π. Αὐγουστίνος Καντιώτης
«…Στὰ χρόνια αὐτὰ ποὺ ζοῦμε, ἀδέρφια μου, «στῶμεν καλῶς»!
Μέσα στὴ γενεὰ μας αὐτή, γενεὰ Σοδόμων καὶ Γομόρρας, γενεὰ ἀπίστων καὶ διεφθαρμένων ἀνθρώπων, γενεὰ πονηρὰ καὶ διεστραμμένη ἂπ ἄκρου εἰς ἄκρο, «στῶμεν καλῶς»!
Σὰν στρατιώτης ποὺ κρατάει τὴ σημαία τοῦ Χριστοῦ, ἃς σταθοῦμε καλῶς!
Κι ἂν ἀκόμα μείνεις ἕνας, ἀδελφέ μου, μὴν ἀπογοητευθεῖς.
Κι ἂν ἀκόμα ὅλη ἡ πόλις ἢ τὸ χωριό σου, ἀρνηθοῦν τὸν Χριστό, σὺ μὴν Τὸν ἀρνηθεῖς.
Κι ἂν ἀκόμη πάνω στὸ κάθε σπίτι ὑψωθεῖ ἡ παντιέρα τοῦ διαβόλου, στὸ δικό σου τὸ σπίτι νὰ μὴν ὑψωθεῖ.
Ἕνας νὰ μείνεις, πίστευε στὸν Θεό!
Γιατί μπορεῖ νὰ εἶναι ψέματα τὰ ἄστρα, ψέματα ὁ ἥλιος, ψέματα ὁ κόσμος, ψέματα καὶ οἱ βασιλιάδες, ψέματα τὰ παλάτια, ὅλα νὰ εἶναι ψέματα· ἕνα δὲν εἶναι ψέμα, ὁ Κύριος ἠμῶν Ἰησοῦς Χριστός· ὅν, παῖδες, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τους αἰώνας. Ἀμήν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου