Ο Δαβίδ όταν
πήγε να πολεμήσει τον Γολιάθ τι
είχε μαζί του; Μία σφεντόνα και πέντε ομαλές πέτρες που μάζεψε απ΄το ποτάμι.
Όταν τον είδε ο Γολιάθ δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα παλέψει μαζί του. Ίσως
του φαινόταν κι αστείο.
“Έλα σε εμένα”, λέει ο Γολιάθ, “και θα δώσω το σώμα σου στα πουλιά και στα ζώα να το φάνε”. Αλλά ο Δαβίδ απαντάει: “Εσύ έρχεσαι σε εμένα με σπαθί, δόρυ και ακόντιο, αλλά εγώ έρχομαι σε εσένα με το όνομα του Θεού. Την ημέρα αυτή ο Θεός θα σε παραδώσει στα χέρια μου και θα σε πατάξω”.
Τότε ο Δαβίδ τρέχει προς
το μέρος του Γολιάθ. Παίρνει μια πέτρα, τη βάζει στη σφεντόνα του και τη ρίχνει
με όλη του τη δύναμη. Η πέτρα πηγαίνει κατευθείαν στο κεφάλι του Γολιάθ, και
εκείνος πέφτει κάτω νεκρός!
Εμείς σήμερα, οι καθημερινοί μιμητές του μικρού και αδύναμου Δαβίδ, πώς
μπορούμε να κερδίσουμε τον νοητό Γολιάθ; Πρέπει να έχουμε μαζί μας και να
είμαστε οπλισμένοι όπως ο Δαβίδ. Θα χρησιμοποιούμε κι εμείς πέντε ομαλές
“πέτρες”, πέντε μικρές λέξεις.
1η λέξη-πέτρα: Κύριε
2η λέξη-πέτρα: Ιησού
3η λέξη-πέτρα: Χριστέ
4η λέξη-πέτρα: ελέησόν
5η λέξη-πέτρα: με
Αυτές οι λέξεις είναι το πανίσχυρό μας όπλο, οι “αήττητες πέτρες μας” κατά
του μεγάλου εχθρού-Γολιάθ, του διαβόλου και μας δίνουν τη δύναμη και τη
βεβαιότητα να φωνάζουμε στον καθημερινό αγώνα μας: Εσύ, διάβολε, έρχεσαι σε
εμένα με νοητό σπαθί, δόρυ και ακόντιο (όλους δηλαδή τους πειρασμούς), αλλά εγώ
έρχομαι σε εσένα με το όνομα του Θεού και θα σε κατανικήσω μ’ αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου