«Ἐνδυόμενος αὐτόν τόν μανδύα καί τήν ἡγουμενική ράβδο πού θά λάβετε, ἐνδύεσθε τήν ἱστορία τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου...»

Λόγος τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας π. Ἐλισαίου κατά τήν Ἐνθρόνιση τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, π. Χρυσοστόμου Β΄ 

(ἀπομαγνητοφωνημένος προφορικός λόγος)

Ἀγαπητέ μου Γέροντα Χρυσόστομε,

Ἅγιοι Καθηγούμενοι τῶν Ἱερῶν Μονῶν πού προσήλθατε σ᾿ αὐτήν τήν τελετή,

Κύριε Ὑπουργέ,

Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,

Πατέρες καί ἀδελφοί καί ἀδελφές,

Ἀγαπητοί μου φίλοι καί χριστιανοί, 

Μετά τήν ἀνάγνωση τοῦ Ἐγκριτικοῦ Γράμματος καί τήν ἐκλογή σας π.Χρυσόστομε ὡς Προεστῶτος καί Πατρός αὐτῆς τῆς ἀδελφότητος θά ἤθελα νά συμπληρώσω μερικά λόγια χάριν αὐτῆς τῆς σημαντικῆς ἡμέρας, κατά τήν ὁποία εἴμαστε σήμερα ἐδῶ καί τελοῦμε τήν τελετή τῆς ἐνθρονίσεως.

Εἶναι ὄντως ἡ μέρα αὐτή, ἡ σημερινή, ἱστορική θά λέγαμε, εἶναι καί συγκινητική ἀλλά εἶναι καί λαμπρή ἡμέρα γιά τό Κοινόβιο τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου. Ὄχι μόνο διότι εἶσθε ὁ δεύτερος πού ἐνθρονίζεσθε σ᾿ αὐτό τό μετόχι μετά τόν μακαριστό Γέροντα, ἀλλά διότι μ᾿ αὐτή τήν ἐνθρόνιση ἐξασφαλίζεται ἡ συνέχεια τῆς πνευματικῆς πορείας αὐτῆς τῆς ἀδελφότητος, στά θεμέλια πού ἔχτισε ὁ ἱδρυτής αὐτοῦ τοῦ μετοχίου, ὁ λίαν ἀγαπητός μας μακαριστός Γέροντας καί ἐπιβεβαιώνεται ἡ ἑνότητα τῆς ἀδελφότητος, τῆς ἀνδρικῆς καί τῆς γυναικείας ἀλλά καί ἡ ἑνότητά σας μέ τήν μητρική μονή τῆς Σιμωνόπετρας καί κατ᾿ ἐπέκταση μέ τό φρόνημα τοῦ Ἁγίου Ὄρους. 

Ἡ λαμπρότητα μέ τήν ὁποία ἔχετε στολίσει αὐτές τίς μέρες τό μετόχι, ἀποκαλύπτει τό μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀνθρώπινος ὅμως στολισμός εἶναι πραγματικά ἀνθρώπινος καί κρύβει πίσω ὅλη τήν λαμπρότητα, κρύβει τόν κόπο, τόν σταυρό καί τήν αὐταπάρνηση. Διότι ἡ τελετή σήμερα θά γίνει, ἀλλά αὔριο θά ἐπανέλθουμε στά ἴδια γιά νά ἀκολουθήσουμε αὐτόν τόν δρόμο, τόν ἀνηφορικό δρόμο τῆς ἀσκήσεως, τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς σωτηρίας. Διότι, Γέροντα, πράγματι εἶναι βαρύ φορτίο, τό φορτίο πού παίρνετε, τό νά παίρνει ἕνας ὑποτακτικός εἰς διαδοχήν τοῦ Γέροντός του, γιά νά διαποιμάνει ἀδελφούς μέχρι χθές. Ἀλλά αὐτό ἀποτελεῖ καί μεγάλη εὐλογία, διότι ἑκατέρωθεν χρειάζεται διπλή ταπείνωση καί ὑποταγή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά συνεχίζεται, νά ἀνανεώνεται, γιά νά τροφοδοτεῖται αὐτή ἡ ἀδελφότητα ἀπό τήν πνευματική της κληρονομιά, ἀπό τήν πηγή τῆς διδασκαλίας ἀλλά καί τοῦ βιώματος τοῦ Γέροντός σας. 

Ὁ προφήτης Ἠλίας, ὅταν ἔδωσε τήν μηλωτή στόν προφήτη Ἐλισαῖο, ἦταν ἕνα ὁρατό σημεῖο τῆς διαδοχῆς στήν χαρισματική ἀποστολή πού εἶχε ἐκεῖνος. Τό δικό σας, π.Χρυσόστομε, ὁρατό σημεῖο διαδοχῆς ἦταν τά σαράντα χρόνια βιοτῆς σας σ᾿ αὐτό τό Κοινόβιο. Βιοτῆς, ὑπακοῆς, ἀσκήσεως, καμάτων καί ἱδρῶτος πολλοῦ. Δέν πιστεύω πώς τό εἴχατε συλλάβει ὅτι, ὅταν περνούσατε αὐτό τό κατώφλι αὐτοῦ τοῦ μετοχίου τότε, σήμερα θά ἔπρεπε νά ἀναλάβετε νά ἀνεβεῖτε σ᾿ αὐτόν τόν ἡγουμενικό θρόνο. Ὅταν μέ τούς παραδελφούς σας τότε ἀγωνιζόσασταν καί μέ ἐνθουσιασμό ζούσατε τά ὁράματα καί τίς ἐνέργειες καί τίς δραστηριότητες τοῦ Γέροντός σας, δέν νομίζω πώς πιστεύατε ὅτι ἐσεῖς τώρα ἔπρεπε νά πᾶτε μπροστά ‒πού συνήθως πηγαίνατε πίσω. Ὅταν τότε πάλι μέ δίψα ἀκροαζόσασταν τά λόγια τά σωτήρια καί τίς κατηχήσεις τοῦ Γέροντος Χρυσοστόμου, τώρα πρέπει ἐσεῖς νά ἀρθρώσετε σωτήριο λόγο γιά τήν ἀδελφότητα, διότι τότε εἴχατε ἀξιωθεῖ καί ἀκοή. Ἐπίσης τόσους καμάτους κάνατε καί δέν θά μπορούσατε νά φαντασθεῖτε ὅτι τόσο πού ξοδέψατε, τόσες δυνάμεις δηλαδή πού ξοδέψατε γιά τήν ἀνέγερση αὐτοῦ τοῦ μετοχίου ἀλλά καί τῆς γυναικείας ἀδελφότητος, τώρα ἀντί τῆς σκαπάνης πρέπει νά ἔχετε τήν ράβδο στά χέρια σας, ἐνῶ ἐσεῖς εἴχατε μάθει νά ζεῖτε στήν ἀφάνεια, σέ ἀφανῆ διακονία.

 Ἔτσι λοιπόν ὅλο αὐτό τό διάστημα εἶναι ἕνα ὁρατό σημεῖο πρός τά ποῦ πήγαινε τό θέμα τῆς διαδοχῆς. Καί φυσικά ἡ ἱστορία σας οὔτε εἶναι μικρή οὔτε εἶναι εὔκολη· πειρασμοί, δοκιμασίες, ἀγῶνες, κόποι, ὅλα αὐτά ἤτανε πού ἐγκολπωθήκατε, βλέποντας πρός τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καί στούς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων, ὑποταγμένοι, οὕτως ὥστε νά θεωρηθεῖ τό καταφύγιο αὐτό ἐδῶ στό ὄρος Πάϊκο ἕνας μικρός φάρος γιά ὅλη τήν περιοχή. Καί ἐνδυόμενος λοιπόν αὐτόν τόν μανδύα καί σέ λίγο καί τήν ἡγουμενική ράβδο πού θά λάβετε, ἐνδύεσθε αὐτή τήν ἱστορία. Καί φυσικά γιά σᾶς πολύτιμοι λίθοι σ᾿ αὐτόν τόν μανδύα καί σ᾿ αὐτόν τόν ἐπιστήθιο σταυρό πού φορᾶτε εἶναι ὁ ἱδρώτας, οἱ κόποι καί ἡ ἄσκησις. Καί γι᾿ αὐτό λοιπόν δέν ἐνδύεσθε, ἤ μᾶλλον ἐνδύεσθε, δόξα καί τιμή. Ἀλλά πίσω ἀπό αὐτά κρύβεται πάλι σταυρός καί ἀνηφορική πορεία. 

Αὐτή λοιπόν τήν ἱστορία ἐνδύεσθε, γιά νά ἀναλάβετε αὐτή τήν διακονία πού σᾶς ἀνέθεσε ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας, ἡ ἀδελφότητα πού τό ἀποδέχθηκε καί ὁ Ἴδιος ὁ Θεός. Δέν θά εἶσθε μόνοι σας σ᾿ αὐτή τήν πορεία, δέν θά εἶναι εὔκολη, ἀλλά δέν θά εἶσθε μόνοι σας. Ἔχετε ἐδῶ σύμβολα, ἔχετε εἰκόνες ὅπως ἡ Παναγία ἡ «Παραμυθία», ἔχετε τόν ἅγιο Νικόδημο, τόν Ἔφορο τοῦ μοναστηριοῦ, ἔχετε τούς Ἁγίους, τόν ἅγιο Ραφαήλ, τόν ἅγιο Νικόλαο, τήν ἁγία Εἰρήνη, ἔχετε τούς προστάτες τῆς Σιμωνόπετρας, τόν ἅγιο Σίμωνα καί τήν ἁγία Μαρία τήν Μαγδαληνή, οἱ ὁποῖοι θά μεσιτεύουν καί θά πρεσβεύουν ὄχι μόνο γιά τίς δικές σας ψυχές ἀλλά καί γι᾿ αὐτούς πού σᾶς περικυκλώνουν μέ δίψα γιά ν᾿ ἀκούσουν λόγο σωτήριο, νά πάρουν, νά πιοῦν τό ὕδωρ τό ζῶν, ὅπως ἀκούσαμε σήμερα ἀπό τήν Σαμαρείτιδα, στό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο. 

Γι᾿ αὐτό π.Χρυσόστομε, δέν θά εἶσθε μόνοι σας. Προπαντός θά ἔχετε τήν προσευχή, θά ἔχετε τήν προστασία τοῦ Γέροντος τοῦ μακαριστοῦ, ὁ ὁποῖος, ἀπό τόν ἐξώστη τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, θά λέγαμε, θά ἔχει τό βλέμμα του ἄγρυπνο σ΄ ἐσᾶς, ὅπως τό εἶχε καί ὅταν ζοῦσε, καί θά πρεσβεύει καί θά προσεύχεται γιά τά παιδιά του καί γιά τόν διάδοχό του. 

Δέν θά σᾶς κουράσω περισσότερο. Δέν ἔχω νουθεσίες γι᾿ αὐτή τήν ἡμέρα,γιατί ἔχετε παρακαταθήκη, ἔχετε μάθει, ἔχετε λάβει ὅλη τήν τάξη καί τόν τρόπο τῆς ἀσκήσεως ἀπό τόν δικό σας Γέροντα. Ὅμως ὀφείλω, ὡς Καθηγούμενος τῆς Σιμωνόπετρας, ὅπως λέμε τῆς Κυριάρχου Μονῆς, καί ἡ ὁποία σᾶς ἀγαπάει καί σᾶς σέβεται, ὀφείλω νά πῶ ὅτι πρέπει νά φυλάξεις τήν εὐταξία, τήν ἡσυχία, τήν εἰρήνη αὐτοῦ τοῦ Κοινοβίου. Καί ἐπίσης ὀφείλω νά πῶ ὅτι πρέπει νά κρέμεσθε καί ἐσύ καί ὅλη ἡ ἀδελφότητα ἀπό τήν προστασία, ἀπό τήν σκέπη τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας, γιά τήν ὁποία ἐκφράζουμε τόν σεβασμό μέ τό νά μνημονεύουμε καθημερινῶς τό ὄνομα τοῦ σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Διότι αὐτή ἡ σκέπη σᾶς δίνει, δίνει σέ ὅλους μας καί τήν ὑπόσταση καί μᾶς διασφαλίζει αὐτό τόν τρόπο τῆς ζωῆς, τόν ἀμέριμνο, γιά νά βαδίζουμε πρός τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, νά εἰρηνεύουμε πρός ἑαυτούς καί πρός ὅλους. Ἀλλά καί θά πρέπει πάντα νά ἐπωφελεῖσθε καί νά μήν ξεχνᾶτε τήν ἀναφορά σας στήν προστάτιδα Μονή σας, τήν Σιμωνόπετρα, ἡ ὁποία χρόνια τώρα, ἀπό τόν Γέροντα Αἰμιλιανό μέχρι σήμερα, μέ σεβασμό καί διάκριση παρακολουθεῖ τήν πορεία σας καί ὅπως λέμε διασφαλίζει καί τήν ζωή σας ἀλλά καί τίς ὑποθέσεις σας καί τήν πορεία σας, ὄχι ἐξουσιαστικῶς, ἀλλά μέ ἀγάπη καί ἀδελφοσύνη. 

Λοιπόν, αὐτά εἶχα νά σᾶς πῶ καί θά εὔχομαι πάντα γιά σᾶς οὕτως ὥστε ἡ πορεία σας νά εἶναι καί καρποφόρος καί εὐλογημένη. 

Νά εὐχηθῶ ἀπό τό βάθος τῆς ψυχῆς μου σ᾿ αὐτό τό πνεῦμα νά εἶσθε, ὅπως θά᾿λεγε καί τό πνεῦμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, νά εἶσθε ἕνας ἀληθινός ποιμένας τῆς ἀδελφότητας. Ἕνας πραγματικός, ἕνας διακριτικός κυβερνήτης αὐτοῦ τοῦ Κοινοβίου καί ὅσων ἔχει τό Κοινόβιο, ἕνας ἰατρός ἀλλά καί ἕνας διδάσκαλος,  μέ τό φρόνημα ὅμως ὅτι «οἱ πρῶτοι ἔσονται ἔσχατοι καί οἱ ἔσχατοι πρῶτοι». Καί μέ αὐτό τό ταπεινό φρόνημα πρέπει νά βαδίσετε κι ἐσεῖς. Σ’ αὐτό λοιπόν τό πλαίσιο, σ᾿ αὐτό τό πνεῦμα σᾶς ἐγχειρίζω τήν ἡγουμενική αὐτή ράβδο, ἡ ὁποία θά σᾶς προσδίδει κύρος. Καί ὄχι μόνον κύρος, ἀλλά θά σᾶς στηρίζει, θά σᾶς ἐνισχύει σ᾿ αὐτόν τόν ἀνηφορικό δρόμο. Ἀλλά καί αὐτή θά εἶναι ἀφορμή νά πορεύεσθε καί νά ξεκουράζεσθε μέσα σ᾿ αὐτό τόν δρόμο, ὅπως λέμε, τόν δρόμο τῆς διαποιμάνσεως ἀδελφῶν καί ἀνθρώπων. Καί θά εἶναι πάντα ἔτσι ἕνα στήριγμα, μιά ὑπόμνησις ὅτι ὅλα αὐτά μαζί, ὅλη αὐτή ἡ ἱστορία συγκεντρώνεται σ᾿ αὐτόν τόν μανδύα καί σ᾿ αὐτήν τήν ράβδο. Εἶναι σύμβολο θά λέγαμε ἀρχῆς, ἐξουσίας ἀλλά ταυτόχρονα καί συνειδητοποιήσεως ὅτι πρέπει νά φέρουμε τά σύμβολα αὐτά τά λαμπρά ὡς ἀφορμή ταπεινώσεως καί διακονίας.

Γι᾿ αὐτό λοιπόν σᾶς ἐγχειρίζω τήν ἡγουμενική ράβδο, ἀγαπητέ μου π.Χρυσόστομε, καί σᾶς ἐνθαρρύνω ‒ὅπως παλαιότερα τό κάναμε κι ἐμεῖς‒  νά ἀνεβεῖτε αὐτό τό σκαλοπάτι τοῦ θρόνου καί νά ἀναφωνήσουμε τό «Ἄξιος»!