....Άνοιξε τα μάτια του ο Φώτος σαν από όνειρο αληθινό …Χαμογελά που τα
θυμάται όλα τούτα …
Μπροστά στην ωραία Πύλη κρατώντας την κόκκινη λαμπάδα του . Μεγάλος πια ,
φοιτητής στην Πάτρα, στο Μαθηματικό …Αυτό δα έλειπε , να μην έρθω το Πάσχα στο
χωριό μου ! έλεγε σ΄ όποιον τον χαιρετούσε …
Γεμάτη η Εκκλησία και έξω μάχη σωστή …
-Αφήσαμε άξιους διαδόχους ! λέει στον Μήτσο και τον Βαγγέλη που στέκουν
δίπλα του ! Ναι ! Ναι ! Συμφωνούν εκείνοι με καμάρι!
Σβήνουν τα φώτα …Βγαίνει ο παπά-Σωτήρης με το Άγιο Φως ! Γερασμένος του φαίνεται και κάπως μελαγχολικός !
Αυτός ο ήσυχος παππούλης που ποτέ δεν τους θύμωσε, ακόμα και όταν έκαψαν
μια Μεγάλη Παρασκευή το υφαντό στρωσίδι μπρος στο παγκάρι , αφού θέλησαν να
τρομάξουν τις γιαγιάδες που δεν ακολούθησαν την περιφορά και έμειναν μέσα στην
Εκκλησία ! Τα γέλια που κάνανε τότε ! Διαβάζει το Ευαγγέλιο ύστερα και μόλις
που ακούγεται η φωνή του μέσα στην χαρούμενη αναστάτωση …-Και του χρόνου !
Χρόνια πολλά ! ευχές συνέχεια και όλο αγκαλιές και φιλιά με αυτούς που τώρα
μπαίνουν τελευταίοι …
Μόλις ακούγεται το Χριστός Ανέστη , κρότοι , φασαρίες , επιφωνήματα και
σπρώξιμο προς την πόρτα…
-Σταματήστε ! Σταματήστε !
Ασυνήθιστα δυνατή η φωνή του παπά τους κάνει όλους να στραφούν προς το
μέρος του .
Οι ψαλτάδες σωπαίνουν …Κάποιοι είχαν προλάβει ήδη να βγουν...
-Ακούστε με σας παρακαλώ ! Ποτέ μου δεν σας μίλησα , μήτε σας μάλωσα για
τίποτα …Μετανιώνω όμως , έστω και τώρα στα γεράματα , που δεν το τόλμησα
πρότερα ! Χριστός Ανέστη αδελφοί μου ! Χριστός Ανέστη ! Τα μάτια του γεμίζουν
δάκρυα …
- Άντε παπά τελείωνε ! πετάγεται ένας …θα κρυώσουν και οι γαρδούμπες ! λέει
με νόημα και όλοι γελούν μαζί του …
-Η καρδιά μας κρύωσε παιδιά μου … Θα την ξαναζεστάνετε την μαγειρίτσα …Την
καρδιά όμως μόνο ο Χριστός ο Αναστημένος μπορεί να την θερμάνει …Ακούσατε τι
έγινε μόλις πριν λίγο ; Αναστήθηκε ο Χριστός και εμείς του γυρίζουμε την πλάτη
και φεύγουμε …Και έπειτα θα πούμε : κάναμε Πάσχα ! Με την γαστέρα μας κάναμε ή
με τον Χριστό ; Δεν θα σας κουράσω άλλο ! Άλλωστε δεν έχω και μόρφωση να σας πω
ωραία λόγια, Θεολογικά … Μόνο… να δείτε τα δάκρυά μου και θυμηθείτε αυτό που σε
λίγο μόλις θα ακουστεί απ΄ το στόμα μου : Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν
οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν. Μα την
αλήθεια , όπως σας βλέπω κάθε χρόνο να ξεμακραίνετε βιαστικοί για τα σπίτια σας
, αναρωτιέμαι …
Ποιους άραγε εννοούσε ο προφήτης μόλις τα γραφε αυτά τα λόγια , χίλια και
χρόνια πριν κατέβη ο Θεός στη γη ; Μήπως εμάς αδέλφια μου ; Με το που ακούγεται
το Χριστός Ανέστη διασκορπίζεστε και φεύγετε μακριά από τον Αναστημένο Κύριο
…Τι είστε λοιπόν , εχθροί Του ; ή μήπως Τον μισείτε ;
- Ούτως απολούνται οι αμαρτωλοί από προσώπου του Θεού. Και οι δίκαιοι ευφρανθήτωσαν , θα ψάλλουμε έπειτα …Θα χαθούμε έτσι αδελφοί μου …Μόνο όσοι , και αυτοί ελάχιστοι, μείνουν πίσω ως το ξημέρωμα θα ευφρανθούν …Αυτοί θα κάνουν Πάσχα αληθινό ! Που δεν θα λεν μόνο χρόνια πολλά μα Χριστός Ανέστη και Αληθώς –όχι Αληθινός- ο Κύριος , δίχως να κουράζονται συνέχεια …Που θα μείνουν για να μεταλάβουν όχι από συνήθεια και για το καλό ,λες και γίναμε όλοι άξιοι για μια μέρα , μα για να κοινωνήσουν Αυτόν που θυσιάστηκε σαν άκακο αρνί για όλους εμάς , που Αναστήθηκε για να χουμε εμείς αιώνια χαρά …Και σε εμάς μένει μόνο η σούβλα και τα πανηγύρια …οι δυναμίτες και τα νταούλια τα αυγά και τα κουλούρια …Προετοιμασίες ατέλειωτες και φεύγουν δίχως να καταλάβουμε τίποτα η Μεγάλη Εβδομάδα και τα Πάθη τα σεπτά …Και περνά καλά η κοιλιά μας μα η ψυχή δεν κάνει Πάσχα Κυρίου πανσεβάσμιο ! Αυτά είχα να σας πω παιδιά μου και να με συγχωράτε ! Θα χαιρόμουνα πολύ να μένατε απόψε και να κάναμε Πάσχα μαζί εδώ με τον Χριστό μας !
Πολλοί γύρισαν στις θέσεις τους ! Κάποιοι φώναξαν : - Καλά τα λέει ο
Παπάς μα έλα που έχουμε και ξένους! Και άρχισαν σιγά –σιγά να βγαίνουν προς τα
έξω …
Ο Φώτος είχε μείνει ακίνητος βαστώντας το Άγιο Φως …
Έσταζε το καυτό λιώσιμο στα χέρια του, μα πάλι δεν κουνούσε από την θέση
του …-Εγώ εχθρός , εγώ μισώ τον Χριστό ; που δεν έφευγα όλην την Μεγάλη
Εβδομάδα από δω μέσα …που …Άρχισε να λειτουργεί η ευλογημένη συνείδηση μέσα του
…Εδώ μέσα …ή εκεί έξω…το αρνί ή ο Αμνός …ο Νυμφίος ή τα έθιμα ….τα Θεία Πάθη ή
η καλοπέραση …ο Eπιτάφιος ή η γλυκιά συνήθεια …η Καμπάνα ή τα βαρελότα …ο
κόσμος ή ο Χριστός …η αληθινή χαρά και το Χριστός Ανέστη ή το : χρόνια πολλά
και του χρόνου …
Κύλησαν κάποια χρόνια ...
Θυμάται εκείνη την Ανάσταση που σημάδεψε όλη του την ζωή …Θυμάται εκείνο το
πρώτο αληθινό του Πάσχα και την διάβασή του στην φωτεινή αλήθεια …Πέρασε το
πρωί από το κοιμητήρι να ευχαριστήσει όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, μετά το
Ανάστα ο Θεός , τον μακαριστό παπά-Σωτήρη που εκείνη τη νύχτα μίλησε μέσα του
τόσο αξέχαστα …Ποτέ ξανά εχθρός, ορκίστηκε τότε …Ποτέ ξανά μόνος ο Αναστημένος
Χριστός …Νηστικός από της Σταύρωσης το βράδυ .
Ούτε νερό σήμερα δεν ήπιε …Καθαρό κίτρινο κερί κρατά στο χέρι του …το ίδιο
και τα παιδιά του και η γυναίκα του …Όλη την Μεγάλη Εβδομάδα την πέρασαν μέσα
στην Εκκλησιά , συμπορεύτηκαν προς τα Ιεροσόλυμα και το εκούσιον πάθος του
Θεανθρώπου ,ελκόμενοι και αυτοί συμπάσχησαν, μετανοημένοι και εξομολογημένοι
συσταυρώθηκαν , βάλανε μετάνοια κάτω απ τον Επιτάφιο και τώρα ήρθε η μεγάλη ώρα
της συνΑνάστασης … -Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις
εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος…Ξεκινά ο Παπά-Δημήτρης να λέει τους στίχους:
Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου
αυτού οι μισούντες αυτόν…
Ψέλνει ο Φώτος δυνατά το Χριστός Ανέστη και τα μάτια του βουρκώνουν όπως
κάθε χρόνο τέτοια στιγμή . Δεν είναι ο μόνος …Ποτέ ξανά εχθρός! ψιθυρίζει η
καρδιά του η πλέον ευσεβής και φιλόθεη , έτοιμη να λάβει το δηνάριό της , να
φωνάξει το Επικράνθη , να κάνει Πάσχα αληθινό με τον Χριστό και σήμερα και όλην
την Διακαινήσιμο , την κυριώνυμο εβδομάδα , και κάθε φορά που θα πλησιάζει το
Άγιο δισκοπότηρο… Όχι για το καλό και για του χρόνου μα για την ψυχή την αιώνια
…
Είναι γεμάτη η Εκκλησία , ολοφώτεινη και πασίχαρη τώρα , στο ξημέρωμα το
πανευφρόσυνο …Όπως η γιαγιά, έτσι μάνα ; έλα να σου δώσω της αγάπης το φιλί
…Προχωρήστε εσείς να ζεστάνετε και το φαΐ και έρχομαι …να χτυπήσω και την
καμπάνα !
Στάθηκε για λίγο μόνος στην πλατεία την τόσο αγαπημένη του … Και ήρθαν πάλι
στο μυαλό του οι παιδικές του αναμνήσεις… Η νυξ προέκοψε , η δε ημέρα ήγγικεν !
Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε, ψέλισε ! Τράβηξε το σχοινί της καμπάνας και
έβαλε όλη του την δύναμη ! Να φτάσει μακριά το χαρμόσυνο μήνυμα …να ευφρανθούν
οι δίκαιοι που τούτη την περασμένη ώρα επέστρεφαν στα σπίτια τους … Του
Αγαπημένου Χριστού οι γνήσιοι φίλοι …
Απόσπασμα από το διήγημα :Ποτέ ξανά εχθρός και το βιβλίο : "Δάκρυ στο Εγώ"
Επιμέλεια:
ΥΓ1: Το θλιβερό γεγονός του ακατηχήτου , της αγνωσίας και της ολέθριας
εκκοσμίκευσής ΜΑΣ που γέννησαν την σημερινή σηπτική κατάσταση στον πνευματικό
χώρο δεν αμνηστεύει ούτε κατ΄ ελάχιστον δικαιολογεί, όσα απίστευτα και πάλι
εκχωρούμε και διαστρεβλώνουμε μέσα σε ένα πνεύμα ανίερης ατολμίας και
εφιαλτικής δειλίας.
ΥΓ2 :Διανοείστε αδελφοί και πατέρες πως αν η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία
λήξει το βράδυ του Σαββάτου θα είναι η πρώτη φορά σε όλους τους αιώνες της
Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης που δεν θα λειτουργηθούν οι Εκκλησιές μας στην ημέρα
του Κυρίου ;; Και έπειτα οι ψαλτάδες στον Αναστάσιμο Κανόνα…θα παραλείψουν το
επόμενο και τόσα ακόμα που μιλούν αιώνια για την ημέρα του Κυρίου την
πανσεβάσμια ;;;
«Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα,
ἡ μία τῶν σαββάτων,
ἡ βασιλὶς καὶ κυρία,
ἑορτῶν ἑορτή,
καὶ πανήγυρίς ἐστι πανηγύρεων,
ἐν ᾗ εὐλογοῦμεν, Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας».
ΥΓ3: Σπλαχνίσου μας Κύριε και μη μας παραδειγματίσεις !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου