Δεν μπορεί κανείς να σκεφθεί τον
μήνα Μάιο, χωρίς να του έρθει στο νου εκείνος ο βασιλιάς, που πήρε την
ανθρωπότητα από το βαθύ σκοτάδι της ειδωλολατρικής κακίας και την
οδήγησε στην άνοιξη τη ζωής “ως εν ουρανώ και επί της γης”.
Μέσα
σε αυτόν τον τρίτο μήνα της άνοιξης, συνοψίζεται η περίληψη της ιστορίας της
απόπειρας της ανθρωπότητας να φέρει για πρώτη-και τελευταία μάλλον- φορά, το
πρότυπο της ζωής του Ουρανού στη γη. Και συνοψίζεται με τρεις επετείους:
Α.
Με την εορτή του θανάτου αυτού του βασιλιά, ο οποίος θεμελίωσε τούτο το καινό,
το μηδέποτε, μέχρι τότε, δοκιμασμένο πολίτευμα.
Β. Με την επέτειο την μνήμης της Πόλης του, δηλαδή τα εγκαίνιά της και
Γ. Με την επέτειο του θανάτου της Πόλης του, δηλαδή, της Άλωσής της από βαρβάρους και της οριστικής της αλλοτρίωσης από τον τρόπο ζωής, που ο ιδρυτής της είχε οραματισθεί.