«Οἱ νέες ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες καὶ ἡ ὑλοποίηση τοῦ ὁράματος μίας Ὀργουελικῆς κοινωνίας»

 

Ἀνακοινώθηκε πρόσφατα ἀπὸ τὸν Ὑπουργὸ Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης κ.Πιερακάκη, ὅτι εὑρίσκονται σέ ἐξέλιξη οἱ διαδικασίες τοῦ διαγωνισμοῦ γιὰ τὴ νέα ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα, ἡ ὁποία θὰ εἶναι ὑποχρεωτική. Ταυτόχρονα ἀνακοινώθηκε καὶ ὁ «προσωπικὸς ἀριθμὸς τοῦ Πολίτη». Ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ ΑΦΜ μὲ τρία ἐπιπλέον ψηφία, θὰ χορηγεῖται μία φορά σὲ φυσικὰ πρόσωπα καὶ θὰ ἀπενεργοποιεῖται μετὰ θάνατον. Θὰ ἀναγράφεται στὶς νέες ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες πού θὰ λειτουργοῦν μὲ τεχνολογία RFID.

Ὑπάρχει μεγάλη προϊστορία στὸ θέμα. Ἡ πάλαι ποτὲ «κάρτα τοῦ πολίτη», ποὺ ἀνακοινώθηκε πανηγυρικὰ πρὸ δωδεκαετίας ἀπὸ τὸν Γεώργιο Παπανδρέου, στηρίχθηκε ἀνεξαιρέτως ἀπὸ ὅλες τὶς μετέπειτα ἀριστεροδεξιὲς κυβερνήσεις, περνώντας σὲ στάδιο ὑλοποίησης σήμερα ἀπὸ τὴ Νέα Δημοκρατία. Αὐτὸ βέβαια ἐπαληθεύει τὸ γεγονός ὅτι ὑπάρχει διαχρονικὴ πίεση ὑλοποίησης τῆς ἀτζέντας κάποιων «ὁραματιστῶν», στοὺς ὁποίους ὑποτάσσονται ὅλα τὰ κυβερνῶντα κόμματα. Τὸ ἴδιο συνέβη μὲ τὰ ἐπαίσχυντα μνημόνια, τὸ ἴδιο συμβαίνει μὲ διατάξεις καὶ «ντιρεκτίβες» ἀπὸ διεθνεῖς Ὀργανισμοὺς ἢ Forums, ποὺ καταπατοῦν τὴν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια καὶ προσωπικὴ ἐλευθερία. Ἡ «δεξιὰ» καὶ «ἀριστερὴ» κομματοκρατία δὲν ἔχει πρόβλημα νὰ εὐθυγραμμιστεῖ πιστὰ στὶς βασικὲς ἐντολές.

Ποιὸς ἦταν ὁ κοινὸς «ὁραματισμὸς» τοῦ Γιώργου-GeoffreyΠαπανδρέου καὶ τῆς σημερινῆς Νέας Δημοκρατίας; Μὲ τὶς δικές τους λέξεις,ἡ νέα ταυτότητα μὲ τὸν ἀριθμὸ τοῦ πολίτη:

α) προσφέρει ἐξυπηρέτηση πρὸς τοὺς πολίτες,

β)συμβάλλει στὴν πάταξη τῆς γραφειοκρατίας,

γ) παρέχει δῆθεν «δικαίωμα στὴ ζωή».

Ἆραγε ποιὰ εἶναι ἡ ἀλήθεια γιὰ τὴν ἐπίκληση τόσο σπουδαίων πλεονεκτημάτων;

α) Ἡ «ἐξυπηρέτηση πρὸς τοὺς πολίτες»δὲν εἶναι ἁπλῶς τὸ νὰ κάνεις μία αἴτηση ἀπὸ τὸ σπίτι ἀντὶ νὰ πᾶς σὲ ἕνα ΚΕΠ. Σημαίνει, κυρίως, ἁπλοποίηση στὶς ἤδη ὑπάρχουσες διαδικασίες. Ἐὰν ἡ πολυπλοκότητα στὶς διαδικασίες παραμένει, ἀλλὰ ἁπλῶς μεταφέρεται σὲ ἕνα ψηφιακὸ περιβάλλον, αὐτὸ δὲν λέγεται ἐξυπηρέτηση. Ἐπὶ παραδείγματι, ἂν ἐπισκεφθεῖ κανεὶς τὴν ἱστοσελίδα τοῦ ΕΦΚΑ, ὁ πολίτης προσπαθεῖ νὰ ἐπιλέξει ἀνάμεσα σὲ δεκάδες συνδέσμους χωρὶς συνοχή, μὲ περιπτώσεις καὶ ὑποπεριπτώσεις, χωρὶς καμμία δόση φιλικῆς ἐξυπηρέτησης πρὸς τὸν χρήστη ἢ ἀποτελεσματικῶν ὁδηγιῶν, οὔτε μὲ ἐπαρκῆ τηλεφωνικὴ ἐξυπηρέτηση. Οἱ ὑπηρεσίες πανηγυρίζουν τὴν ψηφιοποίηση, οἱ δὲ συμπολίτες μας ποὺ δὲν γνωρίζουν (καὶ δὲν εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ γνωρίζουν) ἀπὸ ὑπολογιστές, πληρώνουν σὲ τρίτους μεσολαβητὲς γιὰ τὴν ἐξυπηρέτησή τους. Μὲ ἁπλὰ λόγια, ὁ πολίτης παραμένει ὁ παρείσακτος τῆς διαδικασίας καὶ ὄχι ὁ κεντρικός της ἀποδέκτης.

Ἡ Νέα Δημοκρατία δὲν ἔχει ἀρνηθεῖ, ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἵδρυσης τοῦ Ὑπουργείου Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης μέχρι σήμερα, ὅτι δρᾶ «παράλληλα» στὸν τομέα ἁπλοποίησης διαδικασιῶν καὶ ἠλεκτρονικῆς ὑλοποίησης («ψηφιοποίησης»). Δηλαδή, ξοδεύει κρατικὸ προϋπολογισμὸ ἐφαρμόζοντας ψηφιοποίηση μὲ τὶς παλιὲς διαδικασίες, ἐνῷ ὅταν ἀλλάξει πράγματι τὶς διαδικασίες θὰ ξοδέψει ἐκ νέου κονδύλια, γιὰ νὰ τὶς ψηφιοποιήσει. Ἐμεῖς γνωρίζουμε ὅτι ἕνας σώφρων νοικοκύρης μὲ παλαιὸ σπίτι δὲν ξοδεύει, γιὰ νὰ τὸ ἀνακαινίσει καὶ «παράλληλα», γιὰ νὰ τὸ γκρεμίσει καὶ ξαναχτίσει.

Β) Ἡ «πάταξη τῆς γραφειοκρατίας» μᾶς βρίσκει ὅλους σύμφωνους. Ὅμως αὐτὴ δὲν ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν ἀκόμη πιὸ ἔντονη ἀριθμοποίηση τοῦ προσώπου, δηλαδὴ μὲ τὴν ἀντικατάσταση τεσσάρων ἢ πέντε ἀριθμῶν ἀπὸ ἕνα. Μετὰ ἀπὸ ποικίλους πειραματισμοὺς τῶν ἑκάστοτε κυβερνήσεων μὲ ἀριθμοὺς ταυτότητας, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, δημοτολογίου κλπ, ἔχουμε σήμερα τὴ νέα «σωτηρία» μὲ ἕνα ἑνιαῖο κωδικό. Ἂς μὴ ξεχνοῦμε ὅτι ὁ ἀρχικὸς ὁραματισμὸς τοῦ νῦν ὑπουργοῦ γιὰ τὴν ὑλοποίηση τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας στὴν Ἑλλάδα ἦταν ἐμπνευσμένος ἀπὸ τὸ σύστημα τῆς Ἐσθονίας, ὅπου ὡς γνωστὸν ξέσπασε ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα σκάνδαλα ἀνεπαρκοῦς ἀσφάλειας -καὶ δυνητικὰ διαρροῆς προσωπικῶν δεδομένων- σὲ ὑλοποίηση ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας.

Σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἔχουμε παραδώσει τὴν ἰδιωτικότητά μας ἐθελοντικά, μοιραζόμενοι στὸ παγκόσμιο κοινὸ τῶν socialmedia προσωπικές στι­γμές, φωτογραφίες, θέσεις, ἀντιλήψεις, προτιμήσεις, hobby, καὶ ἐν γένει εὐαίσθητα προσωπικὰ δεδομένα, ἡ προστασία τῶν προσωπικῶν δεδομένων εἶναι ἕνα μέγα διακύβευμα. Ἡ Πολιτεία εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ σταθεῖ φύλακας τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας καὶ προστάτης τῆς ἰδιωτικότητας τῶν πολιτῶν της. Βασικὴ ἀρχὴ στὴν προστασία δεδομένων, εἶναι ὅτι αὐτὸς ποὺ ζητᾶ δεδομένα, ζητᾶ μόνο τὰ ἀπολύτως ἀπαραίτητα προκειμένου νὰ εἶναι σωστὸς στὶς ὑποχρεώσεις του. Γιατί ἑπομένως τὸ κράτος ζητᾶ σὲ ἕνα ἑνιαῖο κωδικὸ νὰ ἐμπλέκει τὴν ὑποχρεωτικὴ ταυτοποίηση ἑνὸς προσώπου μὲ ἐπιμέρους οἰκονομικές, φορολογικές, ἀσφαλιστικές, ἰατρικὲς κλπ πληροφορίες; Ποιὸς θὰ ἔχει πρόσβαση; Ποῦ τελικῶς θὰ μπεῖ φρένο στὸ ἀπόρρητο τῆς προσωπικότητας;

γ) Γιὰ τὸ «δικαίωμα στὴ ζωή», κάθε σκεπτόμενος πολίτης διερωτᾶται, γιατί οἱ κυβερνῶντες δὲν θεωροῦν τὸ «δικαίωμα στὴ ζωή» ὡς ἕνα ἀδιαπρα­γμάτευτο δικαίωμα κάθε ἀνθρώπινης ὕπαρξης, παρὰ μᾶλλον ἕνα προαιρετικὸ προνόμιο, ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν ὑποχρεωτικὴ συμμετοχὴ/συμμόρφωση σὲ μία ἰδιότυπη ἀριθμοποίηση τῆς προσωπικότητας. Μὲ τὸ ἀπάνθρωπο καὶ φασίζον πρόσ­φατο «COVIDpass» μάθαμε ἐκτενέστερα ὅτι ὡς «δικαίωμα στὴ ζωή» ἐννοοῦν πράγματι τὸ «προνόμιο συμμόρφωσης». Παρακολουθώντας τὸ πιλοτικὸ socialcreditsystem τῆς Κίνας -καὶ μάλιστα πρὸ COVID ἐποχῆς- ὅπου οἱ πολίτες τιμωροῦνταν ἢ ἐπιβραβεύονταν ἀπὸ τὸ κράτος γιὰ τὶς προτιμήσεις τους, ἀκόμα καὶ γιὰ τὶς ἀγορές τους, μπορεῖ νὰ πάρει εὔκολα μία γεύση τοῦ ποῦ ἀκριβῶς εἶναι τὸ ὅριο! Εἰδικότερα μάλιστα στὴν μετὰ COVΙD ἐποχή (προτοῦ κἄν βγοῦν τὰ ἐμβόλια) ὅλοι βιώσαμε τὴν ἄρνηση σὲ πρόσβαση καταστημάτων, ὑπηρεσιῶν ἢ ἁπλὰ βγάζοντας μία βόλτα τὸν σκύλο. Ἡ «Κίνα» μᾶς κτυπάει τὴν πόρτα καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι ἀφορμὴ γιὰ πανηγυρισμό.

Ἐν κατακλεῖδι, ἡ ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα μὲ τὸν ἕνα μοναδικὸ ἀριθμό, ἀλλάζει τὸ statusquo, διότι περνᾶμε ἀπὸ τὴν ἁπλὴ ταυτοποίηση στὸ δικαίωμα πρόσβασης σὲ ὑπηρεσίες καὶ ἀγαθά, καταργώντας τὴν ἰδιωτικότητα τοῦ πολίτη καὶ ἀφήνοντας ἴχνη πίσω ἀπὸ κάθε ἐνέργεια τοῦ πολίτη, μὲ θεατή τὸν Μεγάλο Ἀδελφό.Καὶ ἐν πάσῃ περιπτώσει, ποιὸς πολίτης ἐπιθυμεῖ νὰ προβιβάσει τὸν κ. Μητσοτάκη ἢ τὸν κ. Τσίπρα σὲ «μεγάλο ἀδελφό» του;

Ἡ ἰδική μας πρότασις

– Σὲ ἄμεσο ἐπίπεδο, ἡ ΝΙΚΗ ἀπαιτεῖ ἀπὸ τώρα, νὰ παραμείνει προαιρετικὴ ἡ ὁποιαδήποτε ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα ἢ μέλλουσα «κάρτα τοῦ Πολίτη» καὶ νὰ μη ἀφαιρεθεῖ ἀπὸ τὸν πολίτη τό δημοκρατικό δικαίωμα πρόσβασης σὲ ὑπηρεσίες καὶ ἀγαθὰ σὲ ὅσους ἀρνηθοῦν νὰ τὴν παραλάβουν.

– Σὲ γενικὸ ἐπίπεδο, ἡ μὲν πάταξη τῆς γραφειοκρατίας μᾶς βρίσκει σύμφωνους, ἡ ἀριθμοποίηση τοῦ προσώπου ὅμως ὄχι. Ἡ ΝΙΚΗ, μὲ σεβασμὸ στὴν προστασία τῆς ἰδιωτικότητας καὶ τῆς ἐλευθερίας τοῦ πολίτη, καθώς καί τῶν εὐαίσθητων προσωπικῶν του δεδομένων, ἔχει πρόταση γιὰ τὴν μορφοποίηση τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης, μὲ τρόπο ποὺ θέτει τὸν πολίτη στὸ τιμόνι τοῦ ὀχήματος τῆς ἐξυπηρέτησης καὶ ὄχι στὶς σύγχρονες ἠλεκτρονικὲς φυλακὲς τοῦ Ὀργουελισμοῦ. Κάθε ὑπουργεῖο ὀφείλει νὰ ἔχει ἐκεῖνα τὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα τὸ ἀφοροῦν, χωρὶς ἀναμείξεις καὶ ἀδικαιολόγητη πρόσβαση σὲ κάθε πτυχὴ τῆς ζωῆς τοῦ πολίτη.

– Ἂς σημειωθεῖ περαιτέρω ὅτι μᾶς βρίσκει προβληματισμένους ἡ ἀπὸ 27/7/22 θέση σὲ λειτουργία τῆς ἠλεκτρονικῆς ἐφαρμογῆς ποὺ θὰ δίνει τὴν δυνατότητα στοὺς πολίτες νὰ ἔχουν στὸ κινητό τους τηλέφωνο τὴν ὑπάρχουσα ταυτότητα καὶ τὸ δίπλωμα ὁδηγήσεως. Ἐπὶ τῆς οὐσίας ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ κινητοῦ ποὺ ἔδωσε τὴν δυνατότητα ἀποθήκευσης τοῦ πιστοποιητικοῦ «COVIDPass» μετεξελίσσεται σὲ πύλη ὄχι ἁπλῆς ταυτοποίησης, ἀλλὰ δικαιώματος (ἡ μὴ) τοῦ πολίτη σὲ ὑπηρεσίες καὶ συναλλαγές.Βέβαια, σὲ πρώτη φάση, ἡ ἐν λόγῳ ἐφαρμογὴ θὰ εἶναι προσωρινὴ καὶ προαιρετική, ὅταν ὅμως περάσουμε σύντομα στὴν τελικὴ νέα ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὸν διαγωνισμὸ ποὺ βρίσκεται σὲ ἐκκρεμότητα, ἀπὸ ὅσο γνωρίζουμε θὰ εἶναι καὶ ὑποχρεωτική. Ἑπομένως εἶναι προπομπὸς μίας μελλοντικῆς κατάστασης ποὺ θυμίζει σκοτεινὲς περιόδους τῆς ἱστορίας. Ὅπως δὲν θὰ ἀφήναμε τὸ παιδί μας νὰ μπεῖ στὸ αὐτοκίνητο ἑνὸς ἀγνώστου ποὺ ὑπόσχεται νὰ τὸ φέρει σπίτι, ἂς εἴμαστε σὲ ἐπαγρύπνηση, ὥστε νὰ μὴ ἐκχωροῦμε τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἰδιωτικότητά μας σὲ ἀγνώστους γιὰ λίγη παραπάνω εὐκολία.

Γραφεῖο Τύπου Δημοκρατικὸ Πατριωτικὸ Κίνημα «ΝΙΚΗ»

 

ΠΗΓΗ orthodoxostypos