Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
«Η απελπισία και η απογοήτευση είναι το χειρότερο πράγμα. Είναι παγίδα του
σατανά, για να κάνει τον άνθρωπο να χάσει την προθυμία του στα πνευματικά και
να τον φέρει σε αδράνεια και ακηδία.
Ο άνθρωπος τότε δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αχρηστεύεται. Λέει: ”είμαι αμαρτωλός, άθλιος, είμαι τούτο, είμαι κείνο… Έπρεπε τότε, δεν έκανα τότε, τώρα τίποτα… Πάνε τα χρόνια μου χαμένα, δεν είμαι άξιος”.
Του δημιουργείται ένα αίσθημα κατωτερότητος, ένας άκαρπος αυτοεξευτελισμός, όλα γι’ αυτόνε είναι ρημάδια. Ξέρετε τι βαρύ πράγμα είναι αυτό; Είναι ψευτοταπείνωση.
Όλ’ αυτά είναι σημάδια απελπισμένου ανθρώπου, που τον έχει κυριεύσει ο σατανάς. Ο άνθρωπος φθάνει στο σημείο να μη θέλει ούτε να μεταλάβει, νομίζει ότι είναι ανάξιος για τα πάντα. Προσπαθεί να εξουθενώσει τη δράση του, τον εαυτό του, γίνεται άχρηστος. Αυτή είναι η παγίδα που στήνει ο σατανάς, για να χάσει ο άνθρωπος την ελπίδα του στην αγάπη του Θεού. Αυτά είναι φοβερά, αντίθετα προς το Πνεύμα του Θεού.
Κι εγώ σκέπτομαι ότι αμαρτάνω. Δεν βαδίζω καλά. Ό,τι όμως με
στενοχωρεί, το κάνω προσευχή, δεν το κλείνω μέσα μου, πάω στον πνευματικό, το
εξομολογούμαι, τελείωσε! Να μη γυρίζομε πίσω και να λέμε τι δεν κάναμε. Σημασία
έχει τι θα κάνομε τώρα, απ’ αυτή τη στιγμή κι έπειτα. Όπως λέγει ο Απόστολος
Παύλος: ”Τα μεν οπίσω επιλανθανόμενος, τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος”».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου