Μήπως φταίμε και εμείς;

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος - καρδιολόγος

Την περίοδο του κορονοϊού ασχοληθήκαμε αρκετά με τα όσα συνέβησαν γύρω μας και κάναμε αρκετή κριτική. Νομίζω όμως ότι δυόμισι και πλέον χρόνια μετά θα ήταν πολύ σοφό να ασχοληθούμε και με τη δική μας στάση. Και όταν λέω δική μας στάση, περιλαμβάνω και τον εαυτό μου όχι με την ιατρική ιδιότητα αλλά με την πολύτιμη ιδιότητα του απλού πολίτη.

Ως απλοί πολίτες λοιπόν αποδεχθήκαμε την περίοδο που μας πέρασε να απεμπολήσουμε πολλά από τα δικαιώματα που είχαν με τόσες θυσίες και κόπους αποκτηθεί τα χρόνια που πέρασαν. Δικαιώματα για τα οποία τόσο υπερήφανοι ήμασταν ως πολίτες του 21ου αιώνα. Το δικαίωμα στην προστασία των προσωπικών μας δεδομένων, το δικαίωμα στην ελεύθερη πρόσβαση στους δημόσιους χώρους, το δικαίωμα στην προστασία της ιδιωτικής κατοικίας και πολλά ακόμη. Όλα αυτά τα δικαιώματα με αφορμή την πανδημία και με σύμμαχο το φόβο τα απεμπολήσαμε και μάλιστα πολλές φορές με ευχαρίστηση.

Ο έλεγχος της αστυνομικής ταυτότητας και πιστοποιητικών από μη εξουσιοδοτημένα πρόσωπα.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα. Στην είσοδο ενός καταστήματος κάθεται ένας υπάλληλος ή ένας εργαζόμενος στην ασφάλεια. Τα πρόσωπα αυτά μας είναι άγνωστα και δεν έχουν καμία επίσημη ιδιότητα να ελέγχουν τα προσωπικά μας έγγραφα. Κι όμως πολλές φορές με προθυμία τους δείχναμε την αστυνομική μας ταυτότητα και το πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησής μας.

Ένα έγγραφο που μόνο η εκδίδουσα αρχή, η Ελληνική Αστυνομία, και τα εξουσιοδοτημένα πρόσωπα μπορούσαν να ελέγξουν, προσφέρεται σε κοινή θέα στην είσοδο καταστημάτων, θεάτρων, κινηματογράφων, νυκτερινών κέντρων στον κάθε μη εξουσιοδοτημένο και ευκαιριακό υπάλληλο. Την ίδια στιγμή του επιτρέπουμε να ξέρει αν έχουμε εμβολιαστεί ή αν έχουμε νοσήσει από κάποιο νόσημα.

Εμείς που κατηγορούμε αυτούς που δημιούργησαν κολαστήρια όπως η Σπιναλόγκα, δίνουμε αναφορά σε αναρμόδια πρόσωπα σχετικά με το ιατρικό μας ιστορικό για να εγκριθεί το ότι μπορούμε να κυκλοφορήσουμε ελεύθερα σε κάποιους χώρους. Αύριο μην εκπλαγούμε αν σε κάποια ηλεκτρονική ταυτότητα βρίσκεται όλο το ιατρικό ιστορικό μας το οποίο θα είναι προσβάσιμο στον οποιοδήποτε έχει τη συσκευή ανάγνωσης.

Αντιδράσεις στα μέτρα κατά κορονοϊού.Η είσοδος σε δημόσιους χώρους, οι ιατρικοί σύλλογοι και οι εκκλησίες.

Έτσι λοιπόν μόνο οι εμβολιασμένοι ή νοσήσαντες μπορούσαν να μπουν σε θέατρα και κινηματογράφους ακόμη και κληρικοί απαγορευόταν να λειτουργούν ανεμπόδιστα αν δεν είχαν καταθέσει πιστοποιητικό. Να μην πούμε για τα ιατρεία που ο Ιατρικός Σύλλογος μας υποχρέωνε να το κρεμάμε σε δημόσια θέα. Την ίδια στιγμή αστυνομικοί έκαναν έλεγχο σε σπίτια για να δουν πόσοι βρίσκονταν μέσα σε αυτά μια που για μακρές περιόδους απαγορευόταν η επαφή με άλλα πρόσωπα εκτός από τα μέλη της στενής οικογένειας. Επίσης απαγορευόταν η μετακίνηση με Ι.Χ. πολλές ώρες της ημέρας ή και όλη την ημέρα ασχέτως αν κάποιος ήταν μόνος στο αυτοκίνητό του, επιβαλλόταν πρόστιμο αν κάποιος κολυμπούσε μόνος του και μια ατελείωτη σειρά από ασυνάρτητα μέτρα επιβολής όπως π.χ. η Ανάσταση να εορταστεί στις 9 και όχι στις 12.

Οι ανύπαρκτες αντιδράσεις στα μέτρα κατά κορονοϊού.Τα υπερβολικά μέτρα που κανείς δεν αντέδρασε.

Ίσως τώρα αυτά φαίνονται μακρινά και υπερβολικά αλλά συνέβησαν και κανείς δεν αντέδρασε. Μα πώς να αντιδράσουμε θα ρωτούσε κάποιος; Να βγαίναμε στους δρόμους; Δεν έχουμε τέτοιες ψευδαισθήσεις. Δεν είμαστε άλλωστε Ευρώπη να μαχόμαστε για τα δικαιώματά μας και να διαδηλώνουμε στους δρόμους όπως έγινε π.χ. στη Γαλλία και την Ολλανδία. Μπορούσαμε όμως να το κάνουμε αξιοπρεπώς κάνοντας κάποιες μικρές θυσίες. Και φυσικά ήταν δικαίωμά μας να εμβολιαστούμε αν το επιθυμούσαμε. Και ασφαλώς μπορούσαμε να ασθενήσουμε χωρίς να χρειάζεται να το ξέρουν όλοι.

Όμως θα μπορούσαμε για ένα χειμώνα να μην πάμε στο θέατρο, τον κινηματογράφο, τα νυχτερινά κέντρα. Να είστε σίγουροι ότι αν το αποφεύγαμε και όλα αυτά να άδειαζαν από κόσμο, η στάση μας θα είχε πολύ μεγάλη απήχηση. Θα ήταν το πιο ηχηρό- σιωπηρό μήνυμα. Αν δεν πηγαίναμε στις καφετέριες και πίναμε τον καφέ μας στο παγκάκι θα χάναμε λίγη από την άνεσή μας αλλά θα κερδίζαμε την  την αξιοπρέπειά μας. Αν δεν πηγαίναμε στα εμπορικά καταστήματα αλλά χρησιμοποιούσαμε το δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης σε κάποια από αυτά όπως τα σούπερ μάρκετ ή και το διαδίκτυο δε θα παίρναμε ίσως αυτό που θα θέλαμε ακριβώς αλλά θα είχαμε κερδίσει πολλά περισσότερα.

Το μήνυμα πάντως είναι ότι αυτός ο λαός υποτάσσεται εύκολα.

Μια τέτοια αντίδραση θα είχε μεγάλο ειδικό βάρος για τους κυβερνώντες. Αλλά δεν το κάναμε. Κάποιοι γιατί συμφωνούσαμε να μείνουν εκτός οι «ψεκασμένοι» και εμείς να πάρουμε την εκδίκησή μας αποκλείοντάς τους. Κάποιοι γιατί δε θα ήθελαν να θυσιάσουν τίποτε στη ζωή τους για κανένα λόγο. Κάποιοι γιατί τα δικαιώματα και τα προσωπικά δεδομένα τους φαίνονται άχρηστα. Ο καθένας για τους λόγους του. Το μήνυμα πάντως που δόθηκε είναι σαφές. Αυτός ο λαός υποτάσσεται εύκολα. Μπορούμε να τον χειριστούμε όπως θέλουμε.

Η πανδημία συνεχίζεται, τουλάχιστον στους σχεδιασμούς των υπευθύνων. Τα ίδια μέτρα θα τα βρούμε μπροστά μας και είμαστε ίσως η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που επιμένει στην ισχύ των πιστοποιητικών. Όμως αυτό δε θα είναι φοβάμαι το τέλος. Έρχονται τα χειρότερα σε μια σειρά από άλλα θέματα. Μακάρι να βγω ψεύτης.

ΠΗΓΗ cardiodoctor