Τά πνεύματα πού ἀποκαλύπτονται σωματικά σέ ἀνθρώπους δέν εἶναι ἄγγελοι, ἀλλά δαίμονες

ὁσίου  Ἰγνατίου  Μπριαντσανίνωφ

Ὅ

λοι ἐμεῖς πού εἴμαστε αἰχμάλωτοι τῆς ἁμαρτίας, πρέπει νά ξέρουμε πώς ἡ ἐπικοινωνία μας μέ τούς ἁγίους ἀγγέλους εἶναι ἀφύσικη. Κι αὐτό γιατί ἡ πτώση μᾶς ἀποξένωσε ἀπ᾽ αὐτούς. Γιά τήν ἴδια ἀκριβῶς αἰτία μποροῦμε νά ἐπικοινωνοῦμε μέ τά ἐκπεσμένα πνεύματα, γιατί ἀνήκουμε στήν ἴδια τάξη. Τά πνεύματα ἐκεῖνα πού ἀποκαλύπτονται σωματικά σέ ἀνθρώπους πού βρίσκονται στήν ἁμαρτία, εἶναι στήν πραγματικότητα δαίμονες, ὄχι ἄγγελοι. Ὁ ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος λέει πώς «ἡ διεφθαρμένη ψυχή δέν εἰσέρχεται στήν ἁγνή βασιλεία καί δέν ἑνώνεται μέ τά πνεύματα τῶν ἁγίων» (Ὁμιλ.56). Οἱ ἅγιοι ἄγγελοι ἀποκαλύπτονται μόνο στούς ἁγίους, πού μέ τήν ἁγία ζωή τους ἔχουν ἀποκαταστήσει τήν κοινωνία μαζί τους. Οἱ δαίμονες πολλές φορές φανερώνονται μέ τή μορφή φωτεινῶν ἀγγέλων στούς ἀνθρώπους, γιά νά τούς ἐξαπατήσουν εὐκολότερα. Προσπαθοῦν νά τούς βεβαιώσουν πώς εἶναι ἀνθρώπινες ψυχές κι ὄχι πονηρά πνεύματα. Μερικές φορές προλέγουν τά μέλλοντα κι ἀποκαλύπτουν μυστήρια. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως δέν πρέπει σέ καμιά περίπτωση νά τούς ἐμπιστευτεῖ. Ἀνακατεύουν τήν ἀλήθεια μέ τό ψέμα. Χρησιμοποιοῦν περιστασιακά τήν ἀλήθεια, γιά νά ἐξαπατήσουν πιό εὔκολα. «Αὐτός γάρ ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός. Οὐ μέγα οὖν εἰ καί οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης», λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Β´ Κορ.ια´ 14-15). [...]

Λένε οἱ δαίμονες: «Εἶμαι ἡ ψυχή τοῦ τάδε μοναχοῦ». Δέν τούς πιστεύω βέβαια, ἐπειδή εἶναι δαίμονες. Ἐξαπατᾶ ὅμως ἐκείνους πού τούς δίνουν προσοχή. Γι᾽ αὐτό τόν λόγο ὁ ἀπόστολος Παῦλος διέταξε τόν δαίμονα νά σιωπήσει, μ᾽ ὅλο πού ἔλεγε τήν ἀλήθεια, ὥστε ἀργότερα νά μή μετατρέψει τήν ἀλήθεια αὐτή σέ πλάνη, νά μήν κερδίσει τήν ἐμπιστοσύνη τους κι ἀνακατέψει τήν ἀλήθεια μέ τό ψέμα. Τί εἶπε ὁ δαίμονας; «Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλουσιν ὑμῖν ὁδόν σωτηρίας» (Πραξ. ιστ´ 17). Ὁ ἀπόστολος ταράχτηκε μ᾽ αὐτό καί διέταξε τό ἐπίμονο πονηρό πνεῦμα νά βγεῖ ἀπό τήν παιδίσκη. Ποῦ ἦταν τό ψέμα πού εἶπε τό πνεῦμα, πώς «οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν»; Ἀπό τή στιγμή πού ἡ πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων βρίσκεται στήν ἄγνοια καί δέν μπορεῖ νά κρίνει σωστά αὐτά πού λέει ὁ δαίμονας, ὁ ἀπόστολος ἀπέρριψε ἀποφασιστι­­κά κάθε ἐμπιστοσύνη σ᾽ αὐτόν. «Ἐσεῖς ἀνήκετε στούς ἐκπεσμένους, εἶναι σάν νά τούς εἶπε ὁ ἀπόστολος. Δέν ἔχετε δικαίωμα νά μιλᾶτε ἐλεύθερα, σταματῆστε, μείνετε ἄλαλοι. Δέν εἶναι δικαίωμά σας νά κηρύττετε – αὐτό εἶναι ἔργο τῶν ἀποστόλων. Γιατί ἀντιποιεῖστε αὐτό πού δέν σᾶς ἀνήκει; Σταματῆστε, φύγετε!». Μέ τόν ἴδιο αὐστηρό τρόπο ἐπιτίμησε ὁ Χριστός τόν δαίμονα πού εἶπε «οἶδά σε τίς εἶ» (Μάρκ. α´ 24). Μᾶς ἔδωσε ἔτσι τήν ἐντολή νά μήν ἐμπιστευόμαστε τούς δαίμονες, ὅπως κι ἄν ἐμφανιστοῦν, ἀκόμα κι ἄν λένε τήν ἀλήθεια. Γνώριζε ὁ Κύριος πώς ἐμεῖς πρέπει νά δυσπιστή­­σουμε στούς δαίμονες σέ κάθε περίπτωση. Ἀκόμα κι ἄν λένε κάτι σωστό, ἐμεῖς ἄς ἀποστρέψουμε τό πρόσωπο κι ἄς φύγουμε μακριά ἀπ᾽ αὐτούς. Τήν ἀληθινή καί λυτρωτική γνώση πρέπει νά τήν μάθουμε ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, ὄχι ἀπό τούς δαίμονες. [...]

Στήν εἰκοστή ὄγδοη ὁμιλία του στό κατά Ματθαῖον ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέει πώς στήν ἐποχή του κάποιοι δαιμονισμένοι ἔλεγαν: «Εἶμαι ἡ ψυχή τοῦ τάδε». «Αὐτό εἶναι πραγματικά ψέμα, μιά πονηρή πλάνη,» προσθέτει ὁ μεγάλος ἅγιος. «Δέν εἶναι ἡ ψυχή τοῦ νεκροῦ πού κραυγάζει, ἀλλά ὁ δαίμονας προσποιεῖται καί θέλει νά πλανήσει τούς ἀκροατές του».

Οἱ δαίμονες δέν γνωρίζουν τό μέλλον. Τό μέλλον τό γνωρίζει μόνο ὁ Θεός καί ἐκεῖνοι στούς ὁποίους ὁ Θεός θέλει νά τό ἀποκαλύψει. Ὅπως ὅμως οἱ ἔξυπνοι καί ἔμπειροι ἄνθρωποι μποροῦν ν᾽ ἀναλύσουν τά γεγονότα πού ἔγιναν στό παρελθόν ἤ γίνονται τώρα καί νά προβλέψουν ἤ νά μαντέψουν τά μελλοντικά γεγονότα, τά πονηρά πνεύματα μποροῦν κι αὐτά μερικές φορές νά μαντέψουν σωστά καί νά προβλέψουν τό μέλλον (βλ. τόν Βίο τοῦ Ὁσίου Παχωμίου). Συχνά κάνουν λάθη καί συχνότερα λένε ψέματα, δημιουργοῦν σύγχυση κι ἀμφιβολία μέ τίς ἀσαφεῖς προβλέψεις τους. Μερικές φορές μποροῦν νά προβλέψουν ἕνα γεγονός πού ἔχει προκαθοριστεῖ στόν κόσμο τῶν πνευμάτων, ἀλλά δέν ἔχει πραγματοποιηθεῖ στόν κόσμο τῶν ἀνθρώπων.

 Ἐπιμέλεια  ΦΙΛΑΓΙΟΣ

(Ἀπό τό βιβλίο «Τά Πνεύματα» τοῦ ὁσίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ, Ἐκδόσεις Πέτρου Μπότση, σ.32-35)