Από το «έχουμε χρέος», περάσαμε στο «έχουμε πανδημία», και τώρα φτάσαμε στο «έχουμε πόλεμο»

Ελευθέριος Ανδρώνης

Η κυβέρνηση κρύβει την ανεπάρκεια της πίσω από τον πόλεμο στην Ουκρανία, για να δικαιολογηθεί για τα δεινά που έρχονται.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως στα τελευταία δώδεκα χρόνια στην Ελλάδα, όσες κυβερνήσεις πέρασαν από την εξουσία, προκειμένου να εφαρμόσουν την σταδιακή εκποίηση της χώρας, παρουσίασαν προς τον λαό μια σειρά από απειλητικούς «εχθρούς», πότε αόρατους και πότε ορατούς.

Και επίσης δεν είναι καθόλου τυχαίο πως αυτός ο μόνιμα παρόντας «κίνδυνος» ξεκίνησε ως κάτι το εθνικό και στη συνέχεια διεθνοποιήθηκε. Η εθνική απειλή της χρεωκοπίας εξαιτίας ενός χρέους που υποτίθεται πως «μαζί δημιουργήσαμε» γιατί «μαζί τα φάγαμε», έδωσε τη σκυτάλη στη διεθνή «απειλή» της (εργαλειοποιημένης) πανδημίας. Παράλληλα άρχισε να γιγαντώνεται και στην ελληνική πραγματικότητα η διεθνής «απειλή» της κλιματικής αλλαγής. Και εσχάτως εμφανίστηκε η απειλή του πολέμου που – όπως μας λέει ο πρωθυπουργός – κήρυξε ο «δεσποτισμός και τα αυταρχικά καθεστώτα» κατά της… «ελευθερίας» που πρεσβεύει η Δύση.

«Έχουμε πόλεμο» είπε με το πιο «ψαρωτικό» ύφος ενός τηλεπωλητή ο Άδωνις Γεωργιάδης σε πρωινή εκπομπή, αναγκάζοντας τους τηλεθεατές να αρχίσουν να τσιμπιούνται για να καταλάβουν πότε η Ελλάδα μπήκε σε εμπόλεμη κατάσταση και δεν πήραν χαμπάρι. Από πού και ως που ένας Έλληνας υπουργός δηλώνει πως «έχουμε πόλεμο» και παρουσιάζει την Ρωσο – Ουκρανική πολεμική σύγκρουση σαν άμεσο εθνικό μας θέμα; Να έλεγε κανείς πως η Ουκρανία είναι στην Ε.Ε.; Δεν είναι. Να έλεγε πως είναι στο ΝΑΤΟ; Ούτε εκεί είναι.

Για δύο λόγους «έχουμε κι εμείς πόλεμο». Πρώτον διότι έτσι ορίζουν τα «αφεντικά» της Δύσης προκειμένου να εξασφαλιστεί το διεθνές «μάντρωμα» της Νέας Τάξης. Και δεύτερον διότι πάνω σε αυτό το αφήγημα θα αγκιστρωθεί η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την «τέλεια καταιγίδα» που καταφθάνει στην αγορά, στην οικονομία, στα νοικοκυριά, στην εργασία.

Έτσι θα «δικαιολογούνται» από εδώ και πέρα όλα τα τεράστια προβλήματα που θα προκύψουν στον τομέα της ενέργειας και στις τρομακτικές ελλείψεις βασικών αγαθών. Συνέπειες που η ίδια η Ελλάδα (σερνόμενη μοιρολατρικά και άνευ όρων στο άρμα της Δύσης) προκάλεσε με τις κυρώσεις που επέβαλλε.

Το «έχουμε πόλεμο» είναι το νέο απολυταρχικό αφήγημα

Το «έχουμε πόλεμο» προετοιμάζει το έδαφος, στήνει το κυβερνητικό «άλλοθι» για την ανεξέλεγκτη εκτίναξη των τιμών, την ξέφρενη αύξηση του πληθωρισμού ή και του στασιμοπληθωρισμού. Έτσι αποκρύπτονται τα αληθινά αίτια της οικονομικής κρίσης (η οποία έχει ξεκινήσει πολύ πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία), ενώ με την επιδοματική πολιτική που μοιράζει ψίχουλα «ενίσχυσης» των ευάλωτων, δελτία φτώχειας και κουπόνια ανέχειας, χτίζεται και το προεκλογικό προφίλ μιας «ευαισθητοποιημένης» κυβέρνησης.

Μέσα σε αυτόν το παγκόσμιο διπολισμό (ο οποίος στην ουσία είναι πολυπολισμός) που διαμορφώνεται με κράτη που αποφασίζουν σε ποια «πλευρά της ιστορίας» θα ταχθούν, ο ελληνικός λαός εγκλωβίζεται στις απαιτήσεις μιας νέας μόνιμης παγκόσμιας «απειλής», ίσως της πιο επικίνδυνης τεχνητής παγίδας που έχει υπάρξει την τελευταία δωδεκαετία.

Η… «εμπόλεμη» κατάσταση μιας Ελλάδας που βρίσκεται προσκολλημένη στην ουρά της Δύσης, πιθανότατα θα οδηγήσει στη χειρότερη φάση εκποίησης της καταχρεωμένης χώρας. Οι εμπορικοί δρόμοι αναπροσαρμόζονται, οι συσχετισμοί μεταξύ των μεγάλων κρατών μεταβάλλονται, οι συμφωνίες αλλάζουν. Τα μεγάλα κράτη που παριστάνουν τους δυτικούς προστάτες απαιτούν νέους όρους υποταγής από τους «δορυφόρους» και πόσο μάλλον από χώρες – μπανανίες που τελούν υπό το άτυπο καθεστώς χρεωκοπίας.

Το αφήγημα της μόνιμης απειλής εξ ανατολών κρύβει πίσω του ριζικές αλλαγές στην οικονομία, δικαιολογεί ένα νέο πλαίσιο μέτρων λιτότητας και δανεισμών, «καμουφλάρει» με πολεμικά χρώματα «έκτακτης ανάγκης» μια περαιτέρω εφαρμογή απολυταρχικών νόμων που θα πάρουν τη σκυτάλη από εκεί που την παραδίδει η πανδημία.

Πίσω από το «έχουμε πόλεμο» θα μπορεί να δικαιολογηθεί η πλήρης καταστροφή της πρωτογενούς παραγωγής, το ψωμί και το αλεύρι που θα πληρώνονται «χρυσά», η εγκατάλειψη των ΙΧ λόγω ακρίβειας των καυσίμων, ο λογαριασμός ρεύματος που θα είναι ένα δεύτερο «ενοίκιο», οι μαζικές πωλήσεις κινητής και ακίνητης περιουσίας για να ανταπεξέλθει ο κόσμος στα χρέη.

Λιγότερη ανεξαρτησία, περισσότερη φτωχοποίηση, περισσότερος αυταρχισμός, και το σχέδιο θα προχωρά απρόσκοπτα για όσο η Δύση θα διεξάγει τον πόλεμο ενάντια στον «δεσποτισμό», καθιερώνοντας στα κράτη που πρεσβεύει το νέο δυτικό μοντέλο του παγκόσμιου φασισμού…

ΠΗΓΗ sportime