«Εἰς τήν ἄσπιλον Παρθένον»

 

Ἁγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ, ὕμνος ιγ΄, «Εἰς τήν ἄσπιλον Παρθένον»

(ἀπό τό βιβλίον τοῦ ἰδίου: «ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ἤτοι ῼΔΑΙ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΝ ΜΑΡΙΑΝ», ὑπό ἁγίου Νεκταρίου, Διευθυντοῦ τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, Μητροπολίτου Πενταπόλεως, σελ. 59),

μελοποιηθείς εἰς πεντάηχον μέλος ὑπό Χαραλάμπους Μουζουρίδη, μουσικοδιδασκάλου, ἰεροψάλτου, τ. Λυκειάρχη Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Ξάνθης.

Ψάλλει ὁ Χορός τῶν Πατέρων τοῦ Ἰεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου.

***

Ὕμνος ιγ΄. Εἰς τήν ἄσπιλον Παρθένον.

ᾨδή α΄.

Δέσποινα παντευλόγητε, ὑπέραγνε Παρθένε, παράδεισε πανθαύμαστε, κῆπε καλλωπισμένε, Σέ δυσωπῶ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τόν νοῦν μου, κατεύθυνον τάς σκέψεις μου, φώτισον τήν ψυχήν μου.

Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα.

Κόρη, μέ ποίησον ἁγνόν, πρᾶον, σεμνόν, ἀνδρεῖον, ἡσύχιον καί κόσμιον, εὐθύν, ὅσιον, θεῖον, ἐπιεικῆ, μακρόθυμον, τῶν ἀρετῶν δοχεῖον, ἄμεμπτον, ἀνεπίληπτον, τῶν ἀγαθῶν ταμεῖον.

Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα.

Δός μοι σοφίαν, σύνεσιν καί μετριοφροσύνην, φρόνησιν καί ἁπλότητα καί ταπεινοφροσύνην. Δός μοι νηφαλιότητα, ὄμμα πεφωτισμένον, διάνοιαν ὁλόφωτον, πνεῦμα ἐξηγνισμένον.

Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα.

Ἀπέλασον τήν οἴησιν, τήν ὑπερηφανίαν, τόν τῦφον, τήν φυσίωσιν καί τήν ἀλαζονείαν, τήν ὕβριν, τό ἀγέρωχον, τήν ὑψηλοφροσύνην, γλῶσσαν μεγαλορρήμονα, ἰσχυρογνωμοσύνην, τήν ἀστασίαν τήν φρικτήν, τήν περιττολογίαν, τήν πονηρίαν τήν πολλήν καί τήν αἰσχρολογίαν.

Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα.

ᾨδή β΄.

Χάρισαί μοι, Πανάχραντε, τήν ἠθικήν ἀνδρείαν, τό θάρρος, τήν εὐστάθειαν, δός μοι τήν καρτερίαν. Δός μοι τήν αὐταπάρνησιν, τήν ἀφιλαργυρίαν, ζῆλον μετ᾿ ἐπιγνώσεως καί ἀμνησικακίαν. Δός μοι ἀκεραιότητα, εὐγένειαν καρδίας, πνεῦμα εὐθές, εἰρηνικόν καί πνεῦμα ἀληθείας.

Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα.

Φυγάδευσον, Πανάχραντε, τά πάθη τῆς καρδίας, τά πολυώνυμα, Ἁγνή, της ἠθικῆς δειλίας. Τήν ἀνανδρίαν τήν αἰσχράν, τό θράσος, τήν δειλίαν, τήν ἀτολμίαν τήν δεινήν καί τήν ἀπελπισίαν.

Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα.

Ἄρον μοι, Κόρη, τόν θυμόν καί πᾶσαν ραθυμίαν, τήν ἀθυμίαν, τήν ὀργήν, ὡς καί τήν ὀκνηρίαν, τόν φθόνον, τήν ἐμπάθειαν, τό μίσος, τήν κακίαν, τήν μῆνιν, τήν ἐκδίκησιν καί τήν μνησικακίαν. Τήν ἔριδα τήν εὐτελῆ καί τήν πολυλογίαν, τήν γλωσσαλγίαν τήν δεινήν καί τήν βωμολοχίαν.

Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα.

Δός μοι, Παρθένε, αἴσθησιν, δός μοι εὐαισθησίαν, δός μοι συναίσθησιν πολλήν καί εὐσυνειδησίαν. Δός μοι, Παρθένε, τήν χαράν Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, δός μοι εἰρήνην τῇ ψυχῇ, εἰρήνην τοῦ Κυρίου. Δός μοι ἀγάπην, ἔρωτα θεῖον, ἐξηγνισμένον, πολύν, θερμόν καί καθαρόν καί ἐξηγιασμένον. Δός πίστην ζῶσαν, ἐνεργόν, θερμήν, ἁγνήν, ἁγίαν, ἐλπίδα ἀδιάσειστον, βεβαίαν καί ὁσίαν.

Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα.

ᾨδή γ΄.

Ἄρον ἀπ᾿ ἐμοῦ, Παρθένε, τόν κλοιόν τῆς ἁμαρτίας, τήν ἀμέλειαν, τήν μέθην, τήν ἀνελεημοσύνην. Τάς κακάς ἐπιθυμίας, τήν δεινήν ἀκολασίαν, γέλωτας τῆς ἀσελγείας καί τήν πᾶσαν κακουργίαν.

Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα.

Σωφροσύνην δός μοι, Κόρη, δός ἐγκράτειαν, νηστείαν, προσοχήν καί ἀγρυπνίαν καί ὑπακοήν τελείαν. Δός μοι προσοχήν ἐν πᾶσι καί διάκρισιν ὀξείαν, σιωπήν καί εὐκοσμίαν καί ὑπομονήν ὁσίαν. 

Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα.

Ἐπιμέλειαν παράσχου, Δέσποινα, πρός ἐργασίαν πρός τελείωσιν καί ζῆλον ἀρετῶν πρός γυμνασίαν. Τήν ψυχήν μου, τήν καρδίαν καί τόν νοῦν μου, Παναγία, τήρει ἐν ἁγιωσύνῃ, φύλαττε ἐν παρθενίᾳ.

Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα.