Η Χριστοποίηση του ανθρώπου

Επιμέλεια : Χαράλαμπος Μουζουρίδης - Θεολόγος

Ω ! Πόσο μεγαλειώδες είναι το μυστήριο τούτο ! Τί φοβερό και υπέροχο , αλήθεια , είναι να αναμιχθεί ο νους του Χριστού με το δικό μας νου ! Να γίνει ένα η θέλησή Του με δική μας θέληση !

Το Σώμα Του με το σώμα μας και το Αίμα Του με το αίμα μας !

Τί θα γίνει ο νους μας όταν γίνει θείος νους ! Τί η θέλησή μας όταν γίνει όμοια με την μακάρια θέληση ! Τί ο χοϊκός , όταν υπερνικήσει εκείνο το πυρ !

Και ότι αληθινά έτσι συμβαίνει , μας το βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος, που λέει , ότι δεν έχει δικό του νου , ούτε θέληση , ούτε ζωή , αλλά όλα αυτά γι’αυτόν είναι ο Χριστός . Λέει προς τους Κορινθίους : ‘‘ νουν Χριστού έχομεν ’’ ( Β΄ Κορ. 2 , 16 ) και ‘‘ ζητείτε την πείρα του Χριστού που ομιλεί μέσα μου ’’ ( Β΄ Κορ. 13 , 3) και ‘‘ νομίζω ότι έχω Πνεύμα Θεού ’’ ( Α΄ Κορ. 7, 40 ) και ‘‘ φιλώ υμάς εν σπλάχνοις Ιησού Χριστού ’’ ( Φιλιπ. 1, 8 ) . Επομένως , γίνεται φανερό , ότι είχε την ίδια θέληση με Εκείνον. Και συνοψίζοντας όλα αυτά , λέει : ‘‘ δεν ζω πλέον εγώ , αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός ’ ’ ( Γαλ. 2 , 20 ) . Τόσο τέλειο είναι το μυστήριο αυτό ! Τόσο πιο υπέροχο από κάθε άλλο μυστήριο και τόσο πιο πολύ οδηγεί στην κορυφή των αγαθών, επειδή εδώ βρίσκεται και ο τελικός σκοπός κάθε ανθρώπινης προσπάθειας ! Γιατί σ’αυτό το μυστήριο συναντάμε τον ίδιο τον Θεό , και ο Θεός ενώνεται με μας στην τελειότερη ένωση . Αληθινά , ποια ένωση θα μπορούσε να υπάρξει ανώτερη από το να γίνουμε ένα πνεύμα με τον Θεό ;

Γι’αυτό , το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας , παρέχει την τελείωση και στα άλλα μυστήρια . Και από τη μια παρέχει τη βοήθεια στην τελετή της μύησης , καθώς χωρίς αυτήν δεν μπορούν να μυήσουν. Κι’ από την άλλη βοηθάει τον πιστό μετά τη μύηση να ξαναβρεί , όταν χρειαστεί , την ακτίνα που έλαβε από τα μυστήρια και έχασε με το σκοτάδι των αμαρτιών . Το να ξαναζωντανεύει κανείς πάλι , όταν χαθεί και νεκρωθεί από την αμαρτία , είναι αποκλειστικό έργο της Ιερής Τράπεζας . Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί με τις δικές του δυνάμεις να αναστηθεί ο πεσμένος από την αμαρτία άνθρωπος, ούτε να νικηθεί η κακία με την ανθρώπινη δικαιοσύνη . Η αμαρτία αποτελεί ύβρη στον ίδιο τον Θεό, όπως έχει λεχθεί , ‘‘ δια της παραβάσεως του νόμου ατιμάζεις τον ίδιο τον Θεό ’’ ( Ρωμ. 2 , 23 ) . Και απαιτείται ανώτερη αρετή από την ανθρώπινη , που θα μπορέσει να εξαλείψει το έγκλημα . Κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να συμφιλιωθεί με τον Θεό , προσφέροντας τη δική του δικαιοσύνη . Ούτε ο παλαιός νόμος μπόρεσε να εξαλείψει την έχθρα , ούτε και αυτοί που ζουν στη χριστιανική χάρη θα μπορούσαν να κατορθώσουν την ειρήνευση με τον Θεό , όσο ζήλο και προσπάθεια κι΄ αν είχαν . Γι’ αυτό , επειδή εμείς δεν μπορούσαμε να επιδείξουμε δικαιοσύνη , ‘‘ έγινε για μας ο ίδιος ο Χριστός δικαιοσύνη από το Θεό και αγιασμός και απολύτρωση ’’ (Α΄ Κορ. 1 , 30) και λύει την έχθρα στη σάρκα Του ( Εφ. 2 , 14-16 ) και μας συμφιλιώνει με τον Θεό , όχι μόνο στη φύση , ούτε μόνο όταν πέθανε , αλλά κάθε φορά και με κάθε άνθρωπο προσωπικά , όπως τότε όταν σταυρώνονταν έτσι και τώρα στην ευωχία αυτή , που ζητάμε συγνώμη για τις αμαρτίες μας έμπρακτα δια της μετανοίας ……

Στον Σωτήρα μας Χριστό συναντάμε το κορύφωμα της θείας φιλανθρωπίας και με όσα ενήργησε δίδαξε στους ανθρώπους , πόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ( Ιωαν. 3 , 16 ) και πόση είναι η φροντίδα Του για το γένος μας . Πράγματι , ο Πατέρας δεν έχει να δώσει μεγαλύτερες και καλύτερες δωρεές από εκείνες που κατέθεσε στην ανθρώπινη φύση κατά την κάθοδο του Μονογενούς Υιού Του. Μόνο ο Μονογενής Υιός ήταν δυνατό να διατηρήσει όλα όσα αρμόζουν στον Πατέρα . Και αυτά ήταν η δόξα που οφείλονταν από παλαιά , αλλά δεν ήταν δυνατόν να προσφερθεί από κανέναν άνθρωπο . Μόλις ο Μονογενής Υιός επιτέλεσε ‘‘ όλο το έργο , λέγει προς τον Πατέρα : ‘‘ εγώ σε εδόξασα επάνω στη γη , εφανέρωσα το όνομά σου στους ανθρώπους ’’ ( Ιωαν. 17 , 4 ) .

[ Από τον Δ΄ Λόγο ‘‘ Περί της εν Χριστώ ζωής ’’ του Αγίου Νικολάου Καβάσιλα ]