετά». Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλoύδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου.

Κανόνας Προσευχής: Οι Ψαλμοί – Το κομποσχοίνι

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Ζητάς κάποιον Κανόνα Προσευχής.

Ναι, είναι καλό να έχουμε έναν τέτοιο κανόνα λόγω της αδυναμίας μας, ώστε αφενός να μην υποκύπτουμε στην οκνηρία και αφετέρου να συγκρατούμε τον ενθουσιασμό μας σε όρια συνετά.

Όλοι οι μεγάλοι εργάτες της προσευχής τηρούσαν έναν προσευχητικό κανόνα. Άρχιζαν πάντα με τις καθιερωμένες προσευχές. Αν στη διάρκειά τους κάποια προσευχή ανασκιρτούσε μόνη της από την καρδιά τους, άφηναν τις άλλες και προσεύχονταν μ’ αυτήν.

Το ίδιο ας κάνουμε κι εμείς. Οι προκαθορισμένες προσευχές χρειάζονται για να μας βάλουν στο δρόμο της προσευχής. Δίχως αυτές, δε θα ξέραμε καν πώς να προσευχηθούμε και θα μέναμε μακριά από τον Θεό.

Για όσους σκέφτονται να εξομολογηθούν πρώτη φορά στην ζωή τους...

 

Για να κάνεις όμως μια σωστή εξομολόγηση, για να καθαρίσεις όλους τους ρύπους της συνειδήσεως, για να λευκανθεί και να λαμπρυνθεί η ψυχή σου ενώπιον του Θεού, δεν πρέπει να εξομολογηθείς πρόχειρα και απροετοίμαστα, όπως οι πιο πολλοί χριστιανοί. Ένα ιερό μυστήριο σαν κι αυτό χρειάζεται και προετοιμασία ανάλογη και προσέλευση με την πρέπουσα καρδιακή κατάσταση.

Πρώτον. Ετοιμάσου τουλάχιστον δυο-τρεις μέρες νωρίτερα, αποφεύγοντας τις πολλές επαφές με άλλους ανθρώπους και μαζεύοντας τον νου σου σε περισυλλογή. Στοχάσου πόσος καιρός είναι που δεν εξομολογήθηκες – μήπως άραγε και ποτέ άλλοτε ; – και προσπάθησε να θυμηθείς από τότε μέχρι την ώρα τούτη σε πόσα και ποια αμαρτήματα έπεσες «εν λόγω ή έργω ή κατά διάνοιαν», είτε από πρόθεση είτε από αμέλεια ή απροσεξία.

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 25 - 11 - 2023

 

«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν».

Γέροντας Γεώργιος Καψάνης

Την ημέρα όσο μπορούμε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν».

Όταν κάποιος πειρασμός, κάποια κακή σκέψη έρχεται στο νου μας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν», για να φεύγει αυτή η κακή σκέψη.

Όταν έχουμε κάποια στενοχώρια, κάποια απελπισία, κάποια δυσκολία, μόλις πούμε το «Κύριε Ιησού Χριστέ…» με ταπείνωση, με πίστη, έρχεται ειρήνη στην ψυχή.

Τὰ ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ στὸν πνευματικό ἀγώνα

Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov

Ὅπως στεκόταν στὸν παράδεισο (Γέν. 3:24), ἔτσι στέκεται καὶ τώρα ἀπειλητικὸς ἀπέναντι στὸν ἄνθρωπο ὁ θανάσιμος ἐχθρός του, τὸ πεσμένο «Χερουβείμ», μὲ τὸ περιστρεφόμενο πύρινο ξίφος. Ἀδιάκοπα καὶ ἀδιάλλακτα πολεμάει τὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ, προσπαθώντας νὰ τὸ παρασύρει στὴν παράβαση τῶν ἐντολῶν Του καὶ σὲ ὄλεθρο μεγαλύτερο ἀπὸ ἐκεῖνον τῶν προπατόρων μας. Δυστυχῶς, μὲ κάθε ἐπιτυχία του ὁ ἐχθρὸς ἐνθαρρύνεται καὶ γίνεται πιὸ ἐπιθετικός.

Τὸ περιστρεφόμενο πύρινο ξίφος ποὺ ἔχει στὸ χέρι του ὁ ἄρχοντας τοῦ ἀέρα, εἶναι, σύμφωνα μὲ τὴν ἑρμηνεία τοῦ ὁσίου Μακαρίου του Μεγάλου, (1) ἡ δυνατότητα τῶν δαιμόνων νὰ περιστρέφουν τὴ διάνοια καὶ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, σαλεύοντας καὶ φλογίζοντάς τες μὲ ποικίλα πάθη. Ὁ ἀπόστολος κάνει λόγο γιὰ «τὰ φλογισμένα βέλη τοῦ πονηροῦ» (Ἐφ. 6:16), ἐνῶ ὁ προφήτης παρομοιάζει... τὴν ἐπενέργεια τοῦ διαβόλου στὴν ψυχὴ μὲ «τὴ φωτιὰ ποὺ καίει τ’ ἀγκάθια» (Ψαλμ. 117:12).

Ανάβετε το καντηλάκι σας στον Χριστό…

Και αντισταθείτε στα πονηρά μηνύματα της τηλεόρασης…

Θα σας έλεγα, να πάρετε όλοι μία εικόνα του Χριστού, μία εικόνα της Παναγίας και ένα καντηλάκι. Να ανάβετε το καντηλάκι σας ΤΩΡΑ. ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΡΑ! ΤΩΡΑ πλέον, μην το ξεχνάτε. 

Γιατί θα είναι ομολογία (= θαρραλέα δήλωση ότι είμαστε χριστιανοί)! Όπου θα υπάρχει το φως του καντηλιού κάτω από την εικόνα, ο σατανάς θα φοβάται. 

Γιατί; Γιατί την ώρα που εμείς θα θυμιάζουμε και θα Τον ομολογούμε, εκείνος θα τρομάζει, εφόσον ήδη κατέκτησε με ομολογία το σπίτι μας μέσω της τηλεόρασης. Κατάφερε μέσα από την τηλεόραση να μολύνει όλους τους ανθρώπους. Να μολύνει ακόμα και τους χώρους των σπιτιών σας. 

Σήμερα η ζωή μας είναι δίχως χάρη Θεού

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρέλιν)

Η κατάρα του αιώνα μας έγκειται στο ότι ξεχάσαμε ότι η χάρη του Θεού είναι αγία και αγνή και δεν μπορεί να ενωθεί με την αμαρτία. Γι΄αυτό, παρά τις επισκέψεις στους ναούς και τους αγίους τόπους, παρά τις κατ΄ιδίαν προσευχές και την ανάγνωση πνευματικών βιβλίων, η καρδιά μας μένει άδεια, και είναι σαν να αντλούμε νερό με τρυπημένο αγγείο. Η καρδιά που έχει δοθεί στα πάθη και στις αμαρτίες δεν μπορεί ούτε να αποκτήσει ούτε να κρατήσει τη χάρη. Μια τέτοια καρδιά μοιάζει με το παρατημένο κήπο χωρίς περίφραξη ή με παρατημένο σπίτι, χωρίς παράθυρα και πόρτες, όπου μπαίνει όποιος θέλει. Καρδιά με πάθη εναντιώνεται στα λόγια της προσευχής, τα απωθεί από τον εαυτό της και η προσευχή χάνει τη ζωτικότητά της και τη δύναμή της. Γίνεται επιφανειακή και νεκρή. Ο άνθρωπος δεν παίρνει πνευματική παρηγοριά από μια τέτοια προσευχή και, γι΄αυτό, περιμένει με ανυπομονησία να τελειώσει.

Η αληθινή προσευχή δεν είναι δυνατή χωρίς τη χάρη, και η χάρη χωρίς την αγνότητα της καρδιάς. Ο Κύριος είπε: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται». Γι΄αυτό, ο άνθρωπος που δε φροντίζει την αγνότητα της καρδιάς, που δεν πολεμά τις αμαρτίες και τα πάθη, αποδεικνύεται πνευματικά τυφλός. Και ας έχει κοσμικά ταλέντα και ψυχικές αξίες, και ας ασχολείται με φιλανθρωπία, ας βγάζει εύγλωττα κηρύγματα, ακόμα και ας γράφει επιστημονικές απολογίες για την υπεράσπιση του χριστιανισμού. Ένας αγράμματος απλός άνθρωπος που διατηρεί την καθαρότητα της καρδιάς είναι πιο σοφός από ένα θεολόγο που δεν έχει νικήσει τα πάθη του.

Το μεγαλύτερο δώρο μας

 Μοναχού Σωφρονίου (Γουβερνιώτου)

«Ο Θεός ποτέ δε θα μας εγκαταλείψει ούτε ακόμα και στις σκοτεινότερες στιγμές μας»

Ο π. Σωφρόνιος είναι αδελφός στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Κυρίας των Αγγέλων Γουβερνέτου. Πάσχει από μία νευρομυϊκή εκφυλιστική νόσο (ALS). Έγραψε αυτό το κείμενο με ένα ειδικό πρόγραμμα, χρησιμοποιώντας μόνο τα μάτια του. Δόξα τω Θεώ, πάντων ένεκεν:

«Είπε ο Κύριος: «Κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό, παρά μόνον Αυτός, που κατέβηκε από τον ουρανό και που είναι στον ουρανό, ο Υιός του Άνθρωπου. Όπως δε ο Μωυσής ύψωσε ψηλά το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει και ο Υιός του Άνθρωπου να υψωθεί, ώστε όποιος πιστεύει σε Αυτόν να μη χαθεί, αλλά να κερδίσει ζωή αιώνια.

Το πιο πολύτιμο μαργαριτάρι

Μια φορά κι έναν καιρό, στα πολύ παλιά τα χρόνια, ζούσε πάνω στα βουνά ένας άγριος ληστής. Ο ληστής αυτός ήταν ο φόβος και ο τρόμος όλης της περιοχής. Ήταν γιγαντόσωμος, μαυριδερός και πυκνά γένια σκέπαζαν όλο του το πρόσωπο και του έδιναν μια αγριωπή όψη. Στα άγρια μάτια του καθρεπτιζόταν η σκληρότητα της καρδιάς του.

Πολλές φορές κατέβαινε στις κοντινές πόλεις κι έκλεβε διάφορα τρόφιμα, κοσμήματα και πολύτιμα αντικείμενα. Άλλοτε έστηνε καρτέρι σε ανυποψίαστους διαβάτες, έκλεβε ό,τι κουβαλούσαν πάνω τους κι αν του αντιστέκονταν δεν δίσταζε να τους σκοτώσει. Ήταν ένας άγριος και πολύ κακός ληστής! Τις νύχτες οι άνθρωποι νωρίς-νωρίς κλειδαμπαρώνονταν στα σπίτια τους και δεν τολμούσαν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους.