Η εμπειρία του βατράχου και η «τελική λύση»

«Θα έχουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση είτε σας αρέσει είτε όχι. Το μόνο ζήτημα θα είναι να ξέρουμε αν θα προκύψει από κατάκτηση ή από συγκατάθεση».

(Paul Warburg. Χρηματιστής, μέλος του CER , του συμβουλίου Διεθνών σχέσεων)

Ένας από τους στρατηγικούς στόχους των Επικυρίαρχων είναι να επιτύχουν τον πλήρη έλεγχο των φυσικών πόρων και της παραγωγής ενέργειας, αντικαθιστώντας προοδευτικά το σύνολο των εργαζομένων με μηχανές. Το ντοκουμέντο για τα «Σιωπηλά Όπλα» είναι σαφέστατο σ’ αυτό το θέμα:

«Αν η άνοδος των κατώτερων τάξεων μπορεί να συγκρατηθεί επί μακρόν, η ελίτ θα μπορέσει να κυριαρχήσει επί της ενέργειας, και ο λαός, με την συγκατάθεση του, δεν θα έχει καμμιά πρόσβαση στους απαραίτητους ενεργειακούς πόρους. Μέχρις ότου επικρατήσει απόλυτα ο έλεγχος αυτός, πρέπει να έχει εξασφαλισθεί η συγκατάθεση του κόσμου να δουλέψει, και να μην εμποδίσει του συνωμότες να πάρουν στα χέρια τους τις υποθέσεις του. Μια λάθος κίνηση, όμως, θα κάνει τους ανθρώπους να αντισταθούν κατά την τελική μετάβαση των ενεργειακών πηγών στον έλεγχο της ελίτ».

Τα τελευταία χρόνια όλα είναι έτοιμα για τον αυτοματισμό ολόκληρης της διαδικασίας παραγωγής. Για να προετοιμάσουν την αντικατάσταση του ανθρώπου από τον υπολογιστή και τις μηχανές, οι Επικυρίαρχοι αποφάσισαν να συγχωνεύσουν τον τρόπο εργασίας του ανθρώπου και των μηχανών.

Για τον λόγο αυτόν οι επιχειρήσεις βοηθούνται από μια «μηχανοποίηση» των μεθόδων εργασίας, ακόμα και του τέταρτου τομέα. Οι εργαζόμενοι έχουν όλο και λιγότερα περιθώρια αποφάσεων. Η εργασία τους περιορίζεται στο να ακολουθούν αυστηρές και προκαθορισμένες διαδικασίες που προσεγγίζουν αυτές του υπολογιστή, έτσι ώστε στο μέλλον να διευκολυνθεί η αντικατάσταση τους από τις μηχανές.

Χάρη στην ρομποτοποίηση, την πληροφορική και την τεχνητή νοημοσύνη, η παραγωγή και η μεταφορά της ενέργειας και των προϊόντων θα μπορεί σύντομα να διεκπεραιώνεται σχεδόν αποκλειστικά από αυτόματα συστήματα. Ο αριθμός των ατόμων που θα είναι πραγματικά απαραίτητοι για την καλή λειτουργία του συστήματος παραγωγής θα είναι πολύ κατώτερος του αριθμού των σημερινών εργαζομένων. Κυρίως αν η παγκόσμια ζήτηση και κατανάλωση ενεργειακών πόρων μειωθεί από την εξόντωση του άχρηστου πληθυσμού.

Συνεπώς έχει ξεκινήσει ένας πόλεμος εξόντωσης του παγκόσμιου πληθυσμού. Αφού οι άνθρωποι έχουν γίνει άχρηστοι, δεν τους εξοντώνουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά μέσω του περιορισμού του ζωτικού τους χώρου, της τροφής, της υγείας, της εκπαίδευσης, των πληροφοριών και της ενέργειας.

Η τρομερή αύξηση κατά 40% των τιμών των τροφίμων, η συμπίεση ή η μείωση του ποσοστού ανεργίας με επιδοτούμενες προσλήψεις, οι χαμηλές συντάξεις, το ξεχαρβάλωμα του εκπαιδευτικού συστήματος και της δημόσιας υγείας και η ιδιωτικοποίηση της αγοράς του ηλεκτρικού είναι επίσης πρόσφατα μέτρα προς αυτή τη κατεύθυνση. Ο πλεονάζων πληθυσμός θα μπορεί ακόμα να εξοντωθεί από τις επιδημίες σκόπιμη διασπορά ιών στον αέρα, το νερό ή τις τροφές και από τους πολέμους κατά της τρομοκρατίας.

Σε όλες τις δυτικές χώρες, η «ασφάλεια» θα αποτελέσει σίγουρα πρόσχημα για την αύξηση της καταστολής και μιας πρωτοφανούς ύφεσης της δημοκρατίας. Το τέλος της δημοκρατίας, η ένταση της καταστολής και η εγκαθίδρυση ενός αστυνομικού κράτους θα είναι τα απαραίτητα «αξεσσουάρ» της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, προκειμένου να προλάβουν ογκούμενες και βίαιες ή παράνομες αντιδράσεις της μάζας των εκμεταλλευόμενων, των φτωχών και των περιθωριοποιημένων, κλοπές, λεηλασίες, εξεγέρσεις και για να ενισχύσουν επίσης την υποταγή και την παραίτηση των πολιτών από τα δικαιώματα τους, έτσι ώστε να αποτρέψουν μια επανάσταση κατά της υπονόμευσης και της «κοινωνικής ισοπέδωσης» στην οποία έχουν αποδυθεί οι κυβερνήσεις και οι πολυεθνικές.

Η υποταγή στην οικονομία της Νέας Τάξης διευκολύνθηκε από την αποβλάκωση του κόσμου που προηγήθηκε χάρη στα Μέσα Ενημέρωσης, την εξασθένιση της κριτικής του ικανότητας χάρη στην προπαγάνδα και την χειραγώγηση, από έναν τρόπο ζωής που δεν αφήνει ούτε χρόνο ούτε ενέργεια για σκέψη, το στρες, την χημική και ηλεκτρομαγνητική μόλυνση, τα νοθευμένα τρόφιμα, τα υπνωτικά και ηρεμιστικά χάπια, τις παρενέργειες των φαρμάκων.

Σαν παράδειγμα φαντασθείτε ένα καζάνι γεμάτο κρύο νερό μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα ένας βάτραχος. Ανάβει η φωτιά κάτω από το καζάνι. Σε λίγο το νερό γίνεται χλιαρό. Ο βάτραχος αισθάνεται ακόμα ευχάριστα και συνεχίζει να κολυμπά. Η θερμοκρασία αρχίζει να ανεβαίνει. Το νερό ζεσταίνεται. Ο βάτραχος αρχίζει να κουράζεται αλλά προς το παρόν δεν ανησυχεί. Σε λίγο το νερό ζεσταίνεται πραγματικά. Ο βάτραχος αισθάνεται πλέον δυσάρεστα, αλλά είναι και αποκαμωμένος, οπότε το ανέχεται και δεν κάνει τίποτα. Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει μέχρι την στιγμή όπου ο βάτραχος βράζει και πεθαίνει, χωρίς να μπορέσει ποτέ να βγει από το καζάνι.

Η εμπειρία αυτή είναι πλούσια σε διδάγματα. Δείχνει ότι στον βαθμό που μια αρνητική αλλαγή επιβάλλεται με σταδιακό τρόπο, ο νους δεν την συνειδητοποιεί και δεν κινητοποιείται ο μηχανισμός της αντίδρασης, ούτε της εξέγερσης. Έτσι επιβάλλεται η παγκόσμια Νέα Τάξη, το πλανητικό οργουελλικό υπερκράτος και ο νέος ρατσισμός, ένας πρωτοφανής κοινωνικός ρατσισμός από τους Επικυρίαρχους, την υπερεθνική ελίτ, τους «διεθνείς υπαλλήλους» της, τα κατά τόπους φερέφωνα τους.

 Ένας «νέος βαρβαρισμός», ένας κόσμος πέραν του ανθρώπινου όπου οι «υπάνθρωποι» θα υπηρετούν τους «υπεράνθρωπους».

ΠΗΓΗ triklopodia