Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2021

Ζωή σαν το κεράκι (από τη διδασκαλία του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ)

 

Όλη η τέχνη είναι αυτή ακριβώς. Είτε περπατάς είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε την προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με». Με την προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρεις εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής (άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ).

Στον άγιο Σεραφείμ άρεσε να παρομοιάζη την ανθρώπινη ζωή με ένα κερί. Ένα πλήθος από κεριά έκαιγαν μέσα στο κελλί του μπροστά στις εικόνες. Όσο περισσότεροι έρχονταν- και οι επισκέπτες όλο και αυξάνονταν χρόνο με τον χρόνο-τόσο περισσότερα κεριά του έφερναν.

Ο άνθρωπος με την σάρκα του μοιάζει με αναμμένο κερί. Το κερί είναι προορισμένο να λιώσει και ο άνθρωπος να πεθάνει. Η ψυχή του όμως είναι αθάνατη, γι’ αυτό και η μέριμνά μας πρέπει να στρέφεται περισσότερο για την ψυχή παρά για το σώμα: «Τι γάρ ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού» (Ματθ. ιστ’, 26).

Η ζωή μας, έλεγε ο στάρετς, μπορεί να συγκριθή με μια λαμπάδα καμωμένη από κερί με φυτίλι που καίει, με μια φλόγα που εμείς ανάψαμε.

Το κερί είναι η πίστη μας, το φυτίλι η ελπίδα μας, και η φλόγα η αγάπη που ενώνει την πίστη μαζί με την αγάπη, όπως το κερί και το φυτίλι καίνε μαζί με αποτέλεσμα τη φωτιά.

Ένα κερί κακής ποιότητας βγάζει, όταν το ανάβης και όταν το σβήνης, μια άσχημη μυρωδιά. Όμοια είναι και η ζωή ενός αμαρτωλού.

Κοιτώντας ένα κερί -κυρίως μέσα στην εκκλησία- σκεπτόμαστε πάντα την αρχή, το ξετύλιγμα της ζωής μας και το τέλος της: όπως λειώνει ένα αναμμένο κερί μπροστά στο πρόσωπο του Θεού, έτσι και κάθε στιγμή, λιγοστεύει η ζωή μας πλησιάζοντας προς το τέρμα της.

Αυτή η σκέψη θα μάς βοηθήση να μη διασπώμεθα στην εκκλησία, να προσευχόμαστε με περισσότερη θέρμη και να κάνουμε το παν για να μοιάσει η ζωή μας με μια λαμπάδα από αγνό κερί, που καίγεται και σβήνει χωρίς άσχημη μυρωδιά.

(Απόσπασμα απὸ τὸ βιβλίο της Ειρήνης Γκοραΐνωφ, «Ο Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ», εκδ. «Τήνος», Ἀθῆναι, σελ.118.) 

ΠΗΓΗ: www.sophia-ntrekou.gr


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου