Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης, τέως Αναπλ. Καθηγητής Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.
Εις μνήμην Αγίου Ιωάννου Δούκα Βατάτζη του Ελεήμονος
«Η πατρίδα μας είναι σκλαβωμένη και
εμείς εξόριστοι, σφιγμένοι από τη θηλειά βαρβάρων γειτόνων».
Άγιος Ιωάννης Δούκας Βατάτζης, κατά
παραπομπή Ολυμπιάδος Ντιτόρα Μοναχής, “Πατέρα, Ελλήνων”, β΄ έκδ., 2012, σελ.
128
Σε ένα βιβλιαράκι 131 σελίδων με τίτλο «Θανάσιμος Κίνδυνος: Το σατανικό σχέδιο κατά του ανθρώπινου πολιτισμού», το οποίο εκδόθηκε το 1994 από τον εκδοτικό οίκο «Στερέωμα» (μτφ.: Περικλής Κωνσταντινίδης), ο Texe Marrs περιγράφει με συγκλονιστικά επίκαιρο τρόπο το μισάνθρωπο σχέδιο εναντίον της ανθρωπότητας, που από το 2020 και μετά φαίνεται πως έχει εισέλθει στο στάδιο της εσπευσμένης υλοποίησής του.
Ήδη στην Εισαγωγή του
βιβλίου του, ο συγγραφέας μιλά στον αναγνώστη με λόγια που ηχούν σαν εκκωφαντικός
συναγερμός (σελ. 11):
«Στις μέρες μας, το κίνημα
της Νέας Εποχής έχει διεισδύσει σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής μας
ζωής. Εξαιτίας της τεράστιας επιρροής του, οι οικογένειές μας
υπονομεύονται με γοργούς ρυθμούς και τα παιδιά μας υποδουλώνονται σε σκοτεινές
δυνάμεις. Η Αγία Γραφή μάς λέει ξεκάθαρα ότι τις έσχατες ημέρες η
οικογένεια θα είναι ένα είδος που κινδυνεύει να εκλείψει. Οι νέοι δεν θα
τιμούν ούτε θα σέβονται τους γονείς και τους μεγαλυτέρους τους. Αδελφός θα
στραφεί εναντίον αδελφού. Οι γονείς δεν θα έχουν φυσική αγάπη, το χάος θα
βασιλεύει στις ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό ταιριάζει τέλεια με το μεγαλεπήβολο
στρατηγικό σχέδιο του Σατανά».
Ο συγγραφέας εξηγεί ποιος είναι ο
στόχος του:
«Στόχος μου σε αυτό το βιβλίο είναι
να αφυπνίσω τους μαχόμενους Χριστιανούς, το μικρό ποίμνιο, όπου κι
αν βρίσκεται, για την ύπουλη εφαρμογή του σχεδίου της Νέας Εποχής και
τον σκοπό των υποστηρικτών της, να διαλύσουν τις οικογένειές μας. Μόνο μέσα από
την γνώση της αλήθειας και κατανοώντας τους κινδύνους μπορούμε να
αντιμετωπίσουμε αυτή την καταστροφική επίθεση ενάντια στον θεσμό της
οικογένειας».
Όποιος διαβάζει τις παραπάνω γραμμές εν έτει 2022 είναι βέβαιον ότι νιώθει ήδη μια έντονη ανησυχία, αφού με καλπάζουσα μεθοδικότητα, ιδίως μετά την εμφάνιση του κορωνοϊού, αυτού του «εστεμμένου βασιλέως» που επέδρασε στην ανθρωπότητα ως καταλύτης άλλοτε για το αναποδογύρισμα των μέχρι πρότινος καθιερωμένων και άλλοτε για την διαστημική επιτάχυνση όσων καινοτομιών είχαν αρχίσει να εφαρμόζονται τα προηγούμενα χρόνια, βλέπουμε να προπαγανδίζονται τα υλικά που, σύμφωνα με τον νεοεποχίτικο τσελεμεντέ, είναι απαραίτητα για την χαλάρωση του οικογενειακού ιστού και, εν τέλει, την αποδόμησή του.
Ανάποδα συνθήματα όπως «η αγάπη κάνει την οικογένεια», σε συνδυασμό με την προώθηση του προτύπου των ομόφυλων ζευγαριών και, ειδικότερα, την νομιμοποίηση του γάμου τους ή της βαπτίσεως των τέκνων τους, αλλά και με την διαρκή πλύση εγκεφάλου υπέρ των δικαιωμάτων των LOATKI+ (η πολυχρωμία της σημαίας τους μπορεί να βρίσκεται παντού, ακόμη και κρεμασμένη στο πανηγύρι του Αγίου Δημητρίου Αμπελοκήπων) δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για αμφισβήτηση της διαπίστωσης ότι όσα έγραφε ο Texe Marrs πριν από 28 χρόνια, εντάσσοντάς τα στο πεδίο του «θανάσιμου κινδύνου», σήμερα μοιάζουν πλέον με «θανάσιμη υλοποίηση».
Παιδικό παιχνίδι με χρωματισμό που
παραπέμπει στην σημαία των LOATKI+, κρεμασμένο στο πανηγύρι του Αγίου Δημητρίου
Αμπελοκήπων (26.10.2022)
Στην δική μας εποχή βιώνουμε, λοιπόν,
ολοφάνερα τον πνευματικό πόλεμο που ο συγγραφέας επισήμαινε
ότι διεξαγόταν ήδη από το 1994 εναντίον του θεσμού της οικογένειας, που
αποτελεί «πρωταρχικό πυρήνα και οχυρό για κάθε έθνος»:
«Ένας διαμελισμός της οικογένειας
μεταφράζεται σε μια δραστική υπονόμευση όλων των εθνών της γης. […]
Η πορεία της οικογένειας καθορίζει και την πορεία του έθνους. Τα αποδυναμωμένα
και αβοήθητα έθνη μπορούν εύκολα να υποταχθούν σε μία Νέα
Παγκόσμια Τάξη. Γι’ αυτό ο διάβολος και οι δαίμονές του διεξάγουν συνεχώς
πνευματικό πόλεμο εναντίον της Χριστιανικής οικογένειας. Η Χριστιανική
οικογένεια είναι η τάφρος που προστατεύει όλα τα έθνη από την
υπερκαταναλωτική πλημμύρα. Δημιουργώντας ρωγμές στην τάφρο ή ακόμη καλύτερα,
υπονομεύοντας τον οικογενειακό θεσμό, υπονομεύονται και τα έθνη σε
παγκόσμια κλίμακα» (σελ. 14).
Ο Texe Marrs διευκρινίζει
σε ποιους απευθύνεται το βιβλίο του:
«στους οξυδερκείς άνδρες και γυναίκες
που αρνούνται να υποκύψουν στον σύγχρονο στόχο του διαβόλου για
μια Ενιαία Παγκόσμια Πανθρησκεία και Κυβέρνηση.
Καθώς επίσης και στους άγρυπνους γονείς που είναι καλά ενημερωμένοι για το ότι
η επίθεση του διαβόλου εναντίον της οικογένειας δεν είναι παρά μια ακόμη στρατηγική
επίθεση του Σατανά τις έσχατες μέρες, ώστε να διώξει τον Θεό από τον
ουράνιο θρόνο του» (σελ. 15).
Μία στοιχειώδης παρακολούθηση των
δηλώσεων και των γραπτών του (δυσανάλογα προς την αξία του) ιδιαιτέρως
προβεβλημένου θεωρητικού της Νέας Τάξης Πραγμάτων Γιουβάλ Νόα Χαράρι είναι
αρκετή για να πεισθούν και οι πιο καχύποπτοι ότι ο νεοταξίτικος
συρφετός που καθοδηγείται εμφανώς από το Παγκόσμιο Οικονομικό
Φόρουμ του Κλάους Σβαμπ και κάποιες λέσχες, τεκτονικές
στοές ή οργανισμούς παγκόσμιας ακτινοβολίας (βλ. π.χ. την Λέσχη
Μπίλντερμπεργκ ή την Τριμερή Επιτροπή [Trilateral],
πίσω από τις οποίες κρύβεται πρωτίστως η σατανική μορφή του Ντέιβιντ
Ροκφέλερ) έχει κηρύξει έναν βλάσφημο-θεομάχο πόλεμο,
επιχειρώντας να παραπλανήσει τους λαούς ότι όχι μόνο μπορούμε, αλλά έχει έρθει
και η κατάλληλη ώρα να γίνουμε θεοί στην θέση του Θεού,
αναβαθμίζοντας τον εγκέφαλό μας, πρωτίστως συγχωνεύοντάς τον με τον
ηλεκτρονικό υπολογιστή.
Ο Texe Marrs ήδη από
τις πρώτες γραμμές του βιβλίου του παραδέχεται ότι:
«Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως μια αποφασισμένη ομάδα δαιμονισμένων συνωμοτών επιδιώκει να ανατρέψει όλα τα έθνη της γης και να τα υποτάξει σε ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Είναι δύσκολο να συλλάβει κανείς πως αυτή η ίδια συνωμοσία έχει στόχο την καταστροφή του οικογενειακού θεσμού, δηλαδή της οικογένειάς μας. […] Η Αγία Γραφή μάς προειδοποιεί ότι στις έσχατες ημέρες ο διάβολος θα είναι εξαγριωμένος. Αυτός και οι δαίμονές του […] θα προσπαθήσουν να καταλάβουν όλη την γη και τους κατοίκους της. Σύμφωνα με το Κεφάλαιο 13 της Αποκάλυψης, ο διάβολος θα κηρύξει πόλεμο εναντίον των Αγίων. Στο Κεφάλαιο 17 της Αποκάλυψης διαβάζουμε ότι ο Σατανάς θα πετύχει να ελέγχει την θέληση των πολιτικών ηγετών όλου του κόσμου. Θα πετύχει, ώσπου τελικά θα επιστρέψει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός κατά την Δευτέρα Παρουσία του για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους» (σελ. 15· τα κεφαλαία γράμματα στο πρωτότυπο).
Φαίνεται απίστευτο, αλλά δυστυχώς είναι πέρα ώς πέρα αληθινό, ότι στην Ελλάδα, που παραδοσιακά θεωρείτο το κέντρο της Ορθοδοξίας, αλλά πλέον έχει καταντήσει κέντρο Ανορθοδοξίας, παρά τις ισχυρές ενδείξεις περί μεταβάσεως της ανθρωπότητας σε ένα προχωρημένο στάδιο των Εσχάτων Χρόνων, η συντριπτική πλειονότητα των μητροπολιτών, των κληρικών και, βεβαίως, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου σφυρίζουν αδιάφοροι, προσποιούμενοι ότι «δεν τρέχει κάστανο» και υπονοώντας ότι κάθε συζήτηση που τολμά κάποιος να ξεκινήσει με αφορμή τις ομοιότητες της δικής μας εποχής με την εποχή της ελεύσεως του Αντιχρίστου είναι υπερβολική, αν όχι παντελώς αβάσιμη, οφείλεται δε στον υπαρξιακό φόβο των πιστών που, όπως διδάσκει η Ιστορία, παράγεται από κάθε μεγάλη επιδημία, η οποία σαρώνει όλο τον πλανήτη αφανίζοντας ανθρώπινες ζωές. Με την ίδια καθησυχαστική (στην πραγματικότητα: υπνωτιστική) λογική, οι ίδιοι ιεράρχες δεν ενοχλήθηκαν καθόλου από τα ιατροφασιστικά μέτρα που αποφασίσθηκαν συντονισμένα σε όλα σχεδόν τα μέρη της γης· αντιθέτως, στο όνομα μιας (επίπλαστης) κατάστασης εξαίρεσης, βάφτισαν ως δώρο/ευλογία Θεού την μάσκα και τα εμβόλια!
Δυστυχώς γι’ αυτούς, το βιβλίο
του Texe Marrs αποτελεί έναν αδιάψευστο μάρτυρα της
πελώριας απειλής που, ως δαμόκλειος σπάθη, επικρέμαται ύπερθεν της
κεφαλής των καλοκάγαθων προβάτων, τα οποία υπνωτίζονται συστηματικά
από τους λυκοποιμένες τους.
Ζούμε αναμφισβήτητα στην εποχή
του τέλους των εξ επαγγέλματος τσοπάνηδων. Η διαπίστωση αυτή πρέπει να
γίνει κοινό κτήμα στην αυλή των λογικών προβάτων, ώστε να πάψουν να
εμπιστεύονται τους καθοδηγητές τους· διαφορετικά, τα πρόβατα θα
εξακολουθούν να κατευθύνονται προς τον γκρεμό, νομίζοντας ότι επιστρέφουν στην
στάνη τους.
Ο Texe Marrs κάνει
μια επισήμανση που θα μας βοηθήσει να εκλογικεύσουμε το παράδοξο
φαινόμενο της εποχής κορωνοϊού, δηλ. την εμμονή των προβάτων
να ακολουθούν τυφλά την πορεία προς το γκρεμό, παρότι θα έπρεπε να είναι
απολύτως προφανή τα σημάδια που βοούν ότι η χειραγωγημένη λοξοδρόμησή τους
θα φέρει με μαθηματική ακρίβεια την καταστροφή τους:
«ο διάβολος προσπαθεί απεγνωσμένα με
όλα τα μέσα να επιτύχει την “τύφλωση” της πλειοψηφίας των ανθρώπων όλης της
Γης. Έχει τελειοποιήσει ένα μοναδικό σύστημα ελέγχου του νου με
υπερσύγχρονα τεχνολογικά μέσα μαζικής ύπνωσης. Είναι αυτό το
τελειοποιημένο σύστημα που δίνει τη δυνατότητα στον διάβολο να αποπροσανατολίζει
και να καθοδηγεί σε λανθασμένες κατευθύνσεις τις μάζες, να επιβάλλει μια ισχυρή
ψευδαίσθηση στον νου τους και να τους πείθει ότι όλα είναι καλά, ότι το
μαύρο είναι άσπρο και το κακό είναι καλό. Ονομάζω την
επιχείρηση αυτή του τελειοποιημένου συστήματος, σύστημα ελέγχου του νου και
μαζικής ύπνωσης: Επεξεργασία της Ανθρωπότητας» (σελ. 21).
Όποιος έχει εντρυφήσει στο γλωσσάρι
του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου, που εδώ και καιρό παρουσιάζεται και
αναλύεται μέσω δεκάδων κειμένων και ομιλιών, μπορεί να αναγνωρίσει ευχερώς,
χάρη στο παραπάνω χωρίο, ποιος είναι τελικά αυτός ο Ανάποδος Κόσμος:
είναι ο κόσμος του διαβόλου, ο οποίος μετατρέπει μαεστρικά
το μαύρο σε άσπρο και το κακό σε καλό (nomen est omen, δηλ. το
όνομα είναι οιωνός: ο διάβολος λέγεται έτσι, επειδή ακριβώς
διαβάλλει-διαστρέφει!). Είναι αυτός, επομένως, που λατρεύει την μάσκα,
καμουφλάροντας-αναποδογυρίζοντας με την χρήση της την σημασία των λέξεων!
Ίσως, λοιπόν, δεν είναι τυχαίο ότι η
εποχή μας κατέστη κυριολεκτικώς η εποχή της μάσκας. Και από την
στιγμή που έφθασαν να μας ζητούν να φοράμε, σε κάποιες περιπτώσεις (ιδίως μέσα
στην εκκλησία!) ακόμη και διπλή, μάσκα, τότε η υπόνοια ότι ζούμε σε
μια άκρως δαιμονισμένη εποχή κάθε άλλο παρά αβάσιμη είναι! Δεν
είναι τυχαίο ότι ο Texe Marrs έχει γράψει μια μικρή ενότητα
τιτλοφορώντας την ως εξής (σελ. 19 επ.):
«Είναι οι Νεοεποχίτες δαιμονισμένοι;» .
Ο διάβολος, όμως, διαθέτει, μεταξύ των άλλων, και ένα παρατσούκλι που, κατά διαβολική σύμπτωση, είναι το ίδιο με εκείνο που χρησιμοποίησαν (διά της επιφοιτήσεως του διαβολικού πνεύματος;) οι παγκόσμιοι νονοί του κορωνοϊού. Πρόκειται για τον όρο «αόρατος εχθρός». Σε όποιων την μνήμη έχει καταγραφεί κατά τρόπο ανακλητό η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στους Δίδυμους Πύργους, το ίδιο παρατσούκλι επελέγη από τους παγκόσμιους νονούς και για την Αλ Κάιντα, στην οποία χρεώθηκε η επίθεση.
Πόσο περίεργο, μια τρομοκρατική
οργάνωση, ένας ιός και ο διάβολος να έχουν το ίδιο ψευδώνυμο!
Στο βιβλίο του Texe Marrs υπάρχει μια μικρή ενότητα με τον τίτλο «Παλεύοντας μ’ έναν αόρατο εχθρό». Εκεί ο συγγραφέας, αφού προηγουμένως έχει περιγράψει όλα τα φαινόμενα βίας, ακολασίας και αποκρυφισμού που μαστίζουν ολόκληρη την οικουμένη (μεταξύ άλλων, αναφέρει δαιμονικά προϊόντα του Χόλυγουντ, μέσω των οποίων οι τηλεθεατές εκπαιδεύονται σε αντίχριστες συνήθειες ή πράξεις – τέτοια παραδείγματα αποτελούν οι ήρωες του Ντίσνεϋ που δείχνουν στα παιδιά πώς θα επικοινωνούν με τον κόσμο των πνευμάτων, αλλά και κινηματογραφικές ταινίες, όπως ο «Κύκλος των Χαμένων Ποιητών», που δείχνουν στους νέους πώς μπορεί κάποιος να αυτοκτονήσει, βάζοντας ένα πιστόλι στο κεφάλι του και τινάζοντας τα μυαλά του στον αέρα), γράφει τα εξής (σελ. 28):
«Ναι, ασφαλώς, κάτι δεν πηγαίνει
καλά. Οι αληθινοί Χριστιανοί βρίσκονται σε σύγχυση σε ό,τι αφορά το τι πρέπει να
κάνουν και πώς να αντιδράσουν. Οι περισσότεροι ελέγχονται από αόρατες
αλυσίδες, πολύ σταθερές, σαν να ήταν σχοινιά για δέσιμο που μοιάζουν με το
ατσάλι και το σίδηρο στην ακαμψία. […] Οι αληθινοί Χριστιανοί σε όλον τον
κόσμο, γνωρίζουν ότι η κοινωνία έχει εκτροχιασθεί, πως “τρελάθηκε”
τελείως. Ξέρουν ότι ένα είδος ακατανόμαστης, σκοτεινής και θανατηφόρου
δύναμης έχει απελευθερωθεί στην Αμερική και σε όλο τον πλανήτη. Δεν μπορούν
όμως να προσδιορίσουν την φύση της, ούτε να μετρήσουν τις ακριβείς διαστάσεις
της. […]
Σήμερα, οι περισσότεροι Χριστιανοί
μοιάζουν να παλεύουν. Αμυδρά συλλαμβάνουν την ξέθωρη σκιά ενός κρυμμένου
αντιπάλου, ενός αντιπάλου που είναι χυδαίος και φοβερός, απειλητικός και
άγριος. Θέλουν να πολεμήσουν, να κάνουν κάτι γι’ αυτό… Προσπαθούν να πιαστούν
από κάπου, να κρατηθούν και να παλέψουν σθεναρά ενάντια σε αυτόν τον αόρατο
εχθρό. Τελικά όμως οι περισσότεροι δεν έχουν το κουράγιο και τη δύναμη να
αντισταθούν και έτσι η προσπάθεια εγκαταλείπεται. Ο εχθρός είναι πολύ πανούργος,
πάρα πολύ έξυπνος και ύπουλος. Δεν μπορούν να διακρίνουν τις επιθέσεις του και
να τον αναγνωρίσουν. Είναι μια οφθαλμαπάτη. Ένα φάντασμα».
Ο Texe Marrs έχει
προνοήσει να μιλήσει και για εκείνους που λοιδορούν όσους ασχολούνται με τα
εωσφορικά σενάρια:
«Οι περισσότερoι άνθρωποι, χωρίς να
το πολυσκεφθούν, απορρίπτουν την ύπαρξη του διαβόλου και των δαιμόνων
του, χλευάζουν εύκολα και ειρωνεύονται την ύπαρξη μιας
πανάρχαιας συνωμοσίας. Ακόμη και πιστοί Χριστιανοί δεν παραδέχονται ότι
υπάρχουν άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτή την συνωμοσία των εσχάτων ημερών.
Στην πραγματικότητα όμως, σήμερα πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν ταχθεί στο
πλευρό αυτής της Παγκόσμιας Συνωμοσίας» (σελ. 17).
Στο ίδιο βιβλίο, ο Texe
Marrs συμπληρώνει την φρικτή εικόνα του μισάνθρωπου-νεοταξίτικου
σχεδίου για την εγκαθίδρυση Παγκόσμιας Δικτατορίας,
αναφερόμενος στην κατάργηση του χρήματος και των εθνικών
νομισμάτων. Ειδικότερα, μεταφέρει ένα κρίσιμο σημείο από το πρόγραμμα της
νεοεποχίτισσας Vera Stanley Alder:
«Καθώς ο κύριος όγκος του εμπορίου θα
πραγματοποιείται με ανταλλαγές και οι ατομικές ανάγκες θα ικανοποιούνται σε
μεγάλο βαθμό με τα δελτία τροφίμων, η ανάγκη διαχείρισης χρημάτων
θα μειωθεί… Θα υπάρχει μια κεντρική “τράπεζα” που θα αποφασίζει την αξία ή την
τιμή όλων των προϊόντων που θα παράγονται. Αυτή η αξία θα περιγράφεται με
διαδοχικά γράμματα και αριθμούς, τα γράμματα θα αντιπροσωπεύουν την ποιότητα
της δουλειάς και τα υλικά και οι αριθμοί τις ώρες εργασίας που απαιτήθηκαν»
(σελ. 36).
Ακολούθως, ο Texe Marrs κάνει
την σύνδεση με τα παιδιά:
«Τα αθώα παιδιά αναμφίβολα θα είναι
τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της πλεκτάνης των Νεοεποχιτών που ενθαρρύνουν τους
πληθυσμούς των ανεπτυγμένων χωρών να εγκαταλείψουν τα σημερινά σπίτια,
τις πολιτείες και τις πόλεις και να ιδρύσουν καταφύγια στις
αυστηρά ελεγχόμενες κοινότητες της Νέας Εποχής».
Τι άλλο από ανακύκλωση
κομμουνιστικών συνταγών θυμίζουν τα παραπάνω! Η κολλεκτιβοποίηση
της κοινωνίας επανέρχεται με τον μανδύα της Νέας Τάξης Πραγμάτων:
«Οι άνθρωποι θα οργανωθούν σε ενότητες
κοινοτήτων και μετά θα συγχωνευθούν σε μια διευρυμένη
κοινότητα ανθρώπινων όντων. Τέλος, το βασίλειο της Νέας Εποχής θα έχει
φτάσει. Ο άνθρωπος θα βρεθεί εκστασιασμένος μπρος στη λαβή του ξίφους. Μετά θα
έρθει ο “Χριστός” της Νέας Εποχής να καθοδηγήσει την Παγκόσμια
Κυβέρνηση πάνω στο βασίλειο που ο άνθρωπος θα έχει ήδη κερδίσει
συλλογικά» (Texe Marrs, ό.π., σελ. 47).
Σύμφωνα, μάλιστα, με την κομμουνιστική προσέγγιση,
«οι οικογένειες είναι αστικά κατάλοιπα που
πρέπει να εξαλειφθούν, και τα παιδιά είναι περιουσία
του κράτους» (σελ. 45). Ο Texe Marrs εφιστά την προσοχή
του αναγνώστη στο παλλιρροιακό κύμα καταδίωξης και συκοφάντησης των Χριστιανών
γονέων που αναμένεται να προκαλέσει η Νέα Εποχή. Ο θρασύς ισχυρισμός της είναι
ο εξής (σελ. 59):
«οι Χριστιανοί γονείς είναι αμαθείς,
φρενοβλαβείς, ασταθείς και ακατάλληλοι για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών».
Δυστυχώς, η υπερπροβολή της «υπόθεσης
Πισπιρίγκου» αλλά και της πιο πρόσφατης «υπόθεσης Μίχου» σε βάρος της 12χρονης,
σε συνδυασμό με την είδηση ότι τα αδέλφια της τελευταίας φιλοξενούνται
στο Χαμόγελο του Παιδιού, ταιριάζει γάντι στο νεοεποχίτικο
σχέδιο απομάκρυνσης των παιδιών από τις οικογένειές τους! Ας θυμηθούμε
τι έγραφε ο Texe Marrs στην σελίδα 64 του βιβλίου του:
«επειδή τους παραδοσιακούς γονείς που
είναι “αμαθείς και αναξιόπιστοι πνευματικά” δεν μπορούμε να τους
εμπιστευόμαστε τα παιδιά τους, και εξαιτίας άλλων κοινωνικών πιέσεων, λένε
οι αρχηγοί της Νέας Εποχής, οι ανάγκες των παιδιών θα πρέπει να
αντιμετωπίζονται έξω από το σπίτι. Χρησιμοποιώντας τη λογική αυτή, οι
ηγέτες της Νέας Εποχής πιέζουν για κυβερνητική διαχείριση και
έλεγχο των καθημερινών αναγκών».
Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και η άκρως επικίνδυνη θεοσοφίστρια Alice Bailey, η οποία σημείωνε ότι:
«το κράτος σε εθνικό και παγκόσμιο
επίπεδο πρέπει να είναι στην εμπροσθοφυλακή του κινήματος της Νέας Εποχής προς
την παροχή ποιοτικά ανώτερων υπηρεσιών για τη φροντίδα του παιδιού»
(σελ. 65).
Ο Texe Marrs καταλήγει
σε ένα συμπέρασμα που μας βοηθεί να αφυπνισθούμε και να αντιληφθούμε το καταχθόνιο
σχέδιο εναντίον της οικογένειας και των παιδιών, το οποίο έχει εξυφανθεί
από πολλών ετών:
«Το χτύπημα της Νέας Εποχής
επικεντρώνεται στο Σχέδιό της να πάρει όλη την εξουσία από τους γονείς –ειδικά
από τους Χριστιανούς γονείς– και να την μεταθέσει στα χέρια των
“Ειδικών” της Νέας Εποχής. Τέτοιοι ειδικοί είναι εργάτες για την καθημερινή
φροντίδα και δάσκαλοι εκπαιδευμένοι να καθοδηγούν τα παιδιά σε κατευθυνόμενες
ψυχικές ασκήσεις οραματισμού, στη λατρεία της γης, της μαγικής δύναμης,
τελετουργιών και άλλων θηριωδιών της Νέας Εποχής. Φυσικά, οι ψυχολόγοι, οι
ψυχίατροι και άλλοι “ειδικοί” θα παίξουν έναν σημαντικό ρόλο στην ανατροφή των
παιδιών μας, καθώς επίσης και οι ολιστικοί πρακτικοί γιατροί, οι σαμάνοι και
άλλοι Νεοεποχίτες ειδικοί» (σελ. 65).
Ίσως τώρα είμαστε σε θέση να
εξηγήσουμε για ποιον λόγο καθιερώθηκαν τα ολοήμερα σχολεία και,
επιπλέον, γιατί φέτος αποφασίσθηκε η διεύρυνση του ωραρίου τους.
Επίσης, το παραπάνω νεοεποχίτικο
Σχέδιο ταιριάζει πολύ και με το άρ. 88 του Νόμου 4871/2021 (ΦΕΚ
Α/246 της 10.12.2021), διά του οποίου καθίσταται εφεξής αξιόποινη μια
ειδική κατηγορία αρνητών, δηλ. εκείνων των γονέων που αρνούνται να
στείλουν τα τέκνα τους όχι μόνο στο δημοτικό και στο γυμνάσιο αλλά ακόμη και
στο νηπιαγωγείο (προσοχή: ο νομοθέτης επέλεξε να μιλήσει
σε κομψή γλώσσα, κάνοντας λόγο για παράλειψη, ενώ
φυσικά είχε στο μυαλό του την άρνηση). Η σκανδαλώδης αυτή διάταξη
έχει ως εξής:
«Η φοίτηση είναι υποχρεωτική στο νηπιαγωγείο,
στο δημοτικό σχολείο και στο γυμνάσιο, εφόσον ο
μαθητής δεν έχει υπερβεί το 16ο έτος της ηλικίας του. Όποιος έχει την επιμέλεια
ή την πραγματική φροντίδα του ανηλίκου και παραλείπει την εγγραφή ή την
εποπτεία του ως προς τη φοίτηση τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι
δύο (2) έτη και χρηματική ποινή».
Μεσούσης της υγειονομικής
δικτατορίας, και ενώ είχε αρχίσει να ξεσπά ένα κύμα άρνησης των
γονέων να υποβάλλουν τα παιδιά τους στο μαρτύριο της μάσκας και του
βαμβακοφόρου στειλεού, ο προβλέψιμος και προπάντων απολύτως…
δημοκρατικός Έλληνας νομοθέτης έπιασε πάλι στα χέρια του την κοφτερή
ποινική μάχαιρα και κατέφυγε στον καταναγκασμό, θεωρώντας
ότι δεν θα είχε καμία τύχη, αν προσπαθούσε να πείσει με ορθολογικά
επιχειρήματα (πού να τα βρει άλλωστε;) τους αρνητές γονείς να
αλλάξουν γνώμη και να αρχίσουν να ξαναστέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο.
Με αυτόν τον τρόπο, το κράτος
διασφάλισε ότι τα κοινωνικά βλαστάρια θα… σωθούν από την αντιδραστική
ανατροφή των γονέων τους και θα λάβουν την καθωσπρέπει
εκπαίδευση από τα καλολαδωμένα γρανάζια του συστήματος, τα
οποία, για να μη χάσουν τον μισθουλάκο τους, είναι πρόθυμα να εφαρμόσουν κατά
γράμμα την νεοταξίτικη ατζέντα.
Το μεν πειθαρχικό
περίβλημα αυτής της ατζέντας είναι η τήρηση των δρακόντειων
βιοεξουσιαστικών μέτρων (δήθεν) για την προάσπιση της δημόσιας υγείας,
ο δε πυρήνας της αποτελείται από το εμετικό αλλά
προπάντων εξαιρετικά επικίνδυνο, καθότι αποσαθρωτικό μενού μιας κατά
το δοκούν συμπεριληπτικής, ψευδεπίγραφα ανθεκτικής και βιώσιμης,
ουδετερόφιλης, πατριδοκτόνας, πολυσεξουαλικής, άθεης και καμπαλιστικής, εν
ταυτώ δε ψυχοληστρικής κοινωνίας!
Τέλος, μπορούμε να φανταστούμε γιατί
ο Ο.Η.Ε. συμβάλλει στην υλοποίηση των νεοεποχίτικων σχεδίων,
χρηματοδοτώντας τις Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η
προβολή των οποίων εκτοπίζει φυσικά τα δικαιώματα των γονέων. Ο
συλλογισμός είναι πολύ απλός: Αν στο προσκήνιο βρίσκονται τα δικαιώματα του
παιδιού, τότε όπου υπάρχουν υπόνοιες ότι οι γονείς είναι ανίκανοι να ανταποκριθούν
στον ρόλο τους, για την προάσπιση των δικαιωμάτων του παιδιού (όχι
απλώς θα επιτρέπεται, αλλά πολύ περισσότερο) θα επιβάλλεται η σωτήρια
επέμβαση του κράτους!
Το πράγμα, όμως, μπορεί να πάρει
και θρησκευτικές διαστάσεις:
Η αφαίρεση της επιμέλειας των παιδιών από τους γονείς δεν αποκλείεται να κριθεί στο μέλλον επιβεβλημένη, εφόσον οι δεύτεροι θα έχουν στηρίξει την ανατροφή των πρώτων αποκλειστικά στις αρχές της χριστιανικής πίστης και στον δρόμο του Ευαγγελίου (Texe Marrs, ό.π., σελ. 66), την ώρα που η υπερεθνική ελίτ θα δουλεύει πυρετωδώς το πρότζεκτ της παγκόσμιας θρησκείας και, ταυτοχρόνως, θα προωθεί συγκεκαλυμμένα την ιδεολογία της Καμπάλας.
Τα πράγματα δεν ήταν ποτέ τόσο σοβαρά
όσο σήμερα. Κυρίως γιατί οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν ιδέα από το
εωσφορικό Σχέδιο που οι υπηρέτες της Νέας Εποχής και τα γιουσουφάκια των πάσης
φύσεως λεσχών και μασονικών στοών έχουν εκπονήσει και θέσει σε εφαρμογή προ
πολλών ετών. Τώρα, όμως, ο κόμπος έφθασε στο χτένι:
Ή επιτέλους θα ξυπνήσουμε και θα
κινητοποιηθούμε για την ματαίωση του μισάνθρωπου Σχεδίου της Νέας Εποχής που
υλοποιείται από τάγματα δαιμόνων προσκυνημένα από αμέτρητα
χαμερπή ανθρωπάρια ή θα αποδεχθούμε ότι βρισκόμαστε σε βαθιά
έσχατα χρόνια, οπότε αναμένουμε τις συνταρακτικές εξελίξεις.
Το φλέγον ερώτημα, που διχάζει όσους αναγνωρίζουν την ιστορική καμπή στην οποία βρισκόμαστε, είναι αν βαδίζουμε πρόσω ολοταχώς για εμφάνιση Αντιχρίστου και, ακολούθως, για συντριβή του με Δευτέρα Παρουσία ή αν, πριν από αυτό το τελικό στάδιο της ιστορίας της ανθρωπότητας, πρόκειται να λάβουμε το μονάκριβο δώρο μιας βραχύβιας Αναλαμπής της Ορθοδοξίας και θα αξιωθούμε να έχουμε καθοδηγητή μας κάποιον ευσεβή βασιλέα, όπως εκείνον που οραματίσθηκε ο Μακρυγιάννης, σύμφωνα με όσα μας περιγράφει στο βιβλίο του «Οράματα και Θάματα» (μεταγραφή: Άγγ. Ν. Παπακώστα, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 1983, σελ. 149):
«Εγώ ήμουν εις τον Άγιον Τάφο αρκετόν
καιρόν, και μια βραδιά είδα τον Παντοκράτορα και όλη του την βασιλείαν –και με
λένε Γιάννη– και μου λέγει: Γιάννη, Γιάννη, Γιάννη, εσύ ΄σαι ο
επίτροπος της βασιλείας μου […] βλέπει αυτά όλα εις τον ύπνο του.
Περνώντας καμπόσος καιρός, του λένε να βρεθεί εις την Κωνσταντινούπολη· πήγε
εκεί και του έβαλαν την κορόνα, και του λέγει: Εσύ ΄σαι ο
πρόεδρος της επιτροπής της βασιλείας μου, όταν θα ΄ρθει η ώρα μου η διορισμένη.
[…] Τους λέγει: Πότε είναι; – Ούτε να ρωτάς διά τον καιρόν, ότι όθεν σε
διατάττω, να είσαι έτοιμος και χωρίς να ξετάζεις».
O Μακρυγιάννης –οι συνωμότες της εποχής του θα έσπευδαν να τον αποκαλέσουν συνωμοσιολόγο!– αναφέρεται στον γαμπρό του Θεοδώρου Λάσκαρη, δηλ. τον Αυτοκράτορα της Νίκαιας Άγιο Ιωάννη Δούκα Βατάτζη, τον Ελεήμονα, τον επονομαζόμενο και «πατέρα, Ελλήνων» (βλ. το ομότιτλο βιβλίο της Μοναχής Ολυμπιάδος Ντιτόρα, Ιερά Μονή Αγίου Αθανασίου, Ημαθία, 2η έκδ., 2020, σελ. 6), αλλά και κραταιοφρονέστατο (της ιδίας, σελ. 126). Η εν λόγω μοναχή γράφει γι’ αυτόν:
«Με το ένα χέρι έσφιγγε δυνατά το
“σπαθί” για την ασφάλεια του λαού του και την ανάκτηση της Κωνσταντινουπόλεως.
Με το άλλο χέρι κρατούσε την αξίνα, το κλαδευτήρι, το δρεπάνι και το αλέτρι,
ώστε αντάμα με το λαό του να κοπιάζει, να ιδρώνει, να βγάζει το ψωμί το δικό
του και των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων του. Τα πόδια του Βατάτζη, όταν δεν
πολεμούσαν στην ιερή γη της Μακεδονίας, της Θράκης, της Μικράς Ασίας και των
νησιών μας, όργωναν σπιθαμή προς σπιθαμή τις πόλεις και τα χωριά της
αυτοκρατορίας του, για να αγγίξει τα προβλήματα του λαού του και να δώσει την
άμεση λύση με “βουλή”. Ο νους και η καρδιά του Βατάτζη δύο πόθους και καημούς
χωρούσαν μόνο, την ευτυχία του λαού και την Κωνσταντινούπολη».
Ένας «προχωρημένος συνωμοσιολόγος»
που ζει στο διαβολικό έτος 2022 θα πρόσεχε ότι τα τρία δυάρια υπήρχαν και στο
έτος που ο Άγιος Ιωάννης Δούκας Βατάτζης εστέφθη Αυτοκράτορας
της Νίκαιας από τον Πατριάρχη Μανουήλ Σαραντηνό Χαριτόπουλο: σήμερα 2022,
τότε 1222!
Εναντίον εκείνων που χλευάζουν
την πίστη στο υπερβατικό σενάριο της Αναλαμπής, χαρακτηρίζοντας απαξιωτικά
ως «Αναλαμπιστές» τους θιασώτες του, θα ήταν υποστηρίξιμο το
εξής ορθολογικό επιχείρημα:
Ένας βαριά ασθενής, προτού καταλήξει,
παρουσιάζει σχεδόν νομοτελειακά ένα μικρό χρονικό διάστημα ανάκαμψης με
φωτεινά διαλείμματα, σε μια ύστατη προσπάθεια του οργανισμού να κερδίσει
την μάχη με τον θάνατο. Ανάλογη αναλαμπή, λοιπόν, μπορεί να αναμένεται
και για μια βαριά άρρωστη κοινωνία, η οποία θα επιχειρήσει να ανακάμψει,
προτού καταστραφεί αμετακλήτως. Εξάλλου, όσο τρελό θα φαινόταν
πριν από το 2020 το σενάριο να επιβληθεί συντονισμένα παγκόσμιος
εγκλεισμός στους λαούς, και μάλιστα δύο φορές (!), άλλο τόσο τρελό φαίνεται
εν έτει 2022 το σενάριο της Αναλαμπής. Ό,τι φαίνεται τρελό, ίσως
είναι η εποχή του να υλοποιηθεί. Και είναι λογικό να ισχύει κάτι τέτοιο,
εφόσον ζούμε στην εποχή που μας κυβερνούν παρανοϊκοί!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Άγιος Ιωάννης Δούκας Βατάτζης
κοιμήθηκε το 1254 στο Νύμφαιο της Βιθυνίας. Ενταφιάστηκε στην ιερά μονή του
Σώσανδρα, την οποία είχε κτίσει ο ίδιος, το 1261 ο Βατάτζης με θαυμαστή
αποκάλυψη ζήτησε να μεταφερθεί το λείψανό του από την ιερά μονή Σώσανδρα στη
Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Όταν άνοιξαν τον τάφο του, βρέθηκαν μπροστά σε ένα
θαύμα: μια άρρητη ευωδία απλώθηκε. Ο νεκρός του Βατάτζη φάνηκε να κάθεται σε βασιλικό
θρόνο χωρίς καμιά μελανιά, δυσωδία ή αλλοίωση. Το χρώμα του σώματός του ήταν
απολύτως φυσιολογικό. Τα ενδύματά του ήταν άφθαρτα και καινούργια, σαν να
φορέθηκαν για πρώτη φορά. Ο Βατάτζης ήταν ωσεί ζων. Οι παρόντες αρχιερείς,
ιερείς, μοναχοί και πιστοί μπροστά στο θαυμαστό γεγονός αναφώνησαν με ένα
στόμα: Ο βασιλιάς είναι μαρμαρωμένος! Σήμερα δεν υπάρχει η Εκκλησία στη
Μαγνησία ούτε γνωρίζουμε πού πήγε το άφθαρτο λείψανο του βασιλέως Βατάτζη. Ένας
θρύλος αναφέρει ότι το άγιο λείψανο του Βατάτζη μεταφέρθηκε σε κατακόμβη της
Κωνσταντινουπόλεως. Ο βασιλεύς κατά την ομολογία μαρτύρων βρίσκεται εκεί
ένθρονος. Κρατάει ένα σπαθί στην θήκη του. Αυτό το σπαθί τραβάει ο βασιλεύς από
το θηκάρι του λίγο-λίγο. Όταν φτάσει η στιγμή που θα βγάλει ο Βατάτζης όλο το σπαθί
από τη θήκη του, τότε θα έρθει η άγια ώρα, που οι Έλληνες θα πάρουν πίσω την
Κωνσταντινούπολη. Αυτά λέγει η παράδοση των Ελλήνων, αλλά και των Τούρκων. Ο
μαρμαρωμένος βασιλιάς δεν είναι ο μάρτυρας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αλλά ο
άγιος Ιωάννης ο Βατάτζης, ο ελεήμων και πένης. Αυτός θα είναι ο πρωταγωνιστής
με θεία εντολή σε αυτή την πράξη (Ολυμπιάδος Ντιτόρα Μοναχής, ό.π., σελ. 323
επ.).
Έξελθε, βασιλεύ. Καλεί σε ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου