Γιατὶ ὁ Πέτρος ἀρνήθηκε τὸν Χριστό;

  Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

Ἐρωτηση: Γέροντα, μᾶς μιλήσατε προηγουμένως γιά τό ἀτελές τοῦ Ἀπ. Πέτρου, πρό τῆς Πεντηκοστῆς. Λόγω τῆς ἀτέλειάς του ἀρνήθηκε τόν Κύριό μας;

Ἀπαντηση: Τό θέμα τῆς ἀρνήσεως τοῦ Πέτρου, κατά τίς κρίσεις τῶν Πατέρων, εἶναι οἰκονομία. Διότι δέν ἦτο δυνατό ὁ Πέτρος, ὁ ὁποῖος εἰς ὅλη τήν περίοδο ποὺ ἦταν μαζί μέ τόν Χριστό καί ἔδειξε τόσο ζῆλο καί τόση ταπεινοφροσύνη, νά πέση σέ τόσο μεγάλο λάθος, νά ἀρνηθῆ τρεῖς φορές τόν Δεσπότη Χριστό. Δέν εἶναι λογικό αὐτό. Θυμηθεῖτε τήν ὁμολογία τοῦ Πέτρου!

Οι δοκιμασίες είναι μεγαλύτερες για τους πιστούς...

 Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

"Όλοι όσοι θέλουν να ζουν ευσεβώς, θα διωχθούν" (Β΄ Τιμ. 3/γ: 12) είπε ο απόστολος Παύλος.

Αυτό το "όλοι", δεν είναι τυχαίο. Ακόμα και ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός, διώχθηκε: "Καταφρονημένος και απορριμμένος από τους ανθρώπους· άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθένειας· και σαν άνθρωπος από τον οποίο κάποιος αποστρέφει το πρόσωπο, καταφρονήθηκε, και τον θεωρήσαμε σαν ένα τίποτα" (Ησαίας 53/νγ: 3). 

Και το ίδιο είπε ότι θα συνέβαινε στους ακολούθους Του: "Να θυμάστε τον λόγο, που εγώ σας είπα: Δεν υπάρχει δούλος μεγαλύτερος από τον κύριό του. Αν εμένα δίωξαν, θα διώξουν και σας· αν φύλαξαν τον λόγο μου, θα φυλάξουν και τον δικό σας" (Ιωάννης 15/ιε: 20). 

Και όχι μόνο από διωγμούς θα έπασχαν οι πιστοί, αλλά από κάθε είδους θλίψη: "Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη· αλλά, να έχετε θάρρος· εγώ νίκησα τον κόσμο" (Ιωάννης 16/ις: 33).

Η αδιάλειπτη προσευχή

(†) Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Δημόπουλος

Ο Θεός παρακαλεί τον Μωυσή: «έασόν με και εκθλίψω αυτούς». Γιατί τον παρακαλεί να τον αφήσει; Διότι ο Μωυσής ύψωνε τα χέρια του σε προσευχή στον Θεό και του έλεγε: «Εάν, Θεέ μου, κάποτε αποφασίσεις να καταστρέψεις αυτόν τον λαό, πρώτον κατάστρεψε εμένα». Και αυτή του η προσευχή έδενε τα χέρια του Θεού.

Υπάρχει ένας αστραφτερός άγγελος, ο Ραφαήλ, του οποίου έργο είναι να παραλαμβάνει, να περισυλλέγει από τη γη τις προσευχές των αγίων και ως ευώδες θυμίαμα να τις αναφέρει στους ουρανούς και να τις εναποθέτει στον πύρινο θρόνο του Θεού. Ο Θεός οσφραίνεται την ευωδία των προσευχών, ευαρεστείται και στέλνει στους ανθρώπους ευλογίες, χάριτες και κάθε αγαθό.

«Προσευχή είναι πίστεως ενέργεια, ενεργουμένη αγάπη, χριστιανισμού σημείον και χριστιανισμού βεβαίωσις», κατά τον Γρηγόριο τον Σιναΐτη.

«Μόνο όσοι προσεύχονται καρδιακά έχουν την ελευθερία του πνεύματος…»

Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ 

«Σας προσκαλώ σε υπομονή, σε προσεκτική κατάσταση προσευχής με την ακατάπαυστη αναζήτηση του θελήματος του Θεού. Είθε να μας βοηθήσει ο Κύριος με το Πνεύμα το Άγιο να παραμείνουμε στο φως των εντολών Του. Και πάλι, προσκαλώντας σας σε όλα αυτά, θα σας παρακαλέσω να θυμάστε όλα τα θαύματα της Πρόνοιας του Θεού, η οποία μακροθύμησε απέναντι μας ως τώρα.

Η εποχή μας είναι αβάσταχτη. Δεν είμαι αλάθητος, μπορεί να σφάλλω σε κάθε βήμα, και πράγματι σφάλλω. Ωστόσο, θα σας πω ότι μου έρχεται συχνά η σκέψη πως φτάσαμε σε «αποκαλυπτικούς καιρούς».

Θα ‘ρθει εποχή που θα κατασκευαστούν μηχανές οι οποίες θα ελέγχουν τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων…

Εκείνη την εποχή μόνο όσοι κατέβασαν τον νου τους στην καρδιά θα μείνουν ανεπηρέαστοι από αυτή την δικτατορία…

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ 24 - 06 - 2023

 

Ο Χριστός μπορεί να μετατρέψει τη δυστυχία σε μελωδικό δοξολογητικό τραγούδι!

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Καρφιά και μαχαίρια είναι της ζωής οι θλίψεις. Μαχαίρια και καρφιά, που σχίζουν ανελέητα και τρυπούν τις καρδιές. Τις πυρακτώνουν και τις παραλύουν εξουθενωτικά.

Το μόνο που απομένει σε τούτες τις στιγμές είναι η κραυγή, που σαν παράπονο ικεσίας απευθύνεται στο Θεό· «Ελέησόν με Κύριε… η ψυχή μου εταράχθη σφόδρα… εκοπίασα εν τω στεναγμώ μου… εγεννήθη η καρδία μου ωσεί κηρός τηκόμενος… Ελέησόν με Κύριε, ότι θλίβομαι… εξέλιπεν εν οδύνη η ζωή μου και τα έτη μου εν στεναγμοίς… επελήσθην ωσεί νεκρός… εγεννήθη τα δάκρυα μου εμοί άρτος ημέρας και νυκτός… ινατί περίλυπος ει η ψυχή μου και ινατί συνταράσσεις με;» (Ψαλμοί).

Ο άνθρωπος είναι ο βασιλιάς της δημιουργίας, αλλά το στεφάνι του είναι πλεγμένο από αγκάθια. Η πορεία του είναι άλλοτε τραγούδι και συμφωνία χαράς κι άλλοτε, τις περισσότερες φορές, ένα θλιβερό και ασταμάτητο πένθιμο εμβατήριο.

Ένας ανάμεσα σε χιλιάδες

Αλέξης Αλεξάνδρου

"Με το ν' ανήκεις στη μειοψηφία, ακόμα και στη μειοψηφία του ενός, δεν σημαίνει πως είσαι τρελός."*

Θυμήθηκα τα πιο πάνω λόγια που διάβασα, σήμερα που γιορτάζει ένας πολύ μεγάλος άγιος των ημερών μας, ο άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και ομολογητής. Ο άγιος αυτός έζησε την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, την εποχή της αθεΐας και των σύγχρονων διωγμών. Όταν όλος ο κόσμος έσκυβε το κεφάλι μπροστά στον τρόμο, την καταπίεση, την αδίστακτη τυραννία του καθεστώτος, αυτός δήλωνε με περίσσιο θάρρος «παρών» ομολογώντας δίχως φόβο Χριστό. Ένας ανάμεσα σε χιλιάδες. Ένας αλλά μέγας, γιατί δεν δίστασε να πάει κόντρα στο ρεύμα, ενάντια στην άθεη και αντίχριστη κοσμική εξουσία.

Μια φορά ο άγιος γέροντας τόλμησε σε μια εκδήλωση να κάψει την 12μετρη φωτογραφία του Στάλιν και το πορτραίτο του Λένιν. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να χτυπηθεί άγρια από το πλήθος και να βρεθεί σχεδόν πεθαμένος με ανοικτό κρανίο και σπασμένα πολλά κόκκαλα. Όταν αργότερα τον ρώτησαν για την πράξη του αυτή τους απάντησε: "Ο Κύριος είπε να μην φτιάχνουμε είδωλα. Να μην έχετε άλλους θεούς εκτός από μένα. Καλοί μου άνθρωποι συνέλθετε! Όσοι άνθρωποι έζησαν σ' αυτήν τη γη ήταν πάντα χριστιανοί! Εσείς γιατί προσκυνάτε τα είδωλα; Η δόξα ανήκει μόνο στον Θεό. Ο Ιησούς Χριστός πέθανε και την τρίτη μέρα αναστήθηκε...Τα είδωλα σας δεν θα αναστηθούν ποτέ. Ακόμη κι όταν ζούσαν ήταν νεκρά!".

Αποτέλεσμα της πράξης του αυτής ο πολύχρονος εγκλεισμός σε φυλακές και ψυχιατρικές κλινικές. Ο άγιος ήταν "εχθρός του λαού", επικίνδυνος, ανισόρροπος, τρελός. Στο τέλος όμως ο Θεός έκρινε αλλιώς. Τον σαλό (τρελό) ,τον αλλόκοτο, τον παράξενο, τον αντιδραστικό, Εκείνος τον αγίασε.

Μπορεί να λυπάται ποτέ ο χριστιανός;

 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Άλλωστε, πρέπει να το πάρεις απόφαση, άνθρωπέ μου, ότι στη ζωή αυτή θα έχεις βάσανα, δοκιμασίες, προβλήματα, πειρασμούς.

Πρέπει να τ’ αντιμετωπίζεις με γενναιότητα όλα αυτά, χρησιμοποιώντας ως όπλα την πίστη, την ελπίδα, την υπομονή. Ας εύχεσαι, βέβαια, να μην πέσεις ποτέ σε πειρασμό. Όταν, όμως, παραχωρεί κάποιον ο Θεός, μην ταράζεσαι.

Κάνε ότι μπορείς για να φανείς αληθινός στρατιώτης του Χριστού. Δεν βλέπεις που οι γενναίοι στρατιώτες, όταν η σάλπιγγα τους καλεί στην μάχη, αποβλέποντας στη νίκη, θυμούνται τους ένδοξους προγόνους τους, που έκαναν μεγάλα κατορθώματα, και ρίχνονται με θάρρος στον αγώνα;

Ο χωρικός και τα σύκα

Αργοπόρησε ο χωρικός στο χωράφι και όταν σκέφτηκε πως έπρεπε να φύγει για να μη βραδιαστεί, μάζεψε γρήγορα – γρήγορα σύκα από τη συκιά, όσα είχαν αφήσει ακόμη οι περαστικοί και τα πουλιά και ύστερα έφυγε βιαστικός για να γυρίσει στο σπίτι του.

Το σκοτάδι, όμως, άρχισε να πέφτει. Ο δρόμος ήταν ανηφορικός, ο χωρικός κουράστηκε και κάθισε να ξαποστάσει. Τότε θυμήθηκε και τα σύκα. Άναψε τον μικρό φακό, που κρατούσε, έπιασε ένα σύκο, το άνοιξε για να το φάει, το κοίταξε και το πέταξε. Έπιασε άλλο σύκο, ύστερα και άλλο, μα όλα είχαν την ίδια τύχη.

Τα σύκα ήταν σκουλικιασμένα!

Τότε, τι νομίζετε πώς έκανε;

Περί τῶν Ὁσίων Πατέρων τῶν ἐν τῷ ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω λαμψάντων

Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Τ

ούς ἐν τῷ Ὄρει τούτῳ τοῦ Ἄθω ἀσκήσαντας θείους Πατέρας ἐγκωμιάζομεν σήμερον κοινῶς ὁμοῦ πάντας, οἵτινες ἐφάνησαν ἀληθῶς εἰς ὅλους ἡμᾶς, ὅσοι κατοικοῦμεν τό Ὄρος τοῦτο, παντοδαποί εὐεργέται, καί προστάται, καί ἔφοροι· ὄχι μόνον διά λόγων, ἀλλά καί δι᾿ ἔργων· ὄχι μόνον κατά τήν ψυχήν, ἀλλά καί κατά τό σῶμα· ὄχι μόνον ζῶντες ἀλλά καί μετά θάνατον.

Οὗτοι γάρ οἱ τρισμακάριστοι Πατέρες καί Ὅσιοι, τόν πρώην ἄγριον τοῦτον Ἄθω, εἰς θαυμαστήν μετέβαλον ἡμερότητα. Οὗτοι τόν ἀκατοίκητον τοῦτον τόπον, κατοικήσιμον ἔδειξαν· καί τήν ἔρημον, πόλιν ἐποίησαν, μέ τάς ἱεράς Λαύρας, καί εὐαγῆ Μοναστήρια, καί Μονύδρια, καί Σκήτας, καί Κελλία, τά ὁποῖα εἰς διάφορα μέρη τοῦ Ὄρους ἔκτισαν· καί οὐ μόνον ἔκτισαν, ἀλλά καί ἐπροίκισαν αὐτά μέ διάφορα ὑποστατικά, καί μέ πράγματα κινητά καί ἀκίνητα, πρός ἀνάπαυσιν τῶν ἐνασκουμένων ἀδελφῶν. Καί οὐ μόνον ἐπροίκισαν, ἀλλά καί πλήθη μοναζόντων εἰς αὐτά συνήθροισαν. Ὅθεν διά μέσου αὐτῶν, ἐδῶ ὅπου πρότερον ἐκατοίκουν ἄλογα ζῶα καί θηρία καί δράκοντες, τώρα κατοικοῦσι πανταχοῦ ἄνθρωποι λογικοί· καί ὄχι μόνον ἁπλῶς λογικοί, ἀλλά ἄνθρωποι, οἵτινες μέ τό ὑλικόν τοῦτο σῶμα, ἀγωνίζονται νά μιμηθῶσι τῶν ἀσωμάτων καί ἀΰλων ἀγγέλων τήν πολιτείαν, καί παρομοιάζουσι μέ τήν παρεμβολήν ἐκείνην τῶν ἀγγέλων, ἥν εἶδεν ὁ Πατριάρχης Ἰακώβ, καί εἶπε· «Παρεμβολή Θεοῦ αὕτη·» (Γεν. λβ΄2) διά τήν ὁποίαν προσφυῶς εἶπε καί ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος· «ὥσπερ ἀγγέλων παρεμβολή ἁγίων· οὕτω μοναχῶν πλῆθος ἐπί τό αὐτό, διά παντός ἐχόντων τήν διάνοιαν πρός Θεόν».

Ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες

† Μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης

Ο Θεός αποκαλύπτεται κυρίως στους γνήσια ταπεινούς. Κρύβεται συνήθως από τους υπερήφανους. Ο Θεός αναπαύεται στην πραότητα και στη ταπείνωση.

Η ταπείνωση κοντεύει να καταστεί άγνωστη, αχρείαστη και άχρηστη στον κόσμο μας. Η έξαρση της έπαρσης σήμερα αποτελεί προσόν, δύναμη, κόσμημα, ισχύ, κύρος.

Ο γέροντας Παΐσιος ο αγιορείτης έλεγε: «Ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες!». Λείπει δυστυχώς πολύ αυτή η πνευματική λεβεντιά και από τους χριστιανούς μας.

«Ἡ μοναχική ἀφιέρωσή σου εἶναι ἡ προσωπική σου νεφέλη πού θά σέ ἀναβιβάσει εἰς τόν οὐρανό...»

(Μοναχική κουρά π. Χρυσοστόμου)

Ὅσοι βρέθηκαν τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς 28 Μαΐου 2023, στό ὄρος Πάϊκο, μέσα στόν κατάμεστο ἀπό πιστούς ναό τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, συμμετέχοντες στήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἔγιναν κάποια στιγμή μάρτυρες μιᾶς συγκινητικῆς σκηνῆς.

Εἶδαν ἕνα νέο παιδί, ἕναν ἔφηβο νά ἀπεκδύεται τήν κοσμική ἐνδυμασία καί νά ἐνδύεται τό ἀγγελικό Σχῆμα τῶν Μοναχῶν, τήν στολή τῆς ἀφθαρσίας, τήν στολή τῆς αἰωνιότητας. Εἶδαν ἕνα νέο, ὁ ὁποῖος ἐγκατέλειψε τόν κόσμο καί τά ἐν τῷ κόσμῳ, γιά νά ἀφιερωθεῖ στόν Χριστό. Ἀντίκρισαν ἕναν νέο πού προσφέρθηκε ἐθελουσίως στόν Θεό, ἀνταλλάζοντας τήν ματαιότητα τῆς πρόσκαιρης αὐτῆς ζωῆς μέ τήν πραγματικότητα τῆς ἄλλης ζωῆς, τῆς αἰώνιας καί ἀληθινῆς, σύμφωνα μέ ὅσα ὑποσχέθηκε ὁ Χριστός στούς ἐκλεκτούς Του.

Ὤ, δέν εἶναι ἀληθινό θαῦμα, μέσα στό ζοφερό σκοτάδι τῆς σημερινῆς ἠθικῆς παραλυσίας ἡ ἀφιέρωση αὐτή, τό ὁλοκληρωτικό δόσιμο ἑνός ἀνθρώπου στόν Θεό; Ἦταν σάν ἕνα φῶς πού ξεπήδησε θαρρεῖς σάν μέσα ἀπό σκοτεινό τάφο...

Ὁ ἃγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός παρηγορεῖ τούς πιστούς σέ αὐτά τά δύσκολα χρόνια...

Ἀπομαγνητοφωνημένος προφορικός Λόγος τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχμανδρίτου π.Χρυσοστόμου, Καθηγουμένου Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, Πεντάλοφος Γουμένισσα Κιλκίς, κατά τόν Ἑσπερινό τοῦ Σαββάτου πρό τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων 13 Ἰουνίου 2020, ὅπου καί συνεορτάσθη ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός ὁ Ρῶσσος

 

«Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀφιερώσει τήν ἡμέρα αὐτή στούς ἁγίους Πάντες. Δέν εἶναι μόνον Ἅγιοι ὅσοι γνωρίζουμε καί δέν εἶναι μόνον οἱ Ἅγιοι πού εἶναι καταγεγραμμένοι εἰς τό Ἑορτολόγιον. Ἕνας Ἅγιος λέει πώς οἱ πιό μεγάλοι Ἅγιοι δέν χωροῦν νά γραφοῦν εἰς τό Ἑορτολόγιον. Ὅσο μεγαλύτερος εἶναι ἕνας Ἅγιος, τόσο περισσότερο ἀφανής εἶναι. Ἔτσι λοιπόν ὅλους τούς Ἁγίους πού γνωρίζουμε καί ὅλους τούς Ἁγίους πού δέν γνωρίζουμε, σήμερα τούς ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας. Καί ἡ ἑορτή αὐτή θεωρεῖται πολύ μεγάλη, γιατί οἱ Ἅγιοι ἦταν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἔλαβαν τό Ἅγιο Πνεῦμα ὅπως τό ἔλαβαν οἱ Ἀπόστολοι. Κατά μέν τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς οἱ Ἀπόστολοι, κατά δέ τόν ἀγῶνα τους οἱ λοιποί Ἅγιοι. Ἐστέφθησαν μέ τό φωτεινό στεφάνι τῆς χάριτος καί τοῦ φωτός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

»Ἐμεῖς ἐδῶ στή Μονή μας σήμερα ἑορτάζουμε σάν κύρια ἑορτή καί τήν ἑορτή τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, τοῦ νέου αὐτοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος ἔκανε καί κάνει αἰσθητή τήν παρουσία του μέσα σέ αὐτά τά δύσκολα χρόνια παρηγορώντας τούς πιστούς.

»Ἡ Ἐκκλησία βέβαια ὅρισε ἡ μνήμη του νά ἑορτάζεται στίς 11 Ἰουνίου. Ὅμως ἐκείνη τήν ἡμέρα ἑορτάζουμε τήν Παναγία «Ἄξιόν Ἐστιν», τήν Κυρία τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καί ἐμεῖς ὡς Μετόχι τοῦ Ἁγίου Ὄρους δέν μπορούσαμε νά παραμερίσουμε τήν Παναγία καί νά φανερώσουμε τήν ἁγιότητα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ. Ἡ Παναγία, ὅπως ὑποδηλώνει τό ὄνομά Της, βρίσκεται πάνω ἀπό κάθε Ἅγιο. Εἶναι πάνω ἀπό τούς Ἀγγέλους καί ἀπό τά Χερουβίμ καί ἀπό τά Σεραφίμ. Γι᾿  αὐτό λοιπόν στό μοναστήρι μας δέν τοποθετήσαμε τήν ἑορτή του τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του, ἀλλά τήν τοποθετήσαμε τήν ἡμέρα τῆς ταφῆς του.

»Σάν σήμερα, ἀδέλφια μου, χιλιάδες πιστοί, παρόλο πού ὑπῆρχε ἀπαγόρευση, βγῆκαν καί ξεχύθηκαν στούς δρόμους καί ἔτρεξαν πίσω ἀπό τόν Ἅγιο γιά νά τόν ἀποχαιρετίσουν,  νά τόν ἀποχαιρετίσουν καί νά τόν προπέμψουν εἰς τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα ὁ βίος του ἀναφέρει ὅτι τέτοια ὥρα ἀπογευματινή ἄρχισε τό σκάψιμο τοῦ τάφου τό ὁποῖο διήρκεσε ἀρκετές ὧρες. Ξημερώνοντας ἡ ἑπομένη ἡμέρα, ὁ Ἅγιος εὐρίσκετο μέσα εἰς τόν τάφον.

Κουρά μοναχοῦ Χρυσοστόμου

 

«Βασιλεῦ οὐράνιε», Δοξαστικό τῶν Αίνων τῆς Κυριακής τής Πεντηκοστής, Ήχος πλ. β΄, μέλος Θρασυβούλου Στανίτσα.

 

Κάντε το καλό και εν μέσω αχάριστου κόσμου

†Μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης

Πολλοί άρχισαν να κάνουν το καλό, αλλά σταμάτησαν γιατί ο κόσμος είναι κακός.

Πήγε ένας καλός παπάς σ’ ένα χωριό και πήγαν να τον πεταλώσουν. Τέτοιος είναι ο κόσμος. Δεν θέλει συμβουλές, δεν θέλει έλεγχο, θέλει τους ανθρώπους σύμφωνα με τα ρεύματά του.

Πήγες σύμφωνα με τα ρεύματά του και τις συνήθειές του, καπνίζεις, παίζεις, χοροπηδάς, κάνεις ότι αρέσει σ’ αυτόν; Είσαι καλός.

Αν όμως πας κόντρα με τις επιθυμίες τους και θέλεις να ζήσεις μια ζωή διαφορετική απ’ ότι ζει αυτός ο κόσμος, τότε στρέφεται εναντίον σου.

Τι έλεγε ο Άγιος Παΐσιος για τους νεκρούς, τα μνημόσυνα και το Ψυχοσάββατο

Με αφορμή το Ψυχοσάββατο παραθέτουμε τα λόγια του αγίου Παϊσίου, ο οποίος μας καλεί να προσευχηθούμε και να προσφέρουμε ελεημοσύνη για την ανάπαυση των ψυχών των κεκοιμημένων. Οι προσευχές και τα μνημόσυνα έχουν τη δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν τη ψυχή.

-Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί (πλην των Αγίων) μπορούν να προσεύχονται;

-Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Όσοι βρίσκονται στον Άδη μόνο ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά για να μετανοήσουν.

- Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας, ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μόνοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους, αλλά περιμένουν από εμάς βοήθεια. Γι’ αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.

Μου λέει ο λογισμός ότι μόνο το δέκα τοις εκατό από τους υπόδικους νεκρούς βρίσκονται σε δαιμονική κατάσταση, και, εκεί που είναι, βρίζουν τον Θεό, όπως οι δαίμονες. 

-Δεν ζητούν βοήθεια, αλλά και δεν δέχονται βοήθεια! Γιατί, τι να τους κάνει ο Θεός; Σαν ένα παιδί που απομακρύνεται από τον πατέρα του, σπαταλάει όλη την περιουσία του και από πάνω βρίζει και τον πατέρα του. Ε, τι να το κάνει αυτό ο πατέρας του;

Πώς είναι δυνατόν;

Γέροντας Πετρώνιος Προδρομίτης (†)

Σε μία εκκλησία της Ιερουσαλήμ είδα μία εικόνα των Αγίων Παθών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Οι υπηρέτες των αρχιερέων κτυπούν με γροθιές στο πρόσωπο τον Κύριο, ενώ Αυτός κλίνει την κεφαλή Του, ωσάν να θέλει να προφυλαχθεί από τις γροθιές. Στο πρόσωπό Του φαίνεται βαθιά η θλίψη και η απορία. Δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που του συμβαίνει. «Λαός μου, τι εποίησά σοι; ή τί σοι παρηνώχλησα; Τους τυφλούς σου εφώτισα, τους λεπρούς εκαθάρισα, τους νεκρούς ανέστησα. Λαός μου, τι εποίησά σοι, και τί μοι ανταπέδωκας;» (από το 12ο Αντίφωνο της Ακολουθίας των Αγίων Παθών). Πώς υφίσταται μία τέτοια αγνωμοσύνη;

Ω, εάν το έργο αυτό είχε συμβεί μόνο τότε! Οι χριστιανοί όμως επί δύο χιλιάδες τώρα χρόνια κτυπούν το θείο Πρόσωπο του μεγάλου μας Ευεργέτη και Αυτός μας αντικρύζει με λύπη και απορία.

Η χαραμάδα του Παραδείσου… (Εξαιρετική ιστορία)

 

Μεσημέρι. Ρουτίνα. Μια απλή καθημερινή. Τα σπουδαία συμβαίνουν αλλού, όχι εδώ.

Σ’ ένα συνηθισμένο σπίτι, μιας συνηθισμένης οικογενείας, σε μια συνηθισμένη ζωή. Τίποτα το ιδιαίτερο. Τίποτα το αξιοπρόσεκτο.

Ήσυχο το σπίτι, η μητέρα κατάκοπη με τις δουλειές, με το βλέμμα ανήσυχο, με την προσμονή μιας ανάπαυσης, να είναι μακριά από την δικαίωση της. Νέα στο σώμα, γριά σχεδόν στην ψυχή.

Το παιδί, με το πρόσωπο του αγγέλου, μπροστά στα εικονίσματα, με το κανδήλι να αντιφεγγίζει στα μάτια του, έκανε προσευχή, για το φαγητό.
Φαγητό όμως δεν υπήρχε.