Μπορεί να γίνει έλεγχος και χειραγώγηση νου και συνείδησης μέσω κινητού τηλεφώνου;

 

Το πρώτο κινητό τηλέφωνο δημιουργήθηκε από την Motorola, από τον εβραϊκής καταγωγής αμερικάνο μηχανικό ασύρματης τεχνολογίας Martin Cooper ο οποίος παρουσίασε το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου του 1973. Η φωτογραφία είναι από μια επαναπαρουσίαση του 2007.

Το κινητό τηλέφωνο, ονομάζεται έτσι κατά κύριο λόγο γιατί δεν εξαρτάται από φυσική καλωδιακή σύνδεση με δίκτυο παροχής τηλεφωνίας, αλλά από κάποια τοπική ασύρματη συσκευή εκπομπής ραδιοφωνικού σήματος χαμηλής συχνότητας. Τα κινητά τηλέφωνα χρησιμοποιούν τεχνολογία κυψελών (cells) και εκπέμπουν σε υψηλές συχνότητες. 

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια εξάρτησης των πολιτών με το κινητό τους, με κάθε δυνατό μέσο.

Από είδος ανάγκης, όπως αρχικά ξεκίνησε, για συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως άνθρωποι που ταξιδεύουν, γιατροί, δημοσιογράφοι κ.λ.π. πέρασε στο είδος μόδας και συνήθειας, αφού προβλήθηκε όσο κανένα άλλο προϊόν, με κάθε τρόπο που μπορεί να σκεφτεί κανείς.

Οι συσκευές ολοένα αλλάζουν – μικραίνουν, ξαναμεγαλώνουν, αποκτούν χρώματα και εφαρμογές, εύκολη και γρήγορη πρόσβαση στα social media, μανία με selfies, με sms κ.λ.π., τώρα περνάει στην τρίτη και καλύτερη του φάση: Όπου πας κι όπου σταθείς σου ζητάν αριθμό κινητού. Πας στην τράπεζα να αλλάξεις pin στον λογαριασμό, θα σου έρθει μέσω sms, το ίδιο και σε πολλές άλλες υπηρεσίες. Ακόμα και σε δημόσιες, σου ζητούν οπωσδήποτε αριθμό κινητού.

Η Google εδώ και καιρό απαιτεί τον αριθμό κινητού των χρηστών της, προκειμένου να επιβεβαιώσουν τα στοιχεία, να σου δώσουν μεγαλύτερη διάρκεια στο κανάλι σου στο You Tube κ.λ.π.

Το μεγάλο debate που ακόμα καλά κρατεί είναι κατά πόσο αυτές οι συχνότητες της κινητής τηλεφωνίας μπορούν να βλάψουν την υγεία μας, είτε προκαλώντας καρκίνο, είτε στειρότητα.

Ωστόσο κάποιοι εστιάζουν και στον έλεγχο του νου, μέσω των συχνοτήτων των κινητών αλλά και των κεραιών τους. Συχνότητες που αποδυναμώνουν τη βούληση, την καθαρή σκέψη, προκαλούν ψυχική και σωματική κούραση, κατάθλιψη και πεσιμισμό. Ένα βήμα πριν τα ζόμπι της ταινίας, κοινωνίες άβουλες να αντιδράσουν ή, στη χειρότερη περίπτωση, να αντιδράσουν όχι οργανωμένα αλλά βίαια.

Ωστόσο, πέρα από την αλληγορία της ταινίας περί καλού και κακού, υπάρχουν και ερωτηματικά κατά πόσο αυτές οι συχνότητες μπορούν να επιδράσουν και το συλλογικό συνειδητό.

Σύμφωνα με το The Global Consciousness Project, που διενεργείται τις τελευταίες δεκαετίες από το πανεπιστήμιο του Πρίνστον, το συλλογικό συνειδητό μπορεί να καταγραφεί. Στο “πείραμα” αυτό συμμετέχουν άθελα τους και εν αγνοία τους πολίτες σε 70 χώρες στον κόσμο, μαζί σε αυτές και η Ελλάδα. Εκατοντάδες κεραίες έχουν στηθεί σε διάφορα σημεία του πλανήτη και καταγράφουν -πολλές φορές και ως προαίσθηση- τη συλλογική αντίδραση σε μεγάλα συμβάντα, χαρούμενα ή δυσάρεστα, όπως είναι οι φυσικές καταστροφές, μια τρομοκρατική ενέργεια (έγινε καταγραφή για την 11η Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ) ή ακόμα και τη νίκη ενός εθνικού πρωταθλήματος (έγινε καταγραφή των Ελλήνων όταν πήραν το πρωτάθλημα το 2004).

Τελευταία διοργανώνουν και μαζικούς διαλογισμούς για να καταγράψουν το συλλογικό συνειδητό των συμμετεχόντων και τη σύνδεση τους με την συμπαντική ενέργεια.

Φυσικά, οι περισσότεροι πολίτες που ξέρουν πολύ καλά να παρακολουθούν ένα ματς, να στέλνουν μηνύματα στο κινητό, να μιλάνε με αυτό, να μπαίνουν με τις ώρες στο facebook και twitter και να σχολιάζουν, αγνοούν παντελώς και πως δουλεύει η όλη ασύρματη τεχνολογία, πως επιδρά πάνω τους και ποια κεραία συλλαμβάνει κάθε στιγμή τα συναισθήματά τους.

Δεδομένου ότι και ο μέγας δημιουργός του facebook μας υπόσχεται ότι τα επόμενα χρόνια θα ποστάρουμε τηλεπαθητικά στον ιστότοπο ό,τι φανταζόμαστε ή σκεφτόμαστε ή αισθανόμαστε, υποσχόμενος ότι κανείς δεν θα μείνει «εκτός Matrix», ίσως θα πρέπει κανείς να αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά αν μια ταινία όπως το Cell είναι απλά… μια ταινία!

Είμαστε όντα συντονισμένα σε συχνότητες, λαμβάνουμε και εκπέμπουμε, σε μια αρμονία και ισορροπία που δημιούργησε και όρισε η ίδια η Φύση. Όταν αυτή διαταραχθεί, κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί για το αποτέλεσμα.

«Λαμβάνεις» το μήνυμα; Γιατί αν όχι, ίσως είναι ήδη πολύ αργά…

 ΠΗΓΗ igata