Γερβασίου ἱερομονάχου,
ἐκπροσώπου τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Γέροντος Ἐλισαίου,
λογύδριο εἰς τήν Τράπεζαν τήν ἐπακολουθήσασαν τό ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ ἀοιδίμου Γέροντος Χρυσοστόμου Α΄
Σεβαστέ μας Γέροντα Χρυσόστομε,
Σεβαστοί Καθηγούμενοι,
Σεβαστή Γερόντισσα Εὐφημία,
Σεβαστοί πατέρες
Ἀγαπητοί μας ἀδελφοί,
Κάθε ἁγιορείτικο σκήνωμα εἶναι καί ἕνα θεομητορικό προσκύνημα καί ὁ κάθε ἁγιορείτης μοναχός αἰσθάνεται τήν Παναγία ὡς μητέρα, τροφό καί προστάτιδα. Γιά αὐτό σε κάθε μοναστήρι, ἀνεξάρτητα ποῦ τιμᾶται τό καθολικό του, ὑπάρχει πάντα ἡ οἰκεία Παναγία, τό ἄμεσο πρόσωπο στό ὁποῖο ὁ κάθε μοναχός καταφεύγει εἴτε γιά νά παρηγορηθεῖ στούς πειρασμούς, εἴτε γιά νά στηριχθεῖ στήν πνευματική του ἐργασία, εἴτε γιά νά ἀντλήσει δύναμη στόν ἀγώνα τῆς κάθαρσης κατά τῶν παθῶν του, εἴτε γιά νά διαλύσει τό νέφος τῶν λογισμῶν πού μπορεῖ νά θολώσουν τήν διάνοιά του.
Εἶναι ὁ ἀχείμαστος λιμήν καί τό ἀσφαλές καταφύγιο κάθε πνευματικῆς μπόρας, ὑποσχόμενη ὅτι ἡ παρουσία της θά εἶναι πάντα αἰσθητή στήν ζωή μας, ἀρκεῖ νά εἴμαστε πιστοί στόν δρόμο πού ἐπιλέξαμε νά ἀκολουθήσουμε μέχρι τέλους.
Εἶναι τό πρότυπο ὅλων των ἀρετῶν πού ἕνας μοναχός καλεῖται νά ἀποκτήσει καί τό πλήρωμα τῆς πνευματικῆς ζωῆς πού κάθε χριστιανός ὀφείλει νά ἀκολουθήσει.
Ὅταν ὁ μακαριστός Γέροντας Χρυσόστομος ἔπηξε σέ αὐτόν τόν τόπο τοῦ Παΐκου μοναστήρι, βασισμένο στήν ἁγιορείτικη παράδοση καί Θεομητορική λατρεία, ἐπέλεξε νά ἐθρονίσει πιστό ἀντίγραφο τῆς Παναγίας τῆς Παραμυθίας, τῆς Παναγίας πού τά φιλάνθρωπα σπλάγχνα τῆς νίκησαν τήν ἀκριβοδίκαια αὐστηρότητα τοῦ Υἱοῦ της καί Θεοῦ μας, ὥστε τό μητρικό της βλέμμα νά σκεπάζει τά παιδιά του καί ἡ υἱϊκή τους ἀφοσίωση νά εἶναι τό καντήλι πού καίει ἀκοίμητο μπροστά της.
Ἡ εἰκόνα της, πού δεσπόζει σέ περίοπτη θέση στό καθολικό του μοναστηριοῦ, ἔγινε ἡ πηγή τῆς ἔμπνευσης, τῆς παρηγορίας καί τό στήριγμα τοῦ Γέροντα, τῶν πατέρων καί τῶν ἀδερφῶν λαϊκῶν προσκυνητῶν.
Ἡ Παναγία μας καί μάλιστα ἡ «Παραμυθία» ξέρει μόνο νά παρακαλεῖ ὄχι μόνο γιά τόν κάθε ἀναγκεμένο ἄνθρωπο ἀλλά καί γιά τόν κάθε ξεστρατημένο, ὥστε, μέ τήν φιλάνθρωπη ἀνοχή καί ὑπομονή της, νά τόν ἐπαναφέρει στόν δρόμο τῆς σωτηρίας. Τό γεμάτο ἀγωνία, γιά τήν σωτηρία μας, πρόσωπό της διεγείρει τό φιλότιμό μας ὥστε νά μήν τήν ἀπογοητεύσουμε καί μέ τήν μετάνοιά μας νά μεταβάλουμε τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ σέ ἔλεος.
Ἀλλά καί ὅταν ἀπέναντι στά μέρη τῆς Θεσσαλονίκης ἔπηξε καί δεύτερο μοναστήρι καί αὐτό ἀφιερώθηκε στήν Παναγία καί μάλιστα τοῦ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ».
Στήν Παναγία ὅπου Ἄγγελος Κυρίου μπροστά στήν εἰκόνα της, παρέδωσε σέ ἕναν μοναχό τό πῶς ἀξίζει νά τήν μακαρίζουμε, πρωτίστως ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ! Ἡ εἰκόνα της ἐνθρονίσθηκε ἀπό τότε στόν πάνσεπτο ναό τοῦ Πρωτάτου καί ἀποτελεῖ τόν πλοῦτο καί τό καύχημα τοῦ Ἁγίου Ὅρους καί ὁ μακαριστός Γέροντας κατέστησε τό πιστό της ἀντίγραφο, πλοῦτο καί καύχημα τοῦ Μεσαίου καί κάτω ἀπό τήν σκέπη της σύναξε τίς πνευματικές του θυγατέρες.
Ἡ Θεοτοκοφιλία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος ἦταν τό χαρακτηριστικό τῆς ζωῆς του καί τό Ἱερό Κοινόβιο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου ὡς ἁγιορείτικο μετόχι τροφοδοτοῦσε αὐτή τήν εὐλάβεια καί καλλιεργοῦσε τό ἀντίστοιχο φρόνημα.
Αὐτήν τήν ἡμέρα, πού ἡ Παναγία ἡ Παραμυθία γιορτάζει, ἐπέλεξε νά τόν πάρει μαζί της γιά νά πανηγυρίσουν στόν οὐρανό. Δέν ἄφησε τόν πιστό της δοῦλο καί λάτρη μόνο του σέ αὐτό τό ταξίδι, ἀλλά τόν ὁδήγησε ἡ ἴδια. Καί μάλιστα σφράγισε τήν ἐτήσια μνήμη της μέ τό κτητορικό του μνημόσυνο.
Γιά τήν προσωπικότητα καί τίς ἀρετές τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Χρυσοστόμου ἔχουν εἰπωθεῖ πολλά καί σημαντικά. Δέν ἔχω νά προσθέσω κάτι περισσότερο σέ ὅσα βιωματικά καί μέ ἀκρίβεια κατέθεσε ὁ σημερινός Γέροντας καί διαδοχός του π.Χρυσόστομος καί ὅσοι γνώρισαν καί ἔζησαν ἐκ τοῦ σύνεγγυς τόν μακαριστό Γέροντα.
Θά ἤθελα νά σταθῶ στό πνευματικό γεγονός ἑνός ἐτησίου μνημοσύνου καί τοῦ διδάγματος πού μᾶς ἀφήνει.
Ἡ κάθε ἐπιμνημόσυνη δέηση δέν εἶναι μόνο μιά προσευχή γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ προσώπου γιά τήν ὁποία τήν τελοῦμε ἀλλά καί μιά ψηλάφηση τοῦ ἔργου πού αὐτή ἄφησε πίσω της περνώντας ἀπό αὐτήν τήν μάταιη ζωή.
Ἄν ἔδωσε νόημα σέ αὐτήν τήν ματαιότητα καί τή μεταμόρφωσε σέ ρήματα ζωῆς αἰωνίου καί βίωση τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.
Ἄν ἡ καθημερινότητα μιᾶς χοϊκῆς ζωῆς καθαγιάστηκε ἀπό τά ἔργα τῆς προσευχῆς, τῆς ὑπακοῆς καί τῆς ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Καί ὅλα αὐτά τά ψηλαφοῦμε γιά νά τά μιμηθοῦμε. Γιά νά τά καλλιεργήσουμε καί νά ἀποδείξουμε τό γνήσιο της πνευματικῆς πατρότητος καί τοῦ συνδέσμου πού ὑπάρχει μεταξύ των πνευματικῶν ἀπογόνων.
Μνημόσυνο στόν μακαριστό Γέροντα Χρυσόστομο εἶναι ἡ συνέχιση τοῦ πνευματικοῦ του ὁράματος, ἡ σφυρηλάτηση τῆς ἑνότητας, τῆς ἀγάπης, τῆς ἀδελφότητος, ἡ διατήρηση τοῦ φρονήματός του, ἡ ζεστασιά πού νοιώθει ὅποιος πλησιάζει τήν ἁγιονικοδημίτικη ἀδελφότητα καί ἡ πνευματική ἐργασία πού γίνεται στίς ψυχές τῶν λαϊκῶν ἀδελφῶν μας.
Τό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, ὅπως καί τοῦ «Ἄξιόν Ἐστι», ὁ μακαριστός Γέροντας τό εἶχε ὁραματιστεῖ ὡς κέντρο ζωντανῆς πνευματικῆς ζωῆς καί μοναχικῆς μαρτυρίας ἀλλά ταυτόχρονα καί ἐθνικῆς ταυτότητος. Ἡ Ὀρθοδοξία καί ὁ Ἑλληνισμός εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένα καί ὅλες οἱ πτυχές τῆς ποιμαντικῆς δραστηριότητος τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος ἀποσκοποῦσαν καί στά δυό.
Μέ ἀφορμή τό ἐτήσιο μνημόσυνό του ἡ ἀδελφότητα θά ἔχει τήν εὐκαιρία νά ἀναβαπτιστεῖ σέ ὅλα αὐτά καί νά δεῖ ἄν εἶναι πιστή στήν παράδοσή της καί στό φρόνημα πάνω στά ὁποῖα θεμελιώθηκε.
Αὐτό εἶναι τό γνήσιο πνευματικό μνημόσυνο τῶν κτητόρων καί ἔτσι ἀναπαύονται οἱ ψυχές τους.
Τότε οἱ κόποι τούς καρποφοροῦν καί αὐξάνουν καί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πλουτίζει σέ γῆ καί οὐρανό!
Νά εὐχηθοῦμε ὅλοι μας ὁλόψυχα ὁ Θεός νά ἀναπαύει διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Παραμυθίας τήν ψυχή τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Χρυσοστόμου.
Νά παραμυθεῖ τίς ψυχές τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν μοναχῶν καί λαϊκῶν.
Νά στηρίζει διά τῶν εὐχῶν του, τόν σημερινό Γέροντα καί διάδοχο π. Χρυσόστομο, ὥστε τό βάρος τῶν ὤμων του νά εἶναι ἐλαφρύ.
Νά δοξάζουμε τόν Θεό πού μέσα σέ ὅλη αὐτή τήν κοσμική σύγχυση ὑπάρχουν ἑστίες πνευματικές γιά νά ἀναπαύονται οἱ ψυχές ὅσων ἐπιθυμοῦν νά βιώσουν τήν ἀληθινή ζωή τοῦ Εὐαγγελίου. Γιά αὐτό τό μνημόσυνο τῶν κτητόρων, αὐτῶν τῶν ἑστιῶν, μένει στόν αἰώνα καί σέ κάθε Πανήγυρη τους τά βλέμματά μας στρέφονται ὀφειλετικῶς καί εὐγνωμόνως πρός αὐτούς.
Σᾶς μεταφέρω Σεβαστέ μου Γέροντα καί τίς ὁλόθερμες εὐχές τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Καθηγουμένου μας Γέροντος Ἐλισαίου γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Χρυσοστόμου, τό ὄνομα πού ὁποίου εἶναι γραμμένο στά δίπτυχα τῆς Μονῆς μας καί μνημονεύεται καθημερινά στίς ἀκολουθίες τοῦ καθολικοῦ.
Τό μετόχι τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου εἶναι ἀπό τά σημαντικότερα τῆς Μονῆς μας καί τό ἐνδιαφέρον τοῦ Σεβαστοῦ μας Καθηγουμένου γιά τήν πρόοδό του εἶναι συνεχές καί εἰλικρινές καί τό ἐκφράζει πάντα μέ κάθε εὐκαιρία ἀλλά κυρίως μέ τήν ἐμπιστοσύνη πού εἶχε στόν μακαριστό Γέροντα καί τώρα σέ ἐσᾶς, Γέροντα Χρυσόστομε, γιά τήν συνέχιση τοῦ πνευματικοῦ ἔργου τοῦ Κτήτορος Γέροντός σας.
***
Γέροντος Χρυσοστόμου Β΄
Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου
λογύδριο εἰς τήν Τράπεζαν τήν ἐπακολουθήσασαν τό ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ ἀοιδίμου Γέροντος Χρυσοστόμου Α΄
Εἶναι ἀλήθεια, ἀδελφοί μου, ὅτι ἡ ἀναχώρηση τοῦ Γέροντα, ὁποτεδήποτε καί νά συνέβαινε, θά γεννοῦσε μέσα στήν καρδιά μας αἰσθήματα νοσταλγίας τῆς αἰσθητῆς παρουσίας του. Ποτέ δέν θά μποροῦσαμε νά ποῦμε πώς μᾶς ἦταν ἀρκετή ἡ παρουσία του στή ζωή μας, ἤ –ἀκριβέστερα– ἡ δική μας μαθητεία κοντά του.
Εἰς ἀπάντησιν καί παραμυθίαν τούτων τῶν σκέψεων στόν νοῦ μας ἔρχεται ἐκεῖνο τό περιστατικό πού περιγράφει ὁ ὀρθόδοξος Πάπας ἅγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἀπαντᾶ στόν διάκονο Πέτρο καί τοῦ ἐξηγεῖ γιά ποιό λόγο τά θαύματα πού πραγματοποιοῦν οἱ Μάρτυρες μακριά ἀπό τόν τόπο ταφῆς τῶν σωμάτων τους εἶναι πιό ἐκπληκτικά. Αὐτό γίνεται, τοῦ λέει, ὥστε νά βοηθηθοῦν οἱ ἀδύναμοι στήν πίστη. Κατόπιν προσθέτει:
«Γι᾿ αὐτό καί ἡ ἴδια ἡ Ἀλήθεια, γιά νά αὐξήσει τήν πίστη τῶν μαθητῶν, εἶπε: “Ἐἀν μή ἀπέλθω, ὁ Παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρός ὑμᾶς.” Ἐφόσον εἶναι δεδομένο πώς τό Παράκλητον Πνεῦμα πάντοτε ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα καί πέμπεται διά τοῦ Υἱοῦ, γιατί λέει πώς θά ἀποχωρήσει ὁ Υἱός, ὅταν ἔλθει Ἐκεῖνο, ἀφοῦ Αὐτό ποτέ δέν χωρίζεται ἀπό τόν Υἱό; Ἀλλά ἐπειδή οἱ μαθητές, ἀντικρίζοντας τόν Κύριο μέ σάρκα, διψοῦσαν πάντοτε νά Τόν βλέπουν μέ τούς σωματικούς ὀφθαλμούς, γι᾿ αὐτό ὀρθά τούς λέγει: “Ἐάν ἐγώ μή ἀπέλθω, ὁ Παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται”, σάν νά τούς ἔλεγε: “Ἐάν δέν ἀποτραβήξω τό σῶμα μου, δέν θά μάθετε ποτέ ποιά εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Πνεύματος, κι ἄν δέν σταματήσετε νά μέ θεωρεῖτε σωματικά, ποτέ δέν θά μάθετε νά μέ ἀγαπάτε πνευματικά”»...
Θεοφιλέστατε, σεβαστέ μας π.Γερβάσιε, σεβαστοί καθ-ηγούμενοι, σεβαστές καθηγουμένες, ἀγαπητοί φίλοι καί φίλες, ἐπιτρέψτε μου νά σᾶς εὐχαριστήσω γιά μιά ἀκόμη φορά πού ἤλθατε κοντά μας σήμερα σέ αὐτήν τήν διπλή ἑορτή, ἐν μέσῳ μάλιστα μιᾶς παρατεινόμενης δεινῆς καταστάσεως γιά τήν Πατρίδα μας καί γιά ὅλον τόν κόσμο.
Σεβαστέ καί ἀγαπητέ μας π.Γερβάσιε, ἰδαιτέρως σᾶς εὐχαριστοῦμε. Μεταφέρατε σᾶς παρακαλοῦμε, τίς θερμές εὐχαριστίες καί τά σεβάσματα ἐμοῦ καί τῶν δύο ἀδελφοτήτων μας πρός τόν Καθηγούμενον τῆς γεραρᾶς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π.Ἐλισαῖον, ἐκ προσώπου τοῦ ὁποίου εἶσθε σήμερα ἐδῶ.
Ἀδελφοί μου, ἐπιτρέψτε μου ἐξ ὀνόματος τοῦ πολυαγαπημένου ἐν οὐρανοῖς Γέροντά μας νά εὐχαριστήσω ὅλους ἐσᾶς γιά τήν ἀγάπη καί τόν σεβασμό σας πρός τό γλυκύτατο πρόσωπό του ἀλλά καί γιά τήν ἀγάπη καί συμπαράστασή σας πρός ἐμέ τόν ταπεινό καί τίς δύο ἀδελφότητες. Εἴμαστε πεπεισμένοι πώς πρῶτα ἡ Μάνα μας ἡ Παναγία καί ἔπειτα ὁ καλός μας Γέροντας εὐλογοῦν ὅσους σήμερα ἦλθαν κοντά μας ἀλλά καί ὅσους θά ἤθελαν νά εἶναι σήμερα μαζί μας καί δέν τά κατάφεραν.
Εὐχαριστῶ ἰδιαιτέρως καί ὅλους τούς πατέρες τῆς ἀδελφότητός μας καθώς καί τήν Γερόντισσα Εὐφημία μέ τίς ἀγαπητές καί ἐκλεκτές ἀδελφές τῆς συνοδίας της γιά τήν θυσιαστική προσφορά τους. Μή φειδόμενοι κόπων καί χρόνου, φρόντισαν νά μή λείψει τίποτε ἀπό τή σημερινή Πανήγυρη τῆς Παναγίας καί τό Μνημόσυνο τοῦ καλοῦ μας Πατέρα. Κοντά τους ἀκούραστοι πολλοί Φίλοι τῶν δύο μοναστηριῶν, βοήθησαν καίρια στήν ἄρτια διοργάνωση τῆς σημερινῆς Πανηγύρεως. Ναί, λέγω Πανηγύρεως, διότι ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι ἀσφαλῶς ἡ ἑορτή τῆς Παναγίας τῆς «Παραμυθίας», συνεπῶς δικαίως καί εὐλόγως πανηγυρίζουμε. Ἀπό φέτος ὅμως παράλληλα θά τιμοῦμε τήν ἡμέρα αὐτή καί ὡς ἐπέτειο τῆς ἀνόδου τῆς ψυχῆς τοῦ Γέροντός μας πρός τόν Θεό. Ἡ κατ᾿ ἄνθρωπον λύπη γιά τόν ἀποχωρισμό ἀνακατεύεται μέ τήν κρυφή χαρά καί μαρτυρία ἐντός τῆς καρδίας μας ὅτι ὁ καλός μας Γέροντας ἤδη ἀγάλλεται στούς οὐρανούς λουσμένος στό ἀνέσπερο φῶς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Ἄς μήν ξεχνοῦμε πώς τό βαθύτερο μήνυμα τῆς σημερινῆς μας συνάξεως εἶναι πώς σέ αὐτήν τήν πρόσκαιρη ζωή εἴμαστε περαστικοί, εἴμαστε ταξιδιῶτες. Αὐτή ἡ ζωή μᾶς δόθηκε γιά νά τήν ἐμπορευθοῦμε συνετά. Ἡ Παναγία μας πού σήμερα ἰδιαιτέρως τήν τιμοῦμε καί τήν γεραίρουμε μᾶς παραγγέλλει καί μᾶς προειδοποιεῖ νά μήν ἀνοίγουμε τήν πόρτα τῆς ψυχῆς μας στόν ἀντίδικο, διότι θά μᾶς ἀποκλείσει ἀπό τή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Νά βρισκόμαστε συνεχῶς σέ κατάσταση μετανοίας, προσευχῆς, νήψης καί ἐγρήγορσης. Νά θυμόμαστε πώς μοναδικός σκοπός τῆς ἐλεύσεώς μας σέ αὐτήν τήν ζωή εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε μέ Αὐτό μέσα στήν καρδιά μας νά βρεθοῦμε στήν ἑπόμενη ζωή μαζί μέ τόν Χριστόν «σύν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις». Ὅταν ἔχουμε τό Ἅγιον Πνεῦμα μέσα μας, τότε δέν φοβόμαστε τόν θάνατο. Ὁ θάνατος θά εἶναι ἁπλῶς τό πέρασμα ἀπό αὐτήν τήν πρόσκαιρη ζωή στήν ἀληθινή ζωή, τήν ἀτελεύτητον καί ἀδιάδοχον.
Ἐπιτρέψτε μου, ἀγαπητοί μου, νά κλείσω τήν προσλαλιά μου –πῶς ἀλλιῶς;– μέ λόγια τοῦ Γέροντά μας: «Ἐμεῖς ἀγκαλιάζουμε τήν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ μας, τῆς Παναγιᾶς μας, κι ἄν θέλετε τή σφίγγουμε μέσα στήν καρδιά μας καί τήν ἀσπαζόμασθε ὅπως θ᾿ ἀσπασθοῦμε τήν φωτογραφία τοῦ παιδιοῦ μας πού βρίσκεται στά ξένα ἤ στήν ἄλλη ζωή, ὅπως θά χύσουμε δάκρυα καί θά περιμένουμε τή συνάντηση μαζί του, ἔτσι καί τήν ἅγια Εἰκόνα τήν ἀγκαλιάζουμε, τήν φιλοῦμε, τήν προσκυνοῦμε, προσμένοντας νά συναντηθοῦμε εἰς τήν ἄλλη ζωή καί μέ τόν Χριστόν μας καί μέ τήν Μάνα μας τήν Παναγιά καί μέ ὅλους τούς Ἁγίους».
Καλή μας Παναγία,
Μάνα μας, Ἐσύ πού εὐδόκησες νά πάρεις κοντά σου τόν Γέροντα ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς σου, σκέπασέ μας μέ τό μαφόριό σου ὅπως ἄλλοτε ἔκανες καί μέ τούς πιστούς τῆς Βασιλεύουσας. Καί ὅπως ἄλλοτε μᾶς πῆρες μειράκια ἀπό τό χέρι καί μᾶς παρέδωσες μέ ἐμπιστοσύνη στόν παιδαγωγό μας Γέροντα, ἔτσι, ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα τῆς δικῆς μας ἀναχωρήσεως, σέ παρακαλοῦμε καί πάλι νά μᾶς πάρεις ἀπό τό χέρι καί νά μᾶς παραδώσεις στόν Χριστό, καί στό οὐράνιο μοναστήρι πού ἤδη ἑτοιμάζει ὁ ἀγαθός μας Γέροντας, μέσα στό ἀνέσπερο φῶς τοῦ Υἱοῦ Σου καί Θεοῦ μας.
Ἀμήν, γένοιτο, σᾶς εὐχαριστῶ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου