Ελευθέριος Ανδρώνης
Μετά το Άγιο Φως και τον Αγιασμό,
τώρα και η Παναγία Παρηγορήτρια του Βύρωνα μπήκε στο στόχαστρο του
δημοσιογράφου που λυσσομανά κατά της Ορθοδοξίας.
Παναγία Παρηγορήτρια: Ένα έκτακτο επεισόδιο αντιχριστιανικής υστερίας μας ήρθε από τον δημοσιογράφο Δημήτρη Αλικάκο, ο οποίος συνεχίζει να ιδροκοπά για να δηλώνει σε όλους τους τόνους πως ο ίδιος είναι διαγαλαξιακός «επιστήμονας» και οι χριστιανοί είναι ένα τσούρμο από «χαϊβάνια» που πιστεύουν ακόμα σε θαύματα.
Και ευτυχώς που έχουν τον κ. Αλικάκο
να τους ανοίγει τα μάτια, γιατί οι πιστοί 2.000 ετών μάλλον δεν τα έκριναν καλά
τα πράγματα, άλλα σήμερα έχουν την τύχη (και την τιμή) να διαβάσουν τον
ιδιοφυή δημοσιογράφο που «εξιχνίασε» όλα τα θαύματα της Ορθοδοξίας
μέσα σε 2-3 χρονάκια.
Αφού πρώτα αυτός ο φωστήρας της
γνώσης, μας «έμαθε» πως… ανάβει το Άγιο Φως, και αφού μας «δίδαξε» πότε είναι
ασφαλές να πίνουμε Αγιασμό (που είναι απλό «νεράκι» κατά τον ίδιο), τώρα
πρόσθεσε στον συλλογιστικό του αχταρμά ΚΑΙ το διαρκές θαύμα
της Παναγίας Παρηγορήτριας στον Βύρωνα, με την εικόνα που δακρύζει
ποταμηδόν εδώ και 17 μήνες και κανένας δεν έχει
μπορέσει να δώσει επιστημονική εξήγηση.
Κανένας, μέχρι να εμφανιστεί ο
Δημήτρης Αλικάκος, ο «θαυματοκυνηγός»…
Κριτική και «επιστημονικά»
συμπεράσματα του… πληκτρολογίου
Ορμώμενος ο δημοσιογράφος από ένα –
ομολογουμένως συγκεχυμένο – άρθρο της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», που ενώ υποστηρίζει
αυτό το συγκλονιστικό θαύμα, αναφέρει αίολα κάποιους «ειδικούς» που
«απεφάνθησαν» πως η Παναγία κλαίει γιατί «συμπάσχει με τα παιδιά της,
δηλαδή όλους τους ανθρώπους», ο κ. Αλικάκος έπαθε μια νέα κρίση
αντιχριστιανικής νεύρωσης:
«Ας το ξαναπούμε. Δεν αποφάνθηκε
κανένας… ειδικός για το συγκεκριμένο θαύμα. Όσες φορές ερευνήθηκαν τέτοιου
είδους φαινόμενα, η απάντηση ήταν μία: ΑΠΑΤΗ. Οι εικόνες που δακρύζουν είναι
παλιά ιστορία. Εντός και εκτός Ελλάδας. Και μάλιστα όχι μόνο σε Ορθόδοξους
ναούς. Δείτε εδώ ένα άγαλμα της Παναγίας που “δακρύζει” στο Μεξικό των
Καθολικών (σ.σ. παραθέτει ένα σχετικό link). Θαύμα κι εκεί!; Μα είναι…
αιρετικοί».
Ας ξεκινήσουμε να ξεδιαλύνουμε
λοιπόν τις πλάνες, τις συγχύσεις και τα ατοπήματα του κ. Αλικάκου,
που πηγάζουν από τα έγκατα της αντιχριστιανικής μανίας του.
Ασφαλώς και δεν απεφάνθη κανένας
ειδικός, και κακώς το άρθρο της εφημερίδας ισχυρίζεται κάτι τέτοιο χωρίς
σχετική παράθεση στοιχείων. Το ότι δεν απεφάνθη κανένας ειδικός όμως,
περισσότερο εις βάρος του κ. Αλικάκου λειτουργεί, παρά υπέρ. Η
εικόνα δακρυρροεί εδώ και 17 μήνες και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει δώσει
πειστική εξήγηση για το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ θαύμα. Ούτε καν ο ίδιος ο
κ. Αλικάκος που ενώ ψέγει την εφημερίδα, αρκείται στην «επιστημονικότατη»
κριτική… μακρόθεν.
«Α… οι εικόνες που δακρύζουν είναι
παλιά ιστορία. Α… η Παρηγορήτρια δακρύζει, άρα σίγουρα είναι απάτη, δεν
χρειάζεται καν να την εξετάσω με τα μάτια μου. Την καταδικάζω». Κλασσική συμπεριφορά…
αμερόληπτου «ειδικού», δεν συμφωνείτε;
Δεκαεπτά ολόκληροι μήνες είναι άπλετος
χρόνος για να διαπιστωθεί μια «απάτη». Γιατί δεν έγινε αυτό;
Διότι είναι πραγματικό θαύμα και κανένας δεν μπόρεσε να το
αντικρούσει με επιχειρήματα, παρά μόνο με ανόητες εικασίες που παραπέμπουν σε
κανονικότατο ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟ. Το να εικάζεις και να συμπεραίνεις χωρίς
να μπεις καν στον κόπο να εξετάσεις, σημαίνει ότι ΔΟΓΜΑΤΙΖΕΙΣ,
λειτουργείς με την ΠΙΣΤΗ.
Πίστη στην αθεΐα, τον υλισμό, τον αντιχριστιανισμό,
άλλα πάντως ένα άτυπο σύστημα ΠΙΣΤΗΣ.
Θεολογικά fake news από τον Δ.
Αλικάκο
Όσον αφορά τις απάτες σε εκκλησίες
(ομόδοξων και ετερόδοξων), ο κ. Αλικάκος για άλλη μια φορά «ανακάλυψε την
Αμερική». Ασφαλώς γίνονται ΚΑΙ απάτες με σκοπό το να θησαυρίζουν
ενορίες καθολικές, και κάποιες φορές και Ορθόδοξες. Όμως επειδή εντοπίζονται
απάτες δεν σημαίνει πως προεξοφλείς ότι όλα τα θαύματα που παρατηρούνται σε
εικόνες είναι προϊόν απάτης. Αν σκέπτεσαι έτσι, ΔΟΓΜΑΤΙΖΕΙΣ και ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΙΣ.
Είναι σα να λες πως επειδή βρέθηκε ένας απατεώνας δημοσιογράφος, ΌΛΟΙ οι
δημοσιογράφοι είναι απατεώνες.
Αν ο κ. Αλικάκος αφιέρωνε για να
μελετήσει την Ορθοδοξία, όσο χρόνο σπαταλά για να τη διαβάλλει, ίσως θα
απέφευγε να εκτοξεύει τέτοιο πλήθος από θεολογικά hoaxes.
Ενδεικτικά, ο Όσιος
Αναστάσιος ο Σιναΐτης, ήδη από τον 7ο αιώνα αναφέρει
πως είναι δυνατό να παρουσιάζονται θαύματα ΚΑΙ σε αιρετικούς:
«Όταν δεις να γίνεται ένα θαύμα και
από αιρετικούς και από άπιστους, να μην απορήσεις ούτε να μετακινηθείς από
την ορθόδοξη πίστη. Γιατί πολλές φορές εκείνη που κάνει το θαύμα είναι
η πίστη αυτού που προσέρχεται, και όχι η αξία εκείνου που το κάνει.
Γιατί πολλές φορές πολλοί όχι μόνο
ορθόδοξοι αμαρτωλοί, αλλά και αιρετικοί και άπιστοι, έκαναν θαύματα και
προφήτευσαν σε ειδικές περιπτώσεις, όπως ειπώθηκε, ύστερα από
παραχώρηση του Κυρίου, όπως στην περίπτωση του Βαλαάμ και του Σαούλ και του
Ναβουχοδονόσορα και του Καϊάφα, στους οποίους μπορούμε να βρούμε, ότι το άγιο
Πνεύμα ενήργησε, αν και ήταν ανάξιοι και βέβηλοι, για
δικαιολογημένες αιτίες».
Αφού λοιπόν αποδείχτηκε ότι και από
αμαρτωλούς και άπιστους γίνονται κάποιες φορές θαύματα και προφητείες κατ’
οικονομία, δεν πρέπει από τα γεγονότα αυτά να δοκιμάζουμε κάποιον, αν είναι
άγιος, αλλά από τους καρπούς του, λέγει ο Κύριος ”Θα τους
αναγνωρίσετε από τους καρπούς τους”».
Αυτά γράφει ο εκκλησιαστικός
συγγραφέας.
Ένα θαύμα δεν είναι απόδειξη
ορθοπιστίας και ορθοπραξίας. Το αντίθετο μάλιστα. Η ορθοπιστία προηγείται και
αφήνει σε δεύτερη μοίρα το εκάστοτε θαύμα. Ένα θαύμα
χρειάζεται απαραιτήτως την ορθοπιστία και την ορθοπραξία για να επιστεγαστεί ως
γνήσιο, αλλιώς είναι αμφισβητήσιμο. Η ορθοπιστία και η ορθοπραξία
είναι η απαραίτητη προϋπόθεση σωτηρίας για έναν άνθρωπο, όχι το θαύμα.
Θαύματα γίνονται και εκ του
πονηρού. Θαύματα γίνονται και σε αλλόδοξους ή αλλόθρησκους κατ’
οικονομία Θεού που σπλαχνίζεται όλα τα πλάσματά Του, εκ των οποίων
πολλά δεν είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την Ορθοδοξία. Η πολυευσπλαχνία του
Θεού προς τους ανθρώπους που βοηθά θαυματουργικώς, σε καμία περίπτωση
δεν συνεπάγεται πως οι αιρέσεις που αυτοί πιστεύουν είναι έγκυρες.
Ο κ. Αλικάκος υποτιμά τη νοημοσύνη
μας
Πάμε παρακάτω όμως.
Γράφει ο κ. Αλικάκος:
«Το κόλπο είναι πια γνωστό και
επαναλαμβάνεται, σχεδόν πάντα, με τον ίδιο τρόπο. Λάδι σε συνδυασμό με
αρωματικές ουσίες (ακόμα και ζωικό λίπος μαζί με ανθρώπινο αίμα. Πηγή
παρακάτω). Μερικές σταγόνες στα μάτια του εικονιζόμενου ιερού προσώπου ή
αγάλματος, και αυτόματα δίνεται η εντύπωση υγρού που ρέει ακατάπαυστα (το λάδι
δεν στεγνώνει)».
Αλήθεια, πόσο σκληρά (και πόσο
απεγνωσμένα) προσπαθεί ο δημοσιογράφος να βγάλει τρελούς εκατοντάδες χιλιάδες
ανθρώπων που έχουν δει την Παρηγορήτρια είτε από κοντά, είτε σε βίντεο να
αναβλύζει ποτάμι δακρύων; Πόσο υποτιμά τη νοημοσύνη μας, επειδή δεν
μπορεί να δει πιο πέρα από τις υλιστικές παρωπίδες του;
Ενδεικτικά μπορούμε να δούμε 2
βίντεο εδώ και εδώ,
όπου ΑΣΦΑΛΩΣ δεν μιλάμε για «μερικές σταγόνες στα
μάτια», άλλα για μια αναβλύζουσα πηγή δακρύων που κυλούν σε ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ
ΑΥΛΑΚΙΑ, τα οποία διατρέχουν όλη την εικόνα και φτάνουν να
καταβρέχουν μέχρι και τη βάση της! Δεν έχουμε να κάνουμε λοιπόν με δυο
σταθερούς… «λεκέδες» δακρύων που «δίνουν την εντύπωση» ροής. Η
ύπαρξη πραγματικής ροής είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΗ και ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ.
Οποιοσδήποτε και να έβαζε 2 σταγόνες
λάδι στην εικόνα, αυτές θα παρουσίαζαν μια περιορισμένη ροή λίγων δευτερολέπτων
και θα σταματούσαν. Εδώ μιλάμε για βίντεο ολόκληρου λεπτού που η ροή όλο
και ΝΕΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ από πάνω προς τα κάτω, συμβαίνει μπροστά στα
μάτια μας!
Ασφαλώς, στο τέλος της ανάρτησης ο κ.
Αλικάκος δεν πρωτοτυπεί καθόλου και εμφανίζει την πραγματική αιτία των
εξωφρενικών διαβολών του. Που δεν είναι άλλη από μια ακόμα επίθεση στην
Εκκλησία. Την κατηγορεί γιατί «γνωρίζουν» και «σιωπούν» απέναντι
στην «πλάνη χιλιάδων πιστών».
Τι γνωρίζει η Εκκλησία και δεν μας…
κάνει τη χάρη να μας το αποκαλύψει ο δημοσιογράφος; Φθηνοί και αβάσιμοι
υπαινιγμοί που έχουν ως μοναδικό σκοπό να προκαλέσουν ντόρο και εντυπώσεις. Ένα
παιχνίδι που ξέρει καλά να παίζει ο κ. Αλικάκος.
Στην Εκκλησία, δηλαδή στη συνείδηση
του κλήρου και του λαού, το συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας της
Παρηγορήτριας αρχίζει να γιγαντώνεται και να αναγνωρίζεται όπως του
αρμόζει. Και οι απέλπιδες προσπάθειες του κ. Αλικάκου να το αμαυρώσει δεν έχουν
κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Ματαιοπονεί λοιπόν ο «ειδικός»…
Μέχρι το 1989, πολλά στελέχη του ΚΚΕ και κατόπιν του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αυλή της Μόσχας. Μετά την κατάρρευσή της και ύστερα από έρευνα αγοράς, μεταπήδησαν στην αυλή της Ουάσινγκτον με τις ίδιες ή και καλύτερες αποδοχές . Αυτό μας βάζει σε σκέψεις ότι αν η Γερμανία ήταν ο νικητής του Β' ΠΠ, μπορεί να βλέπαμε τους ίδιους ελεεινούς και αδίστακτους τριτομνημονιακούς ανθρώπους που απεχθάνονται τη σωματική εργασία και που λατρεύουν το πολύ μπλα μπλά, στην αυλή του Αδόλφου με ακόμη καλύτερες αποδοχές;
ΑπάντησηΔιαγραφή