Η παλιγγενεσία της 25ης Μαρτίου 1821 και η νέα δοκιμασία των Ελλήνων

 Γεώργιος Εμ.Δημητράκης*

Μιὰ μέρα σὰν ὅλες τὶς ἄλλες, μὰ καὶ μιὰ μέρα πάνω ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες. Εἶναι ἡ μέρα τῆς Ἑλληνικῆς Μεγαλουργίας, τὴν ὁποία ὅλος ὁ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς  Ἑλλάδος Ἑλληνισμὸς ἑορτάζει καὶ πανηγυρίζει μὲ ἐθνικὴ συγκίνηση καὶ ἀκράτητο πάντοτε ἐθνικὸ ἐνθουσιασμό. Εἶναι ἡ μέρα ἡ χαρμόσυνος καὶ ἱστορική, ἡ ὁποία συμπυκνώνει ὅλο τὸ ἱστορικὸ νόημα τοῦ Ἑλληνικοῦ γένους καὶ ἡ ὁποία  ἀποτελεῖ ἀνεξάντλητο πηγὴ καὶ μέγα δίδαγμα γιὰ τὸν Ἑλληνισμό.

Εἶναι ἡ μέρα ἡ ὁποία, ὅσος χρόνος καὶ ἂν παρέλθει, καὶ ὁσεσδήποτε περιπέτειες καὶ ἂν ἐπέλθουν, θὰ παραμείνει πάντα φωτιζόμενη καὶ φωτίζουσα μὲ τὴν αὐτὴ πάντοτε ἔνταση ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο φῶς τοῦ θαυμασμοῦ. Καὶ θὰ ἀποτελεῖ ὄχι μόνον διὰ τοὺς ἐντὸς τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ διὰ τοὺς πέραν τῶν ὀρέων καὶ τῶν θαλασσῶν διασπαρμένους Ἕλληνες «ἑορτὴ ἑορτῶν καὶ πανήγυρη πανηγύρεων».

Εἶναι ἡ μαγικὴ ἐκείνη μέρα ἡ ὑπενθυμίζουσα τὸ μεγαλύτερο ἐθνικὸ γεγονὸς τῆς νεωτέρας Ἑλλάδος καὶ περικλείουσα ἀνάγλυφο τὴν ἱστορία τοῦ αἰωνίου καὶ ἐνδοξότατου Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Τοῦ Ἔθνους ἐκείνου, τὸ ὁποῖον ὑπερήφανο καὶ περιβεβλημένο ἀειθαλεῖς δάφνες, δόξας καὶ τιμῆς, ἀλλὰ καὶ κατάφορτο ἀπὸ ἐρυθροβαφῆ ἔνσημα τοῦ μαρτυρίου καὶ τῆς θυσίας του, προσβλέπει πάντα μὲ εὐγνωμοσύνη πρὸς τοὺς συντελεστὲς τῆς μεγαλοδόξου ἱστορικῆς σταδιοδρομίας του.

Ἀλλὰ ἡ 25η Μαρτίου 1821 εἶναι καὶ ἡ μέρα, κατὰ τὴν ὁποία «Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθῃ, εἶπε εἰς τὴν Θεοτόκο καὶ διὰ αὐτῆς σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο το Χαῖρε!». Ἰδοὺ μία ἁρμονικὴ συζυγία. Πίστις καὶ Πατρίς. Ἡ μιὰ τὸν κρίνον δέχεται, δάφνης κλωνάρι ἡ ἄλλη.

Ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας τῆς 25ης Μαρτίου 1821 πέρασαν 200 χρόνια. Δυστυχῶς ἡ Πατρίδα μας διέρχεται καὶ πάλιν μία φοβερὴ καὶ ἀποφράδα περίοδο ἔνδειας, δυστυχίας καὶ ἕνα σκοτεινότατο ὁρίζοντα πικριῶν, πόνων καὶ δοκιμασιῶν ποὺ περιβάλλουν τὴν ἀδάμαστο φυλή μας. Ἡ ἄλλοτε ἔνδοξη καὶ ὑπερήφανη Ἑλλάδα, ἡ χειραγωγήσασα τὸν κόσμο καὶ διαδώσασα παντοῦ τὴν ἄσβεστο δᾶδα τῆς προόδου  τοῦ πολιτισμοῦ, τὸ φῶς τοῦ πνεύματος καὶ τοῦ λόγου, περιέπεσε καὶ πάλιν εἰς βαθὺ σκότος δουλείας καὶ ἐθνικῆς ταπείνωσης.

Ὅμως ἡ Ἑλλάδα ἐπιθυμεῖ νὰ ζήσει.  Κριτήριο τῆς ἀντοχῆς εἶναι ἡ δοκιμασία, ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ ἐξέλθει νικήτρια ἡ Πατρίδα μας. Ὁ ἀγῶνας καὶ ἡ νίκη τῶν Ἑλλήνων δὲν θὰ ὀφείλεται εἰς τὴν τύχη, διότι εἶναι ἱστορικῶς ἀναπόφευκτος καὶ ἡ ἑλληνικὴ φυλὴ ἀκατανίκητος. Ἕνας ἀγῶνας στηριζόμενος ὄχι σὲ ἐνέργειες προσώπων, ὁμάδων ἢ παρατάξεων, ἀλλὰ εἰς τὴν ἡφαιστειώδη ἔκρηξη καθολικῆς πανεθνικῆς ἐπιθυμίας. Μία αὐτόματη ἀντίδραση κατὰ τῆς Πανδημίας τῆς παρακμῆς, τῆς ὑποτέλειας καὶ τῆς ἐθνικῆς ταπείνωσης.

Ὁ ἀγῶνας θὰ πυργώνεται εἰς τὴν ἐθνικὴ ὁμοφωνία, ποὺ κανεὶς πιὰ δὲν θὰ μπορέσει νὰ καταλύσει. Θὰ ἀναβλύσει ἀπὸ τὶς ρίζες τῆς φυλῆς μας. Διότι εἶναι ὑπόθεση ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Ὅλοι οἱ Ἕλληνες γιὰ τὸν ‘Έλληνα, ὁ καθένας γιὰ ὅλους. Κοινὰ εἶναι τὰ πεπρωμένα. Εἰς τὸ καλὸ ὅλων θὰ ἀποβλέπει ὁ ἀγῶνας τῆς Νέας Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας.

Ἕλληνες! Ἄς φανοῦμε ἀντάξιοι ἀπόγονοι ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι θυσίασαν εἰς τὴν κάμινο τῆς ἐθνικῆς ἀνάγκης τὰ πάντα καὶ παρέσχον σὲ γενεὲς γενεῶν τὸ ὡραιότερο παράδειγμα τῆς ἀγάπης πρὸς τὴν Πατρίδα, πρὸς τὴν Θρησκεία καὶ τὴν Ἐλευθερία. Καὶ ἀπὸ τὸ ἀθάνατο αὐτὸ παράδειγμα ἂς ἀντλοῦμε ὅλοι μας τὴν δύναμη τῆς ἠθικῆς ἀντοχῆς κατὰ τῆς νέας μεγάλης δοκιμασίας.

Δόξα, τιμὴ καὶ εὐγνωμοσύνη εἰς τὴν μνήμη ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι συνετέλεσαν σὲ ὅλους τοὺς χρόνους εἰς τὴν ἀνάσταση καὶ τὸ μεγαλεῖο τοῦ Ἔθνους μας. Καὶ ἂς ἀναφωνήσουμε δυνατά, ὅλοι μαζὶ  μὲ τὸν ποιητή:

«Χίλιες φορὲς θάνατοι, πατέρες τουρκομάχοι, σεῖς ποὺ τὸν Μάρτη κάματε, μιὰ τέτοια σχόλη νἄχει!»

*Ὁ ἀρθρογράφος κρητικῆς (Μαριού/ Ν. Ρεθύμνης) καὶ θρακικῆς καταγωγῆς γεννήθηκε καὶ διαμένει εἰς τὴν Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οἰκονομικὲς Ἐπιστῆμες καὶ Κοινωνιολογία εἰς τὴν Βόννη καὶ Ἱστορία καὶ Πολιτιστικὴ κληρονομιὰ εἰς τὴν Ἀθήνα. Διετέλεσε ἐπὶ 30-ετίας Διπλωματοῦχος Ξεναγὸς γιὰ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια