«–Τί προσῆλθες, ἀδελφέ, προσπίπτων τῷ ἁγίῳ θυσιαστηρίῳ καί τῇ Συνοδίᾳ ταύτῃ;»

 

«–Τί προσῆλθες, ἀδελφέ, προσπίπτων τῷ ἁγίῳ θυσιαστηρίῳ καί τῇ Συνοδίᾳ ταύτῃ;»

«–Ποθῶν τόν βίον τῆς ἀσκήσεως, τίμιε Πάτερ.»

(Μεγαλοσχημία μοναχοῦ Προδρόμου)

 

Τήν Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2025, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Α΄ καί Β΄ εὑρέσεως τῆς Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἕνα μέλος τῆς ἀδελφότητας τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, ὁ π.Πρόδρομος, ἔλαβε –κατά τή διάρκεια μιᾶς σεμνῆς καί συγκινητικῆς τελετῆς– τό μέγα καί ἀγγελικό Σχῆμα τοῦ Μοναχοῦ ἀπό τόν σεβαστό Καθηγούμενο τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτη Χρυσόστομο. Μέ τήν πράξη αὐτή πρόσφερε ὁλοκληρωτικά τήν ὕπαρξή του στόν Θεό.

Τό μεγάλο αὐτό γεγονός πού χαροποίησε τούς ἀγγέλους στόν οὐρανό καί προκάλεσε ἱερά αἰσθήματα συγκίνησης στίς καρδιές ὅλων τῶν παρευρεθέντων ἔλαβε χώρα ἀποβραδίς τήν Κυριακή 23 Φεβρουαρίου, κατά τήν τέλεση ἱερῆς Ἀγρυπνίας πρός τιμήν τοῦ ἑορταζομένου Τιμίου Προδρόμου. Κατάμεστο ἦταν τό Καθολικό ἀπό φίλους τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου καί ἀπό συγγενεῖς καί γνωστούς τοῦ ὑποψήφιου μεγαλόσχημου μοναχοῦ.

Κατά τό μυστήριο τῆς θείας Λειτουργίας, ἀμέσως μετά τήν εἴσοδο τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ π.Πρόδρομος εἰσῆλθε στόν ναό συνοδευόμενος ἀπό δύο ἀδελφούς τῆς Μονῆς. Ντυμένος μέ λευκό ποδήρη χιτώνα πού ἔφερε στήν πλάτη ἕναν κόκκινο σταυρό, ἀσκεπής καί ἀνυπόδητος, σάν ἄλλος λευκοφορεμένος ἄγγελος, προχώρησε πρός τήν Ὡραία Πύλη ὅπου τόν περίμενε ὁ ἅγιος Καθηγούμενος π. Χρυσόστομος. Προτοῦ φθάσει ἐκεῖ ἔβαλε ἐδαφιαῖες μετάνοιες πρός τό Ἱερό Βῆμα, στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς «Παραμυθίας» καί προσκύνησε τό παρατιθέμενο ἀποθησαυρισμένο στή Μονή ἱερό λείψανο τοῦ προστάτου του, ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου. Ἔβαλε ἐπίσης ἐδαφιαῖες μετάνοιες πρός τούς συμμοναστές του, πού ἦσαν συγκεντρωμένοι στούς δύο Χορούς καί ἔψελναν. Στήν συνέχεια πῆρε τήν εὐχή τοῦ πνευματικοῦ Πατέρα του, ἄκουσε μέ προσοχή τήν ἀνάγνωση τῆς Κατήχησης τοῦ Μεγάλου Σχήματος καί ἀπάντησε στίς ἐρωτήσεις του, δίνοντας μόνιμες, ἱερές καί ἀπαράβατες ὑποσχέσεις γιά τέλεια ἀποταγή τοῦ κόσμου καί ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ του. Μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ π. Πρόδρομος ὁριστικοποίησε ἀμετάκλητα τήν πλήρη ἀφιέρωσή του στόν Θεό ἐν μέσῳ μιᾶς ἀτμόσφαιρας ἀπό συγκίνηση πού δημιουργοῦσαν μέ τίς ψαλμωδίες τους οἱ ἀδελφοί του Μοναχοί.

Μετά τήν ὡραιότατη καί γεμάτη συμβολισμούς ἀκολουθία τῆς κουρᾶς καί τήν ἔνδυση μέ τά μοναχικά ἐνδύματα τοῦ μεγαλόσχημου μοναχοῦ Προδρόμου, ὁ ἅγιος Καθηγούμενος ἀπηύθυνε στή συνέχεια πρός αὐτόν λόγια γεμάτα πατρική στοργή καί ἀγάπη. Τόν νουθέτησε ὑπενθυμίζοντάς του ὅτι τήν ἡμέρα αὐτή ὁριστικοποίησε τό συμβόλαιο πού εἶχε κάνει μέ τόν Θεό στίς 10 Φεβρουαρίου 2013, τότε πού εἶχε πάρει τήν ἀπόφαση νά περιβληθεῖ τό μοναχικό Σχῆμα. Τότε εἶχε λάβει τόν «ἀρραβώνα» μέ τόν Νυμφίο τῆς ψυχῆς του, τώρα ἐπισφράγιζε τόν «γάμο» του μέ τόν Χριστό δίνοντας ἱερές καί φρικτές ὑποσχέσεις: τήν ὁλοκληρωτική ἐκκοπή τοῦ προσωπικοῦ θελήματος, τήν ἀγγόγυστη ὑπακοή, τήν ὁλοκληρωτική πίστη καί ἀφοσίωση στόν πνευματικό πατέρα του, τήν ἀκριβή τήρηση τῶν κανόνων τῆς μοναχικῆς ζωῆς, τήν ὑπομονή καί τήν καρτερία στούς πειρασμούς, τίς ἀσθένειες, τίς κακουχίες καί τίς δυσκολίες, τήν ὁλοπρόθυμη θέρμη γιά καθαρή ἐξομολόγηση, ἐπισημαίνοντάς του ταυτόχρονα ὅτι, ἀφοῦ ἐπέλεξε τόν ἐλαφρύ ζυγό τῆς μοναχικῆς ἀφιερώσεως θά εἶχε πάντοτε συμπαραστάτη του τόν Χριστό, κατά τήν προτροπή Ἐκείνου πού εἶπε «ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ. Καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθ. 11, 29).

Μεταξύ ἄλλων, ὁ σεβαστός Καθηγούμενος καί πνευματικός πατέρας τοῦ μεγαλόσχημου μοναχοῦ, τόν προέτρεψε νά ἀγωνίζεται καθημερινά νά νικᾶ τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες του, ἀνταλλάζοντας τή θέση τους μέ τίς ἀρετές, ἐμπνεόμενος τόσο ἀπό τή ζωή καί τό παράδειγμα τῶν ὁσίων ὅσο καί ἀπό τό παράδειγμα τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ἀειμνήστου καί ἀοιδίμου Γέροντος Χρυσοστόμου. Τό καθημερινό αὐτό καθῆκον θά τοῦ ὑπενθυμίζει ἄλλωστε τό μεγάλο ἀγγελικό Σχῆμα πού εἶναι κατά κάποιο τρόπο μιά ἀνανέωση τῶν μοναχικῶν ὑποσχέσεων καί δέσμευση γιά περισσότερους ἀσκητικούς ἀγῶνες. Ὅλοι οἱ παρευρεθέντες ἐκεῖνο τό βράδυ στό Ἱερό Κοινόβιο ζήσαμε πραγματικά ἕνα γεγονός ξεχωριστῆς συγκίνησης, μέσα σέ μιά ἀτμόσφαιρα κατάνυξης, χαρᾶς καί εὐφροσύνης.

Σ᾿ ἕναν αἰώνα μέ φανερή τήν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων καί μέ γενική τήν ἀδιαφορία ὅσον ἀφορᾶ τό θέμα τῆς ἁγιότητας («ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιος εἰμί», λέει ἡ Ἁγία Γραφή –Α΄Πετρ. 1, 16), ὁ π. Πρόδρομος μέ τήν ὁλοκληρωτική ἀφιέρωσή του στόν Θεό καί τίς ὑποσχέσεις πού ἔδωσε, μᾶς ὑπενθύμισε ὅτι ὁ κόσμος ζεῖ μέ διαφορετικά κριτήρια ἀπ᾿ αὐτά πού ζητάει ἀπό μᾶς ὁ Χριστός. Πράγματι, ὁ κόσμος ὅλος «ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄ Ἰωάν. 5, 19). Καί αὐτή  εἶναι μιά ἀδιάψευστη ἀλήθεια. Τί νά περιμένει, ἀλήθεια, κανείς ἀπό ἕναν κόσμο πού ἀδιάκοπα παραδέρνει μέσα στίς συνέπειες τῆς ἀποστασίας του;

Ἡ ἁγιότητα εἶναι ὁ μοναδικός προορισμός καί ἡ κλήση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Χριστός εἶναι ἐλευθερία καί ἀγάπη. Προσκαλεῖ, δέν ἀπαιτεῖ, δέν ἐκβιάζει. Καί ἐξέλεξε τόν π.Πρόδρομο ἐκ τοῦ κόσμου (πρβλ. Ἰωάν. 15, 19) γιά νά γίνει φῶς γιά τόν κόσμο (πρβλ. Φιλ. 2, 15).

Εἴθε οἱ πρεσβεῖες τοῦ Τιμίου Προδρόμου, τοῦ προστάτου τῶν μοναχῶν, νά τόν ἐνισχύουν πάντοτε καί νά τόν ἐνδυναμώνουν στόν πνευματικό ἀγώνα του.