Για τους φίλους της προσευχής

 

Ρώτησαν τον Αββά Αγάθωνα οι αδελφοί :

-Πες μας, σοφέ γέροντα, στους διάφορους τρόπους της ζωής, ποια αρετή ζητάει τον πιο πολύ κόπο;

-Δεν υπάρχει άλλος κόπος πιο δύσκολος, από το να προσεύχεσαι; Απορεί η σκέψη!

Μα δεν είναι η επικοινωνία με τον Θεό, χαρά και τέρψη και αγαλλίαση και ανάταση ψυχής και ειρήνη βαθιά και απόλαυση θεϊκή;

-Είναι όλα αυτά και άλλα ακόμα, καρποί στην κίνηση που κάνει η φιλόθεη διάθεση της ψυχής να μιλάει στον Θεό Πατέρα, με αφοσίωση, με πίστη, μ’ επιμονή, με καρτερία, με απόλυτη εμπιστοσύνη, με λατρευτικό και δοξολογικό πνεύμα.

-Τότε, γιατί η προσευχή είναι η πιο κοπιαστική, η πιο επίμοχθη αρετή; ρωτάει αυθόρμητα η σκέψη.

Η νηστεία είναι εργαλείο απόκτησης σωφροσύνης

 Άγιος Διάδοχος Φωτικής

Όσοι αγωνίζονται για τη σωτηρία τους..., την εγκράτεια των τροφών πρέπει να την ασκούν προσέχοντας ώστε να μη φτάσουν να σιχαθούν καμιά απ’ αυτές, γιατί κάτι τέτοιο είναι επικατάρατο και τελείως δαιμονικό. Δεν απέχουμε από τις τροφές γιατί είναι κακές - μη γένοιτο· αλλά αποφεύγουμε τις πολλές και απολαυστικές τροφές για να χαλιναγωγούμε τα μέλη της σάρκας που βρίσκονται σε έξαψη. Επίσης και για να μοιράζομε το περίσσευμα στους φτωχούς, κάτι που είναι γνώρισμα ειλικρινούς αγάπης.

Θέλεις να σώσεις την ψυχή σου;

 

Το αποφασιστικό ξεκίνημα

Θέλεις να σώσεις την ψυχή σου και να κερδίσεις την αιώνια ζωή; Αποφάσισε από τώρα ν’ αλλάξεις πορεία. Υπερνίκησε την τεμπελιά σου, κάνε το σημείο του σταυρού και πες με θέρμη και πίστη: Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Δεν κατακτά κανείς την πίστη μόνο με ευσεβείς στοχασμούς, αλλά κυρίως με αγωνιστική προσπάθεια. Δε μας μαθαίνουν οι λέξεις και οι θεωρίες τι είναι ο Θεός, αλλά ή εμπειρία της πνευματικής ζωής. Πρέπει ν’ ανοίξουμε το παράθυρο για να μπει μέσα ο δροσερός αέρας. Πρέπει να βγούμε έξω για να μας λούσει στο φως του ο ήλιος. Ποτέ δεν μπορούμε να φτάσουμε σε ένα σκοπό, αν καθόμαστε στην ησυχία μας και περιμένουμε, λένε οι άγιοι Πατέρες. Ας γίνει παράδειγμα μας ο άσωτος υιός. «Και αναστάς ήλθε προς τον πατέρα αυτού». (Λουκά ιε’ 20)...

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 24 - 02 - 2024

 

Η αμαρτία είναι πάντα αμαρτία!

 

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι οι πατέρες της εκκλησίας διακρίνουν τα αμαρτήματα σε 2 κατηγορίες:

Τα θανάσιμα που είναι αμαρτήματα, τα οποία αποχωρίζουν τον άνθρωπο από το Θεό και διώχνουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Θεωρούνται δε τα εξής επτά: υπερηφάνεια, πλεονεξία, πορνεία, φθόνος, γαστριμαργία, μνησικακία και η πνευματική αδιαφορία (ακηδία) και τα συγγνωστά.

Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει σχετικά με τα συγγνωστά αμαρτήματα ότι αδυνατίζουν τις δυνάμεις της ψυχής, καταστρέφουν την ευλάβεια, εμποδίζουν την χάρι που προέρχεται από τον Θεό, ανοίγουν θύρα στους πειρασμούς, και αν δεν θανατώνουν την ψυχή, όμως την κάνουν να ασθενή και ιδιαιτέρως όταν κανείς παραμένη σ’ αυτά για μεγάλο χρονικό διάστημα με την κλίσι που έχει και με την θέλησί του. Γιατί άλλο είναι το να πής μία ή δυό φορές ένα ελαφρύ ψέμα και άλλο το να λέγης ψέμα για κάθε υπόθεσι και να έχη κάποια κλίσι και χαρά σε τέτοιο ελάττωμα.

Οι δύο υπερηφάνειες και οι δύο ταπεινώσεις

Αββάς Δωρόθεος

 

Υπάρχουν δύο ταπεινώσεις, όπως ακριβώς υπάρχουν και δύο υπερηφάνειες.

Η πρώτη υπερηφάνεια είναι όταν εξουθενώνει κανείς τον αδελφό, όταν τον εξευτελίζει σαν να είναι ένα τίποτε και θεωρεί τον εαυτό του ανώτερό του. Ένας τέτοιος άνθρωπος που θα πέσει σ’ αυτήν την υπερηφάνεια, αν δεν συνέλθει γρήγορα και δεν προσπαθήσει να διορθωθεί, σιγά σιγά φθάνει στη δεύτερη υπερηφάνεια, ώστε υπερηφανεύεται και απέναντι στον ίδιο τον Θεό και όλα όσα κατορθώνει τα αποδίδει στον εαυτό του και όχι στον Θεό.

...αὐτό το «Κύριε, ἐλέησον» κάνει θαύματα. Ναί, θαύματα κάνει!

 

Ζούμε σὲ μιὰ ἐποχὴ ἀπιστίας καὶ ἀθεΐας. Οἱ περισσότεροι μπορῶ νὰ πῶ δὲν πιστεύουν. Μέσα στοὺς ἑκατὸ ἀνθρώπους, ζήτημα σήμερα ἂν ἕνας πιστεύῃ εἰλικρινὰ στὸ Θεό. Οἱ ἄλλοι εἶνε ἀδιάφοροι, ἄπιστοι καὶ ἄθεοι.

Μοῦ ἔλεγε ἔνας παπᾶς μὲ δάκρυα, ὅτι εἶνε σαράντα χρόνια σ᾿ ἕνα χωριὸ μὲ πεντακόσες ψυχές. Καλὸς παπᾶς, δὲν ἔδωσε ποτέ ἀφορμὴ σκανδάλου. Χτυπᾷ τὴν καμπάνα κάθε Κυριακή, τοὺς προσκαλεῖ, πηγαίνει στὰ σπίτια τους. Καὶ ὅμως, ἂν πᾷς στὴν ἐκκλησιά, δὲ βρίσκεις παραπάνω ἀπὸ πέντε ἄντρες καὶ δέκα γυναῖκες· καὶ πολλὲς φορὲς τὸ καλοκαίρι δὲν ὑπάρχει οὔτε παιδὶ νὰ κρατήσῃ λαμπάδα. Ποῦ εἶναι; Δὲν ἐκκλησιάζονται.

Καὶ αὐτό, κατ᾿ ἀναλογίαν, γίνεται σχεδὸν παντοῦ. Κι ὅταν ὁ παπᾶς τοὺς λέει: 

Γιατί δὲν ἔρχεστε στὴν ἐκκλησία; ἀπαντοῦν:

-Τί νὰ κάνω στὴν ἐκκλησία;…

Ο υπερήφανος δεν μετανοεί

 

Στα ησυχαστήρια των Κατουνακίων, στην Καλύβα «Γέννησις του Χριστού» με εγκράτεια και άσκηση ζούσε ο Μοναχός Ιλαρίων, σαν υποτακτικός στη Συνοδεία του Γέροντος Αρτεμίου και Παντελεήμονος Μοναχού.

Ο Μοναχός Ιλαρίων είχε ευστροφία και ετοιμότητα στο μυαλό, ήταν εγκρατής και άκρως ασκητικός, είχε πολύ μελέτη στα Πατερικά βιβλία, έκανε τον Κανόνα του ανελλιπώς και απέφευγε τις συναντήσεις και συναναστροφές με τους άλλους ερημίτες Μοναχούς.

ΤΡΙΕΤΕΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΑΓΙΟΝΙΚΟΔΗΜΙΤΟΥ & ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ «ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ»

Τήν Παρασκευή 19 Ἰανουαρίου 2024 ἔφθασε στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου ὁ σεβαστός Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π.Ἐλισαῖος μετά τῆς συνοδίας αὐτοῦ, προσκληθείς νά τελέσει τήν ἑπομένη, Σάββατο 20 Ἰανουαρίου, τό τριετές ἱερόν Μνημόσυνον τοῦ πολυσεβάστου πατρός ἡμῶν Γέροντος Χρυσοστόμου Ἁγιονικοδημίτου, καθώς συμπληρώνονταν ἤδη τρία χρόνια ἀπό τήν εἰς οὐρανούς ἐκδημία του.

Γενική Συνέλευση Συλλόγου «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ»

 

Τήν ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024, στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου, μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας θά λάβει χώρα στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι ἡ κοπή τῆς βασιλόπιτας τοῦ Συλλόγου τῶν Φίλων τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου ἀπό τόν σεβαστό Καθηγούμενο Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π.Χρυσόστομο. 

 

Κατόπιν, ἡ Γενική Συνέλευση τοῦ Συλλόγου θά συνεδριάσει μέ τά ἑξῆς θέματα:

Α) Ἔγκριση ἐκθέσεως πεπραγμένων 2023

Β) Ἔγκριση ἀπολογισμοῦ 2023, μετ᾿ ἀναγνώσεως τῆς ἐκθέσεως τῆς ἐξελεγκτικῆς ἐπιτροπῆς

Γ) Ἔγκριση προϋπολογισμοῦ 2024

Δ) Ἀρχαιρεσίες γιά ἀνάδειξη νέου διοικητικοῦ συμβουλίου 

καί ἐξελεγκτικῆς ἐπιτροπῆς μέ τριετῆ θητεία 2024-2026.

 

Καλοῦνται τά μέλη τοῦ Συλλόγου νά τιμήσουν μέ τήν παρουσία τους καί νά συμμετάσχουν στή Γενική Συνέλευση. 

Ποτέ δεν τονίζουμε σε κάποιον την αδυναμία του

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Καλύτερα να φας την γλώσσα σου, παρά να του μιλήσεις έτσι.

Ουδέποτε προσβάλλομε ή λυπούμε άνθρωπο, ουδέποτε τον κάνουμε να νιώσει στερημένος, ελαττωμένος, να νιώσει κατωτερότητα, διότι του σκοτώνουμε την ψυχή.

Αυτός ο άνθρωπος θα τραυματιστεί και δεν θα μπορεί να επιτύχει στην ζωή του...

Ἡ ταπείνωση εἶναι ἅγιος καρδιακός θησαυρός

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Η μακαρία ταπείνωση είναι αόρατη, όπως αόρατος είναι και ο χορηγός της Θεός. Είναι σκεπασμένη με τη σιωπή, την απλότητα, την ειλικρίνεια, τη φυσικότητα, την ελευθερία.

Η ψεύτικη ταπείνωση συνοδεύεται πάντοτε από την προσποίηση και την εξωστρέφεια, με την οποία αυτοδιαφημίζεται. Η ψεύτικη ταπείνωση αγαπά τους θεατρινισμούς, μ’ αυτούς απατά και αυταπατάται.

Η κρυμμένη ευτυχία

 

Κάποτε συγκεντρώθηκαν τα «ταγκαλάκια» (= πονηρά πνεύματα - δαίμονες), όπως τα αποκαλούσε ο γέροντας Παΐσιος, και αποφάσισαν να κάνουν μια φάρσα με τους ανθρώπους.

Ένα από αυτά είπε:

-Τι θα λέγατε να κάναμε λίγη «πλάκα» με τους ανθρώπους, αφαιρώντας τους κάτι;

-Και τι μπορούμε να τους αφαιρέσουμε; είπε κάποιο άλλο.

Μετά από πολλή σκέψη το πιο μικρό είπε:

-Ας τους πάρουμε την ευτυχία. Το πρόβλημα όμως είναι πού να την κρύψουμε, ώστε να μην τη βρούνε.

Κάποιο πρότεινε:

Σ΄αγαπω γιατι μου μοιαζεις!

 Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

«Η δουλειά του παπά είναι να διαβάζει ονόματα, χιλιάδες ονόματα, ειδικά των κεκοιμημένων.

Οι ζωντανοί όλο και κάποιον θα βρουν να του πουν τον πόνο τους, όλο και κάποιος θα τους στηρίξει έστω λίγο. Στην άλλη ζωή όλοι είναι εν μετανοία, αλλά δεν μπορούν οι ίδιοι να κάνουν τίποτα.

Δουλειά του παπά, είναι να μνημονεύει ονόματα κεκοιμημένων στην Προσκομιδή».

«Μια φορά», έλεγε ο παπά-Εφραίμ, κοιμήθηκε ένα καλογέρι μου. Είδα κατόπιν ότι το καλογέρι δεν είχε πάει σε καλό μέρος… Έκανα λοιπόν μεγάλη προσευχή για την ψυχή του καλογεριού μου.

Το βράδυ εμφανίζεται ο Χριστός και μου λέει:

Όταν η τροφή δεν αρκεί!

Κάποτε μια ομάδα τριών ανδρών χάθηκε στο βουνό και τους είχε απομείνει μόνο ένα μήλο για να φάνε και οι τρεις τους. Ήταν εξαντλημένοι από την κούραση και την πείνα. Τότε εμφανίστηκε ο Θεός λέγοντάς τους ότι θα δοκιμάσει τη σοφία τους και  ανάλογα θα απαντούσε στο πρόβλημά τους.

Ο πρώτος είπε: δώσε μας περισσότερη τροφή.

Ο Θεός απάντησε ότι ήταν μια απάντηση χωρίς σοφία, γιατί δεν πρέπει να ζητάς από τον Θεό να εμφανίσει μαγική λύση στα προβλήματα, αλλά να δουλέψεις με αυτό που έχεις.

Ο  δεύτερος είπε : Τότε κάνε τον καρπό να μεγαλώσει ώστε να χορτάσουμε και οι τρεις.

Ο Θεός προνοεί και ενδιαφέρεται ως Πατέρας...

 

“Ο Θεός είναι αγάπη, δεν είναι απλός θεατής της ζωής μας. Προνοεί και ενδιαφέρεται ως Πατέρας μας που είναι, αλλά σέβεται και την ελευθερία μας. Δεν μας πιέζει.

Εμείς να έχουμε την ελπίδα μας στην πρόνοια του Θεού και, εφόσον πιστεύουμε ότι ο Θεός μας παρακολουθεί, να έχουμε θάρρος, να ριχνόμαστε στην αγάπη Του και τότε θα Τον βλέπουμε διαρκώς κοντά μας. Δεν θα φοβόμαστε μήπως παραπατήσουμε. Το σώμα του ανθρώπου, τόσο τέλειο!

Μεγάλο εργοστάσιο, πίνει νερό, πηγαίνει στο στομάχι, στα νεφρά, καθαρίζει το αίμα. Η λειτουργία της καρδιάς, ολόκληρη αντλία, οι πνεύμονες, το συκώτι, η χολή, το πάγκρεας, ο εγκέφαλος, το νευρικό σύστημα, οι αισθήσεις, η όραση, η ακοή…

Το μυστικό που κρύβεται πίσω από τον τονισμό των λέξεων της Ευχής του Χριστού...

 

Γιατί δεν την λένε όλοι κατά τον ίδιο τρόπο και δεν την τονίζουν με τον ίδιο τόνο;

"…Συμβαίνει να έχω ακούσει πολλούς θεοφοβούμενους χριστιανούς να εφαρμόζουν προφέροντας την προφορική αυτή προσευχή του Χριστού, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Αγίας Εκκλησίας και την Παράδοση.

Την χρησιμοποιούν και ιδιαιτέρως και στην κοινή λατρεία μέσα στον ναό.

Εάν κανείς τους παρακολουθήσει προσεκτικά και φιλικά θα αντιληφθεί ότι ο τόνος της φωνής με την οποία λένε την προσευχή αυτή διαφέρει από τον ένα στον άλλο.

Πως οι Άγιοι μιμούνται τον Χριστό;

 

Πως οι Άγιοι μιμούνται τον Χριστό; «Όλοι οι Άγιοι γίνονται όμοιοι με τον Θεό με την υπερχείλιση της αγάπης τους και της φιλανθρωπίας προς όλους»

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει ότι από τον λόγο του Χριστού «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι», έμαθε ο πρωτομάρτυρας Στέφανος να πει για τους λιθοβολιστές του: «Κύριε μη στήσεις αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην…». Και όλοι γενικά οι Άγιοι, ως μιμητές του Χριστού και ακόλουθοι, από αυτόν τον λόγο έμαθαν να συγχωρούν τους εχθρούς τους».

«Όλοι οι Άγιοι, ενώ υπέφεραν, μακροθυμούσαν, χωρίς να ανταποδίδουν το κακό σε κανένα και χωρίς να οργίζονται. Και ενώ τους φόνευαν, τους λιθοβολούσαν, τους κατέκαιγαν, τους έπνιγαν ή τους κατέκοβαν, εκείνοι μακροθυμούσαν προς τους δημίους και προσεύχονταν γι’ αυτούς, για να συγχωρηθούν» (Αββάς Ησαϊας).

Οι επτά σωματικές πράξεις της Μετάνοιας!

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός

Οι επτά σωματικές πράξεις της Μετάνοιας! Πως θα επέλθει η μετάνοια στον άνθρωπο; «Το πόσο απαραίτητη είναι αυτή η πράξη το απέδειξε ο Κύριος μας, όταν ανέλαβε με την παρουσία του την ανάπλασή μας…». Διαβάστε παρακάτω την πρακτική των πατέρων όπως μας την περιγράφει ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός.

Στην πρακτική των Πατέρων, που αναλύουμε αναφέρονται επτά σωματικές πράξεις στις οποίες στηρίζονται οι τρόποι και τα έργα της μετάνοιας.

Ως πρώτη πράξη στη μετάνοια οι Πατέρες τοποθετούν την ησυχία.

Είναι η απερίσπαστη διαγωγή. Η απομάκρυνση από τα αίτια, που δημιουργούν τις αφορμές της πτώσης και της ήττας, ειδικά σε όσους είναι ασθενείς χαρακτήρες, αλλά και από αυτόν τον «ὡς λέοντα περιπατοῡντα καί ζητοῡντα νά μάς καταπιή» (Πέτρ. ε’ 8). 

Εμείς βάζουμε την υπομονή και ο Θεός τη σωτηρία

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

«Υπομονής έχετε χρείαν» (Εβρ. 10:36). Η σοφή συμβουλή δεν είναι δική μου, αλλά του αποστόλου Παύλου. Να υπομείνετε, λοιπόν. Με την υπομονή κερδίζεται η σωτηρία της ψυχής, ή μάλλον αγοράζεται σαν ακριβό εμπόρευμα.

Υπομονή! Υπομονή και γενναιοψυχία! Πιστέψτε πως όλα από τον Θεό προέρχονται και όλα για το καλό σας παραχωρούνται, έστω κι αν δεν μπορείτε να το δείτε καθαρά. Άλλωστε, η πίστη χρειάζεται σ’ εκείνα που δεν βλέπουμε και δεν καταλαβαίνουμε. Τα ορατά και κατανοητά δεν απαιτούν πίστη. Γι΄ αυτό λέει ο απόστολος: «Έστι πίστις… πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ, 11:1).