Ὁ θάνατος τῆς χειραψίας!

 Μαρίνα Διαµαντῆ

Αὐτά τά δύο χρόνια ζήσαµε πολύ ἔντονα τό πόσο εὔκολα ἀλλοιώνονται τά ἤθη καί οἱ ἀξίες τῶν ἀνθρώπων, πῶς καθιερώνονται νέες πρακτικές καί νέες συνήθειες, ἀνάλογες µέ τό ἐπίπεδο τῶν κοινωνιῶν, πῶς χειραγωγεῖται ἡ κοινή γνώµη καί ἀκολουθοῦν ὅλοι «ἐν ἐνί στόµατι καί µιᾷ καρδίᾳ» τίς προσταγές τοῦ Κράτους καί τῶν “εἰδικῶν”, πού πλασάρονται ὡς εἰδικότεροι τῶν ὑπολοίπων εἰδικῶν!

Αὐτήν τήν διετία τῆς λεγοµένης «πανδηµίας» πολλά Ἑλληνικά ἔθιµα καί πολλές συνήθειες “µπῆκαν στόν πάγο”, “ἀνέστειλαν τήν λειτουργία τους”, καί ἀναµένουν καρτερικά τήν λήξη τοῦ συναγερµοῦ γιά νά κριθεῖ ποιές τελικά θά µείνουν, ἔστω καί ξεθωριασµένες ἤ µεταλλαγµένες καί ποιές θά ἀποτελέσουν παρελθόν καί θά κλειστοῦν στά βιβλία τῆς Ἱστορίας.

 Μιά τέτοια συνήθεια εἶναι ἡ χειραψία! Αὐτή ἡ ἁπλή καθηµερινή ἔκφραση τοῦ ἀνθρώπου, µέ τήν ὁποία χαιρετοῦσε ἕναν φίλο, ὑποδεχόταν ἕναν ἄγνωστο, ἐπισφράγιζε µιά µικρή ἤ µεγάλη συµφωνία, ἔδινε τόν λόγο του, ἐξέφραζε τόν ἐνθουσιασµό του ἤ συµφιλιωνόταν µέ τόν ἄλλον ἄνθρωπο. Αὐτή ἡ ἁπλή καί ταπεινή χειραψία φαίνεται ὅτι ἔχει πλέον πεθάνει! 

Ἀκόµα καί ὅταν βγοῦµε ἀπό αὐτήν τήν περιπέτεια καί µᾶς δώσει τό κράτος τήν ἄδεια νά κυκλοφοροῦµε ἐλεύθεροι, χωρίς περιορισµούς καί κοινωνικά µέτρα, ὅλα δείχνουν ὅτι ἡ χειραψία δέν θά ἐπιστρέψει στήν καθηµερινότητά µας. Καί αὐτό γιατί ἤδη ἔχει δηλητηριαστεῖ ἡ σκέψη τῶν ἀνθρώπων µέ φόβους ἀνύπαρκτους καί καταστροφικούς γιά τίς σχέσεις τους µέ τόν διπλανό τους. Ἔχουν καταφέρει οἱ κυβερνῶντες σέ ὅλον τόν κόσµο νά ἐξαγριώσουν τούς λαούς, νά κάνουν τούς πολῖτες ἐχθρικούς, καχύποπτους, νά κοιτοῦν µέ ἐπιφύλαξη τόν ἀπέναντί τους φοβούµενοι µήν τούς βλάψει. Καλλιεργήθηκαν αὐτά τά δύο χρόνια νέες αἰτίες γιά νά χωρίζονται οἱ ἄνθρωποι, νά τσακώνονται οἱ συγγενεῖς καί οἱ φίλοι, νά µαλώνουν τά ἀνδρόγυνα. Νέες αἰτίες τσακωµῶν, καινούριες ἔριδες ξεπήδησαν τόν 21ο αἰῶνα, στό ὄνοµα τῆς ἀγάπης γιά τόν ἄνθρωπο.

 Φαίνεται λοιπόν, πώς ὁ θάνατος τῆς χειραψίας εἶναι ὁριστικός! Καί ἐπῆλθε σέ µιά (θεωρητικά) ἀνεπτυγµένη ἐποχή, σέ µιά ἀνοδική καµπή τοῦ πολιτισµοῦ, τῆς τεχνολογικῆς καί ἐπιστηµονικῆς προόδου! Ἦρθαν οἱ γροθιές καί οἱ ἀγκωνιές νά τήν ἀντικαταστήσουν καί νά µᾶς εἰσαγάγουν στήν ἐποχή τῆς νέας πραγµατικότητας, τῆς κοινωνικῆς βαρβαρότητας, τῆς ἀγένειας, τῆς ἔλειψης σεβασµοῦ πρός τόν συνάνθρωπο. Καί ὅλα αὐτά ἐπετεύχθησαν µέ “ἀνθρωπιστικά” κηρύγµατα, µέ “ἀγαπητικές” καµπάνιες, µέ “ἑνωτικές” ἐκστρατεῖες!

Ἡ εὐγενική χειραψία µέ τήν µακραίωνη ἱστορία της, πού υἱοθετήθηκε ἀπό ὅλον τόν κόσµο στό πέρασµα τῶν αἰώνων, πού ἐξέφρασε ἀναρίθµητες φορές τά εὐγενικά αἰσθήµατα τῶν ἀνθρώπων καί ἐπισφράγισε ἑκατοντάδες χιλιάδες ἱστορικές συµφωνίες, πέθανε, γιά νά ἀντικατασταθεῖ ἀπό νέες συνήθειες, πολλές ἀπό αὐτές βλακώδεις, ὅπως ὁ χαιρετισµός µέ τίς ἑνωµένες γροθιές ἤ ἀγκωνιές!

 Ὁ θάνατος τῆς χειραψίας ἐπῆλθε τό 2020! Καί µαζί της σβήνει σιγά σιγά κάθε ἴχνος εὐγένειας καί σεβασµοῦ. Ὅσο καί νά διατείνεται ἡ ἐποχή µας ὅτι εὐνοεῖ τήν ἐλεύθερη ἔκφραση καί ἐπιλογή τοῦ ἀνθρώπου, τόν σεβασµό καί τήν ἀλληλοκατανόηση, αὐτό ἀποδεικνύεται καθηµερινά µεγάλο ψέµα! Ὄχι µόνο δέν εὐνοεῖται ἡ ἐλευθερία τοῦ λόγου καί τῶν ἐπιλογῶν, ἀλλά στερεῖται ὁ ἄνθρωπος τῆς δυνατότητας νά ὁρίζει ἀκόµα καί τό σῶµα του! Ὅποιος ρωτάει καί δέν ἀποδέχεται ἄκριτα τίς νέες ἀντιλήψεις καί φιλοσοφίες τῶν πολιτικῶν καί τῶν “εἰδικῶν” ἐπιστηµόνων, ὅποιος εἶναι ἐπιφυλακτικός ἀπέναντι σέ αὐτά πού πιστεύουν οἱ πολλοί καί θέλει νά βρεῖ ἄκρη στίς ἀντιφατικές θεωρίες, αὐτός δέν ἔχει κανένα δικαίωµα νά ὑπάρχει στήν κοινωνία ἐλεύθερος καί θά πρέπει νά πληρώνει γιά νά ζεῖ.

 Χάνεται ἡ χειραψία καί µαζί της χάνεται ἡ εὐγένεια, ὁ σεβασµός, ἡ καλή ἀνατροφή. Οἱ καλές καί εὐγενικές συνήθειες “ἐκσυγχρονίζονται” καί ἀντικαθίστανται ἀπό νέες, σύγχρονες ἀλλά παράλογες, ἄκοµψες ἐκδηλώσεις καί ἐκφράσεις τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖες µόνο πρόοδο δέν δείχνουν. Καί ὅµως, ἡ χειραψία ὅσο καί ἄν φαίνεται µικρή καί ἀσήµαντη χειρονοµία, ἐξέφραζε τόσα πολλά! Ἀπό τήν ἔνταση τοῦ σφιξίµατος τῆς παλάµης διέκρινες πόσο ἐγκάρδια σέ χαιρετοῦσε ὁ συνάνθρωπος. Μιά χαλαρή χειραψία ἐξέφραζε ἕναν τυπικό χαιρετισµό. Μιά σφιχτή χειραψία µετέδιδε ἐνθουσιασµό. Μιά χειραψία µέ τά δύο χέρια ἐκδήλωνε ἀγάπη καί οἰκειότητα. Μικρή καί φαινοµενικά ἀσήµαντη χειρονοµία, τήν ὁποία ἀρχίσαµε νά ἐκτιµοῦµε τώρα πού τήν δολοφονήσαµε! Στήν κυριολεξία πρόκειται περί δολοφονίας! Τήν σκοτώσαµε µέ δόλιο καί ὑποκριτικό τρόπο, τάχα ἀπό ἀγάπη γιά τόν συνάνθρωπο. Γιά νά προστατευθοῦµε ἀπό τά (ὑπαρκτά καί ἀνύπαρκτα) µικρόβια!

Μποροῦµε νά ἀποτρέψουµε τόν θάνατο τῆς χειραψίας; Προλαβαίνουµε νά ἀποτρέψουµε τήν κατάργηση τῆς εὐγένειας καί τῶν καλῶν τρόπων; Ἤ ἡ ἔκφραση «δώσανε τά χέρια» θά ἀποτελεῖ γιά τόν ἱστορικό του µέλλοντος ἕναν ἀκατανόητο γρίφο;

 

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 234

Φεβρουάριος 2022

ΠΗΓΗ proskynitis