(1) Ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων ξεκινάει μέ φύλλα
δάφνης καί μέ φῶς στεφανωμένη, ἡ Ἑλλάδα αἰώνια στούς ἑπτά οὐρανούς περνάει καί
πλημμυρίζει Φῶς τήν Οἰκουμένη.
(Α΄ ἐπωδός): Γαλήνιο
πρόσωπο μάτια καθαρά ἔχει ὁ Χριστός στό
εἰκόνισμά Του, πουθενά κι ἄν θά ψάξεις γιά νά βρεῖς, δέν εἶν’ ἡ ἀλήθεια ἔξω ἀπό
τόν Χριστό.
(Β΄ ἐπωδός): Λόγια
πανέμορφα, ἅγια, χρυσά, γραμμένα μέ τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας στό Σταυρό Του, καί
σκορπᾶ ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ τήν εὐλογία ὁλοῦθε μυσταγωγικά.
------------------------
(2) Ἅγια Σοφιά, Πάϊκον, Ἅγιον
Ὅρος, Πάτμος, Μετέωρα, Μυστρᾶς, Θεσσαλονίκη, τήν Ρωμιοσύνη μήν τήν κλαῖς σάν
πάει νά σβήσει, γιατ’ ὁ Θεός θέλει κι ἄλλο αὐτή νά ζήσει.
(Α΄ ἐπωδός): Ὤ! ὤ! Ρωμηοσύνη μου σοφία πού ’χεις βγάλει,
τήν πλουσιότερη καί ἄρτιά σου γλώσσα, καί τά λόγια τά σοφά τά θεϊκά, τά
στόλισες μ’ ἀκρίβεια, μεγαλωσύνη κι ἀρχοντιά.
(Β΄ ἐπωδός): Ἀρχαία γλώσσα ὁ Θεός σ’ ἔχει προικήσει, τήν
τελειότητα καί πλήρη τήν σοφία, καί μ’ αὐτήν, τήν ἀλήθεια διαλαλᾶ, τῆς ἀθεΐας
τά σκοτάδια διασκορπᾶ.
------------------------------
(3) Ἑλλάδα χώρα μ’ ὁ Θεός
σοῦ ’χει χαρίσει, τήν ὀμορφιά, τήν λεβεντιά, τήν δύναμή σου, τό φῶς τῆς Πίστης
πού ἔδωσες σ’ ὅλο τόν κόσμο, ποτέ σου ἐσύ, ποτέ μήν λησμονήσεις.
(Α΄ ἐπωδός): Γαλάζια
θάλασσα, πράσινα βουνά, γεμάτ’ ἀπ’ ἐκκλησιές ἡ χώρα μου σπαρμένη, φανερά,
λαμπερά, καθαρά, λάμπει ὁ Σταυρός στούς τρούλους τῶν ναῶν ἀπό ψηλά.
(Β΄ ἐπωδός): Γαλάζια
θάλασσα, πράσινα βουνά, λούζονται στό φῶς θαλασσοπούλια, στοῦ Αἰγαίου τά
καθάρια τά νερά, λευκά ἐκκλησάκια ἀντιφεγγίζουν τό πρωΐ τά δειλινά.
---------------------------------
(4) Ἡρωϊσμούς μέσα σέ θλίψεις καί σέ μπόρες, οἱ
πρόγονοί μας δείξαν μέσ’ στήν Ἱστορία, καί θυσιάζονταν γιά δυό μόνο ἀξίες, τήν
Πίστη τους καί τήν Ἐλευθερία.
(Α΄ ἐπωδός): Ἥρωες, μάρτυρες, πρόσωπα σεμνά, σ’ ὅλους
μας θυμίζουν Θερμοπῦλες νά φυλᾶμε, καί τῆς Πίστης τό διαμάντι τ’ ἀκριβό, μήν
ξεπουλᾶμε μ’ ὅποιο ἀντίτιμο τόν θησαυρό.
(Β΄ ἐπωδός): Ἥρωες, μάρτυρες, πρόσωπα σεμνά, σ’ ὅλους
μας θυμίζουν Θερμοπῦλες νά φυλᾶμε, καί τῆς Πίστης τό διαμάντι τ’ ἀκριβό, μήν τό
προδώσουμε σέ πανθρησκεία κι οἰκουμενισμό.
-------------------------------------
(5) Ἕνα εἶν’ τό χρέος πού ἐμεῖς θέ νά φυλᾶμε, γιά νά μή
φύγει ἡ ἐξ ὕψους εὐλογία, τήν μοναδικότητα τῆς Πίστης μήν πουλᾶμε στούς αἱρετικούς
καί τήν κακοδοξία.
(Α΄ ἐπωδός): Ἤρεμα πρόσωπα, λεπτά ἀσκητικά, ἔχουνε οἱ ἀσκητές
στίς τοιχογραφίες, καί εὐλογεῖ ὁ Παντοκράτωρ ὁ Χριστός, ἀπ’ τῶν ναῶν τόν θόλο ἐκεῖ
ψηλά ζωγραφιστός.
(Β΄ ἐπωδός): Γαλήνια πρόσωπα, μάτια φωτεινά, χαρίζει ὁ
Χριστός σ’ ὅσους Τόν πιστεύουν, καί χαρά στήν καρδιά σταθερά, μέσα στό φῶς
Του ζοῦνε μυστικά οἱ χριστιανοί. (δίς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου