Γενιά γιγάντων [1940]

 

Ἦταν σὰ νὰ βγῆκαν ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς γῆς. Πετάχθηκαν πάνω ξαφνικά, µέτρησαν µέ ἀετήσιο βλέµµα σὲ πλάτος καὶ µῆκος τὴν γῆ τῶν προγόνων, διέτρεξαν ἀστραπιαία τὴν τρισχιλιόχρονη ἱστορία της καὶ µὲ γιγάντιο δρασκελισµὸ τινάχτηκαν πάνω σ᾽τῆς Πίνδου τὶς κορφές.

Ἐκεῖ … στάθηκαν! Ἀντικρὺ στὸν ἥλιο· ντυµένοι τὸ φῶς φρουροὶ στὶς νέες Θερµοπύλες τῆς ἐλευθερίας τοῦ κόσµου, φύλακες τῆς τιµῆς τοῦ ἀνθρώπου.

«Μολὼν λαβέ!», κραύγασαν, καὶ οἱ σιδερόφραχτες αὐτοκρατορίες ἀνατρίχιασαν. «Πίσω!», φώναξαν στοὺς τροµοκράτες τοῦ κόσµου. «Πίσω! Μὴν προχωρᾶτε! Τούτη τὴ γῆς τὴν ἔχει σὲ παντοτινή του κατοχὴ ὁ οὐρανός»! Δὲν θὰ περάσετε. ΟΧΙ! Ἡ κραυγὴ «ΑΕΡΑ!» σκόρπισε τρόµο στοὺς ἐχθρούς… Ἔπειτα τὰ πολυβόλα κροτάλισαν φριχτά…

Κι ἔπειτα … Ἔπειτα οἱ Ἀετοὶ πῆραν νὰ πετοῦν ἀπὸ ράχη σὲ ράχη κι ἀπὸ κορφὴ σὲ κορφή. Πολέµησαν ἀκατάβλητοι, ὑπέφεραν µαρτύρια φριχτά, ἔτρωγαν χιόνι γιὰ νερό. Καὶ τὸ ψωµί τους λιγοστό, συχνὰ ἀνύπαρκτο … Πότισαν µὲ τὸ αἷµα τους τὴν γῆ, ἔσπειραν τὰ ἁγιασµένα µέλη τους στὰ βράχια, στὶς πλαγιὲς καὶ στὶς χαράδρες, ξανάβγαλαν τὴν Ἐλευθερία µέσα ἀπὸ τὰ ἱερά τους κόκκαλα.

Κι ἔπειτα ἐξόρµησαν στὸν τόπο τὸν µαρτυρικὸ τῆς Βορείου Ἠπείρου. Μπροστά τους ψηλόλιγνη, αἰθέρια, µεγαλόψυχη τοὺς ὁδηγοῦσε, τοὺς ἐνθάρρυνε, τοὺς πρόσταζε, πές, µιὰ γυναικεία µορφή.

“Ἦταν Ἐκείνη! Ὑπέρτατος Ἀρχηγὸς ὅλων τῶν ἐνόπλων δυνάµεων, Ὑπέρµαχος Στρατηγὸς τῶν πιστῶν τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων. Ἦταν ἡ µεγάλη Κυρὰ τῆς Τήνου, ποὺ ταπείνωνε τώρα συντριπτικὰ τοὺς ὑπερφίαλους ὑβριστές της.

Πάνω στὰ ἠπειρωτικὰ βουνὰ στήθηκε τὸ φλάµπουρο τῆς παγκόσµιας ἐλευθερίας. Καὶ σ᾽ αὐτὸ ἡ Ἱστορία ἔγραψε µὲ τὸ αἷµα τῶν γενναίων τὰ λόγια ποὺ ἀκούστηκαν ἀπὸ τὸν ραδιοφωνικὸ σταθµὸ τοῦ Λονδίνου: «Μέχρι σήµερα λέγαµε ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεµοῦν σὰν ἥρωες. Ἀπὸ δῶ καὶ στὸ ἑξῆς θὰ λέµε ὅτι οἱ ἥρωες πολεµοῦν σὰν Ἕλληνες»!

Ἡ µάχη γιὰ τὴν τιµὴ τῆς Ἑλλάδας καὶ ὅλου τοῦ κόσµου εἶχε κερδηθεῖ. Οἱ ἐχθροὶ πέρασαν ἀργότερα τὰ σύνορα, ἀλλὰ ἡ τύχη τοῦ πολέµου εἶχε πλέον κριθεῖ. Ὁ ἴδιος ὁ παράφρων δικτάτορας Χίτλερ ὑποκλίθηκε µέ σεβασµὸ µπροστὰ στὸν Ἕλληνα στρατιώτη καὶ θαύµασε τὸν ἡρωικότερο στρατό, ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποίου ἔχασε τὸν πόλεµο. Στiς 4 Μαΐου τοῦ 1941, µιλώντας ἀπὸ τὸ βῆµα τῆς Γερµανικῆς Βουλῆς (Ράϊχσταγ), ἀφοῦ πρῶτα κατηγόρησε τὴν Ἑλλάδα ὅτι στὸν πόλεµο πῆρε τὸ µέρος τῆς Ἀγγλίας, στὸ τέλος ὁµολόγησε: «Χάριν ὅμως τῆς ἱστορικῆς δικαιοσύνης εἶµαι ὑποχρεωµένος νὰ ἀναγνωρίσω πὼς ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀντιπάλους µας, ποὺ ἀντιµετωπίσαµε, ὁ Ἕλληνας στρατιώτης πολέµησε µὲ ὕψιστο ἡρωισµὸ καὶ αὐτοθυσία καὶ δὲν συνθηκολόγησε παρὰ µόνο ὅταν ἡ περαιτέρω ἀντίστασή του ἦταν ἀδύνατη καὶ κατὰ συνέπειαν µάταιη».

Ἦταν πραγµατικὰ γενιὰ γιγάντων! Λίγοι ἀπ᾽αὐτοὺς ζοῦν ἀκόµα. Ὅµως 80 χρόνια µετὰ τὴν σχεδὸν ἀπίστευτη µυθικὴ ἐποποιΐα τους ὁ κόσµος ὅλος περιέρχεται σὲ κίνδυνο ἀσυγκρίτως φοβερότερο ἀπὸ αὐτὸν τῆς ναζιστικῆς θηριωδίας. Ὑποδουλώνεται σὲ σκοτεινὲς δυνάµεις. Ἡ ἴδια ἡ Ἑλλάδα, προδοµένη ἀπὸ τὴν πέµπτη φάλαγγα διεφθαρµένων συνεργῶν τῶν ἐχθρῶν της, κατασπαράσσεται ἄγρια ἀπὸ τὶς αἱµοβόρες ὕαινες τῶν οἰκονοµικῶν θηριοτροφείων. Χτυπήθηκε πρώτη µὲ ἀπίστευτη µανία, διότι αὐτή, λόγῳ τῆς Ὀρθόδοξης πίστεώς της, τῆς ἱστορίας της καὶ τῆς παραδόσεώς της, παρουσιάζει τὴν µεγαλύτερη πνευµατικὴ ἀντίσταση σὲ ὅλο τὸν κόσµο.

Ὅσοι τῆς γενιᾶς τῶν γιγάντων ζοῦν ἀκόµα, ὑποφέρουν. Μὲ πόνο ἀβάσταχτο βλέπουν νὰ ξεπουλιέται γιὰ λίγα εὐρωδολλάρια ἡ πατρογονικὴ κληρονοµιά. Μάταια τάχα, ἀναλογίζονται, ἡ γενιὰ µας, τοῦ ’40 ἡ γενιά, ἔσπειρε τὰ κόκκαλά της στὰ βουνά, πότισε µέ τὸ αἶµα της τὴν γῆ;

Ὄχι, τοὺς ἀποκρινόµαστε, ὄχι! Μὴν ἀπογοητεύεστε, ἥρωες τοῦ ’40! Μὴν ξεγελιέστε ἀπὸ τὴν πληµµύρα τοῦ κακοῦ! Ὑπάρχουν καὶ σήµερα ἀσυµβίβαστες ψυχές, ὑπάρχει νέα γενιὰ ἡρώων! Αὐτὴ θὰ συνεχίσει τὴν δική σας ἀντίσταση, θὰ ἀντιτάξει καὶ πάλι τὸ ἡρωικό σας ΟΧΙ!

Θὰ τὸ ἀντιτάξει! Πιστὴ στὰ βήµατά σας! Ἐµπνεόµενη ἀπὸ τὴν ἀστραπὴ τοῦ βλέµµατος τῆς Ἱστορίας. Μὲ Ὑπέρµαχο Στρατηγὸ τὴν Κυρία τοῦ κόσµου! Γενιὰ νέων γιγάντων!

Πηγή: («Ο ΣΩΤΗΡ»,)