Μέ πληγώνει πού προσκυνᾶμε

Μαρία  Μουρζᾶ

Δέν μέ πληγώνουν οἱ Γερμανοί

Δέν μέ πληγώνουν οἱ Τοῦρκοι

Δέν μέ πληγώνουν οἱ Ἑβραῖοι.

Μέ πληγώνουν οἱ  Ἕλληνες

πού τρῶνε τούς  Ἕλληνες

Μέ πληγώνει ἡ Ἑλλάδα

πού τρώει τά παιδιά της

Μέ πληγώνεις ἐσύ

Μέ πληγώνω ἐγώ

Πού δέν μιλᾶμε ἑλληνικά

Πού δέν ἀκοῦμε ἑλληνικά

Πού δέν πονᾶμε ἑλληνικά.

 

Δέν μέ πληγώνει πού ἀπαιτοῦν τήν Πατρίδα μας,

τά βουνά, τά νησιά καί τίς θάλασσες

Μέ πληγώνει πού τά δίνουμε μόνοι μας

Πού διαπραγματευόμαστε τά ἀδιαπραγμάτευτα

πού παζαρεύουμε ἀνταλλάγματα,

ἀρκεῖ ἡ εὐκαιρία νά᾿ναι χρυσή.

Μέ πληγώνει πού γιά μᾶς

δέν ὑπάρχουν ἀδιαπραγμάτευτα πιά.

 

Δέν μέ πληγώνουν οἱ ἔξωθεν ἀλαζονικές παρεμβάσεις

Οἱ φράγκικες ὑποκρισίες

Οἱ δόλιες συμπεριφορές

καί οἱ ἀτάλαντοι ξενόφερτοι «σωτῆρες».

Μέ πληγώνει πού τούς παραδώσαμε τό τιμόνι

Μέ πληγώνει πού τούς βάλαμε

ἀφεντικά στό κεφάλι μας

Μέ πληγώνει πού τούς προσκυνᾶμε

Μέ πληγώνει πού προσκυνᾶμε.

 

Μέ πληγώνει ἡ Ἑλλάδα ἡ πάσχουσα

Ἡ συγκύπτουσα καί σοκαρισμένη

Ἡ ἀπολογούμενη

Μέ τούς σκυμμένους ὤμους καί τό κεφάλι κάτω.

Μέ πληγώνει ἡ ὑπόδουλη στάση μας

Τό παζάρεμα τῆς Ἐλευθερίας μας ὅσο–ὅσο

στά σαλόνια τῆς Δύσης

Μέ πληγώνει πού καταλύεται ἡ δημοκρατία

καί ὀρθώνεται ὁ ναζισμός.

 

Δέν μέ πληγώνει

πού φθονοῦν τήν Ὀρθοδοξία.

Μέ πληγώνει πού γεμίσαμε μειονεξίες,

ἐπειδή εἴμαστε Ὀρθόδοξοι

Μέ πληγώνει πού γεμίσαμε μειονεξίες,

ἐπειδή στόν τόπο μας ἀκούγονται καμπάνες,

ἐπειδή στούς δρόμους μας γίνονται λιτανεῖες,

ἐπειδή τήν Πίστη μας δέν τήν χωρᾶνε

οἱ τετράγωνες λογικές τῶν ἀθέων.

Μέ πληγώνει πού γεμίσαμε μειονεξίες,

ἐπειδή πιστεύουμε στή Θεότητα τοῦ Χριστοῦ

Ἐπειδή προσδοκοῦμε Ἀνάσταση.

(Μαρία Μουρζᾶ, Προσανάμματα, ἐκδ. «ἐν ἐσόπτρῳ», Ἀθήνα 2015², σ. 29-31)