Σκέψεις στήν Εὐαγγελική περικοπή τῆς παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου

 

 

Μοναδική σέ ὡραιότητα καί βάθος ἡ παραβολή τοῦ Ἀσώτου. Εἶναι ἐξαιρετικά πλούσια σέ νοήματα. Μέσα της ἡ παραβολή αὐτή περικλείει ὅλο τό ἀνθρώπινο δράμα καί ὅλο τό θεῖο μεγαλεῖο. Τήν ἀβυσσαλέα ἀνθρώπινη πτώση ἀλλά καί τήν ἄπειρη θεία ἀγάπη. Ἀσχολεῖται μέ τόν ἄνθρωπο στήν πιό τραγική του κατάσταση. Τήν ὥρα ἀκριβῶς πού ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Θεό.

Ἡ παραβολή τοῦ Ἀσώτου εἶναι ἡ περιπέτεια ἑνός νέου ἀνθρώπου πού ἐγκαταλείπει τό πατρικό του σπίτι καί φεύγει μακριά. Ἀναχωρεῖ γιά τή μακρινή χώρα. Παίρνει τόν δρόμο πρός τή χώρα τῆς δῆθεν εὐτυχίας, ὅπου περιμένει νά βρεῖ καί νά ἀπολαύσει ἀνεμπόδιστα τήν ἡδονή. Φεύγει ἀναζητώντας τό μεθυστικό κρασί τῆς χαρᾶς καί πιστεύει πώς ἔτσι θά ἀποκτήσει τήν πλήρη ἐλευθερία του.

Η αγάπη του Ουράνιου Πατέρα

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Ο Θεός μας είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ». Όποιος Χριστιανός δεν έχει την αγάπη του Θεού μέσα στην καρδιά του, δεν έχει ζωή Χριστού στην ψυχή του. Αυτό το μεγάλο έργο της φιλανθρωπίας του Θεού, το να κατέβει ο Θεός, ο Λόγος του Θεού να γίνει άνθρωπος, να λάβει σάρκα, να κατοικήσει ανάμεσά μας, να μας πλησιάσει, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η απέραντη φιλανθρωπία της θείας αγάπης. Η αγάπη του Θεού είναι αυτή που μας προστατεύει και μας φροντίζει για όλα. Εμείς οι άνθρωποι αμαρτάνουμε και λυπούμε τον Θεό. Ασεβούμε πολλάκις, αλλά η φιλανθρωπία Του είναι απέραντη και όλα τα συγχωρεί. Όλοι μας, και πρώτος εγώ, έχουμε λυπήσει αυτή την μεγάλη καρδιά του Θεού, που λέγεται αγάπη προς τον άνθρωπο. Γι’ αυτό θα πρέπει να προσέξουμε στην ζωή μας, στον βίο μας, και στη συνέχεια να μην Του δώσουμε ξανά την πίκρα της αμαρτίας.

Η αναζήτηση του Θεού και μια εκ βαθέων εξομολόγηση...

 Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

MΕ ΤΙ λόγια ν’ αρχίσω τον θρήνο μου;

Ποιάν από τις θλιβερές μου σκέψεις να διατυπώσω πρώτη; Όλες τους είναι εξίσου βαριές. Ή καθεμιά, όταν έρχεται στον νου μου, μου φαίνεται πώς είναι ή πιο βαριά. Ή καθεμιά, όταν τρυπά και διαπερνά την καρδιά μου, μου φαίνεται πώς είναι ή πιο οδυνηρή. Στο στήθος μου στριμώχνονται οι στεναγμοί. Πασχίζουν να βγουν έξω, ξεπερνώντας ό ένας τον άλλο, μα κάνουν πάλι πίσω, προξενώντας μου μεγάλη ταραχή.

Να γυρίσω τον νου μου στις μέρες πού πέρασαν; Είναι μια αλυσίδα από πλάνες, μια αλυσίδα από αμαρτίες, μια αλυσίδα από πτώσεις! Να κοιτάξω μπροστά, στο κομμάτι της ζωής πού ακόμα μου ανήκει, στο στάδιο του επίγειου ταξιδιού μου; Φρίκη με κυριεύει! Τη φρίκη την προκαλεί ή αδυναμία μου, πού μου την αποδεικνύουν αναρίθμητες εμπειρίες. Να παρατηρήσω την ψυχή μου; Δεν θα δω τίποτα το παρήγορο σ’ αυτήν. Όλη είναι πληγωμένη από την αμαρτία. Δεν υπάρχει αμάρτημα πού να μην το έχει κάνει, δεν υπάρχει παράβαση πού να μην την έχει σημαδέψει!

Αχ, σώμα μου, φτωχό μου σώμα!

Ἡ ἀγρυπνία

 

Ὅταν πρόκειται ν᾿ ἀρχίσεις τήν ἐργασία τῆς ἀγρυπνίας καί γιά νά γίνει δεκτή ἡ προσευχή σου στό Θεό, θά κάμεις τά ἑξῆς:

Πρῶτα θά γονατίσεις καί μετά θ᾿ ἀρχίσεις τήν προσευχή σου, ἀφοῦ προηγουμένως σφραγίσεις τήν καρδιά σου καί τά μέλη σου μέ τό ζωοποιό τύπο τοῦ σταυροῦ.

Κατόπιν θά καθίσεις λίγη ὥρα μέ σιωπή, ἕως ὅτου ἠρεμήσουν οἱ αἰσθήσεις σου καί οἱ λογισμοί σου. Ὕστερα ἀπ᾿ αὐτά θά ὑψώσεις τά χέρια καί τήν καρδιά πρός τόν Κύριο καί θά Τόν παρακαλέσεις νά δυναμώσει τήν πνευματική σου ἀσθένεια, γιά νά γίνει δεκτή ἡ προσευχή τῆς ἀγρυπνίας σου. Τά λόγια τῆς προσευχῆς σου ἄς εἶναι τά ἀκόλουθα:

Αυτό μπορεί να με κάνει άγιο..!

†Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Μα, μπορεί να πεί κάποιος, άν ο αδελφός μου έχει άδικο; είναι σωστό να με κάνει ό,τι θέλει;
Βεβαίως. Σωστό και φυσιολογικό είναι, διότι ο άνθρωπος ενεργεί σύμφωνα με τον χαρακτήρα του.

Όπως η λάμπα φωτίζει, όπως το δάπεδο στηρίζει, όπως ο τοίχος προστατεύει από τον ήλιο ή τον αέρα, έτσι ακριβώς και ο κάθε άνθρωπος ενεργεί ανάλογα με το τι είναι.

Ο νευρικός θα νευριάσει, ο πράος θα σου φερθεί με πραότητα, ο ευγενής θα σου μιλήσει με λεπτότητα, και ο αγενής είναι φυσικό να σου μιλήσει άσχημα.

Όπως στον ευγενή δεν μπορείς να βρείς αγένεια, έτσι και από τον αγενή δεν μπορείς να περιμένεις ευγένεια.

Η επιστροφή του νου στην καρδία, κατά τη διδασκαλία του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού

Ο μεγαλύτερος πόλεμος που γίνεται σε κάθε αγωνιζόμενο Χριστιανό είναι ο μετεωρισμός. Παίρνει ο διάβολος το νου μας και τον περιτριγυρίζει όπου αυτός θέλει και ενσπείρει στην καρδία μας, πονηρούς λογισμούς και μολύνει την ψυχήν μας. Από εδώ αρχίζει η ασθένεια της ψυχής. Οι μάταιοι λογισμοί είναι η μεγαλύτερη ταλαιπωρία του συγχρόνου ανθρώπου.

Το καλύτερο μέσον αντιμετωπίσεως του μετεωρισμού είναι να αποκρούει κανείς τον μετεωρισμό στο πρώτο στάδιο, που είναι η προσβολή. Τότε η δύναμις του κακού είναι ακόμη μικρή και μπορούμε να την αποδιώξουμε εύκολα. Η απομάκρυνση της προσβολής του πειρασμού γίνεται διά της νήψεως και της ευχής: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.

Σκέψεις στήν Εύαγγελική περικοπή τῆς παραβολῆς τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου καί γιά τίς προϋποθέσεις τῆς σωστῆς προσευχῆς

 

Στήν Εὐαγγελική παραβολή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου βλέπουμε δύο ἀνθρώπους πού ἐκπροσωποῦν ὅλο τόν χριστιανικό κόσμο: ὁ πρῶτος, ὁ Φαρισαῖος, εἶναι ἐκεῖνος πού πιστεύει ὅτι θά σωθεῖ μέ τήν δῆθεν ἀρετή του καί ὁ δεύτερος, ὁ Τελώνης, εἶναι ἐκεῖνος πού περιμένει τή σωτηρία του ἀπό τόν Θεό· ὁ πρῶτος εἶναι ἐκεῖνος πού ἔχει μεγάλη γνώμη γιά τόν ἑαυτό του καί ὁ δεύτερος εἶναι ἐκεῖνος πού ἀναγνωρίζει τήν ἁμαρτωλότητά του καί μετανοεῖ γιά τίς ἁμαρτίες του. Ὁ πρῶτος δικαιώνει τόν ἑαυτό του καί καταδικάζει τούς ἄλλους· ὁ δεύτερος ἀφήνει τόν ἑαυτό του καί τή δικαίωσή του στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Ὁ συντετριμμένος Τελώνης ἔχει συνείδηση τοῦ τί εἶναι. Καί ξέρει ἀκόμη, πώς γι᾿ αὐτό πού εἶναι, ἀποκλειστικός ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἴδιος. Ξέρει πώς εἶναι μάταιη ἡ ἀναζήτηση ἐλαφρυντικῶν γιά ὅσα ἀνομήματα ἔχει διαπράξει. Καί γι᾿ αὐτό οὔτε κἄν ἐπιχειρεῖ νά δικαιολογήσει τά κίνητρα τῶν πράξεών του. Γνωρίζει πώς εἶναι ἕνας ἀκάθαρτος, πού μπαίνει στόν πιό καθαρό χῶρο. Προτοῦ ἀνεβεῖ στόν ναό, κατέβηκε στά βάθη τῆς ψυχῆς του, εἶδε τήν ἁμαρτωλότητά του. Ἀντιλαμβάνεται τήν πτώση του, ἀναγνωρίζει τήν ἐλεεινότητά του καί ζητᾶ ἔλεος καί βοήθεια ἀπό τόν Δημιουργό Του. Δέν προσπαθεῖ νά δικαιολογήσει τόν ἑαυτό του, ἀναγνωρίζει τήν ἐνοχή του. Νοιώθει ἀνάξιος νά σταθεῖ μπροστά στόν Θεό καί νά συνομιλήσει μαζί Του. Καί ξέροντας ὅλα αὐτά προσέρχεται ταπεινά καί στέκεται παράμερα. Δέν προχωρᾶ στόν κυρίως ναό, πού εἶναι κοντά στό ἱερό καί στό θυσιαστήριο, ἀλλά στέκεται στόν πίσω χῶρο μέ σκυμμένο τό κεφάλι, μέ τό βλέμμα στραμμένο στό ἔδαφος, στό χῶμα τῆς γῆς, χωρίς νά τό ἀνυψώνει πρός τόν οὐρανό. Μάλιστα χτυπάει τό στῆθος του, ὅπου περικλείεται ἡ ἁμαρτωλή καρδιά του, κλαίει μέ δάκρυα καυτά καί λέει μέ σπαραγμό ψυχῆς: «Κύριε, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». Ἡ προσευχή του εἶναι μιά ἐναγώνια παράκληση εὐσπλαγχνίας. Ζητᾶ μόνο τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τίποτα περισσότερο. Καί τό δράμα τῆς ψυχῆς του βρίσκει τή λύση του μέ τή λυτρωτική ἐκείνη φράση «Θεέ μου, συγχώρεσέ με τόν ἁμαρτωλό». Καί λυτρώνεται.

Προσκύνημα τοῦ Συλλόγου «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ» σέ μοναστήρια τῆς Βουλγαρίας

 

Τό Σάββατο, 9 Φεβρουαρίου 2025, ἑκατό ἄτομα, μέλη τοῦ Συλλόγου μας «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ», μέ τή συνοδία τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου π.Χρυσοστόμου καί μοναχῶν τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου ἀλλά καί μοναζουσῶν ἀπό τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο Παναγία «Ἄξιόν Ἐστιν», πραγματοποιήσαμε ἡμερήσια προσκυνηματική ἐξόρμηση στήν γειτονική Βουλγαρία. Ἦταν ἕνα πνευματικό ὁδοιπορικό πού μᾶς βοήθησε νά ξεφύγουμε ἀφενός ἀπό τήν πεζή πραγματικότητα τῆς ζωῆς καί ἀφετέρου ἡ ψυχή μας νά βρεῖ διέξοδο πρός τά ὑψηλότερα καί πνευματικότερα, κάτι πού τό εἴχαμε ἀνάγκη πολλή.

Πρῶτος σταθμός μας ἦταν ἡ περίφημη Μονή Ὁσίου Ἰωάννου τῆς Ρίλας. Τό ταξίδι μας ὥς ἐκεῖ ἦταν μιά διαρκής ἀνάβαση μέσα στήν ἄγρια φύση τοῦ βουνοῦ, ἀνάμεσα σέ ἀρχαῖα δάση καί ποτάμια πού διέτρεχαν γύρω μας... Κάποια στιγμή ἀναδύθηκε ξαφνικά μπροστά μας -θαρρεῖς μέσα ἀπό μιά θάλασσα ἀπό πανύψηλα, αἰωνόβια ἔλατα- ἕνα τεράστιο μοναστηριακό συγκρότημα, ἡ μεγαλύτερη καί ἡ πιό μεγαλοπρεπής ἀπό ἀρχιτεκτονικῆς καί διακοσμητικῆς ἀπόψεως Μονή τῆς Βουλγαρίας.

Ἡ Ρίλα εἶναι τό ὑψηλότερο ὄρος τῆς Βουλγαρίας -ἔχει ὕψος περίπου 3,000 μέτρα- καί σέ μιά ἀπόκρημνη πλαγιά της, σέ ὕψος 1220 μέτρων, ὁ ὅσιος Ἰωάννης Ρίλσκι (ὁ ἔχων δηλαδή τήν καταγωγή του ἀπό τήν Ρίλα), ἐρημίτης πού ἔζησε τόν 10ο αἰώνα, ἵδρυσε τό κοινόβιο αὐτό γιά νά στεγάσει τούς συνασκητές καί μαθητές του. Τό κοινόβιο ἀπέκτησε ἀπό τότε μεγάλη φήμη καί ἀπολάμβανε τῆς προστασίας τόσο τῶν Βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων ὅσο καί τῶν Βουλγάρων ἡγεμόνων.

Ο δρόμος του Τριωδίου

(†) π. Συμεών Κραγιόπουλος

Το μεγάλο κακό δεν είναι απλώς ο πόλεμος. Είναι κακό ο πόλεμος, όπως και τόσα άλλα. Δεν ξέρουμε ακόμη τι δεινά μπορεί να βρουν και την ίδια τη χώρα μας, όχι μόνο από την πλευρά του πολέμου αλλά και από άλλης πλευράς. Δεν ξέρουμε τι μας περιμένει. Είμαστε κουφιοκέφαλοι –με συγχωρείτε για τη λέξη– και θα επιτρέψει ο Θεός να περάσουμε πολλά δεινά, γιατί δεν καταλαβαίνουμε αλλιώς, δεν συνερχόμαστε. Όμως δεν είναι αυτά το μεγάλο κακό. Το μεγάλο κακό είναι η αμαρτία στον άνθρωπο και κυρίως η αμετανοησία. Και άλλη φορά το είπα, το λέω και σήμερα και το τονίζω: Ούτε η αμαρτία είναι το μεγάλο κακό. Είμαστε αμαρτωλοί· τελείωσε. Αυτό είναι δεδομένο. Και επειδή είμαστε αμαρτωλοί, γι’ αυτό έγινε ο Χριστός άνθρωπος και ήλθε να μας σώσει. Η αμετανοησία είναι το μεγάλο κακό.

Κυριακή του τελώνη και του Φαρισαίου

 Βασίλειος Όσμπορν Επίσκοπος Σεργκίεβο

Από σήμερα ξεκινήσαμε να ακούμε στην εκκλησία κείμενα παρμένα από το Τριώδιο, το λειτουργικό βιβλίο που περιέχει όλα όσα θα διαβαστούν ή θα ψαλλούν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής. Ακούσαμε τα κείμενα αυτά για πρώτη φορά χθες το βράδυ στον Εσπερινό. Οι εσπερινές ακολουθίες αποτελούν σημαντική προετοιμασία για τη γιορτή της επόμενης ημέρας. Σ’ αυτές είναι που μπορεί κανείς να βρει πολλά απ’ τα στοιχεία που έχει η Εκκλησία να διδάξει. Μέσα από αυτές είναι που προετοιμάζεται η καρδιά και το μυαλό μας, προκειμένου να συμμετέχει στα Άχραντα Μυστήρια.

Πάντοτε να προσεύχεσαι σαν να το κάνεις για πρώτη φορά

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Όταν ένας μαθητής γράφει απρόσεκτα, ο δάσκαλος τον μαλώνει και τον απειλεί με τιμωρία. Τότε συγκεντρώνεται και αρχίζει να γράφει σωστά.

Μάλωσε, λοιπόν, τον εαυτό σου και απείλησέ τον με τη θεία τιμωρία, για να συγκεντρωθείς και ν’ αρχίσεις να προσεύχεσαι σωστά. Τις ανθρώπινες υποθέσεις μας τις χειριζόμαστε ευσυνείδητα και προσεκτικά, για να μη μας κατηγορήσουν οι άνθρωποι.

Τις υποθέσεις του Θεού, όμως, τις διεξάγουμε πρόχειρα, επειδή ο Κύριος σωπαίνει, μακροθυμεί και δίνει σ’ εμάς, τα παιδιά Του, που τόσο έχουμε ευεργετηθεί από την αγαθότητά Του, την ευκαιρία να Τον υπηρετήσουμε.

Η καθαρή καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα. Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου». (Β’ Κορ. 6, 16).

Ποιοι λοιπόν είναι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους; Και από ποιο αγαθό μπορεί να μείνουν στερημένοι;

Δεν βρίσκονται όλα τ’ αγαθά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στις μακάριες ψυχές τους; Τι περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ αλήθεια, τίποτα! Γιατί έχουν στην καρδιά τους το μεγαλύτερο αγαθό: τον ίδιο τον Θεό!

Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις, στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα!

Ο Χριστιανός και τα πάθη

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

 

Ένας μεγάλος ασκητής, ο στάρετς Σεραφείμ του Σάρωφ, είπε ότι πρέπει να υπομένουμε τα ελαττώματά μας έτσι όπως υπομένουμε και των συνανθρώπων μας τα ελαττώματα. Να αντιμετωπίζουμε με συγκατάβαση τις αδυναμίες και τις ατέλειες της ψυχής μας, χωρίς ωστόσο να πέφτουμε στη νωθρότητα και την αμέλεια. Απεναντίας, μάλιστα, ν' αγωνιζόμαστε με ζήλο για την διόρθωση και την πνευματική προκοπή μας.

"Το να ταράζεται κανείς, όταν ενοχλείται από κάποιο πάθος, είναι σημάδι αγνωσίας και υπερηφάνειας", αποφαίνεται ένας από τους πατέρες, "και αυτό προέρχεται από την άγνοια της καταστάσεώς του και από τη φυγοπονία του. Το καλύτερο, λοιπόν, είναι, γνωρίζοντας τα μέτρα του με ταπείνωση, να υπομένει με προσευχή, ώσπου να τον ελεήσει ο Θεός".

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΣXΟΛΕΙΩΝ ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΠΕΜΠΤΗ 30-1-2025 ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ, ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

 

Τήν Πέμπτη 30 Ἰανουαρίου 2025 τό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου, στούς πρόποδες τοῦ Παΐκου, γέμισε ἀπό παιδικές φωνές. Τήν ἡμέρα αὐτή, πού σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία ἑορτάζει τούς προστάτες τῶν Γραμμάτων, τούς «τρεῖς μεγίστους φωστῆρες», τούς ἁγίους τρεῖς Ἱεράρχες, τρία σχολεῖα τοῦ νομοῦ Κιλκίς ἦλθαν νά ἐκκλησιαστοῦν στό μοναστήρι καί νά ἀκούσουν λόγο Θεοῦ.

Πιό συγκεκριμένα, περίπου 300 παιδιά καί 30 Καθηγητές ἀπό τό 1ο Γυμνάσιο Κιλκίς, τό Γυμνάσιο καί τό Λύκειο Γουμένισσας συμμετεῖχαν στή θεία Λειτουργία, προσκύνησαν τά ἅγια λείψανα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν (ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου καί Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου) καί ἄκουσαν τό κήρυγμα πού τά καλοῦσε νά στοιχηθοῦν μέ τήν μακραίωνη παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πατρίδας μας, καί νά γίνουν καί αὐτά ἕνας κρίκος στήν ἁλυσίδα τῶν Ἁγίων. Ἕνας κρίκος πού μέ ὄχημα τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, μέ φτερά τήν προσευχή καί τή μελέτη, μέ συμμετοχή στήν πνευματική ζωή, ὄχι μόνον θά ἑνώσει τίς προηγούμενες γενεές μέ τίς ἑπόμενες, ἀλλά θά φέρει καί τήν πολυπόθητη πνευματική ἀνακαίνιση καί ἀναγέννηση στήν παρηκμασμένη ἀπό τήν ἀποστασία καί γηρασμένη ἀπό τήν ἁμαρτία σύγχρονη Ἑλλάδα.