Στα επόμενα χρόνια όλοι θα θυμούνται ότι οι ορθόδοξοι κάνανε Πάσχα το Σάββατο!

Στέφανος Παναγόπουλος

Θα φανεί ότι ομιλώ κάπως σκληρά σ’ αυτήν τη δημοσίευση, διότι για κάποια πράγματα δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τα πεις παρά μόνο ως έχουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως τα λέμε για να κατακρίνουμε τους άλλους και να υπερυψώσουμε εαυτούς.

Αντιθέτως, προσπαθούμε έστω και με τον έσχατο τρόπο να καταδείξουμε το μείζον πρόβλημα που υπάρχει, μήπως και σωθεί κάποια ψυχή.

Διότι δεν μπορεί ο Επίσκοπος που έχει τη ποιμαντορική ράβδο, τη γκλίτσα του τσοπάνη δηλαδή, αντί να φέρνει το κοπάδι εκεί που πρέπει όπως ο καλός ποιμήν, δηλαδή στην ακρίβεια της πίστεως, να το ακολουθεί μονίμως με την οικονομία και να σκαρφίζεται μόνο τρόπους να κάνει περισσότερη οικονομία.

Ο παππούς μου έλεγε ότι: «Αν είσαι στην ακρίβεια της πίστεως και εκπέσεις για τον οποιοδήποτε λόγο, θα βρεθείς στην οικονομία και εκεί μπορείς να σωθείς. Αν είσαι στην οικονομία και εκπέσεις, πού θα βρεθείς;»

Η Εκκλησία έχει αλλάξει πολλά τυπικά και πάντοτε οι αλλαγές που γίνονταν για λόγους οικονομίας δεν αφορούσαν όλα τα θέματα. Κάποια πράγματα, όπως είπαμε και άλλοτε, μένουν στη σωστή τους θέση ώστε να θυμίζουν ότι ακριβώς γίνεται οικονομία και δεν είναι αυτή η ακριβής τάξη. Έτσι λοιπόν διασφάλιζε – και πάντοτε όταν το κάνει διασφαλίζει – ότι η οικονομία που κάνει θέλει να φέρει τον άνθρωπο εις επίγνωσιν αληθείας και να τον επιστρέψει στην ακρίβεια. Γι’ αυτό και η οικονομία έχει όρια.

Δεν γίνεται, λοιπόν, ξαφνικά ενώ είμαστε στο τυπικό Α, που έχει τις χ και ψ πράξεις οικονομίας, να θυμόμαστε ότι παλαιότερα που η Εκκλησία τηρούσε την ακρίβεια, και είχε άλλο τυπικό, έκανε το Β και το Β αυτό να το απομονώνουμε και για μια έκτακτη συνθήκη, όπως την ανακηρύσσουν κάποιοι, να λέμε «και τώρα μπορεί να γίνει το Β, και δεν είναι λάθος!».

Είναι μέγα λάθος. Μέγιστο!

Διότι έτσι, τη λιγοστή ακρίβεια που είχε απομείνει την ξηλώνουμε. Χωρίς δε ακρίβεια, είμαστε εν πλήρη πλάνη. Κι ενώ δίνονται τα περιθώρια τόσο ώστε να επιστρέψουμε στην πρώτη ακρίβεια, αν χρειαστεί – που είναι και το βέλτιστο, όσο και χωρίς να παραβούμε τον οποιοδήποτε κανόνα Οικ. Συνόδου ή άλλο τι, να τελεστούν αυτά που πρέπει να τελεστούν, όλα αυτά τα παραβλέπουμε και πάμε να ψάξουμε σε αρχαία τυπικά που κανονίστηκαν υπό άλλες συνθήκες, σε άλλο τελείως πλαίσιο, που η Εκκλησία λειτουργούσε τελείως διαφορετικά μόνο και μόνο για να υποστηρίξουμε το έθιμο του εορτασμού της Αναστάσεως βράδυ και να ικανοποιηθούν οι πολλοί που δίνουν το παρόν για το πολύ μισή ώρα και ύστερα διασκορπίζονται αρνούμενοι να εισέλθουν στο δείπνο του Αναστάντος Κυρίου.

Και φτάνουν κάποιοι να πουν το χείριστο: «Δεν πειράζει. Θα είναι μόνο για φέτος! Δεν θα είναι για πάντα. Άρα δεν πειράζει.» Αχ, ταλαίπωρε άνθρωπε! Να ήξερες πόσους έχει ρίξει ο διάβολος στα τρίσβαθα της κολάσεως ξεκινώντας από τέτοιους δεξιούς λογισμούς. Τι αναστήματα έχουν πέσει!

Σάμπως και στην αμαρτία τα ίδια δεν παθαίνει ο άνθρωπος; «Ε, μια ματιά δεν πειράζει… Ένα φιλί δεν πειράζει… Ας το κάνω τώρα αυτό και θα τακτοποιηθεί με τον γάμο…» και τον φτάνει μέχρι φόνου και αυτοκτονίας τον άνθρωπο από μια αθώα για εκείνον πρόσκαιρη υποχώρηση, εκτός κι αν ο Κύριος επέμβει για λόγους που Εκείνος ξέρει και αντιστηρίξει χείρα αυτού τον άνθρωπο που πάει να καταρραχθεί. Και μοναχοί έχουν πέσει έτσι. Και Επίσκοποι έχουν πέσει έτσι. Κανείς δεν έχει μείνει όρθιος που έδωσε βήμα ποδός στον σατανά να εισέλθει εντός του και δεν του κοινοποίησε έξωση το ταχύτερο δυνατό δια της εξομολογήσεως και της μετανοίας.

Και βέβαια, υπάρχει πάντα και το άλλο άκρο σ’ αυτήν την ιστορία. Αντί να δει κάποιος τι επιλογές υπάρχουν και ποια είναι τα περιθώρια εντός των οποίων μπορεί να δράσει, να απολυτοποιήσει μόνο μια επιλογή αντίδρασης και να κολλήσει σ’ εκείνην, συνήθως αυτήν που ο ίδιος μπορεί να κάνει, ή θέλει να κάνει, ή θεωρεί την πιο σωστή, και έτσι αντί να βοηθά και άλλους να μείνουν σωστοί, τους κατηγορεί που δεν στέκονται όπως αυτός. Ο Διάβολος δυστυχώς, βάλλει και από αριστερά και από δεξιά. Αν δεν μπορεί να σε ναρκώσει ώστε να μην κάνεις το σωστό, προσπαθεί κατόπιν να σε βάλει να νιώθεις ότι μόνο η δική σου επιλογή είναι η σωστή και άρα να δημιουργεί αδιέξοδα δι’ αυτού του τρόπου, βλ. Προφήτης Ηλίας.

Ωστόσο, αυτό δυστυχώς είναι το πνεύμα της εκκοσμίκευσης, όπως έχουμε πει πολλές φορές και για το οποίο μάς προειδοποίησε πολλάκις ο Κύριος «προσέχετε ἑαυτοῖς ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων, ἥτις ἐστὶν ὑπόκρισις» (Λουκ. ιβ΄ 1).

Η εκκοσμίκευση πάντοτε ψάχνει για οικονομία στους κανόνες της Εκκλησίας, στις ακολουθίες, στα επιτίμια. Μόνο για οικονομία· η ακρίβεια δεν της αρέσει. Και γι’ αυτό η Παναίρεση του Οικουμενισμού που ταλανίζει τα σπλάχνα της Εκκλησίας δεκαετίες τώρα υποστηρίζεται από Χριστιανούς εκκοσμικευμένους, που δεν τηρούν την ακρίβεια αλλά μόνο κάποιους εξωτερικούς τύπους.

Τώρα, δυστυχώς, με την παράσταση που παίξανε οι σκοτεινές δυνάμεις στο θέατρο της ιατρικής, (το οποίο όπως όλα δείχνουν είχαν ξανά προσπαθήσει να παίξουν το 2009 με τον H1N1 αλλά φαίνεται ότι οι λαοί δεν ήταν ακόμη έτοιμοι τότε και χρειάστηκε μια δεκαετής οικονομική κρίση για κάποιες χώρες, όπως η δική μας, ώστε να εξαθλιωθούν και να υπερπηδηθούν ορισμένα αναχώματα), στριμώξανε μεταξύ Οικονομίας και Αγάπης και πολλά άλλα πρόσωπα στον εκκλησιαστικό χώρο που έδειχναν ότι στέκονταν καλά. Διότι στους ασθενείς η Εκκλησία κάνει οικονομία και αγάπη. Οπότε, όταν τους βγάλεις όλους ασθενείς, ξαφνικά η Εκκλησία μόνο οικονομία μπορεί να κάνει. Είναι παμπόνηρο το σκεπτικό τους, αλλά οι άγιοί μας και ο Κύριός μας μάς είχε προειδοποιήσει ότι η διέξοδος από ένα τέτοιο δίλημμα, από μια τέτοια παγίδα είναι η τήρηση των εντολών και η συνεχής κοινωνία μαζί Του.

Κι έχω τονίσει πολλές φορές ότι κι όλο αυτό που γίνεται είναι φιλανθρωπία του Κυρίου προς αυτούς, διότι για να φτάσει κάποιος να παραβαίνει έστω και μία εντολή του Κυρίου ή των Αποστόλων Του, ή Οικουμενικών Συνόδων -την πιο μικρή, σας λέω- κάτι υπάρχει μέσα που δεν έχει τακτοποιήσει και το εκμεταλλεύεται ο Διάβολος.

Διότι δεν μπορεί ο Θεός που ο Ίδιος δήλωσε «ὅτι τὸ ἐν ἀνθρώποις ὑψηλὸν βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. ιστ΄ 15) να συμφωνεί τώρα που οι ίδιοι του οι λειτουργοί Τον έχουν παραγκωνίσει και διώχνουν τους πιστούς από τους ναούς φοβούμενοι μην τους κλείσει το κράτος. Λες και μόνο στον ναό μπορούν να τελεστούν τα μυστήρια. Τα τυπικά τα αρχαία τα θυμούνται να τα ανατρέξουν για να κάνουν οικονομία εν τη οικονομία, αλλά στις Πράξεις των Αποστόλων και στην πρωτοχριστιανική εκκλησία δεν μπορούν να πάνε για να δουν πώς λειτουργούσε η Εκκλησία χωρίς ναούς.

Αλλά δεν τους διώχνουν γιατί φοβούνται το κράτος! Οι ίδιοι δυστυχώς φοβούνται, διότι όπως είπαμε η εκκοσμίκευση έχει διαβρώσει δεκαετίες τώρα το πλήρωμα της Εκκλησίας· όσοι δηλαδή της το επέτρεψαν διαβρώθηκαν. Κάποιοι αγωνίστηκαν και έμειναν ακέραιοι, άλλους τους διεφύλαξε και τους διαφυλάττει ο Κύριος επειδή τους κρατά για άλλον σκοπό.

Εν πάση περιπτώσει, για να μην μακρυγορώ, διότι ο χρόνος πλέον είναι πολύτιμος, για πολλούς λόγους.

1. Σε οποιαδήποτε λειτουργία γίνει μετά τη 12η νυκτερινή, για οποιονδήποτε λόγο (όπως π.χ. στην Πάτρα που θα τελεστούν Θ. Λειτουργίες 07:30 -10:00 το πρωί της Κυριακής, προς αποφυγήν συνωστισμού όπως το λένε), ο πιστός έχει ευλογία να πάει και λατρεύοντας σωστά τον Κύριο να μεταλάβει, εφόσον είναι τακτοποιημένος στα θέματα των προσωπικών του αμαρτιών και να εορτάσει την Ανάσταση.

2. Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα για μετά τις 12, ας λάβει την πνευματική του τροφοδοσία Μ. Πέμπτη και Μ. Σάββατο το πρωί και το βράδυ της Αναστάσεως να διαβάσει μόνος του τον όρθρο, χωρίς να καταλύσει την αυστηρή νηστεία του Μ. Σαββάτου, το μόνο Σάββατο που νηστεύεται όλον τον χρόνο, πριν παρέλθει η 12η νυκτερινή.

Στώμεν καλώς!

Το τι θα κάνουν οι άλλοι είναι δικό τους θέμα. Εμείς, για την αγάπη του Χριστού, συντασσόμεθα με τους Αγίους Πατέρες που μας βλέπουν από ψηλά και περιμένουν να δείξουμε αυτή τη στιγμή το ίδιο σθένος με εκείνους, που συμμετείχαν σε Συνόδους με δεκάδες τραύματα ή μετά από δεκάδες κακουχίες και βασανιστήρια με μόνο άξονά τους να μην αλλοιωθεί τι από το Ευαγγέλιο και να μην αλλοιωθεί το ψυχοσωτήριο κήρυγμα του Κυρίου μας, του οποίου το μεγαλύτερο κεφάλαιο είναι φυσικά η Ανάστασή Του.

Διότι τι θα πουν στο μέλλον; Μήπως θα καθίσει κανείς να σκεφτεί ότι η εκκλησιαστική μέρα ξεκινά από τις 6 το βράδυ; Όχι φυσικά. Το μόνο που θα μείνει θα είναι ότι το 2021 οι Ορθόδοξοι στην Ελλάδα γιόρτασαν το Πάσχα Σάββατο.

Ή ότι το εκκλησιαστικό έτος (το οποίο αρχίζει πρώτη Σεπτεμβρίου) έχει κάποιο ουσιαστικό αντίκτυπο στα καθημερινά έγγραφα των Μητροπόλεων; Μήπως γράφουν αντί για 27.4.2021… 27.8.2021; Όχι φυσικά. Το πολιτικό ημερολόγιο χρησιμοποιούν.

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, και «καλὴν ἀπολογίαν τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ» ας έχουμε.

ΠΗΓΗ orthopraxia