Σήμερα αυτοί – αύριο εσύ: Αν «πέσουν» οι υγειονομικοί που βρίσκονται σε αναστολή, πέφτουμε όλοι

 Ελευθέριος Ανδρώνης

Χθες χιλιάδες υγειονομικοί σε αναστολή βρέθηκαν στο Σύνταγμα για να φωνάξουν για τα δίκαια τους. Αν δεν τους στηρίξουμε από τώρα, σύντομα θα βρεθούμε κι εμείς στη θέση τους.

Υγειονομικοί: Παρά τον ασταμάτητο ψυχολογικό πόλεμο, παρά τη χυδαία προπαγάνδα, παρά τις προσπάθειες ενός ολόκληρου συστήματος να συνθλίψει τους υγειονομικούς που βρίσκονται σε αναστολή, αυτοί οι έντιμοι βιοπαλαιστές συνεχίζουν να αγωνίζονται με αξιοπρέπεια και απόλυτη συνέπεια στις θέσεις τους.

Αυτό έδειξε και η χθεσινή ογκωδέστατη κινητοποίηση κατά της υποχρεωτικότητας που ξεκίνησε στο Πάρκο Ελευθερίας (και κατέληξε στο Σύνταγμα), όπου συγκεντρώθηκαν υγειονομικοί άλλα και απλοί πολίτες όλων των ηλικιών για να βροντοφωνάξουν πως δεν μπορεί κάθε σκεύασμα των «big pharma» να γίνεται ρυθμιστής της ελευθερίας και των δικαιωμάτων των ανθρώπων.

Σαν οξύμωρο παιχνίδι της ιστορίας, έχει και σημειολογικό ενδιαφέρον το ότι κάμποσες χιλιάδες άνθρωποι που αντιστέκονται στον οδοστρωτήρα υποδούλωσης που προωθεί η νέα τάξη, ξεκίνησαν από το πάρκο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, για να διαμαρτυρηθούν για αποφάσεις που υπάγονται σε μια επιχείρηση που ονομάζεται και αυτή «Ελευθερία». Η πραγματική δίψα για ελευθερία και δημοκρατία, απέναντι σε μια κατ’ επίφασιν «ελευθερία» της κονσέρβας.

Γιατί η κυβέρνηση θέλει να συντρίψει τους υγειονομικούς

Είναι σίγουρο πως το σύστημα που έχει στηθεί από τον κυβερνητικό απολυταρχισμό, επιθυμεί την συντριβή των ανεμβολίαστων υγειονομικών, και για λόγους παραδειγματισμού. Είναι μια τακτική που κατά κόρον παρατηρούνταν σε αυταρχικά καθεστώτα, όπου μια πληθυσμιακή ομάδα «την πλήρωνε» πρώτη, για να βλέπει ο υπόλοιπος πληθυσμός και να ξέρει τι τους περιμένει αν δεν πειθαρχήσουν προς τας υποδείξεις.

Ασφαλώς ο άλλος σημαντικός λόγος είναι η δραματική μείωση δαπανών προς το ΕΣΥ. Η κυβέρνηση ήθελε έτσι κι αλλιώς να προβεί σε απολύσεις υγειονομικού προσωπικού για να μειώσει τα έξοδα και να οδηγήσει τη δημόσια υγεία σε κωματώδη κατάσταση. Η πανδημία έφερε μια πολύ βολική πρόφαση για να οδηγήσει στην πόρτα της εξόδου χιλιάδες υγειονομικούς, με πρόσχημα την υγειονομική ασφάλεια. Αφήγημα που μπορεί να διελύθη στα εξ ων συνετέθη, άλλα φυσικά τίποτα δεν άλλαξε στην ατζέντα της καταστροφής της δημόσιας υγείας.

Η κερκόπορτα για την επέλαση του ιδιωτικού τομέα «πρέπει» πάση θυσία να παραμείνει ανοιχτή, οπότε και συντηρούν την τεχνητή κατάρρευση, ώστε να συνεχίσουν να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των ιδιωτών, και για να μην διαταράσσεται το αφήγημα της κυβέρνησης που ρίχνει (μονίμως) τις ευθύνες στον πολίτη για το φρακάρισμα των νοσοκομείων, προκειμένου να περνά τις υποχρεωτικότητες και τα μέτρα που αποφασίζει.

Η υπόθεση των υγειονομικών μας αφορά όλους

Εφόσον η κυβέρνηση ανοίγει «πόλεμο» προς την κοινωνία και σε συμβολικό επίπεδο (με βολικά θύματα τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς), τότε είναι αυτονόητο πως ένας τέτοιος «πόλεμος» σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χαθεί.

Πρώτον γιατί δεν μιλάμε για απλούς και απρόσωπους αριθμούς, άλλα για τον βιοπορισμό χιλιάδων οικογενειών που ήδη ασφυκτιούν και επιπλέον απειλούνται με «έξωση» από τον εργασιακό στίβο. Και δεύτερον γιατί το ζήτημα δεν αφορά μόνο τους υγειονομικούς άλλα συνολικά τη προστασία των δικαιωμάτων κάθε πολίτη που αν μείνει απαθής προς αυτή την κατάφωρη αδικία, αύριο – μεθαύριο θα πέσει και αυτός θύμα των «εκκαθαρίσεων» της κυβέρνησης και θα βρεθεί και αυτός σε κάποιο πάρκο ελευθερίας, να διαδηλώνει για να πάρει τη δουλειά του και τη ζωή του πίσω.

Και δεν είναι καθόλου ακραία σενάρια αυτά. Όταν βλέπεις πως το σημερινό σύστημα διακυβέρνησης, δεν έχει καν την ανάγκη να δώσει (έστω διακοσμητικές) εξηγήσεις για όσα παράλογα αποφασίζει, τότε καταλαβαίνεις τι έρχεται.

Ας θυμηθούμε για παράδειγμα την παράνοια που εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή στο ΕΣΥ, όπου έχουμε ανεμβολίαστους δύο κατηγοριών: αυτούς που δεν έχουν πιστοποιητικό επειδή δεν έχουν εμβολιαστεί και βρίσκονται σε αργία, και αυτούς που δεν έχουν πιστοποιητικό επειδή δεν έχουν κάνει την τρίτη δόση, άλλα δουλεύουν κανονικά. Και οι δυο κατηγορίες θεωρούνται παράτυπες από τη νέα… πανδημιοκρατία, άλλα στη μία (χαριστικώς ακόμα) παρέχεται ασυλία.

Και βέβαια, βλέποντας τη σημερινή κατάσταση των νοσοκομείων, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του και να συνειδητοποιήσει το που αναλογούν οι ευθύνες, το αν έπρεπε τελικά να μπουν σε αργία οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί, και τι φταίει τελικά για την υψηλή θνητότητα (και θνησιμότητα) στην Ελλάδα.

Είναι πρωταρχικής σημασίας ζήτημα να μη συνηθίσει ο κόσμος στον διωγμό που υφίστανται οι υγειονομικοί σε αναστολή. Να μη συμβιβαστεί με το άδικο, με το καταχρηστικό, με το απάνθρωπο. Αυτοί οι άνθρωποι αγωνίζονται μέρα με τη μέρα για έναν σκοπό που μας αφορά όλους. Μόνοι τους, χωρίς «πλάτες» και χωρίς κομματικούς «χορηγούς», για τα δίκαια τους (και τα δίκαια μας). Κανένας αγώνας τους δεν πάει χαμένος και καμία μάχη που δίνουν δεν πρέπει να μας βρίσκει παθητικούς θεατές.

Γιατί αν επιτρέψεις να πέσουν στην λήθη αυτοί σήμερα, τότε με ποιο έρεισμα θα απαιτήσεις πίσω την ελευθερία που θα σου κλέβουν αύριο;

ΠΗΓΗ sportime