«Ἡ μοναχική ἀφιέρωσή σου εἶναι ἡ προσωπική σου νεφέλη πού θά σέ ἀναβιβάσει εἰς τόν οὐρανό...»

(Μοναχική κουρά π. Χρυσοστόμου)

Ὅσοι βρέθηκαν τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς 28 Μαΐου 2023, στό ὄρος Πάϊκο, μέσα στόν κατάμεστο ἀπό πιστούς ναό τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, συμμετέχοντες στήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἔγιναν κάποια στιγμή μάρτυρες μιᾶς συγκινητικῆς σκηνῆς.

Εἶδαν ἕνα νέο παιδί, ἕναν ἔφηβο νά ἀπεκδύεται τήν κοσμική ἐνδυμασία καί νά ἐνδύεται τό ἀγγελικό Σχῆμα τῶν Μοναχῶν, τήν στολή τῆς ἀφθαρσίας, τήν στολή τῆς αἰωνιότητας. Εἶδαν ἕνα νέο, ὁ ὁποῖος ἐγκατέλειψε τόν κόσμο καί τά ἐν τῷ κόσμῳ, γιά νά ἀφιερωθεῖ στόν Χριστό. Ἀντίκρισαν ἕναν νέο πού προσφέρθηκε ἐθελουσίως στόν Θεό, ἀνταλλάζοντας τήν ματαιότητα τῆς πρόσκαιρης αὐτῆς ζωῆς μέ τήν πραγματικότητα τῆς ἄλλης ζωῆς, τῆς αἰώνιας καί ἀληθινῆς, σύμφωνα μέ ὅσα ὑποσχέθηκε ὁ Χριστός στούς ἐκλεκτούς Του.

Ὤ, δέν εἶναι ἀληθινό θαῦμα, μέσα στό ζοφερό σκοτάδι τῆς σημερινῆς ἠθικῆς παραλυσίας ἡ ἀφιέρωση αὐτή, τό ὁλοκληρωτικό δόσιμο ἑνός ἀνθρώπου στόν Θεό; Ἦταν σάν ἕνα φῶς πού ξεπήδησε θαρρεῖς σάν μέσα ἀπό σκοτεινό τάφο...

Δέν εἶναι πραγματικά ἀξιοθαύμαστο, μέσα στήν δριμύτατη παγωνιά τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ χειμῶνα, νά ξεμυτίσει ἕνα ἀνοιξιάτικο, εὐωδέστατο ἄνθος;

Ἀλήθεια, δέν πρόκειται γιά ἕνα θαῦμα, σέ μία ἐποχή μεγάλης ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό, πού ἡ πίστη ἔγινε ἀδύναμη, πού ἡ ἀνομία πλήθυνε καί ἡ ἀγάπη ψυχράνθηκε, κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου, νά ξεπροβάλει μέσα σ΄ αὐτήν τήν βαθιά νύχτα τῆς ἀπιστίας, ἡ ἁγία πίστη ἑνός νέου, γιά νά φέρει καί πάλι στίς καρδιές μας τήν γλυκιά ἐλπίδα στόν Κύριο;

«Σήμερα ἐνδύθηκες τό ἀγγελικό Σχῆμα. Εἶναι ἡ μεγαλύτερη στιγμή τῆς ζωῆς σου», εἶπε ἀπευθυνόμενος πρός τόν νέο μοναχό ὁ πνευματικός του πατέρας, ὁ ἅγιος καθηγούμενος π. Χρυσόστομος, ἀπό τοῦ ὁποίου τά χέρια εἶχε λάβει λίγο νωρίτερα τό ἀγγελικό Σχῆμα τῶν Μοναχῶν. Τό ὄνομα πού τοῦ δόθηκε ἦταν ἐκεῖνο τοῦ μεγάλου Οἰκουμενικοῦ διδασκάλου, τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου. Τόν τίμησε ὁ ἅγιος Καθηγούμενος μέ τό ὄνομα τοῦ σεβαστοῦ Γέροντα, τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου, κτήτορα καί ἱδρυτῆ τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου.

Ἀναφερόμενος στή ζωή τῶν ἁγίων ἀγγέλων, οἱ ὁποῖοι μετέχουν στή θεία ζωή γευόμενοι τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καί ἔχουν καθημερινό μέλημά τους τήν διαρκῆ ἐνατένισή Του, ὁ Kαθηγούμενος π. Χρυσόστομος μέ πατρική ἀγάπη ὑπενθύμισε στόν νέο μοναχό ὅτι καί ἐπίσημα σήμερα εἰσέρχεται στήν ἀγγελική ζωή, τήν ὁποία καλεῖται νά βιώσει ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς του, ἐξ ὅλης τῆς καρδιᾶς του, ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος του καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας του, μέ τήν χαρακτηριστική ἐπισήμανση ὅτι ἄφησε τά πάντα γιά νά κερδίσει τό πᾶν! Μολονότι «ὁ κόσμος μέ τά θέλγητρά του μοιάζει μέ τά φῶτα ἐκεῖνα πού λαμπυρίζουν καί προσπαθοῦν νά προσελκύσουν τόν ἄνθρωπο, ἐκεῖνοι πού θέλγονται ἀπό τόν θεῖο ἔρωτα, τά καταφρονοῦν αὐτά τά φῶτα καί πᾶνε πρός τό φῶς το ἀληθινόν, τό φωτίζον καί ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον. Καί αὐτό τό φῶς δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ μας», τοῦ τόνισε.

«Σ΄ αὐτόν τόν δρόμο πού διάλεξες», εἶπε σέ μία ἄλλη ἀποστροφή τοῦ λόγου του ὁ ἅγιος Καθηγούμενος, «καλεῖσαι νά ἐνδυθεῖς τίς εὐαγγελικές ἀρετές καί ἔτσι νά καταστεῖς χριστοφόρος καί ἐνχριστωμένος ἄνθρωπος». Σ΄ αὐτόν τόν ἀγῶνα σου, γιά νά πετάξεις καί νά φθάσεις στόν οὐρανό, θά χρειαστεῖς δύο φτεροῦγες: ἡ μιά φτερούγα λέγεται καθαρή ἐξομολόγηση καί ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στόν Γέροντά σου.

Αὐτῆς τῆς φτερούγας τά πούπουλα εἶναι ἡ προσευχή καί ἡ βιωματική μετάνοια. Ἡ δεύτερη φτερούγα εἶναι ἡ ἀγόγγυστη καί εὔχαρις ὑπακοή. Τῆς φτερούγας αὐτῆς τά πούπουλα εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη καί ἡ ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς συμμοναστάς σου καί τούς ἐν τῷ κόσμῳ ἀδελφούς σου χριστιανούς».

Ἔδωσε καί ἄλλες συμβουλές ὁ ἅγιος Καθηγούμενος στόν νέο μοναχό καί τόν παρότρυνε νά ἔχει ὑπομονή καί ἐπιμονή στά πνευματικά του καθήκοντα, μέ τήν εὐχή νά μοιάσει στά χαρίσματα πού διέθετε ὁ ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχων νῦν ἀείμνηστος Γέροντας Χρυσόστομος, δηλαδή στόν ἔνθεο ζῆλο, στήν διάπυρη ἀγάπη του πρός τόν Θεό, ἀλλά καί στό γενναῖο, ἀνδρεῖο καί ὁμολογιακό φρόνημά του γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν ὀρθοπραξία...

Εὐχηθήκαμε ὅλοι στόν νέο μοναχό Χρυσόστομο νά πορευθεῖ μέ ὑπομονή καί αὐταπάρνηση τόν σταυροαναστάσιμο δρόμο πού ἐπέλεξε, ἔτσι ὥστε ἡ μοναχική του ἀφιέρωση νά γίνει ἀληθινά ἡ προσωπική του νεφέλη πού θά τόν ἀναβιβάσει εἰς τόν οὐρανό, πού θά τόν ἀναλάβει γιά νά τόν ὁδηγήσει ἐκ δεξιῶν τοῦ γλυκυτάτου μας Ἰησοῦ, ὅπως χαρακτηριστικά ἀνέφερε περατώνοντας τόν λόγο του καί ὁ πνευματικός πατέρας του Γέροντας Χρυσόστομος.