Οἱ λογισμοί καί οἱ διαθέσεις μας καθορίζουν τήν πορεία τῆς ζωῆς μας...

   Γέροντας  Θαδδαῖος

 

Ἡ ζωή μας ἐξαρτᾶται ἀπό τό εἶδος τῶν λογισμῶν πού καλλιεργοῦμε.

Ἄν οἱ λογισμοί μας εἶναι εἰρηνικοί καί ἤρεμοι, ἄν ἔχουν πραότητα καί καλοσύνη, τότε ἔτσι εἶναι καί ἡ ζωή μας.

Καθετί, καλό ἤ κακό, προέρχεται ἀπό τούς λογισμούς μας. Οἱ λογισμοί μας γίνονται πραγματικότητα.

Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι πλαστήκαμε κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ. Στήν ἀνθρωπότητα δόθηκε ἕνα σπουδαῖο δῶρο, ἀλλά πολύ δύσκολα τό καταλαβαίνουμε αὐτό. Ἡ ἐνέργεια καί ἡ ζωή τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐντός μας, ἀλλά δέν τό συνειδητοποιοῦμε. Οὔτε καταλαβαίνουμε ὅτι ἐπηρεάζουμε τά μέγιστα τούς ἄλλους μέ τούς λογισμούς μας. Μπορεῖ νά εἴμαστε πολύ καλοί ἤ πολύ κακοί, ἀνάλογα μέ τό εἶδος τῶν λογισμῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν πού καλλιεργοῦμε.

Ἄν οἱ λογισμοί μας εἶναι ἀγαθοί, εἰρηνικοί καί ἥσυχοι, στραμμένοι ὁλότελα πρός τό ἀγαθό, τότε ἐπηρεάζουμε τόν ἑαυτό μας καί ἀκτινοβολοῦμε εἰρήνη τριγύρω μας –στήν οἰκογένειά μας, σ᾿ ὁλόκληρη τή χώρα μας, παντοῦ. Αὐτό ἀληθεύει ὄχι μόνο ἐδῶ στή γῆ, ἀλλά καί σ᾿ ὁλόκληρο τό σύμπαν. Ὅταν κοπιάζουμε στόν ἀγρό τοῦ Κυρίου, δημιουργοῦμε ἁρμονία. Ἡ θεία ἁρμονία, ἡ εἰρήνη καί ἡ ἡσυχία ἁπλώνονται παντοῦ.

 Ὅταν ὅμως καλλιεργοῦμε ἀρνητικούς λογισμούς, τό κακό εἶναι μεγάλο. Ὅταν ὑπάρχει κακό μέσα μας, τό ἀκτινοβολοῦμε στήν οἰκογένειά μας καί ὅπου ἀλλοῦ πηγαίνουμε. Βλέπετε λοιπόν ὅτι μποροῦμε νά εἴμαστε πολύ καλοί ἤ πολύ κακοί. Ἄν ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, εἶναι σίγουρα καλύτερο νά ἐπιλέγουμε τό καλό! Οἱ καταστροφικοί λογισμοί καταστρέφουν τήν ἐσώτερη ἠρεμία καί πλέον δέν ἔχουμε μέσα μας εἰρήνη.

Τό σημεῖο ἐκκίνησής μας εἶναι πάντοτε ἐσφαλμένο. Ἀντί νά ξεκινοῦμε μέ τόν ἑαυτό μας, ἐμεῖς θέλουμε πάντοτε νά ἀλλάξουμε πρῶτα τούς ἄλλους καί τελευταίους ἐμᾶς. Ἄν ὁ καθένας ξεκινοῦσε πρῶτα μέ τόν ἑαυτό του, θά εἴχαμε παντοῦ τριγύρω εἰρήνη!

Ὅταν καλλιεργοῦμε κακές σκέψεις, γινόμαστε κακοί. Ἴσως ἐμεῖς νά νομίζουμε ὅτι εἴμαστε καλοί, ἀλλά τό κακό εἶναι ἐντός μας. Δέν ἔχουμε τή δύναμη νά τοῦ ἀντισταθοῦμε. Καί γνωρίζουμε ὡς χριστιανοί ὅτι δέν πρέπει κἄν νά σκεφτόμαστε τό κακό, πόσο μᾶλλον νά τό διαπράττουμε.

Γιατί ἄραγε ὁ Κύριος ἐντέλλεται νά ἀγαπᾶμε τούς ἐχθρούς μας καί νά προσευχόμαστε γι᾿ αὐτούς; Ὄχι γιά δικό τους καλό, ἀλλά γιά δικό μας! Διότι ὅσο κρατᾶμε μνησικακία σέ κάποιον καί κρατᾶμε μέσα μας τήν προσβολή του, δέν πρόκειται νά ἔχουμε εἰρήνη.

Οἱ λογισμοί μας δημιουργοῦν ἁρμονία ἤ δυσαρμονία στόν κόσμο.

Ἦρθε κάποτε νά μέ δεῖ μιά κοπέλα. Ἦταν φοιτήτρια στό πανεπιστήμιο κι ἀμφότεροι οἱ γονεῖς της ἦταν γιατροί. Μοῦ εἶπε ὅτι εἶχε πρόβλημα μέ κάποια καθηγήτριά της, ἡ ὁποία τήν ἔκοβε συνεχῶς στίς ἐξετάσεις.

Τῆς εἶπα, «Γιατί διεξάγεις πόλεμο μέ τήν καθηγήτριά σου; Πρέπει νά τή σέβεσαι σάν νά ἦταν μάνα σου. Σέ μαθαίνει πειθαρχία γιά τό δικό σου καλό».

Ἡ κοπέλα δέν μέ ἄκουγε. «Ὄχι πάτερ», ἔλεγε. «Ἡ καθηγήτρια εἶναι μοχθηρή...εἶναι ἔτσι... εἶναι ἀλλιῶς. Δίνω ὅλες τίς σωστές ἀπαντήσεις στίς ἐρωτήσεις της κι ἐκείνη τό μόνο πού κάνει εἶναι νά μοῦ λέει νά ξαναπεράσω τήν ἑπόμενη φορά. Δέν λέει νά με περάσει».

 Εἶπα στήν κοπέλα ὅτι προφανῶς ἡ καθηγήτριά της ἦταν ἀλλόφρων, ἀλλά καί ἡ ἴδια διεξῆγε πόλεμο ἐναντίον της στό μυαλό της. Τῆς εἶπα ὅτι θά πρέπει νά προσευχηθεῖ γιά τήν καθηγήτριά της, νά προσευχηθεῖ νά στείλει ὁ Κύριος καί στήν ἴδια ἄγγελο εἰρήνης γιά νά τῆς δώσει τή δύναμη νά ἀγαπήσει τήν καθηγήτριά της. Ἔτσι θά τακτοποιηθοῦν ὅλα.

Ἡ κοπέλα μέ κοίταζε σάν νά τῆς ἔλεγα παραμύθια.

 Ἔτσι κύλησε ἄλλος ἕνας χρόνος, πρᾶγμα πού τήν ἔκανε νά χάσει κάθε ἐλπίδα ὅτι θά καταφέρει νά περάσει ποτέ τό μάθημα. Κι ἔπειτα ἄρχισε νά προσεύχεται γιά τήν καθηγήτριά της, καί τήν ἑπόμενη φορά πού πῆγε γιά ἐξετάσεις, πέρασε καί πῆρε μάλιστα καί ψηλό βαθμό.

Ἀπ᾿ τή στιγμή πού θά μπεῖ στό μυαλό μας ἕνας χοϊκός λογισμός, ὁ Θεός ἀμέσως μᾶς στέλνει καί μιά προειδοποίηση. Ἐμεῖς ἀντί νά ἔρθουμε στά συγκαλά μας καί νά ἀντικρούσουμε τέτοιους λογισμούς καί ἐπιθυμίες, τούς καλλιεργοῦμε καί τούς λαχταρᾶμε καί κατόπιν ἀναρωτιόμαστε γιατί μᾶς συμβαίνουν ἄσχημα πράγματα. Αὐτά τά ἴχνη προειδοποίησης ἔρχονται μέ τή μορφή τῶν πειρασμῶν.

Στόν νοῦ μας συλλαμβάνουμε καθετί πού κάνουμε, λέμε καί σχεδιάζουμε. Χωρίς αὐτό δέν μποροῦμε νά κάνουμε ἤ νά ποῦμε κάτι –κάθε ἐνέργημά μας φανερώνεται πρῶτα στούς λογισμούς μας. Οἱ λογισμοί εἶναι ἡ δύναμη ἐκείνη πού συλλαμβάνει καθετί στό κέντρο τῆς ὕπαρξής μας (τήν καρδιά), καί ὅταν ἑνωνόμαστε μέ τήν Πηγή τῆς Ζωῆς, ὅλα μᾶς ἀποκαλύπτονται καί ἀνοιγόμαστε σέ κάθε εἴδους γνώση.

Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος ἔχει τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, οἱ λογισμοί του εἶναι ἀπίστευτα δυνατοί, διότι εἶναι ἡ δύναμη τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ πού δρᾶ μέσα μας. Ἄν μέ τή σκέψη καί τήν καρδιά μας ἀποστρεφόμαστε τόν Θεό, τότε οἱ λογισμοί μας μποροῦν νά ἀποβοῦν τραγικοί, ἀκόμα καί ἀνθρωποκτόνοι, γιά τούς πλησίον μας.

Ἄν εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Κύριο μέ μιά καρδιά γεμάτη πίστη, ἡ δύναμη τῆς Χάριτος ἐπιδρᾶ μέσα μας.

Ἀλλά ἄν δέν ἔχουμε ἀκόμη καθαρίσει τόν ἑαυτό μας ἀπό τήν ὑπερηφάνια, καί συνεχίζουμε νά νιώθουμε προσβολή καί ὀργή, ὅταν οἱ ἄλλοι μᾶς ἀπευθύνονται μέ λόγια ἀνάρμοστα, τότε ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ μέσα μας συρρικνώνεται.

(Γέροντος Θαδδαίου, Οἱ λογισμοί καθορίζουν τή ζωή μας, ἐκδ. Ἐν πλῷ)