Ο κορονοϊός και η ελευθερία του τύπου

Nικόλαος Παναγιωτόπουλος – Καρδιολόγος

Πριν από χίλια πεντακόσια χρόνια ήρθες να διδάξεις στους ανθρώπους την ελευθερία.

Μα εμείς, αφού τους υποδουλώσαμε, τους κάναμε να πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι,

αν και φέρανε την ελευθερία τους και την ρίξανε στα πόδια μας.

Φ. Ντοστογιέφσκι

(Ο Μεγάλος Ιεροεξεταστής στο Χριστό)

Τις τελευταίες ημέρες στο ΜΜΕ γίνεται στα ψιλά μια ιδιότυπη μάχη. Η με έδρα τη Γαλλία ΜΚΟ «Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα» κατέταξαν την Ελλάδα στην 108η θέση, τελευταία στην Ευρώπη, στην ελευθερία του Τύπου. Τα εγχώρια μέσα αντιδρούν κατηγορώντας την οργάνωση αυτή υπεραμυνόμενα του καλού επιπέδου της ενημέρωσης στη χώρα μας. Όλοι εμείς που τα τελευταία χρόνια ζήσαμε ένα ιδιότυπο καθεστώς «ελευθεροτυπίας» μπορούμε νομίζω να έχουμε τη δική μας άποψη.

Κορονοϊός και ελευθερία τύπου. Η χρηματοδότηση των ΜΜΕ με δικαιολογία τις καμπάνιες κατά του κορονοϊού.

  Από την αρχή της πανδημίας φάνηκε ότι τα ΜΜΕ ήταν ευθυγραμμισμένα με μια αόρατη κατευθύνουσα αρχή. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις ξέφυγαν και δημοσιευθήκαν οδηγίες που προφανώς συνόδευαν ένα άρθρο για το πως θα έπρεπε  να γραφτεί και ποια σημεία να προβάλλει. Παρά τον σάλο που έγινε δε μάθαμε –αλλά όλοι καταλάβαμε- ποια ήταν η αόρατη αυτή αρχή.

 Πολλά ΜΜΕ με οικονομικά προβλήματα των ιδίων ή των ιδιοκτητών τους χρηματοδοτήθηκαν πλουσιοπάροχα με δικαιολογία τη συμμετοχή στις καμπάνιες κατά του κορονοϊού.

Κορονοϊός και ελευθερία τύπου. Η μία και μοναδική προσέγγιση της  αντιμετώπισης του ιού. Ο ρόλος των “ειδικών”.

Το αποτέλεσμα ήταν να επικρατήσει η μία και μοναδική προσέγγιση της αντιμετώπισης του φονικού ιού. Η ίδια τρομοκρατική γραμμή στις ειδήσεις, οι ίδιες εικόνες, τα ίδια ρεπορτάζ. Παραβιάζοντας κάθε έννοια σεβασμού και δεοντολογίας παρακολουθήσαμε από κοντά  ασθενείς να πεθαίνουν στις ΜΕΘ αλλά και σε απλές κλίνες. Είδαμε τους νοσηλευτές και τους ιατρούς κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Είδαμε συγγενείς να θρηνούν και μάθαμε τα προσωπικά τους δεδομένα. Τα πιστεύω τους για τον ιό, το αν ήταν εμβολισμένοι και με πόσες δόσεις, που ανήκαν θρησκευτικά και ιδεολογικά κόσμησαν τα πρωτοσέλιδα των ΜΜΕ.

Ταυτόχρονα σε καθημερινή βάση ακούγαμε τους ίδιους «ειδικούς» να μεταφέρουν ο καθένας με το προσωπικό του στυλ την ίδια κυβερνητική γραμμή(με το αζημίωτο βέβαια όπως αποδεικνύεται καθημερινά πιά). Οι περίφημοι τηλεστάρ- επιστήμονες από εκπομπή σε εκπομπή, από το πρωί μέχρι το βράδυ προσπαθούσαν να πείσουν για την αξία των κυβερνητικών μέτρων χωρίς ποτέ να κάνουν διάλογο. Συνδικαλιστές του ιατρικού χώρου με άσχετες ειδικότητες έγιναν οι καθοδηγητές που ανέλαβαν να «περάσουν» στο λαό την κεντρική γραμμή .

Αποκλεισμός επιστημόνων με διεθνές κύρος και επιστήμονες που έχασαν τη δουλειά τους.

 Εξαιρετικοί επιστήμονες με διεθνές κύρος αποκλείστηκαν από τα κανάλια απλώς γιατί είχαν μια διαφορετική πρόταση να καταθέσουν. Και ενώ τους άκουγε όλος ο άλλος κόσμος, εδώ δεν προσκλήθηκαν ποτέ. Και βέβαια ο κάθε διαφωνών επιστήμονας σπιλώθηκε και διασύρθηκε. Το σύνθημα δόθηκε από την κορυφή και ο τίτλος «ψεκασμένοι» κυριάρχησε για κάθε διαφορετική φωνή.

Επιστήμονες, που έχασαν τη δουλειά τους γιατί δε θέλησαν να εκθέσουν τον εαυτό τους σε κάτι που θεώρησαν κακό και έφτασαν στο έσχατο σημείο της απεργίας πείνας, αποκλείστηκαν από όλα τα ΜΜΕ. Την ίδια ώρα που αφιερώνονταν ώρες ολόκληρες στα κουτσομπολιά και τις σκανδαλιστικές εμφανίσεις και τους έρωτες της κάθε σταρλετίτσας, οικογενειάρχες σοβαροί, μορφωμένοι υγειονομικοί δεν χωρούσαν ούτε δευτερόλεπτο στους τηλεοπτικούς δέκτες, να εκθέσουν τις απόψεις τους για την κατάσταση που περιήλθαν και τις θέσεις τους. Την ώρα που η κάθε ομάδα αναρχικών που πετάει μερικές προκηρύξεις γινόταν πρωτοσέλιδη, μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίες αποσιωπήθηκαν.

Ο πειθαναγκασμός της μιας και μόνης άποψης.

Άρθρα επί άρθρων, τόνοι μελάνης για να πειστούμε για τη μία άποψη. Ούτε μονόστηλο δεν πέρασε για μια άλλη άποψη.  Νόμοι δρακόντειοι βάσει των οποίων σύρθηκαν στα δικαστήρια ακαδημαϊκοί δάσκαλοι κύρους. Ουδέν σχόλιο από τα Μέσα. Συνέχισαν να πανηγυρίζουν για τις επιτυχίες στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Και οι επιχορηγήσεις συνεχίστηκαν. Εκατομμύρια ευρώ στα φιλικά ΜΜΕ, μερικά από τα οποία δεν είχαν ούτε μερικές δεκάδες αναγνωστών ή ακροατών.

Έχουμε την ελευθερία τύπου που μας αξίζει.

Αυτή την περίοδο όσοι σκέπτονται κατάλαβαν πολλά. Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι δεν είναι πολλοί αυτοί. Ίσως τελικά να είναι πικρό και αβάσταχτο το να σκέφτεσαι. Κάποιοι συνειδητά σταμάτησαν και προσπάθησαν να μη βλέπουν, να μην ακούνε να μη μιλούν. Γιατί πονάει πολύ. Οπισθοδρομήσαμε δεκαετίες. Γυρίσαμε πίσω πολλά χρόνια. Η κοινωνία μας φάνηκε ότι δεν αντέχει την πολυφωνία παρά μόνο όταν επιτρέπεται επίσημα. Οι αγώνες που δόθηκαν για την ελευθεροτυπία ήταν για άλλες εποχές και άλλους ανθρώπους.

Τελικά ας το αποδεχτούμε. Αξίζουμε αυτό που είμαστε. Τέτοια ΜΜΕ μας χρειάζονται, τέτοιους δημοσιογράφους θέλουμε, τέτοια ελευθερία τύπου αντέχουμε. Ήρθε ο καιρός και πάλι να στηθούν τα δικαστήρια της Ιεράς Εξέτασης. Μόνο που τώρα δε θα καίμε στην πυρά τους αντίθετους. Θα τους εξευτελίζουμε στα ΜΜΕ με τον τρόπο που οι «χειρουργοί» της (παρα)πληροφόρησης γνωρίζουν. Και αλλοίμονο. Κάποτε θα μάθουμε ότι το να μιλάμε είναι επικίνδυνο. Και τότε θα είμαστε όλοι ευτυχισμένοι.

ΠΗΓΗ orthodoxostypos