ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 27 - 05 - 2023

 

Η Ελλάδα είναι η «Αγια Σοφιά» της οικουμένης

Δημήτρης Νατσιός - δάσκαλος

 «Θρήνος κλαυθμός και οδυρμός και στεναγμός και λύπη,

Θλίψις απαραμύθητος έπεσεν τοις Ρωμαίοις.

Εχάσασιν το σπίτιν τους, την Πόλιν την αγία,

το θάρρος και το καύχημα και την απαντοχήν τους».

Έχουμε πλούσια και ωραία ιστορία. Είναι παιδαγωγός τα παθήματα του λαού μας. Και τα μεγαλεία και οι αθλιότητες. Το ιστορικό υφαντό μας έχει και τα τσαλακώματα και τους λεκέδες του «έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων ει», γιατί δεν αλλάζει η φύση των ανθρώπων κατά τον Θουκυδίδη. Μία περίοδος που ενδιαφέρει την τωρινή εποχή είναι η άλωση της Πόλης. Γιατί φτάσαμε σ’ αυτήν; Γιατί δεν απετράπη; Ποιοι παράγοντες συνετέλεσαν ώστε να απλωθεί πάνω από το Γένος η φρικτή Τουρκοκρατία; Υπάρχουν ομοιότητες με το σήμερα; Απαριθμώ:

Κυριακή των Αγίων 318 Πατέρων (Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος)

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΟΓΜΑΤΙΣΑΝ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΡΘΟ ΒΙΟ
Αδελφοί και Πατέρες,

Σ

ήμερα είναι μια εορτή μεταξύ δύο φωτεινών και σωτηρίων εορτών (της Αναλήψεως και της Πεντηκοστής). Σήμερα, μεταξύ δύο μεγάλων μέχρι τον ουρανό πανηγύρεων παρουσιάζονται οι πολύφωτοι αστέρες. Σήμερα, μεταξύ των δύο αρμάτων που έχουν δρόμο τον ουρανό, εμφανίζονται τριακόσιοι δεκαοκτώ αρματηλάτες, όχι βέβαια για να διευθύνουν την ορμή αυτών των δύο κατευθυνομένων αρμάτων, αλλά για να διευθύνουν αυτούς που απιστούν για Εκείνους που έχουν ανεβεί επάνω στα άρματα, και να τους οδηγήσουν στην πίστη, για το ότι το μεν ένα άρμα ανέβασε από τη γη προς τις ουράνιες αψίδες και τους κόλπους του Πατέρα από τη γη τον σαρκοφόρο Θεό Λόγο, το δε άλλο άρμα, ότι τον «άλλο Παράκλητο» (Ιω. ιδ’ 16) (το Άγιο Πνεύμα), αντί για τον Χριστό που αναλήφθηκε, Τον κατέβασε από τον ουρανό «σαν άνεμος που φυσούσε δυνατά» (Πράξ. β’ 3), για να εκπληρωθεί ο λόγος του Χριστού που έλεγε ότι «σας συμφέρει να φύγω εγώ. Γιατί, αν εγώ δεν φύγω, δεν θα έλθει σ’ έσας ο Παράκλητος, ενώ αν πάω εκεί θα Τον στείλω σ’ εσάς. Και όταν έλθει Εκείνος, θα ελέγξει τους ανθρώπους για την αμαρτία, για τη δικαιοσύνη και για την κρίση» (Ιω. ιε’ 7-8).

Αυτά, λοιπόν, που συνέβησαν με την απόφαση του Πατέρα, δηλαδή ο μεν Χριστός που ανέβηκε με απερίγραπτο τρόπο με τη σάρκα Του επάνω σε άρμα νέφους, το δε Πνεύμα που κατέβηκε με ακατάληπτο τρόπο με ήχο «σαν άνεμος που φυσούσε δυνατά» (Πράξ. β’ 2) και μοίρασε πύρινες γλώσσες στους μυημένους της Χάριτος, αυτά έπρεπε να ερμηνευθούν για να έχει ορθή πίστη «κάθε άνθρωπος που έρχεται στον κόσμο» (Ιωάν, α’ 9). Όμως αυτό το καλό το φθόνησε ο σατανάς και το σκότισε πολύ και έσπειρε ζιζάνια ποικίλων αιρέσεων και συνέλαβε έτσι πάρα πολλούς και αντί «όλοι να γίνουν και να είναι και να λέγονται Χριστιανοί», αποφάσισαν να είναι και να λέγονται αιρετικοί, δηλαδή Αρειανοί και Νεστοριανοί, Μακεδονιανοί και Ιακωβίτες και αυτοί κι εκείνοι, των οποίων τα δυσώδη ονόματα και μιαρά δόγματα δεν είναι αυτής της στιγμής να τα λέμε και να τα γράφουμε. Γιατί τότε υπήρχε μεταξύ των πιστών και των απίστων πολύς καπνός, διαμάχη και έριδα και σκάνδαλα. Γι’ αυτό και μεταξύ της Αναλήψεως του Χριστού και της καθόδου του Παρακλήτου συγκεντρώθηκαν, κινούμενοι από τον Θεό και με διαταγή του βασιλιά, στη μητρόπολη της Νίκαιας, οι ένδοξοι αυτοί Πατέρες, σαν φωτεινοί αστέρες και δραστήριοι γεωργοί και ενάρετοι κυβερνήτες και καλοί ποιμένες, και μείωσαν βέβαια αυτοί οι αστέρες το σκοτάδι της ασεβείας, αλλά ξερίζωσαν και ως γεωργοί τα αγκάθια της βλασφημίας και αντιμετώπισαν ως κυβερνήτες τα κύματα των αιρέσεων και έβγαλαν έξω ως ποιμένες και αφόρισαν και έδιωξαν μακριά από τα πρόβατα τους λύκους και δικαίως, ρίχνοντάς τα κάτω, καταπάτησαν τα φλύαρα δόγματά τους. Δεν επέτρεψαν να λέγονται ο Υιός και το Πνεύμα κτίσματα, όπως όρισαν εκείνοι με το κακό τους φρόνημα, αλλά καλά και άγια, με το Σύμβολο της Πίστεως, με δυνατή φωνή και ομόφωνα κήρυξαν τον Υιό και το Πνεύμα κτίστη και συντηρητή του κόσμου και ομοούσιο με τον Πατέρα. Και εμείς έτσι πιστέψαμε και πιστεύουμε, σύμφωνα με τη θεόπνευστη παράδοσή τους. Και είναι βέβαια η πίστη μας καλή και ορθή και άμεμπτη και εκτός από αυτήν δεν υπάρχει άλλη. Η ορθή πίστη όμως χρειάζεται και έργα άξια της πίστεως, ώστε όπως ακριβώς δυο εκλεκτά βόδια που τα έχει ζέψει ο Θεός, τα έργα να συμφωνήσουν με την πίστη, κι από αυτά να γίνεται ζωηφόρα η καλλιέργεια. Όταν όμως δεν έχουμε ορθή πίστη και είναι ρυπαρός ο βίος μας, τότε μοιάζουμε με κάποιον πολύ άφρονα άνθρωπο που έζεψε χοίρο με βόδι και προσπαθεί να σπείρει και να καλλιεργήσει και να τραφεί απ’ αυτά και να ζήσει και να γλιτώσει από τον θάνατο. Αυτόν, οι άνθρωποι που φοβούνται τον Θεό και ζουν στη γη, και οι Άγγελοι, βλέποντάς τον θα γελάσουν και θα πουν: «Ελάτε να δείτε έναν άνθρωπο που είναι εκτός εαυτού και παράφρονας, πώς έζεψε στο βόδι, χοίρο και νομίζει ότι θα σπείρει και θα καλλιεργήσει μ’ αυτά και θα ζήσει». Και εάν του πουν: «Τι κοπιάζεις άδικα, άνθρωπε; Δεν καταλαβαίνεις τι κατηγορία και γέλιο προξενείς για τον εαυτό σου; Πρέπει να ξέρεις ότι δεν συμφωνεί το βόδι να καλλιεργεί με τον χοίρο. Διότι μόνο του βοδιού έργο είναι το να σέρνει το άροτρο και να ανοίγει αυλάκι και να γίνεται η σπορά και η καλλιέργεια, του δε χοίρου τέχνη είναι το να σκάβει με τη μύτη του και να κυλιέται στον βόρβορο και όταν έλθει ο καιρός, να σφάζεται με μαχαίρι».

Ψαλτήρι: Θεμέλιος λίθος της καρδιακής προσευχής

Το ψαλτήρι είναι ένας πρακτικός τρόπος προσευχής, και μάλιστα πανάρχαιος τρόπος, αρχαιότερος ακόμα και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με», τη λεγομένη Ευχή. Που βεβαίως, δεν είναι μόνο για τους μοναχούς.

Το ψαλτήρι είναι μία προσευχή τριών χιλιάδων ετών, αν σκεφτούμε ότι ο Δαυίδ ο βασιλεύς που είναι ο πρώτος συντάκτης του ψαλτηρίου έζησε το 1000 π.Χ. Γιατί έχει τόση σημασία αυτό; Γιατί κατά την πάροδο των χρόνων αγιάστηκαν οι λέξεις.

Κάθε λέξη του ψαλτηρίου, αυτενεργεί στην καρδία. Όλοι οι εκκλησιαστικοί άνθρωποι μιλούν για τη Μετάνοια, μα ο Δαυίδ και οι ακόλουθοι μαθητές του, που το συμπλήρωσαν, τα έγραψαν με πόνο και κλάματα, όπως αναφέρει και ο Άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης, καθώς πρόκειται για καρδιακές προσευχές. Και αφού σκοπός του Χριστιανού είναι να μάθει τη Μετάνοια, έπειτα και μέσω αυτής να φτάσει στην Εξομολόγηση, μετά στη Θεία Κοινωνία και τελικά στην Αγιότητα. Αυτή είναι η σειρά. Άρα χωρίς Προσευχή Μετάνοιας δεν υπάρχει δυνατότητα Αγιότητας. Τα υπόλοιπα είναι αγαπολογίες φριχτές και παραμύθια που δυστυχώς ταλαιπωρούν τους νεοέλληνες. Δυστυχώς, στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλοί αγαπολόγοι και μερικοί εξ’ αυτών φορούν και ράσα. Την Μετάνοια λοιπόν, την τόση δυσνόητη για το σύγχρονο άνθρωπο τη συναντάμε σεσαρκωμένη μέσα στο Ψαλτήρι, χωρίς να το μεταφράσουμε.

Δάνεισε κι εσύ δυο ώρες στον Θεό...

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

“Μα είμαι αμαρτωλός”, λες και δεν τολμώ ν΄ αντικρίσω τον Άγιο”.

Ακριβώς επειδή είσαι αμαρτωλός έλα εδώ, για να γίνεις δίκαιος.

Ή μήπως δεν γνωρίζεις ότι και αυτοί που στέκονται μπροστά στο ιερό Θυσιαστήριο έχουν διαπράξει αμαρτίες;

Γι΄ αυτό οικονόμησε ο Θεός να υποφέρουν και οι ιερείς από κάποια πάθη, ώστε να κατανοούν την ανθρώπινη αδυναμία και να συγχωρούν τους άλλους.

“Αφού όμως δεν τήρησα όσα άκουσα στην εκκλησία”, θα μου πει κάποιος, “πώς μπορώ να έρθω πάλι;”.

Έλα να ξανακούσεις τον θείο λόγο. Και προσπάθησε τώρα να τον εφαρμόσεις.

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 29 - 04 - 2023

 Τό Σάββατο 29 Ἀπριλίου 2023 πραγματοποιήθηκε ἡ μηνιαία ὁμιλία ἀπό τόν Πανοσιολογιώτατο Καθηγούμενο τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου π. Χρυσόστομο.

Τά ἐμπόδια πού συνήθως παρουσιάζει ὁ διάβολος στόν ἄνθρωπο πρίν ἐκεῖνος πάρει τήν ἀπόφαση νά προχωρήσει στό μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης.