Χριστός Ἀνέστη καί ἀναστάσιμα τροπάρια

«Πόσο νὰ κάνω ἀκόμη ὑπομονή;».

 

Ἀνθρώπινο καὶ δικαιολογημένο ἀ­κούγεται τὸ παράπονο: «Πόσο νὰ κάνω ἀκόμη ὑπομονή;».

Ὅταν βιώνεις καθημερινὰ τὴν ἀβεβαιότητα γιὰ τὴν ἐπιβίωσή σου· ὅταν βλέπεις τὰ προβλήματα ὄχι μόνο νὰ μὴν ὁδηγοῦνται σὲ κάποια λύση, ἀλλὰ νὰ διογκώνονται· ὅταν εἶσαι ἀναγκασμένος νὰ συμβιώνεις ἢ νὰ συνεργάζεσαι μὲ ἀνθρώπους δύστροπους, ἄδικους, σκληρούς, φθονερούς· ὅταν δύσκολες ἀσθένειες ἢ καὶ αὐτὸς ὁ φοβερὸς θάνατος ἐπισκέπτον­ται ἀγαπημένα σου πρόσωπα· ὅταν κι ἐσὺ ὁ ἴδιος ἔρχεσαι ἀντιμέτωπος μὲ πειρασμοὺς καὶ θλίψεις χωρὶς νὰ διαφαίνεται κάποια διέξοδος… Ὁπωσδήποτε τότε δοκιμάζεται ἡ ὑπομονή σου. Κι εἶναι φυσικὸ νὰ ἀναρωτηθεῖς: «Ἐπιτέλους, πόση ὑπομονὴ νὰ κάνω ἀκόμη; Δὲν ἀντέχω! Πόσο ἄλλο ὑπομονή;».

Η αναζήτηση του Θεού και μια εκ βαθέων εξομολόγηση...

 Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

MΕ ΤΙ λόγια ν’ αρχίσω τον θρήνο μου;

Ποιάν από τις θλιβερές μου σκέψεις να διατυπώσω πρώτη; Όλες τους είναι εξίσου βαριές. Ή καθεμιά, όταν έρχεται στον νου μου, μου φαίνεται πώς είναι ή πιο βαριά. Ή καθεμιά, όταν τρυπά και διαπερνά την καρδιά μου, μου φαίνεται πώς είναι ή πιο οδυνηρή. Στο στήθος μου στριμώχνονται οι στεναγμοί. Πασχίζουν να βγουν έξω, ξεπερνώντας ό ένας τον άλλο, μα κάνουν πάλι πίσω, προξενώντας μου μεγάλη ταραχή.

Να γυρίσω τον νου μου στις μέρες πού πέρασαν; Είναι μια αλυσίδα από πλάνες, μια αλυσίδα από αμαρτίες, μια αλυσίδα από πτώσεις! Να κοιτάξω μπροστά, στο κομμάτι της ζωής πού ακόμα μου ανήκει, στο στάδιο του επίγειου ταξιδιού μου; Φρίκη με κυριεύει! Τη φρίκη την προκαλεί ή αδυναμία μου, πού μου την αποδεικνύουν αναρίθμητες εμπειρίες. Να παρατηρήσω την ψυχή μου; Δεν θα δω τίποτα το παρήγορο σ’ αυτήν. Όλη είναι πληγωμένη από την αμαρτία. Δεν υπάρχει αμάρτημα πού να μην το έχει κάνει, δεν υπάρχει παράβαση πού να μην την έχει σημαδέψει!

Αχ, σώμα μου, φτωχό μου σώμα!

«Γιατί δεν μου μιλήσατε ποτέ για τον Χριστό;»

Πρωτοπρεσβύτερος Στέφανος Αναγνωστόπουλος

 Πριν από χρόνια, όταν ήμουν εφημέριος στον ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς, μ’ εκάλεσαν να εξομολογήσω εκτάκτως, κατόπιν δικής του επιθυμίας, ένα νέο άνδρα, 42 ετών, του οποίου το όνομα, ήτο Ξενοφών.

Όταν πήγα, ήταν σε κακή κατάσταση. Ο καρκίνος με τις ραγδαίες μεταστάσεις τον είχε προσβάλλει και στο κεφάλι. Οι μέρες του μετρημένες. Ήταν μόνος στον θάλαμο, το διπλανό κρεβάτι ήταν άδειο, κι έτσι βρεθήκαμε μόνοι μας.

Και μου είπε τα έξης, για το πώς πίστεψε, αφού υπήρξε, όπως το τόνισε, «σκληρός άθεος» και άπιστος:

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΙΓ΄ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΕΥΡΕΣΕΩΣ & ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΠΑΡΑΜΟΝΗ - ΣΑΒΒΑΤΟ  22  Ἀπριλίου

3.30΄ τό ἀπόγευμα: Λιτάνευση τῶν ἱερῶν λειψάνων ἁγίου Νικοδήμου

τοῦ Ἁγιορείτου καί ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου - 

Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός

ΑΝΗΜΕΡΑ -  ΚΥΡΙΑΚΗ τοῦ ΘΩΜΑ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 

5 - 10.30΄ τό πρωί: Ὄρθρος, Πανηγυρικό συλλείτουργο

Τίς ἡμέρες αὐτές θά τεθοῦν τά ἱερά λείψανα τῶν Ἁγίων εἰς προσκύνησιν.

Ἄς θυμηθοῦμε λίγο τά γεγονότα:

Κατηχητικός λόγος Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

 

Εἴ τις εὐσεβής καί φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καί λαμπρᾶς πανηγύρεως.

Εἴ τις εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου αὐτοῦ.

Εἴ τις ἔκαμε νηστεύων, ἀπολαυέτω νῦν τό δηνάριον.

Εἴ τις ἀπό τῆς πρώτης ὥρας εἰργάσατο, δεχέσθω σήμερον τό δίκαιον ὄφλημα.

Εἴ τις μετά τήν τρίτην ἦλθεν, εὐχαρίστως ἑορτασάτω.

Εἴ τις μετά τήν ἕκτην ἔφθασε, μηδέν ἀμφιβαλλέτω˙ καί γάρ οὐδέν ζημειοῦται.

Εἴ τις ὑστέρησεν εἰς τήν ἐνάτην, προσελθέτω, μηδέν ἐνδοιάζων.

Αληθώς Ανέστη!...

Αρχιεπίσκοπος Λεόντιος

Δόξα και ευχαριστία στον Ιησού Χριστό, που αναστήθηκε από τους νεκρούς, καθώς και φέτος μας αξίωσε να ζήσουμε μέχρι την εόρτια ημέρα του Αγίου Πάσχα... Όπου και αν βρισκόμαστε, να αφιερώσουμε και να δοξάσουμε αυτήν τη Μεγάλη Ημέρα, διατηρώντας, αγαπητοί μου, τα σύμβολα και τα έθιμα μας. «Ας μη θρηνεί κανείς για τη δυστυχία του - ο Χριστός αναστήθηκε!». Ας θυμηθούμε ότι οι ασκητές που ζούσαν στην έρημο εόρταζαν το Άγιο Πάσχα ακόμη πιο λαμπρά και εκστατικά από τους Χριστιανούς που ζούσαν στις μεγάλες πόλεις, γιατί η πρώτη εγγύηση της χαράς του Πάσχα βρίσκεται μέσα μας, στην εσωτερική διάθεση της καρδιάς μας.

Θυμάμαι πως στη δεκαετία του 1920 στο Κίεβο οι άθεοι οργάνωσαν μια διαμάχη στο θέατρο.

Να κοινωνήσω το βράδυ της Ανάστασης χωρίς εξομολόγηση;

 

Ο Μέγας Βασίλειος λέγει ότι είναι ανάγκη να προστρέχουμε στους πνευματικούς για εξομολόγηση.

Πολλοί αδελφοί μας με καλή πρόθεση μεν, αλλά ακολουθώντας λανθασμένες συμβουλές ή ακόμα και παρερμηνεύοντας τον Κατηχητικό λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που ακούμε στην Αναστάσιμη Λειτουργία, θεωρούν ότι το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ μπορούν να μεταλάβουν Σώμα και Αίμα Κυρίου, χωρίς εξομολόγηση και κανόνα.

Επί του θέματος ρωτήσαμε τον Ηγούμενο της Ι.Μ. Προσκυνήματος των Ποιμένων (Βηθλεέμ Ιουδαίας), Αρχιμ. Ιγνάτιο Καζάκο και σας μεταφέρουμε την απάντησή του.

Αποκαθήλωση Εσταυρωμένου στο Ιερό Κοινόβιο Οσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Πάικου (2023)

 

Παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες πραγματοποιήθηκε με την παρουσία εκατοντάδων πιστών, το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής στο Ιερό Κοινόβιο Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, στον Πεντάλοφο Παιονίας ν. Κιλκίς, η πάνδημη και κατανυκτική Ακολουθία της Αποκαθηλώσεως. Ακολούθησε η αναπαράσταση της αποκαθήλωσης στο λόφο που βρίσκεται δίπλα στη Μονή, με το Σταυρό του Μαρτυρίου να σηκώνει στις πλάτες του ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος του Ιερού Κοινοβίου π. Χρυσόστομος.

 

ΥΜΝΟΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

 

Συνέντευξη γιά τήν Μεγάλη ἑβδομάδα καί τήν Ἀνάσταση τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Χρυσοστόμου Ἁγιονικοδημίτου

Γιατί υποδέχθηκαν με βάγια τον Ιησού στα Ιεροσόλυμα; Τι συμβολίζουν;

 

Βάγια είναι ο νέοι βλαστοί που βγαίνουν από τα δέντρα την άνοιξη, εποχή που πάντα συμπίπτει η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα. Στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη αναφέρεται ότι το πλήθος πήρε κλαδιά φοίνικα για να προϋπαντήσει τον Ιησού. Και προφανώς δεν διάλεξε το συγκεκριμένο δέντρο στην τύχη.

Εκτός του ότι η περιοχή ήταν γεμάτη φοίνικες, υπάρχει και ένας μυστικός συμβολισμός πίσω από αυτή την επιλογή: Ο φοίνικας θεωρείται δέντρο της ζωής και τα κλαδιά του συμβολίζουν τη νίκη κατά του θανάτου. Αυτό ακριβώς πίστευαν και για τον Ιησού, ότι ήταν ο Σωτήρας που θα έβαζε τέλος στα βάσανά τους και θα τους χάριζε την αιώνια ζωή.

Μεγάλη Εβδομάδα, ο δρόμος προς την Ανάσταση

Από την Κυριακή των Βαΐων ξεκινάει η περίοδος της Μεγάλης Εβδομάδας. Με άλλα λόγια, κλείνει η Σαρακοστή και αρχίζει η νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας.

Αυτή η Εβδομάδα ονομάστηκε έτσι, καθώς περιέχει τα Πάθη του Κυρίου και κορυφώνεται στην Ανάσταση του Χριστού. Η Εκκλησία όρισε τη Μεγάλη Σαρακοστή ως προετοιμασία για τη Μεγάλη Εβδομάδα ούτως ώστε να μάς θυμίζει την άπειρη αγάπη του Θεανθρώπου για τον άνθρωπο. Αυτό συμβαίνει γιατί τείνουμε να ξεχνάμε.

Περί της Αναστάσεως του Λαζάρου ...

Γέροντος Ιωσήφ Βατοπεδινού

Θά σας ενθυμίσω ένα ωραίο ρητό του μεγάλου μας πατρός Επιφανίου Επισκόπου Κύπρου, το όποιον έξεφώνησε κάποτε στην άρχή ενός λόγου του. «Προ έξ ήμερων του Πάσχα, διά των πέντε αισθήσεων, τον τετραήμερον ο τριήμερος, ταις δυσί τον έναν χαρίζεται».

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο όποιος αποτελείωσε την αποστολή Του και θεράπευσε το πανανθρώπινο τραύμα και σε έξι ημέρες θα παρεδίδετο στα πανάχραντα Του πάθη, όπου θα έσφράγιζε την επιτυχία της σωτηρίας μας, έδειξε, σαν προοίμιο σε μας τους μαθητές Του και γενικά σε όλον τον κόσμο, ότι υπάρχει ανάσταση νεκρών και ότι Αυτός είναι όντως «η Ανάστασις και η Ζωή».

«Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν Σου...»

 

Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν Σου ἀπὸ τοῦ παιδός Σου, ὅτι θλίβομαι ταχὺ ἐπάκουσόν μου, πρόσχες τῇ ψυχῇ μου, καὶ λύτρωσαι αὐτήν.

«Θαυμαστὴ τοῦ Σωτῆρος, ἡ δι’ ἡμᾶς φιλάνθρωπος γνώμη...»

 

Θαυμαστὴ τοῦ Σωτῆρος, ἡ δι’ ἡμᾶς φιλάνθρωπος γνώμη· τῶν μελλόντων γὰρ τὴν γνῶσιν, ὡς παρόντων κεκτημένος, τοῦ Λαζάρου καὶ τοῦ Πλουσίου, τὸν βίον ἐστηλίτευσε· τῶν ἑκατέρων οὖν τὸ τέλος ἑνοπτριζόμενοι, τοῦ μὲν φύγωμεν, τὸ ἀπηνὲς καὶ μισάνθρωπον, τοῦ δὲ ζηλώσωμεν, τὸ καρτερὲς καὶ μακρόθυμον, πρὸς τὸ σὺν αὐτῷ τοῦ Ἀβραὰμ κόλποις, ἐνθαλπόμενοι βοᾶν· Δικαιοκρῖτα Κύριε, δόξα σοι.

«Οὐκ ἔστιν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις...»

Οὐκ ἔστιν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ ἄσκησις, σὺν ἁγιασμῷ· ὅθεν οὐδὲ πλούσιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ, ἀλλ᾽ ὅσοι τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν ἐν χερσὶ πενήτων ἀποτίθενται.

Ταῦτα καὶ Δαυῒδ ὁ Προφήτης διδάσκει λέγων· Δίκαιος ἀνὴρ ὁ ἐλεῶν ὅλην τὴν ἡμέραν, ὁ κατατρυφῶν τοῦ Κυρίου καὶ τῷ φωτὶ περιπατῶν, ὃς οὐ μὴ προσκόψῃ· ταῦτα δὲ πάντα, πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν γέγραπται, ὅπως νηστεύοντες, χρηστότητα ποιήσωμεν· καὶ δῴη ἡμῖν Κύριος, ἀντὶ τῶν ἐπιγείων τὰ ἐπουράνια.

«Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις...»

 

«Ψυχή μου, ψυχή μου,

ἀνάστα, τί καθεύδεις

τό τέλος ἐγγίζει

καί μέλλεις θορυβεῖσθαι·

ἀνάνηψον οὖν,

ἵνα φείσηταί σου Χριστός ὁ Θεός,

ὁ πανταχοῦ παρών

καί τά πάντα πληρῶν».

Ἰδιόμελα τῆς δεύτερης Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν

Θαυμαστὸν ὅπλον, ἡ προσευχὴ καὶ νηστεία, αὕτη τὸν Μωσέα, νομογράφον ἔδειξε, καὶ Ἠλίαν ἐν θυσίαις ζηλωτήν, ταύτῃ προσκαρτερήσαντες πιστοί, τῷ Σωτῆρι βοήσωμεν· Σοὶ μόνῳ ἡμάρτομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

 

Μαρτυρικὸν.

Εὐλογημένος ὁ στρατός, τοῦ Βασιλέως τῶν οὐρανῶν· εἰ γὰρ καὶ γηγενεῖς ὑπῆρχον οἱ Ἀθλοφόροι, ἀλλὰ Ἀγγελικὴν ἀξίαν ἔσπευδον φθάσαι, τῶν σωμάτων καταφρονήσαντες, καὶ διὰ τῶν παθημάτων, τῆς τῶν Ἀσωμάτων ἀξιωθέντες τιμῆς· Εὐχαῖς αὐτῶν Κύριε, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

 

Δόξα... Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.

Σὲ δυσωποῦμεν ὡς Θεοῦ Μητέρα εὐλογημένη· Πρέσβευε, τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

«Ἐπὶ σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη»

Ἐπὶ σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις· Ἀγγέλων τὸ σύστημα καὶ ἀνθρώπων τὸ γένος, ἡγιασμένε ναὲ καὶ παράδεισε λογικέ, παρθενικὸν καύχημα, ἐξ ἧς Θεός ἐσαρκώθη καὶ παιδίον γέγονεν, ὁ πρὸ αἰώνων ὑπάρχων Θεὸς ἡμῶν· τὴν γὰρ σὴν μήτραν θρόνον ἐποίησε, καὶ τὴν σὴν γαστέρα πλατυτέραν οὐρανῶν ἀπειργάσατο. Ἐπὶ σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις δόξα σοι.