Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός - Ο Άγιος που έκαψε την εικόνα του Λένιν

 

Ο Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής, ο εκ Γεωργίας

Στις φυλακές και στα ψυχιατρεία

Ο π. Γαβριήλ προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αποτραβήξει τον κόσμο της Γεωργίας από την αμάθεια και την απιστία. Μετά το θάνατο του Στάλιν το 1953, οι νέοι ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης ξέσπασαν σε διάφορες βίαιες αντισταλινικές εκδηλώσεις. Τις τοπικιστικού χαρακτήρα διαδηλώσεις διαμαρτυρίας τις κατέπνιξε η σκληρότητα της νέας σοβιετικής ηγεσίας με κυριότερο θύμα τη γεωργιανή νεολαία. Στις 9 Μαρτίου 1956 χύθηκε πολύ αθώο αίμα, και οι Γεωργιανοί δεν πρόλαβαν καλά – καλά ούτε να θρηνήσουν τους πεθαμένους τους, ενώ οι αρχές εμπόδιζαν τους κληρικούς να παράσχουν τη βοήθειά τους. Μόνο τον π. Γαβριήλ δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τα κυβερνητικά όργανα, ο οποίος έτρεχε να διαβάσει ευχές στους αδικοχαμένους Γεωργιανούς.

Ο άγιος δεν φοβόταν τις σοβιετικές αρχές ούτε την κακία του όχλου που είχε χάσει τα λογικά του. Έτσι, την 1η Μαΐου του 1965, ημέρα εορτής του κομμουνιστικού καθεστώτος, πολλοί άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί στους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες. Τα παρατεταγμένα τμήματα προχώρησαν προς την πλατεία του κυβερνείου, για να αποτίσουν φόρο τιμής στους άθεους και σκληροτράχηλους ηγέτες, των οποίων τα πορτρέτα ήταν κρεμασμένα παντού. Εκείνη τη μέρα, ακριβώς δίπλα από το κυβερνείο, στον ναό Κασβέτι βρισκόταν και ο π. Γαβριήλ μαζί με μερικούς πιστούς ακόμη. Ήταν περίλυποι, καθώς άκουγαν τις εορταστικές κραυγές του όχλου.

«Τον Χριστό Τον σταύρωσαν, κι αυτοί γιορτάζουν και προσκυνούν τον αντίχριστο. Κοίταξε εσύ το παιδί σου κι άσε σε μένα τα υπόλοιπα», είπε ο άγιος σε μια γυναίκα που ήταν πολύ στενοχωρημένη με όσα συνέβαιναν. Ύστερα μονολόγησε: 

«Τετέλεσται! Θεέ μου, πάω να ομολογήσω το άγιο όνομά Σου. Ξέρω πως μπορεί να μη γλιτώσω το θάνατο. Άλλωστε εγώ, Χριστέ μου, σε όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν να μαρτυρήσω για χάρη Σου».

Ο π. Γαβριήλ κρατούσε στο χέρι του ένα μικρό μπουκάλι με νέφτι. Με βήμα ταχύ διέσχισε σαν κεραυνός τα πλήθη που ζητωκραύγαζαν μπροστά στο είδωλό τους, πλησίασε τη δωδεκάμετρη φωτογραφία του Λένιν, έριξε το νέφτι, άναψε φωτιά και φώναξε με βροντερή φωνή: «Αυτός γιατί θέλει δόξα; Δόξα οφείλουμε στον Χριστό και Θεό μας! Πώς προσκυνάτε τον αντίχριστο;».

Πώς να καταπολεμούμε τους λογισμούς;

Όσιος Θεόληπτος Φιλαδελφείας

Ν’ αποδιώχνεις τους λογισμούς και να μην τους επιτρέπεις να διαβαίνουν από την καρδιά σου και να πολυκαιρίζουν σ’ αυτήν, γιατί η παραμονή των εμπαθών λογισμών ζωογονεί τα πάθη και θανατώνει το νου.

Αμέσως την ώρα που σε προσβάλλουν με την πρώτη κίνηση του νου, βιάσου να τους εξοντώσεις με το βέλος της προσευχής.

Κι αν επιμένουν να σε ενοχλούν και να προκαλούν σύγχυση στη διάνοια σου, και άλλοτε να υποχωρούν, ενώ άλλοτε να επιτίθενται, να ξέρεις ότι είναι οχυρωμένοι πίσω από προηγούμενο σου θέλημα. Και επειδή έχουν αποκτήσει δικαιώματα στην ψυχή σου λόγω της ήττας της προαιρέσεώς της, για αυτό σε ταράζουν και σε ενοχλούν.

Τι δέχεται ο Κύριος;

Ένα μικρό παιδί είχε πάει στο φτωχομαγαζάκι του πατέρα του. Και εκεί παρακολουθούσε σιωπηλά την δουλειά του μπαμπά του και τις συναλλαγές του. Οι πελάτες διάλεγαν τα πράγματα που ήθελαν , πλήρωναν, έπαιρναν τα ρέστα τους και έφευγαν. Όλα καλά , ήρεμα και ειρηνικά. Κάποια στιγμή ήλθε και μία πλούσια κυρία . Επήρε τα πράγματα που ήθελε. Έδωσε ένα μεγάλο νόμισμα.... να τα πληρώσει . Και περίμενε τα ρέστα της, που ήσαν διάφορα μικρότερα νομίσματα. Ανάμεσα τους ήταν και ένα νομισματάκι τιποτένιας αξίας, πολύ βρώμικο. Η πλούσια κυρία δεν καταδέχθηκε να το πιάσει στο χέρι της . Το κοίταξε με αηδία και είπε : Αυτό να το δώσεις στο παιδί σου να το ρίξει την Κυριακή στην Εκκλησία ! Το έσπρωξε προς το μέρος του και έφυγε.

Το φτωχό παιδί το επήρε. Αλλά τα λόγια της το είχαν αναστατώσει. Και ερώτησε.

- Κάνει να δίνουμε στον Χριστό τα βρώμικα , μπαμπά ;  Δεν του πήγαινε αυτή η σκέψη.

Του απάντησε ο πατέρας του :

«Ἐκεῖνος που θά ἀσκηθεῖ στην εὐχή τοῦ Ἰησοῦ…» στους δύσκολους καιρούς θα σώζεται...

 Στάρετς Σεραφείµ της Βύριτσα

«…Η υπερηφάνεια και το µίσος µπορούν να νικηθούν µόνο µε τις αντίθετες αυτών αρετές, την ταπεινοφροσύνη και την αγάπη, οι οποίες προσελκύουν την παντοδύναµη χάρη του Θεού…».

Ο γέροντας για την γεµάτη αυτοθυσία αγάπη του προς όλους είχε µετάσχει πολλών θείων θεωριών και αρπαγών: Έλεγε χαρακτηριστικά: «…Εκεί είναι πολύ ωραία. Αχ, να ξέρατε µόνο τι ωραία πού είναι εκεί…».

Προσπαθούσε αλλά δεν κατάφερνε να κρυφτεί, η χάρη του Θεού τον «πρόδιδε», όπως δείχνει και το επόµενο περιστατικό.

Συµβούλευε ο γέροντας: «Με όλη σας την καρδιά αγαπήστε τον Κύριο µας Ιησού Χριστό… Στους δύσκολους καιρούς θα υπάρχει τρόπος κάποιος να σωθεί: Εκείνος που θα ασκηθεί στην ευχή του Ιησού (την αδιάλειπτη επίκληση “Κύριε Ιησού Χριστέ -Υιέ του Θεού- ελέησόν µε”, ως και το “Υπεραγία Θεοτόκε σώσον µε”), ανερχόµενος πνευµατικά από τη συχνή επίκληση του ονόµατος του Υιού του Θεού µε την αδιάλειπτη προσευχή, αυτός και θα σωθεί».

Η προφητεία του Αγίου Παΐσιου για τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο

 

Η αρχή της ελληνοτουρκικής κρίσης

«Όταν θα δούμε η Ελλάδα να παίρνει την πρεσβεία της από την Τουρκία και η Τουρκία την πρεσβεία της από την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να πούμε: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς». «Θα γίνει σύγκρουση στο Αιγαίο. Εμείς δεν θα πάθουμε μεγάλο κακό».

«Εξαμίλια είναι κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές της Τουρκίας. Το ίδιο και από τη δική μας πλευρά. Κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές μας, από οποιεσδήποτε νησιωτικές η χερσαίες ακτές, είναι τα Εξαμίλια.

Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει κατά της Ελλάδος και φτάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβά τους στο ζωνάρι τους».

«Το πολύ κάνα – δυο νησιά να πειράξουν οι τούρκοι», «εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι».

Η επέμβαση της Ρωσίας

«Τότε θα επέμβει από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία του αγίου Κοσμά»

Πώς φεύγει η ανασφάλεια, η απελπισία, η κατάθλιψη

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Όλα τά κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, πού πάνε νά κυριεύσουν τήν ψυχή, φεύγουν μέ τήν ταπείνωση.

Αυτός πού δέν έχει ταπείνωση, ο εγωιστής, δέν θέλει νά τού κόψεις τό θέλημα, νά τόν θίξεις, νά τού κάνεις υποδείξεις. Στενοχωρείται, νευριάζει, επαναστατεί, αντιδρά, τόν κυριεύει η κατάθλιψη.

Η κατάσταση αυτή θεραπεύεται μέ τή χάρη. Πρέπει η ψυχή νά στραφεί στήν αγάπη τού Θεού. Η θεραπεία θά γίνει μέ τό ν’ αγαπήσει τόν Θεό μέ λαχτάρα. Πολλοί άγιοί μας μετέτρεψαν τήν κατάθλιψη σέ χαρά μέ τήν αγάπη πρός τόν Χριστό.

Γι’ αυτό να προσέχεις, να μη βάζεις τη σάρκα σου πάνω από τον Θεό.

 Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης

Πολλοί είναι εκείνοι που δεν προσεύχονται. Τους φαίνεται, λένε, πως δεν έλαβαν καμιά δωρεά από τον Θεό όταν προσευχήθηκαν. Την προσευχή τη λογαριάζουν περιττή. 

  Λένε ακόμα πως ο Θεός τα γνωρίζει όλα, δεν έχει ανάγκη να του θυμίσουμε εμείς τι χρειαζόμαστε. 

Ξεχνούν όμως ότι ο Κύριος είπε: «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν» (Ματθ, ζ’ 7). 

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 27 - 09 - 2025

 

Τι αναπαύει την ψυχή μας τελικά;

 Άγιος Δημήτριος Ροστώφ

Όσο και ν΄ αναζητάς ανάπαυσι και παρηγοριά σ’ αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο δεν θα την βρης. Την ειρήνη και την παρηγοριά μπορεί να τη δώση στην ψυχή μόνον ο Κύριος, με τη χάρι Του.

Όπως ο ίδιος είπε: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνη την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω. 14. 27). Σκέψου, πού και σε ποιά γήινη απόλαυσι θα βρης την ειρήνη και την ανάπαυσι; Πού θα βρης την εσωτερική γαλήνη και τη μόνιμη χαρά; Μήπως στη δόξα;

Αλλά σήμερα είσαι τιμημένος και αύριο ατιμασμένος. «Πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου· εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος εξέπεσε» (Ησ. 40. 6-7). Αλλά μήπως στον πλούτο; Όχι μόνο ειρήνη και ανάπαυσι δεν σου χαρίζει, αλλ’ αντίθετα πολλή μέριμνα και ανησυχία και ανασφάλεια, μέρα και νύχτα.

Οἱ κακὲς ἕξεις καὶ ἡ θεραπεία τους

 Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Α’. Ἐξέτασε, ἀδελφέ, τὶς κακὲς ἕξεις καὶ συνήθειες, ποὺ ἀπόκτησες μὲ τὴ ζωὴ ποὺ ἔκανες· ἂν εἶναι παλιές, χρειάζεται περισσότερος κόπος, γιὰ νὰ καταστραφοῦν, ἂν εἶναι καινούργιες λιγότερος· ὅπως ἕνα παλιὸ καὶ ἕνα μεγάλο δένδρο, περισσότερο κόπο χρειάζεται, γιὰ νὰ κοπεῖ καὶ νὰ ξεριζωθεῖ ἀπὸ ἕνα νέο καὶ μικρό.

Ὄχι ράθυμοι καί ἐρασιτέχνες χριστιανοί

Ὁ Γέροντας μοῦ μιλοῦσε, ὄχι γιὰ κάποια ἀποσπασματικὴ καλή μας προσπάθεια, ἀλλὰ γιὰ ἕνα ἀποφασιστικό, ὁριστικὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν παλιὰ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας στὴν καινούργια ζωὴ τῆς ἁγιότητας, κατὰ τὴν ὁποία ἐμεῖς ζοῦμε ἐν Χριστῷ καὶ ὁ Χριστὸς ἐν ἡμῖν καὶ γι’ αὐτὸ τὸ πέρασμα χρειαζόταν νὰ δώσουμε ὅλες μας τὶς δυνάμεις.

Μιὰ φορὰ μὲ ρώτησε: ” Δὲ μοῦ λές, γιὰ νὰ σπουδάσει κανεὶς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα. Μὲ ξαναρώτησε: “Γιὰ νὰ σπουδάσει χημικός, μηχανικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα ἀναλόγως, ἀπορώντας γιὰ τὴ φύση τῶν ἐρωτήσεών του. 

Κι ὁ Γέροντας κατέληξε: “Ἐμεῖς, γιὰ νὰ σπουδάσουμε, γιὰ νὰ μάθουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόσουμε;”. Κατάλαβα τί ἐννοοῦσε καὶ ντράπηκα νὰ τοῦ ἀπαντήσω. Τί νὰ τοῦ πῶ; Ὅτι οἱ πιὸ πολλοὶ ἀπὸ μᾶς τοὺς πιστοὺς εἴμαστε ράθυμοι, χλιαροί, “ἐρασιτέχνες χριστιανοί”; Τὸ ἤξερε. Καὶ μοῦ τὸ εἶπε: “Δὲν γίνεται κανεὶς χριστιανὸς μὲ τὴν τεμπελιά. Χρειάζεται δουλειά, πολλὴ δουλειά”. 

Ὁ νέος καὶ οἱ λίρες

 

Ζοῦσε μιὰ φορὰ ἕνας νέος ποὺ δὲν ἀγαποῦσε τὴν δουλειά, ἀλλὰ ὁ νοῦς του ἦταν σὲ χοροὺς καὶ διασκεδάσεις. Ὁ νέος αὐτός, ποὺ δὲν ἔφερνε ποτέ στὸ σπίτι οὔτε μιὰ δραχμή, ἀλλὰ ζοῦσε εἰς βάρος τῆς οἰκογενείας του, ἐκδήλωσε ζωηρὰ τὴν ἐπιθυμία νὰ παντρευτεῖ.

Τὸ εἶπε στὸν πατέρα του. Ὁ πατέρας δέχθηκε ἀλλὰ ὑπὸ ἕνα ὅρο. Νὰ πᾶνε μαζὶ σὲ ἕνα ποτάμι, ποὺ ἤτανε ἔξω ἀπὸ τὸ χωριό. Θὰ στέκονταν στὴν ὄχθη τοῦ ποταμοῦ, θὰ τοῦ ἔδινε ἑκατὸ λίρες νὰ τὶς πετάξει, κι ἂν καμμιὰ ἀπὸ αὐτὲς ἔπεφτε ὄχι στὸ νερὸ ἀλλὰ ἔφθανε στὴν ἄλλη ὄχθη, τότε θὰ τὸν θεωροῦσε ἱκανὸ γιὰ γάμο.

Τι μας διδάσκει ο σταυρός του Κυρίου ;

Σταυρός ίσον συγγνώμη.

Γιατί επάνω στο σταυρό ο Χριστός συγχώρεσε τους φονιάδες Του. 

Υπάρχουν σήμερα στην εκκλησιά μαλωμένοι;

Υπάρχουν πεθερές που μισούν τις νύφες και νύφες τις πεθερές;

Υπάρχουν σπίτια που δεν μιλιώνται;

Υπάρχουν γείτονες που δεν χαιρετιώνται; .  Υπάρχει μίσος; 

E, σήμερα ο σταυρός λέει: συγχωρήστε! Αν δεν συγχωρείς, τότε μην πλησιάζεις το σταυρό, μην τον φιλάς. Όταν μέσα στην καρδιά σου έχεις αυτόν τον κάβουρα, αυτό το φίδι του μίσους, δε μπορείς να πλησιάσεις το σταυρό. Γιατί σταυρός σημαίνει συγχώρησις. Καλείσαι να συγχωρήσεις και τον πιο μεγάλο εχθρό σου. 

Σταυρός ίσον αλήθεια. 

Ο Χριστός ανέβηκε εκεί, γιατί με τη ζωή και τη διδασκαλία Του μαρτυρούσε για την αλήθεια. Το μαχαίρι να σου βάζουν στο λαιμό, να σε σφάζουν, εσύ την αλήθεια να πεις. Όχι να πηγαίνεις στα δικαστήρια και ν΄ απλώνεις το βρωμερό σου χέρι επάνω στο Ευαγγέλιο και να παίρνεις ψεύτικο όρκο. Όχι δα.., τότε δεν είσαι άξιος να προσκυνήσεις το σταυρό.

Σταυρός ίσον και ταπείνωση. 

Τὸ νόημα τῆς ζωῆς

Μοναχὸς Μωϋσῆς Ἁγιορείτης

Μερικοὶ λένε πὼς ἡ ζωή μας εἶναι ἀρκετὰ σύντομη. Νομίζουμε, ὅμως, πὼς ἀπὸ μόνοι μας συντομεύουμε τὸν χρόνο τῆς ζωῆς μας ἀπὸ τὴν κατάχρηση, τὴν παράχρηση καὶ τὴν ἠθοφθορία.

Ἂν τὴ ζωὴ τὴ χρησιμοποιήσουμε μὲ σεβασμό, περίσκεψη καὶ φειδὼ, εἶναι σίγουρα ἀρκετὰ μεγάλη.

Ὁ ἄνθρωπος, γενικὰ, δὲν ἐκτιμᾶ τὸν χρόνο, τὸν ἀφήνει νὰ κυλᾶ ἀνεκμετάλλευτα, τὸν σπαταλὰ εὔκολα, δὲν τὸν ἀξιοποιεῖ, δὲν τὸν χρησιμοποιεῖ χρήσιμα. Οἱ ἄνθρωποι ζοῦν συχνὰ ὡς ἐπιγείως ἀθάνατοι.

Τρία πράγματα δυσκολεύεται ο άνθρωπος να αποκτήση

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Τρία πράγματα δυσκολεύεται ο άνθρωπος να αποκτήση, όχι επειδή αυτά καθ’ εαυτά είναι δύσκολα, αλλά επειδή εμείς οι ίδιοι τα κάνομε δύσκολα, διότι συγκρούονται με το εγώ μας.

Αυτά όμως φυλάσσουν τις αρετές και είναι: το πένθος, το δάκρυ για τις αμαρτίες και η μνήμη του θανάτου.

Το πένθος είναι το βάθρο της καρδιάς, είναι η χαρμολύπη που δημιουργείται από την ενδοστρέφεια και την ενότητα του νου και από την αίσθηση του ποιος είμαι ενώπιον του Κυρίου. Το πένθος είναι η φυσική γαλήνη της ψυχής, στην οποία ο Θεός μπορεί να δη τον εαυτό του. Οι πενθούντες μακαρίζονται από τον ίδιο τον Κύριον.

Επιμονή στον πνευματικό αγώνα

 Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

Αδελφοί, ο αγώνας μας είναι προσωρινός, η ανταμοιβή όμως και τα έπαθλα είναι αιώνια. Όσο μάλιστα κανείς αγωνίζεται με προθυμία, τόσο και ο εχθρός μανιάζει και του επιτίθεται με περισσότερη σφοδρότητα, αλλά η χάρη του Θεού δεν σταματά να χορηγεί την ενίσχυση και τη βοήθειά της σε εκείνον που πολεμά, αν βέβαια αυτός την επικαλείται με όλη του την ψυχή.

Αν όμως κανείς χαλαρώσει και αμελήσει να καλέσει τη θεία χάρη να τον βοηθήσει και κυριευτεί από τον εχθρό, καθώς δεν θα έχει τη βοήθειά της, ας κατηγορεί τον εαυτό του για τη ραθυμία του. Αν κάποιος, που μπροστά του βρίσκονται άφθονα εδέσματα, δεν αποφασίζει, ενώ έχει γερά τα χέρια του, να τα απλώσει και να απολαύσει αυτά τα αγαθά, γίνεται ο ίδιος η αιτία που μένει νηστικός. Έτσι και αυτός που αμελεί να επικαλεστεί τη χάρη και να γεμίσει με τη δύναμή της, προξενεί ο ίδιος την πτώση και την απώλειά του.

Έχουν μεγάλο μισθό αυτοί που αγωνίζονται σήμερα στον κόσμο

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

– Τί βάρβαρο πράγμα, Γέροντα, ο πόλεμος !

– Αν οι άνθρωποι δεν είχαν αυτήν την… «ευγένεια» της αμαρτίας, δεν θα έφθαναν σ’ αυτό το βάρβαρο. Πιο βάρβαρο ακόμη είναι η ηθική καταστροφή. Διαλύονται ψυχικά και σωματικά οι άνθρωποι…

– Γέροντα, μερικοί λένε: “Μήπως μόνο σήμερα αμαρτάνει ο κόσμος; Και στην Ρώμη παλιά τι γινόταν!…”

– Μα στην Ρώμη ήταν ειδωλολάτρες στο κάτω-κάτω. Και αυτά που λέει ο Απόστολος Παύλος ήταν για τους ειδωλολάτρες που είχαν βαπτισθή, αλλά είχαν κακές συνήθειες. Να μην παίρνουμε για παράδειγμα τον ξεπεσμό από κάθε εποχή. Σήμερα την αμαρτία την έκαναν μόδα. Βλέπεις, ορθόδοξο έθνος εμείς και πώς είμαστε! Πόσο μάλλον οι άλλοι! Και το κακό είναι που οι σημερινοί άνθρωποι, επειδή η αμαρτία έχει γίνει μόδα, αν δουν έναν να μην ακολουθή το ρεύμα της εποχής, να μην αμαρτάνη, να είναι λίγο ευλαβείς, τον λένε καθυστερημένο, οπισθοδρομικό.

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 30 - 08 - 2025

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΩΝ: ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

 

Προκαταρκτική ἀναγκαία διευκρίνιση - ἀποποίηση εὐθυνῶν:

Ἐνημερωθήκαμε ὅτι τήν Δευτέρα 18 Αὐγούστου 2025 ἕνα κείμενο πού ἀποτελοῦσε κείμενο ἐργασίας πρός διαβούλευση μεταξύ τῶν ὑπογραφόντων ἀναρτήθηκε λίαν ἀστόχως στό διαδίκτυο. Μάλιστα δέ, στό τέλος τοῦ κειμένου αὐτοῦ ἐτέθησαν ὅλως αὐθαιρέτως ὑπογραφές, χωρίς νά ἔχουν ἐρωτηθεῖ οἱ ὑπογράφοντες. Πληροφοροῦμε τούς ἀναγνῶστες ὅτι τό μόνο κείμενο πού ἀναγνωρίζουμε ὡς ἔγκυρο εἶναι τό παρόν (πού ἀποτελεῖται ἀπό τό παρόν προοίμιο μαζί μέ τήν συνημμένη ἐκτενῆ ἀνακοίνωση), τό ὁποῖο καί ὑπογράφουμε.

***

Δια τῆς παρούσης ἀνακοινώσεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς προηγουμένης (23-12-2023) Ἱερές Μονές καί Ἱερά Ἡσυχαστήρια τῆς Πατρίδος μας ἐπιθυμοῦμε νά καταστήσουμε σαφές ὅτι

ἀρνούμαστε νά δεχθοῦμε τόν Προσωπικό Ἀριθμό

καί τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα.

Οἱ λόγοι ἐξηγοῦνται διεξοδικά στό συνημμένο κείμενο (βλέπε ἐδῶ).

Ἐν πρώτοις, δέν συναινοῦμε στό ἠλεκτρονικό φακέλωμα καί στήν ἠλεκτρονική σκλαβιά. Κάθε δικαίωμα πού παραδίδουμε σήμερα, δέν θά τό πάρουμε ποτέ πίσω, γράφαμε στό πρῶτο κείμενό μας. Διότι αὐτό εἶναι πού θά προκύψει ὕστερα ἀπό τήν λήψη ἐκ μέρους τῶν πολιτῶν τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ. Δέν συναινοῦμε στήν κινεζοποίηση τῆς ζωῆς μας. Μέ τή λήψη τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ εἰσερχόμαστε χωρίς δυνατότητα ἐπιστροφῆς σέ ἕνα δυστοπικό περιβάλλον. Ἡ ἑνοποίηση ὅλων τῶν βάσεων δεδομένων θά δημιουργεῖ ἕνα προσωπεῖο (προφίλ), σύμφωνα ὅμως μέ τά ἀξιακά πρότυπα τῶν ἑκάστοτε κυβερνώντων. Ὅταν γνωρίζουμε ὅτι παρακολουθούμαστε σέ κάθε μας κίνηση, αὐθόρμητα γινόμαστε πιό ἐπιφυλακτικοί –ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως– καί δέν θά δραστηριοποιούμαστε ἄφοβα καί ἐλεύθερα –ἀκόμη καί στήν πνευματική μας ζωή–, εἰδικά ἄν γνωρίζουμε ὅτι αὐτός πού μᾶς παρακολουθεῖ, δέν συμφωνεῖ μέ τίς ἐπιλογές μας καί ἔχει τή δύναμη νά δημιουργήσει προσκόμματα στή ζωή μας. Λαμβάνοντας λοιπόν τόν προσωπικό ἀριθμό, ἀπεμπολοῦμε ἑκουσίως τήν ἐλευθερία μας, αὐτοχειριαζόμαστε πνευματικά, καί μέ τόν τρόπο αὐτό ἀπομακρύνεται ἡ δυνατότητα σωτηρίας μας.

Τα θεμέλια της σωτηρίας μας: Ομολογία και πνευματικός αγώνας

 Στάρετς Σάββας ὁ Παρηγορητής

Πρέπει ἀνοιχτά νά ὁμολογοῦμε τόν Χριστό.  Αὐτό εἶναι μεγάλη ἀρετή.  Πόσοι χριστιανοί ὑπάρχουν πού λένε: «Πιστεύω στόν Θεό», ἀλλά στήν πράξη δέν πιστεύουν! Πόσα χείλη μένουν βουβά, ὅταν χρειάζεται νά ὐπερασπιστοῦν μέσα στήν κοινωνία τή δόξα τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἁγίων Του! Ὁ ἐχθρός Διάβολος προσπαθεῖ τόσο πολύ γιά νά σβύσει τήν πίστη ἀπό τήν καρδιά καί νά φέρει στή λήθη τίς ἀλήθειες τοῦ Χριστιανισμοῦ.  Γι’ αὐτό βλέπουμε ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι εἶναι μόνο κατ΄ὄνομα χριστιανοί ἀλλά στά ἔργα κανονικοί εἰδωλολάτρες.

Μήν ντρέπεσαι νά κάμεις ὀρθά τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, διότι μέ τόν τρόπο αὐτό νικοῦμε τίς σκοτεινές δυνάμεις: «Οἱ τῷ Σταυρῷ τειχιζόμενοι, τῷ ἐχθρῷ ἀντιτασσόμεθα, μή δειλιῶντες τάς αὐτοῦ μεθοδείας καί ἐνέδρας…» (Ἀπόστιχα Αἴνων τοῦ πλ. Β΄ Τετάρτης πρωί). Ὄχι μόνο τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ μας νά προσκυνᾶς, ἀλλά καί τήν εἰκόνα τοῦ Σταυροῦ Του, ἐπειδή ὁ Σταυρός εἶναι σημεῖο νίκης τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Διαβόλου καί τοῦ στίφους τῶν ἐναντίων δυνάμεων, γι’ αὐτό αὐτές τρέμουν καί τρέπονται σέ φυγή, ὅταν βλέπουν τόν Σταυρό σχηματιζόμενο.

Λόγος για την μετάνοια και την κρίση και τον χωρισμό της ψυχής και του σώματος

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

Μεγάλος φόβος, αδελφοί, θα μας κυριεύσει την ώρα του θανά­του, όταν η ψυχή χωρίζεται από το σώμα με φόβο και οδύνες.

Διότι την ώρα του χωρισμού στέκονται μπροστά στην ψυχή τα έργα της, όσα έκανε τη νύχτα και τη μέρα, καλά και κακά, και οι Άγγελοι σπεύδουν βιαστικά να την βγάλουν έξω από το σώμα˙ αλλά η ψυχή παρατηρώντας τα έργα της δειλιάζει να βγει.

Η ψυχή μάλιστα του αμαρτωλού με φόβο χωρίζεται από το σώμα και με τρόμο αναχωρεί για να παρουσιασθεί στον αθάνατο Βασιλιά˙ και καθώς αναγκάζεται να βγει από το σώμα, βλέποντας τα έργα της, λέει σ’ αυτά με φόβο˙ «Δώστε μου προθεσμία μια ώρα, να βγω». Απαντούν σ’ αυτή τα έργα της· «Εσύ μας έκανες· γι’ αυτό ας πάμε εμείς στον Θεό μαζί μ’ εσένα».

Ποτέ δεν είναι αργά για ένα νέο ξεκίνημα...

 

Ὁ Γέροντας μοῦ μιλοῦσε, ὄχι γιά κάποια ἀποσπασματική καλή μας προσπάθεια, ἀλλὰ γιὰ ἕνα ἀποφασιστικό, ὁριστικὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν παλιὰ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας στὴν καινούργια ζωὴ τῆς ἁγιότητας, κατὰ τὴν ὁποία ἐμεῖς ζοῦμε ἐν Χριστῷ καὶ ὁ Χριστὸς ἐν ἡμῖν…

…καί γι’ αὐτό τό πέρασμα χρειαζόταν νά δώσουμε ὅλες μας τίς δυνάμεις.

Μιὰ φορὰ μὲ ρώτησε: ”Δὲ μοῦ λές, γιὰ νὰ σπουδάσει κανεὶς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα. Μὲ ξαναρώτησε: “Γιὰ νὰ σπουδάσει χημικός, μηχανικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;”

Τοῦ ἀπάντησα ἀναλόγως, ἀπορώντας γιὰ τὴ φύση τῶν ἐρωτήσεών του.

Κι ὁ Γέροντας κατέληξε: “Ἐμεῖς, γιὰ νὰ σπουδάσουμε, γιὰ νὰ μάθουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόσουμε;”.

Κατάλαβα τί ἐννοοῦσε καί ντράπηκα νά τοῦ ἀπαντήσω.

Η χάρη του Θεού θα σε κάνει πνευματικό άνθρωπο

† π. Συμεών Κραγιόπουλος

Εκείνος ο οποίος θέλει να γίνει πνευματικός άνθρωπος, όχι απλώς πρέπει να αγωνίζεται να είναι ταπεινός, αλλά να χτυπάει κάτω τον εαυτό του σαν χταπόδι.

Θα σας πω τι κάνει ένας ασκητής στο Άγιον Όρος, ένας μοναχός, ο οποίος, όπως δείχνουν τα πράγματα, έγινε πραγματικά αληθινός άνθρωπος, πραγματικά φωτισμένος και χαριτωμένος άνθρωπος, χωρίς πολλές γνώσεις, χωρίς πολλά γράμματα. Αυτός είναι ξένος μάλιστα, Ρουμάνος. Είναι πάμπτωχος και πηγαίνει πότε στο ένα μοναστήρι, πότε στο άλλο, κάτι να ζητήσει, για να ζήσει.

Και όταν πηγαίνει σε ένα μοναστήρι, λέει: «Εγώ ήρθα. Αν με διώξετε, εγώ σκύλος είμαι, ε, καλό είναι για μένα· καλό θα μου κάνετε. Αν πάλι μου δώσετε κάτι που ζητώ, πάλι καλό είναι». Δηλαδή, δεν δυσκολεύεται καθόλου να λογαριάσει τον εαυτό του ένα τέτοιο πράγμα: «Ε, και που θα με διώξετε, σκύλος είμαι· τον σκύλο τον διώχνουν».

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ & ΕΤΗΣΙΑ ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

 Κυριακή 13 & Δευτέρα 14 Ἰουλίου 2025

Μέ πολύ μεγάλη συμμετοχή πιστῶν καί μέ τήν δέουσα μεγαλοπρέπεια τιμήθηκε ἡ μνήμη τοῦ σοφωτάτου διδασκάλου τῆς καθόλου Ἐκκλησίας ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου στό φερώνυμο Κοινόβιό του στό ὄρος Πάϊκο (μετόχιον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους) τήν παραμονή, Κυριακή 13 καί ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς του Δευτέρα 14 Ἰουλίου 2025 ἀντίστοιχα.

Οἱ πιστοί πού ἀγαποῦν τόν ἅγιο Νικόδημο καί τό ὁμώνυμο μοναστήρι του μέ πολλή ἀγάπη, σεβασμό καί εὐλάβεια ἀνῆλθαν εἰς τό ὄρος Πάικο γιά νά λάβουν χάρη καί ἔλεος ἀπό τόν ταπεινό Ὅσιο.

Φέτος, κατά τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς 13 Ἰουλίου 2025, εἴχαμε τήν χαρά νά ἔχουμε κοντά μας τόν σεβαστό Καθηγούμενο τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Παντοκράτορος καί Ἁγίας Σκέπης Μελισσοχωρίου Λαγκαδᾶ Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη Ἀντώνιο μετά τῆς συνοδίας του ὁ ὁποῖος, ἐλάμπρυνε, χοροστατώντας, τόν Μέγα Πανηγυρικό Ἑσπερινό. Στόν ὄμορφο λόγο του πρός τό ἐκκλησίασμα μετά τό πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ ὁ Καθηγούμενος Ἀντώνιος σκιαγράφησε μέ γλαφυρότητα τόν ὑπερφυσικό βίο καί τήν θαυμαστή πολιτεία τοῦ ἁγίου Νικοδήμου.

Συμπροσευχόμενοι ἦταν ὁ σεβαστός Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Σοχοῦ Λαγκαδᾶ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Εὐλόγιος, μετά συνοδίας, ὁ ὁσιολογιώτατος Μοναχός Ἀρσένιος  (Βλιαγκόφτης) ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ὁσίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκη στήν Ὀρμύλια Χαλκιδικῆς μετά συνοδίας, καί πολλοί φίλοι Ἱερεῖς.

Τι να κάνουμε τον καιρό που έχουμε στεναχώριες

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Συχνά στη ζωή έρχεται και μας χτυπά κύμα δύσκολων σκέψεων, κύμα στεναχώριας.

Το καλύτερο απ’ όλα είναι να σωπαίνουμε. Δεν χρειάζεται εμείς πολύ να σκεφτόμαστε. Ο Κύριος ξέρει, προνοεί πόσο μπορούμε να αντέξουμε. Ποιο βά­ρος στεναχώριας μπορούμε να σηκώσουμε.

Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει αμέσως να πλησιάσουμε τον Κύριο, ο όποιος είναι για μας, σαν το ζεστό σπίτι μας τον χειμώνα. Να σιωπούμε. Καλό είναι να σιωπούμε, επειδή αμέσως δεν μπορούμε να νική­σουμε το κύμα των δύσκολων σκέψεων και της στενα­χώριας.

Συχνά μας έρχονται σκέψεις για το μέλλον μας πού είναι γεμάτο ανασφάλεια. Αναρωτιόμαστε: «Πώς θα τελειώσουμε αυτή τη δουλειά, πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα;

Πῶς ξεπερνᾶμε τίς βιοτικές μέριμνες;

  Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Όλα τα πλούτη μας, η δόξα και οι τιμές, δεν είναι παρά ένα φευγαλέο όνειρο, που τελειώνει με τον θάνατο. Κάνεις δεν παίρνει τίποτε μαζί του στον άλλο κόσμο, ούτε ένα έστω ψιχουλάκι από το επίγειο συμπόσιο!

Είναι μακάριος όποιος κατανοεί πως η ψυχή είναι το μοναδικό απόκτημα του, το οποίο από τίποτε δεν φθείρεται, ούτε και απ’ αυτόν τον θάνατο!

Ένας τέτοιος άνθρωπος σκέπτεται τρεις μόνον πραγματικότητες: τον θάνατο, την ψυχή και τον Θεό-Κριτή.

Πνευματικὸς Ἀγώνας

Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ γίνουμε τέλειοι καὶ ἅγιοι. Νὰ ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.

Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό.

Στολίστε τὶς λαμπάδες σας μὲ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν' ἀποβάλετε τὰ πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τὴν καρδιά σας ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ διατηρῆστε τὴν ἁγνή, γιὰ νὰ ἔρθει καὶ νὰ κατοικήσει μέσα σας ὁ Κύριος, γιὰ νὰ σᾶς πλημμυρίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὶς θεῖες δωρεές.

Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η προσευχή και ας μη το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι

+ Μωυσής μοναχός Αγιορείτης

Και ξαφνικά ανοίγει ένα παραθυράκι στο νου.

Έρχεται ένα φως. Τότε έχεις μια άλλη αίσθηση. Τότε το κατανοείς καλά. Όχι προς το ετυμολογικό. Μα με μια κατάνυξη και συναίσθηση και θεία θαλπωρή.

Και λες:
“Τι άλλο να λέω;” Παρά μόνο πάλιν και πολλάκις και συνεχώς: “Κύριε ελέησον!”

Δίχως να βαριέσαι. Δίχως να κουράζεσαι. Αυτό τα λέει όλα. Δεν θέλει άλλα και πολλά. Μόνο ποιητικά μπορεί κανείς μερικές φορές να εκφραστεί. Η προσευχή είναι ποίηση. Όλες οι προσευχές είναι ποιήματα.

Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία

 

Δόκιμος ακόμα, μια καλοκαιριάτικη νύχτα περπατούσα ανάμεσα στους κήπους της Σκήτης. Μόνος με μόνο τον Θεό. Πλησιάζοντας την μεγάλη λίμνη βλέπω τον μεγαλόσχημο π. Γεννάδιο. Από τότε πού πέρασε τον κατώφλι της Σκήτης είχαν περάσει 62 ολόκληρα χρόνια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν έβγαινε καθόλου από την Σκήτη. Είχε λησμονήσει εντελώς τον κόσμο.

Στεκόταν ακίνητος με τα μάτια καρφωμένα στο νερό. Με τρόπο διακριτικό, για να μην τον τρομάξω, έκαμα αισθητή την παρουσία μου. Τον πλησίασα, και τον ερώτησα:

- Τί κάνεις εδώ, πάτερ;

- Κοιτάζω το νερό.

- Και τί βλέπεις;

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

ΙΕΡΑ  ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

ΙΕΡΟΥ  ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ  ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

(ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΣ  ΠΑΙΟΝΙΑΣ)

14   ΙΟΥΛΙΟΥ   2025

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΙΕΡΑΣ  ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ

Παραμονή, Κυριακή 13 Ἰουλίου

Ἀπόγευμα

6-8 μ.μ. : Μέγας  Πανηγυρικός Ἑσπερινός

Ἀνήμερα, Δευτέρα 14 Ἰουλίου

Πρωί

5-11 π.μ.: Ὄρθρος - Πανηγυρική θεία Λειτουργία

Ἀπόγευμα

                           4-5 μ.μ. : Παράκληση στόν Ἅγιο Νικόδημο

                           5-6 μ.μ. : Ἱερό Εὐχέλαιο

                           6-7 μ.μ. : Μέγας Ἑσπερινός ἁγίων Μαρτύρων

Κηρύκου & Ἰουλίττης

                                        (θά ἐκτεθεῖ τό ἄφθαρτο χεράκι τοῦ ἁγίου παιδο-

 μάρτυρος Κηρύκου πρός προσκύνηση)

                           7-8 μ.μ. : Κτητορικό Μνημόσυνο

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 26 - 06 - 2025

 

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 31 - 05 - 2025

 

Χαράλαμπος Ἄνδραλης: «Ἑάλω ἡ Πόλις», τότε καί τώρα...

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ

 

Στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου τήν Τρίτη, 27 Μαΐου 2025 θά τελεσθεῖ ἱερό Μνημόσυνο καί στή συνέχεια θά πραγματοποιηθεῖ ΟΜΙΛΙΑ μέ ἀφορμή τήν ἅλωση τῆς Πόλης, σύμφωνα μέ τό παρακάτω πρόγραμμα :

9 - 10.30΄ π.μ.: Θεία Λειτουργία καί ἱερό Μνημόσυνο

γιά τούς προγόνους μας πού θυσιάσθηκαν στίς Ἀλησμόνητες Πατρίδες τῆς Ρωμιοσύνης

11 - 12 π.μ.: Ὁμιλία στό μεγάλο ἀρχονταρίκι ἀπό τόν

κ. Χαράλαμπο Ἄνδραλη,

δικηγόρο -συγγραφέα

μέ θέμα ὁμιλίας:

«Ἑάλω ἡ Πόλις», τότε καί τώρα...

Κάθε ψυχούλα τον Χριστό χρειάζεται

π. Ανανίας Κουστένης

Κάθε άνθρωπος τον Ιησού Χριστό ζητάει. Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος. Δεν φτάνει μόνο το ψωμί που δίνουν τα συστήματα, η ψυχή με τι θα τραφεί; Η ψυχή είναι η ουσία του όντος. Το σώμα είναι το περίβλημα, ο ναός της ψυχής.

Όταν δώσεις στον άνθρωπο τον Χριστό, την ειρήνη Του και τη χάρη Του, τότε ο άνθρωπος ανασταίνεται και μπορεί να ζήσει λιτότατα.

Τι χρειάζεται; Λίγο ψωμάκι να φάει, ένα ρούχο να ρίξει απάνω του και μια τρύπα να μείνει.

Όταν δεν έχει όμως τη χάρη του Χριστού, τα θέλει όλα γιατί δεν έχει τίποτε. Σήμερα τα θέλουμε όλα, γιατί οι περισσότεροι δεν έχουμε τίποτα.

Μα  χορταίνει με λεφτά ο άνθρωπος; Τον Χριστό χρειάζεται, κάθε ψυχούλα αυτόν ζητάει.

Κι άμα μπορούμε ας μιλάμε στον Χριστό για τους ανθρώπους, ιδίως τους πονεμένους και δυσκολεμένους. Ας τον παρακαλούμε να τους επισκεφθεί και να τους βοηθήσει. Κι ας είναι φτωχοί κι ας είναι οτιδήποτε.

ΠΗΓΗ psihisangigmata

 

Μη φοβάσθε

 Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

Σύγχυση μεγάλη ὑπάρχει. Μύλος γίνεται· εἶναι ζαλισμένοι οἱ ἄνθρωποι. Ὁ κόσμος εἶναι ὅπως οἱ μέλισσες. Ἂν χτυπήσεις τὴν κυψέλη, οἱ μέλισσες βγαίνουν ἔξω καὶ ἀρχίζουν «βούου...» καὶ γυρίζουν γύρω ἀπὸ τὴν κυψέλη ἀναστατωμένες. Ὕστερα ἡ κατεύθυνσή τους θὰ ἐξαρτηθεῖ ἀπὸ τὸν ἄνεμο ποὺ θὰ φυσήξει. Ἂν φυσήξει βοριάς, θὰ πᾶνε μέσα. Ἂν φυσήξει νοτιάς, θὰ φύγουν. Ἔτσι καὶ τὸν κόσμο τὸν φυσάει... «Ἐθνικὸς Βοριάς», «Ἐθνικὸς Νοτιάς», καὶ εἶναι ὁ καημένος ζαλισμένος. Ὅμως, ἂν καὶ γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά, μία σιγουριά. Μπορεῖ νὰ ξεράθηκε ἡ ἐλιά, ἀλλὰ θὰ πετάξει νέα βλαστάρια.

Ὑπάρχει μιὰ μερίδα Χριστιανῶν, στοὺς ὁποίους ἀναπαύεται ὁ Θεός. Ὑπάρχουν ἀκόμη οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς, καὶ ὁ Καλὸς Θεός μας ἀνέχεται, καὶ πάλι θὰ οἰκονομήση τὰ πράγματα. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς μᾶς δίνουν ἐλπίδα. Μὴ φοβάσθε.

Η ησυχία είναι μεγάλη υπόθεση. Ακόμη και να μην προσεύχεται κανείς, και μόνο με την ησυχία προσεύχεται. Είναι μυστική προσευχή και πολύ βοηθάει στην προσευχή σαν την άδηλη αναπνοή στον άνθρωπο. Αυτός που κάνει δουλειά πνευματική στην ησυχία βυθίζεται μετά στην ευχή. Ξέρεις τί θα πη βυθίζεται; το παιδάκι, όταν λουφάζη στην αγκαλιά της μάνας, δεν μιλάει. Είναι ένωση πλέον, επικοινωνία.

ΠΗΓΗ: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ, τόμοι Α και Β

ΠΗΓΗ psihisangigmata

Όταν έχουμε κακές σκέψεις η καλύτερη μέθοδος είναι η περιφρόνηση

 

Πόσες φορές δεν μας μπαίνουν λογισμοί για τους πνευματικούς μας;

Κάποιες φορές ο Γέροντας είχε ένα φυσικό λόξυγκα. Το εκμεταλλεύτηκε αυτό ο διάβολος και άρχισε να μου λέει με τον λογισμό: «Ααα! Αυτό που κάνει τώρα ο Γέροντας φανερώνει ότι έχει δαιμόνιο μέσα του. Το δαιμόνιο είναι που κάνει αυτό τον λόξυγκα».

Πω! Πω! Τι πικρία, τι φαρμάκι, που ήρθε μέσα στην ψυχή μου! «Ακούς εκεί, να μου λέγει έτσι ο λογισμός!». Εγώ δεν είχα τέτοιους λογισμούς. Μόλις μου ήρθαν αναστατώθηκα. Μπα! Αδύνατον να παραδεχθώ για τον Γέροντά μου αυτόν τον λογισμό! «Θα σε σφάξω!», είπα μέσα μου, και έκανα αγώνα εναντίον του με την αντίρρηση.

Όταν το είπα αυτό στον Γέροντα, που ήταν ασκητής πεπειραμένος και θαυμάσιος, χαμογελούσε:

Πώς θα γίνω άγιος;

Η ιστορία του πατρός Virgil Georgiou ιερέως Μολδαβικής καταγωγής

Γράφει στο ημερολόγιό του ότι 15 ετών παραπονέθηκε στον πατέρα του ιερέα γιατί έχει το όνομα Βιργίλιος, χωρίς να υπάρχει προστάτης Άγιός του. Ο πατέρας του εξήγησε ότι ο Βιργίλιος ήταν σπουδαίος ποιητής και εάν ήθελε, μπορούσε να γίνει ο ίδιος Άγιος ώστε οι επόμενες γενιές να έχουν Άγιο Βιργίλιο.

Εκείνος με χαρά πάει στο δωμάτιο του, έχοντας στόχο ζωής την Αγιότητα. Το βράδυ όμως δε μπορεί να κοιμηθεί από την αγωνία να μάθει πώς γίνεται κάποιος Άγιος. Ξυπνά τον πατέρα του και τον ρωτά. Εκείνος μάλλον βιαστικά του απαντά:

– Να αγαπάς τους εχθρούς σου.

Φεύγει πάλι για το κρεβάτι του αλλά μετά από λίγο τον επισκέπτεται ο πατέρας του γιατί ακούει αναφιλητά.

– Τί έχεις παιδί μου;