Πεντηκοστή και Γλωσσολαλιά – Ο άγιος Παΐσιος και ο Γάλλος καθηγητής

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος 

Γλωσσολαλιά, το χάρισμα το οποίο είχαν οι Άγιοι Απόστολοι κατά την Πεντηκοστή.

Μιλούμε για το χάρισμα της γλωσσολαλιάς, για το χάρισμα αυτό το οποίο είχαν οι Άγιοι Απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής.
Που μίλησε ο Απόστολος Πέτρος στα Εβραϊκά και οι άνθρωποι άκουγαν ο καθένας τη δική του γλώσσα από κάτω. Κατ’ακρίβεια, δε μίλησε ο Απόστολος Αραβικά, Ελληνικά, Εβραϊκά και τα λοιπά αλλά μίλησε στη δική του γλώσσα και άκουγαν οι άλλοι τη γλώσσα την οποία ήξεραν.
Είχε αυτόματη μετάφραση δηλαδή από το Άγιο Πνεύμα!

Αυτό το χάρισμα είναι ένα χάρισμα του Αγίου Πνεύματος -το να λαλούν γλώσσες- το οποίο επαναλαμβάνεται συχνά-πυκνά στην Εκκλησία στη ζωή των Αγίων. Έχουμε πολλές περιπτώσεις Αγίων που μίλησαν με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και αυτοί που τους άκουγαν, άκουγαν στις γλώσσες τους.

Λέει ένα παράδειγμα στους βίους των Αγίων: Κάποιος πήγε στον Μέγα Αντώνιο, ο οποίος δεν ήξερε Ελληνικά, ήξερε μόνο Αιγυπτιακά -αρχαία Αραβικά δηλαδή.

Και μιλούσε ο άγιος Αιγυπτιακά και ο άλλος άκουγε Ελληνικά.

Και μιλούσε ο άλλος Ελληνικά και ο Άγιος άκουγε Αιγυπτιακά.

Αυτό στις μέρες μας έγινε και στους σύγχρονους Αγίους: στον γέροντα Πορφύριο και στον γέροντα Παΐσιο -τον οποίο γνωρίζω εκ πρώτης επαφής εγώ ο ίδιος- που είχαμε στο μοναστήρι μας ένα Γάλλο καθηγητή, ο οποίος είχε έρθει και ήθελε να πάει να δει τον Γέροντα Παΐσιο ένα βράδυ.

Αλλά ο ηγούμενος δεν επέτρεψε στον ιερομόναχο εκείνον ο οποίος ήξερε πολύ καλά Γαλλικά να συνοδεύσει τον Γάλλο καθηγητή διότι είχαμε αγρυπνία στο μοναστήρι, ήταν μία μεγάλη εορτή, και ο Ηγούμενος έκρινε ότι δεν μπορούσε να απουσιάζει ο ιερομόναχος από την αγρυπνία και να συνοδεύσει τον Γάλλο καθηγητή στον γέροντα Παΐσιο.

Και έτσι δεν πήγε μαζί του, του είπε: “συγνώμη, δεν μπορώ να σε συνοδεύσω”.

Ο Γάλλος καθηγητής όμως ήθελε να φύγει την άλλη μέρα το πρωί και πήγε μόνος του στον γέροντα Παΐσιο και έμεινε το βράδυ εκεί μαζί του. Το πρωί ήρθε πίσω στο μοναστήρι.

Όταν τελείωσε η αγρυπνία τον ρωτήσαμε: “Πώς πέρασες;”

Λέει: “πολύ καλά!”

-Βρήκες τον Γέροντα Παΐσιο;

-Τον βρήκα!

-Πώς συνεννοηθήκατε;

Λέει: “όλη νύχτα μιλούσαμε”.

“Μα πως μιλούσατε;” του λέω εγώ.

“Μα πως μιλούσατε; εκείνος δεν ξέρει, ούτε αγγλικά δεν ξέρει! Σε ποια γλώσσα μιλούσατε;”

“Δεν ξέρω, λέει, σε ποια γλώσσα.

Εγώ όλη νύχτα μιλούσα με τον γέροντα Παΐσιο και μου έλυσε τις απορίες μου και μου είπε πολλά πνευματικά πράγματα και έμεινα το βράδυ κοντά του”.

Ο άνθρωπος ήταν πολύ σοβαρός βέβαια αλλά εκείνος δεν κατάλαβε, ίσως, τι γινόταν στο κελί εκείνη τη νύχτα..

Τότε εγώ κατέβηκα κάτω στην καλύβα του γέροντος Παϊσίου και τον ρώτησα τον ίδιο τον Άγιο, του λέω: “γέροντα, μα ήταν εδώ ο Γάλλος το βράδυ;”.

“Ναι, λέει, όλο το βράδυ με τρέλανε!

Ήταν εδώ και μιλούσαμε όλη νύχτα!”

Του λέω: “καλά, σε ποια γλώσσα μιλούσατε;”

Μου λέει: “γαλλικά!”

Λέω: “γέροντα, ξέρεις γαλλικά;!”

Λέει: “Πώς δεν ξέρω; Ξέρω!”

Του λέω: “για πες μου μια λέξη;”

“Thak you”, λέει.

Ούτε καν: “Thank you” αλλά “Thak you”!

Το έκανε και αστεία, βέβαια, ήταν και αστείος άνθρωπος!

Και αυτά ήταν τα γαλλικά του!!

Παρόλα ταύτα, ο Άγιος μιλούσε Ελληνικά βέβαια αλλά ο Γάλλος άκουγε Γαλλικά.

Ο Γάλλος μιλούσε Γαλλικά και ο γέροντας άκουγε Ελληνικά.

Το πνεύμα το Άγιο έκανε την αυτόματη μετάφραση, με την προσευχή του γέροντα, βέβαια! Δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς.. Αν δοκιμάσουμε να το κάνουμε θα λέμε αλαμπουρνέζικα, δε θα καταλάβουμε τίποτα!

Παρά ταύτα όμως, παρόλο που φαίνεται έτσι εκθαμβωτικό το θαύμα αυτό, δεν είναι Μέγα θαύμα! Δεν είναι μεγάλο το θαύμα, δεν είναι μεγάλο το χάρισμα..

Πιο μεγάλο χάρισμα, λέει ο Απόστολος Παύλος, είναι η αγάπη!

Διότι, λέει, αν μπορώ να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, έστω κι αν μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων δηλαδή ξέρω όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και μπορώ να τις μιλήσω είτε με το χάρισμα του Αγίου Πνεύματος είτε με το νου μου, ακόμα και τις γλώσσες των αγγέλων αν μιλώ -που είναι ακόμα μεγαλύτερο χάρισμα- «ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον», δεν έχω όμως αγάπη, τότε θα μοιάζω με ένα χαλκό που χτυπιέται και βγάζει ήχους άσχημους και ένα κύμβαλο το οποίο αλαλάζει.

Ρώτησαν κάποτε τον γέροντα Σωφρόνιο όταν μόναζε στο Άγιο Όρος -μας έλεγε ο πατήρ Θεοφύλακτος, ο οποίος ήταν στη Νέα Σκήτη μαζί μας και ήταν ο μοναχός ο όποιος πήγαινε στην σπηλιά της Αγίας Τριάδος και ξελειτουργούσε τον γέροντα -έψαλε δηλαδή στη λειτουργία για να λειτουργεί ο άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ. Μία φορά του λέει: “γέροντα, πόσες γλώσσες ξέρεις;”.

Αυτός (ο άγιος Σωφρόνιος) μιλούσε Ρωσικά, Γαλλικά, Αγγλικά, Ελληνικά.

Του λέει ο γέροντας: “πάτερ Θεφύλακτε, εάν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να ξεχάσει ακόμα και τη μητρική του γλώσσα!”.

Δηλαδή αν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να ξεχάσει και τη μητρική του γλώσσα ακόμα και να μιλά τη γλώσσα της αγάπης και τη γλώσσα του Θεού!

ΠΗΓΗ orthodoxia