Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἑορτὴ τῆς Παναγίας Μικρασιάτισσας.

Ὅπως στὸ Ἅγιον Ὅρος, ἔτσι καὶ στὸ Ἱερὸ Κοινόβιο ποὺ ἀποτελεῖ εἶναι μετόχιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους, ὅλος ὁ Αὔγουστος εἶναι ἀφιερωμένος στὴ Μητέρα τοῦ Φωτός, στὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τὴν Παναγία μας. Ἡ ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς δὲν τελεῖται στὶς 23, ἀλλὰ στὶς 28 τοῦ μηνός.

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι σὲ κάθε Μονὴ καὶ κάθε Ναὸ ποῦ ἀκολουθεῖ τὸ Τυπικό του Ἁγίου Ὅρους, μεταξὺ 16 καὶ 28 Αὐγούστου, θὰ ἀκούσουμε καὶ πάλι γράμματα τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως μαζὶ μὲ τὰ γράμματα τοῦ καθ᾿ ἡμέραν ἑορταζομένου Ἁγίου. Ἀκόμη, ὅπως ἀπὸ τὴν 1η Αὐγούστου μέχρι τὴν προπαραμονὴ τῆς Κοιμήσεως ψάλλουμε τὴν Μικρὴ καὶ τὴ Μεγάλη Παράκληση πρὸς τιμὴν τῆς Παναγίας μας, ἔτσι, στὸ Ἱερὸ Κοινόβιο, ὅπως εἶχε καθιερώσει ὁ ἀείμνηστος Γέροντας Χρυσόστομος Ἁγιονικοδημίτης, ἀπὸ τὴν ἑπομένη τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως μέχρι τὴν ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς, καθημερινῶς ψάλλεται Παράκληση σὲ μιὰ ἄλλη θαυματουργὸ εἰκόνα Της, ποὺ ἐκτίθεται πρός προσκύνηση στό Καθολικό τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου.

Μάλιστα, κατὰ συγκυρία, αὐτὴ ἡ διαφορὰ τῶν 13 ἡμερῶν ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως (15 Αὐγούστου) μέχρι τήν Ἀπόδοση (28 Αὐγούστου) εἶναι ἀκριβῶς ἡ διαφορὰ ἡμερῶν μεταξὺ παλαιοῦ καὶ νέου ἡμερολογίου. Ἔτσι, ὅταν στὶς 28 Αὐγούστου μὲ τὸ νέο ἡμερολόγιο ἀποδίδεται ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως, τότε στὸ Ἅγιον Ὅρος, στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας, ἀλλά καὶ στό μεγαλύτερο τῆμα τῆς Ὀρθόδοξης Οίκουμένης ποὺ ἀκολουθεῖ τό πάτριο ἑορτολόγιο, τελεῖται ἀγρυπνία γιὰ αὐτὴν καθ᾿ ἑαυτὴν τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως! Καὶ ὅταν λέμε «Ἀπόδοση», ἐννοοῦμε τὸ ψάλσιμο τῶν γραμμάτων τῆς ἑορτῆς μὲ πανηγυρικὸ τρόπο, βραχὺ τί ἠλαττωμένο ἀπ᾿ ὅ,τι τὴν κυριώνυμο ἡμέρα.

Ἐπιπλέον, στὶς 28 Αὐγούστου στὸ Ἱερὸ Κοινόβιο ἑορτάζεται καὶ ἡ ἑορτὴ τῆς Παναγίας Μικρασιάτισσας, μιᾶς θαυματουργοῦ εἰκόνας ἀπὸ τὴν Πατρίδα καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὸ Φερτέκι Μητροπόλεως Ἰκονίου Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου ἀπ᾿ αἰώνων μέχρι τὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰώνα, πρὸ τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς, ἤκμαζε τὸ ἑλληνορθόδοξο στοιχεῖο. Ὁ Ναὸς τῶν Ταξιαρχῶν τοῦ Φερτεκίου χωροῦσε 2000 (δύο χιλιάδες !) πιστούς. Τὴν ἱερή εἰκόνα δώρισε ἡ μητέρα τοῦ σεβαστοῦ καὶ ἀοιδίμου Γέροντος ἠμῶν Χρυσοστόμου Ἁγιονικοδημίτου, κτήτορος τοῦ Κοινοβίου, στὸ Ἱερὸ Κοινόβιο.

Τότε, τὸ 1922, εἶχαν ἀρχίσει οἱ διωγμοί κατά τῶν Ἑλλήνων. Ὁ ἱερέας δὲν λειτούργησε ἀνήμερά της Κοιμήσεως στὸ Ναὸ τῶν Ταξιαρχῶν. Λειτούργησε στὸ σπίτι του καὶ κοινώνησε τοὺς πιστοὺς στὶς 17 Αὐγούστου (πρὸ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου). Στὴ συνέχεια οἱ Χριστιανοί, ἀφοῦ μάζεψαν ὅσες φορητὲς ἱερὲς εἰκόνες τοῦ Ναοῦ καὶ τοῦ σπιτιοῦ τους μποροῦσαν νὰ μεταφέρουν, τὶς ὑπόλοιπες τὶς ἔφεραν καὶ τὶς τοποθέτησαν στὸ μέσο του μεγάλου ναοῦ τῶν Ταξιαρχῶν καὶ τὶς ἔβαλαν φωτιὰ γιὰ νὰ μὴν τὶς μαγαρίσουν οἱ Τοῦρκοι. Μὲ τὴ φωτιὰ αὐτὴ καπνίστηκε καί μαύρισε ὁ Ναὸς ὥστε νὰ ἀποφευχθεῖ τὸ σοβάτισμα καὶ ἡ καταστροφὴ τῶν ἁγιογραφιῶν ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Ἔτσι λοιπὸν, «ἄχρι καιροῦ», εἶναι καλυμμένες οἱ ἁγιογραφίες, μέχρι νὰ δώσει ὁ Θεὸς νὰ ἐπιστρέψουμε στὰ πατρογονικά μας ἐδάφη. Καὶ νὰ ἀποκαταστήσουμε τὴν πίστη τῶν προγόνων μας.

Νὰ σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι ἡ Παναγία μας ἀπὸ 3 χρονῶν ἀφιερώθηκε ἀπὸ τοὺς γονεῖς τῆς Δικαίους Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα στὸν Θεὸ (Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου). Ἀπὸ 3 ἕως 12 ἐτῶν ἔζησε μιὰ ὑπὲρ φύσιν ζωὴ μέσα στὰ Ἅγια των Ἁγίων του Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος, τρεφόμενη ἀπὸ τὸν συνήθη διακονητή της, τὸν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ. Αὐτὸ τὴν προετοίμασε ὥστε λίγο ἀργότερα νὰ δεχθεῖ τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα πάλι ἀπὸ τὸν ἴδιο Ἀρχάγγελο καὶ νὰ συναινέσει νὰ κυοφορήσει στὰ σπλάγχνα Της τὸν Ἅγιον τῶν Ἁγίων, τὸν Χριστὸ μας (Εὐαγγελισμός), Τὸν ὁποῖο καὶ γέννησε πρὸς σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους (Χριστούγεννα).

Ὅταν ἦρθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἀκολουθώντας τὴν πορεία τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Υἱοῦ Της, δέχθηκε καὶ Αὐτὴ τὸν φυσικὸ θάνατο καὶ εἰσῆλθε εἰς τὸν τάφο (Κοίμησις). Στὴ συνέχεια, ὅπως ὁ Υἱὸς Της ἀναστήθηκε τριήμερος, ἔτσι καὶ ἡ Ἴδια Τὸν ἀκολούθησε καὶ σὲ αὐτό: μετέστη εἰς οὐρανούς, γιὰ νὰ ζήσει πλέον αἰωνίως ὡς βασίλισσα μὲ τὸ Σῶμα Της στὰ Ἅγια των Ἁγίων των οὐρανῶν.

Ὁ Θεὸς διὰ πρεσβειῶν τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας καὶ Θεοτόκου, τῆς Παναγίας τῆς Μικρασιάτισσας, νὰ προστατεύει καὶ νὰ διαφυλάττει ὅλον τὸν κόσμο, εἰδικά το Γένος τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τὴν πολύπαθη Πατρίδα μας. Ἀμήν.