Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2024

Χωρίς τον Θεό η ανθρωπότητα θα οδηγηθεί στον παραλογισμό

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 Αν οι Ευρωπαίοι πρώτα έψαχναν τον ουράνιο Πατέρα και αναζητούσαν πριν από όλα την Βασιλεία των ουρανών, όλα τα υπόλοιπα θα τους δίνονταν και τότε όλοι τους θα ήταν χαρούμενοι.

Με τη χαρά τους θα φώτιζαν όλο τον μη χριστιανικό κόσμο, θα δόξαζαν το Θεό και λόγω αυτού όλοι οι λαοί στη γη θα αρνιόντουσαν τα είδωλα και θα έσπευδαν να βαπτιστούν, να γίνουν μέλη του θεϊκού ευρωπαϊκού χορού.

Και όμως οι Ευρωπαίοι πήραν λανθασμένο δρόμο, μακριά από τον Χριστό. Σκοτώνονται, παλεύοντας για ψωμί και πάντα είναι πεινασμένοι. Παρανόησαν, αρπάζουν αυτό που δεν τους ανήκει και πάλι δεν τους είναι αρκετό.

Η Ευρώπη διαβάζοντας βιβλία για να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις τυφλώθηκε, βάρυνε το νου της με το βάρος των γνώσεων και κατέληξε πιο ανόητη, πιο σκοτεινή, πιο φτωχή.

Συνήθισε να ψάχνει το ψωμί, την ευτυχία, τη γνώση, μακριά από τον ουράνιο Πατέρα, μακριά από το δρόμο του Χριστού.

Από όλα αυτά, είναι φανερό πως οι πόλεμοι στην Ευρώπη προήλθαν από τον πόλεμο της Ευρώπης ενάντια στον Χριστό.

Πώς θα σωθούμε: Λόγοι παρηγοριάς στους θλιμμένους

 


α΄. Η καλύτερη παρηγοριά για τους θλιμμένους είναι η επίγνωση των αμαρτημάτων τους 

Το πρώτο σου γιατρικό, το πρώτο παυσίπονο που θα πάρεις στον καιρό των θλίψεων, ας είναι τούτος ο καλός λογισμός, που αναφέραμε και πριν, όταν για τις πολλές σου αμαρτίες σου άξιζαν χειρότερα δεινά. Και μην τολμήσεις να πεις, όπως μερικοί ανόητοι, ότι δεν έχεις κάνει κανένα κακό. Όλοι έχουμε αμαρτήσει, με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο. 

Όταν οι άγιοι Τρεις Παίδες μέσα στο καμίνι δόξαζαν τον Θεό λέγοντας, “Ας είσαι δοξασμένος Κύριε, γιατί με ακρίβεια και δικαιοκρισία ξεσήκωσες όλα τούτα εναντίον μας, εξαιτίας των αμαρτιών μας” (Δαν., Προσ. Άζαρ.: 2, 4), τι να πούμε εμείς; Όταν ο μέγας Παύλος ομολογούσε ότι είναι ο πρώτος των αμαρτωλών (Α΄Τιμ. 1:15), δεν θα είμαστε αναίσθητοι και θρασύτατοι αν αρνηθούμε τη δική μας αμαρτωλότητα;

"Αυτούς που φαίνονται ή που είναι αμαρτωλοί, τους κάνει ο Χριστός ανθρώπους του παραδείσου.."

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Το να γνωρίζεις την πονηριά κάποιου ανθρώπου είναι μία γνώσις που δεν σε βοηθάει. Πρώτον σου διασαλεύει την λογική, διότι αναρωτιέσαι: Όλοι τέτοιοι είναι;

Δεν Υπάρχει Κανείς καλός; Αυτό βγαίνει σαν φυσικό συμπέρασμα, στην ουσία όμως είναι ένας παραλογισμός. Διότι ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι "μείζων ο εν ημίν ή ο εν τω κόσμω"; Αν ο Χριστός είναι ο μείζων, σημαίνει ότι ο Χριστός έχει περισσότερους και ότι ο Χριστός νικά. Αλλά εάν φαίνεται στενή πύλη, αυτό σημαίνει ότι εμείς τους βλέπουμε όλους ως αμαρτωλούς.

Τίποτε δεν είναι χειρότερο από την κατάκριση

 


Ήταν κάποιος Γέροντας που έτρωγε καθημερινά τρία παξιμάδια. Τον επισκέφθηκε κάποιος αδελφός και όταν κάθισαν να φάνε, έβαλε και για τον αδελφό τρία παξιμάδια.

Είδε κατόπιν ο Γέροντας ότι ο αδελφός είχε ανάγκη να φάει περισσότερο και τού ’φερε άλλα τρία.

Αφού χόρτασαν και σηκώθηκαν, κατέκρινε ο Γέροντας τον αδελφό και του είπε: «Δεν πρέπει, αδελφέ, να υπηρετούμε τη σάρκα μας». Ο αδελφός έβαλε μετάνοια στον Γέροντα και έφυγε.

«Εδώ στη γη, όλα τα καλά και τα κακά κάποτε τελειώνουν»

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Κοίτα, πόσα κάστρα και παλάτια βασιλιάδων, ηγεμόνων και αρχόντων είναι σωριασμένα σε ερείπια!

Σκέψου, πόση δύναμη και πόσο πλούτο είχαν κάποτε! Τώρα έχουν ξεχαστεί και τα ονόματά τους.

Λέει η Γραφή: «Πολλοί άρχοντες έχασαν την εξουσία τους και κάθισαν στο χώμα» κι ένας άσημος, που κανείς δεν φανταζόταν ότι θα γίνει βασιλιάς, φόρεσε στέμμα» .

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2024

Ὁ προσωπικός ἁγιασμός τοῦ Ἱερέως ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ ποιμαντικοῦ του ἔργου

 Ὁμιλία Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου


(Ἐκκφωνήθηκε τήν Τρίτη 03 Σεπτεμβρίου 2024 στά πλαίσια τοῦ ἐτησίου Γενικοῦ Ἱερατικοῦ Συνεδρίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς και Κονίτσης, εἰς Κουκλιούς Πωγωνίου).



Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς και Κονίτσης κ.Ἀνδρέα,

Σεβαστοί Καθηγούμενοι καί σεβαστοί ἀδελφοί μου ἱερεῖς,

Ἐλλογιμώτατοι κύριοι Καθηγητές,

Ἀποτελεῖ τιμή καί χαρά γιά μένα ἡ πρόσκλησή Σας, Σεβασμιώτατε, νά ἀπευθύνω λόγο στήν ἱερατική σύναξη τῆς Μητροπόλεώς Σας. Μέ τίς εὐχές Σας θά ἀναπτύξω εὐθύς ἀμέσως τό θέμα «Ὁ προσωπικός ἁγιασμός τοῦ Ἱερέως ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ ποιμαντικοῦ του ἔργου». Εὐχηθεῖτε νά λαλήσω λόγον οἰκοδομῆς καί παρακλήσεως πρός τούς ἀγαπητούς ἀδελφούς ἱερεῖς.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗ

Τί εἶναι ἡ ἱερωσύνη; Ἱερεύς, Λειτουργός, Πρεσβύτερος, Παπάς εἶναι μερικά ἀπό τά ὀνόματα πού περιγράφουν τόν φέροντα τήν ἱερατική τιμή καί ἀξία τοῦ δευτέρου βαθμοῦ τῆς Ἱερωσύνης. Στήν εὐχή τῆς χειροτονίας ὁ ἀρχιερεύς εὔχεται ὥστε ὁ χειροτονούμενος νά πληρωθῇ Πνεύματος Ἁγίου, νά γίνει ἄξιος νά παρίσταται ἀμέμπτως ἔμπροσθεν τοῦ ἱεροῦ Θυσιαστηρίου, νά κηρύσσει τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας, νά ἱερουργεῖ τόν λόγον τῆς ἀληθείας, νά προσφέρει δῶρα καί θυσίες πνευματικές, νά ἀνακαινίζει τόν Λαό τοῦ Θεοῦ διά τοῦ Λουτροῦ τῆς Παλιγγενεσίας. Καί ἐν τέλει νά δεχθεῖ κατά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ τόν μισθό τῆς ἀγαθῆς οἰκονομίας τοῦ οἰκείου τάγματος.