Η συνοχή ως παράγοντας ενότητας

Από http://xrestia.gr/

Όταν ειδικοί καθηγητές πανεπιστήμιου ομολογούν ότι η παρεμπόδιση της ελεύθερης αναπνοής μπλοκάρει τη λειτουργία του αναπνευστικού μας συστήματος και προκαλεί υπολειτουργία του ανοσοποιητικού μας συστήματος, εμείς τι δεν καταλαβαίνουμε;

Όταν οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της “ιατρικής απολυτότητας” , άλλα έλεγαν πρίν και άλλα τώρα , και ότι το καλοκαίρι θα ζούσαμε μέσα στην μεγαλύτερη ασφάλεια λόγω ανόδου της θερμοκρασίας και τώρα δυστυχώς διαψεύδονται με την άνοδο των κρουσμάτων, γιατί δεν καταλαβαίνουμε ότι βαδίζουμε βάσει σχεδίου ή τουλάχιστον “βλέποντας και κάνοντας”;

Αυτή η υποχρεωτικότητα και ο κρατικός ολοκληρωτισμός, αναιρέθηκε με μία μόνο φράση του Αρχιεπισκόπου Κρήτης: “Δεν είμαστε σκλαβωμένοι, στο Ναό να μη φοράμε μάσκες”.

Όταν καταλαβαίνουμε ότι ασφυκτιούμε  και δε μπορούμε να αναπνεύσουμε, αυτό δεν είναι ενάντια στο νόμο του Θεού, να δηλητηριάζουμε μόνοι μας  τον ίδιο μας τον εαυτό;

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση επιτέλους, ότι τα πράγματα δυσκολεύουν. Όσοι είναι μισθωτοί, σταδιακά θα υποχρεωθούν να υποκύψουν σε όλα τα αναμενόμενα και  ενδεχόμενα και η οποιαδήποτε επέμβαση στον οργανισμό μας από δω και πέρα θα λειτουργεί ως γονιδιακό φακέλωμα ή και ως πηγή μόλυνσης.

Κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι ευελπιστούν να εξουσιάσουν όλους τους λαούς της γης, θα δημιουργήσουν μια βάση δεδομένων με όλα τα γονίδια του κάθε ανθρώπου, γνωρίζοντας έτσι όλες τις ασθένειες του, και μπορώντας να τον δηλητηριάσουν ή να τον εξοντώσουν άνετα και χωρίς ίχνη.

Μάλλον θέλουν το ψηφιακό – ηλεκτρονικό φακέλωμα να αντικατασταθεί από το γονιδιακό, και μετά να φέρουν και ένα τσιπάκι στον κάθε άνθρωπο, κάνοντάς τον τσιπαρισμένο άλογο ζώο στο στάβλο της παγκοσμιοποίησης, βολεμένο στη ζεστασιά της κοπριάς του και στο βόθρο της ακολασίας και των παθών.

Σε λίγο δε θα μπορούμε να πηγαίνουμε σε νοσοκομείο. Πηγαίνει κάποιος στο νοσοκομείο, για οποιοδήποτε πρόβλημα και του κάνουν τεστ για τον ιό, παρά τη θέλησή του. Πρέπει να τύχει σε κάποιο κοντινό μας πρόσωπο για να το πιστέψουμε;

Πήγε λοιπόν σε γνωστό δημόσιο νοσοκομείο των Αθηνών ένα πρόσωπο να κάνει κάποιες εξετάσεις, και ο επόμενος άνθρωπος που περίμενε να εξεταστεί διάβαζε με έκπληξή, εργαστηριακή εξέταση για κοβίντ. “Εγώ δε σας είπα να με εξετάσετε για κάτι τέτοιο”, λέγει με αγανάκτηση. Μα που να βρει το δίκιο του;

Πλέον κάποιος θέλει πολλή σκέψη για να πηγαίνει σε δημόσιο νοσοκομείο, διότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μπορεί να πάει για έναν απλό λόγο και να μην φύγει ποτέ από το νοσοκομείο…, καθόσον το σύστημα έχει γίνει αδίστακτο. Αν κάποιος αυτοβούλως φύγει από το νοσοκομείο, καταγγέλλεται στην αστυνομία: “γρήγορα πιάστε τον, μπορεί να έχει κοβίντ και δραπέτευσε”.

Το βρήκαν τώρα, η αστυνομία, και η πειθαρχία, τα μέτρα και οι αποστάσεις και η ψυχή στο στόμα. Ως πότε όμως; Μέχρι να πεθάνουμε όλοι από το φόβο μας;

Σε κάθε μεμονωμένη αντίδραση ανθρώπων το σύστημα επιβάλλει σύλληψη και φυλάκιση. Ένας ευυπόληπτος πολίτης καταλήγει στο αστυνομικό τμήμα, του σαρώνουν τις παλάμες από κάθε πλευρά, για λήψη ηλεκτρονικών αποτυπωμάτων, του βγάζουν και μια φωτογραφία με ειδικό αριθμό εγκληματία. Και πλέον ένας λιγότερος, στον αγώνα για την ελευθερία.

 Έτσι θαρρούν. Για ποιό λόγο; Διότι ίσως το σύστημα έχει καταλάβει ότι λίγοι αντιδρούν. Το αποτέλεσμα. Συνεχώς η νομοθεσία αλλάζει και επιβάλλει ποινές σε κάθε αντίδραση. Με το φόβο συνεχώς λιγοστεύουν οι αντιδράσεις. Όσοι αντιδρούν είναι λίγοι και μόνοι. Και συλλαμβάνονται πολύ εύκολα, διότι κάθε προσωπικό δικαίωμα έχει καταπατηθεί με αλλαγή της νομοθεσίας. Οι λογικοί πολίτες πλέον λογίζονται κακοποιά στοιχεία!!! Και οι υπόλοιποι αδαείς κοιτούν και λένε… “κοίτα τον τάδε τον έπιασαν, γράψαν πρόστιμα…”.

Λόγια παράλογα! Σαν λόγια μεθυσμένης γυναικός, όπως αναφέρει η Αποκάλυψη. Όλοι πίνουν από το κρασί της αργολογίας και ειδησεολογίας και μεθούν. Και δεν ξέρουν τι λένε. Είναι δυνατόν όλοι να χαίρονται με το να περιγελούν ή να εκφοβίζουν όσους αντιδρούν; Μάλλον οι περισσότεροι δεν έχουμε καταλάβει τι μας περιμένει.

Αν ένας γονιός πει “δε στέλνω το παιδί μου στο σχολείο”, θα φθάσει το κράτος να τον φυλακίσει, διότι η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική, ή με αλλαγή της νομοθεσίας, να του πάρει ακόμα και την επιμέλεια και κηδεμονία, με την αιτία ότι αφήνει το παιδί εκτεθειμένο σε μικρόβια και δείχνει “γονεϊκή ανευθυνότητα”.

Οι Σύλλογοι Γονέων πρέπει να σκεφθούν πολύ για τη συμμετοχή των παιδιών τους στο σχολείο, αλλιώς θα δημιουργηθεί πρόβλημα μεγάλο.

Δεν πρέπει να ερμηνεύουμε πια το παράλογο με τη λογική μας. Το παράλογο δεν έχει λογική.

Ήδη άρχισαν να διογκώνονται οι διαμαρτυρίες σε Γαλλία, Γερμανία και Αγγλία ενάντια στην “ιατρική τυραννία”.

Η μόνη λύση είναι να έχουμε ενότητα ως κοινωνία Ορθοδόξων Χριστιανών, διότι η ενότητα μεταξύ κοσμικών ανθρώπων είναι δύσκολη. Κάποιος ιερομόναχος είπε κατά τη διάρκεια των Χαιρετισμών, κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ότι εάν δεν τελείωνε το θέμα του ιού με τον Ακάθιστό Ύμνο, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν ένας εμφύλιος διχασμός του λαού.

 Ήδη κάτι τέτοιο έχει αρχίσει να γίνεται. Αν δεν βρούμε την ενότητα και πάλι, τότε πάμε χαμένοι. Ο ένας ήδη μαρτυρά τον άλλον. Οι σεκιούριτι επιπλήττουν. Κάθονται όλοι και θερμομετρούνται με λέιζερ, με άγνωστες συνέπειες για το δέρμά τους, αντί να έχουν απλό θερμόμετρο μαζί τους, και να λένε: “με αυτό θερμομετρήστε με, αν θέλετε”, αν όχι,  ας κλείσουν όλα από έλλειψη πελατών.

Οι μοδάτοι νέοι – νέες του ΕΟΔΥ (Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας) έχουν αυτοκίνητα περιπολίας και παρακολουθούν. Η αστυνομία παρακολουθεί με πολιτικά αυτοκίνητα (εκτός των περιπολικών που αλωνίζουν κάθε δρόμο και οδό). Το χαζοκούτι του διαβόλου με τις κεραίες του στα κεραμίδια και με τα κολοκύθια του πάνω από τα κεφάλια μας (όπως λέει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός), κάνει τους ανθρώπους να χαζεύουν. To κτηματολόγιο και η εφορία αφαιμάζουν οικονομικά τον ήδη εξαθλιωμένο Έλληνα. Τα νήπια και τα βρέφη συνηθίζουν σε ένα νέο άηθες ήθος, γυρνώντας γυμνά πέρα δώθε και οι γονείς τα καμαρώνουν.  Οι οικονομικοί υπάλληλοι εκβιάζουν τον κόσμο να βάλει άλλη ταμειακή, να συνδέεται με το διαδίκτυο, και κάθε λεπτό το κράτος να ξέρει τι πουλά. Δεν ξέρουν ότι έτσι το κράτος πια δε θα χρειάζεται λογιστές, καθότι θα έχει μόνο υπολογιστές. Σε ποιόν θα πω όμως κατόπιν ότι το σύστημα έκανε κάποιο λάθος, και πρέπει να πληρώσω μερικά χιλιάρικα; Στο σύστημα; Μα το σύστημα έχει πέσει. Είναι “εκτός”  λέει.  Εώς πότε θα τα ανεχόμαστε όλα αυτά;

Είμαστε ή δεν είμαστε εικόνες του Θεού; Μπορούμε ή δε μπορούμε να γίνουμε θεοί κατά χάριν; Λιτανείες και προσευχές τώρα, σε κάθε τόπο, σε κάθε σπίτι, σε κάθε χωριό.

Ας πάρουμε όλα τα μέτρα της ορθόδοξης παράδοσης.  Διότι ήρθαν να μας κυβερνήσουν “τα άλαλα και τα μπάλαλα” που έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Η μόνη ασθένειά μας είναι η ασέβεια. Πώς να τα βάλεις με το αόρατο, το απρόσμενο, το άγνωστο, το παράλογο, το δαιμονικό;

Μόνο με πίστη στο Χριστό. Και με ενότητα. Η ενότητα δίδει την ισχύ.

 ΠΗΓΗ