Παραλογισμοί συγχισμένων ἀπίστων

Γεώργιος Κ. Τζανάκης

Ἀκρωτήρι Χανίων

Ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου ἐτούτου ἐτοιμάζει τὸ νέο κτύπημα ἐναντίον τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἐν ὂψει τῆς νηστείας τοῦ Δεκαπενταυγούστου καὶ τῶν ἑορτῶν τῆς Μεταμορφώσεως καὶ τῆς Κοιμήσεως. Τὰ ὄργανά του  ἑτοιμάζονται καὶ αὐτά, ἔχωντας πλέον καὶ τὴν πείρα ἀπὸ τὴν πρώτη προσπάθεια. Βέβαια οἱ καθοδηγητὲς, τὰ μεγάλα ἀφεντικὰ, ἔχουν μελετήσει κάθε λεπτομέρεια καὶ ἔχουν ἐξετάσει κάθε πιθανότητα ὥστε τὸ ἀποτέλεσμα νὰ εἶναι τὸ ἀναμενόμενο.

Βλέπετε τώρα δὲν βγῆκε ὁ Πρωθυπουργὸς νὰ ἀνακοινώσει ὅτι κλείνουν οἱ ἐκκλησίες, ὥστε νὰ ποῦν καὶ οἱ ἐπίσκοποι ὅτι ὑπακοῦμε στὶς ἐντολὲς τῆς Πολιτείας (ἀναφερόμαστε στὴν τελικὴ ἀπόφασι ποὺ οἱ λίγοι λαμβάνουν, οἱ πολλοὶ ἀποδέχονται καὶ ἐλάχιστοι ἀντιδροῦν). Δὲν χρειάζεται πλέον. Ἔχουν ἤδη ἀνοίξει τὶς πόρτες στὸν καίσαρα. Γιὰ ὅλα  ἀποφασίζουν οἱ εἰδικοί -καὶ αὐτὸ εἶναι ἀποδεκτὸ ἀπὸ τὴν διοίκησι τῆς Ἐκκλησίας- καὶ ἐπιβάλονται σὲ ἕναν κλῆρο εἴτε συγχισμένο, εἴτε ἀδιάφορο, εἴτε βολεμένο στὴν δημοσιοϋπαλληλικὴ μακαριότητά του (γιὰ τὴν πλειονότητα λέμε- οἱ λίγες ἐξαιρέσεις θὰ στιγματισθοῦν πάλι, θὰ κατηγορηθοῦν καὶ θὰ ὑποστοῦν τὶς συνέπειες) , ὁ ὁποῖος κλῆρος τὰ μεταφέρει στὸν ἀποχαυνωμένο «πιστὸ» λαό, ὁ ὁποῖος «κάνει ὑπακοή», τὴν μεγίστη τῶν ἀρετῶν (ἔτσι λέγεται πλέον ἡ δουλοφροσύνη, ἡ ἀδιαφορία, τὸ βόλεμα, ὁ ξεπεσμός, ἡ βλακεία), ὁπότε νοιώθει καὶ συνεπὴς καὶ ἰκανοποιημένος. Καὶ γιὰ καλὸ καὶ κακὸ ὑπάρχει καὶ ἕνα πρόστιμο γιὰ τοὺς ἀπειθείς.

Μπορεῖ οἱ χριστιανοὶ ποὺ ἔχουν (ἤ νομίζουν ὅτι ἔχουν) κάποια ἐπαφὴ μὲ τὴν πίστι νὰ εἶναι πράγματι λίγοι ἀριθμητικῶς, ἀλλὰ ὁ λαός μας ἔχει τὸ ὀρθόδοξο DNA, ὁ τόπος εἶναι ποτισμένος μὲ τὸν ἱδρῶτα καὶ τὰ αἱματα τῶν προγόνων μας, τῶν ἡρώων μας τῶν ἁγίων μας καὶ τῶν μαρτύρων μας καὶ αὐτὸ ὁ ἀλλότριος τὸ ξέρει καὶ φοβάται. Ξέρει ὄτι αὐτὴ ἡ πίστι γεννᾶ ἐλέυθερους ἀνθρώπους, ποὺ δὲν φοβοῦνται θάνατο καὶ δὲν προσκυνοῦν ἀφέντες φεουδάρχες. Ξέρει ὅτι ἔρχεται ἡ στιγμὴ ποὺ λένε «καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή» γιατὶ ξέρουν ὅτι ἡ ζωὴ δὲν τελειώνει στὸν τάφο. Ξέρει ὅτι αὐτὸ ποὺ γινόταν χιλιάδες χρόνια στὸν τόπο ἐτοῦτο  στοὺς Μαραθῶνες ἀλλὰ καὶ στὶς Θερμοπῦλες πρὸ Χριστοῦ, καὶ συνεχίστηκε μὲ μεγαλύτερη ἔντασι στὶς ἀμέτρητες ἐπαναστάσεις ἐναντίον τῶν κατακτητῶν ἐκ δυσμῶν καὶ ἀνατολῆς καὶ στὰ Σούλια, τὰ Ἀρκάδια, τοὺς Μύλους, τὰ μαρτύρια τῶν χιλιάδων νεομαρτύρων καὶ στὴν καρτερία ὅλου τοῦ λαοῦ -πλέον- τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νὰ ξανασυμβεῖ ἀνὰ πᾶσαν στιγμή. Καὶ προσπαθεῖ νὰ κάμψῃ τὸ φρόνημα, νὰ λυγίσῃ τὴν θέλησι, νὰ συγχίσῃ τὸν νοῦ, νὰ σκοτίσῃ τὴν σκέψι, νὰ ἀλοιώσῃ τὴν πίστι. Καὶ τώρα πλέον ποὺ οἱ ὑπηρέτες του φοροῦν τὸ σχῆμα τῶν παλαιῶν μαχητῶν τῆς πίστεως, φοροῦν τὸ τιμημένο ράσο καὶ προΐστανται ἐκκλησιῶν βλέπει τὴν εὐκαιρία νὰ ἐπιβληθεῖ πλήρως καὶ στὸν κλῆρο καὶ νὰ συμπαρασύρῃ καὶ τὸν λαό.

Οἱ ὑπάλληλοί του δουλεύουν μεθοδικὰ, ὑπομονετικά, ἐπιστημονικά. Συνέχεια, συνέχεια, ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτὸς ὅπου σταθεῖς καὶ ὅπου κοιτάξεις, ὅτι ἀκούσεις καὶ ὅτι δεῖς, ράδια, τηλεοράσεις, ἐφημερίδες, περιοδικά ,ὑπηρεσίες, μαγαζιὰ, ἕνα φωνάζουν: Πρέπει νὰ φοβηθῇς, νὰ τρομοκρατηθῇς, νὰ ἔχεις ἄγχος, νὰ πάψῃς νὰ συναναστρέφεσαι ἀνθρώπους, νὰ μὴν κάνεις παρέα κανέναν, νὰ μὴν χαιρετᾶς, νὰ μὴν ἀγκαλιάζῃς, νὰ μὴν πλησιάζῃς. Παντοῦ μάσκες, νὰ θυμίζουν τὸν φόβο, νὰ μιλοῦν μὲ τὴν παρουσία τους, νὰ κάνουν τὸν κάθε ἕνα βαποράκι καὶ ζωντανὴ διαφήμισι τοῦ τρόμου. Αὐτὸς εἶναι ὁ ρόλος τους. Γι᾿ αὐτὸ πρέπει ὅλοι νὰ τὶς φοροῦν. Εἶναι τὸ σύμβολο τῆς ὑποταγῆς. Εἶναι ὁ καγχασμὸς τοῦ σατανᾶ πρὸς κάθε ψυχὴ ὅτι πρέπει νὰ ὑποκύψῃ, πρέπει νὰ προσκυνήσῃ τὸν σύγχρονο Βάαλ καὶ τὴν χρυσή εἰκόνα του. Δὲν ἠχοῦν τώρα «σάλπιγγες καὶ πᾶν εἶδος μουσικῶν» ὥστε «πεσῶν νὰ προσκυνήσεις». Τώρα προσκυνᾶς κάθε στιγμή, ὅπου βρεθεῖς καὶ ὅπου σταθεῖς. Εἶσαι ἕνα κινητὸ προσκύνημα τοῦ ψεύδους.  Σὰν τοὺς ἑβραίους τῆς κατοχῆς ποὺ εἶχαν ραμένη τὴν πεντάλφα ἐπάνω τους.

Καὶ τὶ νὰ πῇ κανεὶς γιὰ τοὺς ἱερεῖς ποὺ φοβισμένοι τόσο καιρὸ φοροῦσαν μάσκες μέσα στὴ θεία λειτουργία καὶ ἐπέβαλαν καὶ σ᾿ ὅσους ἐπηρέαζαν νὰ φοροῦν; Θλιβερὲς περιπτώσεις ποὺ τώρα θὰ νοιώθουν δικαιωμένοι μόλις ἐπιβληθεῖ τὸ μέτρο καὶ μέσα στοὺς ναούς.

 Δὲν χρειάζεται καμμία ἀμφιβολία ὅτι ἔχει συμφωνηθεῖ καὶ ἀπλῶς ἔχει ἀλλάξει ὁ τρόπος ποὺ θὰ τὸ πλασάρουν στὸν λαό. Ἐπειδὴ εἶχε ἐξαγριωθεῖ ἀπὸ τὴν προηγούμενη παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας στὶς διαθέσεις τῆς Πολιτείας, τώρα τὸ πᾶνε μαλακά μαλακά. Πρώτα παντοῦ καὶ τέλος στὶς ἐκκλησίες. Τὸ εἶπε καὶ ὁ Ἀθηνῶν: «Αυτό θα γίνει μόνο στην Εκκλησία; Αυτό θα γίνει στα γήπεδα; Αυτό θα γίνει όπου υπάρχουνε συνάξεις; Διότι η μέχρι τώρα εμπειρία απέδειξε ότι δεν είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι σ’ αυτό το θέμα. Δεν είναι δυνατόν στα κομμωτήρια, στις πλαζ, όπου γίνονται συναθροίσεις να μην επιβάλλονται τέτοια μέτρα και να επιβάλλονται στον χώρο της Εκκλησίας.»(ΟΠΕΝ TV)

Σκεφτεῖτε τὸν νέο ἐξευτελισμό καὶ τὴν νέα βεβήλωσι τῶν ναῶν. Οἱ ἄνθρωποι μέσα στὴν ἐκκλησία μὲ μάσκες!!! Μέσα στὸν ναό τοῦ Θεοῦ μὲ μάσκες. Γιατί; Γιὰ νὰ προστατευτοῦν ἀπὸ τὸν ἱό. Νὰ προφυλαχτοῦν ἀπὸ τον ἱό. Ποῦ; Μέσα στὴν ἐκκλησία!!!

 Θὰ κάθονται μέσα στὴν ἐκκλησία ντυμένοι τὸν φόβο, φορῶντας τὴν μάσκα, δηλώνοντας δημοσίως τὸν τρόμο τους καὶ δίπλα θὰ περνᾶ ὁ μασκοφορεμένος ἱερεύς ἀναφωνῶντας: «Πᾶσαν τὴν βιωτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν, ὡς τὸν Βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι, ταῖς ἀγγελικαῖς ἀοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν»,  ψευδόμενος δημοσίως καὶ διακωμωδῶντας τὴν Θεία Λειτουργία, διότι ὄχι μόνον δὲν ἔχει ἀποθέσει κάθε βιωτικὴ μέριμνα αὐτὸς καὶ οἱ πιστοί, ἀλλὰ οἱ μάσκες ποὺ φοροῦν ἀποδεικνύουν ὄχι ἁπλή μέριμνα, ἀλλὰ φόβο καὶ τρόμο. Γιὰ τί; Γιὰ ἕνα μικρόβιο, ἕναν ἱό. Ποῦ; Μέσα στὸν ναὸ, ποὺ τὴν στιγμὴ ἐκείνη ὑποδέχονται τῶν Βασιλέα τῶν ὅλων, τὸν δημιουργὸ τοῦ σύμπαντος κόσμου, δορυφορούμενο, συνοδευόμενο ἀπὸ χιλιάδες ἀγγέλων.

 Ἄν αὐτὸ δὲν εἶναι ὕβρις καὶβεβήλωσις, τί εἶναι; Φιλανθρωπία αἴσθημα εὐθύνης καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν ἄλλο; Μὰ ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβο.

Νὰ πεῖς καραγκιοζιλίκι, δὲν ταιριάζει διότι ὁ καραγκιόζης ἐκφράζει τὴν λαϊκὴ ψυχή καὶ σοφία. Αὐτὸ τί ἐκφράζει; Τὴν νεωτερικότητα, τὴν Νέα Ἐποχή, τὸ μεταπατερικὸ πνεῦμα, τὸν Οἰκουμενισμὸ, τοὺς Ἐλπιδοφόρους μὲ τὰ κουταλάκια τους, τὸν κακό μας τὸν καιρό, τὴν αἵρεσι ποὺ ἔχει μπεῖ μέσα στὴν Ἐκκλησία.

 Καὶ κάθεται ὁ Βασιλέας τῶν ὅλων καὶ μᾶς κοιτάζει, καὶ κάθονται οἱ ἅγιοι καὶ μᾶς βλέπουν , οἱ σφαγμένοι, οἱ βασανισμένοι, αὐτοὶ ποὺ δὲν φοβήθηκαν τυράννους καὶ μαρτύρια καὶ φωτιὲς καὶ τηγανίσματα. Καὶ βλέπουν τρομοκρατημένα ἀνθρωπάκια νὰ φοροῦν μάσκες μέσα στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ θεατρίζουν τὴν θεία λατρεία. Καὶ στέκει ὁ ναὸς καὶ δὲν πέφτει νὰ μᾶς πλακώσει, καὶ ὁ Βασιλέας τῶν ὅλων σιωπηλὸς δέχεται νὰ Τὸν κουβαλοῦν τὰ χέρια τοῦ μασκοφορεμένου παπᾶ, καὶ οἱ ἀγγελικὲς τάξεις περνοῦν  ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς «πιστοὺς» χωρὶς νὰ μᾶς κατακόψουν μὲ τὶς πύρινες ρομφαίες τους, χωρὶς νὰ ἐξαφανίσουν ἀπὸ τὸν οἷκο τοῦ Κυρίου  τὶς μολυσμένες ἄπιστες ὑπάρξεις.

Στὸν βίο τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Πλανᾶ, ποὺ ἔγραψε ἡ Μάρθα μοναχή, ἡ συνοδός του, περιγράφει τὴν ἐπίσκεψι τοῦ ἁγίου σὲ ἕναν λεπρὸ ποὺ ἦταν κρυμμένος τότε σὲ ἕνα σπίτι γιὰ νὰ τὸν κοινωνήσει. Ἐπειδὴ τὰ χείλη τοῦ λεπροῦ εἶχαν φαγωθεῖ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια ἡ θεία Κοινωνία ἔτρεξε ἔξω καὶ ὁ ἅγιος Νικόλαος μὲ τὴν γλώσσα του τὴν ἔγλειψε ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀρρώστου. Καὶ ἔχοντας δεῖ αὐτὸ τὸ γεγονὸς καὶ γνωρίζοντας ὅτι ὁ ἅγιος Νικόλαος δὲν ἀρρώστησε ποτέ, ἀγανακτεῖ μὲ ὅσους φοβόντουσαν τότε τὴν Θεία Κοινωνία μήπως κολλήσουν ἀρρώστιες καὶ ἒλεγαν τοὺς φόβους τους. Καὶ ἐκφέρει τὴν κρίσι της γι’ αὐτοὺς: Παραλογισμοί συγχισμένων ἀπίστων.

Ἐμεῖς πλέον δὲν ξέρω ἄν εἴμαστε ἀπλῶς συγχισμένοι ἄπιστοι ποὺ παραλογιζόμαστε. Μᾶλλον γιὰ σύγχρονοι δαιμονισμένοι μοιάζουμε.

 Καὶ δὲν πρέπει νὰ ξεχνοῦμε ὅτι γιὰ τὴν διάλυσι τῆς χώρας καὶ τοῦ ἔθνους ἀπαραίτητη προϋπόθεσις εἶναι ἡ διάλυσις τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἐφ᾿ὃσον ἡ Ἱεραρχία συνεχίσει τὴν δουλικὴ ὑποταγή της στὴν Ἐξουσία καὶ τὴν ἀποκοπή της ἀπὸ τὸν λαό, ἡ μὲν Ἐξουσία θὰ τὴν πετάξει σὰν στυμένη λεμονόκουπα, ὁ δὲ λαὸς θὰ τὴν ἔχει σιχαθεῖ. Ὁπότε θὰ ἔχουν συμβεῖ σχίσματα καὶ διαιρέσεις καὶ ἀπώλεια κάθε ἐμπιστοσύνης στὴν ὄντως ὐποταγμένη ἱεραρχία δηλαδὴ ἀκριβῶς ἀυτὸ ποὺ ἐπιδιώκουν οἰ ἐπίβουλοι τοῦ λαοῦ μας καὶ κάθε ἀνθρώπου. Στὸ κέντρο τῆς στόχευσής τους εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, γιατὶ εἶναι τὸ κέντρο τῆς ἐλευθερίας τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Γι᾿αὐτὸ ὁ ἀνθρωποκτόνος τοποθετεῖ τοὺς κατάλληλους ποὺ θὰ ἐκτελέσουν τὰ προστάγματά του.

Καὶ βγαίνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ λέει: Εἶναι οἱ εἰδικοί, πλέον.

 Ἐλέγχουν τὶς ἔννοιες, τὴν σκέψι, τὸ σωστὸ καὶ τὸ λάθος. Ὅλα γίνονται γιὰ τὸ κοινὸ καλό. Ὅλα πρέπει νὰ γίνουν ἀπὸ σεβασμὸ καὶ αἴσθησι εὐθύνης. Ἄν λείπουν αὐτὰ, ὑπάρχει σὲ πρώτη φάσι τὸ πρόστιμο. Ἀργότερα θὰ ἀκολουθήσουν ἄλλα.

ΠΗΓΗ  aktines.blogspot.com