ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 30 - 03 - 2024

 

Λόγος στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου

Άγιος Λουκάς ο ιατρός

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, τον οποίο εορτάζουμε σήμερα με χαρά και αγάπη αλλά και με δέος ενώπιον του μεγαλείου του γεγο­νότος αυτού, ονομάζεται «κεφάλαιον» (δη­λαδή αρχή) της σωτηρίας μας. Εννέα μήνες μετά τον Ευαγγελισμό πραγματο­ποιήθηκε και το δεύτερο από τα σημαντικότερα γε­γονότα, η κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου μας Ιη­σού Χριστού. Κορυφή και ολοκλήρωση της σωτηρί­ας μας θα είναι η ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού μετά από ένα φρικτό θάνατο πάνω στο Σταυρό.

Όχι μόνο μια φορά αλλά πολλές φορές φανερώ­θηκαν στους αγίους άγγελοι. Έξι μήνες πριν τον Ευ­αγγελισμό της Παναγίας Παρθένου Μαρίας στάλθη­κε ο αρχάγγελος Γαβριήλ στον ιερέα Ζαχαρία, ο οποίος υπηρετούσε στο ναό, για να του αναγγείλει, ότι απ' αυτόν θα γεννηθεί ο μεγαλύτερος μεταξύ των αν­θρώπων, ο Πρόδρομος του Κυρίου ο Ιωάννης. Και σήμερα ο ίδιος φέρνει το χαρμόσυνο άγγελμα στην Υπεραγία και άχραντο Παρθένο Μαρία, η οποία ζού­σε στο ταπεινό φτωχόσπιτο του ξυλουργού Ιωσήφ.

«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον»!

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ , Θεολόγου - Καθηγητού

Η μεγάλη εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου είναι για την Εκκλησία μας κορυφαίος εορτολογικός σταθμός του ενιαυτού, διότι αποτελεί την απαρχή όλων των εορτών του εκκλησιαστικού έτους. Το ίδιο αποτελεί και απαρχή όλων των σωτηριωδών γεγονότων, τα οποία έγιναν για την απολύτρωση του ανθρωπίνου γένους. Την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε λαμπρώς την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού στην πάναγνη σάρκα της Αγίας Παρθένου, ώστε δι’ Αυτού να πραγματοποιηθεί το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Τη μεγάλη αυτή ημέρα έχουμε την εκπλήρωση της πιο ελπιδοφόρας υποσχέσεως του Θεού στην ανθρωπότητα. Όταν οι πρωτόπλαστοι γενάρχες μας παράκουσαν την θεία εντολή στην Εδέμ και προτίμησαν το δρόμο της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου, ο απόλυτα αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός έδωσε τη μεγάλη υπόσχεση, πως σε μελλοντικούς χρόνους θα έρθει στον κόσμο ο «Γιος της Γυναίκας» για να δώσει τέλος στο κράτος του διαβόλου και να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος. «Και έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματος αυτής. Αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, κεντρίσεις εσύ αυτού πτέρναν» (Γεν.3,17).

Τι είναι εκείνο που μας κρατάει, τόσα χρόνια τώρα, όρθιους επάνω στα βράχια μας τα ποτισμένα με αίμα;

 †Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος

«Ἂς θυμηθοῦμε τὰ αἵματα καὶ τὸν ἄφθαστο ἡρωισμὸ ποὺ ἔδειξαν ἐκεῖ­νοι γιὰ νά ᾽χουμε ἐμεῖς σήμερα πατρίδα καὶ θρησκεία ἐλευθέρα…»

Δὲν πᾶμε καλά, ἀγαπητοί μου. Αὐτὸ τὸ λένε ὅλοι. Δὲν πᾶμε καλὰ κοινωνικῶς καὶ ἐ­θνικῶς. Ἀλλ᾽ ἐγὼ περιορίζομαι στὸ ἠθικὸ καὶ θρησκευτικὸ μέρος, καὶ θὰ πῶ ὅτι δὲν πᾶμε καλὰ ἠθικῶς καὶ θρησκευτικῶς.

Ζοῦμε σὲ ἐπο­χὴ δύσκολη. Δύσκολη ὄχι μόνο στὸ νὰ μπορέσῃ ὁ φτω­χὸς νὰ ἐξοικονομή­σῃ τὸ καρβέλι του. Εἶνε ἐ­ποχὴ ἀπεριγράπτου διαφθορᾶς, ἐποχὴ ποὺ διέπραξε τὰ μεγαλύτε­ρα ἐγκλήματα. Καὶ ἐνῷ χύθηκαν ποτάμια αἷμα, ἐν τούτοις δὲ βλέπεις μετάνοια. Ὁ κόσμος ἑ­τοιμάζεται γιὰ ἀκόμα με­γαλύτερα ἐγ­κλήματα. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πιεῖ ἀπ᾽ τὸ κρασὶ τοῦ διαβόλου, μέθυσαν, ἔχουν ζαλιστῆ, οἱ καρδιὲς ἔ­χουν μαυρίσει. Νομίζεις ὅτι ὁ κόσμος ἔχει γίνει ἕνα ἀπέραντο θηριοτροφεῖο· αὐτὴ τὴν εἰ­κόνα παρουσιάζει ἀπὸ ἠθικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἀπόψεως. Θέλει νὰ ζήσῃ χωρὶς τὸ Θεό, νὰ λατρέψῃ νέα εἴδωλα. Θεὸς τοῦ κόσμου δὲν εἶνε πιὰ ὁ ἐ­σταυρωμένος Λυτρωτής· εἶνε ὁ μαμωνᾶς – τὸ χρῆμα, ἡ δύναμις – τὰ ὅπλα, ἡ γνῶσις – ἡ ἐπιστήμη. Αὐτὰ ἀκοῦμε νὰ λένε.

Η αγιασμένη επανάσταση

Φώτης  Κόντογλου

Η Ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στο κόσμο. Είναι αγιασμένη.

Η επανάσταση γίνεται τις περισσότερες φορές από κάποιες υλικές αιτίες, που είναι η σκλαβιά, η στέρηση, η κακοπέραση, τα βασανιστήρια, η περιφρόνηση. Η λευτεριά είναι η θεότητα που λατρεύει ο επαναστάτης, και γι’ αυτή χύνει το αίμα του. Μα τη λευτεριά, πολλές φορές, σαν την αποχτήσει ο επαναστάτης, δεν τη μεταχειρίζεται για πνευματικούς σκοπούς, αλλά για να χαρεί την υλική ζωή μονάχα. Κοντά στην υλική ζωή έρχεται κ’ η πνευματική, μα τις περισσότερες φορές για πνευματική ζωή θεωρούνε οι άνθρωποι κάποιες απολαύσεις που είναι κι αυτές υλικές, κι ας φαίνονται σαν πνευματικές.

Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία

 

Δόκιμος ακόμα, μια καλοκαιριάτικη νύχτα περπατούσα ανάμεσα στους κήπους της Σκήτης. Μόνος με μόνο τον Θεό. Πλησιάζοντας την μεγάλη λίμνη βλέπω τον μεγαλόσχημο π. Γεννάδιο. Από τότε πού πέρασε τον κατώφλι της Σκήτης είχαν περάσει 62 ολόκληρα χρόνια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν έβγαινε καθόλου από την Σκήτη. Είχε λησμονήσει εντελώς τον κόσμο.

Στεκόταν ακίνητος με τα μάτια καρφωμένα στο νερό. Με τρόπο διακριτικό, για να μην τον τρομάξω, έκαμα αισθητή την παρουσία μου. Τον πλησίασα, και τον ερώτησα:

- Τί κάνεις εδώ, πάτερ;

- Κοιτάζω το νερό.

- Και τί βλέπεις;

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ - 14 / 03 / 2021)

 

 Κήρυγμα στό τέλος τοῦ κατανυκτικοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Συγχωρήσεως ἀπό τόν Καθηγούμενο τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου Ἀρχιμανδρίτη Χρυσόστομο. «Ἄρχισε τό στάδιο τῆς Μεγάλης καί Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς: Πῶς πρέπει νά ζεῖ καί νά συμπεριφέρεται ὁ χριστιανός τήν περίοδο αὐτή». 

Στόν ἀπόηχο τοῦ Ἀποδείπνου

 

Ὅλες αὐτές τίς μέρες τῆς ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, στίς ἐκκλησιές διαβάζουμε τό Μέγα Ἀπόδειπνο, μιά κατανυκτική ἀρχαία ἀκολουθία πού συνοδεύει τούς χριστιανούς στούς αἰῶνες, στήν πορεία πρός τόν Γολγοθᾶ καί τήν Ἀνάσταση! Ὡραῖα λόγια, γεμάτα ὑψηλά καί μεγάλα νοήματα, πού ἀγγίζουν θαρρεῖς σάν ἁπαλές νότες εὔηχης κιθάρας τήν ψυχή, ἡμερεύοντας τόν νοῦ, ξεκουράζοντας τήν κουρασμένη ἀπό τά πολλά σκέψη, καθαρίζοντας τόν λογισμό τ᾿ ἀνθρώπου, κάνοντας τό λιοντάρι αὐτό ἀρνάκι ἄκακο τοῦ Θεοῦ!

Βλέπεις στό μισοσκόταδο καρδιές καθαρές νά ψελλίζουν τά «τραγούδια τοῦ Θεοῦ», ὅπως θά ᾿λεγε καί ὁ κύρ Ἀλέξανδρος. Ἀφουγκράζεσαι τούς καημούς, τά πάθη καί τίς θλίψεις πού φέρνει μαζί του ὁ ταλαιπωρημένος ἄνθρωπος αὐτῆς, τῆς ἄλλης ἐποχῆς. Νιώθεις τήν ἐλπίδα νά ξεχειλίζει σάν τό γιομάτο ποτήρι μέ τό γάργαρο κρύο νερό πού τό ἀναζητᾶς στό λιοπύρι τοῦ καλοκαιριοῦ!

Αὐτό τό ξεχείλισμα τῆς ἐλπίδας τό ἀκοῦς στ᾿ αὐτιά σου καί τό νιώθεις στά βάθια τῆς ψυχῆς σου. Τί φοβᾶσαι; Ποιός θά σέ βλάψει; Τί νομίζεις, μόνος εἶσαι σέ τούτη τή ζωή; Ἀκοῦς τόν προφητάνακτα Δαυίδ, πού μπόρεσε καί τά ἔβαλε μέ τόν θηριόμορφο Γολιάθ καί σέ ἐμπνέει ἐμπιστοσύνη: «Αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπληθύνθησαν· ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με. Ἴδε τήν ταπείνωσίν μου καί τόν κόπον μου, καί ἄφες πάσας τάς ἁμαρτίας μου. Ἴδε τούς ἐχθρούς μου, ὅτι ἐπληθύνθησαν, καί μῖσος ἄδικον ἐμίσησάν με» (Ψαλμ. 24, 17).

Η ζωή την Μεγάλη Τεσσαρακοστή στο σπίτι

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Στίς Σαρακοστές καλό είναι να γνωρίζεις μόνο εκκλησία και σπίτι, τίποτ’ άλλο. Φτάνεις, λοιπόν, στο σπίτι. Τί θα κάνεις εκεί;

Θα αγωνιστείς μ’ όλη σου τη δύναμη να διατηρήσεις την προσήλωση του νου και της καρδιάς στον Κύριο. Αμέσως μετά την εκκλησία, τρέξε στο δωμάτιό σου και κάνε αρκετές μετάνοιες, ζητώντας ευλαβικά από τον Θεό να σε βοηθήσει , ώστε να αξιοποιήσεις το χρόνο της παραμονής σου στο σπίτι με τρόπο ωφέλιμο για την ψυχή σου.

Ύστερα κάθησε και ξεκουράσου για λίγο. Αλλά και τότε μην αφήνεις τους λογισμούς σου να ξεστρατίζουν. Διώχνοντας κάθε σκέψη, επαναλάμβανε νοερά την ευχή : “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!”.

Ὁ Γερο-Ἀββακούμ, ὁ τυφλός καί ἀνυπόδητος

 (Μιά συγκλονιστική ἐμπειρία στό Ἅγιον Ὄρος) 

Καλοκαίρι τοῦ 1971. Ὥρα 3.30΄ τό ἀπόγευμα. Ὁ ἥλιος ἔκαιγε ἀκόμη ψηλά. Φθάσαμε στήν Μεγίστη Λαύρα, τό πρῶτο στήν τάξη μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Μᾶς ὑποδέχθηκε ἕνα γεροντάκι χαρούμενο καί πρόσχαρο μέ νησιώτικη προφορά, τό ὄνομά του Ἐφραίμ. Γεμάτο ἐνθουσιασμό μᾶς μίλησε γιά τόν Γέροντα Ἀββακούμ καί μᾶς προέτρεψε νά τόν ἐπισκεφθοῦμε. «Μένει μόνος του», μᾶς εἶπε, «σ᾿ ἕνα καλύβι μιά ὥρα μακριά ἀπό ἐδῶ».

Τό γεροντάκι κοίταξε τόν οὐρανό καί μᾶς εἶπε:

«Πάρτε τό κέρασμά σας καί ξεκινῆστε. Εἶναι νωρίς ἀκόμη, τώρα σκοτεινιάζει ἀργά».

Τό λουκούμι καί τό νερό χάθηκαν γρήγορα ἀπό μπροστά μας. Εἴμασταν τώρα ἕτοιμοι νά ξεκινήσουμε.

Βγῆκε μέχρι ἔξω τό γεροντάκι καί μᾶς ἔδειξε ἀπό ποῦ νά πάρουμε τό δρόμο γιά τό Κελλί τοῦ Ἁγίου Φανουρίου.

Μετά ἀπ᾿ ὅσα μᾶς εἶπε τό χαριτωμένο ἐκεῖνο γεροντάκι μέ τήν γαμψή μύτη καί τό χαρούμενο πρόσωπο, ξεκινήσαμε γιά τό ποθούμενο, μέσα ἀπό ἕνα δύσκολο μονοπάτι.

Στή μέση τοῦ δρόμου σταματήσαμε. Κάποιος ἀπό τήν παρέα πρότεινε νά γράψουμε κάποια ἐρωτήματα γιά νά τά ὑποβάλουμε στόν ἅγιο γέροντα. Βολευτήκαμε στήν ρίζα ἑνός δένδρου καί καθένας ἔλεγε ἀπό κάτι. Ἕνας ἀπό τήν παρέα ἔγραφε ἕνα, δύο, τρία... Φθάσαμε στά δέκα ἐρωτήματα καί ἐκεῖ σταματήσαμε, ὄχι πώς δέν ὑπῆρχαν ἄλλα, ἀλλά ἔπρεπε νά συνεχίσουμε τήν πορεία μας γιατί ἡ ὥρα περνοῦσε.

«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου…»

 

“Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, μην επιτρέψεις να με κυριεύσει το πνεύμα της αργίας, της περιέργειας, της φιλαρχίας, και της αργολογίας.

Χάρισε δε  σε μένα, τον ανάξιο δούλο Σου, πνεύμα σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης.

Ναι, Κύριε, και Βασιλέα μου, δός μου το χάρισμα να βλέπω μόνο τις δικές μου αμαρτίες και τα λάθη μου και να μη κατακρίνω τον αδελφό μου. Εσύ Κύριε, που είσαι άξιος κάθε τιμής και δοξολογίας στους ατελεύτητους αιώνες. Αμήν.”

Δεν πρέπει αυτή η Σαρακοστή να μείνει ανεκμετάλλευτη. 

Χωρίς  να αλλάξει έστω και λίγο στην ποιότητα της ζωής μας.

Από ποια «πόρτα» λοιπόν να μπούμε στον αγωνιστικό χώρο να αρχίσουμε τον πνευματικό αγώνα;

ΔΗΛΩΣΗ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΓΑΜΟΥ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ

 

Πέρασε λίγος καιρός ἀπό τότε πού ψηφίστηκε ὁ, περί οὗ πολύς λόγος, νόμος. Τώρα πού καταλάγιασε κάπως ὁ θόρυβος πού προκλήθηκε, εἶναι μιά καλή στιγμή νά καταθέσουμε νηφάλια τήν γνώμη μας.

Ἐν πρώτοις, συγχαίρουμε τούς ἐκλεγμένους ἐκπροσώπους τοῦ λαοῦ μας πού καταψήφισαν συνειδητά τόν ἐπαίσχυντο νόμο. Ὡς βαπτισμένοι χριστιανοί γνωρίζουν ὅτι αὐτή εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Συνεπῶς φέρθηκαν ὡς γνήσια τέκνα τῆς Μητρός τους.

Θλιβόμαστε, ὅμως, γιά ὅλους ἐκείνους τούς Βουλευτές πού ψήφισαν ὑπέρ τοῦ νόμου αὐτοῦ, καθώς καί γιά ὅσους μέ τήν ἀποχή τους ἀπέφυγαν νά ἐμποδίσουν τήν ψήφισή του. Θλιβόμαστε παράλληλα καί γιά τά κυβερνητικά στελέχη, πού ἐνῶ θά μποροῦσαν νά ἐκφράσουν τήν ἀντίθεσή τους στόν ἀντίθεο νόμο, δέν τό ἔπραξαν. Ἀσφαλῶς καί οἱ ἐπιλογές τους αὐτές ἀντιμάχονται τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί τούς ἀποξενώνουν ἀπό τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀποξένωση αὐτή θά ὑφίσταται ὅσο αὐτοί θά παραμένουν στήν ἐσφαλμένη θέση τους. Ἡ δική μας στάση ἀπέναντί τους ὑπαγορεύεται ἀπό τό «Σύνταγμα» τῆς Ἐκκλησίας, τό ἱερό Εὐαγγέλιο, ὅπου ἐκεῖ ἐκφράζεται τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὀφείλουμε, λοιπόν, νά πράξουμε αὐτό πού προτείνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν Α΄ ἐπιστολή του πρός Κορινθίους (κεφ. 5, 1-13). Ὁ Ἀπόστολος εἶχε ζητήσει ἀπό τήν ἐκεῖ τοπική Ἐκκλησία νά ἀπομονώσει φιλανθρώπως καί παιδευτικῶς τόν ἁμαρτάνοντα, μέχρι αὐτός νά ἀνανήψει καί νά ὁδηγηθεῖ στή μετάνοια.

Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά, άκου τη συμβουλή μου

Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης

Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά αυτοί με τους οποίους συναναστρέφεσαι.

Άκου τη συμβουλή μου: Εάν κάποιος δεν σου συμπεριφέρεται καλά, εσύ να του συμπεριφέρεσαι με καλωσύνη. Όλη η υπόθεση θέλει ταπείνωση.

Ας πούμε ένα παράδειγμα: Σου λέγει κάποιος πως η δουλειά σου δεν είναι καλή. Να του πης: “Ευχαριστώ, που με συμβουλεύεις. Βοήθησε με να γίνω καλύτερος. Λέγε μου τα λάθη μου, για να τα διορθώσω”.

Να δέχεσαι απ’ όλους συμβουλές, από ταπείνωση όμως και όχι από δειλία. Έτσι θα διατηρής στην ψυχή σου την ουράνια χαρά και την ειρήνη.

Η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή

 (+) μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης

Η προ του Πάσχα περίοδος που διερχόμαστε γεννά ή θα πρέπει να γεννά κάποια ιδιαίτερα συναισθήματα μέσα μας. Η ωραιότατη και κατανυκτική υμνογραφία αυτής της περιόδου, οι πολλές λατρευτικές ευκαιρίες, η σαρακοστιανή νηστεία θέλουν να μας συγκεντρώσουν. Να σκύψουμε μέσα μας, να προβληματιστούμε, να προβούμε σε έναν αυτοέλεγχο προς ειλικρινή μετάνοια.

Ο πολύς κόσμος αγνοεί ή δεν θέλει να προσεγγίσει το νόημα των ημερών αυτών, συνεχίζοντας τη μονότονη ζωή του.

Ενώ λέει πως η ζωή τον κουράζει, δεν κάνει ούτε βήμα για μια ουσιαστική αλλαγή.

Δίαιτα αυστηρή κάνει, αλλά νηστεία δεν κάνει.

Στον ψυχολόγο πηγαίνει, στην τηλεόραση κάθεται ώρες, αλλά στον εξομολόγο δεν πηγαίνει, ούτε στην εκκλησία.

«Ποτέ ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει, γιατί η αγάπη Του είναι άπειρη…»

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

Αλλά και τούτο φαίνεται ότι κάνει πολλές φορές ο Θεός. Βλέποντας ανδρείες ψυχές, επιτρέπει τους πολέμους ευθύς εξ αρχής, με την επιθυμία να τις στεφανώσει σύντομα» (λόγ. α΄, 41)

Είναι φορές που παραπονιέσαι ότι αντιμετωπίζεις στη ζωή σου δυσκολίες, δοκιμασίες, πειρασμούς, παραπάνω από τις δυνάμεις σου. Και μάλιστα εκ νεότητός σου. Μία δύσκολη αρρώστια προσωπική ή οικογενειακή, ένα ατύχημα, μία αποτυχία ενώ κάτι το ήθελες πάρα πολύ. Κι είναι οι στιγμές που νιώθεις ότι δεν αντέχεις, που πάει να κλονισθεί η πίστη σου γιατί ο Θεός σε εγκατέλειψε, όταν μάλιστα βλέπεις ότι η δοκιμασία διαρκεί.

Συμβουλές για ενάρετη ζωή...

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Ψυχή όλων των ασκήσεων, που γίνονται για τον Κύριο, είναι η προσοχή. 

Δίχως προσοχή, όλες αυτές οι ασκήσεις είναι άκαρπες, νεκρές.

Όποιος ποθεί τη σωτηρία του, πρέπει να μάθει να προσέχει άγρυπνα τον εαυτό του, είτε ζει στη μόνωση είτε ζει μέσα στον περισπασμό, οπότε καμιά φορά, και χωρίς να το θέλει, παρασύρεται από τις συνθήκες.

Αν ο φόβος του Θεού γίνει το ισχυρότερο απ’ όλα τ’ άλλα αισθήματα της καρδιάς, τότε πιο εύκολα θα προσέχουμε τον εαυτό μας, τόσο στην ησυχία του κελιού μας όσο και μέσα στο θόρυβο που μας κυκλώνει από παντού.

Ο ιερέας, οι μασκαράδες και η μετάνοια ( αληθινή ιστορία )

 

«Πώς αγριεύουν έτσι οι άνθρωποι; Πώς μεμιάς αφήνονται έρμαια στις ροπές καί στίς τάσεις τής φθαρτής ανθρώπινής τους φύσης;

Πώς κατάντησε απόψε αυτή η ήσυχη επαρχιακή πόλη; Θαρρείς καί δέν τήν κατοικούν άνθρωποι αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα πού άλλος μέ κεφάλι γαϊδάρου, άλλος λιονταριού, άλλος πιθήκου τρέχουν νά προλάβουν νά γλεντήσουν, νά μεθύσουν, νά άμαρτήσουν όσο γί­νεται περισσότερο.

Γιατί τις προάλλες ήταν Τσικνοπέμπτη καί γέμισε ή πόλη μασκαράδες. Απόψε κάθε λογικός άνθρωπος δέν ξεμυτίζει από τό σπίτι του».

Αυτά σκεφτότανε ό παπα-Θανάσης, καθώς έμπαινε στό σπίτι του γυρνώντας από τόν ναό.

– ’Α, παπαδιά μου, τό κακό παράγινε! Ο Θεός νά μας συγχωρέσει, είπε στή γυναίκα του, μόλις μπήκε μέσα. Εκείνη τόν κοίταξε μέ κατανόηση.

– Ο Θεός νά μας φυλάει, είπε καί άρχισε νά ετοιμάζει τό βραδινό φαγητό.

ΝΕΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΥ ΠΑΙΟΝΙΑΣ»

Τήν Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024 πραγματοποιήθηκε ἡ τακτική ἐτήσια Γενική Συνέλευση τῶν μελῶν τοῦ Συλλόγου «Φίλοι Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Πενταλόφου Παιονίας» στό φερώνυμο Ἱερό Κοινόβιο.

Μετά τήν θεία Λειτουργία, οἱ προσκυνητές εἰσῆλθαν στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς, ὅπου, μετά τό καθιερωμένο κέρασμα, μέσα σέ κλίμα ἑνότητος, σύμπνοιας καί ἀγάπης ἔλαβε χώρα ἡ Γενική Συνέλευση. Ζήσαμε αὐτό πού γράφει στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων: «ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό» (κεφ. 2,1). Εἴχαμε ἐπιπλέον τήν τιμή νά ἔχουμε κοντά μας τόν ἀξιότιμο Δήμαρχο Παιονίας κ.Κωνσταντῖνο Σιωνίδη καθώς ἐπίσης καί ἐκλεκτούς συνεργάτες του.

Κατ᾿ ἀρχήν, ὁ Χορός τῶν Πατέρων ἔψαλε τροπάρια εἰς τιμήν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί στή συνέχεια, ὁ σεβαστός Καθηγούμενος Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π.Χρυσοστόμος, εὐλόγησε καί ἔκοψε τήν Βασιλόπιττα, τήν ὁποία προσέφερε καί φέτος εὐγενῶς γιά τήν περίσταση ὁ ἀρτοποιός Δημήτριος Λαΐνας ἀπό τή Γουμένισσα. Ἀφοῦ μοιράστηκαν τά τεμάχια τῆς πίττας σέ ὅλους τούς παρισταμένους, ὁ ἅγιος Καθηγούμενος, προσφωνώντας τά μέλη τοῦ Συλλόγου εὐχήθηκε νά εἶναι εὐλογημένο τό νέο ἔτος καί νά φέρει καρποφορία πνευματική στή ζωή τοῦ καθενός. Ἐξέφρασε ἐπίσης τήν εὐχή, μέσα σέ αὐτά τά δύσκολα χρόνια, νά ἔχουμε ὅλοι τόν φωτισμό τοῦ παναγίου Πνεύματος, ὥστε ἡ ζωή μας νά μήν εἶναι ἄχαρη, ἀλλά χαριτωμένη ἀπό τίς δωρεές τοῦ Παρακλήτου. Εὐχήθηκε ἀκόμη νά ἀρθοῦν τά ἐμπόδια ἐκ μέσου τῆς ζωῆς τοῦ καθενός μας, αὐτά πού μᾶς ἐμποδίζουν νά συναντήσουμε τόν Χριστό, πού  εἶναι ὁ προσωπικός Θεός ἑκάστου καί τόν Ὁποῖο συναντοῦμε ἐντός τῆς καρδίας μας.

Ὁ σεβαστός Καθηγούμενος ἐμνήσθη μεταξύ ἄλλων αὐτό πού ἔλεγε ὁ καλός μας Γέροντας, ὅτι δηλαδή τούτη ἡ Μονή ἔχει ἕνα ἔργο σπουδαῖο νά ἐπιτελέσει καί, ἄν δέν τό φέρει εἰς πέρας, τότε θά ἔχει ἀποτύχει τοῦ σκοποῦ της. Καί αὐτό τό ἔργο εἶναι νά ἀναδείξει Ἁγίους. Ὄχι καλούς ἀνθρώπους, ὅπως τόνισε, ἀλλά Ἁγίους. Καί τοῦτο, συνέχισε στήν ἀναφορά του ὁ σεβαστός Καθηγούμενος, ἰσχύει καί γιά τά μέλη τοῦ Συλλόγου μας. Πρέπει ὁ καθένας, ἔχοντας αὐτή τή σχέση μέ τή Μονή, νά προσπαθεῖ καί νά ἀγωνίζεται γιά τόν προσωπικό του ἁγιασμό. Ἀκολούθως, προέβη σέ ἕναν σύντομο ἀπολογισμό τῆς χρονιᾶς πού πέρασε, ἀναφερόμενος σέ σημαντικά γεγονότα γιά τή ζωή τῆς Μονῆς. Ἀπευθυνόμενος προσωπικά πρός τόν παριστάμενο κ.Δήμαρχο τόν εὐχαρίστησε  ἐξ ὀνόματος τῆς Μονῆς καί ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν μελῶν τοῦ Συλλόγου γιά τήν διαρκῆ συμπαράσταση τοῦ Δήμου καί τήν καλή συνεργασία μέ τή Μονή.

Η αγάπη του Ουράνιου Πατέρα

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Ο Θεός μας είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ». Όποιος Χριστιανός δεν έχει την αγάπη του Θεού μέσα στην καρδιά του, δεν έχει ζωή Χριστού στην ψυχή του. Αυτό το μεγάλο έργο της φιλανθρωπίας του Θεού, το να κατέβει ο Θεός, ο Λόγος του Θεού να γίνει άνθρωπος, να λάβει σάρκα, να κατοικήσει ανάμεσά μας, να μας πλησιάσει, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η απέραντη φιλανθρωπία της θείας αγάπης. Η αγάπη του Θεού είναι αυτή που μας προστατεύει και μας φροντίζει για όλα. Εμείς οι άνθρωποι αμαρτάνουμε και λυπούμε τον Θεό. Ασεβούμε πολλάκις, αλλά η φιλανθρωπία Του είναι απέραντη και όλα τα συγχωρεί. Όλοι μας, και πρώτος εγώ, έχουμε λυπήσει αυτή την μεγάλη καρδιά του Θεού, που λέγεται αγάπη προς τον άνθρωπο. Γι’ αυτό θα πρέπει να προσέξουμε στην ζωή μας, στον βίο μας, και στη συνέχεια να μην Του δώσουμε ξανά την πίκρα της αμαρτίας.