ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ - (ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2025)

 

31 ΔEKEMBPIOY- ἡμέρα Τρίτη- ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ἀπόγευμα: Ἱερή Ἀγρυπνία Μεγάλου Βασιλείου (ἅγιο λείψανο) - Πρωτοχρονιᾶς ἀπό 7 μ.μ. - 2 τό πρωί καί κοπή βασιλόπιτας

1η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (ἅγιο λείψανο) - ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

Πρωί: 2η θεία Λειτουργία (ἱερατικό συλλείτουργο) ἀπό 7 - 9 π.μ. καί κοπή βασιλόπιτας

Ἀπόγευμα: Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ (μέ λιτά­νευση τῆς ἱερᾶς εἰκόνος καί τοῦ τιμίου λειψάνου τοῦ Ἁγίου) ἀπό 3.30΄ - 5μ.μ.

2 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ἡμέρα Πέμπτη - ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ (ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ, ἅγιο λείψανο , ἱερή εἰκόνα)

Πρωί: Ὄρθρος - ἱερατικό συλλείτουργο ἀπό 6 - 10 π.μ.

Ἀπόγευμα: Ἑσπερινός ἀπό 3.30΄ - 4.30΄ μ.μ.

3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ἡμέρα Παρασκευή

Πρωί : Ὄρθρος καί Μεγάλες Ὧρες Θεοφανείων 5 - 9 π.μ.

Ἀπόγευμα: Ἑσπερινός ὁσίου Νικηφόρου Λεπροῦ (ἅγιο λείψανο),

ἀπό 3.30΄ - 4.30΄ μ.μ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ - (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2024)

 

ΤΡΙΤΗ 24 ΔEKEMBPIOY -  ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝNΩΝ

Ἀπόγευμα : Ἱερή Ἀγρυπνία Χριστουγέννων ἀπό 7 μ.μ. - 2 τό πρωί.

ΤΕΤΑΡΤΗ 25 ΔEKEMBPIOY - ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Πρωί : 2η θεία Λειτουργία Χριστουγέννων  - (ἱερατικό συλλείτουργο) ἀπό 7.00- 9.00 π.μ.

Ἀπόγευμα: Ἑσπερινός ἀπό 3.30΄ - 4.30΄ μ.μ.

ΠΕΜΠΤΗ 26 ΔEKEMBPIOY - 2η ἡμέρα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ -

Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Πρωί : Ὄρθρος - ἱερατικό συλλείτουργο ἀπό 6 - 10 π.μ.

Ἀπόγευμα: Ἑσπερινός ἁγίου Στεφάνου Πρωτομάρτυρος (ἅγιο λείψανο),

ἀπό 3.30΄ - 4.30΄ μ.μ.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 ΔEKEMBPIOY - Στεφάνου Πρωτομάρτυρος (ἅγιο λείψανο)

Πρωί : Ὄρθρος - θεία Λειτουργία ἀπό 6 - 9.30΄ π.μ.

Ἀπόγευμα: Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός ἁγίου Σίμωνος Μυροβλύτου

ἀπό 3.30΄ - 5μ.μ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΔEKEMBPIOY - ΣΙΜΩΝΟΣ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ

(ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ)

Πρωί : Ὄρθρος - ἱερατικό συλλείτουργο ἀπό 5 - 9.30΄ π.μ.

Ἀπόγευμα: Ἑσπερινός ἀναιρεθέντων ἁγίων Νηπίων (ἅγιο λείψανο) ἀπό

3.30΄ - 4.30΄ μ.μ.

«Εἰς τήν ἄσπιλον Παρθένον»

 

Ἁγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ, ὕμνος ιγ΄, «Εἰς τήν ἄσπιλον Παρθένον»

(ἀπό τό βιβλίον τοῦ ἰδίου: «ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ἤτοι ῼΔΑΙ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΝ ΜΑΡΙΑΝ», ὑπό ἁγίου Νεκταρίου, Διευθυντοῦ τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, Μητροπολίτου Πενταπόλεως, σελ. 59),

μελοποιηθείς εἰς πεντάηχον μέλος ὑπό Χαραλάμπους Μουζουρίδη, μουσικοδιδασκάλου, ἰεροψάλτου, τ. Λυκειάρχη Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Ξάνθης.

Ψάλλει ὁ Χορός τῶν Πατέρων τοῦ Ἰεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου.

***

Ὕμνος ιγ΄. Εἰς τήν ἄσπιλον Παρθένον.

ᾨδή α΄.

Δέσποινα παντευλόγητε, ὑπέραγνε Παρθένε, παράδεισε πανθαύμαστε, κῆπε καλλωπισμένε, Σέ δυσωπῶ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τόν νοῦν μου, κατεύθυνον τάς σκέψεις μου, φώτισον τήν ψυχήν μου.

Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα.

Λόγος περί εξομολογήσεως

Γέρων Κλεόπας Ηλιέ 

Ο όσιος Παΐσιος ο Μέγας λέγει ότι: «Η εξομολόγησις των λογισμών στον Πνευματικό είναι το θεμέλιο της πνευματικής ζωής και η ελπίς της σωτηρίας για όλους τους πιστούς»

Πατέρες και αδελφοί,

Ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά καθήκοντα των μοναχών αλλά και των λαϊκών χριστιανών, είναι η εξομολόγησις των αμαρτιών. Γι αυτό, όσα πρόκειται να είπω παρακάτω, θα έχουν σχέσι με αυτό το Μυστήριο.

Κατ’ αρχάς πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι όλοι οι άνθρωποι είμεθα αμαρτωλοί ενώπιον του Θεού, άλλοι περισσότερο και άλλοι ολιγώτερο.

Αυτό μας το λέγει και η Αγία Γραφή ως εξής: «Τίς γάρ ων βροτός, ότι έσται άμεμπτος, ή ως εσόμενος δίκαιος γεννητός γυναικός;» (Ιώβ 15, 14), ενώ ο Ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει στην πρώτη του επιστολή στίχο 8 και 9 «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ούκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ούκ έστιν εν ημίν.

Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, πιστός έστι και δίκαιος, ίνα αφή ημίν τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας».

Η εξομολόγησις για να είναι σωστή και ευάρεστος στον Θεό, πρέπει να εκπληροί τις έξης προϋποθέσεις:

Τι είναι η νοερά προσευχή;

Νοερά προσευχή ή ευχή ονομάζεται η προσευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού,  ελέησον με τον αμαρτωλό”. Λέγεται και μονολόγιστη ευχή, επειδή αποτελεί συνεχή επανάληψη των ίδιων λέξεων.

Απευθυνόμαστε στον Κύριο, σ’ Αυτόν που μας έχει δημιουργήσει. Κατόπιν ομολογούμε, ότι Αυτός ο Κύριος είναι ο ιστορικός θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός που έλαβε ανθρώπινη σάρκα από την Υπεραγία Θεοτόκο. Με το “Υιέ του Θεού” διακηρύττουμε, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας μέσω του οποίου γνωρίσαμε τον Πατέρα, που μας απέστειλε το Άγιο Πνεύμα. Απ’ Αυτόν τον τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο ζητάμε ταπεινά να ελεήσει εμάς τους αμαρτωλούς.

Πώς να «ξεπαγώσουμε τα λάδια της ψυχής» πριν προσευχηθούμε;

 

Η Προσευχή είναι μία εσωτερική κίνηση τής ψυχής για επικοινωνία μέ τον Θεό…

Αν κάποιος δεν έχει όρεξη για προσευχή και δεν είναι αποδεδειγμένα κουρασμένος, αυτός μπορεί να ξεκινήσει τον προσωπικό του διάλογο με τον Θεό προσευχόμενος για τους άλλους, έτσι ώστε σιγά – σιγά «να ξεπαγώσουν τα λάδια της ψυχής του» και μετά να αρχίσει να προσεύχεται και για τον εαυτό του.

Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, ο Ρώσος, (+24.9.1938) που έζησε στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος (Ρώσικο), μας είπε ότι οι πιο ευπρόσδεκτες προσευχές για τους άλλους είναι οι εξής:

Πρώτα πρέπει να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας, γιατί μή ξεχνάμε ότι και ο Χριστός προσευχήθηκε για τους σταυρωτές Του πάνω από τον Σταυρό…

…Δεύτερον πρέπει να προσευχόμαστε για τους νεκρούς μας, γιατί αυτοί από μας τους ζωντανούς περιμένουν μέχρι τη Β΄ Παρουσία, για να τους βοηθήσουμε με τις ευχές, προσευχές, μνημόσυνα και ελεημοσύνες μας υπέρ συγχωρήσεως και αναπαύσεως της ψυχής τους.

Και τρίτον πρέπει να προσευχόμαστε για τους λαούς της γης που δεν πίστεψαν ακόμη στην Ορθοδοξία ώστε να γνωρίσουν εν Πνεύματι Αγίω τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας Χριστό.

Οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τον Θεό

Αλεξάντρ Ισάγεβιτς Σολζενίτσιν

Όταν πρωτοπήγα στο σχολείο στην πόλη Ροστόβ, στον ποταμό Ντόν – θυμάμαι ότι στο δρόμο μου περνούσε ένα αστραφτερό σήμα της Ένωσης των Αθεϊστών Αγωνιστών – οι συμμαθητές μου με κορόιδευαν, με την παρότρυνση των μελών της Komsomol, επειδή συνόδευα τη μητέρα μου στην τελευταία εκκλησία που απέμενε στην πόλη, και μου άρπαξαν το σταυρό που φορούσα στο λαιμό μου.

Αργότερα θυμάμαι την εξήγηση που έδιναν μερικοί γέροι για τις μεγάλες συμφορές που είχαν πέσει στη Ρωσία: «Οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τον Θεό γι’ αυτό συνέβησαν όλα αυτά» .

Από τότε πέρασα 50 ολόκληρα χρόνια μελετώντας την ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης.

Ποιος θα νικήσει στον μελλοντικό πόλεμο;

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Δεν πρόκειται να νικήσει ούτε ό πιο πολιτισμένος ούτε ό πιο πολυάριθμος ούτε πιο εξοπλισμένος. Αν κάτι είναι σαφές, στρατηγέ, από την πολεμική εμπειρία του κόσμου, είναι αυτό. Και αυτό δεν είναι σαφές μόνον από τούς Βιβλικούς πολέμους, αλλά και από τούς σύγχρονους πολέμους. Στην πραγματικότητα δεν υφίσταται διαφορά ανάμεσα στούς Βιβλικούς και «μη βιβλικούς» πολέμους. Όλοι οι πόλεμοι από την αρχή έως το τέλος της ιστορίας είναι Βιβλικοί δηλαδή τελούν πράγματι υπό τον ζώντα, το δρώντα και παντοδύναμο έλεγχο εκείνου τού Τρίτου, Αοράτου Κριτού. Και όλοι τους προέρχονται είτε από την αμαρτία τών δύο αντιμαχόμενων πλευρών ή της μιας από αυτές, και σ’ όλους αυτούς ισχύει ή Βιβλική αιτιότητα κι όλοι ολοκληρώνονται έτσι όπως αποφασίζει ή αιώνια και αλάνθαστη Δικαιοσύνη. Ή παλαιά Ινδία ήταν πιο πολιτισμένη από τις ορδές τού Άκμπάρ κι όμως υπέκυψε.

Πώς θα κερδίσουμε κι εμείς τον Γολιάθ;

 

Ο Δαβίδ όταν πήγε να πολεμήσει τον Γολιάθ τι είχε μαζί του; Μία σφεντόνα και πέντε ομαλές πέτρες που μάζεψε απ΄το ποτάμι. Όταν τον είδε ο Γολιάθ δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα παλέψει μαζί του. Ίσως του φαινόταν κι αστείο.

“Έλα σε εμένα”, λέει ο Γολιάθ, “και θα δώσω το σώμα σου στα πουλιά και στα ζώα να το φάνε”. Αλλά ο Δαβίδ απαντάει: “Εσύ έρχεσαι σε εμένα με σπαθί, δόρυ και ακόντιο, αλλά εγώ έρχομαι σε εσένα με το όνομα του Θεού. Την ημέρα αυτή ο Θεός θα σε παραδώσει στα χέρια μου και θα σε πατάξω”.

Τότε ο Δαβίδ τρέχει προς το μέρος του Γολιάθ. Παίρνει μια πέτρα, τη βάζει στη σφεντόνα του και τη ρίχνει με όλη του τη δύναμη. Η πέτρα πηγαίνει κατευθείαν στο κεφάλι του Γολιάθ, και εκείνος πέφτει κάτω νεκρός!

Εμείς σήμερα, οι καθημερινοί μιμητές του μικρού και αδύναμου Δαβίδ, πώς μπορούμε να κερδίσουμε τον νοητό Γολιάθ; Πρέπει να έχουμε μαζί μας και να είμαστε οπλισμένοι όπως ο Δαβίδ. Θα χρησιμοποιούμε κι εμείς πέντε ομαλές “πέτρες”, πέντε μικρές λέξεις.

Η φιλαυτία είναι εμπόδιο της αγάπης...

† μοναχή Ἀκυλίνα Παρμαξίδου, ἡγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἀναλήψεως Σίψας

Τί είναι αυτό πού δυσκολεύει, πού εμποδίζει την αγάπη; Όλοι την επιζητούμε, όλοι την θέλουμε, αλλά προκύπτουν εμπόδια. Πιο συγκεκριμένα: Όταν συμφωνούν δύο πνευματικοί άνθρωποι, τότε έχουν αγάπη μεταξύ τους.
 Σε ανθρώπους πού είναι μακριά από τον Χριστό την βρίσκουμε με το σπίρτο, γιατί συμφωνούν ως προς την ζωή πού κάνουν. Άραγε μπορεί να εμποδίσει η ζωή του άλλου ένα πνευματικό άνθρωπο ν’ αγαπήσει και κάποιον άλλον; Δηλαδή μόνο μέσα στα πνευματικά όρια βρίσκεται η αγάπη; Λέει ο Απόστολος Παύλος πολλά πράγματα για την αγάπη. Η καθεμιά πού βλέπει να σκοντάφτει; Είναι η φιλαυτία μας το εμπόδιο αυτό. Είτε διότι δεν απένειμα τον κατάλληλο σεβασμό, είτε διότι δεν πρόσεξα, δεν έδωσα την τιμή πού έπρεπε να δώσω.

Βάζουμε σαν κέντρο τον εαυτό μας και μετά όλα τα υπόλοιπα. Όλες οι αρετές συνδέονται η μία με την άλλη και αποτελούν μία αλυσίδα. Αν πάρουμε και το αντίθετο, αποτελούν και πάλι αλυσίδα. Έχεις την ταπείνωση, θα έχεις και την υπακοή σου και την υπομονή. Αν έχεις εγωισμό κι εκείνος με τη σειρά του ελκύει όλες τις άλλες κακίες. Και οι αρετές και οι κακίες είναι συνδεδεμένες με κρίκους. Όταν μπουν όμως μέσα στον αγώνα, όλα κατορθώνονται. Αν όχι όλα, ένα μεγάλο μέρος.

Ο άντρας και η πεταλούδα

 

Ένας άνδρας κάποτε βρήκε το κουκούλι μιας πεταλούδας.

Μια μέρα εμφανίστηκε ένα μικρό άνοιγμα.

Κάθισε και παρακολουθούσε την πεταλούδα

Για αρκετές ώρες

Καθώς εκείνη προσπαθούσε να περάσει το σώμα της

Μέσα από το μικρό άνοιγμα.

Ύστερα, η πεταλούδα σταμάτησε.

Ήταν φανερό πως δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο.

Έτσι ο άνδρας αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα.

«Να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι»

 Όσιος Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Και γι’ αυτό πρώτα απ’ όλα χρειάζεται το «γνώθι σαυτόν». Δηλαδή να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι. Ποιός είσαι στ’ αλήθεια, όχι ποιός νομίζεις εσύ ότι είσαι.

Με τη γνώση αυτή γίνεσαι ο σοφότερος των ανθρώπων. Με τέτοια επίγνωση έρχεσαι σε ταπείνωση και παίρνεις χάρη από τον Κύριο. Διαφορετικά αν δεν αποκτήσεις αυτογνωσία, αλλ’ υπολογίζεις μόνο τον κόπο σου, γνώριζε ότι πάντοτε θα βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο. 

Διότι δεν λέει ο Προφήτης· «ίδε, Κύριε, τον κόπον μου», αλλά «ίδε, λέγει, την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου». Ο κόπος είναι για το σώμα, η ταπείνωση για τη ψυχή και πάλι τα δύο μαζί, κόπος και ταπείνωση, για όλον τον άνθρωπο.

Ποιός νίκησε τον διάβολο; Αυτός που γνώρισε την ασθένειά του, τα πάθη και τα ελαττώματα, που έχει. Ο φοβούμενος να γνωρίσει τον εαυτό του, αυτός βρίσκεται μακριά από τη γνώση· άλλο τίποτε δεν αγαπά παρά να βλέπει μόνο λάθη στους άλλους και να τους κρίνει. Αυτός δεν βλέπει στους άλλους χαρίσματα, αλλά μόνον ελαττώματα- δεν βλέπει στον εαυτό του ελαττώματα, παρά μόνο χαρίσματα. 

Μέ ποίους πρέπει νά συναναστρεφόμεθα

 Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος

Ἡ ἐμφάνιση εἶναι, θὰ λέγαμε, τὰ φύλλα, ἐνῷ τὰ ἔργα οἱ καρποί. Μὴ δώσεις λοιπὸν σημασία στὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση καὶ θελήσεις νὰ μιμηθεῖς τέτοιους ἀνθρώπους, μὲ τὴ δικαιολογία ὅτι τάχα δὲν εἶσαι ἐσὺ καλύτερος ἀπ᾿αὐτοὺς ποὺ πέφτουν στὰ πάθη.

Στοχάσου αὐτὰ ποὺ λέει ἡ Γραφή, ὅτι «ἐν μεγάλῃ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσὰ καὶ ἀργυρά, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν» (Β´ Τιμ. 2:20). Ἂν λοιπὸν παρακούσεις τὸν Κύριο καὶ ἐκτελέσεις τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας, θὰ εἶσαι σκεῦος χωρὶς ἀξία. Ἂν ὅμως ἐκτελέσεις τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου, θὰ εἶσαι ἐκλεκτὸ σκεῦος «εἰς τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον» (Β´ Τιμ. 2:21).

Ἀγάπα τὴν καλὴ συναναστροφὴ καὶ ἀπόφευγε τὴν κακή. Γιατὶ οὔτε ὁ μάγος οὔτε ὁ ληστὴς οὔτε ὁ τυμβωρύχος γεννήθηκαν τέτοιοι, ἀλλὰ ἔμαθαν τὰ ἐγκλήματα ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ ὁ διάβολος τοὺς διέστρεψε τὴ διάνοια. Ὁ Θεὸς ὅλα τὰ ἔκανε πολὺ καλὰ (Γέν. 1:31).

Οι πέντε τρόποι για να έλθει η μετάνοια

 Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πρακτικά μας δείχνει πέντε δρόμους της μετανοίας. Μας λέγει:

Πρώτος δρόμος μετανοίας είναι ν’ αυτοκαταδικάζεσαι για τις αμαρτίες σου. Ο Κύριος εκτιμά ιδιαίτερα αυτή σου την πράξη. Αυτός που μόνος του καταδίκασε τ’ αμαρτήματά του πολύ δύσκολα θα τα επαναλάβει.

Η έγκαιρη εξέγερση της συνειδήσεως σου διά της αυτοκατηγορίας δεν θα έχει κατήγορο στο ουράνιο κριτήριο.

Δεύτερος αξιόλογος δρόμος μετανοίας είναι να μη βαστάς κακία για κανένα, ακόμα και γι’ αυτούς τους εχθρούς σου. Να συγκρατείς πάντοτε την οργή σου, να συγχωρείς τ’ αμαρτήματα των άλλων, γιατί έτσι θα εξαλείψει και τα δικά σου ο Κύριος. Είναι αυτό ένα αποτελεσματικό καθαρτικό, αφού μας το υπέδειξε ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας: Αν συγχωρέσετε τους χρεώστες σας, τότε θα σας συγχωρήσει σίγουρα και ο ουράνιος πατέρας μας (Ματθ. 6. I).

«Κάθε ἐμπόδιο γιά καλό»

Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης 

Ὅσο πιό σκληρόκαρδος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιό βαθιά θά εἶναι ἡ πτώση του. Ἕνα αὐγό σπάει καί ἀπό ὕψος 30 πόντων.

Ὅμως ἕνας βράχος πρέπει νά ἀνέβει πολύ ὑψηλά καί νά πέσει γιά νά συντριβεῖ.

Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει πολύ σκληρή καρδιά, θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά πετύχει κάποια πράγματα:

Νά ἀνέβει ψηλά καί κατόπιν νά πέσει βαρύγδουπα γιά νά συντριβεῖ, νά μαλακώσει, νά σπάσει.

Ὅμως ὁ μαλακός ἄνθρωπος, ὁ εὐαίσθητος, ὁ πονόψυχος μπορεῖ νά μήν ἔχει μεγάλες κοσμικές ἐπιτυχίες, νά βρίσκει ὅλο ἐμπόδια, αὐτό ὅμως τόν προστατεύει ἀπό μεγάλες πτώσεις, τίς ὁποῖες ἡ εὐαίσθητη καρδιά του δέν θά ἀντέξει.

Νά λοιπόν, πού τά ἐμπόδια στή ζωή μας εἶναι ἡ προστασία μας καί ὄχι ἡ κατάρα μας καί ἡ δοκιμασία μας.

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 30 - 11 - 2024