Ὁ ὅσιος Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου

 

(τμῆμα ἐκ τῶν ἱερῶν λειψάνων του βρίσκεται ἀποθησαυρισμένο στό Ἱερό Κοινόβιο)

Τό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου μέ ἐπίσημο μοναστηριακό Γράμμα του πρός τήν Ἱερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους, αἰτήθηκε πρίν ἀπό ἀρκετό καιρό τήν παραχώρηση πρός αὐτό τμήματος ἐκ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ προσφάτως ἁγιοκαταχθέντος (τό ἔτος 2020) καί συμπεριλαμβανομένου ἤδη στά Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ καί Σπηλαιώτου.

Μετά ἀπό τήν θετική ἀνταπόκριση τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου, Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Ἐφραίμ καί τῆς περί αὐτοῦ ἀδελφότητος στό εὐλαβές τοῦτο αἴτημα, ὁ ἅγιος Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος μετέβη στό Ἅγιον Ὄρος μέ ἀντιπροσωπία πατέρων καί παρέλαβε τόν ἀνεκτίμητον αὐτόν θησαυρόν, ὁ ὁποῖος θά καταστεί ἀπό τοῦδε καί στό ἑξῆς μέσο εὐλογίας καί ἁγιασμοῦ τόσο τῶν ἐνασκουμένων μοναζόντων ἐν τῷ Ἱερῷ Κοινοβίῳ ὅσο καί γιά τούς ἐν τῷ κόσμῳ εὑρισκομένους λαϊκούς ἀδελφούς μας.

Τό τίμιο λείψανο τοῦ ὁσίου Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ, ἀποθησαυρισμένο πλέον ἐντός περικαλλοῦς ἀσημένιας λειψανοθήκης – δωρεά εὐσεβοῦς ζεύγους ἐκ Γιαννιτσῶν, τῶν Νικολάου Ἀθανασούδη καί Ἑλένης Δουμαλᾶ – ἔγινε ἀντικείμενο θερμῆς ὑποδοχῆς τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς, 10 Σεπτεμβρίου 2023, ἀπό πολλούς προσκυνητές τῆς Μονῆς στό ὄρος Πάϊκο. Ἐξερχόμενο τό ἱερό λείψανο ἀπό τό μεγάλο ἀρχονταρίκι, λιτανεύθηκε ὑπό τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου, συνοδία ἱερομονάχων καί μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι ἔψαλλαν καθ΄ ὅλη τήν πορεία τῆς πομπῆς πρός τό καθολικό τῆς Μονής ὅπου καί ἐναπετέθη στό κέντρο αὐτοῦ πρός προσκύνηση καί ἁγιασμό τῶν πολυπληθῶν προσκυνητῶν.

Στή συνέχεια τελέσθηκε Μέγας Ἑσπερινός πρός τιμήν τόσο τῆς ἑορταζομένης ὁσίας Θεοδώρας τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ὅσο καί τοῦ ὁσίου Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ.

Ὁ ὅσιος Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής (1897-1959), ἀπό τό 1923, ἀπό τότε δηλαδή πού ἔλαβε τό ἀγγελικό Σχῆμα τῶν Μοναχῶν, ἕως τίς 15 Αὐγούστου 1959 πού ἐκοιμήθη ὁσιακῶς, ἐλάμπρυνε τό Ἅγιον Ὄρος μέ τά ὑπεράνθρωπα πνευματικά καί ἀσκητικά παλαίσματά του καί ἀξιώθηκε νά γίνει κοινωνός καί θεωρός τοῦ θείου καί ἀκτίστου φωτός. Ὑπῆρξε ἕνας γνήσιος ἐκφραστής τῆς νηπτικῆς πατερικῆς παραδόσεως, ἕνας ἔμπειρος καί διακριτικός Γέροντας καί μύστης τῆς μοναστικῆς ζωῆς. Διέλαμψε σέ μία ἐποχή πού τό ἁγιώνυμον Ὄρος ἔφθινε τόσο πνευματικῶς ὅσο καί ἀριθμητικῶς καί συνέβαλε τά μέγιστα στήν πνευματική ἀνάκαμψη καί ἐπάνδρωσή του. Μαθητής του ὑπῆρξε καί ὁ ἀνακηρυχθείς ἐπίσης τό ἔτος 2020 Ἅγιος της Ἐκκλησίας, ἱερομόναχος Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης, ἐνῶ «τρία ἀπό τά καλογέρια του ἦρθε καιρός πού γέμισαν τό Ἅγιον Ὄρος μέ μοναχούς» δημιουργώντας μεγάλες μοναστικές συνοδίες καί συμβάλλοντας στήν πνευματική ἄνθηση καί ἀνακαίνιση τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ὄχι μόνο (Γέροντας Ἰωσήφ ὁ Βατοπαιδινός, ἀνακαινιστής τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου, τῆς μεγαλύτερης σήμερα ἐξ ἀπόψεως ἀριθμοῦ μοναχῆν κοινοβιακῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί πνευματικός πατήρ πολλῶν πνευματικῶν τέκνων, Γέροντας Ἐφραίμ -ὁ Προηγούμενος τῆς Μονῆς Φιλοθέου -ὁ Ἀριζονίτης, ἱδρυτής εἴκοσι καί πλέον ἱερῶν Μονῶν στήν Ἀμερική καί Γέροντας Χαράλαμπος, Προηγούμενος τῆς Μονῆς Διονυσίου).

Ἐπίσης ἕξι Ἱερές Μονές τοῦ Ἁγίου Ὄρους (Βατοπαιδίου, Φιλοθέου, Διονυσίου, Ξηροποτάμου, Καρακάλλου καί Κωνσταμονίτου) ἔχουν (ἤ εἶχαν) Ἡγουμένους ἄμεσα πνευματικούς ἀπογόνους τοῦ ὁσίου Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ. Ἐπιπλέον πλῆθος Ἱερῶν Μονῶν ἐκτός Ἁγίου Ὅρους (ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος) ἐξαρτῶνται ἄμεσα ἀπό πνευματικούς ἀπογόνους τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ (Καθηγούμενος Βατοπαιδίου Γέροντας Ἐφραίμ).

Τό ὄνομα λοιπόν ἑνός ἀκόμη Ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας προσετέθη στήν χορεία τῶν ὑπολοίπων Ἁγίων, τῶν ὁποίων τεμάχια ἐκ τῶν ἱερῶν λειψάνων τους βρίσκονται ἀποθησαυρισμένα στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου καί τό ὁποῖο, ὡς ἁγιορείτικο μετόχι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας, σεμνύνεται ἰδιαιτέρως γιά τούς ἐν ἀσκήσει διαλάμψαντας Ἁγιορεῖτες πατέρες.

Εἴθε οἱ πρεσβεῖες καί οἱ μεσιτεῖες τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ (ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 16 Αὐγούστου) νά μᾶς ἀφυπνίζουν πρός μετάνοια καί ἐπιστροφή στόν Θεό, σέ μία ὄντως τραγική ἀπό πνευματικῆς ἀπόψεως ἐποχή, ὅπως ἡ σημερινή.

Νά ἔχουμε τήν εὐχή του. Ἀμήν.